Σκοτεινα Μυαλα

[sodoma]

Αν δεν βρήκες αυτό που έψαχνες μπορείς να τσεκάρεις και αυτό. Είναι λίγο μικρό αλλά θα μπορέσεις να βρεις πολλά παρόμοια στο διαδίκτυο https://www.youtube.com/watch?v=hikgeFjo0tY#t=127 

[leleo]

Irvin Yalom- ο κήπος του επίκουρου είναι αυτό που ψάχνεις

[*nenya*]

Και μιας που το θυμήθηκα, ένα πανέμορφο τραγούδι με θέμα τον θάνατο:

 

"The Ministry Of Lost Souls"
[Music: Dream Theater / Lyrics: John Petrucci]

The water's edge
Is where she waits
Lost soul still wandering
Meant to die
But she's stuck not crossing over

The other side
Is where he waits
His spirit reaching out
Meant to save
But she's too scared
to take his hand

Living in a world without you
(drowning in the past)
Is living in no world at all
So now I call on you

Remember me?
I gave you life
You would not take it
Your suffering
was all in vain
It's almost over now
Don't turn your back on paradise

Feeling scared, she's prepared
To give up everything
She can't stand
to feel like half of her is fading

He will choose
the only way
To rid her of her pain
Take her soul now
The decision has been made

Living in a world without love
(a burden to my soul)
Is living in a worthless world
So I will call on you...

Remember me?
I gave you life
You would not take it
Your suffering
was all in vain
It's almost over
Remember me?
You were so young
How could I tell you?
Remember me?
I am the one
Who saved your life that night

I was the one
who would not abandon you
Even in death
I was the one
who would not leave you
I used my freedom to protect you
And all the while direct you
Do you remember me this time?
Even in death I gave you life
I gave you life

I wanted to deserve a place
A place beside you
This time when I reached out my hand
It reached all the way to heaven

Remember me?
I gave you life
You would not take it
Your suffering
was all in vain
It's almost over now
Goodbye
It's almost over now
Goodbye

It's time
I release you from this life
Don't turn your back on paradise

[pantote]

Πολύτιμος ενώπιον του Κυρίου ο θάνατος των οσίων αυτού. (Ψαλ. 116:15)
 

[tzisp]

Βασικά ίσως σας φανεί κάπως αστείο.

Ο λόγος που θέλω να ασχοληθώ με τον Θάνατο, είναι επειδή 1 χρόνο πριν η μάνα μου πέθανε νέα από καρκίνο. Ενας άνθρωπος με καρκίνο σκέφτεσαι τον θάνατο, φοβάται και τρέμει. Αυτό που με ενοχλεί είναι που δεν μπορούσα να μπω μες στο μυαλό της να δω τι σκεφτόταν για να τις διώξω τις σκέψεις αυτές. 

 

Αυτό που θέλω είναι να πλησιάσω όσο γίνεται τον θάνατο - όχι εμπειρικά, αλλά θεωρητικά/φιλοσοφικά - για να μπορέσω...όσο μπορέσω, να καταλάβω την ψυχολογία του μελλοθάνατου. Επίσης, να το πω και συμβολικά, "θέλω να πάρω μια γεύση απ' το σκοτάδι, για να εκτιμήσω καλύτερα το φως". Γι' αυτό ψάχνω προσωπικότητες και συγγράματα που ασχολούνται με τον θάνατο.

 

Άλλο πράγμα "να προσεγγίσω των θάνατο και το πως νοιώθει την ώρα που πεθαίνει κάποιος ή μερικά δευτερόλεπτα πρίν πεθάνει" και άλλο πράγμα "να προσεγγίσω την ψυχολογία κάποιου πρίν τον θάνατο". Το πρώτο αν δεν πεθάνεις δυστυχώς δεν πρόκειται να το μάθεις και οτι και να λένε για εμένα επιστήμονες φιλόσοφοι και λοιποί είναι απλά ατεκμηρίωτες σκέψεις που απλά άρεσαν στον κόσμο και υιοθετήθηκαν από πολλούς. Το δεύτερο πιθανόν και να μπορείς να το μάθεις π.χ η ψυχολογία ενός ανθρώπου και η συμπεριφορά του πρίν κλείσει τα μάτια του για πάντα.

[pantote]

Το παρελθόν παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Πολλοί αναφέρουν ότι την ώρα του θανάτου περνάει ολόκληρη η ζωή μπροστά από τα μάτια τους. Το πως νιώθει κάποιος θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε ακριβέστερα από τα τελευταία του λόγια ή σκέψεις (αν μπορούσαμε να τις ακούσουμε). Γενικά τα συναισθήματα ποικίλουν από τον απόλυτο τρόμο μέχρι την απόλυτη ευτυχία. Οι ενοχές είναι και αυτό ένα συναίσθημα που μπορεί να κυριαρχήσει ειδικά σε κάποιον που έχει ζήσει μια γενικά άσωτη ζωή. Πολλά παίζουν ρόλο, ο ηθικός ή ο ανήθικος τρόπος ζωής, ο τρόπος του θανάτου (που, πως πότε και γιατί), και φυσικά το κυριότερο εάν έχει μετανοήσει για όλες τις μικρές ή μεγάλες αμαρτίες και έχει πιστέψει στο Θεό-Δημιουργό του.

Επεξ/σία 7 Αυγούστου 2014 από pantote