Ποια προτεινετε;

[rnd]

Το ότι το e-shop ή οποιαδήποτε άλλη εταιρεία καλύπτει κάποιες περιπτώσεις εγγύησης, επειδή μεταθέτει το οικονομικό κόστος στους προμηθευτές, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι σοβαρή και φερέγγυα εταιρεία.

 

Εάν το e-shop έχει κάνει συμφωνία με τον προμηθευτή της Arielli ώστε να αγοράζει τα προϊόντα πιο φθηνά, χωρίς δεσμεύσεις εγγύησης, η οποία προφανώς έχει κάποιο εταιρικό κόστος, τότε πρέπει να επωμιστεί το ίδιο την οικονομική ζημία των ελαττωματικών προϊόντων. Εάν όμως δεν είναι σοβαρή και φερέγγυα εταιρεία, θα χρησιμοποιεί διάφορες προφάσεις για να μην καλύπτει πολλές έγκυρες περιπτώσεις εγγύησης. Εκεί φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο της κάθε εταιρείας, στην ανάληψη της ευθύνης που της αναλογεί.

 

Επειδή στις ημέρες μας, η αγορά ηλεκτρονικών προϊόντων έχει καταντήσει λαϊκή αγορά, όπου οι πωλήσεις γίνονται πολλές φορές "με το κιλό", χρειάζεται αρκετή προσοχή στην επιλογή των προϊόντων και των καταστημάτων.

 

Πριν από 15 χρόνια, ένας συγγενής μου, μου είχε αναφέρει την εξής σχετική και πραγματική ιστορία.

 

Προφανώς όποια εταιρεία εφαρμόζει αντίστοιχες τακτικές στην πώληση ηλεκτρονικών προϊόντων, δεν είναι άξια λόγου.

 

 

 

Στις λαϊκές αγορές, οι πωλητές δεν πωλούν μόνο προϊόντα δικής τους παραγωγής. Πηγαίνουν στη λαχαναγορά, και προμηθεύονται διάφορα προϊόντα, τα οποία πωλούν τις προσεχείς ημέρες σε διάφορες λαϊκές αγορές, σύμφωνα με το πρόγραμμά τους.

 

Ο κάθε πωλητής έχει στην ιδιοκτησία του αρκετά καφάσια, τα οποία έχει αγοράσει σε καλή τιμή, τα οποία προφανώς είναι άδεια. Όσα από αυτά τα καφάσια χρειάζεται κάθε φορά, τα έχει μέσα στο φορτηγό του. Όταν λοιπόν ο πωλητής αγοράζει από τον χονδρέμπορο της λαχαναγοράς για παράδειγμα αχλάδια, τα παραλαμβάνει σε ήδη γεμισμένα καφάσια, και αφήνει τον αντίστοιχο αριθμό άδειων καφασιών. Έτσι, χρεώνεται μόνο για το περιεχόμενο των καφασιών, χωρίς να χρεωθεί για αγορά των καφασιών (αρκεί τα καφάσια που ανταλλάσσονται να μην είναι σπασμένα).

 

Ο κάθε πωλητής έχει δύο επιλογές κατά την αγορά των αχλαδιών από τον χονδρέμπορο της λαχαναγοράς.

 

Η πρώτη επιλογή, η συντηρητική, είναι να αγοράσει το κάθε καφάσι 600 δραχμές, και αφότου πουλήσει στον πάγκο του οποιαδήποτε ποσότητα, να επιστρέψει τα υπόλοιπα καφάσια στη λαχαναγορά και να αποζημιωθεί πλήρως, εφόσον τα προϊόντα είναι ακόμα σε καλή κατάσταση.

 

Η δεύτερη επιλογή, που έχει μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους, είναι να αγοράσει το κάθε καφάσι 300 δραχμές, χωρίς δικαίωμα επιστροφής, οπότε θα πρέπει τις επόμενες δυο τρεις ημέρες να καταφέρει να πουλήσει την περισσότερη ποσότητα, ώστε να έχει τουλάχιστον το ίδιο κέρδος με την πρώτη περίπτωση, και όσα αχλάδια περισσέψουν, εάν τύχει και περισσέψουν, αντί να τα πετάξει, να τα πουλήσει στο κόστος ή να τα μοιράσει σε συγγενείς, φίλους ή γείτονες.

 

Προφανώς ο πωλητής επιθυμεί να αγοράσει το εμπόρευμα όσο το δυνατόν φθηνότερα, ώστε να έχει μεγαλύτερο κέρδος, άρα προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη δεύτερη επιλογή, με ρίσκο μερικές φορές να κάνει μεγαλύτερη παραγγελία λόγω λάθος εκτίμησης, και να υποστεί ζημιά. Εάν ο πωλητής δεν είναι σίγουρος ότι θα καταφέρει να πουλήσει μεγάλη ποσότητα, και αποφασίσει να προμηθευτεί μικρή ποσότητα προϊόντων για να μην ρισκάρει, σε περίπτωση μεγάλης ζήτησης υπάρχει περίπτωση να ξεμείνει από εμπόρευμα πολύ γρήγορα και να χάσει πολλά ευκαιριακά κέρδη, οπότε αυτή η επιλογή είναι τις περισσότερες φορές απορριπτέα.

 

Όταν λοιπόν ο πωλητής δεν είναι σίγουρος για την ποσότητα που πρόκειται να πουλήσει, είτε τα προϊόντα είναι ευπαθή, επιλέγει την πρώτη λύση, που επειδή δεν εμπεριέχει κανένα ρίσκο μπορεί να προμηθευτεί πολύ μεγάλη ποσότητα, ώστε να καλύψει κάθε πιθανή ζήτηση, όμως με διπλάσιο κόστος αγοράς και κατά συνέπεια λιγότερο συνολικό κέρδος.

 

Εάν όμως ο πωλητής είναι σχετικά σίγουρος ότι ένα προϊόν θα έχει μεγάλη ζήτηση και θα ξεπουλήσει, τότε πάντα επιλέγει τη δεύτερη λύση, ακόμα και εάν στο τέλος του περισσέψουν κάποια προϊόντα, επειδή θα έχει το μισό κόστος αγοράς και κατά συνέπεια μεγαλύτερο συνολικό κέρδος.

 

 

 

Επεξ/σία 1 Οκτωβρίου 2014 από rnd