"Μας έχουν αντιγράψει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη Κινέζικη εταιρεία" λέει ο Hugo Barra της Xiaomi

[paparovic]

Μα γράφεις: "Η τεχνολογία έχει να κάνει με το κεφάλαιο. Καθώς η οικονομία της Κίνας ισχυροποιείται, αυξάνεται και η τεχνολογική της δυνατότητα.", το κατα κεφαλήν εισόδημα τι σχέση έχει με αυτά; Η Κύπρος έχει παραπάνω κεφάλαιο να διαθέσει για ανάπτυξη τεχνολογίας από την Κίνα μήπως;

Ακόμα όμως και το GDP per capita να δούμε, από τις πρώτες στον κόσμο (οι περισσότερες στην πρώτη εικοσάδα) είναι οι Αραβικές πετρελαιοπαραγωγές χώρες. Πως εξηγείς ότι η παραγωγή επιστήμης και τεχνολογίας από αυτές είναι σχεδόν ανύπαρκτη ενώ άλλες με ασήμαντες πλουτοπαραγωγικές πηγές οδηγούν τον κόσμο; (Scandinavian countries top the world in research, study finds)

Οι στατιστικές δείχνουν ότι το GDP και το GDP Per Capita δεν παράγουν τεχνολογία και επιστήμη. Το αντίθετο.

 

 

Με την καλοπροαίρετη αντιγραφή όχι. Με την αναίσχυντη κλοπή όμως σίγουρα.

 

Συνεχίζω να μην ξέρω πως σπάει το quote, οπότε ...

 

α) Το GDP είναι το aggregate metric, πράγμα που σημαίνει ότι όσο περισσότερα "ατομα" (νομικά/φυσικα) προσθέτεις, τόσο αυξάνει. Προφανώς η Κίνα με 1,4 δις κατοίκους έχει τεράστιο GDP. Τα metrics που πρέπει να κοιτάς όταν συγκρίνεις οικονομίες είναι τα "per capita", που είναι average metrics και ο πληθυσμός δεν τα κάνει skewed.

 

β) Το ότι έχεις λεφτά, δεν σημαίνει ότι τα ρίχνεις σώνει και καλά στην τεχνολογία. Μπορείς πολυ απλά να διαλέξεις να εισάγεις και όχι να παράγεις. Προφανώς οι Εμίρηδες προτιμούν να χαλαρώνουν και να τρώνε τα πετροδόλλαρα χωρίς πολλά πολλά.

 

γ) Η επιστήμη παράγεται με κεφάλαιο. Αυτό είναι προφανές (κοστίζει τρελά, τι να λέμε τώρα). Περισσότερο κεφάλαιο, μεγαλύτερη δυνατότητα τεχνολογίας. Παρατήρησε ότι "δυνατότητα" είχα γράψει και στο κομμάτι που έκανες quote. Αυτό έχει να κάνει με το (β).

 

δ) Είναι κλοπή μόνο αν υποθέσουμε ότι η "πνευματική ιδιοκτησία" είναι όντως ιδιοκτησία και όχι ένα τεχνητό μονοπώλιο.

[Omnigeek]

Τελικά η Κίνα είναι μια φτωχή χώρα χωρίς κεφάλαιο να επενδύσει στο innovation (παρά το ότι είναι η 2η χώρα σε δισεκατομμυριούχους κλεφτοentrepreneurs) ή μια χώρα με κεφάλαιο (όπως θα έλεγε κανείς βλέποντας τον μισό πλούτο του πλανήτη να έχει μεταφερθεί εκεί, τα αποθεματικά της, τα τεράστια στρατιωτικά, διαστημικά και κατασκευαστικά προγράμματα με τις πόλεις φαντάσματα κτλ) που διαλέγει να μην το κάνει αλλά να κατακλέβει των άλλων;

 

δ) Είναι κλοπή μόνο αν υποθέσουμε ότι η "πνευματική ιδιοκτησία" είναι όντως ιδιοκτησία και όχι ένα τεχνητό μονοπώλιο.

 

Στην πραγματικότητα που ζω εγώ ο καθένας δικαιούται να κερδίζει και να ζει από το προϊόν της εργασίας του, είτε αυτή είναι υλική ή πνευματική. Σε μια άλλη πραγματικότητα που δεν υπάρχει ιδιοκτησία και όλοι μαζί χορεύουμε κουμπαγια αγκαλιασμένοι ίσως να μην είναι κλοπή (και το τρελό χρήμα που χρειάζεται η επιστήμη και η τεχνολογία πέφτει απλά από τον ουρανό).

[paparovic]

Τελικά η Κίνα είναι μια φτωχή χώρα χωρίς κεφάλαιο να επενδύσει στο innovation (παρά το ότι είναι η 2η χώρα σε δισεκατομμυριούχους κλεφτοentrepreneurs) ή μια χώρα με κεφάλαιο (όπως θα έλεγε κανείς βλέποντας τον μισό πλούτο του πλανήτη να έχει μεταφερθεί εκεί, τα αποθεματικά της, τα τεράστια στρατιωτικά, διαστημικά και κατασκευαστικά προγράμματα με τις πόλεις φαντάσματα κτλ) που διαλέγει να μην το κάνει αλλά να κατακλέβει των άλλων;

 

 

Στην πραγματικότητα που ζω εγώ ο καθένας δικαιούται να κερδίζει και να ζει από το προϊόν της εργασίας του, είτε αυτή είναι υλική ή πνευματική. Σε μια άλλη πραγματικότητα που δεν υπάρχει ιδιοκτησία και όλοι μαζί χορεύουμε κουμπαγια αγκαλιασμένοι ίσως να μην είναι κλοπή (και το τρελό χρήμα που χρειάζεται η επιστήμη και η τεχνολογία πέφτει απλά από τον ουρανό).

 

α) Η Κίνα είναι φτωχή χώρα. Τα νούμερα μιλάνε ξεκάθαρα.

 

β) Ποιός είπε ότι δεν υπάρχει ιδιοκτησία. Υπάρχει και παρα υπάρχει και είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του πολιτισμού. Η ιδιοκτησία όμως είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Η λεγόμενη πνευματική ιδιοκτησία δεν εμπίπτει σε αυτή παρά μόνο με την επιβολή βίας.

 

Η σκέψη σου είναι επιφανειακή στο θέμα, όπως και αυτή 999 στους 1000 (οπότε δεν είναι μομφή). Θα σου δώσω ένα hint για να αρχίσεις να ψάχνεσαι.

 

Αν πάω και αγοράσω τάβλες, κόλλα, πρόκες, σφυρί και εργαστώ να φτιάξω ένα τραπέζι, μου ανήκει το τραπέζι;

Αν πάω και κλέψω τα πράγματα αυτά από τον γείτονα και εργαστώ και φτιάξω ένα τραπέζι, μου ανήκει το τραπέζι;

Αν πάω και πάρω αυτά τα πράγματα από μια μεγάααααλη αλάνα που είναι πεταμενα (και έχει πολλά τέτοια), και εργαστώ και φτιάξω το τραπέζι, μου ανήκει;

Αν παω στην ίδια αλάνα το πρωί, πάρω τα πράγματα που χρειάζομαι για ένα τραπέζι, το φτιάξω, μετά δικαιούμαι να βάλω έναν γορίλα να πλακώνει στις σφαλιάρες όποιον άλλον πάει να πάρει πράγματα από την αλάνα να φτιάξει κι αυτός ένα τραπέζι;

[Omnigeek]

Δεν διαφωνώ ότι το έχουν παρακάνει με τις πατέντες. Αυτό είναι θέμα καλύτερης ρύθμισης των νόμων όμως, δεν πάμε στο άλλο άκρο να πούμε ότι η πνευματική ιδιοκτησία δεν υπάρχει. Το παράδειγμα σου είναι απλοϊκό, η πνευματική ιδιοκτησία αφορά το τελικό προϊόν της πνευματικής μου εργασίας, όχι ολόκληρη την γνώση που χρησιμοποίησα για να φτάσω σε αυτό. Αν εγώ σχεδιάσω ένα επαναστατικό επεξεργαστή τα σχέδια δεν μου ανήκουν; Δεν δικαιούμαι να καρπωθώ, για ένα περιορισμένο διάστημα, τα κέρδη από την εκμετάλλευσή του;

[paparovic]

Δεν διαφωνώ ότι το έχουν παρακάνει με τις πατέντες. Αυτό είναι θέμα καλύτερης ρύθμισης των νόμων όμως, δεν πάμε στο άλλο άκρο να πούμε ότι η πνευματική ιδιοκτησία δεν υπάρχει. Το παράδειγμα σου είναι απλοϊκό, η πνευματική ιδιοκτησία αφορά το τελικό προϊόν της πνευματικής μου εργασίας, όχι ολόκληρη την γνώση που χρησιμοποίησα για να φτάσω σε αυτό. Αν εγώ σχεδιάσω ένα επαναστατικό επεξεργαστή τα σχέδια δεν μου ανήκουν; Δεν δικαιούμαι να καρπωθώ, για ένα περιορισμένο διάστημα, τα κέρδη από την εκμετάλλευσή του;

 

α) Δεν είναι θέμα "παρακάνει" ή όχι, διότι δεν μιλάμε για την πρακτική αλλά για την θεωρία της ιδιοκτησίας. Είτε κάτι ισχύει είτε δεν ισχύει. Δεν έχει ολίγον έγγυος.

 

β) Απλοϊκό ε; Δοκίμασε να κάνεις dedicate περισσότερη cpu στην επεξεργασία του   . Αν το κάνεις, θα δεις ότι στο 3 και 4, το τραπέζι σου ανήκει (προϊόν της εργασία σου). Αυτό που ΔΕΝ σου ανήκει είναι η απαγόρεση της εργασίας των άλλων με τα ίδια υλικά να φτιάξουν τραπέζι. Αν γνωρίζεις προγραμματισμό, σκέψου class vs instance. Γιατί δεν σου ανήκει αυτό; Επειδή δεν σου ανήκουν όλα τα υλικά της γης και η εργασία των άλλων.

 

γ) Για περιορισμένο διάστημα; Γιατί για περιορισμένο διάστημα; Αν η πνευματική ιδιοκτησία ήταν όντως ιδιοκτησία, από που προκύπτει το περιορισμένο διάστημα; Το σπίτι σου σου ανήκει για 10 χρόνια και μετά πάει στον Οργανισμό Εργατικής Εστίας; Το αμάξι σου μετά τα 2 χρόνια πάει στα ΚΤΕΛ; Τον καφέ σου το πρωϊ έχεις μόνο 10 λεπτά να τον πιείς πριν χτυπήσει το κουδούνι ο γείτονας και στον πάρει; 

[Omnigeek]

Στον πλανήτη που ζω εγώ υπάρχει το χρήμα. Αυτό το χρήμα το κερδίζω με την εργασία μου και μου δίνει την δυνατότητα όποτε θέλω να το εξαργυρώσω για πόρους που χρειάζομαι και την εργασία άλλων που εγώ δεν μπορώ να κάνω. Όλα τα μέσα που έχω για να παράγω αυτό το χρήμα ώστε να καλύπτω τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου πρέπει να οριοθετούνται (όπως σωστά έχουν αποφασίσει όλες οι εξελιγμένες κοινωνίες ότι πρέπει να γίνεται) σαν ιδιοκτησία μου και να έχω το δικαίωμα να τα εκμεταλλευτώ όσο χρειάζεται ώστε να κερδίσω αυτά που αξίζει ο κόπος μου και η ευρηματικότητα μου (που δεν την έχουν όλοι οπότε είναι ένα περιορισμένο αγαθό). Το πόσο διάστημα είναι αυτό, το καθορίζει η κοινωνία σταθμίζοντας από την μια τις ανάγκες του δικαιούχου (ώστε να συνεχίσω να έχω κίνητρο να παράγω καινοτομία) και από την άλλη την ανάγκη της κοινωνίας να διαχύσει την γνώση και να αυξήσει τον πλούτο όλων τον μελών της.

Αν κάποτε υπάρξει μια κοινωνία με απεριόριστους πόρους (ουτοπία) τότε τα δικαιώματά μου στην δημιουργία μου μπορεί να σταματήσουν να παράγουν χρήμα, αλλά πάλι θα μου ανήκουν τα εύσημα.

[paparovic]

Στον πλανήτη που ζω εγώ υπάρχει το χρήμα. Αυτό το χρήμα το κερδίζω με την εργασία μου και μου δίνει την δυνατότητα όποτε θέλω να το εξαργυρώσω για πόρους που χρειάζομαι και την εργασία άλλων που εγώ δεν μπορώ να κάνω. Όλα τα μέσα που έχω για να παράγω αυτό το χρήμα ώστε να καλύπτω τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου πρέπει να οριοθετούνται (όπως σωστά έχουν αποφασίσει όλες οι εξελιγμένες κοινωνίες ότι πρέπει να γίνεται) σαν ιδιοκτησία μου και να έχω το δικαίωμα να τα εκμεταλλευτώ όσο χρειάζεται ώστε να κερδίσω αυτά που αξίζει ο κόπος μου και η ευρηματικότητα μου (που δεν την έχουν όλοι οπότε είναι ένα περιορισμένο αγαθό). Το πόσο διάστημα είναι αυτό, το καθορίζει η κοινωνία σταθμίζοντας από την μια τις ανάγκες του δικαιούχου (ώστε να συνεχίσω να έχω κίνητρο να παράγω καινοτομία) και από την άλλη την ανάγκη της κοινωνίας να διαχύσει την γνώση και να αυξήσει τον πλούτο όλων τον μελών της.

Αν κάποτε υπάρξει μια κοινωνία με απεριόριστους πόρους (ουτοπία) τότε τα δικαιώματά μου στην δημιουργία μου μπορεί να σταματήσουν να παράγουν χρήμα, αλλά πάλι θα μου ανήκουν τα εύσημα.

 

Όλο αυτό είναι ένα τσιτάτο γενικούρες με δυο τζούρες appeal to authority fallacy άσχετο με όσα λέγαμε, ελπίζω να το συνειδητοποιείς. 

 

Tip: Όταν θες να πετάς την μπάλα στην εξέδρα, καλύτερα να ποστάρεις κανένα gif με γάτες. 

[Omnigeek]

ΟΚ. Δεν μου απαντάς όμως πρακτικά αλλά με κάποιες θεωρίες για την φύση της ιδιοκτησίας. Στο παράδειγμα με τον επεξεργαστή που έβαλα τι πιστεύεις; Δικαιούμαι για αυτήν μου την εφεύρεση, που ωφελεί γενικά την κοινωνία μακροπρόθεσμα, και μπορεί να μου συμβεί μια φορά μόνο στην ζωή μου, να εξασφαλίσω το μέλλον μου; Οι κοινωνίες έχουν αποφασίσει, και νομοθετήσει με δημοκρατικές διαδικασίες, ότι ναι, μπορώ, γιατί καταλαβαίνουν ότι είναι στο συμφέρον τους μακροπρόθεσμα (όπως δείχνει και η ιστορία, η απίστευτη τεχνολογία και καινοτομία του Δυτικού κόσμου χτίστηκε πάνω στην προστασία και τις πατέντες) να επιβραβεύουν τους δημιουργούς έστω και με κάποιους θεωρητικά περιορισμούς στην ελευθερία.

[paparovic]

ΟΚ. Δεν μου απαντάς όμως πρακτικά αλλά με κάποιες θεωρίες για την φύση της ιδιοκτησίας. Στο παράδειγμα με τον επεξεργαστή που έβαλα τι πιστεύεις; Δικαιούμαι για αυτήν μου την εφεύρεση, που ωφελεί γενικά την κοινωνία μακροπρόθεσμα, και μπορεί να μου συμβεί μια φορά μόνο στην ζωή μου, να εξασφαλίσω το μέλλον μου; Οι κοινωνίες έχουν αποφασίσει, και νομοθετήσει με δημοκρατικές διαδικασίες, ότι ναι, μπορώ, γιατί καταλαβαίνουν ότι είναι στο συμφέρον τους μακροπρόθεσμα (όπως δείχνει και η ιστορία, η απίστευτη τεχνολογία και καινοτομία του Δυτικού κόσμου χτίστηκε πάνω στην προστασία και τις πατέντες) να επιβραβεύουν τους δημιουργούς έστω και με κάποιους θεωρητικά περιορισμούς στην ελευθερία.

 

α) Προφανώς το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζει κάποιος είναι τι ΕΙΝΑΙ η ιδιοκτησία και τα χαρακτηριστικά της. Αυτό είναι θεωρία. Τώρα, αν δεν είναι αρεστό αυτό, δεν με απασχολεί.

 

β) Ψάξε να δεις τι είναι το appeal to authority fallacy, απαξιώ να απαντήσω πάνω σε τέτοιο "επιχείρημα".

 

γ) Τώρα έχεις μετακινηθεί από την αρχική θέση ότι "η πνευματική ιδιοκτησία είναι όντως ιδιοκτησία" στο "νταξ βρε αδερφέ, αλλά είναι για το καλό μας, οι Γερμανοί είναι φιιιιλοι μας και στην τελική, αυτό λέει ο νόμος και δεν κατάλαβα γιατί σε χαλάει να βγάλω κανα φράγκο περιορίζοντας την δυνατότητα εργασίας των άλλων - δεν σου είπα ότι αυτό είναι για το καλό όλων;". Οκ. 

Μια φορά μιλούσα με έναν Ινδό που ΔΕΝ άνηκε σε χαμηλή κάστα και μου έλεγε ότι το γεγονός ότι τους έχουν αυτούς στο φτύσιμο και είναι (πάνω-κάτω) δουλικά είναι για το καλό τους γιατί έτσι δεν έχουν ... άγχος στην ζωή τους (σταθερή εργασία κι έτσι).  Πάντα υπάρχει κάποιος που θα βρεί μια δικαιολογία να υπερασπιστεί την σκλαβιά - για το καλό της κοινωνίας των σκλάβων φυσικα, μην ξεχνιώμαστε. 

[Omnigeek]

Καταρχήν έχεις έναν επιθετικό τόνο λες και σε έθιξα. Χαλάρωσε λιγάκι με την ειρωνεία.
Δεύτερον, δεν με ενδιαφέρουν οι θεωρίες σου για την φύση της ιδιοκτησίας γιατί δεν καταλήγουν πουθενά. Έστω ότι έχεις δίκιο εσύ ας πούμε (και όχι ο Locke ή ο Hegel π.χ.) ποια είναι η λύση που προτείνεις; Αποφεύγεις συνεχώς να απαντήσεις με τα περί appeal to authority στο ερώτημα που έκανα πως θα ζήσει ένας άνθρωπος που μπορεί να παράγει μόνο αυτό (πνευματική εργασία). Εμένα με ενδιαφέρει το πρακτικό αληθινό, εσένα οι ουτοπικές θεωρίες από το anti-copyright στρατόπεδο.
 

Utilitarian-Pragmatic Argument: according to this rationale, a society that protects private property is more effective and prosperous than societies that do not. Innovation and invention in 19th century America has been said to be attributed to the development of the patent system.^%5B35%5D By providing innovators with "durable and tangible return on their investment of time, labor, and other resources", intellectual property rights seek to maximize social utility.^%5B36%5D The presumption is that they promote public welfare by encouraging the "creation, production, and distribution of intellectual works".^%5B36%5D Utilitarians argue that without intellectual property there would be a lack of incentive to produce new ideas. Systems of protection such as Intellectual property optimize social utility.

Patents and copyrights are the legal implementation of the base of all property rights: a man's right to the product of his mind. Every type of productive work involves a combination of mental and of physical effort: of thought and of physical action to translate that thought into a material form. The proportion of these two elements varies in different types of work. At the lowest end of the scale, the mental effort required to perform unskilled manual labor is minimal. At the other end, what the patent and copyright laws acknowledge is the paramount role of mental effort in the production of material values; these laws protect the mind's contribution in its purest form the origination of an idea. The subject of patents and copyrights is intellectual property. ... Thus the law establishes the property right of a mind to that which it has brought in existence.

...If it were held in perpetuity, it would lead to the opposite of the very principle on which it is based: it would lead, not to the earned reward of achievement, but to the unearned support of parasitism. It would become a cumulative lien on the production of unborn generations, which would ultimately paralyze them. Consider what would happen if, in producing an automobile, we had to pay royalties to the descendants of all the inventors involved, starting with the inventor of the wheel and on up. Apart from the impossibility of keeping such records, consider the accidental status of such descendants and the unreality of their unearned claims.

http://en.wikipedia.org/wiki/Libertarian_perspectives_on_intellectual_property

Ίσως δεν είναι πολύ ριζοσπαστικά για τα γούστα σου αλλά τι να κάνουμε. Υπάρχει η θεωρία και υπάρχει και η σκληρή πραγματικότητα.

[paparovic]

Καταρχήν έχεις έναν επιθετικό τόνο λες και σε έθιξα. Χαλάρωσε λιγάκι με την ειρωνεία.

Δεύτερον, δεν με ενδιαφέρουν οι θεωρίες σου για την φύση της ιδιοκτησίας γιατί δεν καταλήγουν πουθενά. Έστω ότι έχεις δίκιο εσύ ας πούμε (και όχι ο Locke ή ο Hegel π.χ.) ποια είναι η λύση που προτείνεις; Αποφεύγεις συνεχώς να απαντήσεις με τα περί appeal to authority στο ερώτημα που έκανα πως θα ζήσει ένας άνθρωπος που μπορεί να παράγει μόνο αυτό (πνευματική εργασία). Εμένα με ενδιαφέρει το πρακτικό αληθινό, εσένα οι ουτοπικές θεωρίες από το anti-copyright στρατόπεδο.

 

Ίσως δεν είναι πολύ ριζοσπαστικά για τα γούστα σου αλλά τι να κάνουμε. Υπάρχει η θεωρία και υπάρχει και η σκληρή πραγματικότητα.

 

α) Ο μόνος που έχει θιχθεί εδώ είσαι εσύ 

 

β) Αν δεν σε ενδιαφέρει η θεωρία, πολύ απλά δεν υπάρχει λόγος να συζητάς. Η πράξη είναι πάντα η προβολή του τρέχοντος συσχετισμού δυνάμεων, οπότε και σε αυτήν δεν έχει νόημα η συζήτηση αλλά η δύναμη. Όσο π.χ. και να συζητάω εγώ για την σκλαβιά στην Αφρική, δεν πρόκειται η πράξη να αλλάξει.

 

γ) Τι έγινε, googlάραμε και μάθαμε για τον Locke; Τώρα σου αρέσει η θεωρία δλδ; Σου διέφυγε ο Hume btw, είναι σαν να μιλάς για το Ελ πρωτάθλημα μπάλας και να σου διαφεύγει ο ... Ολυμπιακός. 

 

δ) Ο άνθρωπος που παράγει μόνο πνευματική εργασία (ας τον πούμε Γιώργη), θα ζήσει από το προϊόν της εργασίας αυτής, αν το προϊόν αρκεί γι' αυτό. Αλλιώς, ας πάει να φυτέψει μαρούλια, όπως αυτός που δεν εργάζεται "πνευματικά". Ή μήπως είναι πιο μάγκας αυτός που γράφει τραγουδάκια από αυτός που πάει στην οικοδομή και πρέπει να τον ταϊζει με το ζόρι ο 2ος; Αυτό που δεν μπορεί να κάνει σε καμία περίπτωση ο Γιώργης είναι να απαγορέψει στους άλλους Γιώργηδες να εργαστούν κατά τον ίδιο τρόπο, για τους λόγους που εξήγησα αναλυτικά παραπάνω.

 

ε) Ούτε καν έψαξες τι είναι το appeal to authority, μιας και νομίζεις ότι αυτό αναφέρεται στο ερώτημα που απάντησα στο (δ), πράγμα που αν ήξερες τι είναι, δεν θα μπορούσες να συσχετήσεις. 

 

ζ) Η σκληρή πραγματικότητα είναι σκληρή γιατί υπάρχουν κλέφτες, κλεπταποδόχοι και τα παπαγαλάκια που τους στηρίζουν.

[Omnigeek]

α) Ο μόνος που έχει θιχθεί εδώ είσαι εσύ 

 

β) Αν δεν σε ενδιαφέρει η θεωρία, πολύ απλά δεν υπάρχει λόγος να συζητάς. Η πράξη είναι πάντα η προβολή του τρέχοντος συσχετισμού δυνάμεων, οπότε και σε αυτήν δεν έχει νόημα η συζήτηση αλλά η δύναμη. Όσο π.χ. και να συζητάω εγώ για την σκλαβιά στην Αφρική, δεν πρόκειται η πράξη να αλλάξει.

 

γ) Τι έγινε, googlάραμε και μάθαμε για τον Locke; Τώρα σου αρέσει η θεωρία δλδ; Σου διέφυγε ο Hume btw, είναι σαν να μιλάς για το Ελ πρωτάθλημα μπάλας και να σου διαφεύγει ο ... Ολυμπιακός. 

 

δ) Ο άνθρωπος που παράγει μόνο πνευματική εργασία (ας τον πούμε Γιώργη), θα ζήσει από το προϊόν της εργασίας αυτής, αν το προϊόν αρκεί γι' αυτό. Αλλιώς, ας πάει να φυτέψει μαρούλια, όπως αυτός που δεν εργάζεται "πνευματικά". Ή μήπως είναι πιο μάγκας αυτός που γράφει τραγουδάκια από αυτός που πάει στην οικοδομή και πρέπει να τον ταϊζει με το ζόρι ο 2ος; Αυτό που δεν μπορεί να κάνει σε καμία περίπτωση ο Γιώργης είναι να απαγορέψει στους άλλους Γιώργηδες να εργαστούν κατά τον ίδιο τρόπο, για τους λόγους που εξήγησα αναλυτικά παραπάνω.

 

ε) Ούτε καν έψαξες τι είναι το appeal to authority, μιας και νομίζεις ότι αυτό αναφέρεται στο ερώτημα που απάντησα στο (δ), πράγμα που αν ήξερες τι είναι, δεν θα μπορούσες να συσχετήσεις. 

 

ζ) Η σκληρή πραγματικότητα είναι σκληρή γιατί υπάρχουν κλέφτες, κλεπταποδόχοι και τα παπαγαλάκια που τους στηρίζουν.

 

α,β,γ καλά ότι πεις. Η αλαζονεία σου σπάει κόκαλα

 

ε, ευχαριστώ μεγάλε και τρανέ paparovic που μαθαίνεις και σε εμάς τους αδαείς τι είναι το appeal to authority, που χρησιμοποίησες βέβαια εσκεμμένα για να κουκουλώσεις και τα 2 σκέλη του ερωτήματος μου.

 

δ,ζ  ΟΚ, μας έδωσες επιτέλους να καταλάβουμε πόσο σχετικά με την πραγματικότητα είναι αυτά που πιστεύεις. Γιώργιδες τραβάτε σε κανά κιμπούτς να φυτέψετε μαρούλια μάγκες μου, και αφήστε τους οικοδόμους να προχωρήσουν τον κόσμο μπροστά με το μυστρί.

 

[paparovic]

Ένα από τα πράγματα που έμαθα νωρίς στον κόσμο τούτο, είναι πώς οσοι έχουν μια επιδερμική σχέση με ένα αντικείμενο, μόλις τους ζορίσεις, αρχίζουν τα τσιτάτα που έχουν μάθει άσχετα με το αν κολλάνε με το θέμα της συζήτησης.

 

Εσύ για παράδειγμα, προσπαθείς με αλλαλαγμούς που έχεις μάθει να κάνεις εναντια σε αυτούς που είναι κατά της ιδιοκτησίας. Πράγμα που είναι εντελώς γελοίο καθώς η δική μου θέση είναι υπερ της ιδιοκτησίας πολύ περισσότερο από ότι η δική σου. Σου την βγαίνω από την μεριά που νόμιζες ότι είσαι, αν δεν το έχεις πάρει χαμπάρι. 

 

Ο λόγος που το κάνεις αυτό είναι γιατί δεν έχεις επιχείρημα ενάντια σε κάτι τέτοιο (για προφανείς λόγους) οπότε αναγκάζεσαι να πετάς τα άσχετα από εγωισμό. 

 

Όπως λέει και το τραγούδι... "Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα". 

[Omnigeek]

Αλήθεια συμφωνείς καθόλου με αυτό το κείμενο;

http://www.simpleliberty.org/essays/ip_the_real_argument.htm

 

Πες μας αν έχεις να προτείνεις κάτι διαφορετικό από τις λύσεις που δίνει.

The true debate is not about the specific mechanics of providing protection for intellectual property, but is about maintaining energy flows. Humans prefer to satisfy needs and wants with as little effort as possible. The debate about intellectual property condenses to whether an individual should be granted societal protections to create virtual perpetual motion through an artificially contrived scarcity.

...

Suppose humans could live together in a world where fundamental needs and wants were provided at almost no cost. Sounds like science fiction, but stop for a moment to realize that the cost of production for many goods has plummeted dramatically compared to what those same goods would have cost 100 years ago. Mass production, science, and technology have significantly reduced the real cost of most goods (despite currency inflation). Thus, to imagine a world where basic human needs and wants are easily and amply supplied is no pipe dream, but realistic. Additionally, many people have researched and argued that current production processes easily could supply the entire world’s population of basic needs and wants.

...

Part of the solution is to redesign the way humans exchange wealth for wealth. That solution is to eliminate common mediums of exchange and return to directly exchanging wealth for wealth — barter and trade. The technology now exists for such a global exchange system, but the transition is indeed a paradigm shift in thinking.

 

[paparovic]

α) Όχι, είναι ένα μάτσο ευχολόγια με την υπόνοια του "μα έχουμε σχεδόν ήδη αφθονία!" και μια απίστευτα βλακώδη πρόταση επιστροφής σε barter economy.

 

β) Λύση σε ποιό ερώτημα; Της "πνευματικής ιδιοκτησίας"; Έχω απαντήσει ήδη. Αυτό το πράγμα δεν είναι ιδιοκτησία αλλά ένα τεχνητό μονοπώλιο δια της βιας. Αν η ερώτησή σου είναι, "μα μήπως είναι και γαμώ τα μονοπώλια;", η απάντησή μου είναι, "ναι, για όσους είναι στην μεριά του εκμεταλευτή, όπως σε κάθε μονοπώλιο".