Nintendo Switch Topic v1

[bedazzled]

Παίζουν ρόλο λόγο βλακείας του σημερινού gamer.

 

Για να τα λέμε όλα, δεν φταίει κανένας βλάκας gamer (ούτε καν αυτός που παίρνει κάθε χρόνο CoD/FIFA ευλαβικά) για την παρακμή της Ιαπωνίας.

 

Για όσους δεν γνωρίζουν, να αναφέρω ότι σαν λαός είναι αρκετά "insular", με κακώς εννοούμενη υπερηφάνεια* και γι' αυτό τον λόγο αρνούνται να συνεργαστούν διαφορετικές εταιρίες μεταξύ τους (π.χ. διαμοιρασμός κώδικα). Εδώ κάθονται και γράφουν game engines από την αρχή. Αυτό βόλευε στα 80s/90s (μερικές χιλιάδες γραμμές κώδικα), αλλά δεν βολεύει πλέον (μερικά εκατομμύρια γραμμές κώδικα). Η πολυπλοκότητα των παιχνιδιών έχει αλλάξει με γεωμετρική πρόοδο, όπως και η τεχνολογία γενικότερα.

 

* ΟΚ, αυτό έχει και το καλό (που δεν υπάρχει στην Δύση) ότι αν πάει σκατά μια εταιρία, ο CEO θα δεχτεί περικοπές (ενώ στην Δύση πάνε βροχή τα bonusάκια σε golden boys) και ο πολιτικός θα κάνει χαρακίρι (σε αντίθεση με τους δικούς μας). Έχουν αυτά τα 2 καλά, αλλά μέχρι εκεί.

 

Στην Δύση τι βλέπουμε; Μοιράζονται game engines αντί να ανακαλύπτουν τον τροχό από την αρχή, αλλά και κώδικα (π.χ. ICE Team), ακόμα και συνέδρια/workshops κάνουν. Οι Ιάπωνες καλά-καλά δεν μπαίνουν στον κόπο να μάθουν αγγλικά (ειλικρινά απορώ πως προγραμματίζουν), πόσο μάλλον να συμμετέχουν σε τέτοιες συνεργασίες.

 

Αν κάποιος μελετήσει την ανθρώπινη ιστορία, θα δει ότι κάναμε τεράστια άλματα σαν ανθρωπότητα από τότε που αρχίσαμε να μοιραζόμαστε την γνώση, αντί να την κρατάμε για πάρτη μας. Γι' αυτό συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη (Ευρώπη και αργότερα Βόρεια Αμερική) προόδευσαν τρομακτικά σε σχέση άλλες πιο υπανάπτυκτες.

 

Οι Ιάπωνες λοιπόν μ' αυτήν τους την νοοτροπία πάνε κόντρα στην ανθρώπινη εξέλιξη, έχουν χάσει σε ανταγωνιστικότητα, έχουν ένα χρέος-μπαλόνι 200% του ΑΕΠ, οι εταιρίες τους έχουν ιεραρχική/στρατιωτική δομή και εν πολλοίς λειτουργούν σαν δημόσιο (αυτό εξηγεί και την «ακαμψία» της Nintendo να δεχτεί νεωτερισμούς). Άπαξ και προσληφθείς σε μια ιαπωνική εταιρία είσαι «ισόβιος» υπάλληλος (χωρίς πλάκα). Δύσκολα κάνουν απολύσεις. Θα προτιμήσουν να σου κάνουν στρατιωτικά καψώνια (βλ. Konami) αν θέλουν να σου σπάσουν τα νεύρα.

 

Στην Δύση τα πράγματα είναι πιο απλά/ευέλικτα... απολύουν κόσμο πιο εύκολα, παλιές εταιρίες διαλύονται και νέες δημιουργούνται συνεχώς (άρα οι απολυμένοι βρίσκουν δουλειά εύκολα). Αυτό βοηθάει στην υιοθέτηση νεωτερισμών και την πρόοδο/εξέλιξη.

 

Καλώς ή κακώς οι Ιάπωνες έπιασαν το peak τους επί PS2 εποχής και μετά ξεκίνησε η πτώση. Η γενιά των PS3/360 στηρίχθηκε κατά 80-90% στην Δύση. Αν περίμεναν στήριξη από τους Ιάπωνες (που ακόμα μαθαίνουν το HD development), θα είχαμε βιώσει και 2ο κραχ στην βιομηχανία...

 

Evolve or die. Η παγκοσμιοποίηση είναι σκληρή και αδυσώπητη.

 

ΥΓ: Δείτε και την Sony πόσο στα high της ήταν στα 90s/early 2000s στα consumer electronics. Μπορεί πλέον να ακολουθήσει μεγαθήρια όπως η Apple (βλ. κινητά); Ο ανταγωνισμός είναι ανελέητος...

 

Πάντως έχουν κάνει κινήσεις προσαρμογής/δυτικοποίησης (βλ. περικοπή σε διάφορα τμήματα) στα νέα δεδομένα της αγοράς, αλλά είναι αμφίβολο αν θα ξαναγυρίσουν στα μεγαλεία του παρελθόντος. Τουλάχιστον επιβιώνουν και έχουν ένα PS4 να πουλάει καλά (τα υπόλοιπα άστα-βράστα).

 

Κάποτε οι Ιάπωνες μεγαλουργούσαν στα ηλεκτρονικά/microchips. π.χ. η Capcom έβγαζε δικά της chips για τα coin-op, η Sony έβγαλε τον Emotion Engine του PS2 σε συνεργασία με την Toshiba, αργότερα για τον Cell εκτός από την Toshiba χρειάστηκε και την βοήθεια της IBM, ενώ πλέον με το PS4 τα chips τα σχεδιάζει η AMD, με μερικές βελτιώσεις/εισηγήσεις από τον Mark Cerny (ο οποίος είναι Αμερικάνος, αλλά έχει ζήσει και στην Ιαπωνία) εκ μέρους της Sony. Ακόμα και σε αυτό το κομμάτι βλέπουμε μια σταδιακή «δυτικοποίηση», επειδή η Ιαπωνία δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τις εξελίξεις στα microchips.

 

 

1) Το ότι δεν αντέχεις τα υπερβολικά δύσκολα παιχνίδια χωρίς λόγο έχει να κάνει καθαρά με τους κανόνες που λέγαμε παραπάνω. Ενα παιχνίδι μπορεί να είναι δύσκολο με τον λάθος τρόπο (απλά φουσκώνοντας HP και στατιστικά στο Θεό) και με τον σωστό τρόπο που θα σχεδιάσεις κάθε μάχη και εχθρό ξεχωριστά για την κάθε περίσταση και ας είναι και δύσκολο αλλά θα πρέπει εσύ να έχεις κατανοήσει κάποια πράγματα για να τα βγάλεις πέρα.

2) Εχουμε και άλλα παιχνίδια όπως τα ξυλίκια παντός τύπου.

 

3) Από τους δυτικούς τόσα χρόνια που είναι και περισσότεροι και πετάν και περισσότερα παιχνίδια στην αγορά τι βλέπουμε συνέχεια; Μήπως τα ίδια και τα ίδια και το ένα μηχανικά χειρότερο από το άλλο; Πιστεύεις ότι παιχνίδια σαν το Batman Arkham Knight/City/Asylum θα ήταν τα ίδια αν τους αλλάζαμε ρούχα και τους βάζαμε μέσα σε ένα εντελώς original περιβάλλον; Δεν θα αλλάζαμε τίποτα άλλο μηχανικά, μόνο τα ρούχα. Αντίθετα οι τζαπανέζοι δημιουργούν μηχανικές βάσεις τόσο δυνατές που μπορείς άνετα να πάρεις το μοντέλο μηχανικής και να το αναπτύξεις όπου διάολο γουστάρεις εσύ και το άλλο παιχνίδι θα είναι εξίσου καλό ακόμα και με διαφορετικά ρούχα.   

 

1) Ποιός σου είπε ότι δεν αντέχω τα υπερβολικά δύσκολα παιχνίδια; Έχεις παίξει TLOU στο ανώτατο επίπεδο δυσκολίας (Grounded);

 

Αν το παίξεις θα δεις για τι βάθος & δυσκολία μιλάμε, όπου εκεί θα πρέπει να αξιοποιήσεις και το παραμικρό εφόδιο (προσεκτικά τοποθετημένο στο περιβάλλον, όχι όπου να' ναι) που σου δίνει το παιχνίδι για να προχωρήσεις παρακάτω... όλα είναι αρμονικά/οργανικά σχεδιασμένα. Δεν βλέπω καμία διαφορά σε αυτό σε σχέση με τις γιαπωνεζιές. Να το καταδικάσουμε επειδή είναι cinematic/δυτικό; Και το MGSV κάργα cinematic εισαγωγή έχει και «δυτικίζει», άσχετα αν το έβγαλε Ιάπωνας.

 

2) Θεωρείς το νέο Street Fighter υπόδειγμα παιχνιδιού; Δηλαδή ΟΚ, είχαμε τις προχειρότητες-rushed jobs της Δύσης, αλλά τώρα που το κάνει η Ιαπωνία δεν είναι μεμπτό;

 

3) ΟΚ, να δεχτώ ότι π.χ. το Far Cry 4 είναι ένα reskinned Far Cry 3. Αλλά το ίδιο πράγμα δεν κάνει και η Platinum; Δηλαδή εκεί δεν είναι μεμπτό που βγάζουν reskinned Bayonetta clones με πιασάρικα themes (βλ. Metal Gear Rising Revengeance, Transformers, TMNT), μόνο και μόνο επειδή έχουν καλούς μηχανισμούς;

 

Καλούς μηχανισμούς έχει και το TLOU, αλλά αν βγάλεις 10 TLOU (έστω και με άλλο skin), ε τότε χάνει την αξία/μαγεία της η «συνταγή» όπως είπε και ο lepaterious...

[lepaterious]

Μα εκεί είναι το μυστικό φίλος. "Θεωρώ πως παίζουν όλα βασικό ρόλο, μπορεί να έχεις το παιχνίδι αριστούργημα σε σενάριο και ο τρόπος που επιλέγει να στο πει να είναι λάθος." 

 

Οι τζαπανέζοι πάνω σε αυτό θα κοιτάξουν πρώτα το gameplay, την μηχανική, το πως δένει το ένα με το άλλο και έπειτα θα σχεδιάσουν στην πράξη αυτό που έχουν σκεφτεί τι και πως και γιατί. Μιλάς για grinding αλλά δεν είναι απαραίτητο αυτό πλην κάποιων περιπτώσεων που το grinding είναι μέρος του παιχνιδιού (όπως το Dragon Quest 8) αλλά γι αυτό το λόγο είναι τόσο "σφιχτά" τα γρανάζια που τρέχουν από πίσω ως πως το τι καλείσαι εσύ να κάνεις και να μάθεις για να πας παρακάτω. Το ότι δεν αντέχεις τα υπερβολικά δύσκολα παιχνίδια χωρίς λόγο έχει να κάνει καθαρά με τους κανόνες που λέγαμε παραπάνω. Ενα παιχνίδι μπορεί να είναι δύσκολο με τον λάθος τρόπο (απλά φουσκώνοντας HP και στατιστικά στο Θεό) και με τον σωστό τρόπο που θα σχεδιάσεις κάθε μάχη και εχθρό ξεχωριστά για την κάθε περίσταση και ας είναι και δύσκολο αλλά θα πρέπει εσύ να έχεις κατανοήσει κάποια πράγματα για να τα βγάλεις πέρα.

 

Από την άλλη δεν είναι μόνο τα RPG. Εχουμε και άλλα παιχνίδια όπως τα ξυλίκια παντός τύπου. Εκεί οι τζαπανέζοι υπερέχουν ξεκάθαρα γιατί είναι το είδος που πραγματικά δείχνει την υπεροχή τους ως προς τους μηχανισμούς που πρέπει να έχει ένα παιχνίδι πριν βγει από την πόρτα του στούντιο τους. Γενικά παρατηρείς ότι όπου υπάρχουν σοβαρές απαιτήσεις σε μηχανισμούς gameplay (σε όλα τα επίπεδα) οι δυτικοί απλά αποτυγχάνουν. Θες να το πεις διαφορετική κουλτούρα; Πες το και έτσι. Εγώ το λέω ανεπάρκεια και ανικανότητα. Το δυτικό παιχνίδι πάντα ήταν "εύκολο" στη δημιουργία του. Χρειάζεται απλά χρόνο και χρήμα για "μετρημένα" πράγματα. Συνήθως έτοιμα. Τουλάχιστον οι τζαπανέζοι σκέφτονται και κάτι διαφορετικό ΚΑΙ δίνουν ένα σοβαρό παιχνίδι (μηχανικά ντε) μαζί με αυτό. 

 

Από τους δυτικούς τόσα χρόνια που είναι και περισσότεροι και πετάν και περισσότερα παιχνίδια στην αγορά τι βλέπουμε συνέχεια; Μήπως τα ίδια και τα ίδια και το ένα μηχανικά χειρότερο από το άλλο; Πιστεύεις ότι παιχνίδια σαν το Batman Arkham Knight/City/Asylum θα ήταν τα ίδια αν τους αλλάζαμε ρούχα και τους βάζαμε μέσα σε ένα εντελώς original περιβάλλον; Δεν θα αλλάζαμε τίποτα άλλο μηχανικά, μόνο τα ρούχα. Αντίθετα οι τζαπανέζοι δημιουργούν μηχανικές βάσεις τόσο δυνατές που μπορείς άνετα να πάρεις το μοντέλο μηχανικής και να το αναπτύξεις όπου διάολο γουστάρεις εσύ και το άλλο παιχνίδι θα είναι εξίσου καλό ακόμα και με διαφορετικά ρούχα.  

 

 

Έλα βρε ikaruga τα έβγαλες όλα άχρηστα, εντάξει δεν είναι όλα έτσι... Υπάρχουν και καλά δυτικά game όπως και καλά ιαπωνικά... Ούτε το ένα υπερέχει ούτε το άλλο... Αυτό είναι γούστο που βάζεις τον εαυτό σου ανάμεσα στα games που προτιμάς. 

Αντέχω τα υπερβολικά δύσκολα αλλά δεν έχω τόσο χρόνο πλέον, κοιτάω όταν παίζω κάτι να χαλαρώσω και όχι να τσατιστώ, την τσατίλα την έχω για άλλη στιγμή της μέρας.

Κοίτα όταν ήμουν πιτσιρικάς ήμουν χωνευτήρι, ότι παιχνίδι και να μου έβαζες μπροστά μου το έλιωνα και δεν ένιωθα σε δυσκολία, τώρα "γέρασα" και δεν έχω τέτοια υπομονή.

Φυσικά ένα παιχνίδι μπορεί να είναι λάθος δομημένα και στην μάχη και στους npcs αλλά δεν φταίω εγώ γιαυτό, υπάρχει λύση και λέγεται easy, medium, hard. Θυμάμαι το mgs 2 είχε 10 βαθμίδες δυσκολίας.

Anyway.

 

 

Για να τα λέμε όλα, δεν φταίει κανένας βλάκας gamer (ούτε καν αυτός που παίρνει κάθε χρόνο CoD/FIFA ευλαβικά) για την παρακμή της Ιαπωνίας.

 

Για όσους δεν γνωρίζουν, να αναφέρω ότι σαν λαός είναι αρκετά "insular", με κακώς εννοούμενη υπερηφάνεια* και γι' αυτό τον λόγο αρνούνται να συνεργαστούν διαφορετικές εταιρίες μεταξύ τους (π.χ. διαμοιρασμός κώδικα). Εδώ κάθονται και γράφουν game engines από την αρχή. Αυτό βόλευε στα 80s/90s (μερικές χιλιάδες γραμμές κώδικα), αλλά δεν βολεύει πλέον (μερικά εκατομμύρια γραμμές κώδικα). Η πολυπλοκότητα των παιχνιδιών έχει αλλάξει με γεωμετρική πρόοδο, όπως και η τεχνολογία γενικότερα.

 

* ΟΚ, αυτό έχει και το καλό (που δεν υπάρχει στην Δύση) ότι αν πάει σκατά μια εταιρία, ο CEO θα δεχτεί περικοπές (ενώ στην Δύση πάνε βροχή τα bonusάκια σε golden boys) και ο πολιτικός θα κάνει χαρακίρι (σε αντίθεση με τους δικούς μας). Έχουν αυτά τα 2 καλά, αλλά μέχρι εκεί.

 

Στην Δύση τι βλέπουμε; Μοιράζονται game engines αντί να ανακαλύπτουν τον τροχό από την αρχή, αλλά και κώδικα (π.χ. ICE Team), ακόμα και συνέδρια/workshops κάνουν. Οι Ιάπωνες καλά-καλά δεν μπαίνουν στον κόπο να μάθουν αγγλικά (ειλικρινά απορώ πως προγραμματίζουν), πόσο μάλλον να συμμετέχουν σε τέτοιες συνεργασίες.

 

Αν κάποιος μελετήσει την ανθρώπινη ιστορία, θα δει ότι κάναμε τεράστια άλματα σαν ανθρωπότητα από τότε που αρχίσαμε να μοιραζόμαστε την γνώση, αντί να την κρατάμε για πάρτη μας. Γι' αυτό συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη (Ευρώπη και αργότερα Βόρεια Αμερική) προόδευσαν τρομακτικά σε σχέση άλλες πιο υπανάπτυκτες.

 

Οι Ιάπωνες λοιπόν μ' αυτήν τους την νοοτροπία πάνε κόντρα στην ανθρώπινη εξέλιξη, έχουν χάσει σε ανταγωνιστικότητα, έχουν ένα χρέος-μπαλόνι 200% του ΑΕΠ, οι εταιρίες τους έχουν ιεραρχική/στρατιωτική δομή και εν πολλοίς λειτουργούν σαν δημόσιο (αυτό εξηγεί και την «ακαμψία» της Nintendo να δεχτεί νεωτερισμούς). Άπαξ και προσληφθείς σε μια ιαπωνική εταιρία είσαι «ισόβιος» υπάλληλος (χωρίς πλάκα). Δύσκολα κάνουν απολύσεις. Θα προτιμήσουν να σου κάνουν στρατιωτικά καψώνια (βλ. Konami) αν θέλουν να σου σπάσουν τα νεύρα.

 

Στην Δύση τα πράγματα είναι πιο απλά/ευέλικτα... απολύουν κόσμο πιο εύκολα, παλιές εταιρίες διαλύονται και νέες δημιουργούνται συνεχώς (άρα οι απολυμένοι βρίσκουν δουλειά εύκολα). Αυτό βοηθάει στην υιοθέτηση νεωτερισμών και την πρόοδο/εξέλιξη.

 

Καλώς ή κακώς οι Ιάπωνες έπιασαν το peak τους επί PS2 εποχής και μετά ξεκίνησε η πτώση. Η γενιά των PS3/360 στηρίχθηκε κατά 80-90% στην Δύση. Αν περίμεναν στήριξη από τους Ιάπωνες (που ακόμα μαθαίνουν το HD development), θα είχαμε βιώσει και 2ο κραχ στην βιομηχανία...

 

Evolve or die. Η παγκοσμιοποίηση είναι σκληρή και αδυσώπητη.

 

ΥΓ: Δείτε και την Sony πόσο στα high της ήταν στα 90s/early 2000s στα consumer electronics. Μπορεί πλέον να ακολουθήσει μεγαθήρια όπως η Apple (βλ. κινητά); Ο ανταγωνισμός είναι ανελέητος...

 

Πάντως έχουν κάνει κινήσεις προσαρμογής/δυτικοποίησης (βλ. περικοπή σε διάφορα τμήματα) στα νέα δεδομένα της αγοράς, αλλά είναι αμφίβολο αν θα ξαναγυρίσουν στα μεγαλεία του παρελθόντος. Τουλάχιστον επιβιώνουν και έχουν ένα PS4 να πουλάει καλά (τα υπόλοιπα άστα-βράστα).

 

Κάποτε οι Ιάπωνες μεγαλουργούσαν στα ηλεκτρονικά/microchips. π.χ. η Capcom έβγαζε δικά της chips για τα coin-op, η Sony έβγαλε τον Emotion Engine του PS2 σε συνεργασία με την Toshiba, αργότερα για τον Cell εκτός από την Toshiba χρειάστηκε και την βοήθεια της IBM, ενώ πλέον με το PS4 τα chips τα σχεδιάζει η AMD, με μερικές βελτιώσεις/εισηγήσεις από τον Mark Cerny (ο οποίος είναι Αμερικάνος, αλλά έχει ζήσει και στην Ιαπωνία) εκ μέρους της Sony. Ακόμα και σε αυτό το κομμάτι βλέπουμε μια σταδιακή «δυτικοποίηση», επειδή η Ιαπωνία δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τις εξελίξεις στα microchips.

 

 

 

1) Ποιός σου είπε ότι δεν αντέχω τα υπερβολικά δύσκολα παιχνίδια; Έχεις παίξει TLOU στο ανώτατο επίπεδο δυσκολίας (Grounded);

 

Αν το παίξεις θα δεις για τι βάθος & δυσκολία μιλάμε, όπου εκεί θα πρέπει να αξιοποιήσεις και το παραμικρό εφόδιο (προσεκτικά τοποθετημένο στο περιβάλλον, όχι όπου να' ναι) που σου δίνει το παιχνίδι για να προχωρήσεις παρακάτω... όλα είναι αρμονικά/οργανικά σχεδιασμένα. Δεν βλέπω καμία διαφορά σε αυτό σε σχέση με τις γιαπωνεζιές. Να το καταδικάσουμε επειδή είναι cinematic/δυτικό; Και το MGSV κάργα cinematic εισαγωγή έχει και «δυτικίζει», άσχετα αν το έβγαλε Ιάπωνας.

 

2) Θεωρείς το νέο Street Fighter υπόδειγμα παιχνιδιού; Δηλαδή ΟΚ, είχαμε τις προχειρότητες-rushed jobs της Δύσης, αλλά τώρα που το κάνει η Ιαπωνία δεν είναι μεμπτό;

 

3) ΟΚ, να δεχτώ ότι π.χ. το Far Cry 4 είναι ένα reskinned Far Cry 3. Αλλά το ίδιο πράγμα δεν κάνει και η Platinum; Δηλαδή εκεί δεν είναι μεμπτό που βγάζουν reskinned Bayonetta clones με πιασάρικα themes (βλ. Metal Gear Rising Revengeance, Transformers, TMNT), μόνο και μόνο επειδή έχουν καλούς μηχανισμούς;

 

Καλούς μηχανισμούς έχει και το TLOU, αλλά αν βγάλεις 10 TLOU (έστω και με άλλο skin), ε τότε χάνει την αξία/μαγεία της η «συνταγή» όπως είπε και ο lepaterious...

 

Γενικά η Ιαπωνία έχει ένα θεματακι τώρα με την οικονομία, ανεβαίνει και πάρα πολύ η Κορέα στα ηλεκτρονικά η οποία έχει γίνει αρκετά μια μικρή Αμερική.

Έχει διαφορετικό σύστημα στις εταιρίες όπως και ο λαός, είναι αρκετά ανοιχτή απέναντι στην δύση σε σχέση με τους Ιάπωνες που απορρίπτουν ότι έρχεται από την Δύση.

Η nintendo τώρα που λες αν τις έκοβε και λίγο θα έβγαζε σε tablet το mario maker και θα χεζόταν στο χρήμα....

Είμαι σίγουρος ότι όποια στιγμή και να το βγάλει θα πάει top στα downloads, αλλά μιλάμε για την nintendo.

Που προσωπικά πιστεύω την κονσόλα θα την βγάλει πάλι για το κοινό της.

Η sony από την άλλη είχε ψυλλίαστεί την δουλειά και έτσι όλο το brand Playstation το έχει αναλάβει η αμερικάνικη sony. Γιαυτό και πέτυχε.

[Malthador]

Θεωρώ πως παίζουν όλα βασικό ρόλο, μπορεί να έχεις το παιχνίδι αριστούργημα σε σενάριο και ο τρόπος που επιλέγει να στο πει να είναι λάθος.

To skyrim όπως και όλη η σειρά elder scroll από το daggerfall έχει έναν τρόπο να σου πει την ιστορία του!

Επίσης μετά από άπειρες ώρες σε όλη την σειρά μπορώ να πω ότι το βάθος είναι τεράστιο. Βάθος ενός παιχνιδιού είναι και αυτό να έχεις έναν τεράστιο χάρτη να εξερευνήσεις και το skyrim ειδικά το έχει!

Παράδειγμα εγώ, αγνοούσα ένα μεγάλο κομμάτι του skyrim που αφορά στο σενάριο γιατί δεν το προσέγγισα με τέτοιο τρόπο ώστε να το δω, για έμενα αυτό είναι επιτυχία. Δεν ακολουθεί ένα συγκεκριμένο pattern όσο προχωράς ανακαλύπτεις.

 

Ειδικά στα τρία τελευταία single player Elder Scrolls (και στα τελευταία Fallout, αλλά σε μικρότερο βαθμό εκεί), η Bethesda έχει κάνει τραγικά λάθη στο gameplay, και επομένως και στο immersion. Μιλάμε για τεράστια διαφορά στο imbalance μεταξύ melee χαρακτήρα και spellcaster. Βασικά, στο κομμάτι των διαφορετικών κλάσεων το Skyrim είναι υπόδειγμα στο πως να ΜΗΝ φτιάχνεις ένα RPG.

 

 

 

1) Ποιός σου είπε ότι δεν αντέχω τα υπερβολικά δύσκολα παιχνίδια; Έχεις παίξει TLOU στο ανώτατο επίπεδο δυσκολίας (Grounded);

 

Αν το παίξεις θα δεις για τι βάθος & δυσκολία μιλάμε, όπου εκεί θα πρέπει να αξιοποιήσεις και το παραμικρό εφόδιο (προσεκτικά τοποθετημένο στο περιβάλλον, όχι όπου να' ναι) που σου δίνει το παιχνίδι για να προχωρήσεις παρακάτω... όλα είναι αρμονικά/οργανικά σχεδιασμένα. Δεν βλέπω καμία διαφορά σε αυτό σε σχέση με τις γιαπωνεζιές. Να το καταδικάσουμε επειδή είναι cinematic/δυτικό; Και το MGSV κάργα cinematic εισαγωγή έχει και «δυτικίζει», άσχετα αν το έβγαλε Ιάπωνας.

 

Συμφωνώ. Το TLoU είναι υπόδειγμα στο πως πρέπει να είναι στημένο ένα παιχνίδι, πως να εκμεταλλεύεται τους μηχανισμούς του gameplay του και πως να μοιράζει τα «power-ups» του. Θεωρώ ότι είναι απόλυτα διαχρονικό παιχνίδι και ότι θα παίζεται εξίσου άνετα μετά από 30 χρόνια, με τον ίδιο τρόπο που θα παίζεται το Mario Galaxy εξίσου άνετα μετά από 30 χρόνια (αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο στο κομμάτι του gameplay και του immersion, ο τεχνικός τομέας εννοείται ότι θα είναι για πέταμα).

 

 

2) Θεωρείς το νέο Street Fighter υπόδειγμα παιχνιδιού; Δηλαδή ΟΚ, είχαμε τις προχειρότητες-rushed jobs της Δύσης, αλλά τώρα που το κάνει η Ιαπωνία δεν είναι μεμπτό;

 

Το τελευταίο Street Fighter είναι ότι πιο απαράδεκτο έχει κυκλοφορήσει σε πολλαπλά επίπεδα imho. Βασικά, δεν θυμάμαι ποτέ αντίστοιχη προχειρότητα/εκμετάλλευση τόσο από δυτική όσο και από ιαπωνική εταιρεία. Είναι εκτός συναγωνισμού το game.

 

 

@ikaruga: Σε μερικά σημεία κατανοώ τι θες να πεις και συμφωνώ μαζί σου, αλλά πρέπει να δεχθείς ότι δεν είναι όλοι οι Ιάπωνες «καλοί» και όλοι οι δυτικοί «κακοί». Γενικά στην pop κουλτούρα η μεγάλη πλειοψηφία των προϊόντων είναι για τα σκουπίδια, είτε μιλάμε για μουσική, είτε για άνιμε, είτε για games, είτε για ταινίες. Τώρα αν στην Ιαπωνία αξίζει το 21%, ενώ στη δύση το 20% μικρή διαφορά κάνει. Σε γενικότερο επίπεδο, όσα καλά θα βρεις από 'δω, άλλα τόσα θα βρεις κι από 'κει.

Επεξ/σία 1 Μαρτίου 2016 από Malthador

[ikaruga24]

1) Ποιός σου είπε ότι δεν αντέχω τα υπερβολικά δύσκολα παιχνίδια; Έχεις παίξει TLOU στο ανώτατο επίπεδο δυσκολίας (Grounded);

 

Αν το παίξεις θα δεις για τι βάθος & δυσκολία μιλάμε, όπου εκεί θα πρέπει να αξιοποιήσεις και το παραμικρό εφόδιο (προσεκτικά τοποθετημένο στο περιβάλλον, όχι όπου να' ναι) που σου δίνει το παιχνίδι για να προχωρήσεις παρακάτω... όλα είναι αρμονικά/οργανικά σχεδιασμένα. Δεν βλέπω καμία διαφορά σε αυτό σε σχέση με τις γιαπωνεζιές. Να το καταδικάσουμε επειδή είναι cinematic/δυτικό; Και το MGSV κάργα cinematic εισαγωγή έχει και «δυτικίζει», άσχετα αν το έβγαλε Ιάπωνας.

 

2) Θεωρείς το νέο Street Fighter υπόδειγμα παιχνιδιού; Δηλαδή ΟΚ, είχαμε τις προχειρότητες-rushed jobs της Δύσης, αλλά τώρα που το κάνει η Ιαπωνία δεν είναι μεμπτό;

 

3) ΟΚ, να δεχτώ ότι π.χ. το Far Cry 4 είναι ένα reskinned Far Cry 3. Αλλά το ίδιο πράγμα δεν κάνει και η Platinum; Δηλαδή εκεί δεν είναι μεμπτό που βγάζουν reskinned Bayonetta clones με πιασάρικα themes (βλ. Metal Gear Rising Revengeance, Transformers, TMNT), μόνο και μόνο επειδή έχουν καλούς μηχανισμούς;

 

Καλούς μηχανισμούς έχει και το TLOU, αλλά αν βγάλεις 10 TLOU (έστω και με άλλο skin), ε τότε χάνει την αξία/μαγεία της η «συνταγή» όπως είπε και ο lepaterious...

 

 

Παιδιά ένας ένας, δεν μπορώ να γράφω σεντόνια για όλους. Επίσης μιλάω γενικότερα, δεν μιλάω απόλυτα και με τσουβάλιασμα. Δεν τα έβγαλα όλα άχρηστα όπως λέει ο Lepateriou. Απλές συγκρίσεις στα παιχνίδια και το τι προσφέρουν κάνω. Επειδή η γενικότερη εμπειρία μου έχει τεράστιο εύρος (εκτός από τις μούφες κατ' εμέ multiplayer παιχνίδια που είναι απλά για να περνά η ώρα στη στιγμή) με μια προτίμηση σε RPG/Strategy και real time skill based παιχνίδια μάχης σώμα με σώμα ή συνδυασμούς αυτών. Στο κάτω κάτω της γραφής σήμερα που μιλάμε τα παιχνίδια που παίζω κατά κύριο λόγο είναι δυτικά αυτήν την περίοδο (Darkest Dungeon, Pillars of eternity, Dishonored, Grim Dawn) και ορισμένους τζαπανέζικους (Xenoblade chronicles 3D, Bayonetta 2, Etrian Odyssey 4) οπότε προφανώς και δεν μιλάω 100% κατά των δυτικών όπως λάθος νομίζετε ορισμένοι.

 

1) Βασικά στο Leper μιλούσα και όχι σε εσένα. Εσένα δεν σε πρόλαβα. Κατά τα άλλα το last of us ανήκει στα σημερινά κορυφαία παιχνίδια και προσωπικά μέσα στο top 3 των δυτικών παιχνιδιών που έχει δείξει η βιομηχανία (Baldurs Gate και Deus Ex τα άλλα δυο). Οπότε συμφωνώ ότι γενικά το παιχνίδι είναι προσεγμένο. Εκεί που έχω τις ενστάσεις μου είναι στη διάρκεια του χρόνου που θα είναι ο "τιτάνας" που είναι σήμερα και προσωπικά δεν το βλέπω να κρατάει τα ίδια σκήπτρα σε 10 χρόνια από τώρα.

 

2) Αν εννοείς υπόδειγμα συνολικού πακέτου τότε σαφέστατα και όχι. Νομίζω από αυτήν την άποψη είμαι ξεκάθαρος ότι δεν επικροτώ τέτοιες τακτικές. Παρά αυτά όμως τεχνικά και μηχανικά το παιχνίδι είναι άρτιο κατά τα λεγόμενα ανθρώπων που θεωρώ ότι ξέρουν για τι μιλάνε. Αυτή η βάση λοιπόν μόνο να καλυτερέψει μπορεί. Αυτό που του λείπει στην ουσία είναι "όγκος" και "πληθώρα". Δεν έπρεπε να κυκλοφορήσει τώρα.

 

3) Ναι κοίτα εδώ πιάνεις τώρα επίσης παιχνίδι που εγώ i dont give a fuck γιατί ακριβώς η μηχανική του και η αισθητική του δεν μου ταιριάζουν. Τώρα εντάξει για τα bayonetta clones δεν είναι και ακριβώς έτσι. Δεν λες δηλαδή ότι το Metal Gear revengeance είναι clone του bayonetta. Εντελώς διαφορετική μηχανική. Το concept είναι ίδιο αλλά η εκτέλεση εντελώς διαφορετική.

 

Αν η μηχανική είναι καλή και συμπαγής φίλε Bedazzled μπορείς να βγάλεις πολλά παιχνίδια απλά συμπληρώνοντας και εξελίσσοντας τη βάση χτίζοντας από εκεί που σταμάτησες. Refinement λέγεται στην αγγλική, κάποια συστήματα γεννιούνται τέλεια και είναι αδύνατον να χτίσεις πάνω τους. Πάρε παράδειγμα το F-Zero GX. Το παιχνίδι είναι απλά τέλειο. Είναι το 100%. Είναι αδύνατον να προσπαθήσεις να αλλάξεις κάτι χωρίς να σπάσεις κάτι. Αυτό λοιπόν είναι γενικότερα προνόμιο των τζαπανέζων. Τα "βασικά" τους είναι τόσο δυνατά που ουσιαστικά γίνονται το παιχνίδι τους ολόκληρο. Ισως εκεί είναι το μυστικό. Και το Street Fighter, δεν το λες και δύσκολο παιχνίδι να το παίξεις. Να το παίξεις -καλά- όμως σε σημείο που πραγματικά να το ευχαριστιέσαι γιατί ΞΕΡΕΙΣ τι κάνεις και όχι επειδή πατάς ότι να ΄ναι μιλάμε για άλλο επίπεδο.     

[gkalas]

http://nintendoeverything.com/rumor-nintendo-funding-beyond-good-evil-2-planned-as-an-nx-exclusive/

 

Rumor αλλά μακάρι να ισχύει. Πολύ δυνατή κίνηση αν και δε ξέρω κατά πόσο θα την εκτιμήσει ο σημερινός μέσος gamer. 

[Malthador]

http://nintendoeverything.com/rumor-nintendo-funding-beyond-good-evil-2-planned-as-an-nx-exclusive/

 

Rumor αλλά μακάρι να ισχύει. Πολύ δυνατή κίνηση αν και δε ξέρω κατά πόσο θα την εκτιμήσει ο σημερινός μέσος gamer. 

 

Τεράστια είδηση, αν ισχύει. Το πιθανό sequel του Beyond Good and Evil παίζει να είναι και λόγος αγοράς κονσόλας. Πραγματικά δεν περίμενα κάτι τόσο τεράστιο.

[gkalas]

Σιγά σιγά φουντωνει η φήμη. Μακάρι να είναι αλήθεια. Εκπληκτικός τίτλος. 

[dekulinkgr]

Το ειχα παιξει στο pc.Πραγματικα πολυ ωραιος-περιεργος τιτλος.Βεβαια ειναι niche τιτλος για να πεις οτι θα κανει τρελα νουμερα και θα σπρωξει  το NX.Βεβαια ελπιζω να ειναι αληθεια.

[ikaruga24]

Τρελά νούμερα δεν θα κάνει αλλά θα χτυπήσει φλέβα εκεί που πρέπει. Επίσης αν πράγματι το χρηματοδοτεί η ίδια τότε ο τίτλος θα είναι τρελός. 

[ditsikts]

Πάντως για μενα το πιο σημαντικό είναι να είναι backward compatible με το wii u και να το υποστηρίξουν με τίτλους. Τώρα για τα γραφικά, cross platform κτλ δε με απασχολεί, έχω το PC...

Πόσοι από εσάς δε θα παίρνατε xbox/ps αν έχει third party games το NX

[Fulgore]

Πάντως για μενα το πιο σημαντικό είναι να είναι backward compatible με το wii u και να το υποστηρίξουν με τίτλους. Τώρα για τα γραφικά, cross platform κτλ δε με απασχολεί, έχω το PC...

Πόσοι από εσάς δε θα παίρνατε xbox/ps αν έχει third party games το NX

Εγω παντως θα επαιρνα playstation για δυστηχως ή ευτυχως εχει καποια exclusive που γουσταρω κυριως Jrpg(το ειδαμε και με το Bloodborne αλλωστε). Αντιθετως μπορω πχ να ζησω χωρις τα mario και τα zelda(οχι ομως τα metroid )απο πλευρας Nintendo. Ισως ειναι και ηλικιακο το θεμα για μενα δεν ξερω.

[dimyok]

Nα σου πω κανενας ;   32 σελιδες θεωρητικης συζητησης για λαγους με πετραχηλια οταν οι κατοχοι ps4 και χ1 απλως παιζουμε

[Επισκέπτης]

Εγω παντως θα επαιρνα playstation για δυστηχως ή ευτυχως εχει καποια exclusive που γουσταρω κυριως Jrpg(το ειδαμε και με το Bloodborne αλλωστε). Αντιθετως μπορω πχ να ζησω χωρις τα mario και τα zelda(οχι ομως τα metroid )απο πλευρας Nintendo. Ισως ειναι και ηλικιακο το θεμα για μενα δεν ξερω.

Σου αρέσουν τα jrpgs και θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς το xcx ;

[Fulgore]

Σου αρέσουν τα jrpgs και θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς το xcx ;

Για το 1 που λες ισχυει.Για το δυο παλι ναι μπορω και χωρις αυτο. Βεβαια ξεχασα να γραψω για turn based Jrpg κυριως(οπως ειναι και τα Ni No Kuni,Dragon Quest,Final Fantasy,Child of light κλπ)

[ditsikts]

Εγω παντως θα επαιρνα playstation για δυστηχως ή ευτυχως εχει καποια exclusive που γουσταρω κυριως Jrpg(το ειδαμε και με το Bloodborne αλλωστε). Αντιθετως μπορω πχ να ζησω χωρις τα mario και τα zelda(οχι ομως τα metroid )απο πλευρας Nintendo. Ισως ειναι και ηλικιακο το θεμα για μενα δεν ξερω.

δεν είναι "δυστηχώς" ούτε "ευτυχώς", οι fun των exclusives της ninty πέρνουν έτσι και αλλιώς κονσόλα της(έστω ανα 2-3 γενιές). Οι άλλοι απλά κράζουν λες και υπήρχε περίπτωση να αφήσουν το xbox/ps.

Δυνατό hardware έχει νόημα μόνο αν πραγματικά σπρώξει το third party, τα exlusive της δεν είναι φωτορεαλιστικά και έτσι δεν έχουν πολλές απαιτήσεις...