Στιγμές ξεφτίλας. στιγμές που γίνατε ρόμπα

[idomeneas7]

Ακολουθούν γεγονότα που συνέβησαν πριν λίγο και είναι επιπέδου "μαμάδες- μέλλουσες μαμάδες":

 

Βάζω το παιδί στο πάρκο και βγαίνω στο μπαλκόνι. Κλείνω τα τζάμια (πέρναγαν κάτι εκκωφαντικά αεροπλάνα για κάποιον λόγο, λες και επρόκειτο να μας βομβαρδίσουν, οπότε θεώρησα σωστό να περιορίσω τον θόρυβο), κάθομαι παραδίπλα να πιώ τον καφέ μου και ξαφνικά ακούω ένα "κλακ". Το μωρό με είχε κλειδώσει στο μπαλκόνι και γέλαγε.

Κάθομαι λίγη ώρα και προσπαθώ με νοηματική να της δείξω ότι αυτό το πολύ ωραίο παιχνίδι γυρνάει και προς τα πάνω ώστε να μου ανοίξει. Τίποτα αυτή, έπιανε το πόμολο και μόλις της έλεγα "μπράβο" χτύπαγε παλαμάκια και χαιρόταν.

 

Αποφασίζω να το παίξω McGyver με την πραμάτεια που έχει μια ντουλάπα στο μπαλκόνι και βρίσκω ένα συρματάκι-καλώδιο όπου το κάνω θηλιά και το περνάω από την τρύπα του πίρου. 'Ηταν πολύ κοντό. Χαλάω μια κρεμάστρα, αλλά ηταν πολύ δύσκαμπτο το συρματάκι. Δενω το καλώδιο σε ένα o-ring αλλά δεν μπορούσα να το κατευθύνω καλά. Προσπαθώ να το οδηγήσω με την κρεμάστρα αλλά πάλι τίποτα. 'Ολα αυτά με διαλλείματα όπου έκανα τον καραγκιόζη για να μένει απασχολημένο το παιδί. Τελευταία προσπάθεια η απόπειρα διάρρηξης με κατσβίδι, όπου αποκόλλησα μερικως το πλαίσιο του αλουμινίου και τον στόκο αλλά δεν κατάφερα να ανοίξω.

 

Είχε περάσει αρκετή ώρα και αποφασίζω πως πρέπει να φωνάξω ενισχύσεις. Γκαρίζω στον από πάνω που συνήθως είναι σπίτι αλλά τίποτα. Φωνάζω σε μια κυράτσα που περνάει από κάτω και δεν μου δίνει σημασία. Φωνάζω στην επόμενη να χτυπήσει το κουδούνι του από πάνω και να του πει να βγει στο μπαλκόνι. Αυτή με ρωτάει που είναι το κουδούνι. Λέω στην είσοδο. Με ρωτάει που είναι η είσοδος. Της δείχνω με έντονα νεύρα που είναι τα κουδούνια και με ρωτάει πως να μπει μέσα. Θέλω να την πνίξω...Σε εκείνο το σημείο ευτυχώς βγηκε στο μπαλκόνι ο από πάνω και του είπα να πάρει τηλέφωνο τον άντρα να έρθει γρήγορα.

 

Μετά αναρωτήθηκα αν έβαλα το σύρτη το πρωί, όπως συνηθίζω, ή αν θα χρειαζόταν κλειδαράς τελικά. Κάπου εκεί εντοπίζω την πεθερά από κάτω να έχει πιάσει κουβέντα με τον από πάνω. Εριξα κάτι μπινελίκια αυθόρμητα, δεν ξέρω αμα τα άκουσε.

Τελικά ήρθε ο άντρας γκαζωμένος μετά από κανά τέταρτο και σιχτίριζε γιατί νόμιζε πως ήταν κάτι πιό σοβαρό. Η μικρή  είχε πετάξει όλα τα παιχνίδια του πάρκου έξω και πλέον ήθελε αγκαλιά, ατάραχη στο γεγονός ότι είχα περάσει μια ώρα κλειδωμένη στο μπαλκόνι.

 

Ηθικό δίδαγμα: τα μωρά μπορούν και σπρώχνουν το πάρκο όσο είναι μέσα.

[anwnymh29]

''Ολα αυτά με διαλλείματα όπου έκανα τον καραγκιόζη για να μένει απασχολημένο το παιδί.''

 

Eνταξει εδω εμεινα απο τα γελια...

[work_hard_play_harder]

κάθε φορά που με πιάνει επιθυμία να ... "αεριστώ" στο λεωφορείο και είναι φίσκα και αναγκάζομαι να το εξάγω ανα δόσεις με την ελπίδα να μη το πάρει κανένας χαμπάρι..

[stavi]

Μιας και καποιος ανεφερε video club θυμηθηκα και εγω κατι.

 

Φοιτητης 1ο ετος σε εποχες που το internet δεν ηταν διαδεδομενο παω στο seven να νοικιασω τσοντα.

Διαλεγω 2 ταινιες, ανεβαινω στο ταμειο και τις δινω στην κοπελα, η οποια μου λεει πως επρεπε να φερω μονο το χαρτακι με το νουμερο και οχι ολη τη θηκη του cd με τα γ@μησια φορα παρτιδα!

 

μου θύμισες κι εμένα τώρα κάτι

15 χρονών κάναμε πάρτυ στο σπίτι ενός παιδιού

κάποιος πετάει ιδέα να βάλουμε τσόντα

μου λένε "Σταυρούλα πήγαινε εσύ, εμάς δε μας δίνουν, εσύ φαίνεσαι μεγαλύτερη"

 

πάω μαζί με μια φίλη, παίρνουμε μια και πήγαίνουμε ταμείο. Στο ταμείο μια γυναίκα και ένας άντρας, η γυναίκα να έχει αντιρρήσεις, ο άντρας να χαμογελάει και να θέλει να μας τη δώσει

λέει η υπάλληλος στον άλλον  "και να έρθουν εδώ οι γονείς τους και μας πουν γιατί τους της έδωσα;"

και απαντάω εγώ

"μα οι γονείς μου μου είπαν να την πάρω"

τους άφησα μαλάκες

 

τελικά την επιστρέψαμε μετά από λίγο, τόσο καλά παιδιά ήμασταν

[funbreaker]

μου θύμισες κι εμένα τώρα κάτι

15 χρονών κάναμε πάρτυ στο σπίτι ενός παιδιού

κάποιος πετάει ιδέα να βάλουμε τσόντα

μου λένε "Σταυρούλα πήγαινε εσύ, εμάς δε μας δίνουν, εσύ φαίνεσαι μεγαλύτερη"

 

πάω μαζί με μια φίλη, παίρνουμε μια και πήγαίνουμε ταμείο. Στο ταμείο μια γυναίκα και ένας άντρας, η γυναίκα να έχει αντιρρήσεις, ο άντρας να χαμογελάει και να θέλει να μας τη δώσει

λέει η υπάλληλος στον άλλον "και να έρθουν εδώ οι γονείς τους και μας πουν γιατί τους της έδωσα;"

και απαντάω εγώ

"μα οι γονείς μου μου είπαν να την πάρω"

τους άφησα μαλάκες

 

τελικά την επιστρέψαμε μετά από λίγο, τόσο καλά παιδιά ήμασταν

Έχω πάθει κάτι παρόμοιο, σε αντίστοιχη φάση σε κάτι σαν πάρτυ, είχαμε πάρει από 24h με την δική μου κάρτα και μάλιστα διαλέξαμε για την πλάκα περίεργη τσόντα (είχε και σκυλιά). Η μαλακία όμως έγινε, κόλλησε η κάρτα στο μηχάνημα και έπρεπε να πάω να δώσω πίσω την ταινία αυτοπροσώπως...

Στον δρόμο πήγαινα διστακτικά με το dvd και συναντάω έναν συμμαθητή που είχε βγάλει βόλτα τον σκύλο του.

Του λέω το δράμα μου και μου λέει πάρε αν θες τον σκύλο και πες ότι αυτός την ήθελε...

[cococrops]

Έχω πάθει κάτι παρόμοιο, σε αντίστοιχη φάση σε κάτι σαν πάρτυ, είχαμε πάρει από 24h με την δική μου κάρτα και μάλιστα διαλέξαμε για την πλάκα περίεργη τσόντα (είχε και σκυλιά). Η μαλακία όμως έγινε, κόλλησε η κάρτα στο μηχάνημα και έπρεπε να πάω να δώσω πίσω την ταινία αυτοπροσώπως...

Στον δρόμο πήγαινα διστακτικά με το dvd και συναντάω έναν συμμαθητή που είχε βγάλει βόλτα τον σκύλο του.

Του λέω το δράμα μου και μου λέει πάρε αν θες τον σκύλο και πες ότι αυτός την ήθελε...

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

[paoad]

Λοιπόν, 16 χρονώνε, ο υποφαινόμενος μαζί με 2-3 άλλα μέλη της παρέας, γερά στομάχια όλοι, έχουμε πάει  να φάμε πιτσα χατ στο Πασαλιμάνι. Ήταν η περίοδος που η πίσσα χατ είχε βγάλει μια προσφορά και με 10 γιούρα έτρωγες όσο ήθελες. Τρώμε σα να μην υπάρχει αύριο.  Μαγκιά, κλανιά, ρεψίματα, κοκακολίτσες, γκαζόζες κτλ. Όλοι κομπλέ! Μετά από δύο ώρες φεύγουμε κ πετάω ιδέα να περάσουμε από δίπλα στα Ντανκιν ντόνατς να χτυπήσουμε κανά λουκουμά και κανά μιλκσέικ, έτσι, για τη χώνεψη. Οι 2 κάνουν πίσω, αλλά ο κολλητός ενδίδει στην πρόσκληση.

 

Πάμε λοιπόν δίπλα στα Ντάνκιν κ χτυπάμε από ένα μιλκσέικ και 2 ντονατσάκια έκαστος. Εγώ κομπλέ, αλλά ο κολλητός έχει αλλάξει χρώμα. Τον βλέπω ότι ζορίζεται. Του λέω, «θες να πας μια καλλιόπη να στανιάρεις δικέ μ?». Μου απαντά «Όλα κομπλέ, ένα φούσκωμα είναι θα περάσει». 

 

Κατευθυνόμεθα προς την έξοδο. Μια γυάλινη πόρτα. Κάνω ένα τσάκ να ανοίξω τη πόρτα και ακούω από δίπλα μου ενα «Μππποουυυυυαααααααγκ». Ο κολλητός τα έχει πετάξει όλα στη τζαμαρία και στην πόρτα. Μα όλα! Ζαμπονάκια, μανιταράκια, κρέμες μαγαδασκάρης, όλα κολλημένα στη πόρτα σα να βλέπεις πίνακα του Πικάσο . Με κοιτάει κ μου λέει «Πρέπει να με πείραξε το μιλκσεικ!»

 

Σκηνικό νούμερο 2  σπάνιας ομορφιάς.

 

Έχουμε πάει για εκκλησιασμό με το σχολείο στην Αγία Τριάδα στον Πειραιά. Ο εκκλησιασμός τελειώνει και κατευθύνομαι προς το προαύλιο της εκκλησίας, αφού πρώτα έχω τσιμπήσει λίγο αντίδωρο για τη λιγούρα. Με το που κατεβαίνω τα σκαλιά της εκκλησίας και πατάω το πόδι μου στον προαύλιο χώρο αντιλαμβάνομαι μια κουτσουλιά να πέφτει ακριβώς μπροστά μου. Λέω από μέσα μου «ουυυφ» και έπειτα, αν το διανοείστε, περνάει ένα σμήνος και με χέζουν όλα από τουλάχιστον μια φορά!!! Κουτσουλιές σε όλο μου το κεφάλι, στο μπουφάν, στο παντελόνι, παντού. Σκατά παντού. Δε μιλάμε για 2-3 κουτσουλιές, μιλάμε για σκατοπλημύρα.

 

Έρχεται μια «συμπαθέστατη» κυρία δίπλα μου και μου λέει «Πωπω τι έπαθες παιδάκι μου? Φάε όμως το αντιδωράκι σου γιατί είναι αμαρτία.» Τα πετάω όλα και αρχίζω να τρέχω. Δε ξέρω τι συνέβη στα σκατόπουλά εκείνη τη μέρα, αλλά το περιστατικό είναι 100% αληθινό. Το μπουφάν δεν μπήκαμε καν στο κόπο να το πλύνουμε. Στο σχολείο λούστηκα με το σαπούνι χεριών και έπειτα έφυγα. Το περιστατικό ακόμα μνημονεύεται.

Επεξ/σία 25 Νοεμβρίου 2015 από paoad

[discoboyminimal]

μου θύμισες κι εμένα τώρα κάτι

15 χρονών κάναμε πάρτυ στο σπίτι ενός παιδιού

κάποιος πετάει ιδέα να βάλουμε τσόντα

μου λένε "Σταυρούλα πήγαινε εσύ, εμάς δε μας δίνουν, εσύ φαίνεσαι μεγαλύτερη"

 

πάω μαζί με μια φίλη, παίρνουμε μια και πήγαίνουμε ταμείο. Στο ταμείο μια γυναίκα και ένας άντρας, η γυναίκα να έχει αντιρρήσεις, ο άντρας να χαμογελάει και να θέλει να μας τη δώσει

λέει η υπάλληλος στον άλλον  "και να έρθουν εδώ οι γονείς τους και μας πουν γιατί τους της έδωσα;"

και απαντάω εγώ

"μα οι γονείς μου μου είπαν να την πάρω"

τους άφησα μαλάκες

 

τελικά την επιστρέψαμε μετά από λίγο, τόσο καλά παιδιά ήμασταν

δεν το περιμενα απο σενα σταυρουλα...πεφτω απο τα συνεφα......

[TriLoBiTe]

Kαι αν με αυτά που διαβάζετε έχετε μείνει παγωτό τα πράγματα μπορούν να γίνουν ακόμη χειρότερα, ακούστε περιστατικό. Βασικά πρόκειται για συνδυασμό των παραπάνω συμβάντων αλλά χωρίς να μεσολαβήσει τσόντα. Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας σε φάση όπου ο σκύλος κλείδωσε τον ιδιοκτήτη -ο οποίος είχε αφήσει το σκύλο μόνο του και τα κλειδιά στο τιμόνι- έξω από το αυτοκίνητο... Να προσπαθεί μετά ο δύσμοιρος να συνεννοηθεί με το σκυλί... Μιλάμε για ΤΟ κλάμα όχι αστεία

 

Τρου φάκιν στόρι.

[sarpan]

 

Σκηνικό νούμερο 2  σπάνιας όμορφιας.

 

Έχουμε πάει για εκκλησιασμό με το σχολείο στην Αγία Τριάδα στον Πειραιά. Ο εκκλησιασμός τελειώνει και κατευθύνομαι προς το προαύλιο της εκκλησίας, αφού πρώτα έχω τσιμπήσει λίγο αντίδωρο για τη λιγούρα. Με το που κατεβαίνω τα σκαλιά της εκκλησίας και πατάω το πόδι μου στον προαύλιο χώρο αντιλαμβάνομαι μια κουτσουλιά να πέφτει ακριβώς μπροστά μου. Λέω από μέσα μου «ουυυφ» και έπειτα, αν το διανοείστε, περνάει ένα σμήνος και με χέζουν όλα από τουλάχιστον μια φορά!!! Κουτσουλιές σε όλο μου το κεφάλι, στο μπουφάν, στο παντελόνι, παντού. Σκατά παντού. Δε μιλάμε για 2-3 κουτσουλιές, μιλάμε για σκατοπλημύρα.

 

Έρχεται μια «συμπαθέστατη» κυρία δίπλα μου και μου λέει «Πωπω τι έπαθες παιδάκι μου? Φάε όμως το αντιδωράκι σου γιατί είναι αμαρτία.» Τα πετάω όλα και αρχίζω να τρέχω. Δε ξέρω τι συνέβη στα σκατόπουλά εκείνη τη μέρα, αλλά το περιστατικό είναι 100% αληθινό. Το μπουφάν δεν μπήκαμε καν στο κόπο να το πλύνουμε. Στο σχολείο λούστηκα με το σαπούνι χεριών και έπειτα έφυγα. Το περιστατικό ακόμα μνημονεύεται.

 

χαχαχαχα ρε φιλε μου ηρθε στο μυαλο αυτο

 

https://www.youtube.com/watch?v=WEvsqspmnW4

[paoad]

χαχαχαχα ρε φιλε μου ηρθε στο μυαλο αυτο

 

https://www.youtube.com/watch?v=WEvsqspmnW4

 

χαχα κάτι παρόμοιο πρέπει να έπαιξε. Αλλιώς τόσο χέσιμο δεν εξηγείται επιστημονικώς 

[agamoi-thytai]

Ακολουθούν γεγονότα που συνέβησαν πριν λίγο και είναι επιπέδου "μαμάδες- μέλλουσες μαμάδες":

 

Βάζω το παιδί στο πάρκο και βγαίνω στο μπαλκόνι. Κλείνω τα τζάμια (πέρναγαν κάτι εκκωφαντικά αεροπλάνα για κάποιον λόγο, λες και επρόκειτο να μας βομβαρδίσουν, οπότε θεώρησα σωστό να περιορίσω τον θόρυβο), κάθομαι παραδίπλα να πιώ τον καφέ μου και ξαφνικά ακούω ένα "κλακ". Το μωρό με είχε κλειδώσει στο μπαλκόνι και γέλαγε.

Κάθομαι λίγη ώρα και προσπαθώ με νοηματική να της δείξω ότι αυτό το πολύ ωραίο παιχνίδι γυρνάει και προς τα πάνω ώστε να μου ανοίξει. Τίποτα αυτή, έπιανε το πόμολο και μόλις της έλεγα "μπράβο" χτύπαγε παλαμάκια και χαιρόταν.

 

Αποφασίζω να το παίξω McGyver με την πραμάτεια που έχει μια ντουλάπα στο μπαλκόνι και βρίσκω ένα συρματάκι-καλώδιο όπου το κάνω θηλιά και το περνάω από την τρύπα του πίρου. 'Ηταν πολύ κοντό. Χαλάω μια κρεμάστρα, αλλά ηταν πολύ δύσκαμπτο το συρματάκι. Δενω το καλώδιο σε ένα o-ring αλλά δεν μπορούσα να το κατευθύνω καλά. Προσπαθώ να το οδηγήσω με την κρεμάστρα αλλά πάλι τίποτα. 'Ολα αυτά με διαλλείματα όπου έκανα τον καραγκιόζη για να μένει απασχολημένο το παιδί. Τελευταία προσπάθεια η απόπειρα διάρρηξης με κατσβίδι, όπου αποκόλλησα μερικως το πλαίσιο του αλουμινίου και τον στόκο αλλά δεν κατάφερα να ανοίξω.

 

Είχε περάσει αρκετή ώρα και αποφασίζω πως πρέπει να φωνάξω ενισχύσεις. Γκαρίζω στον από πάνω που συνήθως είναι σπίτι αλλά τίποτα. Φωνάζω σε μια κυράτσα που περνάει από κάτω και δεν μου δίνει σημασία. Φωνάζω στην επόμενη να χτυπήσει το κουδούνι του από πάνω και να του πει να βγει στο μπαλκόνι. Αυτή με ρωτάει που είναι το κουδούνι. Λέω στην είσοδο. Με ρωτάει που είναι η είσοδος. Της δείχνω με έντονα νεύρα που είναι τα κουδούνια και με ρωτάει πως να μπει μέσα. Θέλω να την πνίξω...Σε εκείνο το σημείο ευτυχώς βγηκε στο μπαλκόνι ο από πάνω και του είπα να πάρει τηλέφωνο τον άντρα να έρθει γρήγορα.

 

Μετά αναρωτήθηκα αν έβαλα το σύρτη το πρωί, όπως συνηθίζω, ή αν θα χρειαζόταν κλειδαράς τελικά. Κάπου εκεί εντοπίζω την πεθερά από κάτω να έχει πιάσει κουβέντα με τον από πάνω. Εριξα κάτι μπινελίκια αυθόρμητα, δεν ξέρω αμα τα άκουσε.

Τελικά ήρθε ο άντρας γκαζωμένος μετά από κανά τέταρτο και σιχτίριζε γιατί νόμιζε πως ήταν κάτι πιό σοβαρό. Η μικρή  είχε πετάξει όλα τα παιχνίδια του πάρκου έξω και πλέον ήθελε αγκαλιά, ατάραχη στο γεγονός ότι είχα περάσει μια ώρα κλειδωμένη στο μπαλκόνι.

 

Ηθικό δίδαγμα: τα μωρά μπορούν και σπρώχνουν το πάρκο όσο είναι μέσα.

Αυτο με το o-ring με άφησε παγωτό.

Τον είπε βουτυρομπεμπέ τον άλλο η Eva, εσύ δλδ τι θα του έλεγες ;

[Pa0ki]

Kαι αν με αυτά που διαβάζετε έχετε μείνει παγωτό τα πράγματα μπορούν να γίνουν ακόμη χειρότερα, ακούστε περιστατικό. Βασικά πρόκειται για συνδυασμό των παραπάνω συμβάντων αλλά χωρίς να μεσολαβήσει τσόντα. Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας σε φάση όπου ο σκύλος κλείδωσε τον ιδιοκτήτη -ο οποίος είχε αφήσει το σκύλο μόνο του και τα κλειδιά στο τιμόνι- έξω από το αυτοκίνητο... Να προσπαθεί μετά ο δύσμοιρος να συνεννοηθεί με το σκυλί... Μιλάμε για ΤΟ κλάμα όχι αστεία

 

Τρου φάκιν στόρι.

 

Του άνοιξε τελικά?

[theoritikos]

Έχουμε πάει για Πασχαλινές διακοπές σε συγγενείς στο χωριό. Ένα απόγευμα η μητέρα μου μας ετοιμάζει απογευματινό και μαζί της η θεία μου ετοιμάζει μια μεγάλη γαβάθα μακαρόνια. Με το που έβρασαν, τα έβαλε σε ένα μεγάλο μπόλ, και τα άφησε εκεί για να πάει να κάνει κάποιες άλλες δουλειές.

 

Τρώω το απογευματινό της μητέρας μου, αλλά δεν μου έφτασε και έφαγα και τα μακαρόνια.

Μετά από ενα τέταρτο, επιστρέφει η θεία μου και ψάχνει για τα μακαρόνια. Της λέω πως τα έφαγα.Εκείνη μου λέει πως ήταν για να ταΐσει τον σκύλο που είχε στην αυλή. Οι γονείς μου ξεράθηκαν στα γέλια, και με πείραζαν για όσο κράτησε η διαμονή μας στην θεία μου...

[ΜΙχαλιεςς]

Έχουμε πάει για Πασχαλινές διακοπές σε συγγενείς στο χωριό. Ένα απόγευμα η μητέρα μου μας ετοιμάζει απογευματινό και μαζί της η θεία μου ετοιμάζει μια μεγάλη γαβάθα μακαρόνια. Με το που έβρασαν, τα έβαλε σε ένα μεγάλο μπόλ, και τα άφησε εκεί για να πάει να κάνει κάποιες άλλες δουλειές.

 

Τρώω το απογευματινό της μητέρας μου, αλλά δεν μου έφτασε και έφαγα και τα μακαρόνια.

Μετά από ενα τέταρτο, επιστρέφει η θεία μου και ψάχνει για τα μακαρόνια. Της λέω πως τα έφαγα.Εκείνη μου λέει πως ήταν για να ταΐσει τον σκύλο που είχε στην αυλή. Οι γονείς μου ξεράθηκαν στα γέλια, και με πείραζαν για όσο κράτησε η διαμονή μας στην θεία μου...

 

Πως άντεξες τέτοια ντροπή;;;