Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Μπορεί κάποιος να είναι κλεισμένος σε ένα δωμάτιο και το μυαλό του και η αντίληψή του να τον κάνουν το πιο ενδιαφέρον άτομο του κόσμου. Μπορεί κάποιος άλλος να έχει γυρίσει όλο τον κόσμο τρεις φορές πηδώντας από αεροπλάνα και να μην μπορείς να καθίσεις μαζί του πάνω από δέκα λεπτά...δεν έχουν να κάνουν απαραίτητα  οι ασχολίες και τα χόμπι με το πόσο ξεχωριστός και ενδιαφέρων είναι κάποιος.

 

Δεν μου έχει τύχει. Συμφωνώ οτι το πόσο ενδιαφέρον άτομο είναι κάποιος είναι κάτι το υποκειμενικό και κρίνεται ανάλογα με τα γούστα και τον τρόπο ζωής του καθένα μας. Αλλά η εμπειρία μου λέει οτι τον μέσο άνθρωπο που είναι κλεισμένος σπίτι του, συνήθως τον απασχολεί μια αρκετά περιορισμένη θεματολογία..

  • Like 2
Δημοσ.

lol, οταν ο αλλος κανει μοστρα στο facebook ειναι ξεκαθαρο δεν χρειαζεται να εισαι διανοια για να το καταλαβεις. ο ανθρωπος που γουσταρει πχ τα ταξιδια και κανει πολλα δεν θα κατσει να γεμισει το facebook του με φωτογραφιες ως αποδεικτικα στοιχεια. το ιδιο ισχυει και για αλλα πραματα.

Και γιατί ζηλεύεις τόσο πολύ όσους κάνουν μόστρα στο φβ; :mrgreen:  Επειδή δε μπορείς να τους φτάσεις;  :P

Δημοσ.

Δεν μου έχει τύχει. Συμφωνώ οτι το πόσο ενδιαφέρον άτομο είναι κάποιος είναι κάτι το υποκειμενικό και κρίνεται ανάλογα με τα γούστα και τον τρόπο ζωής του καθένα μας. Αλλά η εμπειρία μου λέει οτι τον μέσο άνθρωπο που είναι κλεισμένος σπίτι του, συνήθως τον απασχολεί μια αρκετά περιορισμένη θεματολογία..

Σίγουρα παίζει ρόλο και τι φαίνεται στον άλλον ενδιαφέρον. Αυτό που λες είναι λογικό γιατί αν θυμάμαι καλά σε σένα αρέσουν πολύ τα ταξίδια, άρα βρίσκεις μεγάλο ενδιαφέρον σε κάποιον που έχει ταξιδέψει πολύ :)

  • Like 1
Δημοσ.

Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι. Θα ήταν ανούσιο να είχαμε όλοι τα ίδια γούστα κλπ.

Γι'αυτό είναι σπάνιο να ταιριάξουν  δυο άτομα. Ψυχή τε και σώματι. Από την άλλη, τα ετερώνυμα έλκονται. 

  • Like 1
Δημοσ.

Δεν σταματάω να διαβάζω ινσομνια

Γράφτηκε και στην κατάλληλη θέση .

Δημοσ.

Και γιατί ζηλεύεις τόσο πολύ όσους κάνουν μόστρα στο φβ; :mrgreen:  Επειδή δε μπορείς να τους φτάσεις;  :P

 

διαβασες πουθενα σε οτιδηποτε εγραψα οτι ζηλευω κανεναν; ριχνεις αδεια για να πιασεις γεματα και προσπαθεις να ξεκινησεις flame?

  • Like 3
Δημοσ.

διαβασες πουθενα σε οτιδηποτε εγραψα οτι ζηλευω κανεναν; ριχνεις αδεια για να πιασεις γεματα και προσπαθεις να ξεκινησεις flame?

Αν δε ζήλευες δε θα προσπαθούσες να μειώσεις τους άλλους στο φβ...   :P

Δημοσ.

Δεν πίνω, δεν καπνίζω (είμαι αλλεργική στον καπνό), δεν πήγαινα/πάω σε κλαμπάκια, δεν έχω girl girly habits, δεν πίνω καφέ, δεν πήγαινα για διακοπές σε ελληνικά νησιά, δεν ακούω ελληνική μουσική, δεν τα πάω πολύ καλά με τις γυναίκες οι οποίες έχουν έναν άλφα τρόπο σκέψης, στις εκφράσεις μου είμαι λίγο blunt, δεν χρυσώνω κανένα χάπι, δεν χαιδεύω αυτάκια κανενός. Ποτέ δεν τρώω αυτό που μου σερβίρουν (μεταφορικά :P), το χιούμορ μου συνήθως απευθύνεται σε περιορισμένο κοινό (κοινώς ακομπλεξάριστο και ανοιχτόμυαλο). Προτιμώ να μην έχω καθόλου φίλους παρά να πιέσω τον εαυτό μου να περιτριγυρίζεται από άτομα χωρίς φαιά ουσία. Και τέλος, μου αρέσουν οι κομπγιουτεράδες και η above average intelligence.

Μου θυμίζεις μια φίλη.

Ειδικά στις 3-4 τελευταίες προτάσεις...

Δημοσ.

Ώρες ώρες σκέφτομαι - σε φάσεις αυτοκριτικης - οτι μάλλον πρέπει να είμαι σαν άτομο στο μέσο όρο. Η ακόμα χειρότερα βαρετός.

 

Πηγαινω στη δουλειά μου καθε μέρα. Επιστρέφω σπιτι. Χαζεύω - καλη ωρα - λίγο στο ίντερνετ και κοιμάμαι. Καθε μέρα.

 

Επειτα εβλεπα κάποιους συναδέλφους στη δουλεία και έκανα τη σύγκριση. Αλλος εχει παει Νεα Υορκη, Καμερουν, Ζιμπάμπουε. Αλλος κανει σκι και καταδυσεις. Αλλος κανει πολεμικες τέχνες, ορειβασία κλπ.

 

Ωρες ώρες βρισκομαι σε συζητησεις για τα παραπανω θεματα ή για την επικαιρότητα πχ στον κοσμο (βλ. Αμερικη) και νιώθω πολυ "λιγος".

 

Σκεφτόμουν τι μπορεί να με κανει να ξεχωριζω και περα απο το αντικειμενο μου που ειναι λιγο περιεργο (που πραγματικά δε νομιζω οτι ξεφευγω απο το μ.ο. αν δεν ειμαι κατω απο αυτον) το μονο που θα ειχα πχ να καυχηθω ειναι οτι εχω ταξιδεψει λιγο στην Ευρωπη (Αγγλ/Γαλλ/Ολλ/Βελγ/Ιταλ/Ισπ/Γερμ/Ελβ/Δαν/Σουηδ) και οτι αγκομαχω να μαθω ερασιτεχνικα 2 ξένες γλωσσες που ξεφευγουν απο τα συνηθισμένα. Αλλες δραστηριοτητες / ενδιαφεροντα, τιποτα το περιεργο.

 

Το ξερω βγαζει λιγο μαυριλα σαν thread. Αλλα αναρωτιομουν αν οντως εκπροσωπω το μ.ο. ή αν ειμαι κατω απ αυτον ή αν φταίει το περιβαλλον στο οποιο βρίσκομαι. Πχ σιγουρα καποιος που μεγαλωνει στο εξωτερικο εχει πολυ περισσότερα ερεθίσματα απο καποιον που μεγαλωσε στην Ελλάδα.

 

Εσας,υπαρχει κατι που σας κανει να ξεχωριζετε;

Η αξιοπρέπεια είναι κάτι πολύ σπάνιο. Ένα γραφείο ή μία αξιοσέβαστη θέση δίνουν αξιοπρέπεια. Είναι σαν να φοράς γραβάτα. Η γραβάτα, το κοστούμι, το πόστο, δίνουν αξιοπρέπεια. Ένας τίτλος ή μια θέση δίνουν αξιοπρέπεια. Ξεγύμνωσε όμως τους ανθρώπους απ’ όλα αυτά και θα δεις ότι πολύ λίγοι θα έχουν εκείνη την ποιότητα της αξιοπρέπειας που δίνει η ελευθερία τού να μην είσαι τίποτα. Οι άνθρωποι λαχταρούν να είναι κάτι, και με το να είναι κάτι παίρνουν μια θέση στην κοινωνία που θεωρείται σεβαστή. Οι άνθρωποι κατατάσσονται σε διάφορες κατηγορίες -έξυπνοι, πλούσιοι, επιστήμονες, άγιοι- κι όποιος δεν μπορεί να καταταγεί σε μια κατηγορία αναγνωρισμένη από την κοινωνία, θεωρείται πρόσωπο περιθωριακό. Η αξιοπρέπεια δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν κάτι δεδομένο, δεν μπορεί να καλλιεργηθεί και αν κανείς είναι συνειδητά αξιοπρεπής σημαίνει ότι όλη την ώρα νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του, που σημαίνει ότι είναι ασήμαντος, μικροπρεπής. Το να είσαι τίποτα σημαίνει ότι είσαι ελεύθερος από την ιδέα του να είσαι κάτι. Αληθινή αξιοπρέπεια υπάρχει όταν δεν ανήκεις ή βρίσκεσαι σε κάποια ξεχωριστή θέση. Αυτό δεν μπορεί κανείς να στο αφαιρέσει, θα υπάρχει πάντα.

Το ν’ αφήνεις τη ζωή να κυλάει ελεύθερα χωρίς να μένει πίσω της κανένα κατακάθι, σημαίνει ύπαρξη πραγματικής επίγνωσης. Ο ανθρώπινος νους είναι σαν το κόσκινο που άλλα κρατάει κι άλλα αφήνει να περνάνε. Εκείνα που κρατάει έχουν το μέγεθος των επιθυμιών του και οι επιθυμίες, όσο κι αν είναι βαθιές, δυνατές ή ευγενικές, είναι μικρές κι ασήμαντες γιατί η επιθυμία είναι κατασκεύασμα του νου. Χρειάζεται ολοκληρωτική επίγνωση να μη συγκρατείς τη ζωή, αλλά να την αφήνεις να κυλάει ελεύθερα, χωρίς να κάνεις καμιά επιλογή. Πάντοτε διαλέγουμε και κρατάμε· διαλέγουμε εκείνα που έχουν σημασία και τα κρατάμε για πάντα. Αυτό είναι που ονομάζουμε εμπειρία και τον πολλαπλασιασμό των εμπειριών τον ονομάζουμε πλούτο της ζωής. Ο πλούτος της ζωής είναι η απελευθέρωση από την αποθήκευση εμπειριών. Η εμπειρία που παραμένει, που κρατιέται, εμποδίζει εκείνη την κατάσταση όπου το γνωστό δεν υπάρχει. Το γνωστό δεν είναι ο θησαυρός, αλλά ο νους προσκολλιέται σ’ αυτό κι έτσι καταστρέφει ή ρυπαίνει το άγνωστο.

Η ζωή είναι μια περίεργη ιστορία. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν είναι τίποτα.

Είμαστε – οι περισσότεροι τουλάχιστον – πλάσματα της διάθεσης ή μιας ποικιλίας από διαθέσεις. Λίγοι από μας ξεφεύγουν απ’ αυτό. Για μερικούς έχει σχέση με τη σωματική τους κατάσταση, για άλλους με τη διανοητική και μας αρέσει αυτή η «μια πάνω μια κάτω» κατάσταση, νομίζουμε ότι αυτή η αλλαγή διάθεσης είναι μέρος της ύπαρξης ή πάλι απλώς αφήνει κανείς να παρασύρεται μια από τη μία διάθεση και μια από την άλλη. Υπάρχουν όμως μερικοί που δεν είναι πιασμένοι σ’ αυτό το «πάνω κάτω», που είναι ελεύθεροι από το να παλεύουν να γίνουν κάτι, έτσι που εσωτερικά υπάρχει μια σταθερότητα που δεν είναι αποτέλεσμα θέλησης, μια σταθερότητα που δεν έχει καλλιεργηθεί, που δεν είναι σταθερότητα από συγκεντρωμένο ενδιαφέρον σε κάτι, ούτε είναι αποτέλεσμα κάποιας δραστηριότητας σαν τις παραπάνω. Εμφανίζεται όταν η θέληση παύει να δρα.

Τα χρήματα πραγματικά καταστρέφουν τους ανθρώπους. Οι πλούσιοι έχουν μια ιδιαίτερη αλαζονεία. Με πολύ λίγες εξαιρέσεις, σε κάθε χώρα, οι πλούσιοι έχουν γύρω τους εκείνη την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν οποιονδήποτε, ακόμα και τους θεούς, και μπορούν πράγματι ν’ αγοράσουν τους δικούς τους θεούς. Αυτή η ατμόσφαιρα όμως δεν υπάρχει μόνο στον πλούτο, αλλά και στις ικανότητες, τα ταλέντα, που μπορεί να έχει κανείς. Οι ικανότητες δίνουν στον άνθρωπο μια παράξενη αίσθηση ελευθερίας. Τον κάνουν να νιώθει επίσης ότι είναι ανώτερος από τους άλλους, ότι είναι διαφορετικός. Όλα αυτά του δίνουν μια αίσθηση υπεροχής: κάθεται ικανοποιημένος και κοιτάζει τους άλλους να πασχίζουν και να ντροπιάζονται· δεν έχει συναίσθηση της δικής του άγνοιας και σε τι σκοτάδι βρίσκεται ο νους του. Τα λεφτά και οι ικανότητες προσφέρουν μια πολύ καλή φυγή απ’ αυτό το σκοτάδι. Αλλά και η φυγή είναι ένα είδος αντίστασης που γεννάει τα δικά της προβλήματα. Η ζωή είναι μια περίεργη ιστορία. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν είναι τίποτα.

Jiddu Krishnamurti

  • Like 3
Επισκέπτης
Δημοσ.

διαβασες πουθενα σε οτιδηποτε εγραψα οτι ζηλευω κανεναν; ριχνεις αδεια για να πιασεις γεματα και προσπαθεις να ξεκινησεις flame με φλερταρεις?

 

correction :ph34r:

Δημοσ.

Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν είναι τίποτα.

Jiddu Krishnamurti

Με το μπαρδόν... αλλά (όπως έλεγε και μία τύπισσα) είναι καλύτερο να κλαις μέσα σε ένα αμάξι παρά στο πεζοδρόμιο.

 

 

Τέτοιες απόψεις (όπως αυτή που παρέθεσες) πάντα (μα πάντα) προέρχονται από αυτούς που "τα έχουν". Όπως οι εισοδηματίες αριστεροί τραβάνε σε απεργίες τους εργάτες (π.χ. χαλυβουργική), όπως οι αρχηγοί θρησκευτικών ομάδων λένε για "μην είσαι τίποτα" αλλά αυτοί είναι "μετενσαρκώσεις", όπως το "παντεσπάνι δεν έχετε για να φάτε;".

 

 

In my point of view, το θέμα δεν είναι να ξεχωρίζεις αλλά να είσαι ό,τι στο πτηνό θες να είσαι επειδή αυτό σε ικανοποιεί εσένα πάνω από όλα. Επειδή αυτό που σου καρφώθηκε στο κεφάλι είναι κάτι που σε κάνει να νιώθεις καλά γιατί ΕΣΥ λειτουργείς καλύτερα.

 

Όχι επειδή ξεχωρίζεις, όχι επειδή το λένε οι φίλοι σου, όχι επειδή είναι τση μόδας. Όχι επειδή με αυτό καλύπτεις ψυχολογικές τρύπες αποδοχής, επιβράβευσης, αναπλήρωσης και ό,τι άλλο.

 

 

Αλλά επειδή ΕΣΥ, απηλλαγμένος από ό,τι επιπρόσθετο, νιώθεις ότι ανταποκρίνεσαι. May it be επιστήμη, video games, θρησκεία ή ό,τι σου καρφωθεί στο κεφάλι.

 

Πως νιώθεις ότι ανταποκρίνεσαι; Σε low level functionality, το δίκτυο του εγκεφάλου σου παράγει γρηγορότερα και ποιοτικά και ποσοτικά (σε σχέση με υφιστάμενες ενδείξεις) καλύτερα αποτελέσματα.

Δημοσ.

Την καραμελα του δεν πινω δεν καπνιζω δεν τη καταλαβαινω.

Αλλο να καπνιζες και να καταφερες να το κοψεις και αλλο να μην το ειχες αρχισει καν. Στη πρωτη περιπτωση θα ησουν περιφανος, στην δευτερη δεν αξιζει να το αναφερεις καν σαν ατου. Μονο οταν σου ζηταν αναπτυρα ισως.

  • Like 3
Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.
  • Δημιουργία νέου...