Η κατάντια των ελληνικών σχολείων

[ettöre]

Πολύ ενδιαφέρον topic..

 

Όλοι ξέρουν τα προβλήματα, όλοι βλέπουν τα προβλήματα, όλοι ενοχλούνται και πλήττονται απ'τα προβλήματα, λίγοι όμως βλέπουν το πραγματικό πρόβλημα, το οποίο είναι ένα. Και είναι το πρόβλημα όλης της Ελλάδας.

 

Είναι το απλό: ποιος χέστηκε για το οτιδήποτε κοινωφελές; Σημασία έχει μόνο το τομάρι μας.

 

Ποιος ενδιαφέρεται για όλα τα προβλήματα που γράψατε; Ή καλύτερα, ποιος ενδιαφέρεται αρκετά ωστε να κάνει κάτι; Είμαι στην Ελλάδα πρακτικά μερικές μέρες το χρόνο, νοερά πολύ περισσότερες και κάθε χρόνο και χειρότερα. Ίσως οι εν ελλάδει Έλληνες να μην το παρατηρείτε τόσο αλλά δεν υπάρχει πια η έννοια της κοινωνίας. Ένα μάτσο τομάρια που κοιτάνε ο καθένας την πάρτη του είναι η ελληνική κοινωνία.

 

Και φυσικά τέτοια άτομα παράγει το εκπαιδευτικό σύστημα!

-Δάσκαλοι που βαριούνται την ζωή τους και συνήθως είναι πιο αδιάφοροι απ'τους μαθητές. Ειδικά προς το τέλος του λυκείου, είναι σαν τις αγκαρίες του στρατού. Μάθημα στο φροντιστήριο και σχολείο πάμε για να μην μείνουμε από απουσίες.

-Εγκαταστάσεις για γέλια.

-Πρόγραμμα σπουδών (ή όπως σκατά λέγεται αυτό του σχολείου) που δεν γίνεται να σχεδιάστηκε από "ειδικούς".

-Το 1/3 των μαθητών στην κοσμάρα τους παρόντες απόντες περνάνε τις τάξεις με 9μιση, το άλλο 1/3 που δεν την έχει μυριστεί ακόμα, χαροπαλεύει να γράψει καλά στο διαγώνισμα, να του κάνει το 15, 16. Οι μελλοντικοί μικρομικροί της "κοινωνίας". Και φυσικά το τελευταίο 1/3, οι γλείφτες, οι "κύριε μπορείτε να επαναλάβετε;", οι "κυρία αυτό δεν είναι εκτός ύλης; Έτσι μας είπαν στο φροντ.". Αυτοί που κάπου θα τους χώσει ο μπαμπάς και θα γ@μ@νε την ζωή των από κάτω τους ενώ προσκυνάνε τους από πάνω τους.

 

Γιατί κατάντησε έτσι; Ήταν πάντα έτσι; Δε ξέρω.. Μακάρι τα μισά απ'αυτά που γράψατε οι προηγούμενοι να εφαρμοστούν ως δια μαγείας και τα ελληνικά σχολεία να παράγξουν στο μέλλον καλύτερους πολίτες..

[Rumpelstiltskin]

http://www.parents.com/health/autism/history-of-autism/

 

Μηπως φταινε και οι γονεις που στραβομουτσουνιαζουν αμυδρα (ακομα και αν καταφερουν να ΜΗΝ γκρινιαξουν) μπροστα στο παιδι τους οταν τους λεει οτι ο διπλανος τους "ειναι σαν τους μαυρους στις ταινιες"

 

Υπαρχουν λαθος αισθηματα; Ή λαθος ενεργειες βασισμενες σε "περιεργα αισθηματα";

 

Ή βαριομαστε-φοβομαστε να σκεφτουμε (ή να παμε σε εναν "επαγγελματια consultant") το πως εχουμε καταληξει σε περιεργες λογικες;

έχουμε κρίση αξιών

[chrisxkar]

Δεν είναι θλιβερό που η εκπαίδευση έχει αυτό το χάλι; Θα θίξω επιγραμματικά κάποια ζητήματα και πείτε μου αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε.

Ενώ έχουμε φάει με το κουτάλι αρχαία, δεν έχουμε διδαχθεί σαν μαθητές τι είπαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί.  Εξαρτάται από το περιβάλλον του μαθητή αν θα συναντήσει τα ονόματα Πλάτωνας, Σωκράτης κτλ.. (μιλάω για γενική παιδεία, όχι για θεωρητική).

Σε μια χώρα που μαστίζεται από την παχυσαρκία, η γυμναστική είναι παραγκωνισμένη και η διατροφική παιδεία λάμπει δια της απουσίας της.

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση έχει αφεθεί σε σάιτ πορνογραφικού περιεχομένου, ενώ ουσιώδη θέματα όπως η αντισύλληψη κυκλοφορούν σαν αστικοί μύθοι μεταξύ συζητήσεων ημιμαθών μαθητών.

Η ψυχολογία επίσης απουσιάζει. Όπως και ένα ρημάδι μάθηματα πρώτων βοηθειών. Πρέπει να είναι κάποιος στον κλάδο της υγείας για να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες στους γονείς, τα αδέρφια του, τους φίλους τους και στον οποιοδήποτε; Προτιμάμε να διδάσκονται ασταμάτητα θρησκευτικά;

Η μουσική επίσης από μια τέχνη καταντάει ή 45 λεπτο κουβέντας με τον διπλανό, ή μια στριμμένη καθηγήτρια βασανίζει τους μαθητές. 

Στη χημεία και τη βιολογία, αντί να μάθεις γιατί δε κλείνεσαι σε έναν χώρο που καίει φωτιά, να μάθεις 2 πράγματα για τον καρκίνο και μια ματιά για τη φύση και τα ζώα, μαθαίνεις κβαντομηχανική στη χημεία και για νουκλεάσες περιορισμού σε προχωρημένες μοριακές τεχνικές. Λες και ο απόφοιτος της θετικής κατεύθυνσης θα βγει στην αγορά εργασίας σαν μοριακός βιολόγος. 

Τέλος οι ίδιοι οι καθηγητές είναι πολλές φορές τραγικά αδιάφοροι. Κάνουν ότι δε βλέπουν το bullying που υφίστανται ορισμένοι μαθητές και γενικότερα αποστασιοποιούνται από το ρόλο του καθηγητή και λειτουργούν ως μαγνητόφωνα που αναπαράγουν την ίδια μονότονη κασέτα.

Εγω φιλε εχω να πω πως απο τοτε που η σφαλιαρα και ο μπατσος απο τον δασκαλο μεταφραστηκε σε βια εντος σχολειων το παιχνιδι χαθηκε.

Οσο ο πιτσιρικος φοβοταν μην τις φαει καθοταν σουζα(οχι παντα) τωρα αν πλακωσεις ενα παιδι και πλησιασει σε παιρνει να του πεις θα μου κλασεις τα αρχιδια και να φυγεις(αντε να τσιμπισει μια διημερη μαξ τριημερη με δικαιολογια τις δυσκολιες που αντιμετοπιζει στην ζωη του.

[zio10]

Θέμα παιδιών και θέμα σπιτιού είναι κυρίως η συμπεριφορά στο σχολείο, όχι τόσο αν είναι καλός ή κακός μαθητής. Κατά τα άλλα συμφωνώ με αυτό που γράφτηκε παραπάνω, τα κριτήρια για να γίνει κάποιος από νηπιαγωγός μέχρι καθηγητής πανεπιστημίου πρέπει να είναι αυστηρότατα και οι έλεγχοι πολύ συχνοί.

[Avon Pro Xtreme Rain]

Εγω φιλε εχω να πω πως απο τοτε που η σφαλιαρα και ο μπατσος απο τον δασκαλο μεταφραστηκε σε βια εντος σχολειων το παιχνιδι χαθηκε.

Οσο ο πιτσιρικος φοβοταν μην τις φαει καθοταν σουζα(οχι παντα) τωρα αν πλακωσεις ενα παιδι και πλησιασει σε παιρνει να του πεις θα μου κλασεις τα αρχιδια και να φυγεις(αντε να τσιμπισει μια διημερη μαξ τριημερη με δικαιολογια τις δυσκολιες που αντιμετοπιζει στην ζωη του.

 

ο φοβος και ο πονος ειναι τοσο απαραιτητος;

 

1000 φορες ενα αντιδραστικο παιδακι, παρα ενα καταπιεσμενο και με το που βρει ευκαιρια να κανει "υπουλης λογικης πραξεις βιας"

Θέμα παιδιών και θέμα σπιτιού είναι κυρίως η συμπεριφορά στο σχολείο, όχι τόσο αν είναι καλός ή κακός μαθητής. Κατά τα άλλα συμφωνώ με αυτό που γράφτηκε παραπάνω, τα κριτήρια για να γίνει κάποιος από νηπιαγωγός μέχρι καθηγητής πανεπιστημίου πρέπει να είναι αυστηρότατα και οι έλεγχοι πολύ συχνοί.

 

υποτιθεται οτι η δουλεια του Νηπιαγωγου ειναι να μαζεψει τις "μαλακιες απο το σπιτι" και να το προετοιμασει για Δημοτικο

[zio10]

ο φοβος και ο πονος ειναι τοσο απαραιτητος;

 

1000 φορες ενα αντιδραστικο παιδακι, παρα ενα καταπιεσμενο και με το που βρει ευκαιρια να κανει "υπουλης λογικης πραξεις βιας"

Σε κάποια θέματα νομίζω ότι ο φόβος κυρίως είναι απαραίτητος ναι

[Avon Pro Xtreme Rain]

φοβος=γνωση επωδυνων συνεπειων;

 

ή φοβος=αναμνηση-υπενθυμιση του πονου;

[zio10]

 

υποτιθεται οτι η δουλεια του Νηπιαγωγου ειναι να μαζεψει τις "μαλακιες απο το σπιτι" και να το προετοιμασει για Δημοτικο

Ναι, γι'αυτό όσοι ασχολούνται με παιδιά και θέλουν να λέγονται γενικά δάσκαλοι πρέπει να είναι άξιοι και κορυφαίοι. Να τους θαυμάζει το παιδί

φοβος=γνωση επωδυνων συνεπειων;

 

ή φοβος=αναμνηση-υπενθυμιση του πονου;

Και τα δύο το ίδιο είναι

[panther_512]

Με την βία (ελεγχόμενη ή μή) δεν διαπεδαγωγείται ένα παιδί.

 

Αντίθετα ένας δυνατός μπάτσος μπορεί να επηρεάσει τις λειτουργίες του εγκεφάλου του για το υπόλοιπο της ζωής του.

 

https://www.psychologytoday.com/blog/the-me-in-we/201202/how-spanking-harms-the-brain

http://edition.cnn.com/2014/07/23/health/effects-spanking-brain/

[Avon Pro Xtreme Rain]

Ναι, γι'αυτό όσοι ασχολούνται με παιδιά και θέλουν να λέγονται γενικά δάσκαλοι πρέπει να είναι άξιοι και κορυφαίοι. Να τους θαυμάζει το παιδί

Και τα δύο το ίδιο είναι

 

πρεπει καποιος να σπασει το κεφαλι του για να χαμπαριασει οτι το κρανος εχει μια χρησιμοτητα;

η (καθαρα) συναισθηματικη βια; Ειναι καλυτερη ή χειροτερη; Πιο υπουλη ή πιο αγνη;

[slipknot]

Για να είμαστε δίκαιοι, ο εκπαιδευτικός πολλές φορές λειτουργεί στα όρια του, έτσι; Δηλαδή όλοι λένε για τον τεμπέλη εκπαιδευτικό που κοιτάει να βγάλει όσο πιο ανώδυνα γίνεται το Χ-ωρο του και δεν ενδιαφέρεται για το τι γίνεται στην τάξη, ενώ τους συγκρίνουν και με συναδέλφους από τρίτες χώρες, αλλά κανένας δεν αναφέρεται στη διαφορά περιβάλλοντος.

 

Ζούμε σε μια εποχή που όλοι θίγονται πολύ εύκολα, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ανήλικα άτομα που δεν έχουν διαμορφώσει ακόμα χαρακτήρα. Ο καθηγητής/δάσκαλος έχει πολλές φορές δεμένα τα χέρια του και δεν μπορεί καλά καλά να αξιολογήσει τον μαθητή όπως θα ήθελε, μη τυχών και σπεύσουν να τον χαρακτηρίσουν νέο Χίτλερ. Το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται γεωγραφικά βέβαια, συμβαίνει παντού, αλλά φανταστείτε τι εκτάσεις μπορεί να πάρει εδώ λόγω υπερπροστατευτικότητας γονέων και ψωροπερηφάνιας.

 

Για να μην αναφερθούμε σε άλλους παράγοντες που μπορούν να δημιουργήσουν εντάσεις μέσα στο περιβάλλον μιας σχολικής τάξης, όπως κακώς εννοούμενος χαβαλές με σκοπό την επίδειξη μανγκιάς ή άλλα, πιο περιθωριακά σκηνικά. Στη Φινλανδία άραγε, μια και αναφέρθηκε, πόσοι καθηγητές έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με μαθητές που βγάλανε μαχαίρι ή απειλήσανε, έμμεσα ή άμεσα; Το αντεπιχείρημα εδώ μπορεί να είναι πως τέτοια φαινόμενα είναι ακριβώς αποτέλεσμα ενός άρρωστου εκπαιδευτικού συστήματος. Η σκέψη όμως, ότι την ευθύνη για τον μαθητή που τραβάει μαχαίρι την φορτώνεται ο καθηγητής και όχι ο γονέας είναι πιο άρρωστη θα έλεγα.

 

Εγώ ποτέ δεν είχα προβλήματα με καθηγητές, αλλά θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό συμβάν. Ήταν ένα 2ωρο μαθηματικών και χάρηκα υπερβολικά όταν χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα. Ο ήχος του ήταν τόσο λυτρωτικός, που πάνω στην έκσταση της στιγμής έπιασα το θρανίο από η μία πλευρά και ξεκίνησα να κοπανάω ρυθμικά τα 2 πόδια. Οι άλλοι ακολούθησαν αυθόρμητα, χτυπώντας τα δικά τους και βγάζοντας κραυγές ινδιάνων. Στην κορύφωση του κοντσέρτου, κοίταξα τον καθηγητή και στο βλέμμα δεν ήταν ούτε θυμό, ούτε λύπη, ούτε απογοήτευση. Ήταν καθαρή αποδοχή ήττας. Ακόμα και τώρα βλέπω το πρόσωπο του κάποια βράδια. Δε νομίζω να το ξεχάσω μέχρι να πεθάνω. 

[Avon Pro Xtreme Rain]

ο χαρακτηρας δεν σταματαει να διαμορφωνεται σε μια Χ ηλικια

 

αφου τα παιδακια δεν εχουν μαθει καν να πιεζουν

οι γονεις θεωρουν οτι δεν ειναι "δουλεια" τους

ποιοι μενουν; Οι καθηγητες;

[zio10]

πρεπει καποιος να σπασει το κεφαλι του για να χαμπαριασει οτι το κρανος εχει μια χρησιμοτητα;

η (καθαρα) συναισθηματικη βια; Ειναι καλυτερη ή χειροτερη; Πιο υπουλη ή πιο αγνη;

Ή έτσι ή αλλιώς θα μάθει, αν δεν μάθει με τον έναν τρόπο θα μάθει με τον άλλον! Καλύτερα βέβαια θα ήταν να μην χρειαζόταν να σπάσει το κεφάλι του...

[Avon Pro Xtreme Rain]

 

 

Εγώ ποτέ δεν είχα προβλήματα με καθηγητές, αλλά θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό συμβάν. Ήταν ένα 2ωρο μαθηματικών και χάρηκα υπερβολικά όταν χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα. Ο ήχος του ήταν τόσο λυτρωτικός, που πάνω στην έκσταση της στιγμής έπιασα το θρανίο από η μία πλευρά και ξεκίνησα να κοπανάω ρυθμικά τα 2 πόδια. Οι άλλοι ακολούθησαν αυθόρμητα, χτυπώντας τα δικά τους και βγάζοντας κραυγές ινδιάνων. Στην κορύφωση του κοντσέρτου, κοίταξα τον καθηγητή και στο βλέμμα δεν ήταν ούτε θυμό, ούτε λύπη, ούτε απογοήτευση. Ήταν καθαρή αποδοχή ήττας. Ακόμα και τώρα βλέπω το πρόσωπο του κάποια βράδια. Δε νομίζω να το ξεχάσω μέχρι να πεθάνω. 

 

αν ομωε ξεκινουσατε την μερα πχ με ποδοσφαιρο; Και μετα απο την πραξη το γυρναγατε σε θεωρια πχ Τριγωνομετρια (δεν μπορω να φανταστω Εφαρμοσμενα Μαθηματικα στο ποδοσφαιρο, αλλα σιγουρα κατι θα παιζει, ειδικα μεσω Φυσικης)

[chrisxkar]

ο φοβος και ο πονος ειναι τοσο απαραιτητος;

 

1000 φορες ενα αντιδραστικο παιδακι, παρα ενα καταπιεσμενο και με το που βρει ευκαιρια να κανει "υπουλης λογικης πραξεις βιας"

φυσικα και δεν ειναι απαραιτητος και δεν μιλαω εννοειτε για περιπτωσεις κομπλεξικων που μας ειχαν ταραξει στην σφαλιαρα.

 

Ακουγεται ηλιθιο αλλα ο ανθρωπος οπως και τα ζωα πρεπει απο μικρος "συστημα επιβραβευσης" οταν κανεις κατι καλο ανταμοιβεσαι (σε οποιοδηποτε επιπεδο οτι απαραιτητα φυσικη ανταμοιβη) οταν κανεις μαλακια την πληρωνεις.Αλλιως μαθαινει πως οτι και να κανει δεν υπαρχει καμια επιπτωση.

Θα μου πεις μπορει και με τα λογια να γινει αυτο.Ελα μου ντε που απο λογια δεν παιρνει σχεδον κανεις...ειχα δυο φιλους που σπουδαζαν παιδαγωγικο και οχι λιγες φορες μαλλωσαμε αρκετα εντονα για αυτο το θεμα "αυτο ειναι βια,με ποιο δικαιωμα θα κανεις κατι τετοιο,μονο με τον λογο λυνονται αυτα τα θεματα" κτλ 8 χρονια μετα σε ιδια συζητηση η αποψη τους ειναι αντιθετη

 

Το λεει και η εκφραση οπου δεν πιπτει λογος πιπτει ραβδος