Age of Decadence Isometric CRPG

[Tmark]

 

 

Καλησπέρα παιδιά Χτες έγινε release μετά από 10(!!) χρόνια development και 2 χρόνια Early Access στο Steam, ένα πολύ προσεγμένο old-school isometric CRPG της εταιρείας Iron Tower Studio το οποίο εκτυλίσσεται σε ένα post-apocalyptic κόσμο την εποχή της Αρχαίας Ρώμης.  Αρκετοί κριτικοί το περιγράφουν ως κλώνο του Fallout 2 με δυσκολία Dark Souls.

 

Το παιχνίδι είναι πολύ text-heavy με branching quests τα οποία έχουν πολλάπλούς τρόπους επίλυσης.

Η μάχη είναι traditional turn-based στα πρότυπα του Fallout 1 & 2 και είναι αρκετά διασκεδαστική αλλά και δύσκολή. Θεωρητικά όμως αλλά και πρακτικά μπορείς να φτιάξεις χαρακτήρα με τον οποίον να τερματίσεις το παιχνίδι χωρίς να εμπλακείς στην παραμικρή μάχη παρά μόνο με διάλογο. Να σημειώσω ότι στο παιχνίδι υπάρχουν πάνω από 100 named characters, 750 generic characters και 600.000 words of dialogue!

 

Κύρια χαρακτηριστικά του παιχνιδιού σε bullets:

• 23 skills, όπως Dagger and Critical Strike to Disguise and Persuasion to Alchemy and Lore.
• 8 τύποι όπλων, όπως  daggers, swords, axes, hammers, spears, bows, crossbows, throwing weapons το καθένα με τα δικά του traits.
• Non-combat quest resolutions and a well-developed diplomatic path.
• Πάνω από 100 quests σε 20 περιοχές οι οποίες περιλαμβάνουν πόλεις, φρούρια, ναούς, αρχαιολογικούς χώρους κ.α.
• Κάθε περίπτωση έχει διαφορετικούς τρόπους να την διαχειριστείς ανάλογα τα skills, reputation και connections που έχεις.
• Εκατοντάδες αντικείμενα, όπως όπλα, πάπυροι, προπολεμικά κειμήλια, εργαλεία κ.α.
• Detailed crafting and alchemy systems

 

Site: Steam page

Site: GOG page

 

Να σημειώσω ότι υπάρχει demo 12(!!) ωρών playtime στην Steam σελίδα για να δοκιμάσετε το παιχνίδι.

 

In-game screenshots:

 

 

 

 

 

 

[Tobajara]

Το είδα κι εγώ στο GOG και φαίνεται πολύ ενδιαφέρον, με την πρώτη ευκαιρία θα το δοκιμάσω.

[Snoob]

Διατηρώ αμφιβολίες για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Εν μέρει γιατί στη μηχανή του ΑοD βασίστηκε το -απογοητευτικό, τελικά- Dead State και εκεί το αποτέλεσμα των μαχών ήταν προβληματικό: άκαμπτες μάχες, αργές (και αυτό το λέω όντας φανατικός των tbs) και γενικά χωρίς αυτό το "κάτι" που θα με κέρδιζε.

 

Βέβαια, το Dead State είχε θέμα και στην αλληλεπίδραση του χαρακτήρα με τον κόσμο και τους επιζώντες (εκείνες οι ανούσιες επιλογές ερωτικών/οικογενειακών προτιμήσεων στην αρχή είναι πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, ό,τι και να πεις το ίδιο αποτέλεσμα έχεις, κανείς δεν επηρρεάζεται, κανείς δε μεταβάλει στάση απέναντί σου).

 

Δεν μπορώ να ξέρω αν ισχύουν τα ίδια στο AoD, έχω ακούσει πως η βαρύτητα έχει πέσει σε αυτό ακριβώς, στο να μπορείς να αντιμετωπίζεις μια κατάσταση με πολλούς -ουσιαστικά- διαφορετικούς τρόπους, αλλά κάτι το μάκρος που τράβηξε μέχρι να βγει, κάτι η ακαμψία του Dead State, θα το παρακολουθήσω από απόσταση για την ώρα.

 

Αν ασχοληθεί κανείς, ας πει εντυπώσεις.

[chek2fire]

πάντως πανέμορφο δείχνει. 

[BigBOSS]

Απο το πουθενά ήρθε και αυτό και συνηθως τέτοιες περιπτώσεις δίνουν πολύ καλά games, στο steam έχει πολύ καλές κριτικές, 88% θετική άποψη

[Elven_King]

το περίμενα τουλάχιστον 7 χρόνια και εντελώς τυχαία είδα ότι βγήκε χθες. 

Λογικά, αντίο ζωή. 

[Bspus]

Ουτε ενας δεν εχει να πει εντυπωσεις?

 

Για πειτε, το εχει παιξει κανεις?

[Tobajara]

Ήμουν σίγουρος ότι υπήρχε θέμα.

Έβαλα σήμερα τον τίτλο και οι πρώτες εντυπώσεις είναι θετικότατες. Δε φαίνεται να συγχωρεί, δε μπορείς να κάνεις τα πάντα, δεν είσαι εκεί για να πλακώσεις όλο τον κόσμο στις γρήγορες, δεν υπάρχει κανένας ενδοιασμός να γίνεις σκορδόψωμο σε χρόνο μηδέν, δε θέλει το καλό σου κανείς, ο κόσμος είναι ένα μίζερο βρωμερό μέρος που τρως ή σε τρώνε. Η turn-based μάχη είναι λιγουλάκι περίεργη αλλά θα για τα βασικά θα τη βρω την άκρη - αποφάσισα να φτιάξω socially based χαρακτήρα πάντως, αρκετά το βρωμόξυλο.

Θα γράψω αναλυτικό post πιο μετά.

[Tobajara]

To post που χρώσταγα. Εν συντομία, όσοι προέρχεστε από τα παλιά Fallout ή σας άρεσε το Disco Elysium, επιβάλλεται να του ρίξετε μια ματιά - είναι αυτό που ψάχνετε χωρίς να το ξέρετε, με κάποιες αδυναμίες. Όσοι θέλετε hack 'n' slash, προσπεράστε.

Για να τελειώνουμε με τα βασικά, το στήσιμο είναι μετα-αποκαλυπτική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία όπου μετά από μια ψιλή με θεούς και δαίμονες έχει μείνει μια εν πολλοίς ερημοποιημένη χώρα χωρίς μνήμη και γνώση, έναν πρώην κυρίαρχο Οίκο να έχει μείνει σκια του εαυτού του και να αναζητά λείψανα του παρελθόντος, έναν πρώην ελάσσονα Οίκο να είναι πλέον κυρίαρχος και έναν τρίτο Οίκο να το έχει ρίξει στην τρελίτσα και τη θρησκοληψία. Σε όλα αυτά υπάρχουν και οι συντεχνίες, όπως οι διεφθαρμένοι έμποροι Commercium (τα δικά μου παιδιά), οι δολοφόνοι Boatmen of Styx, οι Ανεξάρτητοι Πραιτωριανοί Imperial Guard, οι κλέφτες Forty Thieves. Το "Mad Max με Ρωμαίους" δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, ενώ και η μάχη είναι στα πρότυπα του Fallout: turn-based solo (εδώ δεν έχεις βοηθούς) όπου στοχεύεις σημεία του αντιπάλου με διαφορετικές επιπτώσεις. Ποικιλία όπλων, ιδιοτήτων και χαρακτηριστικά, τακτική, γενικά ό,τι ξέρουμε από...τα Fallout με τη διαφορά ότι εδώ πολεμάς μόνος ενάντια σε δύο, τρεις ή τέσσερεις αντιπάλους χωρίς να θεραπεύεσαι κατά τη διάρκεια της μάχης. Πέρα από μια ημι-υποχρεωτική μάχη στην αρχή και μια αποτυχημένη πιο μετά, δεν ασχολήθηκα με το σύστημα γιατί με τράβηξε περισσότερο το διαφορετικό, και αρκετά πλούσιο, υλικό εκτός μάχης.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το παιχνίδι να μετατραπεί σε ένα είδος adventure με RPG checks, όπου ο εξοπλισμός σου δεν παίζει σημαντικό ρόλο. Μέχρι τώρα δε βρήκα κάποιο αντικείμενο, πέρα από φίλτρα, που να αυξάνει τα base skills του παίκτη (εξαιρούνται τα weapon attributes τύπου crit chance, damage κλπ). Παίζω έναν loremaster που μπλέχτηκε στο Commercium, λύνει όλα τα προβλήματά του με το μπλαμπλά και δε μπορεί να σκοτώσει ούτε μύγα (προσπάθησε). Όχι μόνο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να προχωρήσει το παιχνίδι αλλά η μάχη δε μου λείπει καθόλου. Οι κύριες αποστολές είναι αλληλοεμπλεκόμενες, υπάρχουν διάφορες καταλήξεις και παρακλάδια ενώ δεν είναι ξεκάθαρες οι συνέπειες. Σε μια από τις αρχικές αποστολές δεν ήθελα να ξοδέψω skill points για να περάσω ένα δύσκολο check οπότε διάλεξα μια άλλη επιλογή, με αρνητικά αποτελέσματα στο τέλος της αλυσίδας αποστολών. Όπως επίσης έγραψε και ο developer σε ένα Steam post, μπαίνεις σε κάποια συντεχνία αν έχεις κάτι να προσφέρεις. Αν και αλληλεπιδρούν, και η μεταπήδηση είναι συχνά δυνατή (έχεις πολλές αφορμές να κωλοστρίψεις), δεν πρόκειται για αχταρμά. Γενικά στο κομμάτι του σχεδιασμού, παρουσίασης κόσμου, αποστολών κλπ είμαι πολύ ικανοποιημένος και είναι φανερό ότι το παιχνίδι έχει μεγάλο replay value. Υπάρχουν ΠΟΛΛΑ πράγματα που θα χάσει ο παίκτης σε ένα και μόνο playthrough, θα κάνει σίγουρα λάθη

Τα αρνητικά που εντοπίζω είναι σε δύο κατηγορίες. Το πρώτο, και μικρότερο, είναι πως η επιλογή το σενάριο να κινείται στα πλαίσια του "πάμε και βλέπουμε" (είσαι κάποιος που προσπαθεί να βρει το δρόμο του στον κόσμο, δεν ξεκινάς να τον σώσεις ή δεν προσπαθείς να σώσεις το τομάρι σου) το κάνει να ρέει λίγο ατσούμπαλα και χαλαρά. Κάποιες επιλογές παρουσιάζονται λίγο πριν της ώρας τους (σε μικρότερο βαθμό απ'ό,τι το Tyrrany), δεν υπάρχει κάποιο σεναριακό εύρημα που να τραβάει πιο έντονα τον παίκτη και προσωπικά, θα ήθελα περισσότερη συνοχή και σαφήνεια στη θέση μου στον κόσμο - πέρα από το ότι έμπλεξα σε μια συνομωσία ψάχνοντας για δουλειά και ότι μου έδωσε κάποιες οδηγίες ένας άρχοντας δεν έχω κάτι άλλο. Η εξερεύνηση του κόσμου για μένα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, είναι πολύ εύκολο να βρεθείς σε κατάσταση που απλά χάνεις/ πεθαίνεις/ τη γ#$#*Ι!@ς, αλλά ήθελα κάτι παραπάνω. Το δεύτερο και μεγαλύτερο είναι πως ενώ δεν έχω πρόβλημα με το πολύ κείμενο και το ότι πολλές αποστολές είναι κατά βάση adventure, η ζωή στο χάρτη είναι παραδόξως περιορισμένη. Από τη μια είναι πολύ θετικό το ότι οι ευκαιρίες για μάχη είναι συγκεκριμένες και σε αυστηρά σεναριακά πλαίσια (όχι τυχαίοι ληστές, ζώα, κακούληδες κλπ, μπορείς να αποφύγεις τα πάντα και να τερματίσεις το παιχνίδι χωρίς μάχη), αλλά από την άλλη οι χάρτες και το παιχνίδι σε αυτούς είναι αρκετά φτωχά και άδεια. Λίγα σημεία αλληλεπίδρασης, περισσότερο περιφέρεσαι παρά παίζεις οργανικά, σχεδόν καθόλου ελευθερία εξερεύνησης...Σε αυτό το τμήμα το παιχνίδι πάσχει, ελέω και production values, ανεξάρτητου χαρακτήρα κλπ. Ενδεικτικά, σα μη μέλος των κλεφτών, έχω βρει ελάχιστες ευκαιρίες για sneaking, lockpicking (περισσότερες για steal) ενώ και τα environmental checks είναι πολύ συγκεκριμένα και κατά τη γνώμη μου λίγα. Για τη μάχη δεν έχω γνώμη αλλά μου φάνηκε τουλάχιστον καλοστημένη.

Σε κάθε περίπτωση το Age of Decadence συστήνεται σε όσους ψάχνουν κάτι διαφορετικό τόσο στα RPG όσο και στο σχεδιασμό πέρα από τις μάχες. Το χαίρομαι περισσότερο από το Tyrrany, παρά τις αδυναμίες του, και κατά μία έννοια το ζω περισσότερο γιατί το κάθε skill point μετράει. Δεν είναι απλό, έχει πολύ ελκυστικά στοιχεία και απαιτεί προσοχή. Είναι επίσης πολύ κοντινό στα Fallout και το Bloodlines όσον αφορά και τo gameplay εκτός μάχης αλλά κυρίως την πλούσια και σωστά δομημένη χρήση skills και checks. Δοκιμάστε το και δε θα χάσετε, και βρίσκεται και σε τιμή χώμα.

[Tobajara]

Τέλειωσα μετά από μια παύση δύο μηνών το παιχνίδι.

Αν με ρωτήσει κανείς ποιο ήταν το lore, μπορώ να του πω πολλά και ωραία πράγματα. Αν με ρωτήσει κανείς ποιο ήταν το σενάριο, πραγματικά δεν έχω ιδέα. Δε μπορώ να αναγνωρίσω έναν αφηγηματικό άξονα, σε αντίθεση με τα Fallout που σε τελική ανάλυση κάτι έψαχνες. Στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού περιφερόμουν σαν την άδικη κατάρα με μόνο οδηγό την περιέργειά μου νιώθωντας χαμένος. Στο τέλος είχα κουραστεί και απλά ήθελα να δω το (ένα) φινάλε.

Από εκεί και πέρα, το παιχνίδι είναι σχεδόν sandbox RPG που χρειάζονται πολλαπλά playthroughs και ριζικά διαφορετικά μεταξύ τους για να δει κανείς τα πάντα και να αποκτήσει σαφή εικόνα του πολύ όμορφου lore του παιχνιδιού. Δεν έχω εικόνα για τη μάχη αλλά με ευχαρίστηση θα το ξαναέπαιζα με combat oriented χαρακτήρα, αν και τώρα μπορεσα να δω ένα μεγάλο μέρος όσων είχε να προσφέρει το παιχνίδι.

Από εκεί και πέρα, αν και ιδιαίτερα εκτεταμένη, η αλληλεπίδραση ανάμεσα στις πιθανές εξελίξεις, τα skill checks και τις προηγούμενες ενέργειες του ήρωα έχει κενά. Είναι λογικό να μη μπορείς να πετύχεις ορισμένα checks. Αυτό που δεν είναι λογικό είναι να μη μπορώ να ανοίξω μια περιοχή επειδή δεν έχω χρησιμοποιήσει το healer τρεις φορές, να μην υπάρχουν λογικότατες επιλογές γιατί...έτσι και γενικά να υπάρχουν κενά ακατανόητα και ανεξήγητα από την οπτική του παίκτη. Δεν υπάρχουν πολλά τέτοια περιστατικά αλλά κάποιες φορές ένιωσα ξεκρέμαστος. Ένα άλλο μείον είναι οι πολύ άδειες και μικρές περιοχές, που ας πούμε ότι ξεπερνιέται με καλή θέληση.

Σαν παιχνίδι σίγουρα αξίζει, και το κοινό του είναι σαφές και θα καλυφθεί - οι hardcore, old-school RPG fans. Το παιχνίδι είναι ο παράδεισος και η κόλαση του τελειομανούς παίκτη, και σε συνδυασμό με ένα πολύ ελκυστικό κόσμο και πολύ στιβαρό character building το Age of Decadence έχει πολλά να προσφέρει παρά τις αδυναμίες του. Αν και κουράστηκα, χάρηκα που ασχολήθηκα και την εμπειρία που μου πρόσφερε και θα παίξω με ευχαρίστηση και το επόμενο παιχνίδι της εταιρίας, που ελπίζω να είναι πιο ώριμο σχεδιαστικά.