Whiplash (2014)

[liopyr]

Τα αντιγράφω από το άλλο thread για να μη τα ξαναγράφω:

 

 

 

Tο προφανές είναι πως εμμέσως δικαιολογεί τον ηλίθιο τραμπουκισμό και τις προσβολές ως μέθοδο διδασκαλίας για να βγάλει ένας μαθητής και καλά τον καλύτερο εαυτό του. Καλώς ήλθατε στο 1950 δηλαδή. 

 

Επίσης, διάλεξαν την Jazz, που τυχαίνει να είναι το είδος μουσικής με την μεγαλύτερη ίσως ανοχή στον αυτοσχεδιασμό, και μας την παρουσίασαν σαν ένα ευνουχισμένο πράγμα κομμένο και ραμμένο σε ένα βιβλίο που πρέπει να ακολουθήσεις πιστά, αλλιώς μπορεί να φας και μπάτσες από έναν καραγκιόζη που η ταινία στο τέλος δικαιώνει, ενώ στην πραγματικότητα στην καλύτερη θα κατέληγε κριτικός σε reality του ant1.

 

Προσπερνάω το filler με την γκόμενα που το χώρεσαν ίσα για να εκβιάσουν συμπάθεια για τον ήρωα που τα παράτησε όλα για να γίνει ο "ξεχωριστός"..

Προσπερνάω και την στούκα που έφαγε και βγήκε αλώβητος και συνέχισε να τρέχει, φάση σιγά, συμβαίνει συχνά να τρως πλευρική από φορτηγό, να ντελαπάρεις, να ξεσκονίζεσαι και να πηγαίνεις στην δουλειά σου..

 

 

[we_will_rise]

 

4/10

 

όπως είπε ο φίλος πιο πάνω, Karate Kid drummer edition μόνο που ο Μιγιάγκι ήταν κλαπαρχίδι..

[kirileman]

 

Aφου το κανονίζει αλλος το γκομενακι, τι να παει να κανει στη συναυλια και μαλιστα σε τζαζ συναυλια!

 

 

Τς τς τς. Πόσα λίγα ξέρεις. Μπορεί κάλλιστα να του το είπε για σπάσιμο, μπορεί να ήρθε με τον ξάδερφό της. Δε θα το μάθουμε ποτέ. 5/10 μόνο για αυτό!

 

[john1987]

Νομίζω παιδιά ότι παραβλέπετε ότι το whiplash είναι Αμερικάνικη ταινία με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
 
Συγκεκριμένα συμφωνώ για τη Jazz, άνετα θα μπορούσε να πρόκειται για κλασική μουσική όπου είναι πιο προκαθορισμένα από την παρτιτούρα τα πράγματα.
 
Επίσης, η συμπεριφορά του προς την κοπέλα πιο πολύ τον καθιστά αντιπαθή παρά συμπαθή - νομίζω ότι όλοι οι θεατές αναφώνησαν "τι της λέει το παλικάρι" σε κάποια φάση.
 

Ως προς τη σύγκρουση και μετά το παίξιμο αν προσέξατε προφανώς δεν μπορούσε να παίξει

 
Δεν άκουσα όμως να κράξει κανείς την πιο όμορφη σκηνή στο The Pianist

όπου ο εξαθλιωμένος από τις κακουχίες και την πείνα πρωταγωνιστής εκτελεί υψηλών απαιτήσεων κομμάτι άψογα!

 

[Dimitris1948]

H μέθοδοι διδασκαλίας του φαλάκρα ήταν αηδιαστικοί και έπρεπε να πάει φυλακή όχι να δικαιωθεί στο τέλος, έλεος δηλαδή.

Βαρετή και προβλέψιμη 5/10 και πολύ της ειναι.

[Mozzie]

https://www.youtube.com/watch?v=kOCTkH2DdpA

[gavros10]

Το διαβασα αυτες τις μερες που πηρε περισσοτερη προβολη

 

Ειναι αυτοβιογραφικη ταινια του σκηνοθετη. Σπουδαζε μουσικη και ειχε εναν τετοιο καθηγητη. Η εμπειρια ηταν τοσο εντονη που δεν μπορουσε να το ξεχασει. 

 

Το κακο ειναι οτι γραφτηκε σε πολλα review οτι λογω ηλικιας, 29 ετων, και της απιστευτης ταινιας που εκανε, το μελλον του θα ειναι μεγαλο. Αυτη την ιστορια την εζησε και μας την ειπε εκ των εσω. Ποσες ταινιες ομως μπορει να κανει αντιστοιχου επιπεδου;

[KilliK]

δεν ειναι ακριβως αυτοβιογραφικη, εχει εμπνευστει εν μερει και απο τον Buddy Rich. 

[liopyr]

 Ποσες ταινιες ομως μπορει να κανει αντιστοιχου επιπεδου;

 

Σιγά το επίπεδο..

[alex_000]

Αξιζε εξίσου το oscar καλύτερης ταινίας μαζί με το birdman (από τις ταινίες που ήταν υποψήφιες). Προτιμούσα να το είχε πάρει.

[stratos_k]

8.6/10 στο IMDB???? Έλεος!!!! Το σενάριο δεν έλεγε τίποτα, ο πρωταγωνιστής επίσης.
Ο Σίμονς κράταγε ολόκληρη την ταινία με το παίξιμο του. Αν έλειπε από το καστ, ούτε που θα ασχολούνταν κανείς με τη συγκεκριμένη ταινία.

 

Από το σημείο που τον εμβόλισε το φορτηγό και ο τύπος βγήκε έξω σα να μη τρέχει τίποτα, έχασα κάθε ενδιαφέρον για τη συνέχεια

 

5/10 και είναι too much...

 

Επεξ/σία 8 Μαρτίου 2015 από stratos_k

[Evilsmile]

Δεν εχω λόγια για την ερμηνεία του J K Simmons που πραγμάτικα έκανε την εμφάνιση της ζωής του . Ο Χαρακτήρας που ενσάρκωσε ήταν ραμμένος στα μέτρα του. Συμπαθητικό σενάριο και εξαιρετική σκηνοθεσία με κάποιες πολύ δυνατές σκηνές. 9/10 από εμένα

[Sir Alfred Hitchcock]

8.6/10 στο IMDB???? Έλεος!!!! Το σενάριο δεν έλεγε τίποτα, ο πρωταγωνιστής επίσης.

Ο Σίμονς κράταγε ολόκληρη την ταινία με το παίξιμο του. Αν έλειπε από το καστ, ούτε που θα ασχολούνταν κανείς με τη συγκεκριμένη ταινία.

 

Από το σημείο που τον εμβόλισε το φορτηγό και ο τύπος βγήκε έξω σα να μη τρέχει τίποτα, έχασα κάθε ενδιαφέρον για τη συνέχεια

 

 

5/10 και είναι too much...

 

 

Μια κόπια του transformers στον κύριο παρακαλω

H μέθοδοι διδασκαλίας του φαλάκρα ήταν αηδιαστικοί και έπρεπε να πάει φυλακή όχι να δικαιωθεί στο τέλος, έλεος δηλαδή.

Βαρετή και προβλέψιμη 5/10 και πολύ της ειναι.

 

Ποιο γαματο χαρακτήρα σε ταινία εχω να δω απο τον Daniel plainview

[Timour21]

Πέρα απο την ταινία που σε άλλους άρεσε και σε άλλους όχι (γούστα είναι αυτά), η επιλογή της Jazz στην ταινία (σαν είδος μουσικής) επ'ουδενί δεν σημαίνει οτι χάριν αυτοσχεδιασμού γαμάω το Tempo. Το Tempo είναι το Α και το Ω για κάθε είδος μουσικής είτε μιλάμε για Jazz είτε για Rock είτε για κλασσική κ.ο.κ. Οποιοσδήποτε που έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με την μουσική (να παίξει, όχι να ακούσει) το γνωρίζει αυτό. Το tempo λοιπόν το ορίζει ο συνθέτης ή και ο μαέστρος που θα το διασκευάσει. Ολοι όσοι ξεκίνησαν να μαθαίνουν ένα μουσικό όργανο είχαν και έναν μετρονόμο δίπλα τους να "βαράει" για να κρατάνε το tempo. Ο μαέστρος στην ταινία λοιπόν δεν επιπλήττει τον αυτοσχεδιασμό, επιπλήττει την έλλειψη tempo και των φάλτσων. Κάτι που θα έκανε οποιοσδήποτε μαέστρος για οποιοδήποτε είδος μουσικής.

[liopyr]

Διαφωνώ λίγο, βασικά τυχαίνει κάποιοι από τους καλύτερους μουσικούς της ιστορίας να είναι αυτοδίδακτοι, χωρίς μαέστρο - πεντάγραμμο και μετρονόμο.

 

 

Από εκεί και πέρα, δεν μιλάμε για επίπληξη ε, μιλάμε για σοδομισμό.

Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω αυτή την ταινία με μία λέξη, θα την έλεγα αντι-μουσική.

Μας δείχνει ότι ακριβώς δεν είναι η μουσική, άγχος - πίεση - επιβολή και καταπίεση.

Αν θέλει κάποιος να βρει τα παραπάνω, ας γίνει γιεσέρ καραβανάς ξερωγω, όχι τζαζίστας.

 

Η ταινία απευθύνεται σε ανθρώπους δεν έχουν καμία επαφή με την μουσική.

Θα μπορούσε το ίδιο ακριβώς σενάριο να στηριχτεί σε κάποιον που μαθαίνει μπάσκετ ή κωπηλασία, και να ήταν ακριβώς το ίδιο .."επιτυχημένο".

Χτίζει έναν παρανοϊκό πρωταγωνιστή (με μία ομολογουμένως πολύ δυνατή ερμηνεία) εις βάρος ενός random πιτσιρικά που έχει τον άχαρο ρόλο του καρπαζοεισπράκτορα, εκβιάζει συναισθήματα πάνω σε εντελώς μη ρεαλιστικά περιστατικά, πετάει 2-3 δοκιμασμένα κλισέ και ένα "συγκινητικό" τέλος, έτοιμο το γλυκό.

 

Κάτω από τον αφρό των κριτικών και της ακατανόητα υψηλής βαθμολογίας, γίνεται χαμός με μουσικούς που την θάβουν με συνοπτικές.