διδακτορικο - να το παρατησω?

[Dagobert]

Kordoni,

 

Από τα γραφόμενα σου, συμπεραίνω ότι έχεις αποφασίσει να το παρατήσεις και απλά ψάχνεις επιχειρηματολογία για να μην έχεις τύψεις.

 

Τρια μέλη από όσους απάντησαν μέχρι στιγμής, σου είπαν πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα. Διάβασε ξανά και ξανά τις δημοσιεύσεις τους, βάλε κάτω τα δεδομένα της ζωής σου και μετά αποφασίζεις.

[Timonkaipumpa]

Πάντως δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που να έκανε διδακτορικό και να μην σκέφτηκε κάποια στιγμή να το παρατήσει. Είναι μακρά διαδικασία και αρκετά μοναχική. Κάνε καμία κουβέντα και με κάποιον λέκτορα ή postdoc ή και με τον καθηγητή σου και λογικά θα σε καταλάβουν.

 

 

Και ότι είναι μακράν διαδικασία και μοναχική το συμπεραίνεις από πού; Έχοντας PhD; Το ότι θα διδάξει ταπεινότητα ένα review; (αναφερόμενος σε προηγούμενο post σου) 

 

Έχεις κάνει ποτέ review; 

 

 

Εάν η απάντηση και στα δύο είναι "ναι", τότε πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω από πού συμπεραίνει κανείς τέτοια πράγματα. Θα μπορούσες (εάν η απάντηση είναι "ναι" και στα δύο) να κάνεις λίγο πιο λιανά;

[FilipposMD]

Ναι έχω PhD.

 

To ότι είναι μακρά διαδικασία και μοναχική είναι αυταπόδεικτο. Δουλεύεις 3-5 χρόνια για να βγάλεις ένα τελικό προϊόν, που είναι η διατριβή σου. Προφανώς στο ενδιάμεσο έχεις βγάλει άρθρα ή παρουσιάσεις σε συνέδρια κτλ., αλλά θέλει πολλή υπομονή γιατί δε βλέπεις πάντα τον τελικό στόχο καθαρά. Όταν είσαι φοιτητής, δίνεις κάθε τόσο εξετάσεις και, κατά μία έννοια, αφήνεις πίσω σου το μάθημα και πας στο επόμενο. Στο διδακτορικό, επί της ουσίας κρίνεσαι μία φορά στο τέλος. Δεν μπορείς σε κανένα σημείο να πεις "α, πάει κι αυτό, μου μένουν μόνο 5 μαθήματα". Είναι διαδικασία μοναχική, γιατί πρακτικά μόνο εσύ ξέρεις σε τι φάση είναι η έρευνα σου. Ως φοιτητής, δίνεις μαθήματα ταυτόχρονα με άλλους. Μπορείς να διαβάσεις παρέα, να συζητήσεις απορίες, να βρεις υποστήριξη από το γεγονός ότι κι άλλοι είναι στην ίδια φάση μ'εσένα. Στο διδακτορικό, τις περισσότερες αποφάσεις τις παίρνεις μόνος σου και κανείς δεν μπορεί να σου πει ότι τα αποτελέσματα θα σου βγουν. Άρα πορεύεσαι πρακτικά μόνος σου.

 

Reviewer έχω υπάρξει, αλλά αναφερόμουν σε review που κάνουν άλλοι σε δική σου δουλειά. Τη βρίσκω πολύ διδακτική εμπειρία. Πρώτον γιατί μπορεί πραγματικά να σου κάνουν σχόλια που θα βελτιώσουν την έρευνά σου. Αλλά και από πολλές άλλες απόψεις. Μαθαίνεις πώς να χειρίζεσαι σχόλια που μπορεί να είναι εξωφρενικά. Μαθαίνεις να αναγνωρίζεις αδυναμίες της δουλειάς σου που σου υποδεικνύουν άλλοι κτλ.

 

Φυσικά οι εμπειρίες (δικές μου και φίλων) προέρχονται από τις επιστήμες υγείας και μπορεί να μην είναι σχετικές με την Πληροφορική, αλλά νομίζω ότι κάποιες διαδικασίες είναι κοινές. Τέλος, ο καθένας βλέπει διαφορετικά τα πράγματα και ενδεχομένως να ερμηνεύει αλλιώς και τις καταστάσεις. Αλλά γι' αυτό γίνονται και αυτές οι συζητήσεις, ώστε να βλέπουμε και την οπτική άλλων ανθρώπων.

[kordoni]

Από τα γραφόμενα σου, συμπεραίνω ότι έχεις αποφασίσει να το παρατήσεις και απλά ψάχνεις επιχειρηματολογία για να μην έχεις τύψεις.

Λογικο να το βλεπεις ετσι, αλλα οχι. Απλα θελω να ακουσω και την οποια γνωμη, ειτε βασιζεται στη κοινη λογικη ειτε στην αμεση εμπειρια. Γιατι? Επειδη ειμαι σε αδειξοδο.Δεν ειμαι ανθρωπος που τα παρατει ευκολα, αλλα τωρα τα χω παιξει. Και δεν θελω να συζητησω με τον καθηγητη μου η με post-doc πριν να εχω κατασταλαξει καπου. Τι να παω να του πω δηλαδη? Μαλλον τα παραταω αλλα πες μου εσυ τι θα κανω? Εστω κ αυτη η ανωνυμη κουβεντα εδω, εστω και με τα "λαθη" της, με κανει να παρω αλλες γνωμες.

 

Στη μεση του διδακτορικου ειμαι. 2-2μιση χρονια μαθαινα κ εφτιαχνα πραγματα ασταματητα, επειδη ετρεχα να βγαλω το προτζεκτ. Με αποτελεσμα καποιες τεχνολογιες που ηταν νεες για μενα να μην τις εφαρμοσω σωστα και να μην τις μαθω καλα. Οποτε εκτος απο αξιλογηση, δημοσιευσεις, κειμενα κτλ κτλ , ουσιαστικα εχω να ξαναδιορθωσω το προτζεκτ και να καλυψω τα κενα μου. Ε , δε νομιζω οτι μου φτανουν 2 ζωες 

Συνεδρια δε γουσταρω επειδη παθαινω stage fright . Και δεν εχω εμπιστοσυνη στον εαυτο μου, επειδη ξερω οτι εχω κενα. Θα μιλαω δλδ, και αν καποιος ρωτησει κατι πχ για node που δεν ξερω καλα, θα γινω ρομπα 

 

@Τimonkaipumpa Ναι, οκ δεν ειναι μονο σκοπος μου να μαθω απλα το Node αλλα και τι σημαινει nonblocking κτλ. Υπολογισε τα "προβληματα" της παραπανω παραγραφου και θα δεις γιατι γκρινιαζω. Εσυ ησουν που ειπες οτι "κρυβομαι" απο εργασια/στρατο? Τεσπα οποιος και να το ειπε, οχι, ουτε καν και ειναι κ λιγο προσβλητικο.

 

Δεν ειπα οτι "κανω phd - θελω λεφτα". Μην το παρεξηγησετε. Ειπα οτι αφου το κανεις και ειναι δυσκολο, περιμενεις μια αναγνωριση η οποια ειναι (και) χρηματικη. Στην ελλαδα του τωρα αυτη η αναγνωριση δεν υπαρχει.

 

Για εξωτερικο το σκεφτομαι σοβαρα γενικως, αλλα δεν το χω ψαξει καλα λογω ελλειψης χρονου. Ειναι δυσκολα κ εξω. Αμα ημουν 20 που δε με ενοιαζε τιποτα, θα χα σηκωσει το μεσαιο μου δαχτυλο περιφανα και θα σας χαιρετουσα. Τωρα στα ""γεραματα"" καποια πραματα τα βλεπεις δυσκολα. 

 

Στη μεση του διδακτορικου ειμαι. Θα διακοψω να παω φανταρος το χειμωνα. Μετα το φανταριλικι θα δω τι θα κανω, με αλλο χαρακτηρα. 

 

Νομιζω θα ειχε ενδιαφερον αμα σχολιαζαμε λιγο και την εξελιξη των phd στην ελλαδα. Υπαρχει δουλεια/αποροφηση ή ειναι ολα τοσο τραγικα οπως λενε στις ειδησεις και ολοι μενουν ανεργοι? 

 

Ευχαριστω και παλι ολους

[BritGreek]

Να σου πω κι εγώ τη γνώμη μου, έχοντας ήδη διδακτορικό. Αν το κάνεις για να αποκτήσεις εσύ περισσότερη γνώση κάνοντας έρευνα, τότε το συνεχίζεις. Αν περιμένεις να το πληρωθείς σε μια ενδεχόμενη δουλειά στην Ελλάδα και δεν θέλεις να φύγεις στο εξωτερικό, τότε θεωρώ ότι δεν έχεις πολλές πιθανότητες να το πετύχεις. Εγώ έχω διδακτορικό σε άσχετο αντικείμενο με το δικό σου, και ειλικρινά, ποτέ δεν το έχω πληρωθεί, ενώ τρώω και πόρτα σε δουλειές ως overqualified. Τα'χει φέρει έτσι η ζωή, και οι περισσότεροι φίλοι μου έχουν κι αυτοί PhD, ενώ αντιμετωπίζουν τα ίδια σχεδόν προβλήματα. Ή άνεργοι είναι ή παίρνουν 7 κατοστάρικα το μήνα. Ο ένας από αυτούς, περιμένοντας για 3 χρόνια να πάρει τη θέση που του είχαν "τάξει" τελειώνοντας το PhD δουλεύοντας για ψίχουλα, στο τέλος τα παράτησε και άνοιξε πρακτορείο ΟΠΑΠ. Ευτυχώς πηγαίνει πολύ καλά. 

 

Για μένα, πέραν της γνώσης που αποκτά κανείς κάνοντας διδακτορικό, επαγγελματικά μπορεί να το "εξαργυρώσει" αποκλειστικά και μόνο στο εξωτερικό, με υπομονή και επιμονή. Κατά τη γνώμη μου είναι λάθος που δεν έχεις πάει στρατό, γιατί τελειώνοντας το PhD σου, θα μπορούσες να φύγεις για έξω (και πάλι, θεωρώ καλύτερο να το έκανες ήδη σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού, όπου είναι σαφώς πιο αξιοκρατικά τα πράγματα). Μετά οι γνωριμίες απομακρύνονται και χάνονται, ενώ εσύ χάνεις την επαφή που είχες.

 

Τα συνέδρια και οι δημοσιεύσεις αποτελούν κομμάτι της υστεροφημίας σου, και ναι τα θεωρώ απαραίτητα για να μπορέσει κάποιος να καταξιωθεί σε ακαδημαϊκό και ερευνητικό επίπεδο. Εμένα αυτά μου άνοιξαν αρχικά τις πόρτες, παρά το κράξιμο που έτρωγα πάρα πολύ συχνά από reviewers, στους οποίους φρόντιζα πάντα να απαντώ με δεδομένα, κοιτάζοντας τα λάθη μου ταπεινά (αυτό είναι το κλειδί, κατά τη γνώμη μου). Δεν συμφωνώ με την άποψή σου ότι πχ στο δικό σου αντικείμενο θα έπρεπε να γράφεις κυρίως κώδικα, γιατί αυτό είναι ένα κομμάτι της αλυσίδας που περιλαμβάνει και τα συνέδρια και τις δημοσιεύσεις. Εγώ όταν το έκανα, δούλευα τις περισσότερες ημέρες (και τα Σαββατοκύριακα), 14-16 ώρες, ενώ έπρεπε να ταξιδεύω σχεδόν κάθε μήνα σε κάποια άλλη πόλη η χώρα. Ήταν μέρος της "δουλειάς", αλλά εμένα μου τα πλήρωναν ως ένα βαθμό γιατί ήταν funded project. Επίσης, έκανα και τα seminars στους προπτυχιακούς σε ένα υποχρεωτικό μάθημα. 

 

Γνώμη μου, λοιπόν, είναι να μην το παρατήσεις, αλλά να θεωρείς δεδομένο ότι θα ζήσεις έξω. Εδώ δεν υπάρχει πλέον τίποτα, και όποιος ασχολείται με το ακαδημαϊκό κομμάτι ή το ερευνητικό, πιστεύω συμφωνεί μαζί μου. Αν περιμένεις ότι υπάρχει εταιρεία πληροφορικής που θα σου δώσει σημαντικά μεγαλύτερο μισθό επειδή θα έχεις PhD, πιστεύω ότι κάνεις λάθος. Εκτός αν σε καλύπτει ένας μισθός της τάξης των 800-850 ευρώ.  

 

Εγώ είχα θέση σε πανεπιστήμιο, αλλά για λόγους υγείας στην οικογένεια τα παράτησα και ήρθα Ελλάδα. Πήγα για ένα φεγγάρι στην Κύπρο, αλλά κι εκεί τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Τελικά, παίρνοντας συνέχεια την απάντηση "overqualified", αναγκάστηκα και άνοιξα δική μου δουλειά στο αντικείμενό μου, και πίστεψέ με, δεν βγάζω περισσότερα από κάποιον με ένα απλό πτυχίο. Μάλλον βγάζω λιγότερα, αν υπολογίσεις και την απόσβεση που πρέπει να κάνεις στην επένδυση των σπουδών.

 

Στην Ελλάδα που δεν δουλεύει τίποτα, μπροστά θα πας μόνο αν έχεις γνωριμίες και κονέ. Το πιστεύω έντονα αυτό. Άρα ή το κάνεις για σένα και δεν περιμένεις τίποτα από αυτό, ή φεύγεις για έξω. 

[kfoynt]

Συνεδρια δε γουσταρω επειδη παθαινω stage fright . Και δεν εχω εμπιστοσυνη στον εαυτο μου, επειδη ξερω οτι εχω κενα. Θα μιλαω δλδ, και αν καποιος ρωτησει κατι πχ για node που δεν ξερω καλα, θα γινω ρομπα 

 

 

Τι εννοείς? όλοι έχουν κενά!! Υπάρχει περίπτωση να γνωρίζει κάποιος τα πάντα? Εδώ κολλάει η ταπεινότητα που αναφέρθηκε πριν.

Το ότι κάνει κάποιος λαθάκια και εσύ τυχαίνει να γνωρίζεις καλύτερα δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεκινήσεις το κράξιμο.

Μπορείς ευγενικά να κάνεις μία αναφορά άμα θες. Η επιθετικότητα γενικά στην έρευνα δείχνει αδυναμία.

Αυτοί που προσβάλουν, το μόνο που καταφέρνουν είναι να απομονώνουν τον εαυτό τους.

 

Για αυτό man up και πήγαινε να τους δείξεις ότι είσαι ένας άνθρωπος που γουστάρει το αντικείμενο και είσαι έτοιμος

να προσφέρεις σοβαρές προτάσεις. Επικοινώνησε την έρευνα σου παντού!! Κάνε γνωριμίες! Δείξε ότι ενδιαφέρεσαι!

 

Το stage fright το παθαίνω κάθε φορά που πηγαίνω σε συνέδριο, και έχω κάνει 15 ομιλίες σε 3 χρόνια. 

 Μακάρι να ήμουν αναίσθητος και να έβγαινα στην σκηνή χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα, αλλά το υπερβολικό

σου άγχος το μόνο που δείχνει είναι ότι προσπαθείς να είσαι σοβαρός και να κάνεις όσο δυνατόν φερέγγυες 

και αξιόλογες προτάσεις. Εκμεταλεύσου το dude. 

 

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες...

Γενικά είσαι ακόμη στην αρχή και έχεις χρόνο αν θες να διορθώσεις πολλά πράγματα.

[whodatinsomniaK]

Σε αυτά που αναφέρει ο Φίλιππος και αναφέρει και ο τοπικ σταρτερ, το να κάνεις έρευνα μόνο σου ειναι λάθος/ αντιπαραγωγικό/ περιοριστικό και έχει ότι άλλο αρνητικό μπορείτε να φανταστείτε.

Θέλει αρκετό θάρρος, ειδικά για φοιτητή, αλλά το να μοιραστείς αυτα που θεωρείς σωστά, ουσιαστικά με αγνώστους, προάγει την επιστήμη και διαπλάθει τον τρόπο σκέψης κάποιου "μαθητευόμενου".

Πείτε τη μαλακία σας, ρωτήστε τις ερωτήσεις σας, εκτεθέστε τη δουλειά σας.

[FilipposMD]

kordoni, για το stage fright, τα κενά και την κριτική, μη νομίζεις ότι θα γλιτώσεις αν εγκαταλείψεις το διδακτορικό. Σχεδόν σε όποια δουλειά και να πας, τα ίδια και -μάλλον- πολύ χειρότερα θα είναι.

 

Πχ αν σου κάνει κάποιος κριτική σε ένα συνέδριο, συνήθως θα είναι σχετικά ήπια, για λόγους διακριτικότητας και περιορισμένου χρόνου. Αλλά και αν τύχεις σε κάποιον επιθετικό, δεν έγινε και τίποτα τρομερό. Θα πεις μια ευγενική απάντηση, θα εκτεθείς και λίγο και θα γυρίσεις να διορθώσεις τα λάθη σου.

Αν όμως σου κάνει κριτική ο εργοδότης/διευθυντής σου, άνετα θα σου ρίξει πατόκορφο χέσιμο και απειλές για απόλυση. Τα ίδια και με τις παρουσιάσεις. Οπότε δες τα συνέδρια ως ευκαιρία να ξεπεράσεις τα άγχη σου με έναν -σχετικά- ανώδυνο τρόπο και να είσαι πιο έτοιμος όταν θα ακούσεις τα βρισίδια αργότερα.

[alex_000]

μεγάλε δεν είσαι για διδακτορικό, καλά κάνεις και θέλεις να το παρατήσεις. Με τις τεχνολογίες που ασχολείσαι δεν θα έχεις κανένα βιοποριστικό πρόβλημα είτε μείνεις Ελλάδα είτε πας έξω. 

 

Αν είσαι στο 1-1,5 έτος παράτα το. Αν είσαι 3ο+ πέρασες το event horizon, ξηγήσου με τον καθηγητή ότι δεν σε νοιάζει η ακαδημαική καριέρα και οι δημοασιεύσεις, και πάρτο στο minimum ετών εφόσον στο δίνει για να έχεις το χαρτί.

[Timonkaipumpa]

Ναι έχω PhD.

 

To ότι είναι μακρά διαδικασία και μοναχική είναι αυταπόδεικτο. Δουλεύεις 3-5 χρόνια για να βγάλεις ένα τελικό προϊόν, που είναι η διατριβή σου. Προφανώς στο ενδιάμεσο έχεις βγάλει άρθρα ή παρουσιάσεις σε συνέδρια κτλ., αλλά θέλει πολλή υπομονή γιατί δε βλέπεις πάντα τον τελικό στόχο καθαρά. Όταν είσαι φοιτητής, δίνεις κάθε τόσο εξετάσεις και, κατά μία έννοια, αφήνεις πίσω σου το μάθημα και πας στο επόμενο. Στο διδακτορικό, επί της ουσίας κρίνεσαι μία φορά στο τέλος. Δεν μπορείς σε κανένα σημείο να πεις "α, πάει κι αυτό, μου μένουν μόνο 5 μαθήματα". Είναι διαδικασία μοναχική, γιατί πρακτικά μόνο εσύ ξέρεις σε τι φάση είναι η έρευνα σου. Ως φοιτητής, δίνεις μαθήματα ταυτόχρονα με άλλους. Μπορείς να διαβάσεις παρέα, να συζητήσεις απορίες, να βρεις υποστήριξη από το γεγονός ότι κι άλλοι είναι στην ίδια φάση μ'εσένα. Στο διδακτορικό, τις περισσότερες αποφάσεις τις παίρνεις μόνος σου και κανείς δεν μπορεί να σου πει ότι τα αποτελέσματα θα σου βγουν. Άρα πορεύεσαι πρακτικά μόνος σου.

 

Reviewer έχω υπάρξει, αλλά αναφερόμουν σε review που κάνουν άλλοι σε δική σου δουλειά. Τη βρίσκω πολύ διδακτική εμπειρία. Πρώτον γιατί μπορεί πραγματικά να σου κάνουν σχόλια που θα βελτιώσουν την έρευνά σου. Αλλά και από πολλές άλλες απόψεις. Μαθαίνεις πώς να χειρίζεσαι σχόλια που μπορεί να είναι εξωφρενικά. Μαθαίνεις να αναγνωρίζεις αδυναμίες της δουλειάς σου που σου υποδεικνύουν άλλοι κτλ.

 

Φυσικά οι εμπειρίες (δικές μου και φίλων) προέρχονται από τις επιστήμες υγείας και μπορεί να μην είναι σχετικές με την Πληροφορική, αλλά νομίζω ότι κάποιες διαδικασίες είναι κοινές. Τέλος, ο καθένας βλέπει διαφορετικά τα πράγματα και ενδεχομένως να ερμηνεύει αλλιώς και τις καταστάσεις. Αλλά γι' αυτό γίνονται και αυτές οι συζητήσεις, ώστε να βλέπουμε και την οπτική άλλων ανθρώπων.

 

 

Τι να σου πω ρε συ Fillipos..

 

Μα καμία σχέση με άλλες εμπειρίες... τελικά μπορεί να φταίει ο κλάδος..

 

 

Ο μόνος λόγος να είναι μοναχική εμπειρία το PhD είναι να ανήκει κανείς σε νέο εργαστήριο ή και σε καθόλου εργαστήριο. 

 

Αλλιώς, μπορεί το "διπλανό γραφείο" να μην κάνει ακριβώς τα ίδια... αλλά 5 - 10 πράματα μπορείς να συζητήσεις. Τα οποία, πολλές φορές, είναι πάνω στον τομέα σου. Οπότε, παρέα έχεις. 

 

Όσο για το reviewing... μόνο ταπεινότητα δεν διδάσκεσαι. Ξαναλέω, μάλλον συμπεραίνω και εγώ (τελικά) ότι παίζει να είναι οι κλάδοι. Σαφώς μαθαίνεις πράματα... αλλά 1 + 1 = 2. Σε αυτό δεν χωράει συναίσθημα, αξίες κτλ. Κάνεις έρευνα, βρίσκεις αποτελέσματα, ερμηνεύεις, πάμε παρακάτω. 

[Dagobert]

Νομιζω θα ειχε ενδιαφερον αμα σχολιαζαμε λιγο και την εξελιξη των phd στην ελλαδα. Υπαρχει δουλεια/αποροφηση ή ειναι ολα τοσο τραγικα οπως λενε στις ειδησεις και ολοι μενουν ανεργοι? 

Συνήθως οι κάτοχοι διδακτορικού, είτε Ελλάδα, είτε εξωτερικό, έρχονται αντιμέτωποι με τη λέξη overqualified.

[John323]

Διδακτορικο κανεις γιατι εχεις ΚΑΥΛΑ με το αντικειμενο σου. Οχι απλα ενδιαφερον ΚΑΥΛΑ. Αυτο σημαινει

να σκεφτεσαι το βραδι η εκει που περπατας ιδεες για νεα πειραματα, να ξοδευεις απο τα χρηματα σου

για να αγορασεις βιβλια πανω στο αντικειμενο οχι γιατι πρεπει αλλα γιατι το θελεις.

 

Οταν λοιπον εχεις τετοια πετρια με το αντικειμενο σου, το να βρισκεσαι σε ενα χωρο με 100 αλλους τυπους

να μιλανε για παραπλησια θεματα με το δικο σου (Συνεδρια) ειναι ονειρωξη. Ομοιως και το να γραφεις

papers!

 

Το να βαριεσαι να διδαξεις τα προπτυχιακα νιανιαρα ειναι σεβαστο, ισως κανεις δεν κανει για καθηγητης

αλλα για ερευνητης. Το να μην σου αρεσουν τα συνεδρια και η συγγραφη papers μαλλον δειχνει οτι

δεν κανεις για διδακτορικο.

Συνήθως οι κάτοχοι διδακτορικού, είτε Ελλάδα, είτε εξωτερικό, έρχονται αντιμέτωποι με τη λέξη overqualified.

 

 

Με διδακτορικο κατα 90% εισαι για θεσεις σε ερευνητικα ιδρυματα, ΑΕΙ και R&D εταιριων.

[Dagobert]

Με διδακτορικο κατα 90% εισαι για θεσεις σε ερευνητικα ιδρυματα, ΑΕΙ και R&D εταιριων.

Σύμφωνοι. Ομως ρεαλιστικά: πόσες οι θέσεις; Πόσοι οι κάτοχοι διδακτορικού; Απλά μαθηματικά.

[kordoni]

Διδακτορικο κανεις γιατι εχεις ΚΑΥΛΑ με το αντικειμενο σου. Οχι απλα ενδιαφερον ΚΑΥΛΑ. Αυτο σημαινει

να σκεφτεσαι το βραδι η εκει που περπατας ιδεες για νεα πειραματα, να ξοδευεις απο τα χρηματα σου

για να αγορασεις βιβλια πανω στο αντικειμενο οχι γιατι πρεπει αλλα γιατι το θελεις.

 

Οταν λοιπον εχεις τετοια πετρια με το αντικειμενο σου, το να βρισκεσαι σε ενα χωρο με 100 αλλους τυπους

να μιλανε για παραπλησια θεματα με το δικο σου (Συνεδρια) ειναι ονειρωξη. Ομοιως και το να γραφεις

papers!

 

Το να βαριεσαι να διδαξεις τα προπτυχιακα νιανιαρα ειναι σεβαστο, ισως κανεις δεν κανει για καθηγητης

αλλα για ερευνητης. Το να μην σου αρεσουν τα συνεδρια και η συγγραφη papers μαλλον δειχνει οτι

δεν κανεις για διδακτορικο.

 

Με διδακτορικο κατα 90% εισαι για θεσεις σε ερευνητικα ιδρυματα, ΑΕΙ και R&D εταιριων.

Καυλα εχουμε. Αν δεν ειχαμε δε θα με ενοιαζε να αναβαθμισω/διορθωσω το site ουτε να καλυψω τα κενα μου. 

 

Ειναι η (ελληνικη) κατασταση που με ενοχλει. Πολυ μεγαλο βασανο που δε σου εξασφαλιζει σχεδον τιποτα στη τελικη. Γινομε υλιστης, αλλα ετσι ειναι. Παντα ολοι περιμενουν κ υλικες εκτος απο ηθικες απολαβες.

 

Και τα παρελκομενα της που συνδεονται με το διδακτορικο μου τη δινουν. Δεν εχω social skills για συνδερια. Τα κενα, μου αυξανουν το stage fright. Και μου στερουν χρονο να ερευνησω/δημιουργησω. Μαλλον τελικα με ενοχλει ο τροπος που επιλεγει η ακαδημαικη κοινοτητα να διαφημισει τη δουλεια της. Οχι η ιδια η διαφημιση. 

 

Πληρωνω για τις δημοσιευσεις, αρα τι, τελικα μου λες οτι αγοραζω impact factor? Δηλαδη εσυ αμα βγαλεις κατι καλυτερο απο το δικο μου και δεν εχεις 250 ή 500 ευρα η ακαδημαικη κοινοτητα δε θα το μαθει ποτε. Πολυ δικαιο. ΝΟΤ. 

 

Τεσπα, το συζηταμε. Νομιζω, περα απο τα "προσωπικα" μου κολληματα που με ενοχλουν, τα αλλα ειναι αντικειμενικες καταστασεις που ολοι, ειδικα ελλαδα τις τραβανε.  Ειναι καλο που ακουγονται ολες οι αποψεις...

[kfoynt]

Kordini, το οικονομικό πρόβλημα που θέτεις είναι πολύ σημαντικό. Χωρίς χρήματα δυστυχώς δεν προχωράει η δουλειά έτσι όπως θέλουμε. Έχεις μερικές επιλογές για να λύσεις το οικονομικό. 

 

1) Βρες κάποιο grant/project με τον καθηγητή σου που θα πληρώνει σε μεγάλο βαθμό τα έξοδα σου.

 

2) Κάνε αίτηση για Ph.D. σε κάποιο αξιοπρεπές πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Εννοείται πως δεν κοιτάς πίσω

    τον καθηγητή σου, από την στιγμή που δεν σου έχει προσφέρει μέχρι τώρα ούτε χρήματα αλλά ούτε σοβαρή

    εκπαίδευση. Το γεγονός οτι πληρώνεις για να δημοσιευθει η δουλειά σου είναι επιεικώς απαράδεκτο.

 

Ότι και να επιλέξεις πρέπει να το κάνεις τώρα όμως που είναι νωρίς.