Σαν σήμερα [17/08/1982]: H Philips παρουσιάζει το πρώτο Compact Disk (CD)

[h34a]

Θέλετε καλό ήχο από mp3?

Nokia N91, Sennheiser cx-280, 320kb mp3s

 

και αααντε γεια

 

Ποτέ δε θα αγόραζα Sennheiser προιόν, απαίσια εταιρία, απορώ πως θεωρείται και audiophile. Πουλάει προιόντα για νεκρόφιλους.

[Regulus]

Κοιτάξτε, εκεί έξω υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος από μουσικούς, παραγωγούς και ηχολήπτες που δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό (αν και όχι πάντα) για να παράγουν ένα μουσικό κομμάτι. Το να το ακούς με κάποιον από τους σημερινούς τρόπους αναπαραγωγής είναι σαν να θαυμάζεις ένα έργο του Μονέ ή του Βαν Γκόγκ για παράδειγμα σε ένα κουτάκι από σπίρτα.

Κάποιοι έγραψαν ότι για να ακούσεις διαφορές μεταξύ ενός CD και ενός mp3 χρειάζεται να ξοδέψεις πάνω από χιλιάρικο. Δεν συμφωνώ, για να ακούσεις τις διαφορές πρέπει πρώτα να έχεις διάθεση για καλό ήχο. Αν είσαι ευχαριστημένος με ένα κινητό και ένα ζευγάρι ακουστικάκια πάσο, το mp3 είναι μια χαρά.

Επίσης συμφωνώ με τον φίλο που λέει ότι το mp3 έχει ξεπεραστεί σαν τεχνολογία. Υπάρχουν πλέον συμπιέσεις πολύ ανώτερες όπως το ogg αν και με την έκρηξη στην χωρητικότητα των αποθηκευτικών μέσων μπορείς να έχεις πλέον ασυμπίεστο ήχο σε flac ή κάποιο άλλο φορμά.

Το μόνο που με εκνευρίζει πραγματικά με την σημερινή κατάσταση στον ήχο είναι ότι προσπαθούν να μου πουλήσουν ένα άθλιο προϊόν στην τιμή που πλήρωνα παλαιότερα ένα καλύτερο.

[Oxygene]

Δεν θα ξεχάσω το 1997 (στις δόξες του τότε το περιοδικό Hitech), ρωτάω έναν μαγαζάτορα στο κέντρο της Αθήνας "Έχετε CD αναφοράς;" και δεν ήξερε καν τι είναι...

[macodin]

Εν συντομία θα πω ότι το cd εφευρέφηκε τα τέλη της δεκαετίας του 60.

Το πρώτο cd player που είχα πάρει γύρω στo 88-90 (denon ή technics, δε θυμάμαι) με προσγείωσε απότομα όταν άκουσα τον ήχο του: όπως τα φλιπεράκια, μόνο μουσική δεν έπαιζε! (και είχα δώσει και ένα σκασμό λεφτά). Σε άμεση σύγκριση με το κασσετόφωνο zx1000 της nakamichi όλη η παρέα βάζαμε τα γέλια.

Αργότερα τα μηχανάκια αυτά αναβαθμίστηκαν σιγά-σιγά, αλλά η μεγάλη και σωστή αναβάθμιση έλαβε χώρα εκεί γύρω στο 2000κάτι με το upsampling.

Βασσιλιάς της υψηλής ποιότητας παραμένει το βιννύλιο (ειδικά αυτά των 180-240 γραμμαρίων).

Για να μπορέσει ένα cd player να πλησιάσει καν την φυσικότητα (αυτό είναι το ζητούμενο) ενός καλοστημένου πικ-άπ της τάξεως των 5-6000 ευρώ (το πικ-άπ μόνο), θα πρέπει να κινηθεί κάποιος στην κατηγορία που κινείται το cd Naim 555.

Με 3-4 χιλιάρικα (το σύνολο των μηχανημάτων δηλαδή cd-ενισχυτής-ηχεία-καλώδια-πολύμπριζα κτλ) δεν παίρνεις  hi end μηχανάκια, αλλά πολύ όμορφα και ευάκουστα  hi-fi.

 

Y γ: Κακώς αναφέρονται ως ψηφιακά τα  cd  ενώ είναι αναλογικότατα. Η εγγραφή της πληροφορίας πάνω στο σώμα του cd  γίνεται ηλεκτρομαγνητικά. Από εκεί και πέρα μετά το λέϊζερ της κεφαλής ανάγνωσης αναλαμβάνει δράση το ADC (Analog to Digital Converter), και στην συνέχεια ακολουθεί το DAC (το ανάποδο).

 

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όποιος δεν ενδιαφέρεται για υπερυψηλή ποιότητα μουσικής ας μην ασχοληφεί καν με το θέμα και πετάξει τα λεφτά του. Με ένα φτηνό συστηματάκι των 1000-1500 ευρώ περίπου (μαζί με τα περιφεριακά- καλώδια, βάσεις, ρεύμα, γειώσεις, πολύμπριζα κτλπ), μπορεί ν' ακούσει αξιοπρεπέστατο ήχο.

 

Υ γ 2: Δεν μπαίνω στον κόπο να σχολιάσω για mp3, you tube, internet streaming κτλ.

 

Υ γ 3: Οι απόψεις μου αυτές είναι προσωπικές, γενικές, και σε καμία περίπτωση δεν διεκδικούν την αλήθεια.

         Όμως επειδή έχω την εμπειρία 30 χρόνων περίπου στο hi-fi, hi-end, οι τρεις βαθμίδες σε σχέση πάντα με την τιμή, είναι περίπου οι εξής:

         α) 600-1000 δολλάρια- entry level

         β) από 1000 μέχρι 5000 δολλάρια- πολύ καλά και αξιόπιστα hi-fi και όχι μόνο στο άνω άκρο της τιμής.

         γ) από 5000 μέχρι 12000 δολλάρια- entry level hi-end μηχανήματα που "θυμίζουν" ή και "ακουμπάνε" την υπερυψηλή πιστότητα.

         δ) πάνω από 12000 δολλάρια και βρίσκεσαι στα καθάρια, κρυστάλλινα, μεταξένια, αέρινα, βελούδινα, με "σώμα", "υφή", χροιές", timing, ισσοροπία, μικρά  και μεγάλα δυναμικά, λεπτομέρεια που τρομάζει, εικόνα, όγκο, απόσβεση (decay), ταχύτητα, μικρολεπτοφυείς αποχρώσεις μονών και ζυγών αρμονικών των μουσικών οργάνων και φωνών, και... και... και...

 

Στην τελευταία περίπτωση αυτό που πληρώνεις (το μηχανάκι-α) δεν το ακούς ποτέ. (Υπάρχει αυτό το παράδοξο στην hi-end ακουστική εμπειρία, ότι, δίνεις τόσα πιο πολλά λεφτά, όσα είναι απαραίτητα για να "εξαφανίσουν" τα μηχανάκια που πλήρωσες, τα οποία παρεμβαίνουν ανάμεσα στην ορχήστρα και τον ακροατή. Σε αυτές τις περιπτώσεις, εκφράσεις του τύπου: άκου τι ωραία που παίζει αυτό το cd- πολύ απλά δεν υπάρχουν για τον απλούστατο λόγο πως δεν ακούγεται κανένα cd (ούτε ενισχυτής ούτε ηχεία) ώστε ν' αναφερθεί, το μόνο που ακούγεται είναι οι καλλιτέχνες ή η ορχήστρα.

[h34a]

macodin αυτό ακριβώς είναι όλη η ουσία της μουσικής ακρόασης, να μην ακούς το μηχάνημα. Οι μουσικοί και τεχνικοί της ηχογράφησης έχουν χρησιμοποιήσει ένα σωρό διαφορετικές συσκευές, που κάθε μία συνέβαλλε στο τελικό ηχογραφημένο αποτέλεσμα και η συσκευή αναπαραγωγής που χρησιμοποιεί ο καθένας αλλάζει τη μουσική που έχει ηχογραφηθεί και ακούει κάτι διαφορετικό.

Συμφωνώ και για τα λεφτά που ανέφερες, αν και πάρα πολλές φορές η ποιότητα που αγοράζεις δεν είναι ανάλογη με τα λεφτά που έδωσες. Αλλά από πολύ μικρός έχω μία μεγάλη απορία που ποτέ δε κατάλαβα, γιατί βάζουν ταμπελάκι hi-fi σε πάρα πολλές συσκευές, αφού μικρή σχέση έχουν με την υψηλή πιστότητα.

Regulus νομίζω ότι πλέον ο περισσότερος κόσμος χρησιμοποιεί τη μουσική σαν υπόβαθρο, σα φόντο για να κάνει άλλες δουλειές και να χαζέψει, έτσι για να έχει κάτι να παίζει στο βάθος, λίγοι κάθονται να προσέξουν περισσότερο και να ψάξουν ίσως κάτι παραπάνω, για αυτό και πολλοί είναι 100% ικανοποιημένοι με τα internet, mp3 player, κινητά κλπ.

[orck]

 

Y γ: Κακώς αναφέρονται ως ψηφιακά τα  cd  ενώ είναι αναλογικότατα. Η εγγραφή της πληροφορίας πάνω στο σώμα του cd  γίνεται ηλεκτρομαγνητικά. Από εκεί και πέρα μετά το λέϊζερ της κεφαλής ανάγνωσης αναλαμβάνει δράση το ADC (Analog to Digital Converter), και στην συνέχεια ακολουθεί το DAC (το ανάποδο).και... και...

 

 

Εδω δεν σε καταλαβαινω, πως δεν ειναι φηφιακη αποθηκευση πληροφοριας; Το λες και μονο σου οτι εχει δυο μετατροπες ADC και DAC για παρουμε τον ηχο σπιτι μας. Τι σχεση εχει ο τροπος για την αποθηκευση της πληροφοριας πανω στο δισκακι;

 

[georgepppo]

 

Το μόνο που με εκνευρίζει πραγματικά με την σημερινή κατάσταση στον ήχο είναι ότι προσπαθούν να μου πουλήσουν ένα άθλιο προϊόν στην τιμή που πλήρωνα παλαιότερα ένα καλύτερο.

σε τι ακριβώς αναφέρεσαι ? στα ακριβά ηχοσυστήματα ?

μια χαρά ήχο παίζουν τα καλά home cinema και η τέλεια ποιότητα βρίσκεται στις 12000+ ευρώ όπως αναφέρθηκε σε στούντιο και όχι σε ερασιτέχνες.

τώρα όσο για το βινύλιο μερικοί λένε ότι είναι καλύτερο απο τα σημερινά συστήματα ήχου.....όχι δεν είναι καλύτερο ένα σύστημα της τεχνολογίας του 1940 που ξεκίνησε το βινύλιο απο ένα σύστημα που έχει τα χίλια πλεονεκτήματα απο θέμα τιμής,χρόνου και ποιότητας.

τα τραγούδια που κατεβάζουμε απο το youtube είναι ΤΣΑΜΠΑ και αν θέλει κανένας ποιότητα να πάει να δώσει λεφτά να αγοράσει cd και να τα κάνει mp3 320kbps η ogg η ότι θέλει για να έχει ποιότητα.

το ότι κάποιοι τα σκάνε χοντρά για είναι η δουλειά τους καλά κάνουν ,το ότι κάποιοι τα σκάνε για πολλά χιλιάρικα για βινύλια και ενισχυτές κλπ απο χόμπι μπράβο τους όμως μην το παίζουν και ξερόλες του ήχου και της απόλυτης ποιότητας γιατί ίσως να έχουν λίγο καλύτερη ποιότητα απο ένα home cinema με τεράστιο κόστος, οπότε είναι σαν να βγαίνουν και να λένε ότι παίρνουν κάτι πολύ πιο ακριβά απο ότι πραγματικά αξίζει και θέλουν και μπράβο.

[h34a]

σε τι ακριβώς αναφέρεσαι ? στα ακριβά ηχοσυστήματα ?

μια χαρά ήχο παίζουν τα καλά home cinema και η τέλεια ποιότητα βρίσκεται στις 12000+ ευρώ όπως αναφέρθηκε σε στούντιο και όχι σε ερασιτέχνες.

τώρα όσο για το βινύλιο μερικοί λένε ότι είναι καλύτερο απο τα σημερινά συστήματα ήχου.....όχι δεν είναι καλύτερο ένα σύστημα της τεχνολογίας του 1940 που ξεκίνησε το βινύλιο απο ένα σύστημα που έχει τα χίλια πλεονεκτήματα απο θέμα τιμής,χρόνου και ποιότητας.

τα τραγούδια που κατεβάζουμε απο το youtube είναι ΤΣΑΜΠΑ και αν θέλει κανένας ποιότητα να πάει να δώσει λεφτά να αγοράσει cd και να τα κάνει mp3 320kbps η ogg η ότι θέλει για να έχει ποιότητα.

το ότι κάποιοι τα σκάνε χοντρά για είναι η δουλειά τους καλά κάνουν ,το ότι κάποιοι τα σκάνε για πολλά χιλιάρικα για βινύλια και ενισχυτές κλπ απο χόμπι μπράβο τους όμως μην το παίζουν και ξερόλες του ήχου και της απόλυτης ποιότητας γιατί ίσως να έχουν λίγο καλύτερη ποιότητα απο ένα home cinema με τεράστιο κόστος, οπότε είναι σαν να βγαίνουν και να λένε ότι παίρνουν κάτι πολύ πιο ακριβά απο ότι πραγματικά αξίζει και θέλουν και μπράβο.

Ο ήχος του βινυλίου έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα σε σχέση με τον ήχο του cd, μη νομίζεις ότι είναι το απόλυτο μέσο αναπαραγωγής, ακόμα και τα πρώτα χάλια cd της δεκαετίας του 1980 ήταν σε μερικούς τομείς αισθητά καλύτερα από το βινύλιο. Ο ήχος έχει πολλούς τομείς που μπορεί να αναλυθεί και να αξιολογηθεί, ένα λεγόμενο καλό μηχάνημα μπορεί να έχει καλή ως πολύ καλή βαθμολογία σε ορισμένους τομείς και μέτρια ως και κακή ακόμα σε μερικούς άλλους. Στη λεγόμενη high-end κατηγορία τα μηχανήματα έχουν πολύ καλή ως άριστη απόδοση σε πολλούς τομείς και ίσως απλά καλή ως μέτρια σε μερικούς άλλους. Δύσκολα βρίσκεις μηχάνημα τέλειο σε όλα. Ακόμη, υπάρχουν πολλές υπερκοστολογημένες συσκευές στη κατηγορία αυτή, αρκετές εταιρίες εκμεταλλεύονται τους (πλούσιους συνήθως) πελάτες τους και τους αναγκάζουν να πληρώνουν πολύ περισσότερα χρήματα από τη πραγματική ηχητική αξία που αγοράζουν, δίνοντας στους υπόλοιπους απλούς και φτωχούς εραστές της μουσικής ένα ακόμα δικαίωμα να αμφιβάλλουν για το λόγο ύπαρξης και βιωσιμότητας της high-end κατηγορίας.

Πάντως, σήμερα μπορεί κάποιος να πάρει μια μικρή γεύση ανώτερης ηχητικής εμπειρίας με λίγα χρήματα. Με 200 ευρώ περίπου μπορείς να αποκτήσεις μία κάρτα ήχου υπολογιστή όπως π.χ. http://www.asus.com/gr/Essence_HiFi_Audio/Essence_STX_II/, ο ήχος που θα ακούσεις είναι πολλές φορές ανώτερος από τις συνηθισμένες ξεχωριστές κάρτες ήχου (για τις ενσωματωμένες ούτε λόγος), περνάς πλέον σε άλλο επίπεδο.

Από τη πολύ μικρή εμπειρία που έχω με home cinema, νομίζω ότι μερικά είναι καλά για ταινίες αλλά δεν έχουν ιδιαίτερες επιδόσεις στην αναπαραγωγή μουσικής. Άσε που τα καλά μηχανήματα είναι πολύ πιο ακριβά από τα στερεοφωνικές συσκευές γιατί αγοράζεις 7.1+ και όχι 2 κανάλια ήχου.

[azuli]

Αλλά άν έχουμε σαν πηγή πχ το master tape όπως λέει ο φίλος πάνω, τότε ένα mp3 στα 320kbs θα δίνει καλύτερο ακουστικό αποτέλεσμα κατά την αναπαραγωγή σε σχέση με ένα CD

αυτο δεν ισχυει σε καμια περιπτωση. max kbps του cd = 1.411 kbps,max kbps του mp3 = 320 .Μιλανε τα μαθηματικα οχι εγω.

Σε ότι αντίγραφο έχω κάνει (CD/DVD) χρησιμοποιώ πλέον πάντα Taiyo Yuden. Κάποια στιγμή κυκλοφόρησαν και σαν That's δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα. Αν δεν μπορείτε να τα βρείτε δοκιμάστε εδώ: http://www.discimpex.gr/home-en/

 

μονο αυτοι τα πουλανε εδω και πολλα χρονια,το καλο ειναι οτι σου τα στελνουν και σπιτι αν θες.Επισης οι ιδιοι ειναι οι αποκλειστικοι εισαγωγεις των αντιγραφικων plextor που ειναι φυσικα και αυτα τα καλυτερα αντιγραφικα.Γενικα ο συνδιασμος taiyo yuden και plextor ειναι ο ιδανικος για να κοιμασαι ησυχος..

 

Τα that's τα κεραμικα ασπρα ειναι το πιο ποιοτικο αντιγραψιμο που παιζει,εχω καψει χιλιαδες σαν dj τα τελευταια 10-15 χρονια και τα εμπιστευομαι οσο τιποτα

 

 

Αν βαλουμε κατω, οτι παλια εμπαινε ενα συγκροτημα σε ενα studio και βαρουσαν ολοι μαζι και τα παντα γραφοταν στην ταινια, χωρις καμια ψηφιακη επεξεργασια, σκεψου τι παιρνουσε σε καθε ηχογραφηση και τι ακουγες μετα στο βινυλιο.

 

Και οντως, ενα mp3 ή καλυτερα καποια πιο καλη συμπιεση, απο το αρχικο αρχειο με δειγματοληψια κοντα στην ποιοτητα studio 24bit/192KHz , θα εχει καλυτερη ποιοτητα απο το cd.

 

1)παντα γινοταν επεξεργασια πριν το κομματι τυπωθει,απλα ηταν αναλογικη.

 

2)το δευτερο που λες οτι το mp3 μπορει να εχει καλυτερη ποιοτητα απο το cd δεν το σχολιαζω καν,περιμενω να μου παραθεσεις μια πηγη που να λεει αυτο το πραγμα.Τιp:δεν θα βρεις.

 

Ελπιζω να μην ασχολεισαι επαγγελματικα με τον ηχο

όσο για το βινύλιο μερικοί λένε ότι είναι καλύτερο απο τα σημερινά συστήματα ήχου.....όχι δεν είναι καλύτερο ένα σύστημα της τεχνολογίας του 1940 που ξεκίνησε το βινύλιο απο ένα σύστημα που έχει τα χίλια πλεονεκτήματα απο θέμα τιμής,χρόνου και ποιότητας.

 

κι ομως.Οποιοσδηποτε dj εποχης προ 2004 που αγοραζε αναγκαστικα βινυλια και κυριως αν τα επαιζε/ακουγε και σε καλα ηχοσυστηματα μαγαζιων θα σου πει οτι το βινυλιο εχει καλυτερο ηχο.Το cd μπορει να εχει πιο καθαρο ηχο αλλα το βινυλιο εχει πιο γεματο ηχο και πιο ζεστο ηχο,εχει ογκο και εξτρα συχνοτητες δημιουργημενες απο τα ηλεκτρονικα του πικαπ και την τριβη της βελονας που ψυχοακουστικα για καποιο λογο δουλευουν καλα στο ανθρωπινο αυτι,κατι που ειναι πολυ πολυ πιο σημαντικο απο τον crystal clear ηχο του cd

[kfyros]

<p>Online streaming, το μελλον, δεν χρειαζεται να ψαχνεις, δεν χρειαζεσαι τεραστιους δισκους, επιλογες για το φορητο player/κινητο σου, πολυωρες ταξινομησεις και μετατροπες, μια μικρη συνδρομη ή και καθολου (youtube) ακους οτι μπορει να σου ερθει στο μυαλο, η ευκολοτερη λυση, αρα η καλυτερη λυση και δεν χρειαζετε να γινεις και πειρατης. NOW AND THE FUTURE.</p>

 

Πολύ μακριά από το να γίνει αυτό . Απαιτείται συνδρομή για Internet, ηλ. υπολογιστής που θα συνδέεται με ηχοσυστημα, έχει περιορισμένη φορητότητα (καθόλου χωρίς smartphone και data πρόγραμμα κινητής, ενώ ακόμα και σε αυτή την περίπτωση εξαρτασαι από την άθλια κάλυψη και ποιότητα υπηρεσιών των εταιρειών κινητής) , συνδρομή σε υπηρεσίες, και τέλος και σημαντικότερο, χαμηλή ποιότητα ήχου..

<p>Πεθάνανε. Δείτε απλά πχ. την Apple που δεν εχει ενσωματώσει cd drive στα μακμπουκ της. Ανάλογα κινούνται-θα κινηθούν και οι άλλες εταιρίες. Εδώ έτσι όπως πάει θα πεθάνει και το έθερνετ αφού μόνο wireless interface βάζουν πλέον για οικονομία χώρου κτλ.</p>

Η συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών δεν διαθέτει ultrabooks, μη λέμε ότι θέλουμε..

CD drive βέβαια δεν υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια. Dvd recorders έχουν όλοι οι υπολογιστές που διαθέτουν τέτοια συσκευή.

 

<p>

Αδερφέ πλέον τα περισσότερα λάπτοπ (εδώ και καμιά 4ετία) έρχονται χωρίς cd, αλλά με κρυφό partition που περιέχει τα apps και τα προεγκατεστημένα windows.<br><br>

Τώρα για όλα τα υπόλοιπα παραδείγματα που έδωσες, είναι ακριβώς αυτό που είπε ο συνφορουμίτης πιο πάνω: "παλιά μυαλά".</p>

Αν και off-topic, να σημειώσω τα εξής. :

1. Το cd ως μέσο έχει σχεδόν εκλείψει . πρακτικά υφίσταται μόνο στη μουσική βιομηχανία. Το Dvd-rw dl το έχει αντικαταστησει ως εγγράψιμο μέσο που δεν χρειάζεται να μεταβάλλεται συχνά.

2. Η κατάργηση των installation discs (οχι cd's αλλά dvd's εδώ και χρόνια) στα laptops έγινε για μείωση του κόστους.

Για μένα, είναι πραγματικά ανόητος όποιος power user δεν φτιάχνει recovery discs με το installation media του laptop του. (σε dvd, όχι cd). Και είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπω να προσπαθεί κάποιος να κάνει recovery σε laptop που έχει σκάσει ο δίσκος χωρίς να έχει τα installation media, γιατί δεν έχει recovery media, ή τα μετέφερε σε φλασακι το οποίο πανωγραψε με κάτι άλλο, ή δεν μπουταρει το ρημάδι το στικακι. Επίσης συνήθως οι εταιρείες χρεώνουν την αποστολή media εκ των υστέρων και δεν τα διαθέτουν για download.

3. Τα δισκάκια έχουν απείρως μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο σε σχέση με σκληρό δίσκο - usb flash. Φυσικά ενδείκνυνται για περιορισμένο όγκο δεδομένων.

4. Θέματα copyright - κλείδωμα δίσκου (για προστασία από αλλαγή περιεχομένου). Επίσης σε πολλές εταιρείες είναι απενεργοποιημενο το storage στα usb ports των υπολογιστών και είναι εφοδιασμένα με Dvd players μόνο για μεταφορά δεδομένων προς τα συστήματα της εταιρείας (χωρίς δυνατότητα εγγραφής).

[vrykolakas]

2. Η κατάργηση των installation discs (οχι cd's αλλά dvd's εδώ και χρόνια) στα laptops έγινε για μείωση του κόστους.

 

 

Σιγά το κόστος...

Και οντως, ενα mp3 ή καλυτερα καποια πιο καλη συμπιεση, απο το αρχικο αρχειο με δειγματοληψια κοντα στην ποιοτητα studio 24bit/192KHz , θα εχει καλυτερη ποιοτητα απο το cd.

 

Εσύ που βρίσκεις τέτοια mp3? Γιατί όλα τα mp3 που βρίσκω εγώ είναι για μάπες σώου σε σχέση με τo cd...

[Tilemaxx]

Σε ψηφιακή μορφή μόνο το FLAC αξίζει.

[macodin]

Eν συντομία, γιατί οι υποχρεώσεις τρέχουν.

 

h34a: μην μπερδεύουμε αγαπητέ  το audio με το home cinema, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση.

Θα αναφερθώ σε δύο μείζονες λόγους.

 

α) ποιότητα: Ακόμα και στα εξωτικά  dvd player , στην καλύτερη περίπτωση ο μηχανισμός ανάγνωσης έχει το 50% της ακρίβειας σε σχέση με τον μηχανισμό των cd, (ας πούμε για παράδειγμα τη ναυαρχίδα της  meridian, η οποία κοστίζει σχεδόν μια χούφτα χιλιάρικα και είναι ένα από τα καλύτερα dvd  στον χώρο, ανεξαρτήτου τιμής). Εξ άλλου τα λέϊζερ δουλεύουν σε διαφορετικές συχνότητες, οι μηχανισμοί είναι προσαρμοσμένοι ώστε να κάνουν την όσο το δυνατόν απόλυτη δουλειά πάνω στο συγκεκριμένο φάσμα, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

 

β) ακόμα και εάν βάλoυμε για πηγή ένα cd  στο  home cinema, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι audio σημαίνει stereo (τρισδιάστατο) και όχι πολυκάναλο, γιατί στο πολυκάναλο δεν υπάρχει σκηνική παρουσία (και κατά συνέπεια ούτε πλάτος, ύψος και βάθος σκηνής ή αλλιώς, φυσική-χωρική παρουσία καλλιτεχνών και οργάνων πάνω στη σκηνή). Φαντάσου φερ' ειπείν να έχουμε  βάλει στην πηγή ένα τζαζ κουαρτέτο και να ακούμε τον μπασίστα πίσω δεξιά μας, δίπλα από το σκρίνιο, και τον πιανίστα πίσω αριστερά μας πάνω από το τζάκι. Ε αυτό δεν είναι στερεοφωνική εικόνα για ακρόαση, είναι το ίδιο όπως μιας καφετέριας ή ενός κλαμπ που η μουσική χρησιμοποιείται για μπάκράουντ.

 

Σου εφιστώ την προσοχή και σε κάτι άλλο: στις  hi end κατηγορίες τιμής, και ειδικά σ' αυτές, είναι πολύ δύσκολο, εάν όχι αδύνατον, να κοροϊδέψεις τον πελάτη για πολούς λόγους.

Το ζήτημα εδώ είναι ότι ο δυνητικός πελάτης ενός τέτοιου συστήματος, έχει μια εμπειρία (και ακουστική και μηχανημάτων), ώστε ξέρει ακριβώς τι θέλει και γιατί. Ας μην ξεχνάμε ότι το αγοραστικό κοινό αυτής της κατηγορίας είναι μεγάλοι άνθρωποι, ο κανόνας είναι πάνω από τα 40 έτη, γι' αυτό και οι άγγλοι αυτά τα μηχανάκια τα ονομάζουν: toys for big boys, και οι αγορές αυτών των εργαλείων συνήθως γίνονται μετά από πολαπλές ακροάσεις και ραντεβού (ακόμα και γεύματα) με τον έμπορο. Πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, όταν κάποιος δίνει μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ; Ας σκεφτούμε τον Θεωδοράκη. Υπάρχει περίπτωση να τον γελάσει ο πωλητής, αυτόν τον γίγα της εμπειρίας, αφού βρίσκεται όλη τη ζωή του ανάμεσα σε φυσικά όργανα; όχι βέβαια, το αντίθετο συμβαίνει, μπορεί ν' ακούσει διάφορα ακριβά και να αναλύσει τους χαρακτήρες και τις χροιές από τα μηχανάκια αυτά, ακόμα καλύτερα και από τον πωλητή. Σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει καλύτερο-χειρότερο αλλά διαφορετικό. Άλλο ένα πόρσε 911 και άλλο μια  slk. Και τα δύο καταπληκτικά αμάξια αλλά για διαφορετική δουλειά, είναι θέμα γούστου (και καπέλου...).

(Τον ανέφερα γιατί τον είχα δει σε μια συνέντευξη στο σπίτι του, και παρατήρησα όχι το σύστημα, δεν φαινόταν, αλλά δύο πανάκριβα υβριδικά ηχεία πίσω του, μου διαφεύγει η εταιρία αυτή τη στιγμή, πάνε χρόνια).

Να κάνω μια παρένθεση εδώ και να αναφέρω ότι, σε αντίθεση με αυτό που νομίζει ο κόσμος, στην Ελλάδα έχουμε αρκετούς, δεκάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες εξωτικών συστημάτων. Ίσως να θεωρήσουν πολλοί ότι είναι πλούσιοι, αλλά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι δημόσιοι υπάλληλοι (αν κρίνω από τον κύκλο μου στα 25-30 άτομα υπάρχουν και ένας ηλεκτρολόγος, ένας φαναραντζής, τρεις ταξιτζήδες, βιβλιοπόλης, 2-3 χρυσοχόοι βέβαια, δύο σερβιτόροι, και μερικοί άνεργοι την τελευταία δεκαετία (δουλεύουν από 'δω και από 'κει).

 

Εάν αναρωτιέται κάποιος που βρίσκουν τα λεφτά, δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Ο κανόνας είναι ότι όλοι (μας, και έτσι πρέπει), ξεκινάμε από φτηνά συστήματα ώστε να μπούμε στην διαδικασία της ακουστικής εμπειρίας και των κανόνων του σεταρίσματος (δεν υπάρχουν μηχανήματα  plug and play, χρειάζεται κόπος, ευχάριστος βέβαια, αλλά κόπος μερικών ημερών ώστε να στηθούν σωστά οι αναβαθμίσεις κάθε φορά, και εδώ είναι το "πρόβλημα" με τα καλά μηχανήματα, γιατί οι χωρίς εμπειρία τα βγάζουν από τα κουτιά τους τα βάζουν στην πρίζα και περιμένουν να παίξουν αλλά... μάπα το καρπούζι. Εμ δεν παίζουν έτσι εύκολα, σύμφωνα με τα λεφτά που δώσαμε δηλαδή, μακάρι να ήταν έτσι...) ώστε να αποκτήσουμε την ατομική εκείνη γνώση σε σχέση με την ψυχοακουστική μας και να "πάρουμε" τον δρόμο μας.

Σιγά σιγά και με καλή οικονομία, αναβαθμίζουμε στο επόμενο σκαλί και περνώντας τα χρόνια μετά από πολλές μεταπωλήσεις και αναβαθμίσεις φτάνουμε στο όποιο σημείο είναι για τον καθένα μας το επιθυμητό. Βέβαια η πλειονότητα έχει τα φτηνότερα αυτοκίνητα της αγοράς και όχι της τάξης των 15-20000 ευρώ. Είπαμε ο καθένας μας βάζει προτεραιότητες.

 

Θα κλείσω εδώ λέγοντας το προφανές το οποίο μάλλον δεν έγινε φανερό από κάποια σχόλια που είδα παραπάνω:

ΠΟΤΕ ένας σωστός χαϊφιντελίστας, που σέβεται τον εαυτό του, δεν θα επιτρέψει σε κάποιον νέο στον ήχο (από την στιγμή που τον συμβουλεύει) να σπαταλήσει πάνω από 1000-1500 ευρώ στο πρώτο του σύστημα. 

ΠΑΝΤΑ οι όποιες συμβουλές, και συγχρόνως με πολαπλές ακροάσεις σε φίλους ή σε δικό μας σύστημα, που δίνονται για την αγορά των μηχανημάτων έχουν διάρκεια πολλών εβδομάδων ή και μηνών. Σε μια τωρινή περίπτωση φίλου (έχει μαγαζί με είδη θαλάσσης και ένα σωρό υποχρεώσεις όπως όλοι μας πλέον) έχουμε ήδη κλείσει χρόνο και είμαστε κοντά στην παραγγελία των μηχανακίων (και σε αυτή την περίπτωση τον προσγείωσα απότομα στο τι να ξοδέψει, δίνοντας τα υπόλοιπα λεφτά που είχε στον νου του σε αγορά CDs).

ΟΙ ΕΡΩΤ¨ΗΣΕΙΣ που πρέπει να γίνουν στον υποψήφιο αγοραστή είναι εκατοντάδες (μαζί με ακροάσεις διαφορετικών "τυπικών χαρακτήρων" των "σχολών audio": αγγλική, αμερικάνικη, ιαπωνέζικη, γερμανική, σκανδιναβική ή και συνδυασμών), γι' αυτό και παίρνει χρόνο. Τυπικές αρχικές ερωτήσεις της τάξης: τι είδος ή είδη μουσικής ακούς, γιατί το θέλεις το σύστημα (για ακρόαση ή για μπακ ή κάτι να βαράει να ξεθυμένεις που και που), θα ακούς από  cd; και τι cd από περιοδικά; από τους φίλους μας τους μαύρους; του εικοσάρικου; πόσα έχεις; πέντε, δέκα, μερικές εκατοντάδες; από τα βινύλια που σου άφησε ο πατέρας σου και είναι και πολλά; και τι βινύλια είναι αυτά σε ποιότητα, από ποιές εταιρίες τι βάρους, τι χρήσης, και από τι μήτρες κοπής;, από το  internet;  ποιός ο χώρος σου; μπορεί να στηθεί εκεί σωστά όπως πρέπει (ύψη, πλάτη, αποστάσεις από πίσω τοίχους , ή έχεις την μάνα ή την γυναίκα που καθημερινά ωρίεται: τι στο διάολο τα ' βαλες αυτά τα πράγματα μες τη μέση και δεν μπορούμε να περάσουμε , ακούς, θα ακούς πολλές ώρες την εβδομάδα ή 2-3 ωρίτσες τον μήνα; μήπως το θες για πάρτυ και για πολυκοσμία; κλπ κλπ κλπ.

 

Κλείνω εδώ παιδιά για την ώρα και εύχομαι σε όσους ονειρεύονται σωστό ήχο να βρουν και τους κατάλληλους ανθρώπους ώστε να τους βοηθήσουν να αποκτήσουν μια σχετική εμπειρία, πριν βάλουν το χέρι στην τσέπη, ώστε και το παραμικρό πολύτιμο ευρώ τους να πιάσει τόπο σύμφωνα με την προσωπική τους ψυχοακουστική και χρήση.

Επεξ/σία 22 Αυγούστου 2014 από macodin

[macodin]

Συμπλήρωση εν μέσω διαλείματος:

 

Αγαπητέ orck δεν σε ξέχασα, αλλά ξέρεις, μετάνοιωσα που το έγραψα αυτό και σκεφτόμουν σε τι κουβέντα πάω να μπλέξω εάν το συνεχίσω το σκεπτικό μου. Γι' αυτό και δεν σου απάντησα και ούτε θα το κάνω, να με συγχωρέσεις αν θέλεις, αλλά είναι κάτι το οποίο δεν έχει νόημα πια για μένα.

Εάν πραγματικά ενδιαφέρεσαι να δεις τι γίνεται, (δεν) σου συνιστώ να δεις μία παλιότερη κουβέντα από επαγγελματίες και ερασιτέχνες του είδους σε  debate της παραπάνω δικής μου και της αντίθετης ( "λογικής" ) άποψης. 

Πρόσεχε όμως γιατί σε σημεία γίνεται φιλοσοφικό το θέμα. Είναι θέμα ερμηνείας για κάποιους.

 

Εδώ οι δύο θέσεις.

Πάρε και διάλεξε (ελπίζω να ξέρεις αγγλικά): http://www.audiobanter.com/showthread.php?t=119895

[h34a]

macodin νομίζω ότι συμφωνούμε για το home cinema, η μουσική τους είναι αρκετά χειρότερη από ίδιου κόστους στερεοφωνικά συστήματα.

Το σημείο κλειδί για μένα στη ποιότητα ενός συστήματος είναι "για τί είδος μουσική το θέλεις;". Οι περισσότερες συσκευές παίζουν καλύτερα ορισμένα είδη από άλλα, δηλαδή μερικοί ακροατές έχουν την ψευδαίσθηση ότι τα παίζουν καλύτερα. Όλα τα είδη έχουν το ίδιο φάσμα του μουσικού ήχου, αλλά σε κάθε μουσικό είδος ορισμένες συχνότητες, συγχορδίες, αρμονικές, όργανα ακούγονται σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλα, ας πούμε στο σκληρό ροκ έχουμε πιο μεταλλική χροιά και γρήγορους και κοφτούς ρυθμούς και ανακατεμένους ήχους, στη χορευτική μουσική πιο έντονο το μπάσο και το σταθερό ρυθμό κλπ. Ας υποθέσουμε ότι ένα είδος έχει κατά 90-95% ένα ή μερικούς συνδυασμούς του ήχου και μία συσκευή τα παίζει καλά αυτά, το υπόλοιπο 5-10% της μουσικής όμως θα ακούγεται άσχημα και θα καταστρέφει όλο το σύνολο. Επειδή ο ήχος είναι ένας και κάθε είδος περιέχει όλο το φάσμα (αν και σε διαφορετική αναλογία) μόνο οι συσκευές που παίζουν το ίδιο καλά όλα τα είδη είναι άξιες λόγου για μένα. Τώρα αν κάποιος θέλει να δώσει ένα κάρο λεφτά για να ξεσπάει τα νεύρα του με το γκουπ-γκουπ ή μπουμ-μπουμ ορισμένων συσκευών ή κάποιος άλλος θέλει μία συσκευή να του δημιουργεί ένα απαλό ήχο χωρίς αιχμές για να διαλογίζεται, δε βλέπω τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά με τη μουσική ακρόαση, ο ήχος είναι ένας και τα βασικά σημεία ποιότητας πρέπει να είναι τα ίδια, ορισμένες εταιρίες και συσκευές μπορεί να προσφέρουν ορισμένες διαφοροποιήσεις σε δευτερεύοντα και τρίτα στοιχεία, (κάτι σαν εφέ ας πούμε) αλλά αν δεν είναι αξιόπιστες στα βασικά δε λέει καθόλου.

Μπορώ να πω ότι καταλαβαίνω πολλές γυναίκες που διαμαρτύρονται για τα μπαούλα που κουβαλάει όλο περηφάνεια ο άντρας και γεμίζει το σπίτι. Τα περισσότερα μηχανήματα έχουν χάλια εμφάνιση, κάποιος πληρώνει δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να βάλει στο σπίτι του απαίσια αισθητική. Σχεδόν όλες οι εταιρίες συναγωνίζονται η μία την άλλη ποια θα προφέρει το πιο άχρηστο design στο πελάτη. Μία φορά στο τόσο μπορείς να δεις και κάτι με λόγο ύπαρξης.