Ελλάδα ή εξωτερικό;

[Unabomber]

Ναι έχω πάρει την απόφαση.

 

Ακόμα και για 1000 καθαρά θα γύριζα αλλά Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική ή κάπου στην Νότια Κρήτη μόνο, όχι Αθήνα.

(και δεν είμαι από αυτές της περιοχές αλλά έχω σπίτι για να μείνω χωρίς ενοίκια ή φιλοξενίες). Και ανεξάρτητα αν θα ήμουν προγραμματιστής, ή κάτι άλλο.

 

 

Και ας αντιπροσωπέυει το παραπάνω ποσό ένα κομματάκι από όσα καθαρά βγάζω σήμερα στην Αγγλία, και είναι ο ίδιος μισθός που έπερνα το 1999-2001 σε δραχμές στην Ελλάδα, και μικρότερος από όταν και έφυγα για Αγγλία (2003) επί ευρώ.

Λεφτά δεν είναι το παν.

 

Δίκαια να αντιδράσει κάποιος με τα γραφώμενά μου λέγωντας "μιλας εσύ που έχεις κάνει κομπόδεμα;". Και ίσως να είναι αυτός ο λόγος γιατί σκέφτομαι για καλύτερη ζωή με άτομα τα οποία έχουμε τον ίδιο πολιτισμό και mentality εξ ού και η απόφαση να ρίξω μάυρη πέτρα στην Αγγλία.

 

Και δεν αναφέρωμαι μόνο για "Ελληνικό πολιτισμό". Αναφέρωμαι στο πως το βλέπω από τις σχέσεις, common ground και επικοινωνία που έχω με συναδέλφους σε ορισμένες από χώρες που έχει γραφεία η εταιρία.

 

Παράδειγμα. Οι Σουηδοί, είναι σαν τους Έλληνες αλλά στο πιο πολιτισμένο. (όσοι έχουν επαφές σε επαγγελματικό επίπεδο με Σουηδία ξέρουν σε τί αναφέρωμαι)

 

Από εκεί και μετά Ιταλοί, Τσέχοι, Πολωνοί, Δανοί, Λιθουανοί, Ρώσσοι, είναι πολύ πιο κοντά ως κοινωνικό-πολιτισμικό-mentality με την Ελλάδα απ' ότι οι Άγγλοι, Βέλγοι, Ολλανδοί, Γερμανοί.

 

Και παρακαλώ ας παραθέσει κάποιος αντίθετη άποψη, μιας και εγώ δεν μπορώ να αντιπροσωπεύσω τα παραπάνω δείγματα πιο ολοκληρωτικά, βασισμένος με τις επαφές που έχω με τα δείγματα των συναδέλφων και όσον έχω συναντήσει στις χώρες αυτές.

 

 

ΥΓ Εγώ δεν την έκανα έξω για οικονομικούς λόγους. Για ένα Σαββατοκύριακό ήρθα να δω την κοπέλα που γνώρισα στο DAOC και ξέμεινα εδώ (δεν χρησιμοποίησα το εισητήριο πίσω). Ξεκίνησα από το μηδέν και λόγο ανάγκης για εργασία τότε,  σε αποθήκη δούλεψα το πρώτο διάστημα όσο χρειαζόμουν μέχρι να μου δωθεί η ευκαιρία να ανέβω στην σκάλα τις καριέρας που άφησα πίσω στην Ελλάδα.

 

 

 

 

 

[doctor_667]

Σε ποιά χώρα είσαι;

Ολλανδία, και το σχόλιο ήταν αποκλειστικά για αυτούς.

 

Και κάτι ακόμα, πολλοί το έχουν αναφέρει αλλά δεν είναι όλα ρόδινα κι εδώ. Τουλάχιστον Ολλανδία, η γραφειοκρατία είναι απάλευτη και έχω πολλές ιστορίες για άχρηστους δημόσιους υπάλληλους που τα ξύνανε. Και κάτι πιο σημαντικό, το σύστημα υγείας εδώ είναι 10 φορές χειρότερο από της Ελλάδας, τουλάχιστον μέχρι να μάθεις να χειρίζεσαι τους GP που είναι το πρόβλημα.

[GreyHorse]

Έχει η Ελλάδα τόσους expats που δουλεύουν και πληρώνουν 42% φόρους όσους έχει η Ολλανδία;

Ξέρεις πόσα επιδόματα χάνουν οι expats ενώ τα δικαιούνται όσο οι Ολλανδοί επειδή όλη η γραφειοκρατία είναι στα Ολλανδικά ('για να μην γίνονται παρεξηγήσεις'). Έαν θέλουν να λέγονται expat-friendly κράτος θα πρέπει και να είναι.

Καλά τι σχέση έχει αν πιστεύει κάποιος στον εαυτό του με τα επιδόματα που προσφέρονται από την κυβέρνηση σε φοιτητές, χαμηλόμισθους κτλ; Δεν καταλαβαίνω.

Κάτι χάνω στο συλλογισμό σου. Δηλαδή πήγα ή για να δουλεψω ή για να αράξω και να ζω από τα επιδόματα; Είναι αμοιβαίως αποκλειόμενα αυτά τα δυο;

 

 

 

Γιατί; Νόμιζα οτι για κάποιο λόγο έγινε αυτή η ριμάδα η Ευρωπαική Ένωση. Και σύμφωνα με τους νόμους τους υποχρεούται να τα δίνουν σε όσους πληρώνουν φόρους στο κράτος (δεν μου φαίνεται παράλογο). Το οτι η Ελλάδα είναι 10 χρόνια πίσω για τους χ,ψ λόγους, δεν σημαίνει οτι δεν μπορώ να μιλάω για τα κακώς κείμενα μιας άλλης χώρας επίσης.

Δεν έχεις συνειδητοποιήσει κάτι.

Τα όποια επιδόματα δεν θα μεσολαβήσουν αυτοί να τα πάρεις, εσύ είσαι υποχρεωμένος να τρέξεις να τα διεκδικήσεις.

Και στην Ελλάδα το ίδιο γίνεται, πχ ενώ ο πατέρας μου δικαιούταν επίδομα προσαύξησης της σύνταξής του κατά 50% κανείς δεν τον ενημέρωσε γι'αυτό και το έχασε για χρόνια ενώ το δικαιούταν. Και όταν κατέθεσε τα χαρτιά του να το πάρει, φυσικά δεν του τα έδωσαν αναδρομικά, αλλά μόνο από την μέρα που υπέβαλλε την αίτησή του.

 

Πηγαίνοντας σε μια χώρα είσαι υποχρεωμένος να μάθεις τη γλώσσα τους. Αν για τον οποιοδήποτε λόγο δεν μπορείς ή δεν θέλεις, είτε ζητάς χάρες, είτε πληρώνεις από την τσέπη σου δικηγόρους και μεταφραστές και διερμηνείς για να εξυπηρετηθείς.

Δεν είναι υποχρεωμένη η Ολλανδία και η κάθε Ολλανδία να καθιερώσει την αγγλική σαν δεύτερη επίσημη γλώσσα της, ώστε να υποχρεωθεί να εξοπλίσει τις δημόσιες υπηρεσίες της με δίγλωσσο προσωπικό, να μεταφράσει όλες τις ιστοσελίδες της και στην αγγλική κτλ κτλ για να μπορεί να βάζει επίσημες υπογραφές και σφραγίδες σε έγγραφα γραμμένα σε άλλη γλώσσα για να εξυπηρετήσει τους expats. Που και πάλι μπορεί να μη γίνει δουλειά, γιατί το δικό σου επίπεδο των αγγλικών μπορεί να μην είναι ούτε αυτό που φαντάζεσαι ούτε αυτό που κομπιάζεις.

Αντίθετα, οι expats εις γνώσιν τους πήγαν και εγκαταστάθηκαν σε χώρα με επίσημη γλώσσα τα ολλανδικά, αυτοί είναι υποχρεωμένοι να ψάξουν και να ρωτήσουν και να πληρώσουν.

[alex_000]

 Προφανώς δεν λέω να κλέβεις πχ την εφορία κτλ κτλ αλλά για πιο καθημερινά πράγματα..

 

 

Να κλέβεις το αστικό λεωφορείο δηλαδή?

[jmirko15]

Να κλέβεις το αστικό λεωφορείο δηλαδή?

Όχι, για ποδήλατα μιλούσα.. Πιο χρήσιμα πχ στην Ολλανδία.

[totem_lost]

Ολλανδία, και το σχόλιο ήταν αποκλειστικά για αυτούς.

 

Και τι; Δεν τους έχεις δει να κάνουν 'house warming' parties για να δείξουν σε όλους τι ακριβώς διαθέτει το καινούριο σπίτι τους; Δεν τους έχεις δει να υπερηφανεύονται για κάτι που αγόρασαν σε φοβερά χαμηλή τιμή; Ή για τις διακοπές που πήγαν σε κάποιο χλιδάτο μέρος;

 

 

 Δεν είναι υποχρεωμένη η Ολλανδία και η κάθε Ολλανδία να καθιερώσει την αγγλική σαν δεύτερη επίσημη γλώσσα της, ώστε να υποχρεωθεί να εξοπλίσει τις δημόσιες υπηρεσίες της με δίγλωσσο προσωπικό, να μεταφράσει όλες τις ιστοσελίδες της και στην αγγλική κτλ κτλ για να μπορεί να βάζει επίσημες υπογραφές και σφραγίδες σε έγγραφα γραμμένα σε άλλη γλώσσα για να εξυπηρετήσει τους expats.

 

Υποχρεωμένη δεν είναι. Αλλά εάν θέλει να συνεχίσει να προσελκύει τους ευρωπαίους τεχνοκράτες οι οποίοι προσφέρουν τα μέγιστα σε μια χώρα που η μέσος Ολλανδός έχει το πολύ πτυχίο απο hogeschool (κάτι σαν το ΤΕΙ για την Ελλάδα), θα πρέπει νομίζω να σταματήσει να τους βάζει σαν απόλυτο εμπόδιο την γλώσσα. Για αυτό άλλωστε και όλα τα (τουλάχιστον μεταπτυχιακά) προγράμματα στα πολυτεχνεία διδάσκονται πλέον στα Αγγλικά. Δεν είπε κανείς οτι πρέπει να την καθιερώσουν σαν δεύτερη γλώσσα, αλλά το να σου κλείνουν το τηλέφωνο τη στιγμή που προσπαθείς να μάθεις γιατί η εφορία σου ζητάει τόσα λεφτά πίσω, δεν είναι ένδειξη οργανωμένου κοινωνικού κράτους. Ούτε και πολύ ευγενικό.

[Unabomber]

Και τι; Δεν τους έχεις δει να κάνουν 'house warming' parties για να δείξουν σε όλους τι ακριβώς διαθέτει το καινούριο σπίτι τους; Δεν τους έχεις δει να υπερηφανεύονται για κάτι που αγόρασαν σε φοβερά χαμηλή τιμή; Ή για τις διακοπές που πήγαν σε κάποιο χλιδάτο μέρος;

 

E, αυτα δεν ειναι μονο στους ολλανδους....

 

και στους Αγγλους εχω δει αντιστοιχα και στους Αμερικανους......

[Praetorianos]

A)Τα λεφτά αυτά είναι καλά για Ελλάδα δεν λέω,αλλά αναλογικά βγάζω πολλά περισσότερα και θα αυξηθεί με το καλό σε λίγα χρόνια.

λιγα τα λεφτα αυτα αλλα και πολλα να μου διναν παλι δεν θα γυριζα

θα γυρνούσα άνετα και ας είναι πολύ χαμηλός ο μισθός.

Μην στέκεστε στο ποσό, τα 1500 τα έβαλα ενδεικτικά γιατί (νομίζω) είναι αρκετά στην Ελλάδα για να μην σκέφτεται κάποιος καθημερινά την επιβίωση και το αν θα βγει για καφέ.

 

Προφανώς το τι βγάζουμε ο καθένας έξω είναι αλλού παπά ευαγγέλιο. Δεν νομίζω ότι ξενιτευτήκαμε για να βγάζουμε 500 ευρώ με μοναδικό σκοπό να ζήσουμε την εμπειρία της πολυπολιτισμικότητας. Απλά αναρωτιόμουν αν τα λεφτά/καλο ωραριο/σχετικη δουλεια από μόνα τους είναι αρκετά για να κρατήσουν κάποιον Ελλάδα.

 

Thanks ολους για τις απαντήσεις.

[tsakonas]

Ναι έχω πάρει την απόφαση.

 

Ακόμα και για 1000 καθαρά θα γύριζα αλλά Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική ή κάπου στην Νότια Κρήτη μόνο, όχι Αθήνα.

(και δεν είμαι από αυτές της περιοχές αλλά έχω σπίτι για να μείνω χωρίς ενοίκια ή φιλοξενίες). Και ανεξάρτητα αν θα ήμουν προγραμματιστής, ή κάτι άλλο.

 

 

Και ας αντιπροσωπέυει το παραπάνω ποσό ένα κομματάκι από όσα καθαρά βγάζω σήμερα στην Αγγλία, και είναι ο ίδιος μισθός που έπερνα το 1999-2001 σε δραχμές στην Ελλάδα, και μικρότερος από όταν και έφυγα για Αγγλία (2003) επί ευρώ.

Λεφτά δεν είναι το παν.

 

Δίκαια να αντιδράσει κάποιος με τα γραφώμενά μου λέγωντας "μιλας εσύ που έχεις κάνει κομπόδεμα;". Και ίσως να είναι αυτός ο λόγος γιατί σκέφτομαι για καλύτερη ζωή με άτομα τα οποία έχουμε τον ίδιο πολιτισμό και mentality εξ ού και η απόφαση να ρίξω μάυρη πέτρα στην Αγγλία.

 

Και δεν αναφέρωμαι μόνο για "Ελληνικό πολιτισμό". Αναφέρωμαι στο πως το βλέπω από τις σχέσεις, common ground και επικοινωνία που έχω με συναδέλφους σε ορισμένες από χώρες που έχει γραφεία η εταιρία.

 

Παράδειγμα. Οι Σουηδοί, είναι σαν τους Έλληνες αλλά στο πιο πολιτισμένο. (όσοι έχουν επαφές σε επαγγελματικό επίπεδο με Σουηδία ξέρουν σε τί αναφέρωμαι)

 

Από εκεί και μετά Ιταλοί, Τσέχοι, Πολωνοί, Δανοί, Λιθουανοί, Ρώσσοι, είναι πολύ πιο κοντά ως κοινωνικό-πολιτισμικό-mentality με την Ελλάδα απ' ότι οι Άγγλοι, Βέλγοι, Ολλανδοί, Γερμανοί.

 

Και παρακαλώ ας παραθέσει κάποιος αντίθετη άποψη, μιας και εγώ δεν μπορώ να αντιπροσωπεύσω τα παραπάνω δείγματα πιο ολοκληρωτικά, βασισμένος με τις επαφές που έχω με τα δείγματα των συναδέλφων και όσον έχω συναντήσει στις χώρες αυτές.

 

 

ΥΓ Εγώ δεν την έκανα έξω για οικονομικούς λόγους. Για ένα Σαββατοκύριακό ήρθα να δω την κοπέλα που γνώρισα στο DAOC και ξέμεινα εδώ (δεν χρησιμοποίησα το εισητήριο πίσω). Ξεκίνησα από το μηδέν και λόγο ανάγκης για εργασία τότε,  σε αποθήκη δούλεψα το πρώτο διάστημα όσο χρειαζόμουν μέχρι να μου δωθεί η ευκαιρία να ανέβω στην σκάλα τις καριέρας που άφησα πίσω στην Ελλάδα.

 

 

Το συναισθημα της ελευθεριας που θα νιωσεις μετα την αποδραση απο την σκατο-σαπιο χωρα , ειναι ανεκτιμητο

Οχι, δεν ειχα κανενα προσωπικο προβλημα με τη χωρα... απλα ειναι σκατοχωρα...

 

 

Από εκεί και μετά Ιταλοί, Τσέχοι, Πολωνοί, Δανοί, Λιθουανοί, Ρώσσοι, είναι πολύ πιο κοντά ως κοινωνικό-πολιτισμικό-mentality με την Ελλάδα απ' ότι οι Άγγλοι, Βέλγοι, Ολλανδοί, Γερμανοί.

FIXED, δεν ισχυει αυτο με τπτ, μιλαω εκ πειρας για ολους....

Ιταλοι οκ ναι una faca una raca, οι αλλοι καμια σχεση

[totem_lost]

E, αυτα δεν ειναι μονο στους ολλανδους....

 

και στους Αγγλους εχω δει αντιστοιχα και στους Αμερικανους......

 

Γιατί όπως είπε και ένας ταξιδεμένος φίλος, οι Ολλανδοί είναι οι Αμερικάνοι της Ευρώπης! 

[tsakonas]

Οχι, οι Αγγλοι ειναι αυτοι

[doctor_667]

Και τι; Δεν τους έχεις δει να κάνουν 'house warming' parties για να δείξουν σε όλους τι ακριβώς διαθέτει το καινούριο σπίτι τους; Δεν τους έχεις δει να υπερηφανεύονται για κάτι που αγόρασαν σε φοβερά χαμηλή τιμή; Ή για τις διακοπές που πήγαν σε κάποιο χλιδάτο μέρος;

 

 

 

Υποχρεωμένη δεν είναι. Αλλά εάν θέλει να συνεχίσει να προσελκύει τους ευρωπαίους τεχνοκράτες οι οποίοι προσφέρουν τα μέγιστα σε μια χώρα που η μέσος Ολλανδός έχει το πολύ πτυχίο απο hogeschool (κάτι σαν το ΤΕΙ για την Ελλάδα), θα πρέπει νομίζω να σταματήσει να τους βάζει σαν απόλυτο εμπόδιο την γλώσσα. Για αυτό άλλωστε και όλα τα (τουλάχιστον μεταπτυχιακά) προγράμματα στα πολυτεχνεία διδάσκονται πλέον στα Αγγλικά. Δεν είπε κανείς οτι πρέπει να την καθιερώσουν σαν δεύτερη γλώσσα, αλλά το να σου κλείνουν το τηλέφωνο τη στιγμή που προσπαθείς να μάθεις γιατί η εφορία σου ζητάει τόσα λεφτά πίσω, δεν είναι ένδειξη οργανωμένου κοινωνικού κράτους. Ούτε και πολύ ευγενικό.

Δεν νομίζω ότι κάνουν τα housewarming party για να δείξουν τα ακριβά έπιπλα τους ή κάτι τέτοιο. Δεν λέω ότι το κάνουν από την καρδιά τους και το ευχαριστιούνται, απλά ξέρουν ότι είναι κάτι που πρέπει να κάνουν. Όσο για το ότι περηφανεύονται αν αγοράσουν κάτι φτηνό, νομίζω το κάνουν γιατί είναι απλά τσιγγούνηδες . Όσο για τις διακοπές, ποτέ δεν έχω δει κανένα να καμαρώνει που πήγε κάπου χλιδάτα, ίσα ίσα κάνουν πολύ ωραία ταξίδια που τα ζηλεύω.

 

Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε στην άποψη μας για αυτούς, απλά νιώθω ότι εδώ τους έχεις εντελώς παρεξηγημένους. Στο βαθμό που εγώ το θεωρώ ηλίθιο να προσπαθούν όλοι να είναι το ίδιο.

Και επιστημονικά ακόμα, δες εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Hofstede%27s_cultural_dimensions_theory

Αν δεις πως σκοράρουν οι Ολλανδοί σε σχέση με τους Αμερικάνους π.χ., καταλαβαίνεις αρκετά.

[GreyHorse]

Τα house warming parties γίνονται για να μην σε επισκέπτεται ο κάθε άσχετος την οποιαδήποτε στιγμή του καπνίσει να έρθει να σε δει στο καινούργιο σου σπίτι. Έτσι, όταν αγοράζει κάποιος ένα σπίτι, δεν του αρχίζουν τα τηλεφωνήματα να τον πρήζουν "μπορούμε να έρθουμε για επίσκεψη;" αλλά τον αφήνουν να κάνει τις δουλειές του, μαστορέματα, μετακομίσεις, ξεκούραση, να μαζέψει λεφτά, και όταν έχει κέφια και μπορεί, λέει σε φίλους και γνωστούς ότι την τάδε μέρα μπορούν να έρθουν.

 

Δεν γίνεται για ξιπασιά, γίνεται για εκπλήρωση κοινωνικής υποχρέωσης, να πας να δεις τον φίλο σου να του ευχηθείς καλορίζικο το νέο σπίτι και να του πας ένα δώρο, και να τελειώνει ο φίλος σου με την υποχρέωση αυτή σε μια μέρα, όχι να δέχεται επισκέψεις όποτε του καπνίσει του καθένα για τον υπόλοιπο ένα χρόνο τουλάχιστον.

[Επισκέπτης]

και να σας πως και κατι αλλο για να σας σκισω ολους, εδω σε οποιο σταθμο του μετρο και να μπεις, μυριζει σοκολατα, βαφλες και φρεσκοψημενα κρουασαν. I rest my case

 

 

 

Να ρωτησω αυτους που εφυγαν, αν τους γινοταν προσφορα πχ 1500 ευρω μισθος, δουλεια πανω στο αντικειμενο κ 8ωρο καθαρο θα γυριζαν?

 

 

Η αλήθεια είναι ότι βαριόμουν να γράψω αλλά αυτά τα δύο posts στάθηκαν η αιτία για να πω την άποψη μου και να προσφέρω στο κοινωνικό σύνολο του forum.

 

Όχι δεν θα γύριζα γιατί γνωρίζω πολύ κάλα ότι με το πακετάκι "ικανοποιητικός μισθός, σχετική δουλειά και καλό ωράριο" πηγαίνουν μπόνους μερικά αρνητικά που θα αναλύσω παρακάτω.

 

Αρχικά να πω ότι το κλίμα στην Αγγλία με μάμησε με την κακή την έννοια. Ήμουν κι εγώ από εκείνους που λέγανε "σιγά τον καιρό, κλάιν μάιν" και ειλικρινά το πιστεύω ότι η βροχή εδώ είναι γιαλατζί/γκέϊκή/softcore/"is that it?"-φάση...

Μέχρι που μετά από ένα μεγάλο διάστημα άρχισε να χτυπάει έντονα η κατάθλιψη. Και μιλάμε για βαριές καταστάσεις σε σημείο να γίνομαι έντονα αυτοκτονικός. Δυστυχώς από ότι κατάλαβα, αυτό είναι βιολογικό. Υπάρχουν μεν λύσεις για να το διαχειριστώ, αλλά ο λόγος που το αναφέρω είναι ότι αυτό καθιστάται το νούμερο #1 αρνητικό για μένα.

 

Δεν ξέρεις τι είναι να θέλεις να κάνεις πράγματα μέσα στη μέρα αλλά στο 3ώρο να αναγκάζεσαι να τα αφήνεις επειδή χτυπιέσαι με τη διάθεση λόγω του μουντού καιρού και τα συναισθήματα λύπης+οργής να κάνουν πάρτυ για να "την βγάλεις". Τέτοια θέματα δεν θυμάμαι να είχα, αλλά από ότι φαίνεται με τόσο καιρό εδώ τα απέκτησα και ομολογώ ότι φταίει τόσο η δικιά μου ψυχοσύνθεση, όσο και το καιρικό περιβάλλον που επέλεξα να προσαρμοστώ. Οπότε ναι με μάμησε πολύ χωρίς να το θέλω, και θεωρώ ότι σε καθένα ξεχωριστά παίζει ρόλο και το κλίμα.

 

 

Μιας που ξεκίνησα με αρνητικά, θα συνεχίσω με αυτά που τουλάχιστον στη δικιά μου ζωή νιώθω ότι με επηρεάζουν.

 

Πέρα του καιρού (που δεν μπορώ εύκολα να αλλάξω), έχουν αρχίσει να με ενοχλούν συνειδητά τα εξής.

 

Όλα είναι μικρά. Μικρά σε μέγεθος, μέτρια σε ποιότητα/αισθητική και ακριβά!

 

• Φαγητό χαμπουργκερ; Μια σταλιά burger και 6-8 (κυριολεκτικά) πατάτες. Φακ γιου!
• Σπίτι; 700 λίρες (Λονδίνο) για δωματιάκι μετριοκαλό σχετικά με συγκατοίκηση. Από την μία δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τους συγκάτοικους, καλά παιδιά όλοι, αλλά με έπιασαν τα δικά μου και θα προτιμούσα φουλ δικό μου χώρο. Οπότε σπίτι φακ γιου!
• Ποιοτικό φαγητό; @@ επί της ουσίας. Τουλάχιστον συγκριτικά με μεσογειακό, η μέρα με την νύχτα. Είτε θα ήταν τίγκα στις θερμίδες, είτε θα ήταν μικρό σε μέγεθος (και παράλληλα ακριβό), είτε γτπ με ότι οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε (και στην ουσία πιο εύκολα προσβάσιμο).

 

 

Εδώ να πω ότι μια περίοδο μαμήθηκα στις σοκολάτες (και βεβαίως βεβαίως πήρα κιλά). Αυτό βέβαια είχε να κάνει με το πρόβλημα διάθεσης που περιέγραψα παραπάνω. Κάθε μέρα ξυπνούσα κι έτρωγα 5-6 mars μέσα σε 3-4 λεπτά. Η αγάπη μου για τα γλυκά και τις σοκολάτες (φακ γιου και σε σένα evabb!!!!!11111111) προϋπήρχε αλλά αυτή η μανία για υδατάνθρακες ήταν πρωτοφανής.

 

Από άλλα αρνητικά (για να κλείσω με αυτό το κεφάλαιο) είναι οι αποστάσεις που άρχισαν να με εκνευρίζουν και η έλλειψη ανθρώπινης επικοινωνίας (πάντα συγκριτικά με το πόσες δεκάδες θέματα αμπελοσοφούμε/συζητάμε/αναλύουμε μέσα σε μια ώρα με γνωστούς/φίλους μας). Ένα απλό παράδειγμα στο τελευταίο, ήταν δυο κοπέλες Ελληνίδες που πέτυχα σε ένα σεμινάριο. Είχα πάει με μια φίλη μου και έτυχε να καθίσουμε από πίσω τους. Θα προτιμούσα να τις αποφύγω γιατί θυμάμαι δεν είχα όρεξη για πολλά πολλά. Το τι αναλύσανε δεν περιγράφεται! Μίλησαν από σπουδές, καιρός, ζωή στην αγγλία, μέχρι και για πως μαγειρεύουνε πατάτες, πως καθαρίζουν το τζιν και διάφορα άλλα κουτσομπολιά που έχω ξεχάσει. Όλα αυτά σε μία μόνο ώρα!! Τις άκουγα και σκεφτόμουν "Omfg! Έτσι μιλούσαμε κι εμείς; I am becoming so much British...".

 

Εντάξει κι εγώ αν το αρχίσω, δεν σταματάει το ρημάδι αλλά το point μου είναι ότι στην Ελλάδα λέμε λίγο από όλα (για όλα!), στην Αγγλία με το ζόρι (που λέει ο λόγος) λένε "γεια σου" απλά για το χαιρετισμό. Να πω μια μ*μκία επειδή τουλάχιστον εγώ, έτσι χαλαρώνω. Δυστυχώς για βορειοευρωπαίους παραείμαστε "loud" άνθρωποι παρότι προσωπικά είχα αλλάξει σε πιο ήπιες καταστάσεις. Γενικά οι συναναστροφές/φιλίες στο London, περνάνε κυρίως μέσα από δουλειά και σπίτι/συγκατοίκηση. Οι αποστάσεις σε συνδιασμό με την κουλτούρα των Άγγλων και τους ρυθμούς ζωής, δεν βοηθάνε αρκετά (τόσο όσο προσωπικά θα ήθελα). Είχα μεγαλύτερη ευκολία να κάνω παρέα και χαβαλέ με ανθρώπους από ζεστές θερμοκρασίες (πχ Αυστραλία, Σιγκαπούρη, Ιαπωνία, Τουρκία). Ήθελα και παρέες με Άγγλους ή Σουηδούς αλλά αυτό ήταν όποτε τύγχαινε στο schedule.

 

Η ανθρώπινη επικοινωνία ήταν για μένα δεύτερο ουσιαστικό αρνητικό γιατί ήθελα να κρατήσω το "θα βγω να πω μια μλκία σαν άνθρωπος"-φάση στον εαυτό μου και πάνω σε αυτό δεν βοήθησαν όσο θα ήθελα οι αποστάσεις. Για να είμαι ειλικρινής έγινα κι εγώ ολίγον τεμπέλαρος (ή εγωιστής, όπως το πάρει κανείς) παραπάνω και ήθελα ένα δυο θεμιτά πράγματα σχετικά δίπλα μου. Δεν θεωρώ ότι δεν υπάρχουν λύσεις, αλλά θεωρώ ότι πχ στο Λοντον οι λύσεις αυτές απαιτούν παραπάνω κόπο που από ένα σημείο και μετά δεν ήθελα πια να βάλω. Σε αυτό έπαιξε ρόλο και η άλλη η βλακεία που έπαθα μετά από κάμποσα χρόνια στο εξωτερικό. (βλέπεις δεν με έπιασε στην αρχή. Είπε να ωριμάσει στη 10ετία πάνω. Φακ γιου κατάθλιψη)

 

 

Ξέρω ξέρω, έχω αρχίσει και γράφω πολλά αλλά μην ανησυχείτε. Θα τελειώσω το σεντόνι μου και μετά δημοσίευση του χρόνου πάλι. Μια κι έξω που λένε.

 

Πριν κλείσω με τα αρνητικά να πω ότι ίσως να ήμουν διαφορετικά διατεθειμένος να βάλω extra effort αν βρισκόμουν σε ένα romantic relationship (όχι αυτό του Apoll που παντρεύτηκε για να χωρίσει. /sarcasm).

 

 

Και να πω ρε π99στη μου ότι τα αρνητικά καιρός-φαγητό δεν τα είχα ξαναζήσει παλαιότερα να πάει στο διάολο. Αλλά τα ήξερα και για ένα περίεργο λόγο στον τελευταίο ένα-ενάμιση χρόνο άρχισα να γίνομαι πιο γκρινιάρης από ποτέ. Δεν πειράζει όμως, τραβάω γραμμή

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Θετικά Λονδίνου Go!

 

Θα το γράψω με έντονα γράμματα. Το overall experience ήταν σε εμένα θετικό.

 

Μπορεί αυτό να φαίνεται λίγο σοκ μετά από τα όσα έγραψα ολίγον παθιασμένος, αλλά ακόμη και με τις αυτοκτονικές τάσεις, αυτά που "είδα" κι έζησα, δεν τα αλλάζω. Από μια μικρή πόλη της Αγγλίας (που ήμουν πιο παλιά), αποφάσισα να μετακομίσω Λονδίνο και δεν το μετάνιωσα καθόλου.

 

Πάντα είχα μια τάση να κρατάω επικοινωνία με φίλους από Ελλάδα. Κατά τη διαμονή μου Λονδίνο είπα να το κόψω τελείως και όποιος θέλει, ας επικοινωνήσει μαζί μου (που για κάποιο λόγο κανένας σχεδόν δεν μου έστελνε από μόνος του). Ένας λόγος αυτός που στο άλλο το παράδειγμα με τις δυο Ελληνίδες κράτησα μια νορμαλ απόσταση. Ήθελα όλες τις εθνικότητες να τις προσσεγίζω στον ίδιο περίπου βαθμό. Άνθρωπος ο Έλληνας που μπορείς άνετα να πεις 10 βλακείες το δευτερόλεπτο, άνθρωπος και ο Φιλανδός που είναι τυπικός, ευγενικός και ίσως σπάνια στα πρόθυρα κρυοκ*λισμού (όπως φανταζόμαστε).

 

Τα θετικά που είδα λοιπόν

 

Οι άνθρωποι στο UK/London που γνώρισα ήταν στην πλειοψηφία πιο καλοπροαίρετοι και δεκτικοί. Τόσο στους άλλους όσο και η στάση τους απέναντι στη ζωή. Πολύ λίγες φορές συνάντησα μαμακες ή άσχημους καυγάδες/παρεξηγήσεις. Μετρημένες στα δάχτυλα μπορώ να πω. Από Άγγλους/Βρετανούς ειδικά έχω πολύ καλές εντυπώσεις. Μπορεί το φαγητό τους να είναι σε γενικές γραμμές χάλια και να συμπεριφέρονται αδιάφορα, αλλά δεν ένιωσα ποτέ χαιρεκακία και τις περισσότερες φορές διαπίστωνα ότι δείχνουν σεβασμό προς τον συνάνθρωπο. Ακόμα και όταν πίνουν τα κέρατα τους και αρχίζουν άλλες βλακείες, πάλι (οι περισσότεροι) συμπεριφέρονται καλοπροαίτερα στο τέλος της ημέρας (διόρθωση: ξημερώματος). Σπάνια έβλεπα διάθεση για εκμετάλλευση ή άλλου είδους λαμογιές.

 

Γνώρισα ανθρώπους από τις 5 ηπείρους. Enough said.

 

Θέματα εργασίας μακράααααααααααααααααααααααααν υπερ. Για όσους θέλουν το κάτι παραπάνω στη δουλειά τους, εδώ νομίζω το βρίσκουν αρκετά εύκολα (συγκριτικά με Ελλάδα). Δεν είναι μόνο θέματα μισθού αλλά και θέματα εργασιακών συνθηκών, αλλά και training ή προοπτικής που σε βελτιώνουν σαν επαγγελματία. Δεν θα το υπερμεγενθύνω γιατί η αλήθεια είναι ότι ένα κομμάτι από αυτά υπάρχει και στην Ελλάδα (πχ ικανοί γιατροί) αλλά γενικότερα εξαρτάται από τον τομέα. Ναι μεν σε θέλουν να δουλεύεις αποδοτικά/σαν-σκυλί/ίσως-ρομποτικά, αλλά σε διευκολύνουν με τυπικές διαδικασίες (aka ξέρεις τι έχεις να κάνεις) και προστατεύουν τον εργαζόμενο από κάτι τύπους που θέλουν μόνο να βρίσουν τον υπάλληλο. Οι ταμπέλες "inappropriate behaviour towards our employees is not permitted" πάνε σύννεφο (και κατά τη γνώμη μου, καλά κάνουν).

 

Μπορεί οι μισθοί σε καφετέρια να είναι just above living cost για τη μεγαλούπολη, αλλά ταυτόχρονα είναι μεγάλο το turnover σε τέτοιες δουλειές και οι ευκαιρίες πολλαπλάσιες. Ενώ από άλλους φίλους/γνωστούς σε πιο σοβαρές δουλειές, μετά βίας να υπήρχε πρόβλημα μισθού (εκτός αν κάθε δυο μέρες ψωνίζουν στα Harrods). Ακόμα και για όσους ήρθαν χύμα σχεδόν από την άλλη άκρη του κόσμου.

 

Μπορεί ο κόσμος ώρες ώρες στο μετρό να ζει σε μια νιρβανα, αλλά αρχίζεις και το εκτιμάς όταν βλέπεις ότι σε αντιμετωπίζουν σαν ίσο προς ίσο (ακόμα και με την τυπική ευγένεια τους) και σου μιλάνε με μια στοιχειώδη ευθύτητα εκεί που χρειάζεται.

 

Το αγγλικό φαγητό ήταν ολίγον "just-to-eat" αλλά το Ινδικό, Τούρκικο, Κινέζικο, (και άλλες κουζίνες) δεν χάλασε ποτέ κανέναν. Στο ένα χέρι το πιρούνι, στο άλλο τα chopsticks και τσιμπάμε το μπάρμπεκιου λάικ ε μπος!

 

Ο καθένας φοράει ότι στο τέτοιο θέλει. Που σημαίνει ότι δεν θα δεις τους πάντες με καλλίγραμμα κορμιά και ντυσίματα, αλλά θα το δεις μόνο από ανθρώπους που θέλουν πραγματικά το σουπερ ντύσιμο/εμφάνιση. Ένα άγχος λιγότερο γιατί δεν χρειάζεται να ντύνεσαι κάθε μέρα όπως θέλει η γειτόνισσα, αλλά όπως θέλεις/μπορείς εσύ. Σε θέματα look πιστεύω ότι είμαστε μπροστά όλη η μεσόγειος. Εντάξει, για να γίνω λίγο πιο δίκαιος μέχρι και η Μαλαισία τους ρίχνει! (/sarcasm)

 

Γενικά παράπονο δεν έχω όσο και αν με έτσουξε αυτό με την κατάθλιψη. Οκ, εύχομαι να μην το είχα αλλά στο Λονδίνο ο καιρός είναι "four seasons in a day, every day!". Σχιτ Χαπενς.

 

Ακόμα κι αν δεν με βλέπω να ζω πολύ μακροπρόθεσμα στα βρετανικά εδάφη, δεν μετανιώνω που σε κάποιο βαθμό αγγλοποιούμαι. Φυσικά ο καθένας κάνει (και πρέπει να κάνει) τις επιλογές του. Αλλά τι επιλογές να κάνει κάποιος όταν κάθε μέρα όλη μέρα κάνει παρέα με τα ίδια άτομα?

 

 

Οπότε στο ερώτημα "Θα γύριζες πίσω για XXXX μισθό, καριέρα και 8ωρο;"

Η απάντηση μου είναι όχι και ψόφος! χωρίς δισταγμούς.

 

Δεν λέω, σουπερ χώρα η Ελλάδα για διακοπές και για να κάνεις χαβαλέ. Σουπερ και το φαγητό και η διασκέδαση ως επί το πλείστον αλλά είναι μερικά πραγματάκια που από τη μία τα ξέρω επειδή τα είχα ζήσει, κι επειδή κανα δυο φίλοι μου με ενημερώνουν τακτικά όποτε μιλάμε.

 

Για παράδειγμα: πολύ γκρίνια/μιζέρια, πολύ αναμονή/θα-δούμε-τι-θα-κάνουμε ή "ακόμα δεν έβγαλαν διορισμούς", "το αφεντικό μου έκανε πάλι κομπίνα και με βρίζει συνεχώς", τακτικές τύπου "πως να εκμεταλλευτούμε τον συμπολίτη για να κερδίσουμε 15 ευρώ παραπάνω το δίμηνο", ή "πως να παραμυθιάσουμε με πλεκτάνες την κοπέλα από απέναντι για να την πηδήξουμε" (εμετός εδώ με την όλη διαδικασία), πολύ άσπρο-μαύρο συζητήσεις (πχ σε συζητήσεις αγγλία-ελλάδα κατά 90% θα ακούσω τα ίδια και τα ίδια αθάνατα επιχειρήματα), υπερβολική μετριοφροσύνη ώρες ώρες σε σημείο η σκέψη για μια καλή δουλειά να χλευάζεται επικίνδυνα, σε τρία τέσσερα μέρη αν πάω θα βρω σίγουρα "τους ίδιους και τους ίδιους". Ακόμα κι αν μην είναι εκεί, θα είναι σίγουρα οι ίδιοι άνθρωποι και οι ίδιες παρέες σε καινούριο μέρος (καλό να πηγαίνεις με την παρέα σου κάπου. Όχι τόσο καλό όταν έχεις την ίδια παρέα κάθε μέρα για δεκαετίες). Αρκετές περιπτώσεις "α, εσύ δουλεύεις στην YYY μαμάτη εταιρία. Θα με χώσεις κι εμένα κάπου πολυαγαπημένε μου φίλε (που σε έχω χεσμένο μεν, αλλά δεν κάνω κόπο να στείλω από μόνος βιογραφικό αν δεν εξασφαλίσω θέση/μισθό/σπίτι/γκόμενα/διαστημόπλοιο/σαββατοκύριακα-με-τον-παοκ από εσένα τώρα που σε βρήκα);;;". Αρκετές ανορθολογικές φανφάρες (τουλάχιστον στην Αγγλία κάνουν έναν κόπο να μην ζαλίζουν τους άλλους), πολύ τσαμπουκάς εκεί που δεν απαιτείται.

 

Και δεν θα είναι μόνο ο ΧΧΧΧ μισθός, η σχετική δουλειά και το 8ωρο, αλλά θα είναι σε γενικές γραμμές οι άνθρωποι το θέμα. Από την τραγική υπερβολή δραματοποίηση (μην βγει το παιδί στο κρύο, μην βήξει και αρρωστήσει το λαιμουδάκι) μέχρι την υπερβολική αλληλοεξάρτηση (πχ τρεις δημόσιοι υπάλληλοι να αλλάξουν μια λάμπα).

 

Και όλα αυτά για να σου πουν στο τέλος "πουθενά δεν είναι ρόδινα". Πραγματικά "ψόφος" (σε εισαγωγικά) σε όλες αυτές τις καταστάσεις και νοοτροπίες. Επειδή YOLO και YOLFO.

 

Το μέλλον δημιουργείται από ιδεάτες εικόνες και ιδεολογίες, όχι επειδή σε κρατάει ακόμα από το χεράκι ο παππούς και η γιαγιά.

 

 

 

 

ΥΓ. Τα σέβη μου σε όποιον αξιώθηκε να διαβάσει προσεκτικά μέχρι τέλους.

[totem_lost]

Μέχρι που μετά από ένα μεγάλο διάστημα άρχισε να χτυπάει έντονα η κατάθλιψη. 

 

Κλασικό. Δεν έχω γνωρίσει Έλληνα να έχει ζήσει έδω πάνω από 3-4 χρόνια και να μην έχει τον έχει πάρει απο κάτω για κάποιο διάστημα. Κάθε χειμώνα είμαστε κομμάτια