Ο "καλός" Καταναλωτής!

[spiderling]

Πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση για τον "καλό καταναλωτή". Και φαίνεται πως οι απόψεις διαφέρουν αρκετά. Ίσως για να βγάλουμε συμπεράσματα θα έπρεπε να ασχοληθούμε λίγο και με τη "γενεσιουργό αιτία", όπως ήθελε ο φίλος history, αντί να ασχολούμαστε μόνο με αγενείς ταμίες που βαρέθηκαν να χτυπάνε ένα ένα μπουκαλάκια νερό.

 

Οι επιχειρήσεις λοιπόν κάνουν προσφορές, και εμείς σπεύδουμε να τις εκμεταλλευτούμε. Κάποιοι τα σηκώνουν όλα, θέλοντας να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους, κάποιοι παίρνουν μόνο ότι χρειάζονται, αφήνοντας και κάτι για τους υπόλοιπους πελάτες, και κάποιοι δεν πολυασχολούνται. Κάποιοι ζητιανεύουν προσφορές από τα σούπερ μάρκετ στο facebook, "γιατί τις έχουν ανάγκη", κάποιοι άλλοι δεν αφήνουν κανένα κουπόνι ανεκμετάλλευτο, καμία συνδυαστική προσφορά, κανένα app, και δε λυπούνται το χρόνο τους στην προσπάθειά τους να τα πάρουν όλα όσο φθηνότερα γίνεται. Πολλές φορές μάλιστα ασχολούνται να τυπώσουν, να σκανάρουν, να μαζέψουν πόντους, να πάνε νωρίς νωρίς σε πολλά μαγαζιά, για να πάρουν επώνυμα προϊόντα στην ίδια τιμή που θα έβρισκαν άλλα φθηνότερα χωρίς όλη αυτή τη φασαρία. Και κάποιοι αναρωτιούνται: χάνουν ή κερδίζουν οι εταιρείες από αυτά που χαρίζουν; Κερδίζουν από άλλα πράγματα που ίσως πάρεις, από κακούς υπολογισμούς και μπερδέματα στις προσφορές; Βγάζουν τα σπασμένα από τις παραπλανητικές προσφορές; Γίνονται οι προσφορές από λάθος; Θα το προσέξουν από την εταιρεία και θα τις σταματήσουν αν το παρακάνουμε;

 

Δείτε το λίγο ανάποδα. Γιατί κάνει μία εταιρεία προσφορές; Η στρατηγική που ακολουθεί (μιλάμε για τις μεγάλες επιχειρήσεις τύπου P&G, όχι για τον κάθε franchisee της Carrefour-Μαρινόπουλος) αφορά μόνο το άμεσο κέρδος της κάθε προωθητικής ενέργειας, ή συγκεκριμένους μεσομακροπρόθεσμους στόχους αναγνωρισιμότητας, μεριδίου αγοράς, μείωσης του ανταγωνισμού;

 

Με τις προσφορές μια εταιρεία επιχειρεί να μεταβάλει την καταναλωτική συμπεριφορά προς όφελός της. Την αγοράζει, μέσω κουπονιών, καρτών και άλλων προσφορών και την αναλύει διαρκώς. Πιστεύει κανείς ότι δεν έχει βάλει σε κουτάκι και εκείνους τους καταναλωτές που νομίζουν ότι την πιάνουν κορόιδο; Αυτούς που νομίζουν ότι αγοράζουν ακριβά προϊόντα τσάμπα; Όσο πιο ακριβές είναι οι αρχικές τιμές, όσο πιο περίπλοκη και ψιλοπαράνομη η απόκτηση της προσφοράς, τόσο πιο επιθυμητό το προϊόν, και τόσο μεγαλύτερη η ικανοποίηση του πελάτη, σωστά; (ο οποίος, παρενθετικά, πάνω στην προσφορομανία του, πολλές φορές δεν προσέχει καν πότε είναι ψεύτικες). Γιατί δεν μειώνει καθολικά τις τιμές, όπως είπε πιο πάνω ο Basilhs23__; Πώς ο χρόνος που περνάμε με τα εμπορικά της σήματα στο κυνήγι των των προσφορών επηρεάζει τις σχέσεις, συνήθειας και συναισθηματικές, που αναπτύσσουμε με τα προϊόντα που χρησιμοποιούμε;

 

Και τι μας νοιάζει εμάς, θα μου πείτε. Κερδίζουν αυτοί, κερδίζουμε και εμείς. Πήραμε δωρεάν πράγματα για πάνω από ένα χρόνο. Με τους πόντους ψωνίζουμε σχεδόν τσάμπα. Ψάχνουμε το μεγαλύτερο κέρδος, γιατί δεν μας περισσεύουν τα λεφτά. Ποιό είναι όμως το μέγιστο κέρδος για τον καταναλωτή; Ή αλλιώς, έχουμε εμείς ως καταναλωτές μακροπρόθεσμη στρατηγική όπως οι επιχειρήσεις; Τι κάνουμε όταν σταματήσουν οι καλές προσφορές; Όταν δεν έχει κουπόνια στις "Επιθυμίες" ή καλές εκπτώσεις κάθε δύο μέρες στο Μαρινόπουλο;

 

Η δική μου εμπειρία από την Ελλάδα (και όχι μόνο) πρόσφατα και σε προηγούμενες περιόδους είναι ότι οι περισσότεροι γκρινιάζουν για τις προσφορές που σταμάτησαν και για τις τιμές που είναι διπλάσιες από τις άλλες χώρες, κατηγορούν το κράτος, βρίζουν τις επιχειρήσεις που μας πίνουν το αίμα (δείτε στο facebook γνωστών σούπερ μάρκετ, θα γελάσετε πολύ), και τελικά ψωνίζουν πολύ ακριβότερα τα ίδια πράγματα με πριν. Όχι και εμείς, βέβαια, που θέλουμε να είμαστε καλοί καταναλωτές, έτσι δεν είναι; Θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε τις καλύτερες τιμές. Θα τις βρούμε όμως; Και πόσο εύκολα;

 

Όταν κάποιος μας τα δίνει όλα σχεδόν δωρεάν, το κέρδος δεν το χάνει όλο αυτός. Το χάνει και ο ανταγωνισμός. Οικονομικά προβλήματα δεν έχουμε μόνο εμείς, έχουν και οι επιχειρήσεις. Και τα σούπερ μάρκετ. Έχετε προσέξει πόσα κλείνουν καταστήματα και πόσα εξαγοράζονται; Όταν μας τελειώσουν τα τσάμπα προϊόντα και αρχίσουμε να ψάχνουμε αλλού, πόσα ανταγωνιστικά προϊόντα θα έχουν χάσει τη θέση τους στα ράφια των μεγάλων σούπερ μάρκετ; Και πόσο μακριά από τη γειτονιά μας θα πρέπει να πάμε για να βρούμε άλλα σούπερ μάρκετ ή άλλα μαγαζιά;

 

Όταν φεύγει από τη μέση ο ανταγωνισμός και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα καρτέλ κάποιων λίγων που ελέγχουν τις τιμές και πουλάνε ακριβά εκμεταλλευόμενοι κάθε παραθυράκι του νόμου, θεωρούμε και γι'αυτούς ότι καλά κάνουν καi μεγιστοποιούν το κέρδος τους, αφού είναι νόμιμοι;

 

Όπως έγραψε πιο πάνω ο ts, αν δεν ψάχνουμε τις τιμές, θα είναι ακριβές, γιατί δεν ενθαρρύνουμε τον ανταγωνισμό. Περιέργως όμως, όσο πιο πολύ τρέχουμε αδιακρίτως πίσω από τις προσφορές (ή ακόμα και αν δεχτούμε ότι σαν καλοί καταναλωτές ξεχωρίζουμε μόνο αυτές που είναι πραγματικές), παροτρύνοντας και άλλους να κάνουν το ίδιο, τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας έχει o σχεδιασμός κάποιων επιχειρήσεων για τη μείωση του ανταγωνισμού.

 

Κάποιοι ονειρεύονται να φτάσουν τα επίπεδα extreme couponing που βλέπουν και θαυμάζουν σε αργόσχολες νοικοκυρές στις ΗΠΑ. Δεν δίνω και πολλά περιθώρια για κάτι τέτοιο σε μια αγορά σαν την Ελληνική, αλλά τους εύχομαι καλή επιτυχία. Η ελεύθερη αγορά προσφέρει πολλές ευκαιρίες. Έχει όμως και ένα βασικό χαρακτηριστικό. Ο μοναδικός αποτελεσματικός ρυθμιστής της είναι η ψαγμένη καταναλωτική συμπεριφορά. Οι επιχειρήσεις κάθε μέρα προσπαθούν να την αγοράσουν. Εσείς πόσο κοστολογείτε τη δυνατότητά σας να διαμορφώνετε την αγορά όπως εσείς θέλετε;

 

tl;dr: Όταν βγαίνετε για κυνήγι προσφορών, τι θέλετε να είστε; Ο πελάτης ή το εμπόρευμα;

[kwgwkou]

@ spiderling: Simply respect.

 

Θα δώσω ωστόσο 1-2 παραδείγματα κάποιων προϊόντων (όχι πολυεθνικών αλυσίδων-μεγολομπακάλικων) που τα γνωρίζουμε όλοι μας, που με τις marketinίστικες κινήσεις τους έχουν κυριαρχήσει σε τρομερό ποσοστό στην αγορά (ελληνική ή/& διεθνή), χωρίς να έχουν καταφύγει στο extreme couponing:

1. Ελληνικός καφές Λουμίδη.
2. Coca-Cola.

Και τα 2 προϊόντα ανήκουν σε πολυεθνικές (λογικό), γι' αυτό το λόγο προσωπικά προσπαθώ να τ' αποφεύγω. Αν ωστόσο τα χρειάζομαι (που σίγουρα καταναλώνω μπόλικο ελληνικό καφέ & Cola, άρα μπορώ & να τα stockάρω) & δω ότι έχει βγει καλή προσφορά γι' αυτά, πιθανότατα θα πάω να τα πάρω. Αυτή η συμπεριφορά μου, θεωρείς ότι με χαρακτηρίζει ως "πελάτη" ή "εμπόρευμα"; Τι λες... μ' αυτή τη συμπεριφορά μου, διαμορφώνω την αγορά κατά πώς εγώ νομίζω ή όχι; 

 

BTW, είμαι ένας αργόσχολος άνεργος οικογενειάρχης & το couponing έχει γίνει -αναγκαστικά- από τα αγαπημένα μου sport...

 

[Avon Pro Xtreme Rain]

no offence

 

αλλα πως καταφερες να εξαρτηθεις απο την coca cola?

[kwgwkou]

 

 

 

no offence

 

αλλα πως καταφερες να εξαρτηθεις απο την coca cola?

 

Defence:

Δεν έχω εξάρτηση από την Coca Cola.

Απλά γουστάρω τις (αλλά όχι τους)... μπουρμπουλήθρες σ' οτιδήποτε πίνω.

 

No offence also:

Εσύ μήπως πίνεις το πρώτο συνθετικό; 

 

Υ/Γ:

marzocchi magnum rules!?

 

 

[history]

Πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση για τον "καλό καταναλωτή". Και φαίνεται πως οι απόψεις διαφέρουν αρκετά. Ίσως για να βγάλουμε συμπεράσματα θα έπρεπε να ασχοληθούμε λίγο και με τη "γενεσιουργό αιτία", όπως ήθελε ο φίλος history, αντί να ασχολούμαστε μόνο με αγενείς ταμίες που βαρέθηκαν να χτυπάνε ένα ένα μπουκαλάκια νερό.

 

Οι επιχειρήσεις λοιπόν κάνουν προσφορές, και εμείς σπεύδουμε να τις εκμεταλλευτούμε. Κάποιοι τα σηκώνουν όλα, θέλοντας να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους, κάποιοι παίρνουν μόνο ότι χρειάζονται, αφήνοντας και κάτι για τους υπόλοιπους πελάτες, και κάποιοι δεν πολυασχολούνται. Κάποιοι ζητιανεύουν προσφορές από τα σούπερ μάρκετ στο facebook, "γιατί τις έχουν ανάγκη", κάποιοι άλλοι δεν αφήνουν κανένα κουπόνι ανεκμετάλλευτο, καμία συνδυαστική προσφορά, κανένα app, και δε λυπούνται το χρόνο τους στην προσπάθειά τους να τα πάρουν όλα όσο φθηνότερα γίνεται. Πολλές φορές μάλιστα ασχολούνται να τυπώσουν, να σκανάρουν, να μαζέψουν πόντους, να πάνε νωρίς νωρίς σε πολλά μαγαζιά, για να πάρουν επώνυμα προϊόντα στην ίδια τιμή που θα έβρισκαν άλλα φθηνότερα χωρίς όλη αυτή τη φασαρία. Και κάποιοι αναρωτιούνται: χάνουν ή κερδίζουν οι εταιρείες από αυτά που χαρίζουν; Κερδίζουν από άλλα πράγματα που ίσως πάρεις, από κακούς υπολογισμούς και μπερδέματα στις προσφορές; Βγάζουν τα σπασμένα από τις παραπλανητικές προσφορές; Γίνονται οι προσφορές από λάθος; Θα το προσέξουν από την εταιρεία και θα τις σταματήσουν αν το παρακάνουμε;

 

Δείτε το λίγο ανάποδα. Γιατί κάνει μία εταιρεία προσφορές; Η στρατηγική που ακολουθεί (μιλάμε για τις μεγάλες επιχειρήσεις τύπου P&G, όχι για τον κάθε franchisee της Carrefour-Μαρινόπουλος) αφορά μόνο το άμεσο κέρδος της κάθε προωθητικής ενέργειας, ή συγκεκριμένους μεσομακροπρόθεσμους στόχους αναγνωρισιμότητας, μεριδίου αγοράς, μείωσης του ανταγωνισμού;

 

Με τις προσφορές μια εταιρεία επιχειρεί να μεταβάλει την καταναλωτική συμπεριφορά προς όφελός της. Την αγοράζει, μέσω κουπονιών, καρτών και άλλων προσφορών και την αναλύει διαρκώς. Πιστεύει κανείς ότι δεν έχει βάλει σε κουτάκι και εκείνους τους καταναλωτές που νομίζουν ότι την πιάνουν κορόιδο; Αυτούς που νομίζουν ότι αγοράζουν ακριβά προϊόντα τσάμπα; Όσο πιο ακριβές είναι οι αρχικές τιμές, όσο πιο περίπλοκη και ψιλοπαράνομη η απόκτηση της προσφοράς, τόσο πιο επιθυμητό το προϊόν, και τόσο μεγαλύτερη η ικανοποίηση του πελάτη, σωστά; (ο οποίος, παρενθετικά, πάνω στην προσφορομανία του, πολλές φορές δεν προσέχει καν πότε είναι ψεύτικες). Γιατί δεν μειώνει καθολικά τις τιμές, όπως είπε πιο πάνω ο Basilhs23__; Πώς ο χρόνος που περνάμε με τα εμπορικά της σήματα στο κυνήγι των των προσφορών επηρεάζει τις σχέσεις, συνήθειας και συναισθηματικές, που αναπτύσσουμε με τα προϊόντα που χρησιμοποιούμε;

 

Και τι μας νοιάζει εμάς, θα μου πείτε. Κερδίζουν αυτοί, κερδίζουμε και εμείς. Πήραμε δωρεάν πράγματα για πάνω από ένα χρόνο. Με τους πόντους ψωνίζουμε σχεδόν τσάμπα. Ψάχνουμε το μεγαλύτερο κέρδος, γιατί δεν μας περισσεύουν τα λεφτά. Ποιό είναι όμως το μέγιστο κέρδος για τον καταναλωτή; Ή αλλιώς, έχουμε εμείς ως καταναλωτές μακροπρόθεσμη στρατηγική όπως οι επιχειρήσεις; Τι κάνουμε όταν σταματήσουν οι καλές προσφορές; Όταν δεν έχει κουπόνια στις "Επιθυμίες" ή καλές εκπτώσεις κάθε δύο μέρες στο Μαρινόπουλο;

 

Η δική μου εμπειρία από την Ελλάδα (και όχι μόνο) πρόσφατα και σε προηγούμενες περιόδους είναι ότι οι περισσότεροι γκρινιάζουν για τις προσφορές που σταμάτησαν και για τις τιμές που είναι διπλάσιες από τις άλλες χώρες, κατηγορούν το κράτος, βρίζουν τις επιχειρήσεις που μας πίνουν το αίμα (δείτε στο facebook γνωστών σούπερ μάρκετ, θα γελάσετε πολύ), και τελικά ψωνίζουν πολύ ακριβότερα τα ίδια πράγματα με πριν. Όχι και εμείς, βέβαια, που θέλουμε να είμαστε καλοί καταναλωτές, έτσι δεν είναι; Θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε τις καλύτερες τιμές. Θα τις βρούμε όμως; Και πόσο εύκολα;

 

Όταν κάποιος μας τα δίνει όλα σχεδόν δωρεάν, το κέρδος δεν το χάνει όλο αυτός. Το χάνει και ο ανταγωνισμός. Οικονομικά προβλήματα δεν έχουμε μόνο εμείς, έχουν και οι επιχειρήσεις. Και τα σούπερ μάρκετ. Έχετε προσέξει πόσα κλείνουν καταστήματα και πόσα εξαγοράζονται; Όταν μας τελειώσουν τα τσάμπα προϊόντα και αρχίσουμε να ψάχνουμε αλλού, πόσα ανταγωνιστικά προϊόντα θα έχουν χάσει τη θέση τους στα ράφια των μεγάλων σούπερ μάρκετ; Και πόσο μακριά από τη γειτονιά μας θα πρέπει να πάμε για να βρούμε άλλα σούπερ μάρκετ ή άλλα μαγαζιά;

 

Όταν φεύγει από τη μέση ο ανταγωνισμός και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα καρτέλ κάποιων λίγων που ελέγχουν τις τιμές και πουλάνε ακριβά εκμεταλλευόμενοι κάθε παραθυράκι του νόμου, θεωρούμε και γι'αυτούς ότι καλά κάνουν καi μεγιστοποιούν το κέρδος τους, αφού είναι νόμιμοι;

 

Όπως έγραψε πιο πάνω ο ts, αν δεν ψάχνουμε τις τιμές, θα είναι ακριβές, γιατί δεν ενθαρρύνουμε τον ανταγωνισμό. Περιέργως όμως, όσο πιο πολύ τρέχουμε αδιακρίτως πίσω από τις προσφορές (ή ακόμα και αν δεχτούμε ότι σαν καλοί καταναλωτές ξεχωρίζουμε μόνο αυτές που είναι πραγματικές), παροτρύνοντας και άλλους να κάνουν το ίδιο, τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας έχει o σχεδιασμός κάποιων επιχειρήσεων για τη μείωση του ανταγωνισμού.

 

Κάποιοι ονειρεύονται να φτάσουν τα επίπεδα extreme couponing που βλέπουν και θαυμάζουν σε αργόσχολες νοικοκυρές στις ΗΠΑ. Δεν δίνω και πολλά περιθώρια για κάτι τέτοιο σε μια αγορά σαν την Ελληνική, αλλά τους εύχομαι καλή επιτυχία. Η ελεύθερη αγορά προσφέρει πολλές ευκαιρίες. Έχει όμως και ένα βασικό χαρακτηριστικό. Ο μοναδικός αποτελεσματικός ρυθμιστής της είναι η ψαγμένη καταναλωτική συμπεριφορά. Οι επιχειρήσεις κάθε μέρα προσπαθούν να την αγοράσουν. Εσείς πόσο κοστολογείτε τη δυνατότητά σας να διαμορφώνετε την αγορά όπως εσείς θέλετε;

 

tl;dr: Όταν βγαίνετε για κυνήγι προσφορών, τι θέλετε να είστε; Ο πελάτης ή το εμπόρευμα;

Πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυσή σου και συμφωνώ σχεδόν σε όλα!!!

Δύο παρατηρήσεις μόνο έχω να κάνω:

1)  έχω γράψει και σε άλλα post-όχι κατ' ανάγκην τώρα με όλα αυτά που έγιναν με το Βασιλόπουλο- ότι οι περισσότεροι καταναλωτές δεν το ψάχνουν τόσο πολύ...επισκέπτομαι αρκετά συχνά τα σουπερμαρκετ (όχι μόνο τις τελευταίες μέρες) αποφεύγοντας τις ημέρες του Σαββάτου...αν εξαιρέσουμε τους ηλικιωμένους-που δεν μπορούμε να τους προσάψουμε ευθύνη για μη καταναλωτική συμπεριφορά- διακρίνω δύο βασικές κατηγορίες πελατών: τους οικογενειάρχες που φορτώνουν το καρότσι μία φορά την εβδομάδα, χωρίς να επηρεάζονται τόσο από τις προσφορές...και μάλιστα αρκετές φορές βλέπω ότι δεν έχουν ούτε την κάρτα π.χ. του Βασιλόπουλου, ενώ τους βλέπεις να κάνουν συναλλαγές μεγάλης αξίας 150-200 ευρώ και να κάθονται να μετράνε τα ευρώ, αν φτάνουν....από την άλλη βλέπω και άτομα που αγοράζουν δύο με τρία πράγματα και έχουν τα λεφτά οριακά (πολλά σκηνικά στο Μαρινόπουλο με συναλλαγές κάτω των 10 ή και 5 ευρώ και να κάθονται να ψάχνουν τα 10λεπτα με τις ώρες) ή άλλα άτομα βιαστικά να αγοράζουν το κλασικό ψητό κοτόπουλο του Βασιλόπουλου και κανένα γάλα ή γιαούρτι μαζί...Και μετά από όλα αυτά αναρωτιέμαι η προώθηση των ανέπαφων καρτών σε ποιους απευθύνεται τελικώς; Εγώ είχα ήδη ανέπαφη της ΑΒ Πειραιώς με το διπλασιασμό των πόντων πάντοτε, ενώ μία τέτοια που μου είχε στείλει η Αλφα πριν πολύ καιρό, την ενεργοποίησα χθες για όλο αυτό το πανηγύρι...όσο όμως υποτίθεται ότι μπαινοέβγαινα (τελικώς, δεν χρειάζεται τόσος χρόνος όσο νομίζουν μερικοί) στον ΑΒ, πήγα και στο Βερόπουλο και στόκαρα πάνες με 50% (μάλιστα, ενώ είχα σκοπό να πάρω γύρω στα 5 πακέτα, αγόρασα 8, επειδή ήταν Παρασκευή και με αγορές άνω των 80 ευρώ, είχες και επιστροφή 12 ευρώ στις επόμενες αγορές)...θέλω να πω ότι η πρόωθηση των ανέπαφων καρτών-κακά τα ψέματα- απευθύνεται σε όσους το ψάχνουν και που δεν προσκολλώνται σε ένα μόνο σουπερ μαρκετ...

2. Δυσκολεύομαι όμως να αποδεχθώ μία διαπίστωση σου "Περιέργως όμως, όσο πιο πολύ τρέχουμε αδιακρίτως πίσω από τις προσφορές (ή ακόμα και αν δεχτούμε ότι σαν καλοί καταναλωτές ξεχωρίζουμε μόνο αυτές που είναι πραγματικές), παροτρύνοντας και άλλους να κάνουν το ίδιο, τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας έχει o σχεδιασμός κάποιων επιχειρήσεων για τη μείωση του ανταγωνισμού"...γιατί να οδηγηθούμε στη μείωση του ανταγωνισμού με αυτή την τακτική; με τη λογική ότι οι άλλοι δεν θα αντέξουν να ακολουθήσουν το "παιχνίδι" των προσφορών; ...σου θυμίζω ότι ο Σκλαβενίτης που δεν χρησιμοποιεί καθόλου διαφήμιση-κουπόνια κ.λ.π. έχει το μεγαλύτερο τζίρο...

[saxos55]

2. Δυσκολεύομαι όμως να αποδεχθώ μία διαπίστωση σου "Περιέργως όμως, όσο πιο πολύ τρέχουμε αδιακρίτως πίσω από τις προσφορές (ή ακόμα και αν δεχτούμε ότι σαν καλοί καταναλωτές ξεχωρίζουμε μόνο αυτές που είναι πραγματικές), παροτρύνοντας και άλλους να κάνουν το ίδιο, τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας έχει o σχεδιασμός κάποιων επιχειρήσεων για τη μείωση του ανταγωνισμού"...γιατί να οδηγηθούμε στη μείωση του ανταγωνισμού με αυτή την τακτική; με τη λογική ότι οι άλλοι δεν θα αντέξουν να ακολουθήσουν το "παιχνίδι" των προσφορών; ...σου θυμίζω ότι ο Σκλαβενίτης που δεν χρησιμοποιεί καθόλου διαφήμιση-κουπόνια κ.λ.π. έχει το μεγαλύτερο τζίρο...

 

Μην το βλέπεις σε επίπεδο σουπερμάρκετ. Δες το σε επίπεδο εταιρειών.

Για παράδειγμα:

Η P&G έχει τις τιμές στο θεό και δεν τις ρίχνει ποτέ. Κάνει όμως συχνά προωθητικές ενέργειες, ακόμα και στο βαθμό να δίνει προϊόντα της "τσάμπα".

Η Αρκάδι (λέω στην τύχη μια αμιγώς ελληνική μικρομεσαίου μεγέθους επιχείρηση, βάλε όποια θες να μη νομίζεις ότι κάνω διαφήμιση) πως θα την ανταγωνιστεί στο παιχνίδι αυτό; Δε γίνεται με τίποτα.

[kwgwkou]

Μην το βλέπεις σε επίπεδο σουπερμάρκετ. Δες το σε επίπεδο εταιρειών.

Για παράδειγμα:

Η P&G έχει τις τιμές στο θεό και δεν τις ρίχνει ποτέ. Κάνει όμως συχνά προωθητικές ενέργειες, ακόμα και στο βαθμό να δίνει προϊόντα της "τσάμπα".

Η Αρκάδι (λέω στην τύχη μια αμιγώς ελληνική μικρομεσαίου μεγέθους επιχείρηση, βάλε όποια θες να μη νομίζεις ότι κάνω διαφήμιση) πως θα την ανταγωνιστεί στο παιχνίδι αυτό; Δε γίνεται με τίποτα.

 

Σωστή διαπίστωση, αλλά très banal που δεν κομίζει γλαύκα εις Αθήνας.

 

Επίσης très banal η απάντηση μου:

Δεν μπορεί να τη συναγωνιστεί σε τιμές/προσφορές, παρά μόνο σε ποιότητα-εξυπηρέτηση.

[spiderling]

Ακριβώς. Αλλά όταν ο καταναλωτής εντυπωσιάζεται από πλασματικές προσφορές 40-50% κάθε δεύτερη εβδομάδα σε ποιοτικά επώνυμα προϊόντα και μάλιστα στοκάρει και μεγάλες ποσότητες κάνοντας τεράστιο τζίρο στην P&G και τα σούπερ μάρκετ (ακόμα και όταν δεν έχει πάρει είδηση το τσάμπα ή τα κουπόνια) και αποκλείοντας για πολύ καιρό από τις αγορές του και ενίοτε από τα ράφια τους τον ανταγωνισμό, τι περιθώριο αφήνει για την ποιότητα αυτού του είδους; Προφανώς το περιθώριο αυτό και λόγω της κρίσης, που έκανε και εσένα να ασχοληθείς με το σπορ των κουπονιών, μικραίνει όλο και περισσότερο.

 

Η μείωση του ανταγωνισμού και σε επίπεδο αλυσίδων, όχι μόνο εταιρειών, δεν νομίζω ότι αμφισβητείται. Μπορούμε να συζητήσουμε σε τι βαθμό συμβάλλουν σ'αυτό οι προσφορές, αλλά βλέποντας τους τζίρους και τα κέρδη της Carrefour-Μαρινόπουλος και την επέκτασή της τα τελευταία χρόνια (αν θέλετε και την πορεία της ΑΒ από τότε που άρχισε να ακολουθεί ανάλογη στρατηγική) είναι εμφανές ότι κάποιο ρόλο παίζουν. Μπορεί να μην το έχετε προσέξει, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει πάρα πολλά καταστήματα σούπερ μάρκετ, και πολλές αλυσίδες έχουν εξαγοραστεί. (Θα έπρεπε κανονικά να ψάξω να βρω και τα σχετικά νούμερα, αλλά λόγω ίωσης και πυρετού με έχει πιάσει μια βαρεμάρα).  Κάνει καλό η συνεχώς αυξανόμενη συγκέντρωση της αγοράς σε λιγότερες μεγάλες αλυσίδες στον ανταγωνισμό; Ή μήπως είναι τυχαία η μη επιβίωση όλων των hard discounters πλην ενός στην Ελληνική αγορά, με αποτέλεσμα τη διατήρηση πολύ υψηλότερων τιμών στα επώνυμα προϊόντα και αλυσίδες από οπουδήποτε αλλού;

 

Και μια που μιλάμε για νούμερα, history, έχεις δει φετινά νούμερα για το Σκλαβενίτη; Δε θυμάμαι το 13 ή το 14 να ήταν καν κοντά στο μεγαλύτερο τζίρο. Ίσως για το 15, όταν τελειώσει με την ιστορία του Βερόπουλου και μαζί με το makro, και σίγουρα θα είναι μια από τις τρεις μεγαλύτερες αλυσίδες που θα μείνουν. Πάντως δική του κάρτα με πόντους μπορεί να μην έχει, αλλά κουπόνια δέχεται κανονικότατα, και μάλιστα χωρίς τη γκρίνια που συναντά κανείς αλλού. Συμμετέχει και σε εκπτωτικά προγράμματα τραπεζικών καρτών, και για τη διαφήμισή του βασίζεται στην παλιά καλή συνταγή του word of mouth, σαν αυτή που χρησιμοποιεί ακόμα η P&G. Έχει επιτυχημένα δημιουργήσει μια εικόνα του στυλ το φιλικό κατάστημα της γειτονιάς σας, και από τον τρόπο που οι παλιοί του πελάτες διαιωνίζουν τους μύθους που κυκλοφορούν γύρω από αυτόν, αναρωτιέται κανείς αν τους χαρίζει μετοχές. Ίσως να έχετε προσέξει και προωθητικά άρθρα στα media, και μια κατάσταση αυξανόμενης γκρίζας δημοσιότητας στα social media, που είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς αν προέρχεται από την ίδια την εταιρεία ή τους προαναφερθέντες διαφημιστές- πελάτες. Εν πάση περιπτώση, ο Σκλαβενίτης είναι ένα κάπως περίπλοκο θέμα που αν το συνεχίσουμε θα οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια που δεν έχουν δουλειά σε αυτήν τη συζήτηση.

 

Όσο για την προώθηση των ανέπαφων καρτών - είναι δύσκολο πράγμα στην ελληνική αγορά, η οποία παρουσιάζει ασυνήθιστα μεγάλη αντίσταση σε δύο πράγματα. Το πλαστικό χρήμα και τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας. Αλλά η MasterCard φαντάζομαι θέλει να προλάβει να κερδίσει μερίδιο στην υποχρεωτική χρήση καρτών που έρχεται, και κάνει ότι μπορεί. Οι πελάτες που προσκολλώνται σε ένα σούπερ μάρκετ, όπως το θέτεις, έχουν μειωθεί αισθητά για τα ελληνικά δεδομένα. Όπως έχουν μειωθεί και αυτοί που ψωνίζουν μια φορά την εβδομάδα, και η δαπάνη τους ανά επίσκεψη. Γι'αυτό και οι επιχειρήσεις δίνουν όλο και περισσότερο προσφορές - κίνητρα για μεγαλύτερη κατανάλωση και επιστροφή των πελατών, τύπου εξάευρες επιταγές. Για την ώρα φαίνεται να έχει αποτέλεσμα. Καλό ή κακό για τους καταναλωτές; Θα δείξει.

 

@kwgwkou; εγώ δεν πίνω ούτε ελληνικό καφέ, ούτε αναψυκτικά, άρα δεν έχω έγκυρη άποψη για τα συγκεκριμένα προϊόντα. Ούτε προσπαθώ να αποφύγω τα προϊόντα των πολυεθνικών γενικά. Την ερώτηση αυτή την κάνω στον εαυτό μου όταν πρέπει να αποφασίσω τι θα πάρω και από πού, για να μην ξεχνάω ότι στην αγορά δεν υπάρχουν δώρα. Εγώ λοιπόν πάντα έπινα τσάι. Παλιά, όταν έμενα έμενα στην Αθήνα, οι γονείς μου έπαιρναν συνήθως διάφορα και πολύ ωραία τσάγια από το ΑΒ ή το Σκλαβενίτη. Ναι, ο Σκλαβενίτης της γειτονιάς έφερνε το αγαπημένο μου Jackson's Earl Grey.

 

Αργότερα, όταν ξαναήρθα στην Ελλάδα, το μοναδικό τσάι που έβρισκε κανείς στα περισσότερα ελληνικά σούπερ μάρκετ ήταν Lipton, σχεδόν μόνο σε φακελάκια, μέτριας έως κακής ποιότητας και σε τιμές ακριβότερες από ένα ακριβό Yunnan. Αυτό ήταν αρκετό για να μη θέλω να ξαναπάρω όχι Lipton, αλλά κανένα προϊόν της Unilever. Φυσικά, αυτό δεν θα αλλάξει τίποτα στην αγορά, γιατί οι Έλληνες δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το τσάι. Πίνουν καφέ, και ελπίζω να συνεχίσουν να βρίσκουν κι άλλους εκτός από Λουμίδη.

[kwgwkou]

Ακριβώς. Αλλά όταν ο καταναλωτής εντυπωσιάζεται από πλασματικές προσφορές 40-50% κάθε δεύτερη εβδομάδα σε ποιοτικά επώνυμα προϊόντα και μάλιστα στοκάρει και μεγάλες ποσότητες κάνοντας τεράστιο τζίρο στην P&G και τα σούπερ μάρκετ (ακόμα και όταν δεν έχει πάρει είδηση το τσάμπα ή τα κουπόνια) και αποκλείοντας για πολύ καιρό από τις αγορές του και ενίοτε από τα ράφια τους τον ανταγωνισμό, τι περιθώριο αφήνει για την ποιότητα αυτού του είδους; Προφανώς το περιθώριο αυτό και λόγω της κρίσης, που έκανε και εσένα να ασχοληθείς με το σπορ των κουπονιών, μικραίνει όλο και περισσότερο.

 

Πολύ σωστά το θέτεις. Θα είχα μια μικρή ένσταση όσον αφορά το "πλασματικές προσφορές 40-50%", αν δεν έγραφες στη συνέχεια "κάθε δεύτερη εβδομάδα". Συμφωνώ λοιπόν ότι οι προσφορές που ανακυκλώνονται κάθε λίγο σε διάφορα/διαφορετικά S/M, είναι πράγματι πλασματικές.

Από την άλλη όμως, το να stockάρει κανείς (ή/& να προσφέρει σε άλλους) πράγματα που -ουσιαστικά- του τα χαρίζουν (όπως έγινε την προηγούμενη Τετάρτη στα ΑΒ με κάποια προϊόντα της P&G - θα δείξει μεθαύριο αν ήταν λάθος ή μελετημένη κίνηση) & σίγουρα θα τα χρειαστεί-χρησιμοποιήσει, σίγουρα δεν είναι πλασματική προσφορά για την τσέπη του!

 

Η μείωση του ανταγωνισμού και σε επίπεδο αλυσίδων, όχι μόνο εταιρειών, δεν νομίζω ότι αμφισβητείται. Μπορούμε να συζητήσουμε σε τι βαθμό συμβάλλουν σ'αυτό οι προσφορές, αλλά βλέποντας τους τζίρους και τα κέρδη της Carrefour-Μαρινόπουλος και την επέκτασή της τα τελευταία χρόνια (αν θέλετε και την πορεία της ΑΒ από τότε που άρχισε να ακολουθεί ανάλογη στρατηγική) είναι εμφανές ότι κάποιο ρόλο παίζουν. Μπορεί να μην το έχετε προσέξει, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει πάρα πολλά καταστήματα σούπερ μάρκετ, και πολλές αλυσίδες έχουν εξαγοραστεί. (Θα έπρεπε κανονικά να ψάξω να βρω και τα σχετικά νούμερα, αλλά λόγω ίωσης και πυρετού με έχει πιάσει μια βαρεμάρα).  Κάνει καλό η συνεχώς αυξανόμενη συγκέντρωση της αγοράς σε λιγότερες μεγάλες αλυσίδες στον ανταγωνισμό; Ή μήπως είναι τυχαία η μη επιβίωση όλων των hard discounters πλην ενός στην Ελληνική αγορά, με αποτέλεσμα τη διατήρηση πολύ υψηλότερων τιμών στα επώνυμα προϊόντα και αλυσίδες από οπουδήποτε αλλού;

 

Αν & στα καταστήματα που κλείνουν (ή/& θα κλείσουν) συμπεριλαμβάνονται αρκετά συνοικιακά Carrefour Express (προφανώς γιατί δεν αποδίδουν αρκετό κέρδος), είναι σαφές ότι δεν κάνει καλό το κλείσιμο μαγαζιών & η έλλειψη ανταγωνισμού. Είναι ξεκάθαρο πως όσο πιο ολιγοπωλιακή αγορά απομένει, τόσο πιο εύκολο είναι να καπελώνουν τις τιμές, βγάζοντας υπερβολικά υψηλό κέρδος όσοι απομένουν (κάνοντας μεταξύ τους -τα λεγόμενα trust- συνεννοήσεις για τις τιμές).

Από την άλλη όμως, καλώς ή κακώς, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στις πόλεις/κωμοπόλεις (εξαιρούνται τα μικρά & με δύσκολη πρόσβαση χωριά) τα μπακάλικα-μικρομάγαζα έχουν λίγο-πολύ "τελειώσει". Προσπαθούν να επιβιώσουν με μικροτζίρους σε τοπικές αγορές (στις γειτονιές), μόνο από κάποιους που βαριούνται (ή/& δεν μπορούν) να πάνε να ψωνίσουν σε μεγαλομάγαζα. Ο παππούς κι η γιαγιά συνεχίζουν βέβαια να εκτιμούν & να ψωνίζουν απ' τον κυρ-τάδε τον μπακάλη, γιατί είναι δίπλα τους, τους συμπεριφέρεται φιλικά, τους εξυπηρετεί πηγαίνοντας/κρατώντας τα ψώνια (η διαφορά στην ποιότητα-εξυπηρέτηση που έγραφα) κι έχουν χτίσει μια σχέση φιλική-εμπιστοσύνης μαζί του.

 

 

Όσο για την προώθηση των ανέπαφων καρτών - είναι δύσκολο πράγμα στην ελληνική αγορά, η οποία παρουσιάζει ασυνήθιστα μεγάλη αντίσταση σε δύο πράγματα. Το πλαστικό χρήμα και τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας. Αλλά η MasterCard φαντάζομαι θέλει να προλάβει να κερδίσει μερίδιο στην υποχρεωτική χρήση καρτών που έρχεται, και κάνει ότι μπορεί. Οι πελάτες που προσκολλώνται σε ένα σούπερ μάρκετ, όπως το θέτεις, έχουν μειωθεί αισθητά για τα ελληνικά δεδομένα. Όπως έχουν μειωθεί και αυτοί που ψωνίζουν μια φορά την εβδομάδα, και η δαπάνη τους ανά επίσκεψη. Γι'αυτό και οι επιχειρήσεις δίνουν όλο και περισσότερο προσφορές - κίνητρα για μεγαλύτερη κατανάλωση και επιστροφή των πελατών, τύπου εξάευρες επιταγές. Για την ώρα φαίνεται να έχει αποτέλεσμα. Καλό ή κακό για τους καταναλωτές; Θα δείξει.

 

Πιστεύω ότι η "αντίσταση" της ελληνικής αγοράς στο πλαστικό χρήμα οφείλεται κατά μεγάλο βαθμό στους ηλικιωμένους που δεν θέλουν/μπορούν να έχουν σχέση μαζί του (αλλιώτικες οι συνήθειες/συμπεριφορές του Έλληνα κι αλλιώτικες του κεντρο-Ευρωπαίου ηλικιωμένου), αλλά -κυρίως- στην κακή χρήση του (& το τι ακούστηκε/ακούγεται εξαιτίας της), λόγω κακών καταναλωτικών συνηθειών & έλλειψης ώριμης σκέψης του Έλληνα ("κακού") Καταναλωτή.

Είχε ο/η τάδε πιστωτικές κάρτες που του/της έδωσαν κάποτε (τις παλιές καλές εποχές) χωρίς συνδρομή οι τράπεζες, κι αντί ν' αγοράζει μόνο αυτά που έτσι κι αλλιώς θ' αγόραζε & να τα πληρώνει πριν τη λήξη του λογαριασμού για να μην έχει τρελούς κερατιάτικους τόκους (αυτό κάνω εδώ & πολλά χρόνια), πήγαινε & φόρτωνε τις πιστωτικές με διάφορα ψώνια που αν είχε (μάλλον δεν είχε) μετρητά στην τσέπη του δεν θα τ' αγόραζε. Φούσκωναν οι λογαριασμοί, δεν είχε να τους πληρώσει, έτρωγε στη μάπα τους τόκους, κι άρχισε να διαμαρτύρεται για τις kwloκάρτες & τις kwloτράπεζες. Ποτέ του δεν αναρωτήθηκε (ο "κακός" καταναλωτής) για ποιο λόγο (προφανής: καταναλωτική μανία σε συνδυασμό με αμυαλιά) φούσκωσαν οι λογαριασμοί των πιστωτικών & δεν μπορούσε να τους πληρώσει. Πάντα έφταιγαν kwloκάρτες/kwloτράπεζες. Έτσι δημιουργήθηκε μια αποστρέφεια προς το πλαστικό χρήμα, απ' όλους που ακούγανε για "παθήματα" γνωστών/φίλων/συγγενών απ' αυτό.

Θα συμφωνήσω βέβαια ότι kwloκάρτες/kwloτράπεζες/kwloσύστημα/kwloΜΜΕ ωθούν τον κόσμο σε μια ακραιφνή καταναλωτική/επιδειξιομανή συμπεριφορά, οπότε είναι λογικό πολλοί να παρασέρνονται. Αλλά... βρε αδερφέ... προσπάθησε να κάνεις κουμάντο στην τσέπη σου... τουλάχιστον μάθε από τα παθήματα σου & σταμάτα να ξοδεύεις ασύστολα για πράγματα που δεν σου είναι απαραίτητα!

 

 

@kwgwkou; εγώ δεν πίνω ούτε ελληνικό καφέ, ούτε αναψυκτικά, άρα δεν έχω έγκυρη άποψη για τα συγκεκριμένα προϊόντα. Ούτε προσπαθώ να αποφύγω τα προϊόντα των πολυεθνικών γενικά. Την ερώτηση αυτή την κάνω στον εαυτό μου όταν πρέπει να αποφασίσω τι θα πάρω και από πού, για να μην ξεχνάω ότι στην αγορά δεν υπάρχουν δώρα.

 

Δεν έγραψα κάποια έγκυρη άποψη (ούτε πίνω υπερβολικά πολύ απ' αυτά), απλά τα ανέφερα ως παραδείγματα προϊόντων που έχουν κυριεύσει στην ελληνική/διεθνή αγορά.

Τα προϊόντα των πολυεθνικών προσπαθώ να τ' αποφεύγω, αρκεί να βρίσκω αντίστοιχα προϊόντα με καλό vfm. Δύσκολο, αλλά εφικτό (τουλάχιστον για κάποια απ' όλα).

 

Π.χ. ως Cola προτιμώ ΕΨΑ ή Green, ενώ τις περισσότερες φορές προτιμώ αντί Cola να παίρνω οικονομικότερο ανθρακούχο ελληνικό νερό.

Ελληνικό καφέ παίρνω πολλές φορές χύμα, προτιμώντας το χαρμάνι (αλλά & την ενίσχυση) τοπικών καφεκοπτείων (μου είχε κάνει εντύπωση πόσα πολλά είχα δει το καλοκαίρι στα Γιάννενα - εννοείται ότι ψώνισα).

 

 

 

 

Εγώ λοιπόν πάντα έπινα τσάι. Παλιά, όταν έμενα έμενα στην Αθήνα, οι γονείς μου έπαιρναν συνήθως διάφορα και πολύ ωραία τσάγια από το ΑΒ ή το Σκλαβενίτη. Ναι, ο Σκλαβενίτης της γειτονιάς έφερνε το αγαπημένο μου Jackson's Earl Grey.

 

Αργότερα, όταν ξαναήρθα στην Ελλάδα, το μοναδικό τσάι που έβρισκε κανείς στα περισσότερα ελληνικά σούπερ μάρκετ ήταν Lipton, σχεδόν μόνο σε φακελάκια, μέτριας έως κακής ποιότητας και σε τιμές ακριβότερες από ένα ακριβό Yunnan. Αυτό ήταν αρκετό για να μη θέλω να ξαναπάρω όχι Lipton, αλλά κανένα προϊόν της Unilever. Φυσικά, αυτό δεν θα αλλάξει τίποτα στην αγορά, γιατί οι Έλληνες δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το τσάι. Πίνουν καφέ, και ελπίζω να συνεχίσουν να βρίσκουν κι άλλους εκτός από Λουμίδη.

 

Δεν είμαι ειδικός στο τσάι (ούτε έχουμε S/M "Σκλαβενίτη" εδώ που ζω), αλλά το χειμώνα πίνω απ' αυτό που μαζεύουμε απ' το βουνό. 

 

 

[MakisCE]

εγώ πάντως θεωρώ τις "προσφορές" ως τις "σωστές τιμές"¨των προϊόντων,

και τις "κανονικές τιμές" ως απλά υπερτιμολογημένες.

Εξ αυτού, προσπαθώ όσο μπορώ να αγοράζω τα προϊόντα που προτιμώ (ή παραπλήσια)

όταν αυτά είναι σε προσφορά (παίρνω μεγαλύτερες ποσότητες)

και να παίρνω μόνο τα απολύτως και άμεσα αναγκαία σε "κανονικές τιμές".

Ειδικά σε προϊόντα "μακράς διαρκείας" αυτό εφαρμόζεται σχετικά εύκολα.

 

- κι ας προσπαθούν να με "καθοδηγήσουν" όσο θέλουν.. τους ενημερώνω

οτι εκμεταλεύομαι τον ανταγωνισμό όσο μπορώ (όπως και οφείλω σαν "καλός καταναλωτής")

για να αγοράζω στις "τιμές μου" και όχι στις "δικές τους"  

[sotiriadisc]

πως κρινεις οτι η "προσφορες" ειναι οι σωστες τιμές ?

πχ γαλοπουλα καπνιστη - υπαρχει με 8 υπαρχει και με 13 ευρω ... ποια ειναι λοιπον η σωστη τιμή ? εχεις δοκιμασει και την φτηνη και την ακριβή ? μην μιλαμε μονο για το ποσο κανει κατι αλλα να κοιταζουμε και την γευση σε αυτα ποτ αγοραζουμε ... εγω πχ περνω τυρι για τοσο fina που εχει 10 ευρω χονδρικα το κιλο και σε προσφορα εχει 7.50 ... προχτες ειχε ενα τυρι προσφορα για τοσο στα 4 λεω ας δοκιμασω πριν αγορασω ... ε η γευση του ηταν χαλια ... τι ειμαι λοιπον εγω σαν καταναλωτης οταν περνω αυτο που κανει 10 αλλα μου αρεσει ? 

θυμα ? η σωστος ?

[sigamhsoupw]

 

Τα μαθηματικά σε αυτή τη περίπτωση είναι κάπως υποκειμενικά (όπως κ η γεύση που αναφέρεται παραπάνω) lol... Ανακυκλώνω 6ευρες εδώ κ περισσότερο από χρόνο σε πολύ στοχευμένες αγορές. Κάααααποια στιγμή πριν 14-15 μήνες πλήρωσα 18ε από τα οποια πήρα πίσω και τα 18 σε 6ευρες. Με αυτά ακριβώς τα χρήματα (ενίοτε πληρώνω κ τπτ ψιλά, λεπτά του ευρω) έχω εξασφαλίσει σαμπουάν, οδοντόκρεμες, μαλακτικά, απορρυπαντικά, αφρόλουτρα, καθαριστικά κ αποσμητικά για το σπίτι μου για τους επόμενους 18 μήνες χωρίς ποτέ να υπερβώ σε μία απόδειξη τα 19-20 ευρώ και μάλιστα σε αριθμό συνολικών επισκέψεων πιθανότατα χαμηλότερο από κάτι περίεργα που διάβασα εδώ τελευταία σχετικά με τις ανέπαφες (οκ θυμάμαι την μία κ μοναδική μέρα που το ξεχύλωσα κ ήταν η πρώτη Τετάρτη των διπλασιασμών, η οποία συνέπεσε με τελευταία μέρα φυλλαδίου ιδιαίτερα πλούσιου σε πόντους)... Ποιός μπορεί άραγε να υπολογίσει την πραγματική έκπτωση που έχω λάβει από το εν λόγω σούπερ στα 18 μου αρχικά ευρώ;

 

Επεξ/σία 22 Οκτωβρίου 2015 από sigamhsoupw

[Valerie_]

σημερινή ενημέρωση από ταμία πως τους έχει πάει οδηγία για ΜΊΑ αγορά με ανέπαφη κάρτα ανά κάρτα αβ πλας. (για τους έξτρα πενήντα πόντους αναφέρομαι )

[kwgwkou]

σημερινή ενημέρωση από ταμία πως τους έχει πάει οδηγία για ΜΊΑ αγορά με ανέπαφη κάρτα ανά κάρτα αβ πλας. (για τους έξτρα πενήντα πόντους αναφέρομαι )

 

Χαζή οδηγία (αν ισχύει), διότι ξέρουν πως εύκολα ξεπερνιέται πηγαίνοντας σε άλλο ταμείο/κατάστημα.

Εκτός αν συνέδεσαν μηχανογραφικά την κάρτα ΑΒ με την "ανέπαφη Mastercard" (που δεν το πιστεύω).

Ακόμη & σ' αυτή την περίπτωση όμως, ξεπερνιέται με χρήση άλλων καρτών (γυναίκας/γιου/κόρης/μάνας/πατέρα/σκύλου κλπ-κλπ).

[Questioner]

Απ' ότι φαίνεται την Τετάρτη δεν θα ισχύει ο διπλασιασμός των πόντων στην προωθητική του ΑΒ (το έχουν διαπιστώσει χρήστες που είδαν διαφήμιση στην τηλεόραση). Με αυτό το δεδομένο, μπορείτε να συνεχίσετε τη συζήτηση του "καλού" καταναλωτή.