Asperger, διαγνωση, εμπειριες.

[kathytherion]

Θα ηθελα μια μικρη βοηθεια απο οσους εχετε διαγνωστει με Asperger Syndrome ή έχει διαγνωστει καποιος δικος σας, γιατι εχω καποιες αποριες.

1) Μια διαγνωση πως ακριβως γινεται? Πηγαινεις σε ψυχιατρο απο ταμειο ή μονο σε εξειδικευμενο επιστημονα που ασχολειται με αυτες τις μορφες?

 

2) Τι πυροδοτησε στην περιπτωση σας να το ψαξετε παραπανω και να καταληξετε να διαγνωστειτε με Asperger?

 

3)Απ οσο ξερω, συγκεκριμενη θεραπεια δεν υπαρχει. Εσεις πως αισθανεστε τη ζωη σας, τι μετατροπες εχετε κανει ωστε να ζειτε πιο ομορφα και να αποδιδετε στις διαπροσωπικες σχεσεις και στη δουλεια σας?

 

Σορρυ για το πληθος ερωτησεων..Γενικα θελω ν ακουσω εμπειριες, το ζητημα μ ενδιαφερει προσωπικα και πιστευω αυτα ειναι πραγματα που δεν θα τα βρεις σε οδηγους αλλα θα στα πει καποιος που εχει περασει απο αυτα τα σταδια!

[fylatos]

Από το σχολείο ακόμα, μετά συζήτηση με ψυχίατρο και λογοθεραπευτή.

Υπάρχουν φάσεις απομόνωσης, εμμονές κλπ. Επίσης μιλάω πολύ και κάνω μονολόγους.

Προσπαθώ να περικλείομαι από άτομα που έχουν την υπομονή να με ανεχτούν και τους αρέσει να μιλάνε πολύ.

 

Τους γύρω μου ενοχλεί:

 

Ο εκνευρισμός μου οταν τα πράγματα δε πάνε ή δε γίνονται όπως θέλω.

Η μονομανία μου με ότι αναλαμβάνω και με απορροφά πλήρως.

 

Στις δουλειες μου με έχει βοηθήσει αλλά έχω συχνά πολύ άγχος, ειδικά όταν δεν πάνε όλα κατά σχέδιο

[kathytherion]

Σε προσεγγισε καποιος δασκαλος ωστε να μιλησεις με ψυχιατρο, ή ασχοληθηκαν οι γονεις σου?

 

Στο θεμα της κοινωνικοτητας εχεις βρει καποια ισορροπια?

[Nate]

Έχω asperger.

 

Θα ηθελα μια μικρη βοηθεια απο οσους εχετε διαγνωστει με Asperger Syndrome ή έχει διαγνωστει καποιος δικος σας, γιατι εχω καποιες αποριες.
1) Μια διαγνωση πως ακριβως γινεται? Πηγαινεις σε ψυχιατρο απο ταμειο ή μονο σε εξειδικευμενο επιστημονα που ασχολειται με αυτες τις μορφες?
 απο αυτα τα σταδια!

Την διάγνωση ότι έχω asperger την έκανε ψυχίατρος.

 

 

2) Τι πυροδοτησε στην περιπτωση σας να το ψαξετε παραπανω και να καταληξετε να διαγνωστειτε με Asperger?
 

Για άλλο λόγο πήγα σε ψυχίατρο και το ανακάλυψε.

 

 

3)Απ οσο ξερω, συγκεκριμενη θεραπεια δεν υπαρχει. Εσεις πως αισθανεστε τη ζωη σας, τι μετατροπες εχετε κανει ωστε να ζειτε πιο ομορφα και να αποδιδετε στις διαπροσωπικες σχεσεις και στη δουλεια σας?

Σορρυ για το πληθος ερωτησεων..Γενικα θελω ν ακουσω εμπειριες, το ζητημα μ ενδιαφερει προσωπικα και πιστευω αυτα ειναι πραγματα που δεν θα τα βρεις σε οδηγους αλλα θα στα πει καποιος που εχει περασει απο αυτα τα σταδια!

 

Τα σχολικά μου χρόνια ήταν χάλια. Κανένας φίλος, καμιά κοπέλα και ήμουν θύμα κοροϊδίας. Επίσης, είχα κατάθλιψη και απέτυχα την πρώτη φορά στις πανελλήνιες.

Στο πανεπιστήμιο οι κοινωνικές μου επαφές βελτιώθηκαν, μιας και η ψυχολόγος που με βοήθησε στην κατάθλιψη μου είπε κάποια πράγματα να κάνω για να βελτιώσω τις κοινωνικές μου δεξιότητες. Κοπέλα ακόμα δεν έχω, αλλά η προσέγγισή μου έχει βελτιωθεί. Υπάρχει και ένα θέμα με τους βαθμούς μου στο πανεπιστήμιο, που γενικά (μέσος όρος βαθμού πτυχίου) είναι χαμηλοί, ενώ αξίζω πολύ παραπάνω, αν και εκεί φταίει το άγχος μου, αλλά νομίζω φταίει και το asperger, γιατί με το άγχος παγώνω αντίθετα με άλλους ανθρώπους, και είμαι τελειομανής.

 

Μπορεί να δεις και το βιβλίο του Tony Attwood (ειδικός στο asperger), the complete guide to aspergers syndrome

[fylatos]

Σε προσεγγισε καποιος δασκαλος ωστε να μιλησεις με ψυχιατρο, ή ασχοληθηκαν οι γονεις σου?

 

Στο θεμα της κοινωνικοτητας εχεις βρει καποια ισορροπια?

Η μητέρα μου είναι δασκάλα και με είχε μαθητή. Στο θέμα της κοινωνικότητας με βοηθάει στη δουλειά που είμαι πιο ουδέτερος αν και αγχώδης. Φίλους δεν έχω και δεν είχα ποτέ πολλούς 1-2 καλούς. Δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός και δεν νιώθω άνετα σε μεγαλες παρέες.

[kathytherion]

Έχω asperger.

 

 

Την διάγνωση ότι έχω asperger την έκανε ψυχίατρος.

 

 

 

 

 

Για άλλο λόγο πήγα σε ψυχίατρο και το ανακάλυψε.

 

 

 

 

 

Τα σχολικά μου χρόνια ήταν χάλια. Κανένας φίλος, καμιά κοπέλα και ήμουν θύμα κοροϊδίας. Επίσης, είχα κατάθλιψη και απέτυχα την πρώτη φορά στις πανελλήνιες.

Στο πανεπιστήμιο οι κοινωνικές μου επαφές βελτιώθηκαν, μιας και η ψυχολόγος που με βοήθησε στην κατάθλιψη μου είπε κάποια πράγματα να κάνω για να βελτιώσω τις κοινωνικές μου δεξιότητες. Κοπέλα ακόμα δεν έχω, αλλά η προσέγγισή μου έχει βελτιωθεί. Υπάρχει και ένα θέμα με τους βαθμούς μου στο πανεπιστήμιο, που γενικά (μέσος όρος βαθμού πτυχίου) είναι χαμηλοί, ενώ αξίζω πολύ παραπάνω, αν και εκεί φταίει το άγχος μου, αλλά νομίζω φταίει και το asperger, γιατί με το άγχος παγώνω αντίθετα με άλλους ανθρώπους, και είμαι τελειομανής.

 

Μπορεί να δεις και το βιβλίο του Tony Attwood (ειδικός στο asperger), the complete guide to aspergers syndrome

Θα το ψαξω το βιβλιο, thanks. Ο ψυχιατρος σου κανει διαγνωση μεσω της συζητησης, μεσω ψυχομετρικων τεστ, η απαιτουνται αλλου ειδους εξετασεις?

 

Σχετικα με τα σχολικα χρονια, ισως δεν εχει σχεση, αλλα εχω τοσο ασχημες αναμνησεις που δεν κυκλοφορω στην πολη του πατρικου μου παρα μονο σπανια, παιρνω τ αμαξι κ πηγαινω σε γυρω περιοχες. Το κακο μονο ειναι οτι μενω μονιμα στο πατρικο.

 

Το ερωτικο κομματι ηταν προκληση και για μενα αλλα λογω φυλου υπηρξε προσεγγιση απο ατομα και ειχα καποιες λιγες σχεσεις. Αυτο που εχει σημασια ειναι το μετα, να αποκαλυπτεις το χαρακτηρα κ την εκκντρικοτητα σου κι ο αλλος να μην τρομαζει αλλα να γουσταρει. Περασαν πολλα χρονια μεχρι να συμφιλιωθω καπως με ολο αυτο.

Η μητέρα μου είναι δασκάλα και με είχε μαθητή. Στο θέμα της κοινωνικότητας με βοηθάει στη δουλειά που είμαι πιο ουδέτερος αν και αγχώδης. Φίλους δεν έχω και δεν είχα ποτέ πολλούς 1-2 καλούς. Δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός και δεν νιώθω άνετα σε μεγαλες παρέες.

Τυχερος εισαι, πολλοι εκπαιδευτικοι ειναι της φιλοσοφιας "ολα στο μυαλο ειναι, και αλλαξε τη συμπεριφορα σου απλα" . Σε αυτους ανηκει και η δικη μου μητερα.

[Pa0ki]

Υπάρχουν φάσεις απομόνωσης, εμμονές κλπ. Επίσης μιλάω πολύ και κάνω μονολόγους.

Προσπαθώ να περικλείομαι από άτομα που έχουν την υπομονή να με ανεχτούν και τους αρέσει να μιλάνε πολύ.

 

Τους γύρω μου ενοχλεί:

 

Ο εκνευρισμός μου οταν τα πράγματα δε πάνε ή δε γίνονται όπως θέλω.

Η μονομανία μου με ότι αναλαμβάνω και με απορροφά πλήρως.

 

Στις δουλειες μου με έχει βοηθήσει αλλά έχω συχνά πολύ άγχος, ειδικά όταν δεν πάνε όλα κατά σχέδιο

 

Πωωω, μάλλον η γιαγιά μου έχει asperger :/

[fylatos]

Όχι κάθε άλλο. Είχε και η ίδια προβλήματα ως μαθήτρια. Ήμουν πάντα καλός μαθητής αλλά είχα κόλλημα και έχω ακόμα με συγκεκριμένα μαθήματα.

Στο ερωτικό κομάτι δεν είχα θέμα αλλά οι σχέσεις μου μέχρι την πιο πρόσφατη ήταν σύντομες. Δε μπορούσα να δεθώ. Τώρα ίσως έχω προσκολληθεί υπερβολικά.

[kathytherion]

Όχι κάθε άλλο. Είχε και η ίδια προβλήματα ως μαθήτρια. Ήμουν πάντα καλός μαθητής αλλά είχα κόλλημα και έχω ακόμα με συγκεκριμένα μαθήματα.

Στο ερωτικό κομάτι δεν είχα θέμα αλλά οι σχέσεις μου μέχρι την πιο πρόσφατη ήταν σύντομες. Δε μπορούσα να δεθώ. Τώρα ίσως έχω προσκολληθεί υπερβολικά.

Εμενα παλι, σαν ανθρωπος ειναι το αντιθετο απο μενα. Δημοφιλης, ευχαριστη, γελαστη, εξω καρδια και ξερει παντα πως να χειριστει κοινωνικες συναντησεις και περιστασεις. Το θεωρω μεγαλο επιτευγμα οταν δεν πεταξω καμια μαλακια και κοτσανα σε κοινωνικες συναντησεις η σε γαμους-κηδειες κλπ, και αγχωνομαι πολυ οταν προκυπτουν τετοιες υποχρεωσεις. Πχ. απο μια ψηφοφορια καθηγητων του σχολειου δεν βγηκε υποδιευθυντρια και εφαεγε τετοια ηττα που εκλαιγε, ειχε πεσει σε καταθλιψη κλπ απο την απορριψη! Και απο την κουβεντα που ειχαμε, καταλαβα οτι στη ζωη δεν την εχουν απορριψει παρα ελαχιστες φορες. Εγω παλι, βετερανος( ειδικα στο θεμα φιλιας, συναδελφικοτητας )

[Nate]

Θα το ψαξω το βιβλιο, thanks. Ο ψυχιατρος σου κανει διαγνωση μεσω της συζητησης, μεσω ψυχομετρικων τεστ, η απαιτουνται αλλου ειδους εξετασεις?

 

Μέσω συζήτησης. Επίσης, ρώτησε τους γονείς μου για μένα.

[Iris_89]

Επιτέλους μαζεύτηκαν οι Aspies!!!

Καλά αν αρχίσω να γράφω δεν θα τελειώσω ποτέ... Είναι τόσα πολλά..!

[kathytherion]

Επιτέλους μαζεύτηκαν οι Aspies!!!

Καλά αν αρχίσω να γράφω δεν θα τελειώσω ποτέ... Είναι τόσα πολλά..!

Θελω να τα ακουσω, αν θες να τα μοιραστεις.

[Iris_89]

Λοιπόν... Από μικρή ηλικία έλεγαν στους γονείς μου να με πάνε σε κάποιον ειδικό γιατί φοβόντουσαν για αυτισμό. ( Δεν με πήγαν, πικρή ιστορία) Δηλαδή έβλεπαν τα σημάδια.. Δεν αποζήταγα την ανθρώπινη επαφή, ήθελα να είμαι μόνη μου, και όλα τα υπόλοιπα  νορμάλ πράγματα. Μεγαλώνοντας, δεν με έλεγες ποτέ κοινωνική. Έχω φάει απίστευτο bullying επειδή ήμουν διαφορετική από τους υπόλοιπους. Anyway. Ήξερα οτι κάτι παίζει στα 15. Οι γονείς ανένδοτοι. Μέχρι να φτάσω 18 είχα περάσει σοβαρά λούκια με την υγεία μου γενικότερα (επεμβάσεις) και τότε ανακαλύπτω μόνη μου αφού το ψάχνω πως έχω δυσαριθμησία (είδος δυσλεξίας). Επιβεβαιωμένο. Έφτασα να πάω 24 και να πάω σε 2 διαφορετικούς ψυχίατρους να μου διαγνώσουν asperger. Είναι ελάχιστοι αυτοί που κάνουν διάγνωση σε ενήλικους. Ακόμα φοβάμαι πολύ τους ανθρώπους, τα ξένα άτομα, δεν αντέχω τα μέρη με κόσμο, και έχω αυτό το απαίσιο συναίσθημα πως μου ρουφάνε την ενέργεια οι άνθρωποι όταν είμαι καπου έξω. Μέσα σε 2 ώρες κοινωνικής συναναστροφής και μετά πέφτω ξερή από την εξάντληση. Πίστεψε με, είναι τρομερά εκνευριστικό όλο αυτό και δεν μπορώ να το ελέγξω. Προτιμώ να είμαι και να δουλεύω μόνη μου, αν και δεν λέω όχι στον σύντροφο μου xD Δεν είμαι του έξω, λατρεύω το μέσα, την ηρεμία, την ασφάλεια. Με αγχώνει σε εξαιρετικό βαθμό το άγνωστο και τρελαίνομαι όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα έχω δρομολογήσει, γενικά είμαι αγχώδης τύπος. Μιλάω μόνη μου, με ηρεμεί. Θα με δεις να πηγαίνω back and forth όταν είμαι ιδιαίτερα αγχωμένη, είμαι λίγο Monk με κάποια πράγματα... Τελειομανής, κάνω κάθε μέρα συγκεκριμένα πράγματα, βλέπω patterns παντού. Όταν ασχολούμαι με κάτι, θα απορροφηθώ τόσο πολύ που και να έρθεις να φωνάζεις δίπλα μου δεν θα πάρω χαμπάρι. Οι γονείς μου με λένε κινητή εγκυκλοπαίδεια. Στα κοινωνικά δεν το έχω, ειδικά με τις γυναίκες. Θέλω να κάνω νέες φιλίες, αλλά δεν ξέρω τον τρόπο.. Και μετά είτε δεν ενδιαφέρομαι να τις κρατήσω, είτε πάλι δεν ξέρω πως να φερθώ.. Είναι πολύ γενικά αυτά που είπα, δεν ξέρω αν σε κάλυψα..

[kathytherion]

Ειδικα γι αυτο με τις φιλιες ειναι οτι περναω κ εγω μια ζωη. Θελω να κανω αλλα κατι δεν κολλαει στον τροπο και μετα χανω και το ενδιαφερον να τις συντηρησω. Ουτε πολλα τηλεφωνα, ουτε καφεδες κτλ.

Χειροτερευει καπως οταν ειμαι στο πατρικο γιατι ειναι στην εξοχη απομονωμενο, οταν εμενα Αιγαλεω κ Αθηνα γενικα , ημουν πιο δεκτικη να παω καμια βολτα με παρεες απο το Τει,εννοειται εχοντας εξασφαλισει γεμισμενες μπαταριες σπιτι.

 

Στο δικο μου σπιτι μου αρεσε να καθομαι ( στο πατρικο παιζει καταπιεση) ειδάλλως μου αρεσε να βγαινω να περπαταω στους δρομους με μουσικη. Μ εκνευριζει πολυ οταν μου μιλανε στο δρομο και μ αναγκαζουν να βγαλω ακουστικα για να μου πουν οτι να ναι. Ακομη κ στο γυμναστηριο μου την εσπαγε να μου μιλανε ενω ημουν με ακουστικα. Αλλα μ αρεσε πολυ η βολτα με τα ποδια, μονη, σε πολη (να βλεπω κινηση και μαγαζια.)

Λοιπόν... Από μικρή ηλικία έλεγαν στους γονείς μου να με πάνε σε κάποιον ειδικό γιατί φοβόντουσαν για αυτισμό. ( Δεν με πήγαν, πικρή ιστορία) Δηλαδή έβλεπαν τα σημάδια.. Δεν αποζήταγα την ανθρώπινη επαφή, ήθελα να είμαι μόνη μου, και όλα τα υπόλοιπα  νορμάλ πράγματα. Μεγαλώνοντας, δεν με έλεγες ποτέ κοινωνική. Έχω φάει απίστευτο bullying επειδή ήμουν διαφορετική από τους υπόλοιπους. Anyway. Ήξερα οτι κάτι παίζει στα 15. Οι γονείς ανένδοτοι. Μέχρι να φτάσω 18 είχα περάσει σοβαρά λούκια με την υγεία μου γενικότερα (επεμβάσεις) και τότε ανακαλύπτω μόνη μου αφού το ψάχνω πως έχω δυσαριθμησία (είδος δυσλεξίας). Επιβεβαιωμένο. Έφτασα να πάω 24 και να πάω σε 2 διαφορετικούς ψυχίατρους να μου διαγνώσουν asperger. Είναι ελάχιστοι αυτοί που κάνουν διάγνωση σε ενήλικους. Ακόμα φοβάμαι πολύ τους ανθρώπους, τα ξένα άτομα, δεν αντέχω τα μέρη με κόσμο, και έχω αυτό το απαίσιο συναίσθημα πως μου ρουφάνε την ενέργεια οι άνθρωποι όταν είμαι καπου έξω. Μέσα σε 2 ώρες κοινωνικής συναναστροφής και μετά πέφτω ξερή από την εξάντληση. Πίστεψε με, είναι τρομερά εκνευριστικό όλο αυτό και δεν μπορώ να το ελέγξω. Προτιμώ να είμαι και να δουλεύω μόνη μου, αν και δεν λέω όχι στον σύντροφο μου xD Δεν είμαι του έξω, λατρεύω το μέσα, την ηρεμία, την ασφάλεια. Με αγχώνει σε εξαιρετικό βαθμό το άγνωστο και τρελαίνομαι όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα έχω δρομολογήσει, γενικά είμαι αγχώδης τύπος. Μιλάω μόνη μου, με ηρεμεί. Θα με δεις να πηγαίνω back and forth όταν είμαι ιδιαίτερα αγχωμένη, είμαι λίγο Monk με κάποια πράγματα... Τελειομανής, κάνω κάθε μέρα συγκεκριμένα πράγματα, βλέπω patterns παντού. Όταν ασχολούμαι με κάτι, θα απορροφηθώ τόσο πολύ που και να έρθεις να φωνάζεις δίπλα μου δεν θα πάρω χαμπάρι. Οι γονείς μου με λένε κινητή εγκυκλοπαίδεια. Στα κοινωνικά δεν το έχω, ειδικά με τις γυναίκες. Θέλω να κάνω νέες φιλίες, αλλά δεν ξέρω τον τρόπο.. Και μετά είτε δεν ενδιαφέρομαι να τις κρατήσω, είτε πάλι δεν ξέρω πως να φερθώ.. Είναι πολύ γενικά αυτά που είπα, δεν ξέρω αν σε κάλυψα..

Με το εργασιακο κομματι πως την παλευεις? Εχεις βρει τι σου ταιριαζει?

[Iris_89]

Ειδικα γι αυτο με τις φιλιες ειναι οτι περναω κ εγω μια ζωη. Θελω να κανω αλλα κατι δεν κολλαει στον τροπο και μετα χανω και το ενδιαφερον να τις συντηρησω. Ουτε πολλα τηλεφωνα, ουτε καφεδες κτλ.

Χειροτερευει καπως οταν ειμαι στο πατρικο γιατι ειναι στην εξοχη απομονωμενο, οταν εμενα Αιγαλεω κ Αθηνα γενικα , ημουν πιο δεκτικη να παω καμια βολτα με παρεες απο το Τει,εννοειται εχοντας εξασφαλισει γεμισμενες μπαταριες σπιτι.

 

Στο δικο μου σπιτι μου αρεσε να καθομαι ( στο πατρικο παιζει καταπιεση) ειδάλλως μου αρεσε να βγαινω να περπαταω στους δρομους με μουσικη. Μ εκνευριζει πολυ οταν μου μιλανε στο δρομο και μ αναγκαζουν να βγαλω ακουστικα για να μου πουν οτι να ναι. Ακομη κ στο γυμναστηριο μου την εσπαγε να μου μιλανε ενω ημουν με ακουστικα. Αλλα μ αρεσε πολυ η βολτα με τα ποδια, μονη, σε πολη (να βλεπω κινηση και μαγαζια.)

 

Με το εργασιακο κομματι πως την παλευεις? Εχεις βρει τι σου ταιριαζει?

Έχω σπουδάσει νοσηλευτική χειρουργείου, με τράβαγε πολύ αυτό το κομμάτι. Αίματα εργαλεία κτλ κτλ. Έκανα και την πρακτική μου, αλλά δεν ήταν αυτό το πάθος μου.. Οπότε τώρα που ετοιμάζομαι για μετανάστευση, έχω ήδη καταλήξει εδώ και χρόνια στην Εγκληματολογία και άγιος ο θεός