Darkest Dungeon

[Valtiel]

Bounty Hunter για μένα. Είθε το όνομα μου να σου χαρίσει άπειρα Critical Strikes και άλλα τόσα Dodge.

[Tobajara]

Στο προηγούμενο post μπορεί να διακρίνει κάποιος νέα για ορδές κουνουπιών και παρασίτων από το διπλανό βάλτο. Ανυποψίαστοι, οι ήρωές μας αποφάσισαν να ερευνήσουν, αν και ακόμα στην αρχή της περιπέτειάς τους. Μια αρκετά αμυντική ομάδα Plague Doctor - Vestal - Occultist (ναι στο 2) - Highwayman (ναι στο 1), που να έχει άφθονο heal, κάποιο utility, blight και bleed, ξεκίνησε χωρίς να ξέρει καλά καλά τι να περιμένει. Με δεδομένο πως ήταν μόλις το τρίτο run, η προσοχή ήταν επιβεβλημένη.

 

Σύντομα βρέθηκαν στο βούρκο μέχρι τα γόνατα, με σμήνη εντόμων να τους ρουφάνε το αίμα και εκφυλισμένα όντα γεμάτα μολυσματικά έλκη και ασθένειες να τους επιτίθονται. Αν και δεν ήταν πέρα από τις δυνάμεις τους, με κάποια προσοχή, σύντομα βρέθηκαν να έχουν προσβληθεί από την Crimson Curse, μια κατάρα που δε μπορεί να θεραπευτεί με κανένα γνωστό τρόπο, θανατηφόρα μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, κάποιες θετικές παρενέργειες (ανοσία σε diseases) και αρκετές αρνητικές. Μη μπορώντας να κάνει τίποτα, η ομάδα προχώρησε ελπίζοντας να βρει περισσότερες πληροφορίες. Για να συντηρήσει τους ασθενείς κράτησε μερικά φιαλίδια The Blood, που βρήκε στα μιαρά πτώματα των πλασμάτων του βάλτου - και θυσίασε ένα σε μια φρικαλέα μορφή με κουκούλα, ελπίζοντας σε μια καλή ανταμοιβή (που έκατσε, 2x Relics και το ένα ήταν χρήσιμο).

 

 

 

 

Και όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που ξαφνικά πετάχτηκε μέσα από τα καλάμια και τα ρείκια του έλους...

 

Ο Κορκόδειλας.

 

(στο στιγμιότυπο ο GjokerR εμψυχώνει τους συμπολεμιστάς του και τους προειδοποιεί για πιθανό κίνδυνο, επίσης ετοιμάζεται να εκτοξεύσει σπέσιαλ μπίχλα. Προφανώς έχω φάει αρκετό ανακάτεμα και ο Plague Doctor δεν έπρεπε να είναι εκεί, αλλά τι να κάνω...)

 

 

 

 

Το κτήνος αποδείχτηκε ύπουλο και αρκετά ευέλικτο, έχοντας την ικανότητα να βουλιάζει στη λάσπη για να θεραπευτεί, να επιτίθεται ξαφνικά με θανατηφόρες δαγκωνιές και να στέλνει σμήνη κουνουπιών για να σου ζαλίζουν τα...εχμ...Χωρίς να ξέρει πολύ καλά τι να κάνει, η ομάδα δοκίμασε διάφορες τακτικές και κατάλαβε πως η αιμορραγία και δευτερευόντως η μόλυνση λειτουργούν αρκετά καλά. Σε συνδυασμό με το heal της Vestal η μάχη κύλησε χωρίς ανυπέρβλητες δυσκολίες, αν και ήταν φανερό πως μια άλλη ομάδα θα μπορούσε να κινηθεί πολύ πιο άνετα (σε κάποιο σημείο, προκειμένου να τελειώνω και καθώς δεν είχα αξιόπιστο damage dealer από τις πίσω θέσεις, προτίμησα να τους ρίξω At Death's Door, να βασιστώ στο Mass Heal της Vestal και να κόψω αρκετά HP ώστε να τελειώνω. Ήταν αρκετά αποτελεσματικό και παρά το screenshot δε ζορίστηκα, πέρα από κανά δυο checks).

 

Με τρεις από τους τέσσερεις να έχουν κολλήσει την ασθένεια και να έχουν αποκτήσει μια περίεργη όρεξη για μπριζόλες με όλο τους το αίμα, ανάμεσα στους οποίους και ο GjokerR, ο γράφων πρέπει αφ'ενός να αναλογιστεί τη χαζομάρα του, να βρει κάποιο τρόπο να θεραπεύσει τον Plague Doctor και να συνεχίσει με κάποιο λογικό ρυθμό. Το run απέφερε ένα πολύ αξιόλογο αντικείμενο για το Γιατρό, που θα δείξω αργότερα, αλλά ανακάτεψε την τράπουλα με πολύ απροσδόκητο τρόπο που δεν είμαι σίγουρος ότι μου αρέσει. Μετά από ακατάσχετο διάβασμα στο wiki, ο τρόπος που λειτουργεί η Crimson Curse στο gameplay μου φαίνεται άδικος και ψυχαναγκαστικός, αλλά θα το διαπιστώσω στην πράξη. Η ιδέα ενός τεράστιου μπουντρουμιού που (αν καταλαβαίνω καλά) το ολοκληρώνεις σε στάδια κάνοντας retreat ακούγεται ενδιαφέρουσα, αλλά θα δούμε...

[Tobajara]

Εν πολλή συντομία, η ομάδα μέχρι στιγμής αποτελείται από

 

Ikaruga24 - Abomination (μόλις τον βρήκα)

Valtiel - Bounty Hunter

GjokerR - Plague Doctor (και βαμπίρ, μουχαχαχα).

 

Είμαι εβδομάδα 8 - 9, έριξα τον πρώτο Collector στα Ruins σε run που η διαχείριση του inventory ήταν μεγαλύτερο πρόβλημα από τις μάχες, ξελάσπωσα οικονομικά για την ώρα, το stress έχει τα μαύρα του τα χάλια γιατί δεν έχω αρκετούς χαρακτήρες για θέσεις 3 - 4, και έβγαλε ένα stress reduction very rare trinket για τον Ikaruga στον...Necromancer. Ω ναι. Πρώτο boss.

 

Παρακαλώ πείτε μου τι χαρακτήρες θέλετε, γιατί μέχρι τώρα οι Άϋπνοι δε συμπληρώνουν καν party.

[Tobajara]

Η Περίληψη του Τεμπέλη

 

 

Μερικά ψιλοκαλά runs - ένα αρκετά αποδοτικό σε χρυσό - και το ρόστερ έχει αρχίσει να ψιλοστρώνει. Πρώτη απώλεια ο κλασσικός αρχικός Crusader, που πέθανε τελείως ηλίθια με το πρώτο χτύπημα που δέχτηκε at Death's Door 4 δωμάτια πριν φτάσω το Necromancer. Λόγω καλού party τέλειωσα το μπουντρούμι χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα, μαζί με μερικές ανταμοιβές, και κωλόφαρδα έκανα ένα σύντομο run στο Courtyard για να μαζέψω λίγο Blood - ευτυχώς δε μολύνθηκε κανείς επιπλέον. Το Stress έχει υποχωρήσει γενικά, έχω ξεμείνει από heirlooms και δε μπορώ να κάνω πολλά στο χωριό για την ώρα, αλλά τα πράγματα προχωρούν. 

 

 

In time, you will know the tragic extent of my failings...

 

Δεν ήταν η Crimson Curse η αιτία. Ούτε κάποιο δηλητήριο, μια μολυσμένη πληγή ή ο φόβος. Δεν ήταν ένα πλάσμα του βάλτου ή ένα κτήνος με γουρουνίσια μουσούδα. Δεν ήταν οι Σειρήνες ή οι φρικτοί κάτοικοι της Αυλής.

 

Ήταν ένας σκελετός, ένα απομεινάρι της ζωής σε ένα μέρος θανάτου. Σήκωσε το ρόπαλό του και άνοιξε το κεφάλι του Crusader στα δύο, χύνοντας τα μυαλά του στη λερωμένη του πανοπλία. Μέσα στη σύντομη μάχη που είχε προηγηθεί, ο Crusader είχε προλάβει να δεχτεί τις ισχυρότερες επιθέσεις των απέθαντων. Πριν η Vestal προλάβει να τον θεραπεύσει, με το πρώτο επικίνδυνο χτύπημα, ο πιστός στρατιώτης του Θεού έπεσε στο χώμα, τροφή για τα σιχάματα και τη φρίκη των Ερειπίων.

 

Οι σύντροφοί του σκούπισαν τον ιδρώτα από τα μέτωπά τους. Ο GjokerR έριξε μια γρήγορη ματιά στο πτώμα ψαχουλεύοντας νευρικά τα βοτάνια στο σακίδιό του, η Vestal έκανε το σύμβολο του Θεού της μουρμουρίζοντας μια προσευχή και ο Highwayman μύρισε το αίμα που έτρεχε στο πάτωμα. Τα ρουθούνια του άνοιξαν, η Δίψα του ανακάτεψε τα σωθικά...μα όχι...ήταν πολύ νωρίς ακόμα...ίσως αν ήταν μόνος...

 

Ο Plague Doctor έφτυσε για να διώξει τη γεύση του θανάτου από το στόμα του. Ο κλεπτομανής, θρησκόληπτος, αλκοολικός Reynauld είχε λίγες συμπάθειες, ακόμα και ανάμεσα στους μισότρελους τυχοδιώκτες που είχαν μαζευτεί στο χωριό, αλλά τον χρειάζονταν αν ήθελαν να τα βάλουν με το Νεκρομάντη που παραμόνευε στα υπόγεια. "Τι κάνουμε?" είπε ρίχνοντας μια ματιά στους συντρόφους του.

 

Ο Highwayman ριγούσε και έπαιζε νευρικά με το μακρύ μαχαίρι του. "Φοβάσαι μην καταλήξεις σαν τον Crusader, κομπογιαννίτη?".

 

"Αν φοβόμουν δε θα ρώταγα, θα είχα σηκωθεί να φύγω."

 

"Έχουμε μείνει τρεις, με μερικά γδαρσίματα μόνο, και τα περισσότερα δωμάτια τα έχουμε προσπεράσει ή εξερευνήσει. Με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε", είπε η Vestal με ζεστή φωνή.

 

Ο Highwayman συνέχισε να ριγεί. "Ακόμα στεκόμαστε στα πόδια μας. Πάμε να τελειώνουμε", είπε. Εύκολο για μένα να το λέω, σκέφτηκε, δεν ξέρω αν είμαι ακόμα ζωντανός. Όσο προχωράω, όμως, μπορώ να το παριστάνω.

 

 

 

 

Η ομάδα είχε πάρει τη σωστή απόφαση. Ο καθένας έκανε αυτό που του αναλογούσε τη στιγμή που έπρεπε με τον τρόπο που ήξερε, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Με το Νεκρομάντη νεκρό, πήραν τα λιγοστά λάφυρά τους και πήραν το δρόμο της επιστροφής. Κοντά στο χωριό συνάντησαν τη μικρή ομάδα που είχε πάει στην Αυλή - οι προμήθειες σε Αίμα τελείωναν, και ο μόνος τρόπος ήταν κάποιοι να παίξουν το τομάρι τους κορώνα γράμματα για να μαζέψουν μερικές μπουκάλες. Ο Occultist και ο Highwayman έμειναν λίγο πιο πίσω και κοιτάχτηκαν με νόημα.

 

"Πώς πήγε?"

 

"Καλά, πολύ καλά", κούνησε ζωηρά το κεφάλι ο Ανατολίτης. "Έχουμε εννιά μποτίλιες σύνολο, θα μας φτάσουν για λίγες βδομάδες ακόμα. Και κανείς δεν κόλλησε, σταθήκαμε τυχεροί. Τρεις μποτίλιες για τον καθένα μας, όμως...".

 

"Όμως?"

 

"Άκουσα μια φήμη πως κάποιος Φανατικός έχει έρθει σε τούτο τον αγριότοπο και κυνηγά όσους Διψούν. Το ψιθύριζαν τα πνεύματα, το γρύλιζαν τα ζώα, το μουρμούρισαν οι μολυσμένοι που συναντήσαμε...Δεν ξέρω, ίσως έρθει και για εμάς. Πρέπει να έχουμε το νου μας, δεν έχουμε τόσοι πολλοί τη Δίψα, ίσως οι υπόλοιποι απλά μας παρατήσουν αν τα πράματα ζορίσουν".

 

Ο Highwayman κοίταξε τα κτίρια γύρω του. Από τα σκαλιά του Σανατόριου κατέβαινε η Shieldbreaker και έγνεφε σε μια μικρή ομάδα που έβγαινε από τη γειτονική εκκλησία. Από την ταβέρνα έβγαινε ένας ManAtArms δένοντας τη βρακοζώνα του, με έναν άλλο δίπλα του να μετρά τα κέρδη του στα ζάρια. Μερικοί καινούριοι είχαν προστεθεί, απελπισμένοι τρελοί που δεν ήξεραν καλά καλά τι ήθελαν. Πρόσωπα πέτρινα, σταθερά αλλά ήρεμα. Ο φόβος είχε τραβηχτεί, ο τσιμπλιάρικος ήλιος έλαμπε λίγο περισσότερο.

 

"Για την ώρα είμαστε όλοι μαζί" είπε στον Occultist. Καλά θα έκανε πάντως να είχε το νου του σε αυτές τις τρεις μποτίλιες...

[Tobajara]

Η Περίληψη του Τεμπέλη, και μερικά σχόλια.

 

 

Τα runs είναι ταυτόχρονα πολύ καλά και πολύ χάλια. Το At Death's Door δε μου έχει χαριστεί ΚΑΘΟΛΟΥ, χωρίς να παίρνω ιδιαίτερα ρίσκα. Απλά, οποιοσδήποτε βρέθηκε σε αυτή τη θέση, ακόμα και από Blight ενώ περπατάει, πεθαίνει. Στο τελευταίο run έχασα δύο άτομα επειδή το Death's Door με έφτυσε τελείως, αποφάσισα να ρισκάρω χοντρά και δικαιώθηκα (Vestal - Crusader εναντίον τεσσάρων καμακιστών στο Cove) Από την άλλη η συλλογή χρημάτων, trinkets, heirlooms κλπ πάει αρκετά καλά αν και σε αυτή τη φάση ποτέ δεν είναι αρκετά. Σα gameplay, το παιχνίδι μου φαίνεται πιο στρωτό και ομαλό, με πιο ισορροπημένο ζάρι. Οι προσθήκες στο gameplay (roster, skills, horror κλπ) μου αρέσουν και ειδικά η Shieldbearer συνιστάται ανεπιφύλακτα. Δεν είναι damage dealer τύπου Grave Robber αλλά το ότι μπορεί να παρακάμπτει τα blocks την κάνει υπερπολύτιμη. Από την άλλη, το Rest με Shieldbreaker στο party οδηγεί σε ένα αρκετά δύσκολο ambush που δίνει και lore. Από πλευράς Crimson Court, ακόμα δε με έχει προβληματίσει ιδιαίτερα αλλά βλέπω τους κινδύνους να διογκώνονται.

 

 

O GjokerR ξεφύσηξε με το μυαλό γεμάτο σκοτούρες. Το αν είναι καλύτερο να έχεις την Crimson Curse ή να είσαι νεκρός δε χρειαζόταν να τον απασχολεί, έβρισκε μόνο του απάντηση - στην τελευταία επιδρομή στον Όρμο είχαν μολυνθεί ένας Plague Doctor και ένας Crusader, είχε σκοτωθεί ο ίδιος Plague Doctor και η μολυσμένη από καιρό Shieldbreaker, και παρόλα αυτά οι ασθενείς ήταν όσοι και πριν - πέντε! Τα Ερείπια είχαν καθαρίσει από τους Μεγάλους Τρόμους, το Νεκρομάντη και τον Προφήτη, για την ώρα, αλλά αν η Crimson Curse εξαπλωνόταν θα κολλούσαν ανάμεσα στην ανάγκη για Αίμα και την εκπαίδευση των νεότερων. Αν και τα λάφυρα και οι προμήθειες προς το παρόν έρρεαν ικανοποιητικά, χρειάζονταν αρκετούς ακόμα μισθοφόρους για να σταθούν στα πόδια τους με αξιώσεις. Δεν είχαν Bounty Hunter, Arbalest, Leper, Antiquarian, και τώρα πια δεν είχαν ούτε Shieldbreaker.

 

Ο GjokerR την είχε δει στη μάχη και είχε ευχηθεί να μείνει για καιρό μαζί τους. Τώρα πια δεν ήταν και τόσο σίγουρος. Η Vestal και ο Crusader που είχαν επιστρέψει από τον Όρμο αλαφιασμένοι, με τα μάτια έξω από τις κόγχες, είπαν για το πώς οι τρόμοι στον ύπνο της πήραν σάρκα και οστά την ώρα που ξεκουράζονταν. Τεράστια φίδια τους επιτέθηκαν - τους δάγκωναν, έσταζαν δηλητήριο, τυλίγονταν γύρω από τα μέλη τους. Ο Crusader πρόλαβε να κόψει ένα κεφάλι που ήρθε προς το μέρος τους αλλά όχι πριν ένας πύθωνας σπάσει τα πλευρά της μισοτρελαμένης Shieldbreaker, που τώρα θα σκούζει σε μια κόλαση από ήλιο και άμμο. Λίγο μετά την ενέδρα ο μολυσμένος Plague Doctor σκοτώθηκε ξαφνικά, αφήνοντας το Σταυροφόρο και την Εστιάδα μόνους τους έξω από το τελευταίο δωμάτιο. Η πίστη τους μεταμορφώθηκε σε τρέλα, άνοιξαν την πόρτα και από θαύμα βγήκαν ζωντανοί και γεμάτα λάφυρα. Τώρα ο Crusader γυρνούσε μουρμουρίζοντας στους διαδρόμους του μοναστηριού ενώ η Vestal κοιτούσε αφηρημένη από το παράθυρο, με μάτια άδεια.

 

Ο GjokeR έστησε το βλέμμα του στο Abomination απέναντι στο δρόμο. Ο φουκαράς Ikaruga, ένας στωικός γλυκομίλητος τύπος, είχε μολυνθεί και αυτός από την Crimson Curse στη μόλις δεύτερη αποστολή του. Τώρα χάϊδευε αφηρημένος ένα ψωραλέο σκυλί, κοκκαλιάρικο και με μαδημένη γούνα, που ζούσε στους δρόμους του χωριού. Με το μυτερό κρανίο και το μακρουλό πρόσωπό του, ο Ikaruga έμοιαζε κι ο ίδιος με ταλαιπωρημένο σκύλο, που τον κλωτσάς για να μάθει να μην αναπνέει δίπλα σου. Ο Abomination σήκωσε τα ήρεμα μάτια του - φαινόταν να έχει δεχτεί τη νέα του κατάρα σαν κάτι το αναμενόμενο, σχεδόν ευχάριστο. Άραγε το Κτήνος, η οργή γεμάτη δόντια και δηλητήριο, να δεχόταν ή να απέβαλε την Crimson Curse? Πόσος χώρος απέμενε για ένα μειλίχιο χαρακτήρα που δεχόταν τα πάντα σαν άξια τιμωρία του?

 

"Είτε το ξέρουμε είτε όχι, είμαστε εδώ γιατί μας αξίζει", σκέφτηκε ο GjokerR. Και του φάνηκε η πιο απελπισμένη σκέψη σε ένα μέρος γεμάτο φρίκη.

 

EDIT - και ΤΕΤΑΡΤΟ death από At Death's Door check, αυτή τη φορά από bleed. Πραγματικά με έχει ξεσκίσει χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι συγκεκριμένο, με το που φτάνει η ώρα για check απλά αποτυγχάνει. Κάτι περίεργο παίζει...

 

EDIT 2 - Party wipe στη Siren. Αυτό που συμβαίνει στο συγκεκριμένο playthrough δεν έχει προηγούμενο. Όποιος φτάσει σε At Death's Door είναι απλά νεκρός. Δεν έχει σημασία τι θα τον χτυπήσει, πόσο ποσοστό έχει, απλά τεζάρει. Είμαι στη βδομάδα 16 - 17, έχω χάσει πλέον 8 άτομα και έχω γλιτώσει ΔΥΟ τέτοια checks, και τα δύο στη μάχη με τη Siren που τα έκανε η Hellion μου. Με υποτίθεται ποσοστό 67% να το γλιτώσω, έχω χάσει 80% των συγκεκριμένων rolls. Ομολογουμένως πήρα μεγάλο ρίσκο αποφασίζοντας να μην κάνω rest 3 δωμάτια πριν το τέλος, δύο μάχες πριν το boss με έφθειραν, έριξα τη Siren στο ΕΝΑ (1) HP και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Επεξ/σία 17 Δεκεμβρίου 2017 από Tobajara

[Tobajara]

Κρίνοντας από τη συμμετοχή του κοινού, μόνος μου τα γράφω μόνος μου τα διαβάζω αυτά τα κατεβατά

 

Τα πτώματα συνέχιζαν να έρχονται.

Ο Ikaruga μύρισε τη φρεσκοσκαμμένη γη. Ήξερε ποιοί από τους τάφους είχαν τα απομεινάρια κάποιου συντρόφου ή απλά περιείχαν ένα αντικείμενο που είχε επιστρέψει από τα μπουντρούμια - ένα σακίδιο, ένα φυλαχτό, ένα κουρέλι. Ήξερε πόσοι φρεσκοσκαμμένοι λάκκοι προορίζονταν για νέες απώλειες, και φανταζόταν πόσοι θα έμεναν κενοί επειδή δε βρέθηκε τίποτα να θάψουν. Δυο φορές ως τώρα δεν είχε επιστρέψει κανείς. Την πρώτη φορά ο Highwayman είχε πάρει εκδίκηση από τη Σειρήνα στον Όρμο. Τη δεύτερη φορά ο Φανατικός είχε εξολοθρεύσει μια ομάδα. Άλλες φορές οι ομάδες γύριζαν με ένα ή δύο μέλη λιγότερα και άλλη μια πικρή ιστορία να μετριάσει την ελπίδα της επιτυχίας. Μερικόι δεν έμεναν πολύ καιρό. Ο χαμός άλλων, πιο παλιών, όπως των δύο Εστιάδων, πονούσε.

Ένα πισωγύρισμα ήταν αρκετό να ισοφαρίσει μέρες προόδου, που αναπληρωνόταν με καινούριες ψυχές που στέλνονταν στις ερημιές. Ο καθένας έψαχνε το δικό του Διάβολο, και συχνά γύριζε με περισσότερους στο κεφάλι του. Δεν ήταν μόνο ο Φόβος, ο Θάνατος. Τα σημάδια της δοκιμασίας έμεναν βαθιά στον καθένα από αυτούς, παρά τις μέρες που περνούσαν στο Σανατόριο. Η Κατάρα θέριζε. Η μισή ομάδα περίπου ήταν προσβλημένη. Οι υγιείς φυλούσαν βάρδιες στις προμήθειες του Αίματος, και όταν η Δίψα έκλεινε το λαιμό των Καταραμένων ο Ikaruga τους άκουγε να σέρνονται στους έρημους δρόμους τη νύχτα, κλαίγοντας, σκούζωντας. Ήξερε ποιοί είχαν κόψει τη σάρκα τους προσπαθώντας να ρουφήξουν το ίδιο τους το αίμα. Είχε δει τους λεκέδες στους τοίχους, εκεί που είχαν σταθεί, τρικλίζοντας από την αδυναμία, με την τρέλα να τους θολώνει το βλέμμα. Τη νύχτα κανείς δεν πλησίαζε μια μοναχική μορφή που περιπλανιόταν. Ζώα είχαν βρεθεί κομματιασμένα. Για την ώρα υπήρχαν αρκετές μποτίλιες στην αποθήκη. Το μόνο που σήμαινε ήταν πως δε θα σκοτώνονταν μεταξύ τους ακόμα.

Παρόλα αυτά, προχωρούσαν. Τα Κτήνη είχαν χαθεί σχεδόν όλα, και πολλοί ήταν έτοιμοι να αναλάβουν πιο επικίνδυνες αποστολές. Μερικοί πιο τολμηροί που το είχαν προσπαθήσει είχαν γυρίσει αποδεκατισμένοι, και οι υπόλοιποι είχαν μάθει να μη βιάζονται. Χρειάζονταν χρήμα και προμήθειες σε Αίμα πριν πάρουν ρίσκα.

Τα κόκκινα μάτια του GjokerR του θύμιζαν πως και οι δυο τους θα τριγυρνούσαν σύντομα μέσα στη νύχτα. Αν ήταν ζωντανοί μέχρι τότε.

[Balantakos]

Εγω περιμενα κανονικο gameplay video, οχι γραπτο   

[Tobajara]

Οπότε σκεφτόμουν να συνδυάσω τα δύο, να ξεκινήσω Insomniac Run και να αντικαταστήσω τα βίντεο και την περιγραφή του Snoob με το ανύπαρκτο συγγραφικό μου ταλέντο (θα φρίξετε).

 

 

 

Εγω περιμενα κανονικο gameplay video, οχι γραπτο   

 

Είχα ενημερώσει. Άλλος για τη βάρκα μας?

 

Σε πιο γενικά σχόλια, το Shieldbreaker DLC αξίζει πολύ κατά τη γνώμη μου, ο Flaggelant είναι στα όρια του overpowered με το μαζικό bleed του, το Crimson Court όσο έχω δει ως τώρα έχει θετικό πρόσημο αλλά έχω πράγματα να πω. Σαν τρόπος να ενσωματώσουν το Crimson Curse στο ευρύτερο gameplay, μου φαίνεται ουδέτερος. Προσθέτει grind σε παιχνίδι που δε χρειαζόταν παραπάνω, μπορείς απλά να το παρακάμψεις/ περιορίσεις με το να κάνεις dismiss τον κόσμο και disease resist, αλλά το mechanic του Curse είναι αδιάφορο (για όσους δεν το ξέρουν, στο πρώτο στάδιο υπάρχουν μικρά penalties, στο δεύτερο μεσαία και στο τρίτο μεγάλα. Αν πιεις Blood στο δεύτερο στάδιο αποκτάς Bloodlust buffs, αν πιεις στο τρίτο γυρνάς στο πρώτο, αν δεν πιεις καθόλου πεθαίνεις). Δεν αξίζει για εμένα προσωπικά να χαλάω το αίμα για Bloodlust και ο αριθμός που βρίσκεις είτε από μάχες είτε από τα short runs στο Courtyard είναι μεγάλος. Πρόβλημα υπάρχει αν προσβληθεί μεγάλο μέρος του party, αλλά το βλέπω δύσκολο. Το υπόλοιπο gameplay έχει εξομαλυνθεί, αν και οι παλιότεροι θα το βρουν "νερωμένο". Προσωπικά πιστεύω πως έχει ακόμα το χαρακτήρα του και έναν αξιοσέβαστο βαθμό δυσκολίας.

[Snoob]

Δεν μου άρεσε το Crimson Court. 

 

Ένα αχρείαστο grind, μολύνσεις που καταντάνε ανεξέλεγκτες ή, στην καλύτερη, busywork, σε δουλειά να βρισκόμαστε για να το πούμε στη γλώσσα μας, και γενικά ακριβώς επειδή μπορούν να κολλήσουν οι πάντες -και, μέχρι να αυξήσουν τα drops, μετά από πολλές διαμαρτυρίες, κολλούσαν και πέθαιναν οι πάντες- από ένα σημείο και μετά παύει να σου προκαλεί και εντύπωση.

 

Δεν ξέρω αν το μετρίασαν στην πορεία, έχω καιρό να παίξω.

 

Αν αποφάσιζα εγώ, θα έκανα το βαμπιρισμό εξαιρετικά σπάνια αρρώστια, που θα μπορούσαν να σου την κολλήσουν μόνο ισχυροί εχθροί, όχι το κάθε βρωμοκούνουπο, και όποιος την κολλούσε θα αποκτούσε σημαντικά bonus & malus, περιορισμούς στους συνδυασμούς ομάδων, synergies με άλλους "καταραμένους" χαρακτήρες κτλ. Κάτι που να ανακατεύει την τράπουλα και να σε αναγκάζει να δοκιμάσεις νέα πράγματα. Όχι να έχεις ένα μάτσο πρεζόνια να διαχειρίζεσαι, που αν δεν πάρουν τη δόση τους λαλάνε... Λες και δεν ήταν ήδη πρόβλημα το ότι ο τύπος που έσκιζε χασέδες σε ένα μπουντρούμι μπορούσε να βγάλει φοβίες απέναντι στα πλάσματα που συνέτριψε στο αμέσως προηγούμενο run, και διάφορες τέτοιες αρρώστιες και κουσούρια που ξεφύτρωναν χωρίς καμία λογική και σχέση με το τι συνέβαινε στο παιχνίδι.

 

Την Shieldbreaker θα την αγοράσω σίγουρα, δείχνει καλός χαρακτήρας, κι ούτως ή άλλως μία ακόμη επιλογή δεν βλάπτει.

 

Θέλω να ελπίζω πως το επόμενο DLC, με τον κομήτη, θα είναι καλύτερο, αλλά πλέον είμαι εξόχως επιφυλακτικός.

[Tobajara]

 

 

Ένα αχρείαστο grind, μολύνσεις που καταντάνε ανεξέλεγκτες ή, στην καλύτερη, busywork, σε δουλειά να βρισκόμαστε για να το πούμε στη γλώσσα μας, και γενικά ακριβώς επειδή μπορούν να κολλήσουν οι πάντες -και, μέχρι να αυξήσουν τα drops, μετά από πολλές διαμαρτυρίες, κολλούσαν και πέθαιναν οι πάντες- από ένα σημείο και μετά παύει να σου προκαλεί και εντύπωση.

 

Δεν έχεις άδικο, αν και γενικά το παιχνίδι έχει εξομαλυνθεί. Το ζήτημα με το Crimson Court είναι πως δε σου δίνει την αίσθηση του οργανικού μέρους του παιχνιδιού, είναι κάτι όχι μόνο επιπρόσθετο αλλά και με μικρή επίδραση. Τα features του δεν έχουν ενσωματωθεί ιδιαίτερα στο gameplay, και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που - πλέον - αγνοείς την κατάρα αν δε φτάσεις σε οριακό σημείο. Οι μολυσμένοι χαρακτήρες δεν είναι "αρκετά" διαφορετικοί, οι μάχες εκτός Courtyard με bloodsuckers είναι υπερβολικά συχνές οπότε δε σε εντυπωσιάζουν (δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ξεπετάγονται διαρκώς, από τη στιγμή που μια βόλτα στο short Courtyard Dungeon αποφέρει από 9 ως 12 Blood), και γενικά σου δίνει την αίσθηση του περιττού. Πάντως η ιδέα ενός αχανούς μπουντρουμιού που το εξερευνάς σε στάδια μου αρέσει. Για τα νέα κτίρια (Districts) δεν ξέρω κατά πόσο αξίζουν οι αιματηρές οικονομίες για να τα βγάλεις νωρίς.

 

Επίσης το παιχνίδι μου φαίνεται να έχει γίνει όχι πιο εύκολο αλλά πιο βολικό. Το ζάρι του δεν είναι τόσο ευτράπελο, χωρίς να λείπουν οι παρεκτροπές όπως τα Death checks που έγραφα στην αρχή.

[Snoob]

Ήταν να πάρω το Crimson Court το πρώτο λεπτό που κυκλοφόρησε, το Steam για κάποιο λόγο εκείνη την ημέρα δεν δεχόταν την κάρτα μου με καμία δύναμη, και έτσι σώθηκα, θα το είχα πάρει full price και θα έγραφα πολύ χειρότερα από ό,τι γράφω τώρα.

 

Γενικά, ως ιδέα, το Darkest Dungeon είναι εξαιρετικό. Να δείξει, δηλαδή, την ανθρώπινη πλευρά των "ηρώων", ότι δεν είναι τέλειοι αλλά άνθρωποι με κουσούρια (και ελαφρώς έως πολύ κουμάσια) και να βάλει τον παίκτη να διαχειριστεί αυτές τις καταστάσεις. Μέσα με τα χίλια.

 

Η εκτέλεση, όμως πάσχει, αλλά με την όλη ατμόσφαιρα πορεύεσαι και συγχωρείς πολλά.

 

Κι εκεί που λες, grind είναι, θα περάσει, και τέλος πάντων θα πολεμήσω τους ίδιους αρχηγούς τρεις φορές με περισσότερα hp και resistances, κομμάτια να γίνει, πάει και σου ρίχνει με το DLC τόσο, κι άλλο τόσο, και επειδή τα κουνούπια δεν είναι αρκετά σπαστικά από μόνα τους, στα κοτσάρει και στο άσχετο. Μεγαλύτερη (ακριβέστερα: σπαστικότερη) απειλή είναι οι ρουφήχτουλες, παρά η βασική ιστορία.

 

Καταλήγει κάποια στιγμή διαχείριση ναρκομανών. "Φίλε, φίλε, έχεις ένα ευρώ να πάρω τυρόπιτα ένα σφηνάκι αίμα;"

 

Το αποτέλεσμα, οι νέοι παίκτες πελάγωσαν -ειδικά με τις εφιαλτικές ανισορροπίες στην αρχή, που ήθελες θυσία στον Κθούλου για να βρεις αίμα- οι παλιοί βλαστήμησαν το grind και κάπως έτσι φάγαμε μια γερή κρυάδα όλοι. Θυμάμαι όταν πρωτοκυκλοφόρησε, σε μια εβδομάδα έχασε 12 ποσοστιαίες μονάδες στη βαθμολογία. Κι όχι από κριτικές της πλάκας, από άτομα με εκατοντάδες ώρες στο παιχνίδι, ανάλυση προβλημάτων, δομημένη σκέψη.

 

Είναι κάποιες σχεδιαστικές επιλογές όπου λες, πραγματικά, "μα τι σκέφτονταν όταν το αποφάσιζαν".

 

Κι είναι κρίμα, γιατί έχει καλές ιδέες, αλλά η εκτέλεση έχει θέματα.

 

Ιδανικά, θα ήθελα να βρουν έναν τρόπο να κάνουν τους χαρακτήρες πιο ιδιαίτερους. Πιο μοναδικούς. 

 

Τέλος πάντων, ίσως στο 2, αν φτιάξουν κάποια στιγμή.

[Tobajara]

Κάποτε θα συνέβαινε.

 

Η Arbalest κατέρρευσε χωρίς να κάνει κιχ. Το μπουντρούμι ήταν πολύ μεγάλο και είχαν ξεμείνει εδώ και ώρα από Αίμα. Είχαν βρει ελάχιστο, δεν έφτανε και για τους τέσσερεις. Ο Ikaruga κόντευε να σπάσει τα σαγόνια του από το σφίξιμο, ο Plague Doctor μουρμούριζε σιγανά και η Hellion έβριζε για να ξεχαστεί.

 

Ο γδούπος τους έκανε να γυρίσουν. Με άδεια μάτια μάζεψαν ό,τι χρειάζονταν από την Arbalest. Ο Ikaruga σκέφτηκε για μια στιγμή να πάρει κάτι για θάψουν στο χωριό, αλλά μόνο για μια στιγμή. Ακολούθησε τους συντρόφους του στο σκοτάδι.

[ikaruga24]

Είμαι και πολύ συναισθηματικό αγόρι.

[Tobajara]

Είμαι και πολύ συναισθηματικό αγόρι.

 

Επιπλέον είσαι τζογαδόρος (και καλός μάλιστα) και έχεις και χαμηλό critical Ορίστε και φωτογραφίες εσένα και του GjokerR.

 

 

 

 

 

Το συγκεκριμένο ήταν ένα Long Veteran Ruins run που έδινε ένα ωραίο Very Rare αντικείμενο. Όταν ξεκίνησα ο μόνος wasting ήσουν εσύ, και είχα άλλους δύο σε Passive Crimson Curse, αλλά είχα ξεχάσει να πάρω Blood. Επειδή όμως και το παιχνίδι δε σου λέει πόσο μακριά είσαι από το επόμενο στάδιο, σχεδόν αφού ξεκίνησα οι δύο Passive γίνανε Craving και μετά Wasting, επειδή είχα βρει μόνο ένα μπουκάλι (εκεί που κάθε δεύτερη μάχη έβρισκα bloodsuckers, τώρα σε Long run αποφάσισε να μου βγάλει μόνο μία...Τέλος πάντων). Σα run πήγε εξαιρετικά με εξαίρεση το θάνατο της Arbalest εκεί που περπάταγα, καθώς έβγαλα 30 χιλιάρικα και κάτι λίγα trinkets. Συν το ότι στην τελευταία μάχη (εξερεύνηση 90% rooms, δε γλίτωνα το πέρα δώθε) έβγαλε Bone Guardian, το χοντρό με το mace, και έγινε τζέρτζελο μέχρι να τον ρίξω με τρία άτομα. Ευτυχώς η Arbalest δεν ήταν η καλή μου.

[ikaruga24]

Το skilled gambler perk πρώτη φορά το βλέπω αλλά επίσης βλέπω ότι και για stress relief στο hamlet μόνο με gambling θα κάνω δουλειά. Ευτυχώς λοιπόν που δεν είμαι και έτσι στην προσωπική μου ζωή Πάντως η shield breaker είναι ειδικά φτιαγμένη για Cove και λιγότερο για Ruins και Weald και κάνει πάρα πολύ καλό combo μαζί μου βάση των όσων είδα στο youtube. Κρίμα που δεν μπορεί να γίνει ομάδα με τον flagellant, σχεδόν overpowered group αυτοί οι τρεις μαζί θα ήταν.