Παιχνίδια για κοπέλα στο PS3

[Malthador]

Ναι, εκτός και αν κάποιος τσουβαλίαζει όπως μου αρέσει το medieval setting» και άρα θα μου αρέσει το LotR.

Τί να κάνουμε τώρα, υπαρχουν 100αδες είδη και υποείδη. Medieval setting (σε πολύ γενικές γραμμές) είναι η Ιωάννα Ντ'Αρκ, LotR και ένα ιστορικό βιβλίο.

 

Άρα το θέτεις σε ακόμα μεγαλύτερη εξειδίκευση.

 

Και θεωρείς δηλαδή ότι κάποιος άσχετος με κάτι μπορεί να δώσει τόσες πολλές πληροφορίες για το τι θα του αρέσει σε αυτό με το οποίο είναι άσχετος. Σοβαρά τώρα;

 

Πραγματικά, πες εσύ πως θα αντιμετώπιζες το θέμα. Πες ότι έρχεται κάποιος και σε ρωτάει από που να ξεκινήσει. Τι θα τον ρώταγες και τι θα του πρότεινες;

[ultralisk]

τα games δεν μπορούν να τσουβαλιαστούν με ταινίες, μουσική ή βιβλία που έχει επαφή το 99,99% του γενικού πληθυσμού...όλοι έχουν κάποιο γούστο σε μουσική ή ταινίες αλλά από games υπάρχει κόσμος που δεν είχε καμία επαφή ποτέ

[marios_geo]

Πραγματικά, πες εσύ πως θα αντιμετώπιζες το θέμα. Πες ότι έρχεται κάποιος και σε ρωτάει από που να ξεκινήσει. Τι θα τον ρώταγες και τι θα του πρότεινες;

 

Την πιο απλή ερώτηση, τί σου αρέσει; Και μετά ακολουθούν ηλικία, μορφωτικό επίπεδο, προσωπικότητα/χαρακτήρας κτλ. Και δοκιμάζεις.

τα games δεν μπορούν να τσουβαλιαστούν με ταινίες, μουσική ή βιβλία που έχει επαφή το 99,99% του γενικού πληθυσμού...όλοι έχουν κάποιο γούστο σε μουσική ή ταινίες αλλά από games υπάρχει κόσμος που δεν είχε καμία επαφή ποτέ

 

 

Γιατί; Παιχνίδια υπάρχουν πολλών μορφών (video, στρατιωτάκια, κούκλες...). Αν το 99.99% έχει έρθει σε επαφή με ταινίες ή βιβλία, τότε έχει έρθει σίγουρα σε επαφή με παιχνίδια. 

[ultralisk]

για videogames υποτίθεται ότι λέμε όχι για παιδικά παιχνίδια

[marios_geo]

για videogames υποτίθεται ότι λέμε όχι για παιδικά παιχνίδια

 

 

Εγώ στρατιωτάκια έπαιζα μόνος μου. Ήταν το αντίστοιχο battlefield/call of duty της εποχής. 

[Praetorian]

Κλείστε την offtopic παρένθεση παρακαλώ. 

[Vole Maulder]

Αν είναι.. ερμ.. ευπαρουσίαστες εννοώ.

Τι σχέση έχει αυτό με αυτό που συζητάμε;

 

 

Οσον αφορά τα υπόλοιπα, αυτό που κάνει τα βιντεοπαιχνίδια κάπως διαφορετικά από άλλα μέσα είναι το ότι πολλά συστήματά τους δε συνάδουν με τους κανόνες του narrative, και κάποιος που δεν έχει συνηθίσει να τα παραβλέπει αυτά ίσως να δυσκολευτεί να μπει στη φάση. Πέρα από αυτό, αν δε μιλάμε για τεχνολογικά αγράμματο άτομο, δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιο άλλο φράγμα ή ιδιαιτερότητα σε σύγκριση με άλλα μέσα. 

 

Οπως δε θα προτείνατε - ελπίζω - σε κάποια που ενδιαφέρεται να διαβάσει λογοτεχνία, για παράδειγμα, να ξεκινήσει διαβάζοντας παραμύθια ή Αρλεκιν, αγνοώντας ηλικία, προσωπικότητα, γούστα, ενδιαφέροντα κλπ, έτσι κι εδώ. 

 

Το μόνο που ίσως να χρειάζεται gender-aware προσέγγιση όσον αφορά τα βιντεοπαιχνίδια είναι το γεγονός ότι πολλά παιχνίδια είναι τόσο σεξιστικά που ίσως να απωθήσουν μια γυναίκα αν τα πρώτα 10 πράγματα που παίξει την αποξενώσουν τελείως σε επίπεδο content και ματιάς. Τίποτα άλλο. 

[Malthador]

Την πιο απλή ερώτηση, τί σου αρέσει; Και μετά ακολουθούν ηλικία, μορφωτικό επίπεδο, προσωπικότητα/χαρακτήρας κτλ. Και δοκιμάζεις.

 

Δηλαδή σε ενδιαφέρει η ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο και η προσωπικότητα, αλλά δεν σε ενδιαφέρει κάτι τόσο σημαντικό όσο το φύλο. Γιατί ας πούμε εάν κάποιος είναι 20 χρονών θα του αρέσει το Mass Effect, ενώ αν είναι 35 δεν θα του αρέσει. Ή αν είναι πρωτοετής στο μαθηματικό θα παίζει Pro, ενώ αν έχει μεταδιδακτορικό στη Φιλολογία θα παίζει μόνο Chessmaster.

 

Είναι εντελώς ασύνδετα τα κριτήρια αυτά που έθεσες, σόρρυ κιόλας.

 

 

Τι σχέση έχει αυτό με αυτό που συζητάμε;

 

Καμία απολύτως.

 

 

 

Οσον αφορά τα υπόλοιπα, αυτό που κάνει τα βιντεοπαιχνίδια κάπως διαφορετικά από άλλα μέσα είναι το ότι πολλά συστήματά τους δε συνάδουν με τους κανόνες του narrative, και κάποιος που δεν έχει συνηθίσει να τα παραβλέπει αυτά ίσως να δυσκολευτεί να μπει στη φάση. Πέρα από αυτό, αν δε μιλάμε για τεχνολογικά αγράμματο άτομο, δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιο άλλο φράγμα ή ιδιαιτερότητα σε σύγκριση με άλλα μέσα. 

 

Λάθος μεγάλο (κατά την άποψή μου).

 

Υπάρχει ένα δίπτυχο που λειτουργεί σαν φράγμα (όπως πολύ σωστά το έθεσες) σχετικά με το «πόσο» γκέιμερ μπορεί να είναι/γίνει κάποιος, τα: learning curve και difficulty. Υπάρχουν παιχνίδια που έχουν τέτοιο learning curve ή τέτοιο difficulty τα οποία μπορεί να αποτρέψουν κάποιον από το να τα ευχαριστηθεί πραγματικά. Ένα παιχνίδι με τεράστιο learning curve είναι το Baldur's Gate. Ένα παιχνίδι με υπέρογκο difficulty είναι το Gabriel Knight 2.

 

Δεν έχει σχέση με τεχνολογική μόρφωση, πιστεύω. Πιο πολύ με το χαρακτήρα έχει να κάνει, την υπομονή, την επιμονή και τα γούστα του ατόμου. Προφανώς οι ταινίες, τα βιβλία και τα λοιπά media δεν έχουν τέτοιους περιορισμούς. Αν μπορείς να διαβάζεις, μπορείς να διαβάσεις βιβλία. Αν μπορείς να δεις και να ακούσεις, μπορείς να παρακολουθήσεις ταινίες. Το ότι όμως μπορεί να μπαίνεις facebook, να ξέρεις τυφλό σύστημα ή να είσαι άσος στην Java δε σημαίνει ότι μπορείς να παίξεις και παιχνίδια. Τουλάχιστον όχι κάποια συγκεκριμένα.

 

 

 

Το μόνο που ίσως να χρειάζεται gender-aware προσέγγιση όσον αφορά τα βιντεοπαιχνίδια είναι το γεγονός ότι πολλά παιχνίδια είναι τόσο σεξιστικά που ίσως να απωθήσουν μια γυναίκα αν τα πρώτα 10 πράγματα που παίξει την αποξενώσουν τελείως σε επίπεδο content και ματιάς. Τίποτα άλλο. 

 

Σε αυτό πάντως συμφωνούμε. Και μάλιστα ισχύει σε περιπτώσεις που μπορεί να μην φαίνονται με την πρώτη ματιά, όπως π.χ. στο GTA που κάνεις σεξ με την πόρνη και μετά headshot. Ξέρω κοπέλα που ξεκίνησε Zelda και το παράτησε γιατί είναι σεξιστικό (η αδύναμη πριγκήπισα που τη σώζει ο αρσενικός ήρωας).

[Vole Maulder]

Σύμφωνοι, δεν είναι τόσο απλό όσο "χρησιμοποιώ facebook = μπορώ να παίξω Dark Souls", αλλά, για να γίνω κι εγώ λίγο πιο ξεκάθαρος, δεν εννοώ τεχνολογικά γραμματισμένο ένα άτομο που χρησιμοποιεί μόνο facebook

Και στο σινεμά, όμως, και στη λογοτεχνία, υπάρχει "learning curve", κατά έναν τρόπο. Αν κάποιος δεν έχει ασχοληθεί ποτέ να δει σινεμά πέρα από τυχαία πράγματα στην τηλεόραση, ας πούμε, και σου πει "με ενδιαφέρει να δω κάτι πιο σοβαρά" και του προτείνεις πρώτη ταινία το Stalker ή το Gerry, δε νομίζω ότι θα έχει τα εργαλεία να τα εκτιμήσει με τη μία, χωρίς να προσπαθήσει και να κάνει και ο ίδιος δουλειά. 

 

Απλώς νομίζω ότι τείνουμε καμιά φορά να υποτιμάμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το ενδιαφέρον και η θέληση, ακόμα και όταν έχουμε να κάνουμε με παιχνίδια με δύσκολα συστήματα. 

 

Το GK2 τι είχε που το κάνει υπέρογκα δύσκολο; Πάνε πάρα πολλά χρόνια, οπότε ίσως ξεχνάω κάτι αυτονόητο, βέβαια.

[Malthador]

Tο GK2 τι είχε που το κάνει υπέρογκα δύσκολο; Πάνε πάρα πολλά χρόνια, οπότε ίσως ξεχνάω κάτι αυτονόητο, βέβαια.

 

Ο γρίφος με την κασέτα. Ο τρόμος ο ίδιος ήταν! Απλά παράταγες το παιχνίδι.

[Vole Maulder]

Καλά, δε θυμάμαι τίποτα! 

 

Μόλις αποφασίστηκε τι παιχνίδι θα παίξω αφού τελειώσω το remake του GK1

 

Αν πρόκειται για δύσκολο γρίφο, όμως, δεν είναι μοναδικό χαρακτηριστικό των βιντεοπαιχνιδιών αυτό. Θεωρητικά, γρίφους βρίσκεις σε πολλά παιχνίδια, βίντεο ή μη. 

 

Εν τω μεταξύ, λίγο άσχετο, αλλά όλη αυτή η συζήτηση μου θύμισε μια εποχή που στα reviews στα περιοδικά αξιολογούσαν και το learning curve. Λες και είναι κάτι αντικειμενικό αυτό, και τσεκάροντας μόνο τον εαυτό του ο reviewer μπορούσε να κάνει τέτοια αξιολόηγηση. Λωλ καταστάσεις

[Rib21]

Ίσως little big planet rayman origins legends αλλά είπες έχει παίξει peggle!

Θα σ πω ένα παιχνίδι αλλά είναι πανεύκολο να το τερματίσεις το μόνο ίσως περίεργο είναι να πάρεις όλα τα achievements!πρέπει να ήταν βλακεία αλλά εμένα μ άρεσε!De Blob 2 και νμζ κάνει 10 ευρώ δν ξέρω τσέκαρε το(το έχω παίξει σε ds μάλλον θα είναι καλύτερο του ps3)

 

Αποστολή από το C1505 με τη χρήση Insomnia App