maniac89 Δημοσ. 22 Μαΐου 2014 Δημοσ. 22 Μαΐου 2014 πιστεύω πως ο στρατός συμβαδίζει με τα της κοινωνίας. (περίμενω λίγο χειρότερα αλλά θα το δω σε 5 μερούλες) γιατί στην φοιτητική κοινωνία από την οποία έχω κανά μήνα που έχω αποχωρήσει δεν υπήρχαν βύσματα ή γλυψιματίες ή ρουφιάνοι; το θέμα είναι ο καθένας πώς αντιμετωπίζει αυτές τις καταστάσεις. Στο θέμα της φιλίας στο στρατό αυτό που περιμένω είναι να κάνω μερικά φιλαράκια που θα δένουμε σε τέτοια θέματα. Το επιβιώσω εγώ και ο άλλος να δεινοπαθεί δεν το γουστάρω κιόλας και ήταν και ένας από λόγους που δεν ήθελα να βάλω βύσμα. Καλύτερα με την πλειοψηφία, με αληθινές παρέες και τίμια πράγματα παρά με τα βύσματ και να βλαστιμάει όλο το στρατόπεδο. Αλλά όπως είπα και πριν κοντοζηγώνει η ώρα, περιμένω να τα δω και από κοντα.
Zein Δημοσ. 22 Μαΐου 2014 Δημοσ. 22 Μαΐου 2014 Φιλε θα σου πω ένα πράγμα. Το στρατοπεδο (μηχανοκινητο ταγμα) στο νησι που ημουν θεωρειται μαχιμη μοναδα. Δεν ηταν τοσο μαυρο αλλα ηταν υπερβολικα προβλεπέ με αρκετο τρεξιμο και καμπανες να πεφτουνε με το παραμικρο. Δεν θυμαμαι ουτε μια μερα περα απο μερικες κυριακες που το κρεβατι μου να μην ηταν αεροδιαδρομος και οι αρβυλες καθρεφτης. Σαν να μην εφτανε και αυτο, ο λοχος στον οποιο ημουν ηταν με διαφορα ο πιο τεντας που θα μπορουσε να πεσει σε φανταρο , με λοχαγο και ανθυπολοχαγο να μοιραζουν ποινες για πλακα.(ηταν δικαιοι και σωστοι ομως, αυτο να λεγεται) Σε εκεινο το στρατοπεδο εφαγα βροχες με λασπη, ψοφοκρυο τον χειμωνα, εφιαλτικη ζεστη λιγο πριν το καλοκαιρι, υπηρεσιες που σε πηγαιναν 10 μεσα 1 εξω , πολλες εξαντλητικες βολες, "σχολεία" , αγγαρειες στον όρχο με τα οχηματα-τεθωρακισμενα, αμετρητες καθημερινες επιθεωρησεις.. ..αλλα δεν ημουν ποτε μονος μου. Ειμασταν ολοι μια παρεα στον λοχο και θελαμε δεν θελαμε τα περναγαμε ολοι μαζι αυτα. Καποιες φορες τσακωνομασταν , αλλες φορες γελαγαμε, αλλες φορες καταριομασταν την μερα και την ωρα που διακοψαμε την αναβολη μας και μπηκαμε στον Ε.Σ. , αλλες φορες λεγαμε για οπαδικα, αλλες φορες για πιο φιλοσοφημενες συζητησεις, αλλες φορες για πιο πιθηκισιες Το θεμα ειναι πως μεσα σε ενα τοσο ασχημο περιβαλλον , και παρολο που δεν ταιριαζα με ολους τους χαρακτηρες, ειδα τετοια αλληλεγγυη και αλληλουποστηριξη απο ατομα που δεν εχω δει ευκολα απο την κοινωνια εξω απο την κεντρικη πυλη του στρατοπεδου. Υπηρχε μια δυναμη, δεν ξερω, και ολοι βοηθουσανε τον αλλο χωρις καποιο ανταλαγμα, ακομα και τα βυσματα δηλαδη(!), οπου ενταξει οσο να ναι βυσμα σε νησι αμα δεν ειναι ντοπιος δεν ειναι βυσμα ακριβως Οταν μετα απο καμποσο καιρο βρεθηκα σε βυσματικο στρατοπεδο στο ιδιο νησι -δεν ηταν επιλογη μου και εφαγα απειρο χωσιμο για αυτον τον λογο- ειδα ενα μερος γεματο βυσματα, παρταλια, γλυφτες, ρουφιανους και οτιδηποτε μπορεις να φανταστεις , περα απο καποιων λιγων εξαιρεσεων που ειχαν ερθει επισης απο το προηγουμενο τεντα-στρατοπεδο που ημουν και εγω. Δε χρειαζεται να σου πως πως απο την μαχιμη μοναδα θυμαμαι απειρα ονοματα, ενω απο την βυσματικη καποια ελαχιστα , και αυτο για οχι καλο λογο. Ουτε πρεπει να σου πω πως στην μαχιμη μοναδα περα οτι ελαμπε ο κοσμος απο καθαριοτητα απειρες φορες δεν κλειδωνα τα πραγματα μου, ενω στην βυσματικη ειχα 2 λουκετα για το ντουλαπι μιας και δεν ηξερες ποιο παρταλι μπορουσε να σου καβατζωσει πραγματα.. 5
john654321 Δημοσ. 22 Μαΐου 2014 Δημοσ. 22 Μαΐου 2014 Αντε 5 μερες μου μηνανε και μενα ... Ειναι κανεις αλλος για Π.Α. τριπολη?
lary7 Δημοσ. 22 Μαΐου 2014 Δημοσ. 22 Μαΐου 2014 Φιλε θα σου πω ένα πράγμα. Το στρατοπεδο (μηχανοκινητο ταγμα) στο νησι που ημουν θεωρειται μαχιμη μοναδα. Δεν ηταν τοσο μαυρο αλλα ηταν υπερβολικα προβλεπέ με αρκετο τρεξιμο και καμπανες να πεφτουνε με το παραμικρο. Δεν θυμαμαι ουτε μια μερα περα απο μερικες κυριακες που το κρεβατι μου να μην ηταν αεροδιαδρομος και οι αρβυλες καθρεφτης. Σαν να μην εφτανε και αυτο, ο λοχος στον οποιο ημουν ηταν με διαφορα ο πιο τεντας που θα μπορουσε να πεσει σε φανταρο , με λοχαγο και ανθυπολοχαγο να μοιραζουν ποινες για πλακα.(ηταν δικαιοι και σωστοι ομως, αυτο να λεγεται) Σε εκεινο το στρατοπεδο εφαγα βροχες με λασπη, ψοφοκρυο τον χειμωνα, εφιαλτικη ζεστη λιγο πριν το καλοκαιρι, υπηρεσιες που σε πηγαιναν 10 μεσα 1 εξω , πολλες εξαντλητικες βολες, "σχολεία" , αγγαρειες στον όρχο με τα οχηματα-τεθωρακισμενα, αμετρητες καθημερινες επιθεωρησεις.. ..αλλα δεν ημουν ποτε μονος μου. Ειμασταν ολοι μια παρεα στον λοχο και θελαμε δεν θελαμε τα περναγαμε ολοι μαζι αυτα. Καποιες φορες τσακωνομασταν , αλλες φορες γελαγαμε, αλλες φορες καταριομασταν την μερα και την ωρα που διακοψαμε την αναβολη μας και μπηκαμε στον Ε.Σ. , αλλες φορες λεγαμε για οπαδικα, αλλες φορες για πιο φιλοσοφημενες συζητησεις, αλλες φορες για πιο πιθηκισιες Το θεμα ειναι πως μεσα σε ενα τοσο ασχημο περιβαλλον , και παρολο που δεν ταιριαζα με ολους τους χαρακτηρες, ειδα τετοια αλληλεγγυη και αλληλουποστηριξη απο ατομα που δεν εχω δει ευκολα απο την κοινωνια εξω απο την κεντρικη πυλη του στρατοπεδου. Υπηρχε μια δυναμη, δεν ξερω, και ολοι βοηθουσανε τον αλλο χωρις καποιο ανταλαγμα, ακομα και τα βυσματα δηλαδη(!), οπου ενταξει οσο να ναι βυσμα σε νησι αμα δεν ειναι ντοπιος δεν ειναι βυσμα ακριβως Οταν μετα απο καμποσο καιρο βρεθηκα σε βυσματικο στρατοπεδο στο ιδιο νησι -δεν ηταν επιλογη μου και εφαγα απειρο χωσιμο για αυτον τον λογο- ειδα ενα μερος γεματο βυσματα, παρταλια, γλυφτες, ρουφιανους και οτιδηποτε μπορεις να φανταστεις , περα απο καποιων λιγων εξαιρεσεων που ειχαν ερθει επισης απο το προηγουμενο τεντα-στρατοπεδο που ημουν και εγω. Δε χρειαζεται να σου πως πως απο την μαχιμη μοναδα θυμαμαι απειρα ονοματα, ενω απο την βυσματικη καποια ελαχιστα , και αυτο για οχι καλο λογο. Ουτε πρεπει να σου πω πως στην μαχιμη μοναδα περα οτι ελαμπε ο κοσμος απο καθαριοτητα απειρες φορες δεν κλειδωνα τα πραγματα μου, ενω στην βυσματικη ειχα 2 λουκετα για το ντουλαπι μιας και δεν ηξερες ποιο παρταλι μπορουσε να σου καβατζωσει πραγματα.. Στα δύσκολα οι φαντάροι δένονται μεταξύ τους και αναγκάζονται να δουλευουν σαν μια ομάδα. Ξεχνιεται ο ατομισμος και κοιτας να βοηθήσεις τον διπλανο σου, ακομα και αν δεν ταιρίαζετε σαν χαρακτήρες. Ακριβώς όπως τα περιγράφεις πέρασα και εγω στα ΥΕΑ, ατομα που στην κανονική ζωη δεν θα είχα σχέσεις εκει μέσα έγιναν φιλαράκια. Στήναμε γέφυρες μέσα στους 40βαθμούς αλλά επειδη ολοι μαζι βοηθούσαμε δεν καταλάβαμε πως περνουσε η μέρα, χωρίς γκρίνιες και χωρίς κάποιος να προσπαθεί να φιδιάσει. Βέβαια οι φιλίες αυτές δεν κρατάνε αλλα υπάρχουν φωτογραφίες που θα μας θυμίζουν πως περάσαμε ενα καλοκαίρι "διαφορετικο" απο τα άλλα, συνήθως στο τέλος μένουν μόνο τα καλά απο τον στρατο και ο καθένας συνεχίζει την ζωή του. 3
Silverage Δημοσ. 22 Μαΐου 2014 Δημοσ. 22 Μαΐου 2014 Λογικό είναι αφού όλοι την τρώνε να δένονται. Τί να κάνουν να είναι στα μαχαίρια;
LiquidTroll Δημοσ. 23 Μαΐου 2014 Δημοσ. 23 Μαΐου 2014 Ωραια συμβουλη του δινεις του παιδιου! Εχει διαφορα να εισαι φιλοτιμος και "ατομο" απο το αγγαρειομαχος και θυμα. Στην τελικη το θεμα του στρατου για οποιον δεν αρεσει-ειμαι και εγω μεσα σε αυτους- ειναι να βγεις ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ απο εκει μεσα, οχι απλα ενας ακομα νεοελληνας που δεν ενδιαφερεται για τους γυρω του και κοιταει την παρτη του seriously?
Pablo_Hasan Δημοσ. 23 Μαΐου 2014 Δημοσ. 23 Μαΐου 2014 ...το να βγεις καλυτερος ανθρωπος δεχεται πολλες ερμηνιες. Και εγω που απομυθοποιησα τελειως στρατους, πατριδες, οπλα, κρατος, παρελασεις, στολές, στρατηγους και άλλες τέτοιες μαλακίες, καλυτερος θεωρω ότι βγήκα. 1
lary7 Δημοσ. 23 Μαΐου 2014 Δημοσ. 23 Μαΐου 2014 Το καλύτερος ειναι σχετικο με το πως το ερμηνευει κάποιος, και εξαρτάται και απο την θητεία που έκανε καποιος. Είτε αποκτας ανοσια στους μ@λάκες, είτε ανακαλύπτεις ορια που ποτε δεν ήξερες οτι ειχες, ειτε ανταπεξέρχεσαι σε δυσκολίες που δεν θα συναντήσεις ξανα. Μπορει να είναι μια χρήσιμη εμπειρία ο στρατος, βεβαια όπως αναφερθηκε, πρέπει να ειναι κάποιος στην κατάλληλη μονάδα και να υπάρχει ενα ελάχιστο νόημα. Σε μια βισματομοναδα στα μετ'οπισθεν φιδάκι μπαινεις ανακόντα βγαίνεις.... 1
ntinostsou Δημοσ. 23 Μαΐου 2014 Δημοσ. 23 Μαΐου 2014 Ζουμπερι και μάλιστα καλοκαίρι = ζωάαααααααααααρααααααα !! Ζουμπερι και μάλιστα καλοκαίρι = ζωάαααααααααααρααααααα !! Ζουμπερι και μάλιστα καλοκαίρι = ζωάαααααααααααρααααααα !! τι ζωαρα????έχω ακουσει οτι θες αυτες τισ μερες...5 χρονια ειμαι παρνηθα και τωρα που φευγω μου φαινεται καπως...για το ζουμπερι παντως οι απιψεις διιστανται...αλλοι μου λενε οτι θα πινω κοκτειλ στην παραλια και αλλοι οτι δεν θα ξερω που να πρωτοτρεξω....
aris1986 Δημοσ. 23 Μαΐου 2014 Δημοσ. 23 Μαΐου 2014 τι ζωαρα????έχω ακουσει οτι θες αυτες τισ μερες...5 χρονια ειμαι παρνηθα και τωρα που φευγω μου φαινεται καπως...για το ζουμπερι παντως οι απιψεις διιστανται...αλλοι μου λενε οτι θα πινω κοκτειλ στην παραλια και αλλοι οτι δεν θα ξερω που να πρωτοτρεξω.... Zoυμπερη ειχαν στειλει εναν φιλο μου μετα απο κυπρο. Τον βαζανε να κοβει χορτα και σκοπέτα σαν εμπλκη. Τετοια εποχη πηγε. Ειχε και τις αλλεργίες του και ειχε γινει σαν κλαμμενο μ...
LiquidTroll Δημοσ. 23 Μαΐου 2014 Δημοσ. 23 Μαΐου 2014 Ζούμπερι είναι οι κατασκηνώσεις των αξιωματικών...........! Το απόλυτα βυσματικό σημείο! Όπως και να το κάνεις , είναι κατασκήνωση και όχι στρατόπεδο. Νταξ , έχει σκοπέτο , έχει καμια αποψίλωση , λογικό είναι , αλλά και μόνο το γεγονός ότι εκει πανε οι αξιωματικοι για να παραθερίσουνε , λέει πολλά. Είναι πιο χαλαροί , πιο ήρεμοι , δεν σε πρήζουνε. Αν δεν έχει δύναμη το στρατοπεδο-κατασκήνωση , θα παίξει και εμπλοκή , σίγουρα. Η θάλασσα είναι στα 100 μέτρα ,και το LaCosta 3 λεπτά με το αμάξι , εγώ που παραθέριζα εκεί , κάθε βράδυ στο Lacosta τους έβλεπα να καυλαντίζουνε.
xifiassamsung Δημοσ. 24 Μαΐου 2014 Δημοσ. 24 Μαΐου 2014 αα ρε στρατος ζαχαρη μερες.ακομα κ με τις κακουχιες,ηταν ομορφη εμπειρια..τα θυμασαι με νοσταλγια μετα.προσωπικα μου ελειπε απο το κεντρο.δηλ ηξερα καποια μερα πως θα τελειωσει δηστυχως. κυριως αυτο που ειπε το παλικαρι πιο πανω,το δεσιμο μεταξυ των φανταρων δεν αναπαραγεται εξω ποτε των ποτων απλουστατα γιατι εχουμε γινει αγρια θηρια κυνηγωντας το μεροκαματο κ ξεχασαμε τι σημαινει ζωη.. κριμα που με αυτα τα παιδια πολυ πιθανον να μη ξανασυναντηθεις ποτε στη ζωη σου,αλλα τοτε ενιωθες οτι ειχες κατι παραπανω απο αδερφο. κ κατι που διαπιστωσα απολυομενος,οτι μεσα στο στρατοπεδο δε θα νιωσεις ποτε μονος.ποτε ομως.οταν απολυθεις το καταλαβαινεις αυτο.οταν επιστρεψεις στη ρηχοτητα της καθημερινοτητας κ της επιβιωσης. ενα μηνακι στη μοναδα λοιπον το ξανακανα χαλαροτατα. 1
Tenshi Δημοσ. 24 Μαΐου 2014 Δημοσ. 24 Μαΐου 2014 Το δέσιμο μεταξύ φαντάρων δέν αναπαράγεται "έξω", δίοτι το ίδιο δέσιμο "μέσα" αποτελούσε αναγκαίο κακό. Το μεροκάματο το κυνηγούσα πρίν και μετά το φανταρικό και φαντάζομαι το ίδιο έπραξαν όσοι μπήκαν σε σχετικά μεγάλη ηλικία (24~26).Αν ήταν να ξεχάσω τι σημαίνει ζωή,θα είχα πρόβλημα και με τις φιλίες που έκανα στην πολιτική μου ζωή.Εκεί πραγματικά θα προβληματιζόμουν/στενοχωριόμουν.Οχι για κάποιον "περαστικό" με τον οποίο αναγκάστηκα να συμβιώσω για 1/3/6 μήνες. ΤΕΡΑΣΤΙΑ ανακούφιση όταν μου άλλαξαν το ΕΦΠ απο λευκό σε πράσινο... 1
Zein Δημοσ. 24 Μαΐου 2014 Δημοσ. 24 Μαΐου 2014 Το δέσιμο μεταξύ φαντάρων δέν αναπαράγεται "έξω", δίοτι το ίδιο δέσιμο "μέσα" αποτελούσε αναγκαίο κακό. Aυτή ακριβώς είναι η ουσία. Πως στον στρατό ανακαλύπτεις πως μπορείς να κάνεις φίλους μέσα σε λίγα λεπτά, χωρίς να τους γνωρίζεις ντε και καλά από το σχολείο , από τη γειτονιά, από τη σχολή και δε ξέρω και γω από που αλλού όπου θέλει τον χρόνο του. Και όταν λέμε κάνεις φίλους, δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για κάτι τέτοιο. 2 λεπτά πριν την επίσημη αλλαγή στο σκοπέτο να φτάσεις να κάνεις την αλλαγή, ταραααμ! έκανες μόλις έναν καινούριο φίλο 1
Tenshi Δημοσ. 24 Μαΐου 2014 Δημοσ. 24 Μαΐου 2014 Παιδιά,μήν μπερδεύετε βαθύτερες έννοιες όπως η φιλία, με κάτι πολύ πιο επιφανειακό όπως η παρέα. 3
Προτεινόμενες αναρτήσεις