Ποιο βιβλίο σε έκανε να αναθεωρήσεις την άποψή σου για την ζωη?

[TEOKOS]

Εντάξει σιγά μην σου αλλάξει την ζωη κάποιο βιβλίο αλλά κάποια πράγματα μπορεί να αναθεωρήσεις έστω προσωρινά.Κάποια εύπεπτα που αξίζει να διαβάσεις...

Βασικά τάλεγε ο Καβάφης πολλά χρόνια πριν....

Μην βαρεθείς να δεις το βιντεάκι

[ALLisCHAOS]

+1

 

 

 

Καταρχην στον Νομο 6 ολους αυτους τους μαϊντανους που βλέπεις κατα καιρους να κανουν δηλωσεις και στην πολιτική και αλλου για αυτο το λογο τους κάνουν.

Nαι οκ, αλλά σε τι μπορει να σε βοηθησε αυτός ο νόμος όπως κ ο 7 για να αναθεωρησεις την άποψη σου για το κόσμο? Στο μόνο που μπορούν να σε αλλάξουν είναι να σε κάνουν περισσότερο παρτάκια εγωιστή.

[groot]

Τόσα κλισέ μαζεμένα, μόνο στα thread του Μπλα-Μπλα.

 

Λείπει ο κλαψιάρης που έχει βγάλει το "Όταν έκλαψε ο Νίτσε" και το "Ο Δρόμος της Σοφίας".

[sphinxgr]

Πώς να κερδίζεις φίλους και να επηρεάζεις τους ανθρώπους / Carnegie, Dale

 

Αν κάποιος καταλάβει και ακολουθήσει κατά γράμμα αυτά που αναφέρονται στο βιβλίο, ειδικά στον επαγγελματικό τομέα μπορεί να κάνει τη διαφορά. Απο τα καλύτερα βιβλία που θα έπρεπε να έχει διαβάσει ο καθένας απο την ηλικία των 18 και να επιστρέφει κάθε μέρα σε αυτό να δει αν όντως διαχειρίστηκε σωστά της καθημερινές καταστάσεις του

 

[Lucifer]

Τόσα κλισέ μαζεμένα, μόνο στα thread του Μπλα-Μπλα.

 

Λείπει ο κλαψιάρης που έχει βγάλει το "Όταν έκλαψε ο Νίτσε" και το "Ο Δρόμος Κόσμος της Σοφίας".

 

Ο πρώτος είναι ο Yalom, ο δεύτερος είναι ο Gaarder.

[DDevil]

+1

 

 

Nαι οκ, αλλά σε τι μπορει να σε βοηθησε αυτός ο νόμος όπως κ ο 7 για να αναθεωρησεις την άποψη σου για το κόσμο? Στο μόνο που μπορούν να σε αλλάξουν είναι να σε κάνουν περισσότερο παρτάκια εγωιστή.

 

Να σε βοηθησει να καταλαβεις τι γινεται και να προστατευτείς αλλωστε το βιβλιο αναφέρει στην εισαγωγη οτι αυτα που γράφονται ειτε θα τα χρησιμοποιησεις με επιθετικο τροπο οποτε θα γινεις ο παρτάκιας που λες εσυ (αν και στο αντιστροφο μπορει να γραφει και να προειδοποιει οτι μια τέτοια συμπεριφορα μπορει να σε καταστρέψει δεν εχω μπροστα μου το βιβλιο τωρα) ή βεβαια να τα χρησιμοποιήσεις με αμυντικο τροπο οταν πάει να στο κάνει ο άλλος.

 

Αν κρίνω απ'τα περιεχόμενα, ο τύπος που το'γραψε είναι ψυχοπαθής.

 

Ποια γραφομενα δηλαδη ειναι για ψυχιατρο? το εχεις διαβασει το βιβλιο? γιατι εμενα μου φαινεται πολυ σοβαρη η αναλυση που κάνει. Αλλο αν σε κάποια σημεια ειναι ψυχρη. Και ο εχθρος οταν δεν σε γουσταρει και βρει ευκαιρια με ψυχρο τροπο θα στη φέρει μην ανησυχεις.

Το βιβλιο ειναι οντως καταπληκτικο και σκεφτομουν να το γραψω και εγω στο thread.

 

Δυστυχως ειναι πολυ ευκολο να το παρεξηγησει καποιος διαβαζοντας τον τιτλο και την περιληψη ή τους τιτλους των κεφαλαιων. Γι αυτο καταλαβαινω απολυτα τα σχολια που ακολουθησαν.

 

Εχω διαβασει και αλλα δυο απο τον ιδιο (Mastery και the 33 strategies of war) που ειναι στο ιδιο στυλ γραψιματος και διαβαζονται ευχαριστα αλλα ουτε πλησιαζουν την ποιοτητα του προηγουμενου.

 

Ειναι οντως φοβερο. Το συγκεκριμενο αμα τσεκαρεις πισω την βιβλιογραφια ειναι εντυπωσιακη ακομα και ιστοριες απο την Αρχαια Κινα εχει απο τον Μωυσή ακομα τον Μάο τον Ναπολέοντα τον Λουδοβικο τον Ανιβα και άλλους πολλους.

[groot]

Ο πρώτος είναι ο Yalom, ο δεύτερος είναι ο Gaarder.

Έχω απωθήσει από την μνήμη μου τα ονόματά τους.

 

Για εμένα είναι ο κλαψιάρης με αναγνώριση και ο κλαψιάρης χωρίς πολύ αναγνώριση.

[Lucifer]

Για τον Γιάλομ συμφωνώ, μισή τρίχα πάνω από Κοέλιο τον έχω και λίγο κάτω από Χρυσιήδα Δημουλίδου.

Για τον Γκάαρντερ όχι τόσο γιατί παρ' όλο που δεν έχω λόγο να τον εκτιμώ, το ένα και μοναδικό βιβλίο του το οποίο έχω διαβάσει εγώ, πραγματεύεται φιλοσοφικά ρεύματα. Όσο εκλαϊκευμένο και γούτσι και αν είναι (είναι) δεν μπορώ να το κατατάξω στο "καλύτερα κανένα βιβλίο από αυτό το βιβλίο".

[groot]

Είναι επειδή δεν έχει αναγνώριση.

[Wintermute23]

Εγώ θα γίνω "αιρετικός" και θα αναφέρω δύο:

• Μπέρτολτ Μπρεχτ - Οι ιστορίες του κυρίου Κόινερ
• Ayn Rand - Ο Άτλας Επαναστάτησε

[Laurelien]

"Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέη" του Oscar Wilde μου έκανε μεγάλη εντύπωση και μου άφησε το στίγμα του.

 

 

Lel, Έχουν π.χ. καν διαβάσει τα Μόμπι Ντίκ,Περηφάνεια και Προκατάληψη και Ανεμοδαρμένα Ύψη;

Το πρώτο ωδή στις άσχετες πληροφορίες που ψάχνεις την πλοκή με το ντουφέκι,με ελάχιστα καλά σημεία, το δεύτερο μια κλασσική Γεωργιανή ερωτική νουβέλα και το τελευταίο μια ιστορία για κοπρόσκυλα, αιμομίκτες και λοιπές ιστορίες φάπας και βρισίματος δίχως ιδιαίτερη σημασία. 

 

Έλεος δηλαδής, έβαλαν αρκετές/πολλές πίπες και δεν έβαλαν έργα όπως το Φρανκενστάιν, το Jane Eyre,Brave New World, LoTR κ.ο.κ.

Είναι σαν κλασσική λίστα τρίχα ψευτοδιανοούμενου που το παίζει διαβασμένος στα πάρτι....

 

Edit: Ξέχασα το Ulysses που είναι η κλασσική περίπτωση μιας υπερεκτιμημένης, κακογραμμένης βλακείας που σε λένε "είσαι μπρουτάλ Νεάτερνταλ για αυτό δεν πιάνεις τα βαθιά νοήματα που θέλει να πει ο ποιητάς".Όχι ότι είναι σαν τα ορνιθοσκαλίσματα ενός ανισόρροπου που δεν βγάζουν κανένα απολύτως νόημα στην συντριπτική πλειοψηφία του "βιβλίου".Κάποιοι μάλιστα με είπαν ότι πρέπει να έχω και ένα companion για να καταλάβω, δηλαδή θεωρίες κάποιου τρίτου για τι μπορεί να κατέβασε η κούτρα του τύπου μπας και "καταλάβω" το βάθος το άφθαστο, δηλαδή πιάσε το αυγό και κούρευτο και κλασσική περίπτωση βλάβης αυθυποβολής των "διανοούμενων"-καθηγητών φιλολογίας.

Ελπίζω να συνειδητοποιείς ότι στο να κριθεί ένα βιβλίο καλό δεν παίζει ρόλο πάντα η πλοκή. Γι'αυτό και τα βιβλία που θεωρούν καλά οι κριτικοί και οι ακαδημαϊκοί διαφέρουν από αυτά που θεωρούν καλά οι μέσοι αναγνώστες. Πάρε τον Σαίξπηρ, πολλά από τα έργα του δεν λένε και πολλά από πλοκή αλλά θεωρούνται αριστουργήματα λόγω της χρήσης της γλώσσας. Π.χ. ο "Ιούλιος Καίσαρας" σαν πλοκή δεν είναι κάτι το συνταρακτικό αλλά η γλώσσα και η επιδέξια χρήση κλασσικής ρητορικής, με αποκορύφωμα τον μονόλογο του Μάρκου Αντώνιου, το καθιστούν ένα απ'τα καλύτερα έργα του. Ή το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" που η πλοκή έχει να κάνει με δυο έφηβους που ερωτεύονται και η πλοκή εξελίσσεται κυριολεκτικά σε 3 μέρες. Αλλά η γλώσσα θεωρείται όμορφη και χρησιμοποιεί διάφορες ποιητικές συσκευές αναλόγως τη ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα.
Η Jane Austen έχει γράψει αρκετά καλά βιβλία και το "Περηφάνεια και Προκατάληψη" είναι ένα από αυτά επειδή θίγει εύστοχα διάφορα κοινωνικά θέματα της εποχής.

 
Επίσης, όπου και να κοιτάξεις (πέρα από μια χούφτα συγκεκριμένων "δυνατών" βιβλίων) οι λίστες διαφέρουν για το ποια βιβλία θεωρούνται τα καλύτερα... 

[LongTom]

"Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέη" του Oscar Wilde μου έκανε μεγάλη εντύπωση και μου άφησε το στίγμα του.

 

 

Ελπίζω να συνειδητοποιείς ότι στο να κριθεί ένα βιβλίο καλό δεν παίζει ρόλο πάντα η πλοκή. Γι'αυτό και τα βιβλία που θεωρούν καλά οι κριτικοί και οι ακαδημαϊκοί διαφέρουν από αυτά που θεωρούν καλά οι μέσοι αναγνώστες. Πάρε τον Σαίξπηρ, πολλά από τα έργα του δεν λένε και πολλά από πλοκή αλλά θεωρούνται αριστουργήματα λόγω της χρήσης της γλώσσας. Π.χ. ο "Ιούλιος Καίσαρας" σαν πλοκή δεν είναι κάτι το συνταρακτικό αλλά η γλώσσα και η επιδέξια χρήση κλασσικής ρητορικής, με αποκορύφωμα τον μονόλογο του Μάρκου Αντώνιου, το καθιστούν ένα απ'τα καλύτερα έργα του. Ή το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" που η πλοκή έχει να κάνει με δυο έφηβους που ερωτεύονται και η πλοκή εξελίσσεται κυριολεκτικά σε 3 μέρες. Αλλά η γλώσσα θεωρείται όμορφη και χρησιμοποιεί διάφορες ποιητικές συσκευές αναλόγως τη ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα.

Η Jane Austen έχει γράψει αρκετά καλά βιβλία και το "Περηφάνεια και Προκατάληψη" είναι ένα από αυτά επειδή θίγει εύστοχα διάφορα κοινωνικά θέματα της εποχής.

 

Επίσης, όπου και να κοιτάξεις (πέρα από μια χούφτα συγκεκριμένων "δυνατών" βιβλίων) οι λίστες διαφέρουν για το ποια βιβλία θεωρούνται τα καλύτερα... 

Ένα καλό βιβλίο για τον μέσο αναγνώστη πρέπει να είναι αυτό ακριβώς, καλό βιβλίο και όχι κάτι που είχε/έχει ιστορική σημασία, διότι τότε και η Magna Carta είναι εξαιρετικό βιβλίο...

Από εκεί και πέρα πολλά τα υπερτιμημένα βιβλία, ιδίως από προηγούμενους αιώνες διότι το σύστημα εκπαίδευσης και η μόδα φτιάχτηκε έτσι ώστε να αναμασά τις επιλογές κάποιων, δεν σημαίνει ότι απαραιτήτως είναι και καλύτερα. 

Παραδείγματα έγραψα για το πως η αυθυποβολή πολλών, και ορισμένων που δεν τα έχουν διαβάσει,αλλά σχολιάζουν επ' αυτών για να εντυπωσιάσουν, κάνει εν λόγω βιβλία "κλασσικά", αν και δεν αξίζουν τέτοιον τίτλο.

 

Τα έργα του Σαίξπηρ είναι κακό,πολύ κακό παράδειγμα διότι ήταν,είναι και θα είναι θέατρο και η πλοκή θα πρέπει να μείνει απλή και κατανοητή για το κοινό.Οι χαρακτήρες και οι διάλογοι κάνουν την διαφορά,αλλά εκεί όπως είπα δεν μιλάμε καν για βιβλία...

 

Το Περηφάνια και Προκατάληψη μιλάει για τα προβλήματα μιας τύπισσας που ήθελε έναν πλούσιο, αυτό είναι η ουσία και το θέμα είναι ότι ούτε τίποτα ιδιαίτερο έχει σαν πλοκή, ούτε το "καστ" έχει κάτι που ξεχωρίζει. Απλά είναι ένα, πάνω του μετρίου, ρομάντζο.

 

"Κοινωνικά θέματα"..κόψε κάτι δεν είναι και Ντίκενς, αφορά τους landed gentry και τα διάφορα τσιράκια των στα γύρω χωριά,δηλαδή τα "first world problems" των Γεωργιανών Άγγλων.Οι Μπροντέ έκαναν πολύ καλύτερη κοινωνική κριτική και αφορούσε και άτομα που δεν έχεζαν λίρες...

 

Το ξέρω για τις λίστες που διαφέρουν, αλλά ο τύπος δεν έβαλε γενικά για λίστες, έβαλε μια συγκεκριμένη λίστα.

Αυτή απάντησα, αυτή έκανα quote και αυτή σχολίασα.

Μεγάλη διαφορά.

[efo355]

Στις όχθες του Νείλου από Ναγκιμπ Μαχφουζ

[status]

Cosmopolitan #37 Life changing experience!

[Captn]

επαναφέρω