Oscars 2015

[Thresh]

και 54 κιλά photoshop βέβαια...

[KilliK]

δεν πειραζει. το τελικο αποτελεσμα μετραει.

[washcloud]

το θεωρω επικινδυνο για το κινηματογραφο...

 

Το πρόβλημα είναι η "λογική" που βλέπεις κάποια πράγματα. Όταν συγκεκριμένα λες "μη δούνε ηθοποιό να παίζει βλαμμένο", όσο κι αν προσπάθησες μετά να το αμβλύνεις, είναι φανερό ότι υπάρχει προκατάληψη από μεριά σου (και για τους "βλαμμένους" αλλά και για την οσκαροεπιτροπή).

Όντας προκατειλημμένος λοιπόν, δεν στέκεσαι στην ερμηνεία την ίδια και μένεις στην τάχα μου υποκρισία των οσκαρητζίδων, με λογική "ο μπάτσος είναι όργανο / ο μπαγλαμάς είναι όργανο - άρα ο μπάτσος είναι εκ των προτέρων μπαγλαμάς".

Και για να το θέσω κι αλλιώς, ο Πατσίνο που αναφέρεις στο Άρωμα Γυναίκας, ενσαρκώνει ναι μεν έναν όντως αβανταδόρικο ρόλο - το αποτέλεσμα όμως είναι εξαίσιο. Ο δε Χόφμαν ως Rainman δίνει ερμηνευτικά ρέστα. Να πω δηλαδή ότι οι ρόλοι τους ήταν άθλιοι ή ότι οι ερμηνείες ρηχές, να σε δικιολογήσω.

Είναι λοιπόν προφανές ότι κάποιος ρόλος που έχει να κάνει με αναπηρίες είναι από μόνος του κράχτης και δίνει μπόνους, αλλά από την άλλη έχει το μειονέκτημα ότι έτσι και δεν αποδοθεί ιδανικά, μαύρο φίδι που τον έφαγε τον ηθοποιό. Και δεν ξέρω αν είσαι σε θέση ν' αναρωτηθείς πόσο ΔΥΣΚΟΛΟ είναι να μπει ένας ηθοποιός σε τέτοια διδικασία, καθώς αυτοί οι ρόλοι πέραν των συνηθισμένων "ποιοτικών χαρακτηριστικών" που απαιτούν να έχει ένας ηθοποιός (άρθρωση, πειθώ, ενέργεια κτλ), έχουν την ιδιαιτερότητα της "φυσικής δυσκολίας" (κινητικής ή πνευματικής/συμπεριφορικής φύσεως). Πόσο μάλλον όταν βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα (όπως ο Χώκινγκ) και υπάρχει ΚΑΙ το συγκεκριμένο μέτρο σύγκρισης...

 

Σούμα : να πεις "ήταν λίγη η ερμηνεία του τάδε και δεν άξιζε", να το καταλάβω. Αλλά να λες "ο βλαμμένος τα παίρνει όλα", ε, μάλλον είναι τουλάχιστον άστοχο (...για να μην πω, "επικίνδυνο για τον κινηματογράφο"...).

[Supes]

Κάτι που με έτρωγε καιρο.. Μονταζ ήχου, μιξάζ ηχου, καλυτερο διασκευασμένο σενάριο, καλύτερο πρωτότυπο σενάριο και μπλα, μπλα.. Χου κερζ; Και τέρμα, λες και μπορεί ο απλός θεατής να κατανοήσει τη διαφορά.. 10-12 κατηγοριες αφορουν τον θεατη όλα τα αλλα ας τα μοιράσουν μεταξύ τους. 

 

Ποιος νίκησε στο χόκει; 

 

Ακριβώς γιατί άτομα όπως εσύ δεν ενδιαφέρονται αξίζει να αναγνωριστεί λίγο παραπάνω η δουλειά αυτών των ανθρώπων οι οποίοι αποτελούν βασικό πυλώνα μιας ταινίας και είναι συνήθως οι αφανείς ήρωες...

[fysikos]

εγώ σκέφτομαι να υιοθετήσω το χειροκρότημα της Nicole Kidman....με τους καρπούς...χάιντε χάιντε

[xavier]

διαφωνω πως προκειται για δυσκολους ρολους, ισα ισα αβανταδορικοι ειναι...τεσπα αν καποιος προσβληθηκε απο το σχολιο να ζητησω συγνωμη...

 

παντως washcloud  η αποψη μου ειναι οτι για τις ταινιες που αναφερα/εις αλλα και για τους 2 πρωτους ρολους τους φετινους, μιλαμε για μετριες ταινιες ηθοποιων που εχουν κανει πολυ καλυτερα πραγματα στο παρελθον...

[washcloud]

Δεν είναι θέμα να το πήρε κάποιος "προσωπικά", λόγω "ιδιαίτερης ευαισθησίας στις αναπηρίες" κτλ. Θέλω να πω, είναι λίγο φάουλ ν' αναρωτιέσαι "ΑΝ κάποιος ενοχλήθηκε"...Κάθε άνθρωπος θα όφειλε να ενοχληθεί, δεν νομίζεις;

 

Όσο για την άλλη ουσία του θέματος, κάτσε ρε αδερφέ, το θεωρείς δηλαδή πιο εύκολο ή έστω ΤΟΣΟ εύκολο να παίζει κανείς τυφλό/κουτσό/κουλό/αυτιστικό/αλτσχαϊμερικό...; Και να γίνεται από πιστευτός μέχρι ανάλογα την περίπτωση να λες "ε μα πώς τα καταφέρνει ο πούστης"; Από μόνος μου εν τω μεταξύ δήλωσα ότι τέτοιοι ρόλοι, ΑΝ τους "πετύχεις", τραβάνε πιο πολύ την προσοχή. Πχ φέτος πολύς κόσμος θα κάτσει να δει το "Θήορι", μόνο και μόνο για να δει πόσο πετυχημένα (ή όχι) κάνει ο άλλος τον Χώκινγκ. Οπότε εξασφαλισμένος κράχτης ένας τέτοιος ρόλος. Πιθανώς το ίδιο να ίσχυε και για την οσκαροεπιτροπή = "τρώγομαι να δω πώς υποδύθηκε τον Χώκινγκ". Αν όμως πέρα από την βιτρίνα/τον κράχτη ΔΕΝ υπάρχει ποιότητα σε βάθος, φασκελοκουκούλωστα. Λάθος κάνω;

 

Όσο περί απόψεων/εκτιμήσεων/γούστου κτλ, άλλο αυτό. Εγώ πχ όπως είπα, βρίσκω γοητευτικό τον χαρακτήρα του Πατσίνο στο "Άρωμα" που λέγαμε. Ή τέλειο τον Χόφμαν ως "αυτιστικό". Όσο για το αν "έχουν κάνει καλύτερα πράγματα στο παρελθόν", δεν είμαι βέβαιος ότι μου λέει κάτι, καθώς σε κάθε δεδομένη χρονιά παίζουν πολλά, όπως πχ η..."Ακάντεμι" κατά καιρούς δίνει "χαριστικά" κάποια βραβεία, για να καλύψει μέχρι και "αδικίες" του παρελθόντος. Ή "απλώς" παίζει και ο συγκεκριμένος ανταγωνισμός (συγκριτικά με άλλες ερμηνείες δηλαδή) της κάθε χρονιάς. Ή και το ότι ενίοτε θέλουν να περάσουν συγκεκριμένη "πολιτική" κτλκτλ. Να το έθετες έτσι, να σε καταλάβαινα. Αλλά να λες τσουβαλιαστικά "μη δουν να παίζει βλαμμένο", ε είναι χοντροκομμένο βρ' αδερφέ. Στο κάτω-κάτω δεν παίρνει το τοπ βραβείο ΚΑΘΕ χρονιά κάποιος/κάποια παρουσιάζοντας ρόλο με αναπηρίες...

 

Τεσπα, κουβέντα κάνουμε, απόψεις ανταλλάσουμε - ακόμη κι αν εμπεριέχουν "ένταση". Κανείς δεν θέλει σώνει και καλά να σε κάνει να "καταπιείς" την άποψή σου. Πράμματα λέμε, που ο καθένας από μεριάς του πιστεύει ως σωστότερα, με ευχή να δώσει στον άλλο τροφή για σκέψη και ίσως αναθεώρηση.

[KilliK]

Το πρόβλημα είναι η "λογική" που βλέπεις κάποια πράγματα. Όταν συγκεκριμένα λες "μη δούνε ηθοποιό να παίζει βλαμμένο", όσο κι αν προσπάθησες μετά να το αμβλύνεις, είναι φανερό ότι υπάρχει προκατάληψη από μεριά σου (και για τους "βλαμμένους" αλλά και για την οσκαροεπιτροπή).

Όντας προκατειλημμένος λοιπόν, δεν στέκεσαι στην ερμηνεία την ίδια και μένεις στην τάχα μου υποκρισία των οσκαρητζίδων, με λογική "ο μπάτσος είναι όργανο / ο μπαγλαμάς είναι όργανο - άρα ο μπάτσος είναι εκ των προτέρων μπαγλαμάς".

Και για να το θέσω κι αλλιώς, ο Πατσίνο που αναφέρεις στο Άρωμα Γυναίκας, ενσαρκώνει ναι μεν έναν όντως αβανταδόρικο ρόλο - το αποτέλεσμα όμως είναι εξαίσιο. Ο δε Χόφμαν ως Rainman δίνει ερμηνευτικά ρέστα. Να πω δηλαδή ότι οι ρόλοι τους ήταν άθλιοι ή ότι οι ερμηνείες ρηχές, να σε δικιολογήσω.

Είναι λοιπόν προφανές ότι κάποιος ρόλος που έχει να κάνει με αναπηρίες είναι από μόνος του κράχτης και δίνει μπόνους, αλλά από την άλλη έχει το μειονέκτημα ότι έτσι και δεν αποδοθεί ιδανικά, μαύρο φίδι που τον έφαγε τον ηθοποιό. Και δεν ξέρω αν είσαι σε θέση ν' αναρωτηθείς πόσο ΔΥΣΚΟΛΟ είναι να μπει ένας ηθοποιός σε τέτοια διδικασία, καθώς αυτοί οι ρόλοι πέραν των συνηθισμένων "ποιοτικών χαρακτηριστικών" που απαιτούν να έχει ένας ηθοποιός (άρθρωση, πειθώ, ενέργεια κτλ), έχουν την ιδιαιτερότητα της "φυσικής δυσκολίας" (κινητικής ή πνευματικής/συμπεριφορικής φύσεως). Πόσο μάλλον όταν βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα (όπως ο Χώκινγκ) και υπάρχει ΚΑΙ το συγκεκριμένο μέτρο σύγκρισης...

 

Σούμα : να πεις "ήταν λίγη η ερμηνεία του τάδε και δεν άξιζε", να το καταλάβω. Αλλά να λες "ο βλαμμένος τα παίρνει όλα", ε, μάλλον είναι τουλάχιστον άστοχο (...για να μην πω, "επικίνδυνο για τον κινηματογράφο"...).

 

o Pacino δεν αξιζε το οσκαρ στο Αρωμα Γυναικας.

[parlapipas25]

Εδω εχασε το oscar o de niro στο taxi driver και το πηρε ο σταλονε στο rocky.

Απο κει και περα τι αλλο να πουμε;;

[KilliK]

o stalone υποψηφιοτητα ειχε για σεναριο και ρολο, δεν πηρε κανενα οσκαρ.

[washcloud]

ο σταλονε στο rocky

 

...νταξ' , είναι αλήθεια ότι σε αυτήν συγκεκριμένα την περίπτωση δικαιολογείται ο Εξέβιερ για την θεωρία περί "βλαμμένων"... 

[KilliK]

δεν ειναι θεωρια, πραγματικοτητα ειναι.

[gavros10]

o stalone υποψηφιοτητα ειχε για σεναριο και ρολο, δεν πηρε κανενα οσκαρ.

 

Ειναι πολυ χαρακτηριστικη εκεινη η χρονια επειδη ακριβως ο stalone με το rocky πηρε οσκαρ καλυτερης ταινιας, σκηνοθεσιας και μονταζ ενω ηταν υποψηφια σε ολες τις υπολοιπες σημαντικες και μη κατηγοριες. Κατα πολλους η λεξη "πηρε" στην προηγουμενη προταση μπορει να αντικατασταθει απο την λεξη "εκλεψε" χωρις κανενα προβλημα.

[GreyHorse]

Εδω εχασε το oscar o de niro στο taxi driver και το πηρε ο σταλονε στο rocky.

Απο κει και περα τι αλλο να πουμε;;

Ο De Niro εκείνη τη χρονιά έχασε το όσκαρ από τον Peter Finch στο Network, όχι από το Σταλόνε, που έχασε και αυτός.

[alex_000]

Το μόνο απαράδεκτο με τα φετινά oscar ήταν ότι το interstellar ήταν υποψήφιο μόνο για 4, και πήρε μετά βίας ένα. Κατά τα άλλα σε γενικές γραμμές δεν έχω παράπονο.

 

 

 

Το rocky άξιζε κάθε oscar που πήρε. Το ότι ήταν το taxi driver υποψήφιο δεν αλλάζει τίποτε. Αν είχε πάρει oscar καλύτερης ταινίας το taxi driver θα το άξιζε επίσης. Και οι δύο ταινίες αλλάξαν την ιστορία του κινηματογράφου η κάθε μια με το δικό της τρόπο στο δικό της genre. Δεν συγκρίνονται έτσι απλά μεταξύ τους με βάση τα προσωπικά γούστα του καθενός.