Φεμινισμός στο Gaming και Social Justice Warriors

[Nightshady]

Το δυστύχημα είναι ότι και στην ελληνική gaming κοινότητα άρχισαν να ξεφυτρώνουν social justice warriors που θα κάνουν μέχρι κι ολόκληρο podcast μιας ώρας για τον θηλικό Link. Kι αν τολμήσεις ν' ασκήσεις κριτική για το μοντέρνο gaming journalism; "Είσαι μισογύνης και θα φας μπαν επειδή κάνεις και χιουμοράκι μαζί μου."

 

 

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι από την μια τα SJWs ισχυρίζονται ότι το GamerGate πέθανε και από την αλλή το χρησιμοποιούν διαρκώς ως αποδιοπομπαίο τράγο για τα πάντα, ακόμα για το τρομοκρατικό χτύπημα στο Ορλάντο.

 

Αν υπάρχει κάτι ενθαρρυντικό περί του Gamergate είναι ότι είδαμε ακόμα κι άτομα παντελώς άσχετα με video games να το υπερασπίζονται θερμά όπως την Christina Hoff Sommers, θανάσιμος εχθρός των φεμιναζί.

https://en.wikipedia.org/wiki/Christina_Hoff_Sommers

 

Ιδού και μια μικρή γεύση από την δράση των SJWs στα video games (κάντε κλικ στην εικόνα για να την δείτε σε πλήρες μέγεθος) :

 

 

Kλείνοντας το post μου, ιδού και μια ενδιαφέρουσα σελίδα στο Facebook για το GamerGate όπου και είμαι ενεργό μέλος:

https://www.facebook.com/groups/GGNYS/

[Malthador]

Να ρωτησω κάτι με τη σειρά μου είναι τόσο σημαντικό ολο αυτό το θέμα με το φεμινισμό και πώς επηρεάζει το gaming ή σε κουβέντα να βρισκόμαστε..αν είναι το δεύτερο πάω πάσο..πάντως ή αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα ότι είχε τετοιες διαστάσεις το θέμα..

Φίλε jastonas σε τι ακριβώς θα σε καπελώσουν αν δεν αντιδράσεις;

Μην παρεξηγηθω δεν ανηκω πουθενά ούτε ανακάλυψα το thread..

 

Για να καταλάβεις γιατί η πολιτικορεκτίλα βρωμάει σαπίλα από χιλιόμετρα και πως επηρεάζεται το μέσο (το gaming εν προκειμένω) σκέψου το αντίστροφα. Κάτσε σκέψου ποιό είναι το μεγαλύτερο προϊόν της pop κουλτούρας αυτή τη στιγμή. Νομίζω ότι εύκολα θα συμφωνήσουμε πως το πιο pop προϊόν αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι το Game of Thrones. Στο Game of Thrones (το οποίο είναι τέχνη) οι viewers έχουν δει τα παρακάτω, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι:

 

- Χύμα τσουτσούνια και βυζιά.

- Γυναίκες να αντικειμενοποιούνται.

- Γυναίκες να βιάζονται.

- Γυναίκες να σφάζονται με ευφυέστατους τρόπους (π.χ. με crossbow).

- Τουλάχιστον μία έγκυο να πεθαίνει με μαχαιριές στην κοιλιά.

 

Φαντάσου τώρα αυτά να μπορούσες να τα κάνεις σε ένα random game. Ε, δεν θα μπορούσες, γιατί ένα τέτοιο game δεν θα έφτανε ποτέ στο ράφι. Αυτό που είναι κοινώς αποδεκτό στο ένα μέσο (τηλεόραση) είναι μη αποδεκτό σε ένα άλλο (gaming). Επομένως, ψόφος στην πολιτικορεκτίλα

 

Κατά τ' άλλα με κάλυψε απόλυτα ο nektarios_rs. Το να φτιάχνεις games είναι τέχνη, και στην τέχνη δεν χωράνε όρια.

[Alastor192]

https://www.youtube.com/watch?v=aQ8qGGKQApo

 

Πραγματικα ολη η αληθεια βρισκεται στο παραπανω βιντεο,δειτε το ολοι

[Επισκέπτης]

Εδώ μιλάμε για κόσμο που αντιδρά με καταγγελίες επειδή ο Apocalypse πνίγει την Mystique σε promotional poster ταινίας Xmen. Σημεία των καιρών, τέτοια άτομα και συμπεριφορές βρίσκουν πάτημα μέσω των social media. 

 

Πραγματικά αυτό με τον Link το είχα ξεχάσει.. Παραπονιούντε που η nintendo δεν τον έκανε female playable character... έλεος. 

 

επίσης έλεος, Baldur's Gate expansion, SJW heavy.. σε High fantasy setting..

[{TDi}Dj2k..infc]

Έτσι είναι, εμενα δεν μου αρέσει καθόλου το προκλητικό/γυμνό σε games γιατί το βρίσκω ανούσιο, γελοίο και out of place σε games αλλα αυτό είναι δικαίωμα κάθε δημιουργού όπως δικαίωμα μου είναι να μην το αγοράσω ποτε αλλα όχι και να τον αναγκάσω να κάνει censorship στην δημιουργία του...ποιος θα ξεκινήσει αντί-SJW κίνημα να μαζευτούμε?!

[Malthador]

Έτσι είναι, εμενα δεν μου αρέσει καθόλου το προκλητικό/γυμνό σε games γιατί το βρίσκω ανούσιο, γελοίο και out of place σε games αλλα αυτό είναι δικαίωμα κάθε δημιουργού όπως δικαίωμα μου είναι να μην το αγοράσω ποτε αλλα όχι και να τον αναγκάσω να κάνει censorship στην δημιουργία του...ποιος θα ξεκινήσει αντί-SJW κίνημα να μαζευτούμε?!

 

Το ότι το βρίσκεις άκομψο/γελοίο είναι απόλυτο δικαίωμά σου και αν θεωρείς ότι ένα προϊόν είναι μακριά από το γούστο σου μπορείς να το αποφύγεις. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα θετικά του καπιταλισμού: δεν σε αγγίζει, δεν το αγοράζεις.

 

Από εκεί και πέρα ανούσιο και out of place δεν θα το χαρακτήριζα το γυμνό. Κατ' αρχάς είναι απαράδεκτο να περιορίζεις τον δημιουργό. Μιλάμε για πράγματα που γίνονται στη χώρα του φανταστικού, δεν βλάπτεται κανείς στον πραγματικό κόσμο και τα games έχουν rating. Οπότε αφήνεις τον δημιουργό να κάνει ότι γουστάρει. Στην τέχνη δεν χωρούν όρια.

 

Και επίσης, δημιουργείται και ακόμα ένα τεράστιο πρόβλημα από το όλο κίνημα, κατά την άποψή μου: η λογοκρισία προκαλεί ιστορική ανακρίβεια, τουλάχιστον στα games που λένε ότι θέλουν να συνάδουν με την ιστορία. Μερικά random πραγματάκια που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό:

 

- Οι γυναίκες στον Μεσαίωνα θεωρούνταν κατώτερες κι από δούλους.

- Στην αρχαία Ελλάδα έκαναν όργια στο όνομα του Διονύσου.

- Οι ναζί βίαζαν και έκαναν βασανιστήρια κατά τη διάρκεια του πολέμου.

 

Αυτά γίνονταν και ακόμα γίνονται. Ποιά ακριβώς είναι η ουσία στο να αποκρύπτονται στα games που παίζουμε; Αφού λάμβαναν χώρα στην πραγματικότητα, με το να λογοκρίνονται σημαίνει ότι δεν συνέβησαν; Και ας πούμε ότι σε ένα game παίζεις το ρόλο ενός φεουδάρχη που έχει γυναίκες σκλάβες. Ας υποθέσουμε ότι το game σου δίνει την επιλογή να βιάσεις μία σκλάβα. Τι σημαίνει αυτό πέρα από το ότι στο Μεσαίωνα μεταχειρίζονταν τις γυναίκες σαν πράγματα (που όντως έτσι ήταν); Σημαίνει ότι ο μέσος gamer θα βγει και θα βιάσει irl; Ή σημαίνει ότι ο μέσος gamer δεν θα σεβαστεί τις γυναίκες irl; Και στην τελική, τώρα που λογοκρίνονται τα games είναι όλα μέλι γάλα όσον αφορά τη θέση της γυναίκας επάνω στον πλανήτη;

[Jastonas]

Να ρωτησω κάτι με τη σειρά μου είναι τόσο σημαντικό ολο αυτό το θέμα με το φεμινισμό και πώς επηρεάζει το gaming ή σε κουβέντα να βρισκόμαστε..αν είναι το δεύτερο πάω πάσο..πάντως ή αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα ότι είχε τετοιες διαστάσεις το θέμα..

Φίλε jastonas σε τι ακριβώς θα σε καπελώσουν αν δεν αντιδράσεις;

Μην παρεξηγηθω δεν ανηκω πουθενά ούτε ανακάλυψα το thread..

Φαντάζομαι οι επόμενες απαντήσεις των συμφορίτων, τα είπαν πολύ καλύτερα απ΄όσο θα τα έλεγα εγώ, αλλά συμφωνώ απολύτως. Και πόση χαρά που βρίσκεις ανθρώπους να έχουν καταλάβει αυτόν τον "πόλεμο" που γίνεται.

 

Το χειρότερο πράγμα σε αυτές τις κουβέντες που κάνω με φίλους/γνωστούς πάντως, είναι να ακούω αυτό που είπες και εσύ. Άνθρωποι να σου λένε "so what...?"

 

Η κατάσταση είναι χειρότερη και από φασισμό/κομμουνισμό. Τουλάχιστον αυτά είναι τυραννικά πολιτικά κινήματα με νόμους, και έχεις έναν εχθρό να πολεμήσεις. Εδώ πέρα καταφέρνουν να περνάνε τα φασιστοκομμουνιστικά τους, χωρίς νόμους. Είναι τρελά επικίνδυνο. Έχει έρθει το 1984, σε πολύ χειρότερη μορφή τελικά.

 

Οι εξυπνάκηδες "αντι-φασίστες" νομίζουν ότι ο φασισμός θα έρθει μέσω ενός μισητού προσώπου τύπου Χίτλερ που φωνάζει και βρίζει τις μειονότητες. Έλα που ήρθε με πιο έξυπνο και ύπουλο τρόπο. Μόνο που δεν έχουν διαβάσει καλά ιστορία, να δούνε πως ο Χίτλερ ήταν ένα αγαπητό πρόσωπο στους γερμανούς, ο οποίος τους πούλαγε φούμαρα για αγάπη και ειρήνη. Αυτή την οποία επιβάλλεται όμως. Ότι κάνουν και οι sjw.

 

Όπως είπε και ο Churchill... “The Fascists of the future will be the anti-fascists.”

[Lautrec]

επίσης έλεος, Baldur's Gate expansion, SJW heavy.. σε High fantasy setting..

 

Προσέξτε τον διάλογο που έχει στην sceenshot. Οι επιλογές που έχεις είναι 3

 

1. Ευχαριστώ για την ιστορία σου. Έχω κάποιες σχετικές ερωτήσεις

2. Ενδιαφέρουσα ιστορία. Έχω κάποιες άλλες ερωτήσεις

3. Αντίο

 

Και στις 2 περιπτώσεις ο χαρακτήρας σου  πρέπει να πεί πόσο του άρεσε η ιστορία του καταπιεσμένου φίλου μας. Ουσιαστικά μια είναι η απάντηση που μπορείς να δώσεις. Και αυτό σε ένα παιχνίδι ρόλων και δή Baldur's gate.

 

Αν εγώ ήθελα πχ να φτιάξω έναν ανεγκέφαλο Berserker που μισεί τους αδύναμους δεν θα είχα την επιλογή να της πώ πόσο αδύναμη είναι ή πόσο διαφωνώ με τις επιλογές της.

 

Απο εκεί και μόνο καταλαβαίνεις ποιές ήταν οι προτεραιότητες των ατόμων που έγραψαν την ιστορία και τους διαλόγους του παιχνιδιού.

[Malthador]

Αν εγώ ήθελα πχ να φτιάξω έναν ανεγκέφαλο Berserker που μισεί τους αδύναμους δεν θα είχα την επιλογή να της πώ πόσο αδύναμη είναι ή πόσο διαφωνώ με τις επιλογές της.

 

Το θέτεις πολύ κομψά. Εγώ θέλω να βάλω τον lawful evil elven sorcerer μου (που έχει ως στόχο ζωής να σφάξει μεθοδευμένα το οτιδήποτε θεωρεί ανώμαλο και διεστραμμένο) να της πει ότι τη θεωρεί βδέλυγμα και πρέπει να την αφανίσει και μετά να της σκάσει ένα fireball στα μούτρα, because burn it with fire.

 

Αλλά δυστυχώς δεν θα την έχω την επιλογή. Γιατί τι πιο αυτονόητο, το να θες να βλάψεις κάποιον σε έναν φανταστικό κόσμο είναι σαν να θες να τον βλάψεις στον πραγματικό κόσμο ή ότι άλλο έχουν στο μυαλό τους οι sjw (μάλλον σκατά δηλαδή, ενιγουέι). Απαγορεύεται σε ένα παιχνίδι ρόλων να θες να παίξεις ένα ρόλο, εκεί καταντήσαμε.

 

Κατάντια για κάτι που θέλει να φέρει τον τίτλο του Baldur's Gate. Πραγματικά θλιβερό.

[Tobajara]

Και ας πούμε ότι σε ένα game παίζεις το ρόλο ενός φεουδάρχη που έχει γυναίκες σκλάβες. Ας υποθέσουμε ότι το game σου δίνει την επιλογή να βιάσεις μία σκλάβα. Τι σημαίνει αυτό πέρα από το ότι στο Μεσαίωνα μεταχειρίζονταν τις γυναίκες σαν πράγματα (που όντως έτσι ήταν);

 

Η διαφορά είναι η αλληλεπίδραση, που από το ρόλο του θεατή σε βάζει στο ρόλο του θύτη. Και εύλογα αναρωτιέμαι ποιός ακριβώς είναι ο στόχος του δημιουργού όταν δίνει μια τέτοια επιλογή στο παιχνίδι του (που σημαίνει πως ο παίκτης θα μπει συνειδητά σε αυτό το ρόλο), ή ποιό το νόημα της (ιστορικής η μη) αναπαράστασης ενός βιασμού, ή το τι αποκομίζει ο καθένας που θα πατήσει το κουμπάκι. Και εννοείται ότι η λίστα μπορεί να μεγαλώσει πάρα πολύ.

 

Και επειδή ο όρος αναφέρθηκε παραπάνω (χωρίς να προσάπτω στο Malthador τέτοια κατηγορία εννοείται) φασισμός είναι και η αισθητικοποίηση της βίας. Αυτό σα σχόλιο πάνω στο τι κίνδυνοι προκύπτουν από τη διαρκή αναζήτηση ενός υποτιθέμενου ρεαλισμού και ιστορικής ακρίβειας. Αρχίζει και μπαίνει ένα ζήτημα του τι ακριβώς είναι αυτό που βιώνεις και, σε τελική ανάλυση, γιατί μπαίνεις ο ίδιος ή σε βάζει κάποιος άλλος σε αυτή τη διαδικασία.

 

Έχουμε κάνει την ίδια συζήτηση και παλιότερα. Το ότι κάτι συμβαίνει στην πραγματικότητα δε συνιστά ούτε άφεση αμαρτιών ούτε απεμπόληση της ευθύνης του δημιουργού. Και κυρίως δε συνιστά καταπολέμηση της ηθικολογίας ή του συντηρητισμού - με το πρόσχημα της τέχνης έχουν υπάρξει απειρες ηλιθιότητες χωρίς λόγο ύπαρξης.

 

Στην ηλιθιότητα των social justice warriors και στη δρομολόγηση του κοινού συμφωνώ γενικά, δεν έχω να προσθέσω κάτι. Αλλά το θεωρώ και από τα πολύ μικρά προβλήματα του gaming αυτή τη στιγμή.

[Jastonas]

φασισμός είναι και η αισθητικοποίηση της βίας

 

Όχι. Η αισθητικοποίηση της βίας, είναι αισθητικοποίηση της βίας. Μιλάμε για κάτι που είναι υποκειμενικό, και δεν ξέρεις πως θα το εκλάβει ο καθένας. Στα υποκειμενικά πράγματα, δεν μπορείς να φτιάχνεις κανόνα και μετά να γενικεύεις αυτή τον κανόνα στα πάντα.

 

Μπορεί να έχεις καλή θέληση, αλλά αυτό που λες, είναι η αρχή του φασισμού. Έτσι ξεκινάς. Λες "αυτό βλάπτει... αρκετούς, ας το απαγορεύσουμε". Μόνο που το αρκετούς.... δεν το προσδιορίζεις. Μπορεί να είναι 95% του πληθυσμού. Μετά ο άλλος θέλει να απαγορεύσει κάτι που βλάπτει το 90%... κ.ο.κ... και έχουμε το slippery slope μετά που επειδή προσβάλει το 0.0% του πληθυσμού (βλέπε Transgender), απαγορεύουμε πράγματα.

 

Τέλειο κόσμο δεν θα έχουμε, και κόσμος θα πληγωθεί. Σημασία έχει να είναι ελεύθερος ο δημιουργός, και ο καταναλωτής, να κάνει τις επιλογές του, και να μην τις κάνεις εσύ για αυτόν.

 

υγ. Μου την σπάει που χρησιμοποιούμε την λέξη φασισμός. Το χουν πετύχει καλά οι sjw το κόλπο τους. Δαιμονοποίηση δεξιών και συντηρητικών ιδεών, ενώ οι αριστερές όλες καλές. Το σωστό είναι να μιλάμε για αυταρχικά συστήματα, που παραβιάζουν ελευθερίες. Και αυτά βρίσκονται και δεξιά (φασισμός) και αριστερά (κομμουνισμός).

[Tobajara]

Όχι. Η αισθητικοποίηση της βίας, είναι αισθητικοποίηση της βίας. Μιλάμε για κάτι που είναι υποκειμενικό, και δεν ξέρεις πως θα το εκλάβει ο καθένας. Στα υποκειμενικά πράγματα, δεν μπορείς να φτιάχνεις κανόνα και μετά να γενικεύεις αυτή τον κανόνα στα πάντα.

 

Από τη μια η αισθητικοποίηση της βίας είναι η αρχή του φασισμού αλλά από την άλλη δεν είναι μέρος του? Αυτό με ξεπερνά σα συλλογιστική, πέρα από το ότι δε θέλω να αραδιάσω ονόματα που έχουν αποδείξει την παραπάνω θέση και από αριστερά και από δεξιά. Χώρια το ότι η αισθητικοποίηση είναι πρακτική, όχι υποκειμενισμός.

 

Εν πάσει περιπτώσει, δε θα το συνεχίσω γιατί η συζήτηση ξεφεύγει, δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα και παίρνει τροπή που δε με βρίσκει σύμφωνο, οπότε απέχω.

[Malthador]

Tobajara, η άποψη που εκθετείς δυστυχώς είναι επικίνδυνη. Δεν είναι επικίνδυνη σαν άποψη αυτή καθεαυτή, αλλά είναι επικίνδυνη σε κάθε πιθανή εφαρμογή της, γιατί δεν υπάρχει κάποιο κοινώς αποδεκτό σημείο που να μπορούμε να βάλουμε το όριο. Ας το εξετάσουμε από τρεις μεριές το θέμα, από τη μεριά του δημιουργού, από τη μεριά του δημιουργήματος και από τη μεριά του αποδέκτη του δημιουργήματος.

 

Από τη μεριά του δημιουργού: Αναρρωτιέσαι ποιός είναι ο σκοπός δημιουργού. Πάρα πολλές απαντήσεις μπορώ να σου βρω. Μπορεί να θέλει να σοκάρει δίνοντας την ωμή αλήθεια. Ή μπορεί να θέλει να ενημερώσει. Ή μπορεί να θέλει να διασκεδάσει το κοινό του. Ή στην τελική μπορεί απλα να θέλει να βγάλει λεφτά και να θεωρεί ότι ο πιο εύκολος τρόπος να το κάνει θα είναι να εξάψει την περιέργεια του κοινού. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάτι από όλα αυτά πρέπει να θεωρείται μεμπτό. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να υπάρχει κάποιος ανώτερος στόχος γύρω από την τέχνη. Η τέχνη δεν είναι καλή ή κακή. Η τέχνη απλά είναι.

 

Από τη μεριά του δημιουργήματος: Είναι αποδεδειγμένο ότι αν θέσεις κάποιο όριο ο μόνος που βλάπτεται εν τέλει είναι η ίδια τέχνη και το δημιούργημα. Γιατί τελικά θα απέχει από αυτό που είχε στο μυαλό του ο δημιουργός και θα είναι ατελές σαν έργο. Φαντάσου ας πούμε να πήγαινε ένας sjw πίσω στο 1979 και να έλεγε στον Ridley Scott ότι «όχι, δεν θα πετάγεται από την κοιλιά του ξενιστή το alien, γιατί βλάπτεται η εικόνα της μητρότητας που έχει στο μυαλό του ο θεατής». Για φαντάσου πως θα ήταν η ταινία χωρίς αυτή την τεράστια μικρή λεπτομέρεια, δεν θα έχανε κάποια από την αίγλη της;

 

Από τη μεριά του αποδέκτη: Καταρχάς έχεις δίκιο. Είχαμε κάνει την ίδια κουβέντα και για το Hatred. Κατά δεύτερον θα επαναλάβω, η τέχνη είναι αυτό που είναι. Όταν αναρρωτιέσαι «τι είναι αυτό που βιώνεις όταν...» εκφυλίζει την τέχνη, γιατί ψάχνεις απάντηση σε κάτι που αφενός είναι εντελώς υποκειμενικό και obscure, αφετέρου και μόνο που αναρρωτιέσαι, ότι απάντηση και να σου δώσω δεν θα είσαι σε θέση να την κατανοήσεις γιατί δεν είναι μέσα στο γούστο σου ή στην εμπειρία σου. Για να το απλοποιήσω άρκετα, εγώ ας πούμε δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί 20 βλάκες κυνηγάνε μία μπάλα πάνω στο γρασίδι, πόσω δε μάλλον δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί κάποιος να θέλει να υποδύεται σε ένα game ότι κυνηγάει μία μπάλα στο γρασίδι. Από την άλλη, εγώ προσωπικά τρελαίνομαι να βλέπω κλασικό μπαλέτο, κάτι που κάνει τους περισσότερους να ξερνάνε και μόνο στην ίδεα, άρα όσο και να προσπαθήσω να εξηγήσω τι αποκομίζω εγώ από μία τέτοια παράσταση, δεν θα γίνει ποτέ κατανοητό από κάποιον που δεν μπορεί να μπει στο μυαλό μου. Αν θες όμως να σου απαντήσω συγκεκριμένα στο τι θα αποκόμιζε κάποιος αν έπαιζε το ρόλο ενός βιαστή σε ένα game, θα σου απάνταγα «το ίδιο πράγμα που αποκομίζει όταν παίζει το ρόλο ενός δολοφόνου σε ένα game». Ή «το ίδιο πράγμα που αποκομίζει όταν παίζει έναν υδραυλικό που σπάει τούβλα».

 

Τελοσπάντων, η άποψή μου είναι ότι στην τέχνη γενικότερα, η μόνη κόκκινη γραμμή που οφείλει να υπάρχει είναι να μην βλάπτεται κανένας (σωματικά ή ψυχικά) κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του έργου. Από εκεί και πέρα, η φαντασία του δημιουργού είναι δική του να την κάνει ότι θέλει και το γούστο του καθενός μας είναι δικό μας να το κάνουμε ότι θέλουμε. Όπως είπα και πριν, δεν υπάρχει τίποτα υποχρεωτικό εδώ. Don't like it, don't buy it.

[Tobajara]

Μια πολύ σύντομη διευκρίνιση.

 

Εξέφρασα αυτή την άποψη αυστηρά σε σχέση με την αλληλεπίδραση που υπάρχει στα video games, γιατί το μέσο είναι πάρα πολύ ισχυρό και βιωματικό. Δε θα είχα κανένα πρόβλημα αν ήταν μέρος ενός cutscene ή παρακολουθούσα μια θεατρική παράσταση. Το πρόβλημα για μένα τίθεται από τη στιγμή που γίνομαι θύτης. Που, έστω και εικονικά, έχω ενεργή συμμετοχή και μάλιστα τόσο άμεση. Ακριβώς επειδή το interaction αλλάζει την παραδοσιακή συζήτηση περί τέχνης τόσο πολύ και πηγαίνει πέρα από μια "συνύπαρξη" του θεατή (πχ στη ζωγραφική ένα κλασσικό μέσο είναι η προοπτική ενός πίνακα, που φέρνει το θεατή "κοντά" ή "μακριά") πιστεύω ότι, ακόμα και αν οι απαντήσεις που δίνουμε στα ίδια ερωτήματα που μπήκαν στο θέατρο, τη ζωγραφική, τον κινηματογράφο κυρίως, είναι οι ίδιες, θα πρέπει να είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί και αυστηροί στην όλη συζήτηση.Και από μέρους μου θεωρώ ότι η επαφή με ένα έργο τέχνης είναι σε μεγάλο βαθμό και διαλεκτική με το δημιουργό του, οπότε νομιμοποιούμαι να ρωτώ έμμεσα ή άμεσα τον ίδιο τι θέλει να μου πει.

 

Και ξαναλέω - δε συζητώ κάποιο όριο, ούτε είμαι υπέρ ενός υποτιθέμενου άβατου. Ίσως δεν εκφράστηκα με αρκετή σαφήνεια αλλά πραγματικά, πέρα από το ζήτημα της ευθύνης, που είναι κάτι διαφορετικό και έχει να κάνει περισσότερο με προσοχή, μελέτη και επεξεργασία του δημιουργήματος από το δημιουργό του - δεν υποστηρίζω πως πρέπει να υπάρχουν στεγανά, λογοκρισία ή περιορισμοί. Από εκεί και πέρα επιφυλάσσομαι στο τι συνιστά τέχνη και πολύ χοντρά θα πω ότι δε θεωρώ πως κάτι είναι τέχνη επειδή κάποιος το βάφτισε έτσι, ή αυτός ο κάποιος βαφτίστηκε καλλιτέχνης, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση που δε λύθηκε ποτέ. Για τα video games συγκεκριμένα δε θεωρώ ότι έχουν ωριμάσει αρκετά στη χρήση του μέσου τους - του interactivity - ώστε να αποτελούν τέχνη και είναι ακόμα στο επίπεδο του δημιουργήματος. Αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση που την παρακάμπτω θεωρώντας σε όσα λέω παραπάνω ότι είναι.

[Jastonas]

Για την τέχνη που λες, μεγάλη κουβέντα όντως. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι όλα είναι τέχνη. Ή καλύτερα, δεν είναι όλα καλή/σωστή τέχνη.

 

Post modernism και relativism, που διαχέουν τις φεμινίστριες και sjw που θέλουν να τα ισοπεδώσουν όλα, έχουν χαλάσει πλέον και την τέχνη στις μέρες μας θεωρώ. Αυτές οι βλακείες τύπου "truth is in the eye of the beholder" που μας έχουν περάσει, καταστρέφουν την τέχνη. Εδώ ένα ωραίο βίντεο περί του θέματος.