Βαθμός πτυχίου:που μετρά και σε τι χρειάζεται?

[redhotstef]

φυτικης παραγωγης...σιγουρα!!!

[dezon]

Συνεχίζω να έχω την απορία πάντως σε ποιά σχολή είναι ο μέσος όρος 6.

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια, αν θες πες μου σε πμ, έτσι από περιέργεια...

πχ σε τμηματα μαθηματικων, στατιστικης, φυσικης

[The_Colonel]

Το τελικό συμπέρασμα (βάση της ιδέας που μπορεί να αποκομίσει κανεις από τις απαντήσεις στα post)? Στην ελλάδα έχουμε ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟ πρόβλημα νοοτροπίας  και  μορφωτικού επιπεδου.

 

Όχι επειδή είμαστε μια χωρα αποτελούμενη από μικρόμυαλούς ανίκανους κτλ.

 

 

Αλλα επειδή έχουμε ένα ανύπαρκτο εκπαιδευτικό σύστημα που στοχεύει μονο να "όσα βλέπει η πεθερά" και αυτό με χαζό τρόπο.... και καθόλου ουσία...

 

 

και για να προλάβω άλλους πληγωμένους (που δεν τα πάνε καλά στο θέμα "όσα βλέπει η πεθερά" αλλα παράλληλα νομίζουν ότι όσο ανίκανοι και να είναι στο να επιδείξουν κάτι τέτοιο δεν έχει σημασία γιατί η ουσία είναι το να θεωρούν το εαυτό τους για κάποιον λόγο εντάξει... χωρίς να ξέρουν και αυτοί γιατί..)

 

γιατί από την άλλη και η "πεθερά" ελέγχει κάποια πράματα γιατί έχουν σημασία και αυτά αλλιώς δεν θα τα κοίταζε.. το γεγονός ότι δεν πρέπει μονομερώς να εστιάζουμε μονο σε αυτά δεν σημάνει ότι δεν έχουν σημασία!

 

Στα ελληνικά πανεπιστήμια (πολλά εξ αυτών δεν μπορώ να μιλήσω για όλα αλλα κρίνοντας την γενική κατάσταση της χώρας μάλλον ισχύει είτε λίγο είτε πολύ το ό,τι πω για όλα)

 

δεν υπάρχει αίσθηση σφαιρικότητας στο προπτυχιακό επίπεδο

 

δεν υπάρχουν φοιτητές που να συμμετέχουν στο μάθημα (απλά πράματα να ρωτάνε η να πούνε ότι δεν ξέρουν κάτι που παραδίνεται σε μια διάλεξη) για κάποιο λόγο όλοι πιστεύουν ότι πρέπει ήδη να τα ξέρουν και το παίζουν γνωστες σε κάθε διάλεξη όχι μονο με το να σιωπούν αν μπερδεύονται αλλα με το να δημιουργούν φασαρία στο αμφιθέατρο (είτε έντονη είτε ελαχιστη με βουητά και χανανιτα) όταν κάποιος τελικά αποφασίζει να δηλώσει την (δικαιολογημένη) αγνοια του και να κάνει μια βασική ερώτηση.... και έτσι τον αναγκάζουν να διστάξει την επόμενη φορα που θα εχει απορία 

 

 

όλοι (όπου λέω όλοι εννοώ την μεγάλη πλειοψηφία) παίρνουν μαθήματα όχι με βάση πως θα χτίσουν μια σωστή ραχοκοκαλιά στις γνώσεις τους αλλα με βάση το τι άκουσαν πως είναι "εύκολο" και με "καλο καθηγητή" όπου καλός θεωρείται αυτός που "περνάει εύκολα"

 

 

και διαβάζουν σημειώσεις που θα τους βοηθήσουν "να λύσουν τα θέματα" όχι τόσο στο να κατανοήσουν ουσιαστικά την ύλη του κάθε μαθήματος.

 

 

 

και για να προλάβω άλλους που πχ σπουδάζουν μαθηματικά και δεν ξέρουν ποιος ήταν ο Ηamilton η φιλολογία και γραφουν όσο χαλια γράφω εγώ ελληνικά ή και χειρότερα

 

η ουσία του μαθήματος δεν είναι η εγκυκλοπαιδική γνώση πάνω σε αυτό αλλα να μπορείς να το εφαρμόσεις σε όλες τις πτυχές του και να το μεταφέρεις καθώς να μπορείς να εξηγείς το κάθε μικρό "γιατί" που θα μπορούσε να εμφανιστεί διαβάζοντας την ύλη του.

 

 

Αν μπορείς να το κανεις αυτο μονο τοτε δεν εχει τοσο σημασία ο βαθμος γιατι μάλλον ηταν στραβοτιμονια της στιγμής.. κατα τα αλλα ο βαθμος δεν ειναι κατι διακοσμητικό!!! Χαρακτηριζει την αγνοια σου πανω σε κατι! απλα Αν μπορεις να κανεις τα παραπάνω που περιεγραψα παει να πει πως επεσες σε μια ατυχη στιγμή και γιαυτο δεν εχει τοσο σημασια.. αλλα ολα αυτα ΑΝΝ μπορεις να κανεις τα παραπάνω.

 

Αν θέλετε μπορώ να σας δείξω στην πράξη τι εννοώ!

 

θα ήθελα όμως για να μην το ρημάξουμε το θέμα

 

 

1) να μην αρχίσετε να απαντάτε με αστεία.

 

2) να μην χρησιμοποιήσετε το google ούτε τις σημειώσεις σας

 

 

(ο σκοπός για να σας δείξω αυτό που θέλω είναι να λειτουργήσετε βάση του πως σκέφτεστε αυτή την στιγμή που μιλάμε και το πως θα καταφέρετε να συγκροτήσετε τις γνώσεις αυτή την στιγμή που μιλάμε!) 

 

εννοείται ότι όλοι μας έχουμε ελλείψεις και αυτές εννοείται ότι μπορούν να αναπληρωθούν με δουλειά το θέμα είναι ότι τώρα τι γίνεται (όπως αν παρουσιαζόταν ένα πρόβλημα στην δουλειά και δεν είχαμε χρόνο να διαβάσουμε για να το λύσουμε) 

 

ΑΥΤΟ είναι η ουσία.

 

η ουσία είναι δηλαδή τι μπορείς να κανεις στα μπαμ! κάθε στιγμή για να το πω με απλά λόγια έτσι μπορείς να έχεις άποψη για το τι γνώσεις, εμπειρία έχεις κάθε στιγμή (t0) και είναι καλο να το ξέρεις αυτό για να βελτιώνεσαι (με google, διάβασμα κτλ )

 

οποτε χωρίς ψάξιμο απλά αυθόρμητα  σκεφτείτε και πείτε μου

 

 

 

Τι είναι το 3!   ?(με λίγα λόγια αλλα να περιγράψετε απόλυτα την φύση του συμβουλισμού) με τι ισούται?

 

με τι ισούται το 0!    ?

 

 

(οι ερωτήσεις απευθύνονται σε αυτούς που έχουν βασικό μαθηματικό υπόβαθρο γιατί και η δικη μου ασχολία έχει να κάνει με τις θετικές επιστήμες οποτε μπορώ να κρίνω πιο ξεκάθαρα την κατάσταση)

 

με το που απαντήσουν 2,3 θα κάνω πάνω στις απαντήσεις άλλη μια ερώτηση .

 

και τότε θα βγάλουμε ένα ενδεικτικό συμπέρασμα στο τι θα έπρεπε να είναι η ουσία.

 

Αλλα θα παρακαλούσα ξανά να σεβαστείτε τους κανόνες που έθεσα γιατί μονο έτσι θα βγει ένα εποικοδομητικό συμπέρασμα.

Επεξ/σία 11 Φεβρουαρίου 2014 από The_Colonel

[paylidis]

πχ σε τμηματα μαθηματικων, στατιστικης, φυσικης

 

στα πιο πολλά τμήματα ΑΕΙ θετικών επιστημών & μηχανικών...

σίγουρα πάντως οχι στα φυτικής και ζωικής που λεει ο τσακαλος πιο πανω... @ Razor pm

[The_Colonel]

σε τμήματα ΑΕΙ θετικών επιστημών... σίγουρα πάντως οχι φυτικής και ζωικής που λεει ο τσακαλος πιο πανω... @ Razor pm

 

σίγουρα όχι μιας και έχουν τεραστια διαφορα είναι decadance τα τμήματα ζωικής παραγωγής για καθυστερημένους ... (αυτό είναι μέσα στα προβλήματα νοοτροπίας που ανάφερα πιο πάνω δυστυχώς όχι το μοναδικό)

[Skylined]

Η κατάρτιση και η ικανότητα θα φέρει τη μετέπειτα επιτυχία και όχι ένας αριθμός που σκόραρες κάποτε.

 

 

Δες την καινούρια ταινία με τον Ντι Κάπριο να δεις τι χρειάζεται...

Χάρισμα, όραμα, αυτοπεποιθηση, "τρέλα", φαντασία. Δες την τελευταία σκηνή.

[Razor_7]

Αλλα θα παρακαλούσα ξανά να σεβαστείτε τους κανόνες που έθεσα γιατί μονο έτσι θα βγει ένα εποικοδομητικό συμπέρασμα.

 

Τι είσαι εσύ που θέτεις κανόνες, δεν κατάλαβα? Που πρέπει μάλιστα και να τους "σεβαστούμε"...

 

σίγουρα όχι μιας και έχουν τεραστια διαφορα είναι decadance τα τμήματα ζωικής παραγωγής για καθυστερημένους ... (αυτό είναι μέσα στα προβλήματα νοοτροπίας που ανάφερα πιο πάνω δυστυχώς όχι το μοναδικό)

Όταν έχει βάση 7 δεν μπορείς να δώσεις και respect (όπως δεν μπορείς να δώσεις respect και σε αυτόν που τελείωσε με 5 τη σχολή, απλά τα πράγματα) και μη μου πει κάποιος δεν έχει σημασία η βάση, γιατί κι εγώ είμαι αρκετά υπέρ αυτής της άποψης ότι μάγκας είναι αυτός που μπαίνει εκεί που θέλει ανεξαρτήτως βάσης αλλά:

 

1) Μη μου πει κάποιος ότι τελειώνοντας το λύκειο είχε όνειρο να περάσει ζωικής παραγωγής?

2) Στην Ελλάδα είμαστε και το επίπεδο των σχολών καθορίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος από τους φοιτητές και σίγουρα επηρεάζεται η λειτουργία της σχολής από το επίπεδο αυτό [δεν το αναλύω περαιτέρω, ο νοών... νοείτω]

3) Ως απόρροια του δευτέρου, έχω γνωρίσει δύο άτομα[και δε μιλάω με αερολογίες] που πέρασαν σε σχολή ας την πούμε χαμηλόβαθμη [ας αναφέρω το ένα παράδειγμα σε ΤΕΙ με 15.000] έχοντας παράλληλα υψηλή βαθμολογία[18.850] επειδή γούσταρε αντικείμενο, αλλά εντέλει απογοητεύτηκε από την όλη κατάσταση και το επίπεδο που επικρατούσε και τελικά σηκώθηκε και έφυγε [μάλιστα με μ.ο.  9 στο ΤΕΙ αλλά παρόλα αυτά σηκώθηκε και έφυγε χωρίς δεύτερη σκέψη]

 

Επομένως, καλές οι στρογγυλεύσεις, καλές οι ίσες αποστάσεις καλές κι οι θεωρίες, αλλά στην πράξη κι έτσι όπως είναι δομημένες οι σχολές στην Ελλάδα όπου ακόμη και οι υψηλόβαθμες κάνουν τεράστια προσπάθεια να κρατηθούν σε ένα χ επίπεδο, νομίζω ότι οι υπόλοιπες είναι απλά γι’ αυτό που αναφέρεις, για τη νοοτροπία του Έλληνα που θέλει το παιδί του «σπουδαγμένο» για να το λέει στους συγγενείς όταν μαζεύονται στα οικογενειακά συμπόσια, χωρίς να ΄χει όμως τη στοιχειώδη παιδεία και σε σχολές υπό της βάσεως ή περιξ αυτής. Επομένως νομίζω σου αντέστρεψα το επιχείρημά περί νοοτροπίας που ανέφερες.

[defacer]

Εγώ ξαναλέω πως, όσοι λένε πως δεν μετράει ο βαθμός του πτυχίου όταν τους ρωτήσεις εάν εκείνοι έχουν καλό βαθμό στο πτυχίο θα σου πούνε όχι.

 

Όσοι έχουν καλό βαθμό στο πτυχίο θα σου πούνε ότι καλό θα ήταν να έχεις καλό βαθμό.

 

Από δείχνει πολλά και για την απάντηση που θέλει να πάρει αυτός που ρωτάει σχετικά με τον βαθμό πτυχίου και για τις απαντήσεις που δίνουν όσοι τις δίνουν.

Λοιπόν από Ελλάδα αποφοίτησα ΗΜΜΥ με 8.01, το οποίο ήταν αρκετό για να είμαι τέταρτος στη σειρά στο γκρουπάκι της ορκωμοσίας μου. Στην Αγγλία αποφοίτησα από το UniS με distinction έχοντας first σε όλα ανεξαιρέτως τα μαθήματα, με high score 92. Όποιος έχει κάνει έξω καταλαβαίνει τι σημαίνουν αυτά.

 

Και παρόλα αυτά, θα σου πω ότι οι βαθμοί έπαιξαν από ελάχιστο μέχρι μηδενικό ρόλο στην πορεία μου. Θα συμφωνήσω ότι "all other things being equal" καλό είναι να έχεις και βαθμό, κυρίως επειδή ο κακός βαθμός κάπου οφείλεται (είσαι χαζός; δεν διάβαζες; πήγαινες κομμάτια στις εξετάσεις; κλπ). Αλλά

• αν το κυνήγι του βαθμού να γίνει σε βάρος της προσωπικής σου ανάπτυξης χέσε μέσα Πολυχρόνη
• στην αγορά εργασίας το σημαντικότερο είναι να έχεις την ικανότητα to get shit done -- αν παρουσιάζεις αποτελέσματα, κανέναν δεν τον ενδιαφέρει ούτε ο βαθμός του πτυχίου ούτε αν έβγαλες λύκειο

Τώρα για να κάνω και τον αντίλογο, ο καλός βαθμός μπορεί να παίξει ρόλο όταν είσαι φρέσκος από το φυτώριο. Πρώτον γιατί σε κάθε περίπτωση είναι ένα θετικό δεδομένο παραπάνω γι' αυτόν που σε αξιολογεί και ο οποίος δε μπορεί να ξέρει συνήθως ποιό είναι πραγματικά το ποιόν σου, και δεύτερον γιατί όσο λιγότερα πράγματα έχεις να πεις για σένα τόσο περισσότερη σημασία έχουν αυτά τα λίγα που έχεις.

 

Αλλά νομίζω είναι τραγικό να κυνηγάει κανείς το βαθμό για το βαθμό.

 

 

Και ναι, ο βαθμος πτυχίου μετράει ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ.

Εκτος αν θες να το παίξεις ελευθερος επαγγελματίας ή σε παρει σε καμιά δουλειά ο μπαμπας σου ή ο θείος σου οπότε δεν εχει σημασία.

 

Για οτιδήποτε άλλο ένας βαθμός τουλάχιστον πάνω απο 7.5 οχι απλα βοηθάει αλλα επιβάλεται!

 

Το κάνεις να ακούγεται σα να υπάρχει πορτιέρης στα γραφεία κάθε εταιρίας που δε σε βάζει μέσα αν δε δείξεις "λίαν καλώς". Είναι μια μάλλον extreme τοποθέτηση. Θα μπορούσες να την αναπτύξεις λίγο; Τι σε κάνει να τα λες αυτά; Για ποιό λόγο εκφράζεσαι υποτιμητικά γι' αυτούς που δε θεωρούν τη μισθωτή εργασία μονόδρομο; Τι είναι αυτό το οποίο "επιβάλλει" ένα βαθμό τον οποίο οι περισσότεροι πτυχιούχοι δεν καταφέρνουν να πάρουν; Αν δεν πάρω 7.5 να γίνω αλκοολικός ή υπάρχει σωτηρία;

[paylidis]

Το κάνεις να ακούγεται σα να υπάρχει πορτιέρης στα γραφεία κάθε εταιρίας που δε σε βάζει μέσα αν δε δείξεις "λίαν καλώς". Είναι μια μάλλον extreme τοποθέτηση. Θα μπορούσες να την αναπτύξεις λίγο; Τι σε κάνει να τα λες αυτά; Για ποιό λόγο εκφράζεσαι υποτιμητικά γι' αυτούς που δε θεωρούν τη μισθωτή εργασία μονόδρομο; Τι είναι αυτό το οποίο "επιβάλλει" ένα βαθμό τον οποίο οι περισσότεροι πτυχιούχοι δεν καταφέρνουν να πάρουν; Αν δεν πάρω 7.5 να γίνω αλκοολικός ή υπάρχει σωτηρία;

 

Σαν HR σε ποιόν θα έδινες ποιο πολύ σημασία; σε κάποιον με 5 και 5 χρόνια προυπηρεσίας ή σε κάποιον με 8,5/διακρίσεις/δημοσιευσεις και 1 χρόνο προυπηρεσία;

 

Προσωπικά όπως το εχω δει εγω και όπως το εκλαμβάνομαι θα τους δώ και τους δύο αλλα θα προτιμήσω μάλλον τον 8,5 καθως δείχνει να εχει περισσότερες προοπτικές...

Δεν εκφράζομαι υποτιμητικά απλα διαφωνώ με το ελεύθερο επάγγελμα ως λύση για κάποιον που εχει προοπτικές - όπως διαφωνώ και με πολλά άλλα... Δε λεω το να εισαι ελευθερος επαγγελματιας εχει το θετικό οτι δε σε περιορίζει να αναπτυχθείς αλλα θα σε ρωτήσω και κάτι ακόμα... Πας σε ενα πολιτικο μηχανικό να σου χτίσει ένα σπιτι, αν εχει κρεμασμένο πτυχίο 5 θα τον εμπιστευθείς; Το γιατρό με 5 ή 6 θα τον εμπιστευθείς το ίδιο με το γιατρό του αριστα-9;

[defacer]

Σαν HR σε ποιόν θα έδινες ποιο πολύ σημασία; σε κάποιον με 5 και 5 χρόνια προυπηρεσίας ή σε κάποιον με 8,5/διακρίσεις/δημοσιευσεις και 1 χρόνο προυπηρεσία;

Κάποια στιγμή έκανα technical screening σε δύο υποψήφιους. Ο ένας δεν είχε βγάλει καμία σχολή και. Η άλλη είχε πτυχίο και μεταπτυχιακό από ceid Πατρών με καλούς βαθμούς.

 

It was not even close, η κοπέλα δεν ήξερε τίποτα απ' αυτά που μας ενδιέφεραν. Συγκεκριμένα δεν ήξερε τίποτα γιατί είχε φάει 6 χρόνια απ' τη ζωή της να παίρνει βαθμούς και να κάνει δημοσιεύσεις και στο δια ταύτα είχε μείνει σ' αυτά που έκανε μέσα στη σχολή. Την έκοψα χωρίς δεύτερη σκέψη, μπορεί να ήταν κατάλληλη για ακαδημαϊκή καριέρα αλλά ήταν σίγουρα ακατάλληλη για την αγορά εργασίας.

 

Η ερώτηση που θέτεις είναι φυσικά lotto γιατί τα δεδομένα που μου δίνεις είναι ελάχιστα, αλλά αν έπρεπε να ποντάρω την επιτυχία της εταιρίας μου σ' αυτά τα ελάχιστα πιθανότατα θα επέλεγα τον πρώτο. Όσο ήμουν στα πανεπιστήμια είδα far, FAR too many άτομα με βαθμούς και διακρίσεις που ήταν πολύ καλοί σε κάποια πράγματα, αλλά τελείως μέτριοι στην εφαρμογή.

 

Το highlight είναι η κοπέλα η οποία όντας πτυχιούχος μηχανικός όταν της εξήγησα πώς πρέπει να απαντηθεί η τάδε ερώτηση μου απάντησε "ε και που να τα ξέρω αυτά; δεν τα λέει μέσα στο βιβλίο". Και όντως, δεν τα έλεγε, έπρεπε να τα συμπεράνεις μόνος σου. Σήμερα η κοπέλα αυτή κάνει postdoc.

 

Προσωπικά όπως το εχω δει εγω και όπως το εκλαμβάνομαι θα τους δώ και τους δύο αλλα θα προτιμήσω μάλλον τον 8,5 καθως δείχνει να εχει περισσότερες προοπτικές...

Δεν εκφράζομαι υποτιμητικά απλα διαφωνώ με το ελεύθερο επάγγελμα ως λύση για κάποιον που εχει προοπτικές - όπως διαφωνώ και με πολλά άλλα... Δε λεω το να εισαι ελευθερος επαγγελματιας εχει το θετικό οτι δε σε περιορίζει να αναπτυχθείς αλλα θα σε ρωτήσω και κάτι ακόμα... Πας σε ενα πολιτικο μηχανικό να σου χτίσει ένα σπιτι, αν εχει κρεμασμένο πτυχίο 5 θα τον εμπιστευθείς; Το γιατρό με 5 ή 6 θα τον εμπιστευθείς το ίδιο με το γιατρό του αριστα-9;

ΟΚ, η προσωπική σου άποψη είναι σεβαστή, το ίδιο και η διαφωνία σου με τις επιλογές καριέρας κάποιου άλλου. Το ίδιο και η εντύπωσή σου ότι ο μηχανικός και ο γιατρός πρέπει να κρίνονται βάσει του βαθμού πτυχίου (εγώ προσωπικά δε συμφωνώ με τίποτα από αυτά).

 

Κάτι σε πιο αντικειμενικό επιχείρημα υπάρχει; Γιατί ξαναλέω, η προηγούμενη τοποθέτησή σου ήταν κάπως extreme. Δε θα έπρεπε να υπάρχει και ανάλογη υποστήριξη γι' αυτήν;

[Timonkaipumpa]

Λοιπόν από Ελλάδα αποφοίτησα ΗΜΜΥ με 8.01, το οποίο ήταν αρκετό για να είμαι τέταρτος στη σειρά στο γκρουπάκι της ορκωμοσίας μου. Στην Αγγλία αποφοίτησα από το UniS με distinction έχοντας first σε όλα ανεξαιρέτως τα μαθήματα, με high score 92. Όποιος έχει κάνει έξω καταλαβαίνει τι σημαίνουν αυτά.

 

Και παρόλα αυτά, θα σου πω ότι οι βαθμοί έπαιξαν από ελάχιστο μέχρι μηδενικό ρόλο στην πορεία μου. Θα συμφωνήσω ότι "all other things being equal" καλό είναι να έχεις και βαθμό, κυρίως επειδή ο κακός βαθμός κάπου οφείλεται (είσαι χαζός; δεν διάβαζες; πήγαινες κομμάτια στις εξετάσεις; κλπ). Αλλά

• αν το κυνήγι του βαθμού να γίνει σε βάρος της προσωπικής σου ανάπτυξης χέσε μέσα Πολυχρόνη
• στην αγορά εργασίας το σημαντικότερο είναι να έχεις την ικανότητα to get shit done -- αν παρουσιάζεις αποτελέσματα, κανέναν δεν τον ενδιαφέρει ούτε ο βαθμός του πτυχίου ούτε αν έβγαλες λύκειο

Τώρα για να κάνω και τον αντίλογο, ο καλός βαθμός μπορεί να παίξει ρόλο όταν είσαι φρέσκος από το φυτώριο. Πρώτον γιατί σε κάθε περίπτωση είναι ένα θετικό δεδομένο παραπάνω γι' αυτόν που σε αξιολογεί και ο οποίος δε μπορεί να ξέρει συνήθως ποιό είναι πραγματικά το ποιόν σου, και δεύτερον γιατί όσο λιγότερα πράγματα έχεις να πεις για σένα τόσο περισσότερη σημασία έχουν αυτά τα λίγα που έχεις.

 

Αλλά νομίζω είναι τραγικό να κυνηγάει κανείς το βαθμό για το βαθμό.

 

Η βαθμοθηρία, ως αντιμετώπιση και ως στάση/επιλογή, δεν είναι αναγκαστικό παράπλευρο αποτέλεσμα της "σημαντικότητας του βαθμού". 

 

 

Επίσης, ο βαθμό δεν είναι το μόνο που μετράει. Αλλά, από το "δεν είναι το μόνο που μετράει" μέχρι το "δεν μετράει καθόλου" υπάρχει μία "α" απόσταση. Σε αυτή την διαφορά αναφέρομαι γράφοντας για την διαφορετικότητα των απόψεων αυτών που έχουν και αυτών που δεν έχουν. 

 

 

Από εκεί και πέρα, το επόμενο bullet point είναι το "που και πότε". Πού μετράει ο βαθμός πτυχίου και πότε. 

 

Εδώ θα ήθελα να διαχωρίσω δύο περιπτώσεις φοιτητή που έχει καλό βαθμό πτυχίου: α) συνειδητού, και β) βαθμοθήρα και παπαγάλου. Στην πρώτη ο βαθμός πτυχίου σπάνια θα παίξει ρόλο, όπως το φαντάζεται κάποιος που δεν είναι συνειδητός και με καλό βαθμό πτυχίου. Όταν ένας φοιτητής μπορεί και κάνει compensate την όποια, υποκειμενικά κριθείσα, σκ@τούρα του ιδρύματός του με τέτοιο τρόπο που και να μαθαίνει παραπάνω από τους άλλους καταφέρνει αλλά και να ευχαριστεί τους αξιολογητές του τότε αυτά τα skills θα τον οδηγήσουν πολύ παραπέρα από όποιον βαθμό. Όμως ενδεικτικό αυτών των skills είναι ο βαθμός! Άρα, μετράει. Όχι για τους άλλους αλλά για τον ίδιο τον φοιτητή. 

 

Αυτό το γεγονός το βλέπουν και αρκετοί με καλό βαθμό πτυχίου όταν έρθει η ώρα να αξιολογήσουν (σε προσωπικό/φιλικό επίπεδο) γνωστούς/φίλους. 

 

Στην περίπτωση του βαθμοθήρα/παπαγάλου, ο βαθμός πτυχίου είναι ένα λάβαρο. Με το τόσο focusing στον τελικό βαθμό υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να μην μπορεί να αξιολογήσει τις όποιες άλλες γνώσεις και skills. Όμως, η κατάλληλη χρήση αυτού του λαβάρου μπορεί να ανοίξει πόρτες. Σίγουρα περισσότερες από το να μην το έχει κανείς. Άρα, πάλι ο βαθμός πτυχίου μετράει. 

 

 

Υ.Γ. Edit. Όταν λέω "ευχαριστεί", φυσικά δεν εννοώ γλείψιμο. Εννοώ ορθή ανταπόκριση στην διαδικασία αξιολόγησης (εξετάσεις κτλ). 

 

[Asmodeus21]

Τι είσαι εσύ που θέτεις κανόνες, δεν κατάλαβα? Που πρέπει μάλιστα και να τους "σεβαστούμε"...

 

Όταν έχει βάση 7 δεν μπορείς να δώσεις και respect (όπως δεν μπορείς να δώσεις respect και σε αυτόν που τελείωσε με 5 τη σχολή, απλά τα πράγματα) και μη μου πει κάποιος δεν έχει σημασία η βάση, γιατί κι εγώ είμαι αρκετά υπέρ αυτής της άποψης ότι μάγκας είναι αυτός που μπαίνει εκεί που θέλει ανεξαρτήτως βάσης αλλά:

 

1) Μη μου πει κάποιος ότι τελειώνοντας το λύκειο είχε όνειρο να περάσει ζωικής παραγωγής?

2) Στην Ελλάδα είμαστε και το επίπεδο των σχολών καθορίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος από τους φοιτητές και σίγουρα επηρεάζεται η λειτουργία της σχολής από το επίπεδο αυτό [δεν το αναλύω περαιτέρω, ο νοών... νοείτω]

3) Ως απόρροια του δευτέρου, έχω γνωρίσει δύο άτομα[και δε μιλάω με αερολογίες] που πέρασαν σε σχολή ας την πούμε χαμηλόβαθμη [ας αναφέρω το ένα παράδειγμα σε ΤΕΙ με 15.000] έχοντας παράλληλα υψηλή βαθμολογία[18.850] επειδή γούσταρε αντικείμενο, αλλά εντέλει απογοητεύτηκε από την όλη κατάσταση και το επίπεδο που επικρατούσε και τελικά σηκώθηκε και έφυγε [μάλιστα με μ.ο.  9 στο ΤΕΙ αλλά παρόλα αυτά σηκώθηκε και έφυγε χωρίς δεύτερη σκέψη]

 

Επομένως, καλές οι στρογγυλεύσεις, καλές οι ίσες αποστάσεις καλές κι οι θεωρίες, αλλά στην πράξη κι έτσι όπως είναι δομημένες οι σχολές στην Ελλάδα όπου ακόμη και οι υψηλόβαθμες κάνουν τεράστια προσπάθεια να κρατηθούν σε ένα χ επίπεδο, νομίζω ότι οι υπόλοιπες είναι απλά γι’ αυτό που αναφέρεις, για τη νοοτροπία του Έλληνα που θέλει το παιδί του «σπουδαγμένο» για να το λέει στους συγγενείς όταν μαζεύονται στα οικογενειακά συμπόσια, χωρίς να ΄χει όμως τη στοιχειώδη παιδεία και σε σχολές υπό της βάσεως ή περιξ αυτής. Επομένως νομίζω σου αντέστρεψα το επιχείρημά περί νοοτροπίας που ανέφερες.

Ενα περιστατικο δεν μου λεει κατι (μετραει πολυ και το τμημα ΤΕΙ η Παν.) Προσωπικα εχω περασει και απο τα 2 κι δεν βλεπω διαφορα στην ποιοτητα σπουδων (Μοναχα μια διαφοροποιηση στην εστιαση με τα + και τα -). Το θεμα ειναι ποσο θα ασχοληθει ο καθε ενας ξεχωριστα. Το ποσοστο "κακων" σπουδαστων ειναι μεγαλυτερο στα ΤΕΙ σιγουρα κανεις δεν λεει το αντιθετο αλλα αν καποιος ασχοληθει μπορει να μαθει πολλα πραγματα κι ειναι το εφαλτηριο να συνεχισει και αλλου.

 

ΥΓ : Και στο δικο μου τμημα ο μ.ο. ειναι 6.3 (Στοιχεια ΜΟΔΙΠ)

[defacer]

Timon, το θέμα είναι η έννοια που δίνουμε στη λέξη "μετράει". Αν το δεις μαθηματικά φυσικά και μετράει, πώς θα μπορούσε να μη μετρήσει; Δε γίνεται να αποφασίσει κάποιος να μή σε προτιμήσει επειδή πήρες 9.

 

Αλλά επειδή σίγουρα δεν είναι το μόνο πράγμα που μετράει, αυτό που έχει σημασία είναι το πόσο μετράει συγκριτικά με τους υπόλοιπους παράγοντες. Φαντάζεσαι τώρα, κλασικό τραβηγμένο παράδειγμα το να έχεις να φας μετράει για την επιβίωσή σου αλλά αν δεν έχεις οξυγόνο και ασχολείσαι με το φαγητό κάτι κάνεις λάθος.

 

Συμφωνούμε στο ότι υπάρχει απόσταση ανάμεσα στα 2 άκρα, όπως και στην παράγραφο που λες για λάβαρο. Αλλά δε συμφωνώ ότι ενδεικτικό των τάδε skills είναι ο βαθμός. Υπάρχουν άνθρωποι ικανότατοι ο οποίοι απλά δεν είναι φτιαγμένοι για μελέτη όπως αυτή ζητείται από τα ιδρύματα. Έχω δει με τα μάτια μου να μπαίνουν βαθμοί πολύ ψηλότεροι (προφανές σενάριο) αλλά και πολύ χαμηλότεροι (όχι τόσο προφανές) από αυτούς που αξίζει ο αξιολογούμενος. Κι αυτό γιατί οι βαθμοί είναι ένα πράγμα σαν το IQ: μετράει κάτι συγκεκριμένο, κι αυτό όχι και πάρα πολύ καλά. Αν δεις τη μέτρηση δογματικά ή αν από το συγκεκριμένο κάνεις projections σε άλλα πράγματα, είναι αρκετά πιθανό ότι θα βγάλεις λάθος συμπεράσματα.

 

Προσωπικά θα έδινα άπειρα μεγαλύτερο βάρος στον τρόπο με τον οποίο ο υποψήφιος θα μου απαντούσε σε κάποιες απλές αλλά αποκαλυπτικές ερωτήσεις παρά στο βαθμό. Κι αυτό εννοείται πως το ξέρουν όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί με HR έστω και από σπόντα.

 

Νομίζω μια πιο ολοκληρωμένη τοποθέτηση είναι ότι "μπορεί να μετρήσει στην αρχή, αλλά 2-3-4 χρόνια μετά δε θα σε ρωτήσει ξανά ποτέ κανένας".

[The_Colonel]

Τι είσαι εσύ που θέτεις κανόνες, δεν κατάλαβα? Που πρέπει μάλιστα και να τους "σεβαστούμε"...

 

Όταν έχει βάση 7 δεν μπορείς να δώσεις και respect /////σημασία για εσένα δηλαδή έχει πως μπαίνεις σε μια σχολη οχι ποια η βαρύτητα του αντικειμενου και τι δουλειά ρίχνεις εσύ μέσα σε αυτή και οι δεξιότητες κτλ που αποκομίζεις μέσα από αυτή τελειώνοντας την επιτυχώς... αν από αύριο κανένας δεν αποφασίσει να δηλώσει στο μηχανογραφικό του πχ το μαθηματικό στην αθηνα η βάση του θα πέσει άρα αυτόματα η σχολη είναι για τα μπάζα με την λογική σου...///// (όπως δεν μπορείς να δώσεις respect και σε αυτόν που τελείωσε με 5 τη σχολή, απλά τα πράγματα) και μη μου πει κάποιος δεν έχει σημασία η βάση, γιατί κι εγώ είμαι αρκετά υπέρ αυτής της άποψης ότι μάγκας είναι αυτός που μπαίνει εκεί που θέλει ανεξαρτήτως βάσης αλλά:

 

1) Μη μου πει κάποιος ότι τελειώνοντας το λύκειο είχε όνειρο να περάσει ζωικής παραγωγής?//////βεβαια Tι σωστή νοοτροπία... είναι εντελώς ασήμαντο πεδίο.. πιο κράτος έχει βασική προϋπόθεση για να υπάρξει το  να είναι αυτάρκες σε τροφή και κατά συνέπεια να έχει ανθρώπους κλειδιά που θα αναπτύσουν τους μηχανισμούς εκείνους που θα δουλεύουν πλήρως και αποδοτικά προκειμένω να επιτευχεί αυτός ο σκοπός με τις μικρότερες ζημιες και τις μεγαλύτερες απολαβές... είναι εντελώς ασήμαντο πράγμα... (ή τουλάχιστον έτσι θέλουνε κάποιοι να νομίζουμε για να φαινόμαστε αβοήθητοι σαν χωρα -μιας και συν τοις άλλοις δεν έχουμε ούτε τέτοιους ανθρώπους σε αυτές τις θεμελιακές θέσεις- και έτσι πρέπει να καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να φυλάμε κατουρημένες ποδιές δανειστών για να επιβιώσουμε ως κράτος)/////

2) Στην Ελλάδα είμαστε και το επίπεδο των σχολών καθορίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος από τους φοιτητές και σίγουρα επηρεάζεται η λειτουργία της σχολής από το επίπεδο αυτό [δεν το αναλύω περαιτέρω, ο νοών... νοείτω]/////και επειδή συμβαίνει αυτό είναι σωστό άρα καλώς λοιπόν να το διατηρήσουμε έτσι -αν και κατ εμέ δεν είναι ακριβώς έτσι τις σχολες τις ορίζει το κράτος άμεσα αλλα δυστυχώς και έμμεσα διαμορφώνοντας ένα ευρύτερο κλίμα στην κοινωνία και κατά συνέπεια στην οικογένεια και έτσι οι φοιτητές απλά ανακλούν αυτό το μοτίβο με τις επιλογές τους. - οποτε δεν καθορίζουν τις σχολες οι φοιτητές αλλα το κράτος!/////

3) Ως απόρροια του δευτέρου, έχω γνωρίσει δύο άτομα[και δε μιλάω με αερολογίες] που πέρασαν σε σχολή ας την πούμε χαμηλόβαθμη [ας αναφέρω το ένα παράδειγμα σε ΤΕΙ με 15.000] έχοντας παράλληλα υψηλή βαθμολογία[18.850] επειδή γούσταρε αντικείμενο, αλλά εντέλει απογοητεύτηκε από την όλη κατάσταση και το επίπεδο που επικρατούσε και τελικά σηκώθηκε και έφυγε [μάλιστα με μ.ο.  9 στο ΤΕΙ αλλά παρόλα αυτά σηκώθηκε και έφυγε χωρίς δεύτερη σκέψη]

 

Επομένως, καλές οι στρογγυλεύσεις, καλές οι ίσες αποστάσεις καλές κι οι θεωρίες, αλλά στην πράξη κι έτσι όπως είναι δομημένες οι σχολές στην Ελλάδα όπου ακόμη και οι υψηλόβαθμες κάνουν τεράστια προσπάθεια να κρατηθούν σε ένα χ επίπεδο, νομίζω ότι οι υπόλοιπες είναι απλά γι’ αυτό που αναφέρεις, για τη νοοτροπία του Έλληνα που θέλει το παιδί του «σπουδαγμένο» για να το λέει στους συγγενείς όταν μαζεύονται στα οικογενειακά συμπόσια, χωρίς να ΄χει όμως τη στοιχειώδη παιδεία και σε σχολές υπό της βάσεως ή περιξ αυτής. Επομένως νομίζω σου αντέστρεψα το επιχείρημά περί νοοτροπίας που ανέφερες.

 

////Και πως το αλλάζεις αυτό? πως λύνεις ένα πρόβλημα? απάντηση? το σπας σε μικρότερα και μετά κανεις ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ για να τα λύσεις.. το πρώτο βήμα εδώ συγκεκριμένα λοιπόν είναι η αλλαγή της νοοτροπίας μονη της δεν φτάνει αλλα θα φέρει ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα στην βελτίωση της όλης κατάστασης.///

 

 

Μα ακριβώς αυτό εννοώ λέγοντας ότι (συν τοις άλλοις) έχουμε τεράστιο πρόβλημα νοοτροπίας!!!

 

 

Όλες αυτές οι σκέψεις είναι ο ΟΡΙΣΜΟΣ στο ό,τι άσχημο ισχύει σε αυτή την χωρα πάνω στο συγκεκριμένο θέμα! και εξαιτίας αυτού (σαν παρακλάδια) αναπτύσσονταν πληθώρα άλλων προβλημάτων που δυσχεραίνουν την επικοινωνία την συνεργασία την ανάπτυξη και την ερευνα σε αυτό τον τόπο.

 

γιατί όταν 2 (οι περισσότεροι) άνθρωποι δεν μπορούνε να επικοινωνήσουν μεταξύ τους επειδή ο καθένας νομίζει εντελώς διαφορετικά πράγματα για την πραγματικότητα και παράλληλα και οι 2 κάνουν λάθος αναπόφευκτο είναι ότι ό,τι και να βγει από αυτή την κουβέντα/συνεργασία/συνύπαρξη θα είναι και αυτό με την σειρά του λάθος! γιατυο έχουμε τα χάλια που έχουμε σήμερα.. μάλλον ΚΑΙ για αυτό (βάζω το "και" γιατί είναι σημαντικές οι λεπτομέρειες στην γλώσσα) γιατί δεν είναι το μοναδικό μας πρόβλημα.

[doctor_667]

Εγώ πάντως στο βιογραφικό μου δεν γράφω βαθμούς, στη δουλειά μου δε, δεν μου ζητήσαν να δουν τα πτυχία.

Όταν είχα ρωτήσει πριν υπογράψω το συμβόλαιο, ο μάνατζερ μου μου απάντησε "Δεν με ενδιαφέρει, σε πιστεύω".

 

Και φυσικά, αν μετά από δυο συνεντεύξεις δεν μπορεί να καταλάβει αν λέω αλήθεια ή αν έχει σημασία το τι βαθμό έχω, ε κάποιο πρόβλημα θα υπάρχει και δεν είναι με το βαθμό μου.