Πώς οι μικροσυναλλαγές μεταμόρφωσαν το gaming

[Ocelote]

Μικροσυναλλαγές: μία έννοια που προστέθηκε με τον καιρό στο λεξιλόγιο των απανταχού παικτών, casual και hardcore, και έμελλε να διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο στην εξέλιξη του ίδιου του gaming. Κανείς δεν φανταζόταν τι θα επακολουθούσε όταν μια δεκαετία πριν, τον Απρίλιο του 2006, η Bethesda ζητούσε το ποσό των $2 για να επιτρέψει στους παίκτες του Oblivion να ντύσουν τα άλογά τους με προστατευτικές πανοπλίες.

Ο χαμός που είχε προκληθεί τότε ήταν πρωτοφανής, καθώς η παγκόσμια κοινότητα του gaming δεν μπορούσε να “χωνέψει” με τίποτα πώς μία εταιρεία γινόταν να ζητά χρήματα για κάτι που κανονικά θα έπρεπε να περιλαμβάνεται στο παιχνίδι –ή που, εν πάση περιπτώσει, αν έπρεπε να προστεθεί σε αυτό, θα όφειλε να έρθει με τη μορφή ενός δωρεάν add-on/patch/update.

 

Fast forward στο 2016 με την EA να ανακοινώνει πως την προηγούμενη χρονιά, ο τζίρος της από το έξτρα περιεχόμενο (“the extra content business” όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά η “φάμπρικα”) ανήλθαν σε $1,3 δισ., τα μισά εκ των οποίων οφείλονται στο Ultimate Team. Αν και τα νούμερα ζαλίζουν, ο κόσμος δεν δείχνει να συγκινείται στον ίδιο βαθμό με παλαιότερα, τουλάχιστον όσον αφορά στις μικροσυναλλαγές. Τόσα χρόνια “εκτίθεται” σε αυτές, τις έχει τρόπον τινά συνηθίσει. Αυτός ήταν άλλωστε και ο στόχος των εταιρειών του χώρου: αργά ή γρήγορα, οι πελάτες τους να πάψουν να αντιδρούν στην ανακοίνωση επιπρόσθετου –επί πληρωμή- περιεχομένου και αντ’ αυτού, να το εμπιστεύονται, ενισχύοντας με λίγα παραπάνω ευρώ/δολάρια την αρχική τους επένδυση –το παιχνίδι. Θυμηθείτε τι γινόταν πριν λίγα χρόνια όταν ανακοινωνόταν DLC πριν την κυκλοφορία ενός τίτλου και δείτε τι συμβαίνει τώρα: μιλάμε για κάτι δεδομένο.

 

Από κάπου έπρεπε να ξεκινήσουν όλα. Ιδού τι έπαιρνε λοιπόν ο παίκτης με $2 δέκα χρόνια πριν!

 

Η μετατροπή του gaming από προϊόν…

 

Οι μικροσυναλλαγές ξεκίνησαν ως “ad-hoc” ενέργειες, ως προσθήκες δηλαδή, η αγορά των οποίων γινόταν άπαξ διά παντός σε έναν τίτλο. Το κόστος τους ήταν μικρό (γι’ αυτό άλλωστε ονομάστηκαν και μικροσυναλλαγές ή microtransactions αγγλιστί) στη λογική ότι ποσά του ύψους των $0,99, $1,99 ή $3,99 δεν θα φαίνονταν εξωφρενικά στα μάτια κάποιου –άλλωστε είναι πολύ πιο εύκολο να συναινέσει κανείς σε μικρές αγορές απ’ ότι σε άλλες, μεγαλύτερες. Με τον καιρό βέβαια το DLC άρχισε να αυξάνεται, οπότε προέκυψε η ανάγκη για τα λεγόμενα “Season Passes”: με τους παίκτες να αρχίζουν να δυσανασχετούν με τα συνεχόμενα “ψιλά” που τους ζητούσαν οι εταιρείες, οι τελευταίες λάνσαραν πακέτα που εξασφάλιζαν πρόσβαση σε όλο το επιπρόσθετο περιεχόμενο που θα κυκλοφορούσε εν καιρώ για ένα συγκεκριμένο παιχνίδι και σε προνομιακή τιμή. Μάλιστα τα Season Passes άρχισαν να περιλαμβάνονται στις Collector’s εκδόσεις.

 

Την ίδια εποχή, 4-5 χρόνια πριν δηλαδή, οι εταιρείες πειραματίστηκαν και με μίας άλλης μορφής “πάσο”, το "Online Pass", το οποίο εξασφάλιζε πρόσβαση στο multiplayer τμήμα ενός τίτλου, στην προσπάθειά τους να περιορίσουν τις πωλήσεις των μεταχειρισμένων. Το κοινό βέβαια δεν είδε με καθόλου καλό μάτι την κίνηση αυτή και κάτι οι πενιχρές πωλήσεις, κάτι και το “κράξιμο” που έπεφτε σε κάθε ευκαιρία, συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε η εν λόγω πρωτοβουλία να εξαφανιστεί με συνοπτικές διαδικασίες.

 

Μιλώντας για κάρτες και χαρτιά, η EA με το Ultimate Team έκανε φλος ρουαγιάλ. Και τα περιθώρια βελτίωσης είναι ακόμα εξωφρενικά.

 

…σε υπηρεσία

 

Με ή χωρίς τα Season Passes το DLC με τη μορφή που το γνωρίζαμε όλα αυτά τα χρόνια, είχε ένα βασικό μειονέκτημα: ήταν ένα προϊόν και όπως συμβαίνει με όλα τα προϊόντα, η σχέση της εταιρείας με τον πελάτη περιορίζεται στην αγορά και μόνο. “Αγόρασες κύριε; Τέλος, καλοφάγωτο”. Μπορεί μεν το επιπρόσθετο περιεχόμενο να συνιστούσε ήδη ένα καλό πρόσθετο στον τζίρο των εταιρειών του χώρου, όμως ήταν ηλίου φαεινότερο πως υπήρχαν πολλά περιθώρια ανάπτυξης στον τομέα αυτό. Κάπως έτσι λοιπόν οι “μεγάλοι” της αγοράς άρχισαν να πειραματίζονται με εναλλακτικούς τύπους περιεχομένου σε μια προσπάθεια να μετατρέψουν το προϊόν σε υπηρεσία. Μην πάτε μακριά: αναλογιστείτε τι πέτυχε η Blizzard με το World of Warcraft και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Το WoW δεν είναι τυχαίο παράδειγμα: μιλάμε για ένα παιχνίδι 12 ετών που είναι σε θέση ακόμα να φέρνει χρήματα στο ταμείο της Blizzard. Στο WoW, όπως και στα περισσότερα MMO “παλαιάς κοπής”, ο παίκτης δεν πληρώνει τόσο το αρχικό παιχνίδι όσο τη συνδρομή, ήτοι την υπηρεσία που του προσφέρει σε μηνιαία βάση η εταιρεία.

 

Καθώς όμως δεν είναι δυνατόν όλα τα παιχνίδια να μεταμορφωθούν σε MMO (την επιτυχία του World of Warcraft θέλησαν εξ άλλου να καπηλευτούν και άλλες εταιρείες με κάμποσα “WoW killers” και άπασες απέτυχαν παταγωδώς), η “δουλειά” έπρεπε να γίνει κάπως αλλιώς. Η EA έπιασε πρώτη τον παλμό της αγοράς και με την προσθήκη ενός έξτρα mode στα αθλητικά της παιχνίδια, δημιούργησε η ίδια τζίρο $650 εκατ. τον χρόνο. Προσέξτε: για την ανάπτυξη μιας σειράς από έξτρα περιεχόμενο απαιτείται εργατικό δυναμικό που θα εργαστεί για κάποιες ώρες/μέρες/βδομάδες/μήνες. Για το Ultimate Team, καταλαβαίνετε ότι οι πόροι που χρειάζεται η EA είναι μηδενικοί, έτσι; Μιλάμε δηλαδή για καθαρό, πεντακάθαρο κέρδος με ακόμα μεγαλύτερες προοπτικές και όλα αυτά, από ένα επιπρόσθετο mode που δεν κανιβαλίζει καν τα παιχνίδια της. Φανταστείτε να είχε και κάνα μπασκετάκι της προκοπής δηλαδή…

 

Παράδειγμα απέλπιδος προσπάθειας να πειστεί το κοινό για την αξία ενός Season Pass. Το αν εν τέλει επείσθη ή όχι, το λένε οι αριθμοί στο τέλος της ημέρας...

 

Την ίδια στιγμή δύο άλλες εταιρείες πειραματίζονται με ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο. Η Activision ανέθεσε πριν χρόνια στη Bungie το πρότζεκτ του Destiny: ενώ όλοι έβλεπαν σε αυτό μια νέα, επική τριλογία από τους δημιουργούς του Halo, το πανούργο αφεντικό της Activision, Μπόμπι Κότικ, ανυπομονούσε για το παιχνίδι που θα εισήγαγε στην αγορά ένα νέο επιχειρηματικό μοντέλο. Ισορροπώντας ανάμεσα στο online και το offline, το Destiny ήταν εξ αρχής “one of a kind”. Το αν αξίζει ή όχι είναι μια κουβέντα που δεν θα την κάνουμε εδώ, ωστόσο οι πωλήσεις του ήταν αρκετές για να πείσουν τους ιθύνοντες της Activision πως βρίσκονταν στον σωστό δρόμο. Πάνω που η σκόνη του Destiny είχε κατακάτσει δε, στο προσκήνιο εμφανίστηκε το Division με τη Ubisoft να υιοθετεί μια παρόμοια, αν και ελαφρώς διαφοροποιημένη, προσέγγιση. Το αν τα δύο παιχνίδια εν τέλει θα θεωρηθούν επιτυχημένα ή όχι δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε: ξέρουμε ήδη όμως ότι έβαλαν τις βάσεις για ένα νέο, υβριδικό είδος, που προέκυψε από τις εμπορικές ανάγκες της βιομηχανίας και που θα μας απασχολήσει σίγουρα για πολλά χρόνια.

 

Η εποχή που το παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό θα πωλείται έναντι χαμηλού αντιτίμου δεν αργεί. Οι εταιρείες ξέρουν πολύ καλά ότι τα λεφτά δεν είναι στο κουτί αλλά σε αυτά που έρχονται μετά απ’ αυτό. Το ζήτημα είναι να προμηθευτούν όσοι περισσότεροι παίκτες γίνεται το αρχικό παιχνίδι: από εκεί και πέρα, στα χέρια του εκάστοτε στούντιο θα είναι να τους πείσει…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

[giantpow]

Επρεπε το θεμα να ειχε τιτλο πως τα παιχνιδια εγιναν Pay2win

[NOTIOS1981]

Επρεπε το θεμα να ειχε τιτλο πως τα παιχνιδια εγιναν Pay2win

Οπως τα λες Ή Αλλιως

 

"πως καταστραφηκε το Gaming με παιχνιδια της πλακας...."

 

Δυστυχως οι καλοι τιτλοι εξαφανιζονται.....

Παιχνιδια που πριν τα κινητα δεν θα εδινες ουτε 2€ να τα αγορασεις ζηταν 10€ για να παιξει κανεις.

[Επισκέπτης]

Πώς οι μικροσυναλλαγές κατεστρεψαν το gaming

[D4rkshadow]

Εχει πολυ γαλα η αγελαδα......ηταν λοιπον αναμενομενο.Τουλαχιστον να ριξουν της τιμες των παιχνιδιων.

 

Ποιοι απο εσας μπορουν να πουν οτι δεν εχουν αγορασει ποτε τιποτα;

Εγω παντως δεν μπορω να το πω.

[Bspus]

Ποιοι απο εσας μπορουν να πουν οτι δεν εχουν αγορασει ποτε τιποτα;

Εγω παντως δεν μπορω να το πω.

 

Σε μικροσυναλλαγες? Ποτε και δεν σκοπευω.

 

Ακομα και οι συνδρομες που εχουν τα ΜΜΟ μου τη σπανε γιατι σε οδηγουνε σε ψυχαναγκαστικο παιξιμο.

Πλεον αν ενα παιχνιδι βασιζεται σε τετοια μοντελα απορριπτεται εξ αρχης

[Oxygene]

Μαύρο σε όλα τα παιχνίδια αυτού του είδους

[orck]

Και που να δειτε παιχνιδια απο web broswer σαν το Travian, η παιχνιδια android (υποθετω και ios) σαν το Angry Birds τι λεφτα ζητανε για να παιξει πιο γρηγορα, να ξεκλειδωσεις νεους κοσμους. Τοσα πολλα που δεν τα ζηταει ουτε ενας καλος τιτλος με πληθωρα χαρακτηριστικων οπως αληθοφανη τρισδιαστατα γραφικα και λεπτομερεις κοσμους και οχι δισδιαστατες σαχλαμαρες.

[athankar]

Συγνώμη, παιδιά εγώ αγόρασα με 6 ευρώ ενα in game στο hearthstone, από ανταπόδοση και μόνο στην εταιρία. Και με τζαμπα σε αφήνει να διασκεδάζεις με τις ώρες...

[Chocobo]

 

Θυμηθείτε τι γινόταν πριν λίγα χρόνια όταν ανακοινωνόταν DLC πριν την κυκλοφορία ενός τίτλου και δείτε τι συμβαίνει τώρα: μιλάμε για κάτι δεδομένο.

Όπως δεδομένο είναι πως εγώ παιχνίδια που δουλεύουν έτσι τα κατεβάζω.Ας πάρουν τα χρήματα μου όσοι προσφέρουν ολοκληρομένο παιχνίδι εξ'αρχής και δεν το παίζουν που***κα.

[hackerW32]

απαραδεχτο. αγόρασα το the crew 50-60 ευρω για να μπω στην beta πριν βγει το game, και τωρα; 30 ευρω για dlc + και ζητανε 1μιση ευρω για νεα αμαξια. 60 ΕΥΡΩ ΕΔΩΣΑ UBISOFT! το παθημα μαθημα, ποτε ξανα προπαραγγελια.

 

το game τα άξιζε για μενα τα λεφτα που εδωσα, 2 χρονια το περιμενα, αλλα αυτο που κανανε μετα με εκανε εξω φρενών.

[Επισκέπτης]

Συγνώμη, παιδιά εγώ αγόρασα με 6 ευρώ ενα in game στο hearthstone, από ανταπόδοση και μόνο στην εταιρία. Και με τζαμπα σε αφήνει να διασκεδάζεις με τις ώρες...

Αμ δε, που σε αφήνει.

Με το που παιξεις με 3-4 που εχουν αγοράσει κατι σταματας να διασκεδάζεις και απλα εκνευρίζεσαι.

 

Δυστυχώς τα παιχνιδια σε κατευθυνουν προς το να πληρωσεις αλλιως θα εισαι ο αποκληρος που παλευει κοντρα σε ολα και τρωει την ωρα του περιμενοντας να γεμισει καποια μπαρα.

 

Το προβλημα δεν ειναι που το παιχνιδι κυλαει αργα για σενα αλλα οτι καποιος/καποιοι πληρωσαν και αυτοματως σε βγαζουν εκτος παιχνιδιου, σε προσπερνανε. Οσο και να παλεψεις εσυ και καλα κοντρα στην πουστια με ατακες "κοιτα που εχω φτασει χωρίς να πληρωσω", δεν εχεις φτασει πουθενα και αργα ή γρηγορα θα τα παρατησεις εκνευρισμενος και δικαιολογοντας τον εαυτό σου "καλα αυτος εχει σκασει μια περιουσια".

[Cr3sp0]

Γι' αυτό παίζεις παιχνιδάκια μόνο σόλο και ξεχνάς τα υπόλοιπα. Εγώ έχω αγοράσει πολλάκις DLC αλλά μόνο στις περιπτώσεις που άξιζε τον κόπο, που προσέθετε κάτι στην εμπειρία που είχε να μου δώσει το κυρίως παιχνίδι. Έδωσα, θυμάμαι, 15€ για το DLC του The Last of Us, για 3 ώρες περιεχόμενο: ήτοι 5€/ώρα. Το απόλαυσα όμως όσο δεν πάει, για 'μένα τα έβγαλε τα λεφτά του. Από το να δώσω x χρήματα για πανοπλία, μία ακόμα πίστα/χάρτη online, έξτρα boosts για να επικρατήσω των άλλων κλπ, ούτε λόγος...

[xaerialtwistx]

εχω ασχοληθει με μερικα τετοια παιχνιδια με το χειροτερο απο αυτα να ειναι το real racing 3. για να αγορασεις το Koenigsegg Agera R θυμαμαι οτι χρειαζεσαι 800 νομισματα, και συνηθως κερδιζεις 3-4 νομίσματα μετά από μερικές πίστες / μετά από 20 λεπτά παιχνιδιού, και βεβαια τα νομισματα τα θυσιαζεις για πλακα για να μην περιμενεις 2 μερες για να επισκευαστει η lamborghini σου, ή για να μην περιμενεις μια εβδομαδα για να σου γινει delivery το αμαξι που αγορασες και που χωρις αυτο δεν μπορεις να συμμετασχεις στο επομενο τουρνουα.

 

μερικα παιχνιδια καταφερα και τα τελειωσα βαζοντας ενα προγραμμα και τιποτα παραπανω (πχ το Run Sackboy Run που επαιζα για μια ωρα καθε μερα), εξαλλου εκει πονταρουν οι προγραμματιστες, στο ότι θα βαρεθεις και τελικα θα πληρωσεις, 

 

τα περισσοτερα βεβαια παιχνιδια τετοιας λογικης τα παρατησα και δεν νομιζω να ξαναξεκινησω αλλον τετοιο τιτλο.

 

για το εξτρα περιεχομενο εχω ακομα χειροτερη γνωμη και απλα κανω πως δεν υπαρχει.

[bakosm]

Αααχ κάποτε έπρεπε να κανείς ταρζανιες για να παίξεις απλά αντίπαλος με κρυφούς χαρακτήρες στο Mortal Kombat 2 τώρα,man mu dwse 3 euro ke partondiko su..... Αλλά αναμενόμενο είναι βιομηχανία και θα στα πάρουν από όπου μπορούν δεν νομίζω μπορούμε να κάνουμε κάτι....ακόμα και να μην αγοράζουμε εμείς υπάρχουν άλλοι...