Icewind Dale

[Alchemist`]

Ok, let's get this out of the way: Έκανα search, δεν υπάρχει νήμα για το παιχνίδι.

 

Κανείς βετεράνος εδώ πέρα που έχει παίξει/τερματίσει το παιχνίδι?

 

Αν και το έχω Original από το launch, δεν το είχα τερματίσει ποτέ (λόγω ενός κακού χρονικά φορμάτ). Είχα φτάσει τότε μέχρι το τέλος σχεδόν του chapter 1, στην είσοδο του Dragons Eye.

 

Ξεκίνησα ένα rerun και έχω κολήσει... μαντέψτε πού... στο τελευταίο Boss του Dragons Eye (το κοριτσάκι που μεταμορφώνεται σε φιδο-κάτι). Κανένα tip για εκείνο το fight? Έχω δοκιμάσει να την κάνω lure σε ένα room πιό πίσω, αλλά μόλις τελειώσουν τα buffs (bless/strenght/ghost armor) ξεκινάει το πάρτυ να χορεύει σιναναϊ και είμαι dead σε 30sec. Παίζει να έχω παίξει την μάχη 50 φορές. Έχω πάρει όλο το δυνατό XP από τα προηγούμενα μέρη.

 

Παίζει να είναι λάθος το πάρτυ μου? Έχω:

Warrior (plate+long sword)

Cleric (plate + mace)

Ranger (crossbow)

Thief (short bow)

και 2 Mages (και οι 2 με σφεντόνα).

 

Βασικά έχω τους 4 με range γιατί σε close combat πεθαίνουν με 2-3 hit.

 

Επίσης μερικές γενικές ερωτήσεις για το παιχνίδι (και DnD rules etc):

- Τί είναι το Thaco?

- Πως συγκρίνω 2 armors? Το armor class είναι καλό να είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο?

[dimyok]

Το χα τελειωσει το 2000 φυσικα δεν θυμαμαι τιποτα   http://guidesarchive.ign.com/guides/13559/characters.html

[Alchemist`]

Το μόνο ουσιώδες που έχει το λινκ είναι ότι thief, mage, cleric και fighter είναι απαραίτητα... Οκ τα έχουμε αυτά, αλλά δεν πεθαίνει η βρωμιάρα.

[Πέτρος]

Πραγματικά δεν έχω λόγια...

 

Το ξεκίνησα στο Στρατό το 2007 (κυριολεκτικά στο στρατό, μέσα στο στρατόπεδο, στον υπολογιστή του ιατρείου), αλλά λόγω μετάθεσης, δεν προχώρησα πολύ.

 

Για το θέμα με armor, αν έχει ίδιο set/κανόνες με Baldur's, όσο το δυνατόν χαμηλότερο.

[Tobajara]

Πάει πολύς καιρός από τότε που το είχα τερματίσει και δε μπορώ να βοηθήσω πολύ, αλλά τη συγκεκριμένη τη θυμάμαι σαν αρκετά δύσκολη μάχη. Οι μάγοι σου θα πρέπει να ασχοληθούν με τα magical protections της (αν έχεις βρει το Breach ή το Lower Resistance) ή αλλιώς αγνό παρθένο damage dealing με magic missile, fireball, acid cloud (με προσοχή τα 2 τελευταία) κλπ. Οι fighters του, πλην του ενός τανκ που θα την κρατάει καρφωμένη, θα πρέπει να καθαρίσουν τους γύρω γύρω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα (σε αυτό βοηθούν 2 γρήγορα fireballs σε συνδυασμό με κανένα crowd - control spell. Αν θυμάμαι καλά poison ξόρκια τύπου Melf's ή Cloudkill δεν πιάνουν, πράγμα κακό. Γενικά περίμενε τους μάγους να τραβήξουν το κυρίως κάρο και τους fighters να την αποτελειώσουν όταν ξεμείνουν οι μάγοι και η Yxunomei είναι η μόνη όρθια. Μη φοβηθείς το kiting. Τώρα επίσης θυμήθηκα πως έχει αδυναμία σε fire damage, οπότε fireballs, fire arrows κλπ είναι ό,τι χρειάζεσαι.

 

Τώρα, αν μου λες πως σε μάχη πεθαίνουν με 2-3 hits υποψιάζομαι πως κάτι δεν πάει καλά με το party σου και τον εξοπλισμό...Επειδή έχεις ranged πάντως, προσευχήσου να σου κάτσουν τα disrupts από τις επιθέσεις με βέλη αλλιώς δε σε βλέπω καλά.

 

Από προετοιμασίες εννοείται haste, Bless και γενικά priest spells.

 

Ελπίζω το ότι οι δύο μάγοι έχουν σφεντόνα να είναι η άχρηστη πληροφορία του post

 

To ΤΗΑC0 είναι αρχικά και σημαίνει To Hit Armor Class 0. Είναι το μικρότερο roll που χρειάζεσαι για να πετύχεις κάποιον με Armor Class 0. Όσο χαμηλότερο τόσο καλύτερο.

 

Το Armor Class στη 2nd Edition ξεκινά από 10 και κατεβαίνει, επειδή πρακτικά αφαιρείται από το attack roll του αντιπάλου. Οπότε θες όσο το δυνατό χαμηλότερο, και σίγουρα υπό το μηδέν (στο Baldur's Gate 2 είχα Main Character με Armor Class -14 ). Θα διαπιστώσεις πως υπάρχει εμπλοκή ανάμεσα στο bonus AC που παίρνεις από μαγικά αντικείμενα, κυρίως ανάμεσα σε πανοπλίες και δαχτυλίδια. Δε μπορείς να έχεις το ίδιο enchantment 2 φορές.

[Malthador]

Πόπο, τι μου θύμισες ρε OP. Η μάχη με την Yxunomei πραγματικά έσπαγε μπάλες. Με το που σου μιλάει βάζεις και τους δύο μάγους να σκάσουν fireballs και μετά ότι movement control ξόρκι έχουν. Δεν θυμάμαι τι ξόρκια κάνει, αλλά νομίζω ότι οπωσδήποτε στέλνεις έναν melee πάνω της να της κόβει ότι castάρει και το υπόλοιπο party το επικεντρώνεις πρώτα στα mobs και μετά στην Yxunomei.

 

Πάντως, κατά την άποψή μου, με αυτό το party δεν πρόκειται να τελειώσεις το παιχνίδι χωρίς να δεινοπαθήσεις. Για μένα επιβάλλονται τουλάχιστον 3 melee warriors (εγώ όποτε το παίζω πάντα βάζω μέσα paladin, fighter και ranger).

 

 

Τιμής ένεκεν η μουσικάρα από τις λίγες (πάντα με πιάνει μελαγχολία όταν το ακούω):

 

 

[Tobajara]

 

Πάντως, κατά την άποψή μου, με αυτό το party δεν πρόκειται να τελειώσεις το παιχνίδι χωρίς να δεινοπαθήσεις. Για μένα επιβάλλονται τουλάχιστον 3 melee warriors (εγώ όποτε το παίζω πάντα βάζω μέσα paladin, fighter και ranger).

 

Τιμής ένεκεν η μουσικάρα από τις λίγες (πάντα με πιάνει μελαγχολία όταν το ακούω):

 

Ίσως δεν είναι το καλύτερο soundtrack της Bioware αλλά είναι με διαφορά το αγαπημένο μου. Από ΟΛΟΚΛΗΡΟ το cd δεν πετάς ούτε ένα κομμάτι. Ορίστε main theme...

 

 

Για το party, αν γυρίσει το ranger σε melee (αν έχει το περιθώριο, γιατί η Yxunomei είναι στη μέση περίπου) θα την παλέψει αλλά θα δυσκολευτεί. 3 melee πιστεύω είναι υπερβολή, οι 2 μάγοι μπορούν άνετα να βγάλουν damage και με 2 άτομα μπροστά να κρατάνε τα μπόσικα συν το thief για κανένα backstab και τον cleric να τρώει ξύλο θα είναι εντάξει. Το πρόβλημα είναι πως μάλλον το setup των χαρακτήρων είναι λάθος από την αρχή, ενώ δε θέλω καν να σκεφτώ τα spell sheets των μάγων.

 

Τι παιχνίδι όμως, θυμάμαι πως σου έδινε τη δυνατότητα να γράψεις το βιογραφικό των χαρακτήρων σου και είχα ανακαλύψει πως είχε όριο χαρακτήρων :D (ή πως από ένα σημείο και μετά έγραφε 1 γράμμα κάθε 15 δευτερόλεπτα) Σκεφτείτε τι είχα γράψει.

[dimyok]

Για pause και difficalty settings  δεν ρώτησα τι εχεις .Paladin, fighter και ranger ειχα παντα και μονο στη μαχη με ενα LIch θυμαμαι να ζοριστικα   .

[InfinitySurfer]

Ουτε εγω θυμαμαι πολλα πραγματα μετα απο τόσα χρόνια, αλλα σε γενικες γραμμες να εχεις δυο melee τανκ μπροστά φορτωμενους στα potions, και κυρίως haste, και οι ranged να πετανε fire arrows, ή άλλα enchanted arrows, (και κανενα arrow που να της κάνει dispell magic αν υπάρχει) και όλοι μαζι με haste (to haste σώζει ζωές σ'αυτά τα παιχνίδια). Πρέπει να γίνεται της κακομοίρας εκει μέσα.

[Malthador]

Τι παιχνίδι όμως, θυμάμαι πως σου έδινε τη δυνατότητα να γράψεις το βιογραφικό των χαρακτήρων σου και είχα ανακαλύψει πως είχε όριο χαρακτήρων :D (ή πως από ένα σημείο και μετά έγραφε 1 γράμμα κάθε 15 δευτερόλεπτα) Σκεφτείτε τι είχα γράψει.

 

Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω ακριβώς (ή μάλλον ξέρω, αλλά θα γράψω σεντόνια και δεν είναι το απόλυτα σχετικό νήμα), αλλά υπήρχε ένας «αέρας» στα games της Black Isle (και αργότερα της Bioware) που πλέον έχει χαθεί από τα σημερινά cRPG's. Δε νομίζω ότι ευθύνεται τόσο η νοσταλγία που νιώθω για αυτά, γιατί έχω λιώσει χιλιάδες pc και console games στη ζωή μου και δεν νιώθω το ίδιο για τα υπόλοιπα. Το έχω εντοπίσει σε τρία σημεία:

 

- Η μουσική ήταν ακριβώς αυτή που έπρεπε να είναι ανά πάσα στιγμή. Επική όταν πολεμούσες τον Sarevok, καταθλιπτική όταν σου εξιστορούσε την ιστορία της η Viconia πριν την ερωτευθείς, μελαγχολικά ήρεμη όταν έκοβες βόλτες στο Easthaven.

 

- Τα quests ήταν προσεκτικά οργανωμένα και το grinding ανύπαρκτο. Quests με σενάριο και με χαρακτήρα, εντελώς απέριττα και -το σημαντικότερο- με πολλαπλές εκβάσεις.

 

- Οι γωνίες αυτών των games ήταν λείες. Ήταν προσεγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Χρειάζονται φαντασία, ταλέντο και μεράκι για να το πετύχεις τόσο τέλεια αυτό. Η Fall-from-Grace ήταν έκπτωτη δαίμονας (!) που είχε μπουρδέλο στην Sigil. Όταν πήγαινες να της βουτήξεις το ημερολόγιο σου έλεγε -υπενθυμίζω, η demon- ότι «a lady never shares her secrets» ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Τέτοιες μικρές λεπτομέρεις βοήθουν απείρως περισσότερο στο immersion, απ' ότι το anti-aliasing ή η 4Κ ανάλυση.

 

Μέχρι και η φωνή του αφηγητή στο opening του πρώτου IWD ανατριχιαστική είναι:

 

Επεξ/σία 29 Μαρτίου 2016 από Malthador

[Alchemist`]

Για pause και difficalty settings  δεν ρώτησα τι εχεις .Paladin, fighter και ranger ειχα παντα και μονο στη μαχη με ενα LIch θυμαμαι να ζοριστικα   .

 

Pause επιβάλλεται για να κάνεις σωστό plan στις κινήσεις. Το ότι είχε difficulty setting το game μόλις το ανακάλυψα...

Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω ακριβώς (ή μάλλον ξέρω, αλλά θα γράψω σεντόνια και δεν είναι το απόλυτα σχετικό νήμα), αλλά υπήρχε ένας «αέρας» στα games της Black Isle (και αργότερα της Bioware) που πλέον έχει χαθεί από τα σημερινά cRPG's. Δε νομίζω ότι ευθύνεται τόσο η νοσταλγία που νιώθω για αυτά, γιατί έχω λιώσει χιλιάδες pc και console games στη ζωή μου και δεν νιώθω το ίδιο για τα υπόλοιπα. Το έχω εντοπίσει σε τρία σημεία:

 

- Η μουσική ήταν ακριβώς αυτή που έπρεπε να είναι ανά πάσα στιγμή. Επική όταν πολεμούσες τον Sarevok, καταθλιπτική όταν σου εξιστορούσε την ιστορία της η Viconia πριν την ερωτευθείς, μελαγχολικά ήρεμη όταν έκοβες βόλτες στο Easthaven.

 

- Τα quests ήταν προσεκτικά οργανωμένα και το grinding ανύπαρκτο. Quests με σενάριο και με χαρακτήρα, εντελώς απέριττα και -το σημαντικότερο- με πολλαπλές εκβάσεις.

 

- Οι γωνίες αυτών των games ήταν λείες. Ήταν προσεγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Χρειάζονται φαντασία, ταλέντο και μεράκι για να το πετύχεις τόσο τέλεια αυτό. Η Fall-from-Grace ήταν έκπτωτη δαίμονας (!) που είχε μπουρδέλο στην Sigil. Όταν πήγαινες να της βουτήξεις το ημερολόγιο σου έλεγε -υπενθυμίζω, η demon- ότι «a lady never shares her secretes» ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Τέτοιες μικρές λεπτομέρεις βοήθουν απείρως περισσότερο στο immersion, απ' ότι το anti-aliasing ή η 4Κ ανάλυση.

 

Μέχρι και η φωνή του αφηγητή στο opening του πρώτου IWD ανατριχιαστική είναι:

Δεν είμαι "main rpgας" αλλά:

Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στα σημερινά RPG είναι η προσπάθεια κατεύθυνσης του παίκτη εκεί που πρέπει. Τον πιάνουμε δηλαδή από το χεράκι και με το που μπεί ας πούμε σε μία νέα πόλη αμέσως θα "φωτίσουν" μερικοί NPC που δίνουν quest. Στο πρώτο σου βήμα στην πόλη θα βρείς ένα guide που θα σου πεί τα βασικά, όπως που να πάς κτλπ. Τα quest σου δείχνουν ακριβώς που πρέπει να πας σε ένα minimap, με ποιόν να μιλίσεις και είναι απλά ένα chore, μια λίστα από ενέργειες λές και πας για ψώνια στο super market...

 

Αντίθετα στο ICW (όπως και άλλα κλασσικά RPG) σε πετάει μέσα στο Easthaven και δεν ξέρεις τίποτα... Μόνο οι ταμπέλες από τα shop έχουν πληροφορίες. Μιλάς με τους NPC, μαθαίνεις πράγματα για το lore, ή τί παίζει στην πόλη. Δεν ξέρεις τίποτα γενικώς και είσαι στα χαμένα... Σαν ένας ξένος που έσκασε μύτη πριν λίγο και δεν γνωρίζει τίποτα και κανέναν. Αυτή η αίσθηση και μόνο δίνει απίστευτο βάθος στο game ενώ επίσης τα quest δεν είναι ξεκάθαρα και δεν δίνονται απλά στον παίκτη....

Δεν θα ξεχάσω το εξής. Πάω στην σερβιτόρα στην ταβέρνα του Kuldahar. Ρωτάω 2-3 πράγματα και ξαφνικά κράζει τον inn-keeper για το πως βρήκε λεφτα για να πάρει το inn. Ψιλιάζομαι ότι κάτι βρωμάει εδώ. Πάω στο inn και ρωτάω πράγματα στον Keeper ο οποίος τα μασάει... Δεν έβγαλα άκρη και νόμιζα ότι όλη η συζήτηση ήταν απλά κάτι για να εμπλουτίσει τους διαλόγους των NPC στην πόλη... Μερικά βράδια όμως μετά, ενώ μαλακιζόμουν, ανεβαίνω με τον thief στα δωμάτια του inn και βρίσκω ένα δαχτυλίδι του προηγούμενου ιδιοκτήτη.... Αμέσως ξετυλίχτηκε το θέμα, το οποίο ήταν ένα quest.

Σε ένα σημερινό game θα έμπαινες στο tavern και θα έβγαινε ειδοποίηση "αυτός ο NPC έχει quest". Θα του μιλούσες και θα σου έβγαζε οδηγίες "go talk to the innkeeper". Αφού του μιλούσες θα έλεγε στο quest guide "the innkeeper is suspicious, let's search his place" και καταλαβαίνετε την πορεία....

 

Για μένα αυτή είναι όλη η μαγεία του ICW και παρόμοιων τίτλων (+τα ωραία dialogues). Η εξερεύνηση, οι απρόσμενες εκπλήξεις και εξελίξεις. Το ότι βλέπεις έναν NPC και λες κάτσε να του μιλίσω, μπορεί κάτι να ξέρει και αυτός (εκτός από τους town person )... Σίγουρα υπάρχουν και straightforward πράγματα, αλλά όλος ο συνδυασμός είναι μία πλούσια εμπερία.

[Tobajara]

Αν το σχεδόν πλήρως γραμμικό Icewind Dale σου δίνει αυτή την αίσθηση (που πέρα από φιλοσοφία της εποχής είναι και θέμα interface, παράγοντας που γενικά περνά απαρατήρητος - τα journals των Infinity Engine παιχνιδιών είναι άθλια), φαντάσου τι θα νιώσεις αν ασχοληθείς με λιγότερο διάσημα cRPG του τότε (και του σήμερα, μην ξαναλέμε τα ίδια) τύπου Serpent in the Staglands κλπ. Τότε αν ήθελες να βρεις κάτι έπρεπε να το ψάξεις και ενίοτε ήταν και τυχαίο, για αυτό και το δεύτερο playthrough είχε πολύ περισσότερο νόημα από το να δοκιμάσεις νέα builds ή να πάρεις achievements.

 

Άντε να σκοτώσεις τη Yxunomei να πας στο ανατριχιαστικό Severed Hand με την τραγική ιστορία, μακράν η πιο αξιομνημόνευτη περιοχή στο παιχνίδι. Μεγάλες στιγμές.

[Dr_73]

Εγώ που έπαιζα πάντα elder scrolls (& gothic δευτερη επιλογή) , είναι δυνατόν στα γεράματα να μπω σε τέτοια παιχνίδια ;

[Malthador]

Άντε να σκοτώσεις τη Yxunomei να πας στο ανατριχιαστικό Severed Hand με την τραγική ιστορία, μακράν η πιο αξιομνημόνευτη περιοχή στο παιχνίδι. Μεγάλες στιγμές.

 

«Astrolabe... whirls... twirls...»

 

Ότι υπάρχει ας πούμε RPG (ή game οποιουδήποτε genre γενικότερα) της τελευταίας πενταετίας (για να μην πω δεκαετίας) με τόσο γαμάτο χαρακτήρα όπως ο Larel ή τόσο τέλειο story σαν του Severed Hand. Και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αυτό είναι το χειρότερο από τα IE games.

 

 

 

τα journals των Infinity Engine παιχνιδιών είναι άθλια

 

Γιατί; Το BGT (με φορεμένο το mod πάντα) μια χαρά journal έχει, με τα quests περιγραφικότατα. Δε συμφωνώ.

 

 

 

Εγώ που έπαιζα πάντα elder scrolls (& gothic δευτερη επιλογή) , είναι δυνατόν στα γεράματα να μπω σε τέτοια παιχνίδια ;

 

Θεωρώ ότι οποιοσδήποτε gamer θέλει να λέει ότι σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει παίξει οπωσδήποτε Baldur's Gate II και Planescape: Torment. Αν μπορείς να παραβλέψεις το γραφικό τομέα, τότε για μένα μια χαρά μπορείς να παίξεις και στα γεράματα. Σε καμία περίπτωση μην περιμένεις τις ευκολίες των σημερινών RPG's με βελάκια που να σου λένε που να πας κλπ.

[Tobajara]

 

 

1) Ότι υπάρχει ας πούμε RPG (ή game οποιουδήποτε genre γενικότερα) της τελευταίας πενταετίας (για να μην πω δεκαετίας) με τόσο γαμάτο χαρακτήρα όπως ο Larel ή τόσο τέλειο story σαν του Severed Hand. Και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αυτό είναι το χειρότερο από τα IE games.

 

2) Γιατί; Το BGT (με φορεμένο το mod πάντα) μια χαρά journal έχει, με τα quests περιγραφικότατα. Δε συμφωνώ.

 

1) O μουγκός νάνος με το τριαντάφυλλο από πάγο στο Heart of Winter Εκεί δεν άντεξα, λύγισα, έκανα save, έκλεισα τον υπολογιστή και έκατσα να σκεφτώ.

 

2) Μιλάω για χωρίς mod. Το scrollάρισμα πάνω κάτω στο ατέλειωτο log των infinity games, με τους μήνες του Faerun, το άντεξα μόνο γιατί ήμουν νεαρότερος με περισσότερες αντοχές.

 

Τώρα, για το φίλο που ρώτησε πιο πάνω, είναι πολύ σχετικό. Συγκρίνεις 1st / 3rd person open world solo RPG (και μάλιστα με απλοϊκό character building) με isometric party based μάχη (με πολύ περίπλοκο σύστημα μάχης). Είναι όσο διαφορετικά μπορεί να είναι. Αν έχεις παίξει Dungeon Siege 1 - 2 και σου άρεσε ο χειρισμός party, ή έχεις ασχοληθεί με κάποιο tactical RPG τύπου Shining Force σε Mega Drive (ή ακόμα και XCOM ή Jagged Alliance, όπου χειρίζεσαι ομάδα στη μάχη) και σου άρεσε θα σου έλεγα να τα δοκιμάσεις. Δε συζητώ το αν είναι καλά παιχνίδια ή όχι, αλλά είναι δύο αντίθετοι πόλοι.