The Revenant

[V for Vagelis]

Το "εύκολο" κομμάτι της όλης δουλειάς είναι να πεις "εδώ θέλω ένα ανοιχτό πλάνο στα βουνά", "εδώ ένα μονόπλανο με τους ινδιάνους να κυνηγάνε τον Λίο" κλπ. Το δύσκολο είναι η υλοποίηση τους. Οταν μιλάμε για όμορφα και εντυπωσιακά πλάνα, ο πραγματικός καλλιτέχνης πίσω από αυτά, που χειρίστηκε τη κάμερα και που πήρε τις σχετικές τεχνικές αποφάσεις (ποια κάμερα, ποιο φακό, ποιες οι ιδανικές συνθήκες φωτισμού κλπ) είναι ο διευθυντής φωτογραφίας. Αν άλλαζες τον ΔΦ θα είχες μια πολύ διαφορετική ταινία.

 

Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί ο διευθυντής φωτογραφίας να έχει πιο περιορισμένο ρόλο. Ο Lubezki όμως έχει τις ελευθερίες του και ξέρει προφανώς πολύ περισσότερα πράγματα από τον Ινιαρίτου για το πως να τραβήξει ένα όμορφο πλάνο, ο οποίος Ινιαρίτου πάνω απ' όλα είναι storyteller.

Τα εύσημα ανήκουν και στον δεύτερο πάντως, για τη σύλληψη των βασικών ιδεών.

[totem_lost]

Βαγγέλη έχεις δίκιο, τεχνικά η διεύθυνση φωτογραφίας έχει όλη την ευθύνη. Αλλά χωρίς να λέω οτι είμαι κανένας γνώστης, πολύ αμφιβάλω οτι ο σκηνοθέτης λέει έτσι "ελαφρά" πάρε ένα πλάνο εδώ, ρίξε και ένα παν από εκεί κτλ. Είναι νομίζω πολύ συγκεκριμένες οι οδηγίες του στην κάμερα, και αποφασίζει για το τι συγκεκριμένα θα φανεί στο πλάνο, πότε θα κοπεί, πόσο γρήγορα θα κινηθεί η κάμερα, ποια θα είναι η αλληλουχία τον σκηνών, οπότε καθόλου "ευκολο" δεν μου φαίνεται αυτό το κομμάτι της δουλειάς. Αλλά anyway συγχαρητήρια και στον Lubezki, για να μην παρεξηγηθεί. He nailed it!

[kirileman]

 (ποια κάμερα, ποιο φακό, ποιες οι ιδανικές συνθήκες φωτισμού κλπ) είναι ο διευθυντής φωτογραφίας.

Όλα αυτά αφορούν το "πώς". Το "τί" και το "γιατί" είναι δουλειά του σκηνοθέτη.

[KilliK]

ακριβως.

[V for Vagelis]

Όλα αυτά αφορούν το "πώς". Το "τί" και το "γιατί" είναι δουλειά του σκηνοθέτη.

Ναι, κι εγώ στο πως βγήκαν τα όμορφα και εντυπωσιακά πλάνα της ταινίας αναφέρθηκα.

 

 

Βαγγέλη έχεις δίκιο, τεχνικά η διεύθυνση φωτογραφίας έχει όλη την ευθύνη. Αλλά χωρίς να λέω οτι είμαι κανένας γνώστης, πολύ αμφιβάλω οτι ο σκηνοθέτης λέει έτσι "ελαφρά" πάρε ένα πλάνο εδώ, ρίξε και ένα παν από εκεί κτλ. Είναι νομίζω πολύ συγκεκριμένες οι οδηγίες του στην κάμερα, και αποφασίζει για το τι συγκεκριμένα θα φανεί στο πλάνο, πότε θα κοπεί, πόσο γρήγορα θα κινηθεί η κάμερα, ποια θα είναι η αλληλουχία τον σκηνών, οπότε καθόλου "ευκολο" δεν μου φαίνεται αυτό το κομμάτι της δουλειάς. Αλλά anyway συγχαρητήρια και στον Lubezki, για να μην παρεξηγηθεί. He nailed it!

Κοίτα, γενικά έχεις δίκιο. Ο σκηνοθέτης κανονικά έχει συγκεκριμένα πλάνα στο μυαλό του, τα οποία πρέπει να υλοποιήσει ο διευθυντής φωτογραφίας. Γι' αυτό και χαρακτήρισα το μέρος της δουλειά του σκηνοθέτη ως "εύκολο" συγκριτικά και όχι ως εύκολο. :Ρ

 

Τώρα, τι είναι αυτό που ξεχωρίζει στο οπτικό θέαμα του Revenant και πως δημιουργήθηκε; Μπορούμε να ξεχωρίσουμε 4 πολύ βασικά χαρακτηριστικά: φυσικός φωτισμός, κοντινές ευρυγώνιες λήψεις, handheld camera και μεγάλα μονόπλανα.

Αυτά τα στοιχεία, ως ιδέες, ναι μεν δεν είναι επινοήσεις του Lubezki, όμως αποτελούν σήματα κατατεθέν του και με τα οποία έχει σχηματίσει το δικό του χαρακτηριστικό "immersive" στυλ (από εποχές που γύρναγε ταινίες για Cuaron και Malick). Προσωπικά όταν πρωτοείδα το τρέιλερ, χωρίς να γνωρίζω απολύτως τίποτα για τη ταινία, αναγνώρισα κατευθείαν το στυλ του Lubezki. Ετσι μάντεψα σωστά τον διευθυντή φωτογραφίας, όχι όμως τον σκηνοθέτη, καθώς αρχικά νόμιζα ότι πρόκειται είτε για τον Cuaron είτε για τον Malick (μέχρι που είδα το όνομα του Innaritu).

 

Επίσης οι εικόνες που βλέπουμε στο Revenant, δεν εμπνεύστηκαν αποκλειστικά από τον σκηνοθέτη, αλλά (σύμφωνα με συνεντεύξεις τους) οραματίστηκαν και από τους 2 μαζί σε κοινά τους ταξίδια πολλών εβδομάδων στη Βόρεια Αμερική κυρίως, πολύ καιρό πριν τα γυρίσματα. Εκεί ο Lubezki είχε πολύ βασικό ρόλο στη σύλληψη του κοινού οράματος που είχαν για το οπτικό θέαμα της ταινίας. Αυτός είναι που ήξερε να "διαβάζει" τα διάφορα τοπία (πέρα από τις στιγμιαίες καιρικές συνθήκες που συναντούσαν δηλαδή) ως προς τη φωτογένεια και την "ατμοσφαιρικότητα" τους και να κατευθύνει τον Inarritu για την επιλογή των κατάλληλων τοπίων. Αυτός είναι και που μεταξύ άλλων επέμεινε στη μη χρήση τεχνητού φωτός.

 

Εδώ κάποιες ωραίες σχετικές φωτο από το Instagram του:

 

 

https://www.instagram.com/chivexp/

 

 

 

Η εμμονή του για την "επιβολή" δικών του ιδεών δεν είναι κάτι καινούριο. Πχ αυτός ήταν που για το γύρισμα της παρακάτω σκηνής του Children of Men, επέμεινε να γίνει με πρακτικά εφέ και όχι με green screen. (περιέχει σπόιλερ, σε περίπτωση που θέλετε να δείτε τη ταινία)

 

 

[KilliK]

καλα ναι, συνηθως τα πλανα βγαινουν απο συζητηση σκηνοθετη και διευθυντης φωτογραφιας, γιαυτο και η διεθυνση θεωρειται καλλιτεχνικο βραβειο στα οσκαρ.

αλλες φορες ομως φευγει με τις κλωτσιες ο διευθυντης, οταν δεν ακολουθει τις οδηγιες του σκηνοθετη.

[Porco_rosso]

Χρυση μετριοτητα

Τρομερη φωτογραφια, εξαιρετικη σκηνοθεσια, πολυ καλες ερμηνειες -αν και ο Χαρντυ μου εμεινε πιο πολυ-, στον αντιποδα του επιφανειακου ψευδοφιλοσοφικου και μπουρδολυρικου απολυτου τιποτα της κεντρικης ιστοριας

 

κριμα

[skiabox]

Υπερεκτιμημένο σίγουρα.

Πλέον βλέπουμε ταινίες που τις γυρνάνε για να ικανοποιήσουν την ανάγκη κάποιου ηθοποιού να πάρει όσκαρ και όχι για να διασκεδάσουν οι θεατές.

[Prozac]

Χρυση μετριοτητα

Τρομερη φωτογραφια, εξαιρετικη σκηνοθεσια, πολυ καλες ερμηνειες -αν και ο Χαρντυ μου εμεινε πιο πολυ-, στον αντιποδα του επιφανειακου ψευδοφιλοσοφικου και μπουρδολυρικου απολυτου τιποτα της κεντρικης ιστοριας

 

κριμα

Συμφωνώ 100% για τον Χάρντι. Για μένα ήταν η καλύτερη ερμηνεία της ταινίας.

[vsl]

 

Είναι δυνατόν στο τέλος να πάνε οι 2 τους να βρούνε τον Χάρντι (και μάλιστα χωρίστηκαν κιόλας), αντί να μαζευτεί μια ομάδα τουλάχιστον 10 ατόμων;

 

 

Είναι το μόνο που με χάλασε στην ταινία. Κατά τ' άλλα σκηνοθεσία, ερμηνείες, εικόνα, αγγίζουν την τελειότητα.

[Catalyst]

Δεν νομίζω ότι επειδή η κεντρική ιστορία δεν είχε φιλοσοφικές ανησυχίες, και επειδή ο σκηνοθέτης επέλεξε να σου δώσει την ιστορία με αυτόν τον τρόπο που είδαμε στο πανί, έχουμε να μιλάμε για μια χρυσή μετριότητα ή κάτι απίστευτα υπερεκτημημένο. Σε έναν κόσμο που ο θάνατος του ενός είναι η ζωή του άλλου, βλέπουμε με απτή ωμότητα τι συνέβαινε τότε και πως επιβίωναν οι άνθρωποι. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο παρακολουθούμε την ιστορία του Γκλας, ενός κυνηγημένου επειδή σκότωσε έναν αξιωματικό, που πήγε τόσο βόρεια για να βρει γαλήνη και την βρήκε, για να την χάσει και να δούμε την εξέλιξη αυτή. Όμως μέσα στην προσπάθεια του ανθρώπου να σκοτώσει τον εχθρό του και ταυτόχρονα να νικήσει την φύση που προσπαθεί να του πάρει την ζωή με το παραμικρό, ο Ιναρίτου μας "κόβει" την δράση και μας δείχνει για λίγο την μαγεία της φύσης με λυρικό τρόπο. Αυτό δρα συμπληρωματικά στην ταινία και δεν είναι αυτοσκοπός, κατά την γνώμη μου. Σε βοηθάει να αφομοιώσεις ότι έχει συμβεί μέχρι εκείνη την στιγμή και το κάνει με τέτοιο τρόπο που δεν διαταράσει την ροή της ταινίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σκηνή που

ο Γκλας με το άλογο του πέφτουν στο κενό και ένα δέντρο ανακόπτει την πορεία τους. Εκεί η κάμερα αντί να μας δείξει που έπεσαν και πως είναι (αν ζούνε καταρχάς) μένει μετέωρη στο κενό και βλέπουμε απλά το δέντρο. Η σκηνή αυτή δεν έχει να σου προσφέρει κάτι παραπάνω στην υπόθεση, αλλά αν δεν ήταν στην ταινία θα είχαμε μια ακόμα περιπέτεια της σειράς. Καλό είναι που έχουμε την δυνατότητα να βλέπουμε και κάτι διαφορετικό.

 

Για να κλείσω οι όποιες φιλοσοφικές αναζητήσεις προκύπτουν από την ταινία, έχουν να κάνουν με τον θεατή και το πως αντιλαμβάνεται αυτό που βλέπει και τις σχέσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών. Για καθέναν είναι κάτι διαφορετικό με κοινή πάντα αρχή την ιστορία που παρακολουθήσαμε. Τέλος συμφωνώ ότι η ταινία δεν είναι ένα αριστούργημα, αλλά απέχει πολύ από το χαρακτηριστεί ένα σκουπίδι. Είναι για μένα από τις καλύτερες της χρονιάς και καλά κάνει και είναι υποψήφια και έχει βραβευθεί.

Επεξ/σία 29 Ιανουαρίου 2016 από Catalyst

[kirileman]

Έλα μωρέ τώρα με τα σκουπίδια τύπου Gravity, Revenant κλπ. Βάλτε να δείτε Bayformers να χορτάσετε μπαλίτσα, κινηματογράφο, σόρυ.

[V for Vagelis]

Πλέον βλέπουμε ταινίες που τις γυρνάνε για να ικανοποιήσουν την ανάγκη κάποιου ηθοποιού να πάρει όσκαρ και όχι για να διασκεδάσουν οι θεατές.

Οκ, αυτό τι σχέση έχει με το τόπικ;

[Ntoubroutza]

Νομίζω πως χάνει αρκετά λόγω της μεγάλης διάρκειας.Είναι ωραία ταινία αλλά σε καμία περίπτωση αριστούργημα ή έπος (όπως διάβαζα σε διάφορες κριτικές).

Εγώ σαν απλός θεατής,χωρίς να είμαι ούτε σκηνοθέτης αλλά ούτε και κριτικός κινηματογράφου,θα ήθελα να δω και λίγο δράση πέρα από τα μαγευτικά τοπία και τις ωραίες ερμηνείες κι αυτό γιατί όπως είπα 2.5 ώρες είναι πολλές με αποτέλεσμα να κουράζει τον θεατή.

[KilliK]

Χρυση μετριοτητα

Τρομερη φωτογραφια, εξαιρετικη σκηνοθεσια, πολυ καλες ερμηνειες -αν και ο Χαρντυ μου εμεινε πιο πολυ-, στον αντιποδα του επιφανειακου ψευδοφιλοσοφικου και μπουρδολυρικου απολυτου τιποτα της κεντρικης ιστοριας

 

κριμα

 

βλεπεις σινεμα, φιλε.

 

μένει μετέωρη στο κενό και βλέπουμε απλά το δέντρο.

 

ναι, ενα πραμα οπως η ποδαρα του μοναχου στο Andrei Rublev.