Στρατός

[sargio01]

Ναι,ξεγνοιασιά είναι οταν εχεις βύσμα και είσαι σε σώμα χημείο.

Ναι όντως, σώμα χημείο οι δυνάμεις καταδρομών και μάλιστα ένα χρόνο μετά τα Ήμια...

[AntiCambeR]

Ε τοτε τι σου αρεσε και θα ξαναπηγαινες,Στρατοκαυλος εισαι?

[sargio01]

Ε τοτε τι σου αρεσε και θα ξαναπηγαινες,Στρατοκαυλος εισαι?

Όχι, στρατόκαυλος δεν είμαι. Την ξεγνοιασιά την λέω με την εξής έννοια: Όταν υπηρετούσα, ήμουν ακόμα παιδί. Άλλοι σκέφτονταν για 'μένα(εννοώ εκ μέρους μου), άλλοι ήταν υπεύθυνοι για 'μένα. Εγώ το μόνο που είχα να κάνω ήταν να εκτελώ και να 'μαι καλός στρατιώτης. Ούτε τι φαΐ θα 'χει το βράδυ στο τραπέζι μ' έννοιαζε, ούτε αν την άλλη μέρα θα 'χαμε ρεύμα/νερό κλπ. Κι αν έκανα και καμιά μαλακία... οκ, έτρωγα τιμωρία κι ως εκεί, η ζωή συνεχιζόταν. Σαν στο σπίτι δηλαδή που υπεύθυνοι για όλα αυτά ήταν οι γονείς μου!

 

Τώραα.... τώρα φορτώσου τα πάντα στην πλάτη σου. Στήσε τη δουλειά σου για να εξασφαλίζεις κάθε μήνα το να συνεχίσεις να 'χεις γεμάτο το ψυγείο, να έχεις ρεύμα, νερό και θέρμανση και τον άλλο μήνα να συνεχίσεις να ζεις σε σπίτι(ειδικά όταν μιλάμε για ενοίκιο). Να σου μένει και τίποτα για καμιά βόλτα ρε αδερφέ, άνθρωπος είσαι!

Αν κάνεις και οικογένεια... εκεί να δείς που θα είσαι πια υπεύθυνος και γι άλλους πέρα απο τον εαυτό σου και μιλάω γενικά, την κάλυψη όλων των αναγκών όχι μόνο των οικονομικών.

 

Τώρα άντε απέδειξε οτι είσαι ενήλικος άντρας...

 

Και συνεχιζω γιατι το κινητο δεν με αφηνει να ολοκληρωσω το "σεντονι":

 

Το μαρτυριο δεν ειχε τελειωσει.Εκει που ειχα προσαρμοστει στην μοναδα,λιγο πριν απολυθω με στελνουν αποσπαση στην Λεσχη αξιωματικων μεσα στην πολη του Κιλκις.Καταλαβα οτι ειναι χωσιμο γιατι δεν ειχα βαλει καποιο βυσμα.

 

 

Εκει λοιπον με εβαλαν υπευθυνο να κραταω το μπαρ στον 2ο οροφο.Τοτε αν θυμαμαι σωστα βγηκε το ευρω,καλα μπερδεματα με τα χρηματα σκεφτηκα.Μεχρι τοτε ζουσα με δραχμες.Επρεπε ανα πασα στιγμη οταν ερχοταν καποιος στρατιωτικος η καποια γυναικα του να φτιαξω καφε.Οτι ωρα και να ηταν,πηγαινα να κοιμηθω και δεν γινοταν.Μεχρι και σερβιτορο Στρατηγου με εκαναν με αλλο 1 ατομο.Οταν διοργανωναν εκδηλωσεις 200+ ατομα επρεπε να κουβαλησουμε τραπεζια κλπ στον 3ο οροφο.Μονο το βραδυ κοιμομουν.

 

Σε καποια φαση με εβαλαν να κραταω την ταβερνα στι στο ισογειο.Εκει ηταν καλυτερα.Οταν εβαζα να φαω με το εσκαγε καποιος στρατιωτικος επρεπε να του παρω παραγγελια και να του σερβιρω.Θα ετρωγα οταν και αν ξεμπερδευα,μπορει να ερχοταν και αλλος καπακι.

 

Ειχε και τα καλα του:

 

Δεν φορουσαμε στρατιωτικα(4 ατομα),δεν καναμε σκοπιες,τα φαγητα που εφτιαχναν οι μαγειρες ηταν φοβερα,ακομα και το πιο απλο,ειχαμε θερμανση.Τρωγαμε παγωτα και πιναμε αναψυκτικα σε πολυ χαμηλες τιμες.

 

Αυτο που εμενα με "τσακισε" στον Στρατό ηταν οτι αγχωνομουν πολυ εως παρα πολυ και για αυτο περασα ασχημα.Επισης η ελλειψη υπνου μς τρελαινε!Ειχα χασει πολλα κιλα.

 

Λιγο πριν απολυθω με γυρισαν πισω στην μοναδα.Οταν πηρα στα χερια μου την ροζα ανατριχιασα!Δεν το πιστευα.Ταξι,κατεβηκα στην πολη και πηρα το Κτελ για να επιστρεψω στο σπιτι μου.

 

ΟΛΑ ΕΙΧΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ...Η ζωη μου θα ειχε ξανα νοημα.

 

Ποτε ξανα χακι.

Α! Και σύμφωνα μ' αυτό, θεωρώ οτι έχει να κάνει ΚΑΙ με το αντικείμενο που ασχολείσαι (οχι εσύ συγκεκριμένα, γενικά μιλάω) κατά την διάρκεια της θητείας...

[AntiCambeR]

Εγω "βλεπω" το θεμα διαφορετικα.

 

Προτιμω να ζω εξω απο την σαπια βιτρινα του κρατους που λεγεται Στρατός γιατι ειναι χασιμο χρηματων και χρονου.Να αναλαμβανω τις υποχρεωσεις μου και τις ευθυνες που μου αναλογουν αναλογα με το ποσο θα "ανοιχτω".Δεν θελω να ειμαι εσωκλειστος του σαπιου συστηματος που δεν μου προσφερει σωστη μορφωση και κυριως υγεια και παιδεια.Ουτε να με διαταζουν και να χαιρετω την "εξουσια".Προτιμω την δυσκολη ζωη οπως περιγραφεις αλλα που ειναι αληθινη.

 

Το να λες οτι δεν με νοιαζει τι φαγητο θα εχει στο τραπεζι δεν στεκει.Τα φαγητα στον Στρατο ειναι για πεταμα,επρεπε να βγουμε εξω για να φαμε.Ειναι δυνατον να μην σε νοιαζει τι θα φας και που θα κοιμηθεις?

 

 

Τι ειναι χρησιμο και ενδιαφερον στον Στρατο?Οι αγγαριες?Οι σκοπιες στους μειον?Οι καθε ειδους ασκησεις?Το να κοιμασαι σε ραντζα χωρις θερμανση?Το να χαιρετας τον καθε αμορφωτο κομπλεξικο γαλονα?Τα φαγητα που ειναι για τους σκυλους?Το να ξεσπανε πανω σου οταν εχουν νευρα οι ΕΠΟΠ?Το οτι τρως τα χρηματα των γονιων σου?

 

Γραφεις οτι το να εχεις οικογενεια ειναι δυσκολο.Ρευματα,νερα κλπ.Εχεις τουλαχιστον την γ@@@@νη επιλογη να μην "ανοιχτεις" κανοντας οικογενεια και παιρνοντας δανεια.Και να επιβιωσεις για παρτυ σου.Οταν εισαι στον Στρατο αποφασιζουν αλλοι για εσενα.Το τι και ποτε θα φας,κοιμηθεις κλπ.

 

Ποιο το νοημα????Φοβαμαι να αντιμετωπισω την πραγματικη ζωη και μπαινω στον Στρατο για να με ταιζουν και να εχω 1 κρεβατι?Προσωπικη ζωη 0?

 

Αν ειναι να παει καποιος στον Στρατο καλυτερα να μπει απ'ευθειας μονιμος τουλαχιστον να εχει 1 σταθερη δουλεια που θα πληρωνεται.

 

Το οτι πηγες ειδικες δυναμεις ηταν επιλογη σου.

[flik]

sargio01 συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Δηλαδή επειδή στη ζωή του καθενός έρχονται πιο δύσκολες στιγμές σημαίνει οτι είναι καλά στον στρατό;

 

Να το θέσω αλλιώς, κι εγώ στον στρατό ήμουν χωρίς άγχος, και όντως στη ζωή μου θα έρθουν περίοδοι με εθύνες κτλ που θα κάνουν τη ζωή στον στρατό να μοιάζει κατασκήνωση.

Αλλά: Αντί να πά ωστρατό θα ήθελα να είμαι έξω και με αυτά τα λεφτά που ξόδεψα εκεί να τα γλεντάω έξω. Γιατί ξόδεψα λεφτά. Αμα πιάσουμε και αυτούς (κι εγώ μέσα σε αυτούς πάνω κάτω) που τους έκοψε και απο δουλειά, άστο.

[Pablo_Hasan]

Όχι, στρατόκαυλος δεν είμαι. Την ξεγνοιασιά την λέω με την εξής έννοια: Όταν υπηρετούσα, ήμουν ακόμα παιδί. Άλλοι σκέφτονταν για 'μένα(εννοώ εκ μέρους μου), άλλοι ήταν υπεύθυνοι για 'μένα. Εγώ το μόνο που είχα να κάνω ήταν να εκτελώ και να 'μαι καλός στρατιώτης. Ούτε τι φαΐ θα 'χει το βράδυ στο τραπέζι μ' έννοιαζε, ούτε αν την άλλη μέρα θα 'χαμε ρεύμα/νερό κλπ. Κι αν έκανα και καμιά μαλακία... οκ, έτρωγα τιμωρία κι ως εκεί, η ζωή συνεχιζόταν. Σαν στο σπίτι δηλαδή που υπεύθυνοι για όλα αυτά ήταν οι γονείς μου!

 

Τώραα.... τώρα φορτώσου τα πάντα στην πλάτη σου. Στήσε τη δουλειά σου για να εξασφαλίζεις κάθε μήνα το να συνεχίσεις να 'χεις γεμάτο το ψυγείο, να έχεις ρεύμα, νερό και θέρμανση και τον άλλο μήνα να συνεχίσεις να ζεις σε σπίτι(ειδικά όταν μιλάμε για ενοίκιο). Να σου μένει και τίποτα για καμιά βόλτα ρε αδερφέ, άνθρωπος είσαι!

Αν κάνεις και οικογένεια... εκεί να δείς που θα είσαι πια υπεύθυνος και γι άλλους πέρα απο τον εαυτό σου και μιλάω γενικά, την κάλυψη όλων των αναγκών όχι μόνο των οικονομικών.

 

Τώρα άντε απέδειξε οτι είσαι ενήλικος άντρας...

 

Α! Και σύμφωνα μ' αυτό, θεωρώ οτι έχει να κάνει ΚΑΙ με το αντικείμενο που ασχολείσαι (οχι εσύ συγκεκριμένα, γενικά μιλάω) κατά την διάρκεια της θητείας...

 

 

πλήρης ιδρυματοποιηση, έτσι; Αμα το πάμε έτσι και στην φυλακή καλά περνανε, ούτε αγχος για το νοικι, το νερο, το φαι, ούτε να σκεφτονται και δεν έχουν να βγαινουν στις σκοπιές με τα χιόνια και τη βρόχα...

[Panagiotis32]

Για τι έξοδα μιλάμε πάνω κάτω στον στρατό? Πέρα απο τις άδειες, μπορείς να πεις πχ δεν θα τρώω λεφτά στο ΚΨΜ  ή είναι λίγο δύσκολο?

Το φαί είναι πάντα χάλια ή εξαρτάται απο την μονάδα?

[panos2171]

Πρώτα απ όλα εξαρτάται από το που θα είσαι και τι εξόδους θα έχεις. Αν είσαι στον Έβρο πχ να βγεις να πας που ας πουμε; Αν είσαι μέσα σε πόλη υπολόγιζε στις μικρές εξόδους να πιεις έναν καφέ άντε να πάρεις και τίποτα απ έξω το πολύ 5€. Στις μεγάλες εξόδους, ΣΚ που είσαι από τις 11πμ έξω υπολόγιζε κανά 10ρικο. Όλη μέρα έξω 2 καφέδες θα τους πιεις, μεσημέρι αναγκαστικά θα φας έξω και βράδυ αν θες να φας στο στρατόπεδο πρέπει να μπεις κατά τις 7.30μμ για να προλάβεις το βραδινό.

Να μην τρώς λεφτά στο ΚΨΜ όχι δεν είναι δύσκολο, εγώ τόσο στο κέντρο όσο και στη ΣΠΒ δεν έπαιρνα συνεχώς σοκολάτες, παγωτά, αναψυκτικά και τέτοια. Κανά κρουασανάκι και αν το φαγητό δεν παλευόταν κανά κρύο σάντουιτς. Στα έξοδα βάλε και τα χαρτιά υγείας, σαμπουάν, οδοντόκρεμες και οτιδήποτε χρειαστείς. Κανά 3000€ πάνω κάτω βγαίνουν όλα τα έξοδα.

Το φαί ναι εξαρτάται από τη μονάδα. Του κέντρου για μένα ήταν το χειρότερο, στη ΣΠΒ τρώγαμε καλά, που και που μας είχαν και σνίτσελ, στην Κομοτηνή επίσης ήταν καλά αλλά και στις Φέρρες που είχα πάει μια φορά ήταν ΟΚ. Ούτως η άλλως κλασσικά 3 φορές την εβδομάδα έχει κοτόπουλο, την Κυριακή κανά κρεατικό με σάλτσα και τις άλλες μέρες ομελέτα, γεμιστά, φασολάκια, αρακά, πίτσα, λουκάνικα με πατάτες και zwan, το γνωστό γκοτζίλα το οποίο δε το βαλα ποτέ στο στόμα μου.

[Gtr34]

Το κψμ έχει χαμηλότερες τιμές σε σχέση με έξω. Παράδειγμα, ένα κουτάκι αναψυκτικό ειχε 60 λεπτά,ένα μικρό νερό 20 λεπτα, απλό σάντουιτς 1 ευρώ.Αυτές τις τιμές συνάντησα το 2011.Τα τσιγάρα έχουν τι ίδιες τιμές με έξω.

 

Αν δεν καπνίζεις και δεν είσαι σπάταλος στις εξόδους, με 50-80 ευρώ τον μηνα την βγάζεις χαλαρά, μπορεί και λιγότερο.

 

Το φαγητό, ανάλογα με τις διατροφικές σου απαιτήσεις, θα σου φανεί καλό η χαλια.Εξαρτάται βέβαια και από τον μαγειρα . Στα πέντε στρατόπεδα που έτυχε και άλλαξα δεν συνάντησα προβλημα με το φαγητο.

[sargio01]

@AntiCambeR

Ετοιμάσου να διαβάσεις σεντόνι

 

Εγω "βλεπω" το θεμα διαφορετικα.

 

Προτιμω να ζω εξω απο την σαπια βιτρινα του κρατους που λεγεται Στρατός γιατι ειναι χασιμο χρηματων και χρονου.Να αναλαμβανω τις υποχρεωσεις μου και τις ευθυνες που μου αναλογουν αναλογα με το ποσο θα "ανοιχτω".Δεν θελω να ειμαι εσωκλειστος του σαπιου συστηματος που δεν μου προσφερει σωστη μορφωση και κυριως υγεια και παιδεια.Ουτε να με διαταζουν και να χαιρετω την "εξουσια".Προτιμω την δυσκολη ζωη οπως περιγραφεις αλλα που ειναι αληθινη.

Δεν διαφωνώ γενικά με το σκεπτικό σου, απλά δεν τίθεται θέμα πάντα στο πόσο θα ανοιχτείς για να δείξει στην πορεία αν τα κατάφερες ή όχι.

Υπάρχουν και αστάθμητοι παράγοντες γι αυτό.

 

Πάρε παράδειγμα εμένα που είμαι οικοδόμος. Δεν ευθύνομαι για το ότι πέθανε το επάγγελμα!

Για να επιβιώσω χρειάστηκε να πάρω ένα τεράστιο ρίσκο, άλλαξα επάγγελμα (εκ διαμέτρου αντίθετο απο το προηγούμενο) τώρα, στα 36 μου χρόνια και στην ουσία ξεκινάω πάλι απο την αρχή. Νιώθω δηλαδή σαν 20χρονος που τώρα ξεκινάει την ζωή του, έχοντας όμως απο την αρχή οικογένεια πίσω μου που περιμένει να την στηρίξω. Χέσε μέσα!

Υπο αυτό το πρίσμα θα πήγαινα τρέχοντας πίσω στον στρατό ή την πυροσβεστική...

 

Το να λες οτι δεν με νοιαζει τι φαγητο θα εχει στο τραπεζι δεν στεκει.Τα φαγητα στον Στρατο ειναι για πεταμα,επρεπε να βγουμε εξω για να φαμε.Ειναι δυνατον να μην σε νοιαζει τι θα φας και που θα κοιμηθεις?

Όσον αφορά το φαγητό, καλό ή κακό ήμουν χορτάτος, δεν πείνασα στον στρατό (το αν έτρωγα απ' έξω ήταν καθαρά επιλογή μου, μια φορά φαγητό μου προσφερόταν). Στο σήμερα, υπήρξαν μέρες που πραγματικά είχαμε ξεχάσει τι θα πεί κρέας και ψάρι!

 

Τι ειναι χρησιμο και ενδιαφερον στον Στρατο?Οι αγγαριες?Οι σκοπιες στους μειον?Οι καθε ειδους ασκησεις?Το να κοιμασαι σε ραντζα χωρις θερμανση?Το να χαιρετας τον καθε αμορφωτο κομπλεξικο γαλονα?Τα φαγητα που ειναι για τους σκυλους?Το να ξεσπανε πανω σου οταν εχουν νευρα οι ΕΠΟΠ?Το οτι τρως τα χρηματα των γονιων σου?

Για ποιές αγγαρείες μιλάς ακριβώς; Για το ότι κάπως θα πρέπει να καθαριστούν τα μαγειρεία που ΕΣΥ τρώς εκεί; Δηλαδή τι, έξω έχεις υπηρέτες;

Εγώ θεωρώ ότι οι αγγαρείες ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Καθάριζα τουαλέτες γιατί ήταν οι τουαλέτες μου στην ουσία και όταν θα ξαναχρειαζόμουν τις ήθελα καθαρές και όχι σίχαμα, έπλενα δίσκους γιατί απ' αυτούς έτρωγα, έκανα αντιγόπινγκ ακόμα γιατί εγώ ζουσα στον χώρο. Ό,τι κάναμε απο αγγαρείες, ήταν καθαρά για 'μας απο εμάς στην ουσία! Οι υπ/αξ απλά χώριζαν τις δουλειές...

Στο σπίτι σου δεν πλένεις τα πιάτα αφού φας; Έτσι κι εκεί......

Δεν λέω δηλαδή να υπηρετείς το κατεστημένο, λέω να υπηρετείς για 'σένα.

 

 

Γραφεις οτι το να εχεις οικογενεια ειναι δυσκολο.Ρευματα,νερα κλπ.Εχεις τουλαχιστον την γ@@@@νη επιλογη να μην "ανοιχτεις" κανοντας οικογενεια και παιρνοντας δανεια.Και να επιβιωσεις για παρτυ σου.Οταν εισαι στον Στρατο αποφασιζουν αλλοι για εσενα.Το τι και ποτε θα φας,κοιμηθεις κλπ.

 

Ποιο το νοημα????Φοβαμαι να αντιμετωπισω την πραγματικη ζωη και μπαινω στον Στρατο για να με ταιζουν και να εχω 1 κρεβατι?Προσωπικη ζωη 0?

Το να μην κάνεις οικογένεια ως επιλογή μη ανοίγματος αν δεν βγαίνεις οικονομικά, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ, είναι επιβολή. Αν έβγαινες οικονομικά θα 'κανες, έτσι δεν είναι;

Χώρια ότι η επιλογή αυτή παύει να υπάρχει αν/όταν θα μείνει έγγυος η κοπέλα σου γιατί είτε παντρεμένοι, είτε όχι, αποκτάς υποχρεώσεις απέναντί τους.

 

Και όχι, δεν φοβάμαι την πραγματική ζωή. Το είπα και προηγουμένως, παίρνω ρίσκα και προσαρμόζομαι ανάλογα με τις συνθήκες. Και ο στρατός είναι επάγγελμα σίγουρο (φάση δημοσίου χωρίς τη ρουσφετοπροσέγγιση για εισαγωγή).

 

 

Αν ειναι να παει καποιος στον Στρατο καλυτερα να μπει απ'ευθειας μονιμος τουλαχιστον να εχει 1 σταθερη δουλεια που θα πληρωνεται.

Ακριβώς μ' αυτή την έννοια θα ξανά πήγαινα.

Αν με ρώταγες τότε που είχα όνειρα και προοπτικές, όχι θα σου 'λεγα κι εγώ. Σιγά μην έμενα στον στρατό μόνιμος!

Δεν ήξερα όμως τότε σε τι στάδιο θα 'μουν σήμερα...

 

Το οτι πηγες ειδικες δυναμεις ηταν επιλογη σου.

Στις ειδικές δυνάμεις, πήγα για στοίχημα με την τότε παρέα μου το οποίο και κέρδισα τελικά

 

@flic

 

sargio01 συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Δηλαδή επειδή στη ζωή του καθενός έρχονται πιο δύσκολες στιγμές σημαίνει οτι είναι καλά στον στρατό;

 

Να το θέσω αλλιώς, κι εγώ στον στρατό ήμουν χωρίς άγχος, και όντως στη ζωή μου θα έρθουν περίοδοι με εθύνες κτλ που θα κάνουν τη ζωή στον στρατό να μοιάζει κατασκήνωση.

Αλλά: Αντί να πά ωστρατό θα ήθελα να είμαι έξω και με αυτά τα λεφτά που ξόδεψα εκεί να τα γλεντάω έξω. Γιατί ξόδεψα λεφτά. Αμα πιάσουμε και αυτούς (κι εγώ μέσα σε αυτούς πάνω κάτω) που τους έκοψε και απο δουλειά, άστο.

Όχι όχι, αυτά τα λέω για να δείξω αφενός το γιατί θα ξανά πήγαινα στρατό και αφεταίρου για να δείξω το γιατί αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα δήλωνα μόνιμος... (δες το post μου στην σελίδα 943)

@Pablo_Hasan

 

πλήρης ιδρυματοποιηση, έτσι; Αμα το πάμε έτσι και στην φυλακή καλά περνανε, ούτε αγχος για το νοικι, το νερο, το φαι, ούτε να σκεφτονται και δεν έχουν να βγαινουν στις σκοπιές με τα χιόνια και τη βρόχα...

Ε καλά τώρα, μην το ισοπεδώνεις... ο στρατός είναι ΚΑΙ επάγγελμα πέρα απο την υποχρεωτική θητεία.

 

Το ζήτημα κολλάει στο τι επάγγελμα θα επέλεγα σύμφωνα με το πως ήρθαν τα πράγματα τελικά (δες κι εσύ το post μου στην σελίδα 943 το οποίο και αποτελεί απάντηση στο αμέσως προηγούμενο άλλου μέλους)

[AntiCambeR]

Καλα τι στο καλο σε οτι μοναδα πηγαινες οι διπλανες μοναδες επηζαν?   

 

 

Ναι,ημουν στην Κω στην 148 ΤΕ στο  χωριο Πυλι και οι μαυροσκουφηδες ηταν ακριβως διπλα.Στην Αργυρουπολη στο Κιλκις η μοναδα που επηζε ηταν απεναντι μας,μας χωριζε ο δρομος.Δεν θυμαμαι πως λεγοταν η μοναδα ,εδω δεν θυμαμαι ποια ηταν η δικη μου.Υπαρχουν καποιες"μαυρες" μοναδες απ'οτι ειχα ακουσει τοτε στο Πολυκαστρο του Κιλκις και για αυτο ξενερωσα οταν εμαθα οτι απο Κω θα παω στο Κιλκις.

 

Ειχε ακουστει 1 περιστατικο για 1 φανταρο που εκανε αποπειρα αυτοκτονιας τοτε στην μοναδα αυτη που ηταν απεναντι μας.Δεν ξερω αν ισχυει.

[MT60RS]

TOP 5-10 tips που θα δίνατε σε κάποιον πριν πάει φαντάρος?

 

Ή αλλιώς όσοι έχετε βγάλει στρατό, αν τώρα ξαναπηγαίνατε, τι θα αλλάζατε, τι θα κάνατε/δεν θα κάνατε, οτιδήποτε αφορά την διαμονή σας στον στρατό απο την συμπεριφορά ή την πειθαρχεία μέχρι το φαγητό, τις άδειες, τις σκοπιές, τις αγγαρείες και τα πράγματα που θα παίρνατε μέσα.

 

tips 1-5: Να παρει αναβολη, ΠΡΙΝ παει φανταρος

 

Για ποιές αγγαρείες μιλάς ακριβώς; Για το ότι κάπως θα πρέπει να καθαριστούν τα μαγειρεία που ΕΣΥ τρώς εκεί; Δηλαδή τι, έξω έχεις υπηρέτες;

Εγώ θεωρώ ότι οι αγγαρείες ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Καθάριζα τουαλέτες γιατί ήταν οι τουαλέτες μου στην ουσία και όταν θα ξαναχρειαζόμουν τις ήθελα καθαρές και όχι σίχαμα, έπλενα δίσκους γιατί απ' αυτούς έτρωγα, έκανα αντιγόπινγκ ακόμα γιατί εγώ ζουσα στον χώρο. Ό,τι κάναμε απο αγγαρείες, ήταν καθαρά για 'μας απο εμάς στην ουσία! Οι υπ/αξ απλά χώριζαν τις δουλειές...

Στο σπίτι σου δεν πλένεις τα πιάτα αφού φας; Έτσι κι εκεί......

Δεν λέω δηλαδή να υπηρετείς το κατεστημένο, λέω να υπηρετείς για 'σένα. (((((((111111)))))

 

((((((((22222222)))))))

Το να μην κάνεις οικογένεια ως επιλογή μη ανοίγματος αν δεν βγαίνεις οικονομικά, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ, είναι επιβολή. Αν έβγαινες οικονομικά θα 'κανες, έτσι δεν είναι;

Χώρια ότι η επιλογή αυτή παύει να υπάρχει αν/όταν θα μείνει έγγυος η κοπέλα σου γιατί είτε παντρεμένοι, είτε όχι, αποκτάς υποχρεώσεις απέναντί τους.

 

Και όχι, δεν φοβάμαι την πραγματική ζωή. Το είπα και προηγουμένως, παίρνω ρίσκα και προσαρμόζομαι ανάλογα με τις συνθήκες. Και ο στρατός είναι επάγγελμα σίγουρο (φάση δημοσίου χωρίς τη ρουσφετοπροσέγγιση για εισαγωγή).

 

 

Ακριβώς μ' αυτή την έννοια θα ξανά πήγαινα.

Αν με ρώταγες τότε που είχα όνειρα και προοπτικές, όχι θα σου 'λεγα κι εγώ. Σιγά μην έμενα στον στρατό μόνιμος!

Δεν ήξερα όμως τότε σε τι στάδιο θα 'μουν σήμερα...

 

Στις ειδικές δυνάμεις, πήγα για στοίχημα με την τότε παρέα μου το οποίο και κέρδισα τελικά

 

@flic

 

Όχι όχι, αυτά τα λέω για να δείξω αφενός το γιατί θα ξανά πήγαινα στρατό και αφεταίρου για να δείξω το γιατί αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα δήλωνα μόνιμος... (δες το post μου στην σελίδα 943)

@Pablo_Hasan

 

 

Ε καλά τώρα, μην το ισοπεδώνεις... ο στρατός είναι ΚΑΙ επάγγελμα πέρα απο την υποχρεωτική θητεία.

 

Το ζήτημα κολλάει στο τι επάγγελμα θα επέλεγα σύμφωνα με το πως ήρθαν τα πράγματα τελικά (δες κι εσύ το post μου στην σελίδα 943 το οποίο και αποτελεί απάντηση στο αμέσως προηγούμενο άλλου μέλους)

 

1

δεν καθαριζεις μονο τα δικα σου (εννοειται αυτο), αλλα καθαριζεις και πολλων αλλων γυφτοπιθηκων που πρεπει να τους φας στη μαπα.

 

2 Δηλ αν εχεις φραγκα κανεις παιδια, και αν δεν εχεις δεν κανεις;

 

Υπαρχουν και τα προφυλακτικα, και δεν εχεις καμμια υποχρεωση σε κανεναν, να κανεις-μεγαλωσεις παιδια αν δεν το θες

 

Στρατος χωρις ρουσφετια;; Μπαααααα

 

Η φαση ΕΠΟΠ θα μπορουσε να ηταν μια χαρα, αν δεν υπηρχε η θητεια

Και οι ΕΔ ειναι πιο "ποιοτικη-ουσιαστικη" (για οσους γουσταρουν), απο την απλη "χασιμο χρονου" θητεια

[Pablo_Hasan]

Ε καλά τώρα, μην το ισοπεδώνεις... ο στρατός είναι ΚΑΙ επάγγελμα πέρα απο την υποχρεωτική θητεία.

 

Το ζήτημα κολλάει στο τι επάγγελμα θα επέλεγα σύμφωνα με το πως ήρθαν τα πράγματα τελικά (δες κι εσύ το post μου στην σελίδα 943 το οποίο και αποτελεί απάντηση στο αμέσως προηγούμενο άλλου μέλους)

 

τι πάει να πει ρε φίλε έτσι όπως ήρθαν τα πράματα; δηλ. αν δεν ήταν η κρίση εσυ δεν θα ήθελες να ήσουν στρατιωτικός;

Επιλογή αναγκης; Επειδη Πεινασα Ορκιστηκα Πάλι.

[sargio01]

tips 1-5: Να παρει αναβολη, ΠΡΙΝ παει φανταρος

 

 

1

δεν καθαριζεις μονο τα δικα σου (εννοειται αυτο), αλλα καθαριζεις και πολλων αλλων γυφτοπιθηκων που πρεπει να τους φας στη μαπα.

 

2 Δηλ αν εχεις φραγκα κανεις παιδια, και αν δεν εχεις δεν κανεις;

 

Υπαρχουν και τα προφυλακτικα, και δεν εχεις καμμια υποχρεωση σε κανεναν, να κανεις-μεγαλωσεις παιδια αν δεν το θες

 

Στρατος χωρις ρουσφετια;; Μπαααααα

 

Η φαση ΕΠΟΠ θα μπορουσε να ηταν μια χαρα, αν δεν υπηρχε η θητεια

Και οι ΕΔ ειναι πιο "ποιοτικη-ουσιαστικη" (για οσους γουσταρουν), απο την απλη "χασιμο χρονου" θητεια

1) Ε εντάξει, σήμερα εσύ και των άλλων, αύριο άλλοι και τα δικά σου. Έτσι πάει, κοινόβιο είναι...

 

2) Μα αν δεν μου φτάνουν να καλύπτω τα προσωπικά μου έξοδα, πώς μπορώ να κάνω παιδί; Το γάλα του ας πούμε πώς θα το παίρνω;

 

Μιλάω με γνώμονα πως μου αρέσουν τα παιδιά και ήθελα να κάνω ένα με την γυναίκα που αγαπώ. Αν σαν άνθρωπος δεν γουστάρω να έχω παιδιά, ε τότε δεν υπάρχει θέμα ή αν σαν τύπος ήμουν της εργένικης ζωής...

 

3) Ε δεν χρειάζεσαι βύσμα για να πας μόνιμος στον στρατό όπως στην ΔΕΗ για παράδειγμα...

 

4) Ναι ως επαγγελματική αποκατάσταση μιλάω πάντα. Για τη θητεία θα ξανά πήγαινα γιατί ναι, πέρασα καλά και μου 'χουν λείψει τα σκηνικά και το τζέρτζελο που γίνονταν τότε... εξάλλου να ξέρετε, στο τέλος οι καλές αναμνήσεις μένουν

[MT60RS]

1 αυτο ισχυει για τους φιλους. Σε ακυρους, δεν ψηνομαι με την καμμια να τους κανω "χαρες", πριν μου αποδειξουν οτι το αξιζουν. Αλλο να μαζεψεις μια φορα τα ξερατα του αλλου, και αλλο να μην κανει ο αλλος αυτα που πρεπει.

 

2 Σε αυτο εχεις δικιο, αν δεν μπορεις να προσφερεις τα απαραιτητα, δεν μπορεις να κανεις παιδι.

 

3 θα ξενερωσεις ομως, εσυ ο "ξεφισωτος", οταν τα βυσματα την εχουν δει A male, ή νομιζουν οτι εισαι υπηρετης τους

 

4 Εκεινη την ωρα ομως, οι κακες εμπειριες ειναι που σου γαμανε την ψυχη. Το οτι ενας ισορροπημενος ανθρωπος προσπαθει να τις θαψει ή να τις "δουλεψει" στο μυαλο του, και να τις θυμαται ως μετριες-καλες, ή να επικεντρωνεται στις εξαρχης καλες, ειναι συνηθισμενο και υγιες