Γιατί τόσο μένος για τον καπιταλισμό;

[chrisxkar]

σουηδια παλι καπιταλιστικο κρατος ειναι αλλα αν δεις το ασφαλιτικο τους και τα κοινωνικα βοηθηματα θα νομιζεις οτι ειμαστε 900 χρονια πισω

[kalogeros]

κατσε ρε φιλε εγω μπορει να κανω μια ζωη να κανω το σκατο μου παξιμαδι για να εχει φραγκα το παιδι εσενα τι σε κοφτει θα ερθει το κρατος να μου τα παρει?πας καλα?

Με αυτην την λογικη κανενας δεν θα ιδρυε καμια εταιρεια δεν θα υπηρχε λογος να γινεις σαν ανθρωπος ανταγωνιστικος για τον απλουστατο λογο οτι ο ανθρωπος τα κανει αυτα για το χρημα και την φημη και οχι για το καλο της ανθρωποτητας.

Δεν λεω οτι ζουμε σε μια ονειρικη κοινωνια αλλα αυτα που λετε δεν στεκουν προτιμω να βαλω ολα μου τα λεφτα και τα ακινητα φωτια απο το να τα δωσω στο κρατος

 

Δεν υποστηρίζω την άποψη να σου παίρνει την περιουσία σου το κράτος μετά το θάνατό σου, αλλά από αυτό που γράφεις αντιλαμβάνομαι μία απέχθεια και ένα μίσος για το κράτος. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι ΕΣΥ είσαι το κράτος; Ή μήπως νομίζεις ότι είναι ένα απρόσωπο τέρας που θέλει το κακό σου;

[michael92]

Ή μήπως νομίζεις ότι είναι ένα απρόσωπο τέρας που θέλει το κακό σου;

 

Δυστυχώς στην Ελλάδα αυτό ακριβώς είναι.

[lou_melitzanis]

Αναρχια ρε.Αναρχια.

[silverado]

Δεν υποστηρίζω την άποψη να σου παίρνει την περιουσία σου το κράτος μετά το θάνατό σου, αλλά από αυτό που γράφεις αντιλαμβάνομαι μία απέχθεια και ένα μίσος για το κράτος. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι ΕΣΥ είσαι το κράτος; Ή μήπως νομίζεις ότι είναι ένα απρόσωπο τέρας που θέλει το κακό σου;

 

1000 φορες πιθανοτερο ειναι το κρατος να ειναι ενα απροσωπο τερας παρα να ειμαστε εμεις.

Οταν η λαικη βουληση δεν εχει καμμια αξια σε αυτους που διαχειριζονται τα της κρατικης λειτουργιας φαινεται καθαρα οτι εμεις δεν ειμαστε το κρατος.

Εμεις ειμαστε τα αιωνια κοτοπουλα που τα μαδαει με περισια ευκολια ο καθε λογης πολιτικος σαλτιμπαγκος

 

[*nenya*]

Δεν υποστηρίζω την άποψη να σου παίρνει την περιουσία σου το κράτος μετά το θάνατό σου, αλλά από αυτό που γράφεις αντιλαμβάνομαι μία απέχθεια και ένα μίσος για το κράτος. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι ΕΣΥ είσαι το κράτος; Ή μήπως νομίζεις ότι είναι ένα απρόσωπο τέρας που θέλει το κακό σου;

 

Και πάνω που έπεσα πάνω σε ένα σχετικό quote:

 

[dimitrisOP]

η λυση ειναι μια

 

[michael92]

Και πάνω που έπεσα πάνω σε ένα σχετικό quote:

 

 

 

Spotted the commie! /s

[*nenya*]

Spotted the commie! /s

Χαχαχ όχι ρε συ! Είμαι

https://en.wikipedia.org/wiki/Anarcho-capitalism

 

[Επισκέπτης]

Η φτώχεια είναι εξαρτώμενη με το βιοτικό επίπεδο,πριν πάει ο καπιταλισμός εκεί οι άνθρωποι μπορούσαν και ζούσαν αξιοπρεπώς δίχως να έχουν ανάγκη κανέναν. Ο καπιταλισμός και η ιμπεριαλιστική προσέγγιση των φτωχών δημιούργησε ανάγκες και ψευδο-ιδεώδη για το ότι ο καθένας πρέπει να έχει τα εισαγόμενα και εν πολλοίς άχρηστα αγαθά της δύσης για την δημιουργία νέων αγορών,με παράλληλα φυσικά την καταστροφή της παραδοσιακής ζωής-τεχνικών των εν λόγω "πελατών".

Έτσι οι άνθρωποι από αυτάρκεις,έγιναν εξαρτώμενοι πελάτες των εταιρειών και των προϊόντων που δεν προσαρμόζονται στις τοπικές συνθήκες-ανάγκες.

 

Αυτά για τις τρίτες χώρες,οι νεόπτωχοι της Δύσης ήταν και είναι σε άνοδο.Τις τελευταίες δεκαετίες που ο φιλελε καταστροφικότατος καπιταλισμός βρίσκεται σε ισχύ οι φτωχοί σε φαινομενικά πλούσιες χώρες αυξάνονται συνεχώς.Ακόμη και αυτοί που δεν είναι άστεγοι,είναι ουσιαστικά δέσμιοι μιας κατάστασης η οποία τους κάνει φτωχούς με όλη την σημασία του όρου δίχως ελπίδα για κάτι καλύτερο διότι οι "αγορές" και οι επενδυτές πρέπει να είναι ευχαριστημένοι.

 

Η δικαιοσύνη,μόνο δικαιοσύνη για τους πολλούς δεν είναι.Ο λαός συνεχώς χάνει θεμελιώδη δικαιώματα στο βωμό της "ασφάλειας" και του "ανταγωνισμού"

 

Για το 1% που στις εν λόγω δεκαετίες αύξησε εκθετικά τον πλούτο του σε βάρος του υπόλοιπου πλανήτη είναι γνωστά.

 

Τελικά λέω όχι, η κατάσταση δεν είναι βελτιωμένη από το 1995,αντίθετα είναι πολύ χειρότερη με συνεχόμενες οικονομικές κρίσεις(γιατί βασίζεται το Σύστημα σε ψευδο-ανάπτυξη δίχως πραγματική αύξηση των παραγωγικών),μια καπιταλιστική φιλελε παγκόσμια οικονομία που είναι συνεχώς στο όριο της κατάρρευσης,με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους πολλούς,ένα τραπεζικό σύστημα που παρασιτεί στους πολίτες και το χειρότερο αποκτά απόλυτα δικαιώματα ουσιαστικής ανομίας, και φυσικά κανένα ουσιαστικό βήμα για το περιβάλλον που βιάζεται συστηματικά για να βγάζουν περισσότερα οι επενδυτές.

 

Αυτό δεν το θεωρώ ουτοπία,ούτε καν αξιοπρεπές σύστημα για έναν ανθρώπινο πολιτισμό των πολλών.

Από την άλλη είναι η ιδανική κατάσταση για τους υπερ-πλούσιους και τις πολυεθνικές που αποκτούν απόλυτη εξουσία.

 

Μιας που πιάσαμε το 1% και κατ'επέκτασην την Αμερική, ορίστε μερικά αποσπάσματα από ένα άρθρο

 

From Rags to Riches to Rags

 

 

In order to answer such questions, Thomas A. Hirschl of Cornell and I looked at 44 years of longitudinal data regarding individuals from ages 25 to 60 to see what percentage of the American population would experience these different levels of affluence during their lives. The results were striking.

 

It turns out that 12 percent of the population will find themselves in the top 1 percent of the income distribution for at least one year. What’s more, 39 percent of Americans will spend a year in the top 5 percent of the income distribution, 56 percent will find themselves in the top 10 percent, and a whopping 73 percent will spend a year in the top 20 percent of the income distribution.

 

Yet while many Americans will experience some level of affluence during their lives, a much smaller percentage of them will do so for an extended period of time. Although 12 percent of the population will experience a year in which they find themselves in the top 1 percent of the income distribution, a mere 0.6 percent will do so in 10 consecutive years.

 

It is clear that the image of a static 1 and 99 percent is largely incorrect. The majority of Americans will experience at least one year of affluence at some point during their working careers. (This is just as true at the bottom of the income distribution scale, where 54 percent of Americans will experience poverty or near poverty at least once between the ages of 25 and 60).

 

 

Ultimately, this information casts serious doubt on the notion of a rigid class structure in the United States based upon income. It suggests that the United States is indeed a land of opportunity, that the American dream is still possible — but that it is also a land of widespread poverty. And rather than being a place of static, income-based social tiers, America is a place where a large majority of people will experience either wealth or poverty — or both — during their lifetimes.

 

Rather than talking about the 1 percent and the 99 percent as if they were forever fixed, it would make much more sense to talk about the fact that Americans are likely to be exposed to both prosperity and poverty during their lives, and to shape our policies accordingly. As such, we have much more in common with one another than we dare to realize.

 

Όποιος άλλος ενδιαφέρεται στα περί Αμερικής, ας ρίξει μια ματιά στα διαγράμματα εδώ.

 

Τώρα για τα υπόλοιπα προσωπικά διαφωνώ σχεδόν σε όλα. Αλλά επειδή έχεις γράψει πολλά, θα προσπαθήσω να συνοψίσω.

 

Δεν γίνεται κάποιος να είναι αυτάρκης και να μην έχει ανάγκη κανέναν αλλά αργότερα (με δεδομένο ότι δεν προέκυψε πόλεμος ή εμφύλιος) να μετατρέπεται ξαφνικά σε εξαρτώμενος. Ο ορισμός του αυτάρκη που θέτεις, αγγίζει τα όρια του ψευδο-ιδεώδες που λες.

 

Ένα πολύ απλουστευμένο παράδειγμα είναι κάποιος να τρώει μόνο ένα πιάτο φαγητό την ημέρα. Λες να μπορεί να βγάλει 8-10 ώρες δουλειά την ημέρα; Δεν έχει ανάγκη τα περισσότερα πιάτα; Παράλληλα περισσότερη τροφή (άρα πρωτείνη, κτλ) δεν θα τον ωφελήσει να κάνει καλύτερα την δουλειά του;

 

Σε άλλο παράδειγμα. Θα δούλευε ένας μέσος άνθρωπος 12-15 ώρες την ημέρα εάν δεν κέρδιζε το κάτι παραπάνω; Όπου κάτι παραπάνω, συμπεριλαμβάνονται τόσο τα είδη πολυτελείας όσο και το κίνητρο του να προσφέρει (στην κοινωνία, στην οικογένεια του, στον εαυτό του, όπου γουστάρει).

 

Περί φτώχειας, ποιος ευθύνεται που σχεδόν 1 δις άνθρωποι στον κόσμο βγήκαν από την εξαθλίωση τα τελευταία 20 χρόνια; Και η εξαθλίωση εκεί δεν συμβαδίζει με το όριο φτώχειας της δυτικής Ευρώπης. Από το ίδιο άρθρο, στις τριτοκοσμικές χώρες το όριο ισούται με 1,25 δολλάρια την ημέρα. Συγκριτικά στην Αμερική το όριο φτώχειας είναι 63 δολλάρια την ημέρα (για μια οικογένεια 4 ατόμων).

 

Προσωπικά, δεν βλέπω καταστροφικό καπιταλισμό στον πλανήτη, εκτός αν αναφερόμαστε μόνο στις τρίτες χώρες για τους εργαζόμενους της Foxconn που αυτοκτόνησαν ή τα κινέζικα ηλεκτρικά ατμοσίδερα που έσκαγαν σαν βόμβες. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν σοβαρά θέματα σε πρότυπα ασφαλείας (που κατά τη δική μου γνώμη δεν πρέπει καν να υπάρχουν τέτοια προβλήματα). Αλλά αυτό δεν είναι ολόκληρη η εικόνα επειδή παράλληλα υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι (και με αυτές τις ηλιθιότητες) οι περισσότεροι άνθρωποι εκεί αποκτούν καλύτερη οικονομική ευημερία από ότι ήταν πριν.

 

Πάντα υπάρχει η επιλογή κάποιος να κάθεται στα καφενεία (ή τις καφετέριες) και να μην δουλεύει, πόσο μάλλον όταν το επίδομα ξεπερνάει τον μισθό που μπορεί να βρει (aka poverty trap). Αλλά μαζί με τα θεμελιώδη δικαιώματα, υπάρχουν και ευθύνες. Και οι ευθύνες δεν ανήκουν στις κυβερνήσεις ή στα συστήματα αλλά (κατά τη δική μου γνώμη) στους ανθρώπους.

 

 

Δεν υποστηρίζω την άποψη να σου παίρνει την περιουσία σου το κράτος μετά το θάνατό σου, αλλά από αυτό που γράφεις αντιλαμβάνομαι μία απέχθεια και ένα μίσος για το κράτος. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι ΕΣΥ είσαι το κράτος; Ή μήπως νομίζεις ότι είναι ένα απρόσωπο τέρας που θέλει το κακό σου;

 

Με 75% και 90% φορολόγηση σε πολύ υψηλά εισοδήματα-περιουσίες, κι εγώ φωτιά θα τους έβαζα ή θα επιχειρούσα να τα μεταφέρω σε μέρη εξωτικά. Δεν θα ήθελα με τίποτα να δώσω το 75% (ή 90%) του κόπου μου σε ένα απρόσωπο τέρας που πριν την κρίση έκρυβε τα ελλείματα (πηγή: ένα βιβλίο του Michael Lewis). Αυτό δεν σημαίνει ότι το κράτος δεν χρειάζεται, αλλά από το να επεμβαίνει και να τα κάνει χειρότερα τότε καλύτερα να μην μπαίνει στον κόπο.

 

Για του λόγου το αληθές, η Γαλλία δεν τα πήγε τόσο καλά με το φόρο 75% όσο θα ήθελε. Πηγή 1 και 2

 

 

[akpe]

 

https://en.wikipedia.org/wiki/Anarcho-capitalism

 

 

Πως στο διάβολο δουλεύει αυτό;

[michael92]

Χαχαχ όχι ρε συ! Είμαι

https://en.wikipedia.org/wiki/Anarcho-capitalism

 

 

Good luck enforcing your property! Εκτός αν φυλάς σκοπιά

 

Ακόμα και οι άκρατοι φιλελεύθεροι θέλουν ένα ελάχιστο κράτος να προστατεύει την ιδιωτική περιουσία

[Επισκέπτης]

Αλλά επειδή έχεις γράψει πολλά, θα προσπαθήσω να συνοψίσω.

 

 

Τελικά μαλακίες, κι εγώ πολλά έγραψα

[*nenya*]

Good luck enforcing your property! Εκτός αν φυλάς σκοπιά

 

Ακόμα και οι άκρατοι φιλελεύθεροι θέλουν ένα ελάχιστο κράτος να προστατεύει την ιδιωτική περιουσία

 

Θα βάλω έναν φίλο μου που έχει ποικιλία όπλων να μου το φυλάει

 

 

Δεν θα το αναλύσω εδώ γιατί ήδη είμαστε σε πολιτικά μονοπάτια και θα πάμε για κανα banάκι! Θα πω μόνο ότι αληθινός φιλελευθερισμός (και αναρχοκαπιταλισμός) δεν βλέπω να υπάρξει ποτέ στην χώρα μας γιατί χρειάζεται να γίνουν τεράστια βήματα σε όλους τους τομείς και πάνω απ'όλα στην νοοτροπία και παιδεία του κόσμου.

[Basilhs23___]

ανακατονομη του πλουτου σου λεει κατι ? Δεν θες, τοτε μηπως φορο 90% για κερδη πανω απο ενα ποσο πχ 500 χιλιαδες ευρω ? 

 

Σκεφτόμουν να τα αναφέρω και αυτά στο post μου. Φυσικά και αποτελούν λύσεις αυτά, απλά δεν είναι η αιτία για να μισείς τον καπιταλισμό. Ουσιαστικά με την εφαρμογή αυτών των μέτρων και πάλι καπιταλισμός υπάρχει αλλά σε μια δικαιότερη μορφή με κοινωνικότερα και πιο φιλολαϊκά μέτρα.