Σκοτεινα Μυαλα

[timonkaipumpa2]

Βασικά ίσως σας φανεί κάπως αστείο.

Ο λόγος που θέλω να ασχοληθώ με τον Θάνατο, είναι επειδή 1 χρόνο πριν η μάνα μου πέθανε νέα από καρκίνο. Ενας άνθρωπος με καρκίνο σκέφτεσαι τον θάνατο, φοβάται και τρέμει. Αυτό που με ενοχλεί είναι που δεν μπορούσα να μπω μες στο μυαλό της να δω τι σκεφτόταν για να τις διώξω τις σκέψεις αυτές. 

 

Αυτό που θέλω είναι να πλησιάσω όσο γίνεται τον θάνατο - όχι εμπειρικά, αλλά θεωρητικά/φιλοσοφικά - για να μπορέσω...όσο μπορέσω, να καταλάβω την ψυχολογία του μελλοθάνατου. Επίσης, να το πω και συμβολικά, "θέλω να πάρω μια γεύση απ' το σκοτάδι, για να εκτιμήσω καλύτερα το φως". Γι' αυτό ψάχνω προσωπικότητες και συγγράματα που ασχολούνται με τον θάνατο.

 

 

Το γεγονός πως προσπαθείς να εκλογικεύσεις την θλίψη σου είναι πολύ θετικό. 

 

 

Εάν θέλεις να ασχοληθείς με αυτό που λες, τότε πρώτα δες τι είναι αυτό που σε θλίβει εσένα και στις εμπειρίες σου και μετά ξεκίνα να διαβάζεις λογοτεχνία... 

[Mau-Maus]

Βασικά ίσως σας φανεί κάπως αστείο.

Ο λόγος που θέλω να ασχοληθώ με τον Θάνατο, είναι επειδή 1 χρόνο πριν η μάνα μου πέθανε νέα από καρκίνο. Ενας άνθρωπος με καρκίνο σκέφτεσαι τον θάνατο, φοβάται και τρέμει. Αυτό που με ενοχλεί είναι που δεν μπορούσα να μπω μες στο μυαλό της να δω τι σκεφτόταν για να τις διώξω τις σκέψεις αυτές. 

 

Αυτό που θέλω είναι να πλησιάσω όσο γίνεται τον θάνατο - όχι εμπειρικά, αλλά θεωρητικά/φιλοσοφικά - για να μπορέσω...όσο μπορέσω, να καταλάβω την ψυχολογία του μελλοθάνατου. Επίσης, να το πω και συμβολικά, "θέλω να πάρω μια γεύση απ' το σκοτάδι, για να εκτιμήσω καλύτερα το φως". Γι' αυτό ψάχνω προσωπικότητες και συγγράματα που ασχολούνται με τον θάνατο.

καθολου αστειο δεν ειναι !

συλλυπητήρια ,  να ζησεις να την θυμασαι  ..

[Miracle Worker]

Από τον "Ξένο" και το "Η εξορία και το Βασίλειο" που έχω διαβάσει, θα έλεγα ότι ο Άλμπερ Καμύ έχει γράψει για τον θάνατο. Γενικότερο πάντως ως σκοτεινό του κλασσικού ρεπερτορίου θα ανέφερα τον Πόε, όπως άλλοι πιο πάνω.

[pavlinara]

Λιαντινης, πύλες του ανεξηγητου

Και Μάνος Δανέζης η ψευδαίσθηση των αισθήσεων

Ακομη και μιλα με την τατιανα στεφανιδου (οταν εχει θέματα για τον θανατο ανθρώπων)

Εμενα αυτά με παρηγορούν κάπως, λέμε τωρα

Θα δω τωρα και το heaven is for real,ταινια για τη μετα θάνατον ζωή

[The_Colonel]

Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε: Το trolling δεν θα γίνει ανεκτό.

΄Ηδη αφαιρέθηκαν τρία μηνύματα και δύο μέλη θα μας ξαναδούν σε έναν μήνα. 

και γιατι να απαγορεύεται ή πλάκα/διασκέδαση στο υποφόρουμ μπλαμπλά; και μάλιστα όταν το ερώτημα είναι πείτε μου άτομα που ασχολήθηκαν με τον θάνατο...  (άρα και κατα συνέπεια σκοτεινά γιατί ήδη συνδέσαμε τον θάνατο με ένα σκοτεινό γεγονός.. )

 

trolling δεν είναι όταν κάποιος λέει την πλάκα του... trolling είναι η συστηματική προσπάθεια deralling σε ένα θέμα απο άτομα που χρησιμοποιούν δικά τους επιχειρήματα εσκεμμενα για να εκτροχιάσουν την κουβέντα και δεν έρχονται σε διάλογο (για το αν κάνουν λάθος ή όχι) άρα και κατά συνέπεια κάνει άνω του ενός ποστ για να συνεχίσει (χωρίς να ακούει τι του λένε οι άλλοι ) το παραλήρημα του

 

Άν κάποιος ποστάρει ένα αστείο σχετικό με το θέμα και το αφήσει εκει. δεν κάνει trolling..... 

 

 

my 2 cents... 

[paredwse]

και γιατι να απαγορεύεται ή πλάκα/διασκέδαση στο υποφόρουμ μπλαμπλά; και μάλιστα όταν το ερώτημα είναι πείτε μου άτομα που ασχολήθηκαν με τον θάνατο...  (άρα και κατα συνέπεια σκοτεινά γιατί ήδη συνδέσαμε τον θάνατο με ένα σκοτεινό γεγονός.. )

 

trolling δεν είναι όταν κάποιος λέει την πλάκα του... trolling είναι η συστηματική προσπάθεια deralling σε ένα θέμα απο άτομα που χρησιμοποιούν δικά τους επιχειρήματα εσκεμμενα για να εκτροχιάσουν την κουβέντα και δεν έρχονται σε διάλογο (για το αν κάνουν λάθος ή όχι) άρα και κατά συνέπεια κάνει άνω του ενός ποστ για να συνεχίσει (χωρίς να ακούει τι του λένε οι άλλοι ) το παραλήρημα του

 

Άν κάποιος ποστάρει ένα αστείο σχετικό με το θέμα και το αφήσει εκει. δεν κάνει trolling..... 

 

 

my 2 cents... 

 

Διότι η ενότητα Μπλα-Μπλα δεν είναι μόνο για πλάκα και διασκέδαση.

 

Διότι για μερικούς είναι πλάκα και διασκέδαση και για μερικούς άλλους είναι πολύ πιο σοβαρό. 

 

Διότι για την πλάκα και διασκέδαση υπάρχουν κι άλλα threads. 

 

Γι'αυτό. 

[gamanos]

Καταραμένοι ποιητές και ΠΟΕ είναι τα πρώτα που έρχονται.

Εγώ όμως θα σου πρότεινα να δεις κι αλλού.

 

• Ψυχολογία, καθώς αυτό που λες πως θες , είναι πιο κοντά στην ψυχολογία (να δεις τις σκέψεις και να τις διώξεις)
• Εκλαϊκευμένη ψυχολογία , ψευτοεπιστημονικά, λογοτεχνικά βιβλία με ψυχολογία (πχ Yalom , Μπουκάι που είναι και οι δύο πολυδιαβασμένοι) .

Θες να μάθεις για το σκοτάδι, αλλά για να το διώξεις. Αντί να διαβάσεις βιβλία που εντός πολλών εισαγωγικών "κλείνουν κουρτίνες", θα σου έλεγα να διαβάσεις βιβλία που ανοίγουν φώτα. Φιλοσοφία, θετική σκέψη,  ανατολικές φιλοσοφίες και άλλες κοσμοθεωρίες από τη δική σου.

Από τα κλασικότερα , ο Γλάρος Ιωνάθαν, ο Μικρός Πρίγκηπας, ο (υπερεκτιμημένος) Αλχημιστής. Βιβλία για αισιοδοξία, ώστε να έχεις παραδείγματα και βέλη στη φαρέτρα για να διώξεις τις σκοτεινές σκέψεις.

[liopyr]

Βασικά ίσως σας φανεί κάπως αστείο.

Ο λόγος που θέλω να ασχοληθώ με τον Θάνατο, είναι επειδή 1 χρόνο πριν η μάνα μου πέθανε νέα από καρκίνο. Ενας άνθρωπος με καρκίνο σκέφτεσαι τον θάνατο, φοβάται και τρέμει. Αυτό που με ενοχλεί είναι που δεν μπορούσα να μπω μες στο μυαλό της να δω τι σκεφτόταν για να τις διώξω τις σκέψεις αυτές. 

 

Αυτό που θέλω είναι να πλησιάσω όσο γίνεται τον θάνατο - όχι εμπειρικά, αλλά θεωρητικά/φιλοσοφικά - για να μπορέσω...όσο μπορέσω, να καταλάβω την ψυχολογία του μελλοθάνατου. Επίσης, να το πω και συμβολικά, "θέλω να πάρω μια γεύση απ' το σκοτάδι, για να εκτιμήσω καλύτερα το φως". Γι' αυτό ψάχνω προσωπικότητες και συγγράματα που ασχολούνται με τον θάνατο.

 

 

Αδερφέ δεν είναι αστείο, αλλά φοβάμαι πως το προσεγγίζεις λάθος.

Στην ψυχολογία κάποιου που αντιμετωπίζει τέτοιο θέμα, όσο και αν φιλοσοφήσεις υπαρξιακά ζητήματα, μάλλον δεν θα μπεις.

Διάβασε αν θες αυτό το εξαιρετικό άρθρο από έναν άνθρωπο που βρισκόταν σε αντίστοιχη θέση πρόσφατα.

[*nenya*]

Μερικοί ποιητές: Charles Baudelaire, Emily Dickinson, Paul Verlaine, Edgar Allan Poe, John Keats σε αντιπαράθεση με τον Percy Bysshe Shelley (σκοτάδι-φως, απαισιοδοξία-αισιοδοξία κλπ.).

 

Μερικά συγκροτήματα: Paradise Lost, Cure, Joy Division, Opeth...

[HadesGR]

Βασικά ίσως σας φανεί κάπως αστείο.

Ο λόγος που θέλω να ασχοληθώ με τον Θάνατο, είναι επειδή 1 χρόνο πριν η μάνα μου πέθανε νέα από καρκίνο. Ενας άνθρωπος με καρκίνο σκέφτεσαι τον θάνατο, φοβάται και τρέμει. Αυτό που με ενοχλεί είναι που δεν μπορούσα να μπω μες στο μυαλό της να δω τι σκεφτόταν για να τις διώξω τις σκέψεις αυτές. 

 

Αυτό που θέλω είναι να πλησιάσω όσο γίνεται τον θάνατο - όχι εμπειρικά, αλλά θεωρητικά/φιλοσοφικά - για να μπορέσω...όσο μπορέσω, να καταλάβω την ψυχολογία του μελλοθάνατου. Επίσης, να το πω και συμβολικά, "θέλω να πάρω μια γεύση απ' το σκοτάδι, για να εκτιμήσω καλύτερα το φως". Γι' αυτό ψάχνω προσωπικότητες και συγγράματα που ασχολούνται με τον θάνατο.

 

Ο θάνατος είναι καθαρά μία μεταβατική κατάσταση στο επόμενο πεδίο ύπαρξης, προτείνω να ασχοληθείς με την ανέλιξη σου στο μεταβατικό στάδιο αυτό, παρά να μπεις στην φιλοσοφία του Θανάτου και να αναλωθείς εκεί.

 

Έναν συγκεκριμένο συμπαντικό σκοπό επιτελεί ο Θάνατος, στο ανθρώπινο είδος, ανέλιξη.

 

Υ.Γ. Επίσης έχω χάσει τον πατέρα μου από καρκίνο αρκετά νέο

[Daemonos]

«Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου άπειρου

Και στις νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!

 

Να’ μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου

Σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.

 

Η τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει

Μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα ρίχνω πίσω

 

Να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι

Δίχως να ξέρω που με πας και δίχως να γυρίσω»

 

Κ. Καρυωτάκης 

 

«Τελευταίο ταξίδι»

 

Στον Επικήδειο του αγαπημένου μου Παππού, ο θείος μου ως φιλόλογος διάβασε στον κόσμο το παραπάνω (μαζί με άλλα λόγια) για τον τελευταίο χαιρετισμό.

 

Αποφεύγω να το διαβάζω για με παίρνουν τα δάκρυα κάθε φορά.

[zio10]

Σίγουρα είναι δύσκολη η θέση σου, αλλά προσωπικά δεν ξέρω αν θα σε ωφελήσει τελικά να το ψάξεις έτσι. Καλύτερα να το προσεγγίσεις όπως το λέει ο HadesGR και να προχωρήσεις. Να μη το δεις σαν μαυρίλα δηλαδή, αλλά σαν μετάβαση.

[HadesGR]

Διάβασε και το ακόλουθο ποίημα του Παλαμά...

 

Ανατριχιαστικός και συγκινητικός , κάθε φορά που το διαβάζω πραγματικά σε πιάνει ρίγος..

 

 

Μήτε μὲ τὸ σίδερο,
Μήτε μὲ τὸ χρυσάφι,
Μήτε μὲ τὰ χρώματα
Ποὺ σπέρνουν οἱ ζωγράφοι

Μήτε μὲ τὰ μάρμαρα
Τὰ τεχνοσκαλισμένα·
Τὸ σπιτάκι σου ἔπλασα
Παντοτινὸ γιὰ σένα

Μόνο μὲ τοῦ πνεύματος
Τὰ μάγια! Σοῦ τὸ ὑψώνω
Σ᾿ ἕνα τόπον ἄϋλον,
Ἀπείραχτο ἀπ᾿ τὸ χρόνο.

Μ᾿ ὅλα μου τὰ δάκρυα
Καὶ μὲ τὸ αἷμα μου ὅλο
Τοῦ ἔχτισα τὰ θέμελα,
Τοῦ σκέπασα τὸ θόλο

Κι ἂ φοβᾶσαι, ἀγάπη μου,
Νὰ μένῃς μοναχό σου,
Κάλεσε καὶ κράτησε
Μέσα στ᾿ ἀρχοντικό σου

Ὅλα τὰ ἐρωτόπλαστα
Καθὼς ἐσὺ βλάσταρια
Π᾿ ἄνθισαν κι ἀπόσβυσαν,
Μιᾶς χρυσαυγῆς καμάρια!

 

ΟΤΑΝ ΕΙΤΑΝΕ ΣΤΗ ΖΩΗ

Γύρ᾿ ἐδῶ κι ἀκούμπησε
Καὶ μένε κι ὅλο μένε
Σιγαλὸς κι ἀσάλευτος,
Ὦ πολυαγαπημένε!

Ἂχ καὶ νἄταν νἄνοιωθα
Στὸ μάγουλό μου ἐπάνω
Τἁπαλό σου μάγουλον
Ὅσο ποὺ νὰ πεθάνω!

Ἂχ καὶ νἄταν νἄνοιωθα
Κι ἀκόμα ἀφοῦ πεθάνω
Τὴν ἁπαλοσύνη του
Στὸν σκληρὸν ὕπνο ἐπάνω!

Τὴν ἁπαλοσύνη του
Ποιὸ σιγαλὸ τραγούδι,
Ποιὰ πνοὴ τὴν ἔπλασε;
Τίνος βελούδου χάδι,

Τίνος κύκνου πούπουλο,
Καὶ τίνος ρόδου φύλλο;
Ποιὸ μετάξι ἀνεύρετο,
Ποιὸ μαγεμένο μῆλο;

Ξέρω ἓν ἀσπρολούλουδο,
Ἀνθὸ χωρὶς ψεγάδι,
Π᾿ ὅλο χάιδια χαίρεται
Ἀπ᾿ τὴν αὐγὴ ὡς τὸ βράδι

Ποὺ ποτὲ δὲν τρόμαξε
Τὰ ὁλόχλωρά του φύλλα
Τοῦ βοριὰ τὸ μούγκρισμα,
Τῆς μπόρας ἡ μαυρίλα

Καὶ στὸν ἴσκιο δείχνεται
Σὰ θείου ὀνείρου κρίνο
Καὶ στὸν ἥλιο χάνεται
Σὰν ἥλιου φῶς κι ἐκεῖνο.

Κι ὅ,τι γγίξῃ ἀνάλαφρα
Σ᾿ αὐτό, καὶ τὸ φαρμάκι,
Γίνεται χαμόγελο
Καὶ γίνεται φιλάκι.

Γῦρ᾿ ἐδῶ κι ἀκούμπησε
Καὶ διάλεξε γιὰ στρῶμα
Τὸ τραχὺ ξερόχωμα,
Ποὺ ἀκόμα, ὠιμέ! κι ἀκόμα

Τὸ χτυποῦν χιονόβροχα,
Τὸ ψέλνουν καλοκαίρια
Τῆς φροντίδας ὄχεντρες,
Τῆς συμφορᾶς μαχαίρια,

Τοῦ Καιροῦ αὐλακώματα,
Τοῦ Χάρου συγγενάδια,
Πέρασαν, τὸ πάτησαν,
Τ᾿ ἀφίσανε σημάδια.

Γύρε, κι ἀπὸ τἄφραστο
Τ᾿ ἀκούμπισμά σου ἂς πάρῃ
Χάρην ἀκριβώτερη
Κι ἀπ᾿ ὅση παίρνει χάρη

Ξέχειλο ἀπ᾿ τἀστάχινο
Κυματιστὸ χρυσάφι
Καὶ τὸ πιὸ παραρριχτὸ
Βραχόσπαρτο χωράφι!

 

ΤΑΦΟΣ

Ἥσυχα καὶ σιγαλά,
διψώντας τὰ φιλιά μας,
ἀπὸ τ᾿ ἄγνωστο γλιστρᾶς
μέσα στὴν ἀγκαλιά μας.

Ὡς κ᾿ ἡ βαρυχειμωνιὰ
μ᾿ αἰφνήδια καλοσύνη
κ᾿ ἥσυχη καὶ σιγαλὴ
σὲ δέχτηκε κ᾿ ἐκείνη.

Ἥσυχα καὶ σιγαλὰ
σὲ χάιδευεν ὁ ἀέρας,
τῆς νυχτὸς ἠλιόφεγγο
κι ὀνείρεμα τῆς μέρας.

Ἥσυχα καὶ σιγαλὰ
μᾶς γέμιζες τὸ σπίτι,
γλύκα τοῦ κεχριμπαριοῦ
καὶ χάρη τοῦ μαγνήτη.

Ἥσυχα καὶ σιγαλὰ
ζοῦσε ἀπὸ σὲ τὸ σπίτι,
ὀμορφιὰ τ᾿ αὐγερινοῦ
καὶ φῶς τοῦ ἀποσπερίτη.

Ἥσυχα καὶ σιγαλὰ
φεγγάρια, ὢ στόμα, ὢ μάτι,
μίαν αὐγούλα σβήσατε
στὸ φονικὸ κρεββάτι.

Ἥσυχα καὶ σιγαλὰ
καὶ μ᾿ ὅλα τὰ φιλιά μας,
γύρισες πρὸς τ᾿ ἄγνωστο
μέσ᾿ ἀπ᾿ τὴν ἀγκαλιά μας.

Ἥσυχα καὶ σιγαλά,
ὢ λόγε, ὢ στίχε, ὢ ρίμα,
σπείρετε τ᾿ ἀμάραντα
στ᾿ ἀπίστευτο τὸ μνῆμα!

...[συνεχίζεται]...

Ἄφκιαστο κι ἀστόλιστο
τοῦ Χάρου δὲ σὲ δίνω.
Στάσου μὲ τ᾿ ἀνθόνερο
τὴν ὄψη σου νὰ πλύνω.

Τὸ χρυσὸ τὸ χτένισμα
μὲ τὰ χρυσὰ τὰ χτένια,
πάρτε ἀπ᾿ τὴ μανούλα σας
μαλλάκια μεταξένια.

Μήπως καὶ τοῦ Χάροντα
καθὼς θὰ σὲ κυττάξει,
τοῦ φανεῖς ἀχάϊδευτο
καὶ σὲ παραπετάξει!

Στὸ ταξίδι ποὺ σὲ πάει
ὁ μαῦρος καβαλλάρης,
κύτταξε ἀπ᾿ τὸ χέρι του,
τίποτε νὰ μὴν πάρεις.

Κι ἂν διψάσεις μὴν τὸ πιεῖς
ἀπὸ τὸν κάτου κόσμο
τὸ νερὸ τῆς ἀρνησιᾶς,
φτωχὸ κομμένο δυόσμο!

Μὴν τὸ πιεῖς κι ὁλότελα
κι αἰώνια μᾶς ξεχάσεις...
βάλε τὰ σημάδια σου
τὸ δρόμο νὰ μὴ χάσεις,

κι ὅπως εἶσαι ἀνάλαφρο,
μικρὸ σὰ χελιδόνι,
κι ἄρματα δὲ σοῦ βροντᾶν
παλικαριοῦ στὴ ζώνη,

κύτταξε καὶ γέλασε
τῆς νύχτας τὸ σουλτάνο,
γλίστρησε σιγὰ - κρυφὰ
καὶ πέταξ᾿ ἐδῶ πάνω,

καὶ στὸ σπίτι τ᾿ ἄραχνο
γυρνώντας, ὦ ἀκριβέ μας,
γίνε ἀεροφύσημα
καὶ γλυκοφίλησέ μας!

[mercu]

Ευχαριστώ όλους για την ανταπόκριση!

[pavlinara]

https://m.youtube.com/watch?v=4AYLVH0nBHw