Λευκή εβδομάδα, λες και δεν έχουμε αρκετές αργίες.

[Physics_Rulez]

5. Με ποια λογική τα μεταπτυχιακά των εκπαιδευτικών ειναι χαμηλότερα από πρωτοετων; Ποιο ειναι το επιχείρημα εδώ; Ποιο ειναι το γεγονός; Που στηρίζεται κάτι τέτοιο;

 

Εντάξει, το μεταπτυχιακό που κάναν οι περισσότεροι δάσκαλοι για να ανέβουν μισθολογικά (στο διδασκαλείο/μαράσλειο) ήταν παιδαριώδες. Ούτε καν επίπεδο πρώτου έτους. Μέχρι και οι ίδιοι το παραδέχονται.

Να βλέπεις τις εργασίες και να γελάς.

Για να μη μιλήσω για την απόλυτη ξεφτίλα: Κατά τη διάρκεια της μετεκπαίδευσης που διαρκούσε 2 χρόνια (που γινόταν μια φορά την εβδομάδα) είχαν άδεια με αποδοχές από το σχολείο!

2 χρόνια δηλαδή τραλαλά, χωρίς να δουλεύουν, με αποδοχές, για να πάρουν μεταπτυχιακό και να ανεβούν μισθολογικά, όπως ακριβώς γίνεται στον ιδιωτικό τομέα (δεν).

[Cossutius.]

 

 

5. Με ποια λογική τα μεταπτυχιακά των εκπαιδευτικών ειναι χαμηλότερα από πρωτοετων; Ποιο ειναι το επιχείρημα εδώ; Ποιο ειναι το γεγονός; Που στηρίζεται κάτι τέτοιο;

Εντάξει, το μεταπτυχιακό που κάναν οι περισσότεροι δάσκαλοι για να ανέβουν μισθολογικά (στο διδασκαλείο/μαράσλειο) ήταν παιδαριώδες. Ούτε καν επίπεδο πρώτου έτους. Μέχρι και οι ίδιοι το παραδέχονται.

Να βλέπεις τις εργασίες και να γελάς.

Η ένσταση εδώ δεν ειναι το τι Ήταν αλλα τι ειναι τώρα. Αλλα θα ήθελα να γνωρίζω ποια ειναι αυτα τα εύκολα μεταπτυχιακά. Σε ποια πανεπιστήμια, τι θεματολογία είχαν κτλ κτλ. Διότι και εγω μπορει αόριστα να πω ότι το διδακτορικό του τάδε ειναι αστείο. Ξέρετε μεταπτυχιακο κάνουν και στη Βουλγαρία εξ αποστάσεως. Έχω συνάδελφο σε οικονομικό κομμάτι...χεχεχεΙσχύει το τι ισχύει τώρα. Για το παρόν μιλάμε όχι για το παρελθόν. Έχουμε ήδη τοποθετηθεί εκατοντάδες φορές για τις γελοιότητες του του παρελθόντος. Και στις τράπεζες με βουλευτικό βυζμα έμπαινε κάποτε και πλαστα πτυχία. Και στις ιδιωτικές. Δε πιστεύω να αμφιβάλει κανείς;;;;

[Physics_Rulez]

Καλά δε μιλάμε για το 1980, για πριν καναδυο χρόνια μιλάμε. Μεταπτυχιακό, με διετή άδεια μετ' αποδοχών, λες και δε θα προλάβαιναν να δουλεύουν κανονικά και να πηγαίνουν μια φορά τη βδομάδα (κάθε τετάρτη θυμάμαι στη Θεσσαλονίκη) απόγευμα να παρακολουθούν.

Ξέρεις, το ίδιο παράλογα φαίνονται σε μας τους κοινούς θνητούς και τα υπόλοιπα προνόμια που διατηρούνται μέχρι σήμερα. Διότι και τότε αν τους ρωτούσες γιατί δεν πηγαίνουν στη δουλειά το πρωί, θα σου απαντούσαν: ξέρεις πόσο δύσκολη είναι η δουλειά μας; μια ώρα δική μας ισοδυναμεί με 50 δικές σας, οπότε που να προλάβουμε το mindjob της δουλειάς + μεταπτυχιακό ταυτόχρονα.

[Grey Warden]

Το μοντελακι αυτο τελειωσε , οποιος θελει το καταλαβαινει , οποιος θελει οχι.Αδικες περικοπες,αποφασεις του στε,δικαιολογημενες διαμαρτυριες για την πολιτικη της Γερμανιας,για την διεφθαρμενη ελιτ κλπ αλλο.Αλλα το μοντελακι οπου ο Δ.Υ θα τα ξυνει και η οικονομια θα ειναι καταναλωτικη τελος.Οπως τελος και οι παραμυθες για την κατσικα του γειτονα.Οπως τελος και η παραμυθα για την αδικημενη ''μειοψηφια'' που την.. κατατρεχουν οι υπολοιποι,οταν ηταν απο τους μπροσταρηδες του πελατειακου κρατος ,και οταν παρα την μονιμοτητα,τα προνομια, δεν εκαναν ουτε μια σοβαρη απεργια .Ας κατσουν τωρα να φαγωνονται μεταξυ τους για ποιος θα μπει διαθεσιμοτητα η οχι.Και να προσευχονται να ορθοποδησει ο ιδιωτικος τομεας , γιατι θα εχει και αλλη μειωση.

 

Ο ιδιωτικός τομέας δεν πρόκειται να ορθοποδήσει, ούτε και κανένας τομέας σε αυτή τη χώρα. Καταλαβαίνω το μίσος που έχετε όταν τρώτε την μία κατραπακιά πίσω από την άλλη από τους εργοδότες σας. Κι εγώ έχω αγανακτήσει με ορισμένους που δουλεύουν σε αρχαιολογικές εφορείες, βέβαια δεν φτάνω στο σημείο να εύχομαι απολύσεις και να χαίρομαι επειδή απολύεται κόσμος ανεξάρτητα από το που και για ποιόν δουλεύει. Η χώρα βουλιάζει και εμείς μαζί της. Ας συνεχίσουμε να τσακωνόμαστε για ποιός θα βουλιάξει... τελευταίος.

[bluesattack]

Ο ιδιωτικός τομέας δεν πρόκειται να ορθοποδήσει, ούτε και κανένας τομέας σε αυτή τη χώρα. Καταλαβαίνω το μίσος που έχετε όταν τρώτε την μία κατραπακιά πίσω από την άλλη από τους εργοδότες σας. Κι εγώ έχω αγανακτήσει με ορισμένους που δουλεύουν σε αρχαιολογικές εφορείες, βέβαια δεν φτάνω στο σημείο να εύχομαι απολύσεις και να χαίρομαι επειδή απολύεται κόσμος ανεξάρτητα από το που και για ποιόν δουλεύει. Η χώρα βουλιάζει και εμείς μαζί της. Ας συνεχίσουμε να τσακωνόμαστε για ποιός θα βουλιάξει... τελευταίος.

 

Αυτα τα παραμυθια περι μισους θα τα πιστεψετε και οι ιδιοι.Μαλλον ειναι το αγαπημενο σας αλλοθι για τον παρτακισμο σας.

[pournaras]

Καλά δε μιλάμε για το 1980, για πριν καναδυο χρόνια μιλάμε. Μεταπτυχιακό, με διετή άδεια μετ' αποδοχών, λες και δε θα προλάβαιναν να δουλεύουν κανονικά και να πηγαίνουν μια φορά τη βδομάδα (κάθε τετάρτη θυμάμαι στη Θεσσαλονίκη) απόγευμα να παρακολουθούν.

Ξέρεις, το ίδιο παράλογα φαίνονται σε μας τους κοινούς θνητούς και τα υπόλοιπα προνόμια που διατηρούνται μέχρι σήμερα. Διότι και τότε αν τους ρωτούσες γιατί δεν πηγαίνουν στη δουλειά το πρωί, θα σου απαντούσαν: ξέρεις πόσο δύσκολη είναι η δουλειά μας; μια ώρα δική μας ισοδυναμεί με 50 δικές σας, οπότε που να προλάβουμε το mindjob της δουλειάς + μεταπτυχιακό ταυτόχρονα.

 

Μετα την αποφαση του ΣΤΕ για τους στρατιωτικους, μαθαμε και τα δικα τους επιδοματα...

 

Επιδόματα ειδικής απασχόλησης

Επιδόματα θέσης υψηλής ή αυξημένης ευθύνης

Επίδομα ευθύνης διοίκησης

Επίδομα αυξημένης επιχειρησιακής ετοιμότητας Ενόπλων Δυνάμεων

Επίδομα αυξημένης επιχειρησιακής ετοιμότητας

 

λογικοτατα ολα, δε λεω...

[Physics_Rulez]

Διότι ας πούμε δε νοείται στρατιωτικός με επιχειρησιακή ετοιμότητα, θα πρέπει να υπάρχει έξτρα επίδομα. Δεν είναι στη φύση της δουλειάς.

[Grey Warden]

Αυτα τα παραμυθια περι μισους θα τα πιστεψετε και οι ιδιοι.Μαλλον ειναι το αγαπημενο σας αλλοθι για τον παρτακισμο σας.

 

Δεν ειναι παραμύθια αλλά βρίσκεσαι στο στάδιο της άρνησης οπότε δεν έχει νόημα να το αναλύσουμε. Εγώ άλλους βλέπω για παρτάκιδες. Δεν εργάζομαι στο δημόσιο τομέα, μπορεί να εργαστώ στο μέλλον ως αρχαιολόγος με κάποια σύμβαση.

[Cossutius.]

Δε διαφωνούμε σε σχέση με τα ειδικά επιδόματα.

[N3k21]

Μία βόλτα στα εργαστήρια και αμφιθέατρα των τμημάτων δημοτικής εκπαίδευσης (για την 1βάθμια) και στα εργαστήρια και αμφιθέατρα των τμημάτων "καθηγητικών" σχολών θα σε πείσει. 

 

Επειδή, όπως έχω γράψει και παλαιότερα, πέρασα από τέτοιο τμήμα ως πρακτικάριος (σε τεχνικό πόστο, ΤΕΙ έχω τελειώσει), επιβεβαιώνω τα όσα υποστηρίζεις. Στο ίδιο συμπέρασμα μάλιστα κατέληξα και από τις φιλικές επαφές μου με φοιτητές τέτοιων σχολών.

 

Ωστόσο, όπως πολύ σωστά γράφει και o Cossutius, ευθύνη για το χαμηλό επίπεδο των φοιτητών σε αυτές τι σχολές, έχουν οπωσδήποτε -σύμφωνα με τη λογική του "φταίει ο εκπαιδευτικός για την απόδοση των εκπαιδευόμενων"- και οι καθηγητές τους της τριτοβάθμιας. Αν και θεωρώ πως και σ' αυτή την περίπτωση, το πρόβλημα είναι κατά βάση συστημικό. 

 

 

Φυσικά και υπάρχουν καθηγητές που δεν παρουσιάζουν τα αρνητικά που παραθέτω... αλλά συνήθως είναι πάνω σε τεχνικούς κλάδους και έρχονται από τεχνολογικές σχολές, π.χ. ηλ. μηχ., πληροφορικάριοι κτλ., ή καλλιτέχνες. 

 

Θα διαφωνήσω εν μέρει, κυρίως διότι αυτό το οποίο υποστηρίζεις, έρχεται σε αντίφαση με πολλά απ' όσα έχουν ειπωθεί ως τώρα. Δηλαδή μπορεί ο πληροφορικάριος ή ο καλλιτέχνης να έχει όρεξη για δουλειά και να είναι εξαιρετικός στο αντικείμενό του, από την άλλη όμως, η δομή του προγράμματος στην πρωτοβάθμια/δευτεροβάθμια περιορίζει τις πραγματικές ώρες εργασίας καθηγητών τέτοιων ειδικοτήτων.

 

Αν δηλαδή θεωρείται πως ο φιλόλογος ή ο μαθηματικός "κάθεται" με κάμποσες ώρες ανά εβδομάδα πραγματικής διδασκαλίας, πως γίνεται να αξίζει τα λεφτά του π.χ. ο μουσικός ή ο εικαστικός; Ίσα ίσα που εκπαιδευτικοί τέτοιων ειδικοτήτων βγαίνουν συχνά υπεράριθμοι, ή το ωράριό τους "μαγειρεύεται" (αναλαμβάνουν π.χ. γραφειακή δουλειά ή δευτερεύοντα projects) προκειμένου να μη θεωρηθούν υπεράριθμοι.

 

 

Οι τρόποι συνεχούς επαγγελματικής κατάρτισης των εκπαιδευτικών, πλην της 3βάθμιας, είναι τα σεμινάρια, οι μετεκπαιδεύσεις και τα ΠΜΣ. Η ποιότητα των συμμετεχόντων και φοιτητών στις περισσότερες από αυτές τις δράσεις είναι πιο χαμηλά και από πρωτοετείς. Πώς στην ευχή αυτοί μετά θα διδάξουν; Τι στην ευχή διδάσκουν; 

 

Πως μετράται αυτή η ποιότητα; Με βάση ποια προσόντα; Αν το επίπεδο των εν λόγω επιμορφωτικών σεμιναρίων είναι εξαρχής χαμηλό, δε φταίνε σε πρώτη φάση οι συμμετέχοντες, αλλά οι οργανωτές.

 

 

Δηλαδή, τι να πουν οι της 3βάθμιας που πρέπει να προσέχουν και αυτούς που είναι από προηγούμενες χρονιές αλλά και να ενσωματώνουν και τις νέες επιστημονικές εξελίξεις; 

 

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Ούτε συμμετέχουν όλοι οι εκπαιδευτικοί της τριτοβάθμιας σε ερευνητικά προγράμματα, ούτε "ενημερώνονται" για τις νέες επιστημονικές εξελίξεις σε τόσο συχνή βάση. Δεν έχουν άλλωστε όλες οι σχολές τεχνολογικό προσανατολισμό.

 

Από εκεί και πέρα πιστεύω πως, αν κάποιος τομέας της εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι ανεξέλεγκτος, άμεσα συνυφασμένος με τον συνδικαλισμό και τα κομματικά συμφέροντα, καθώς και εστία "φαγοποτιού", αυτός είναι η τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

 

Για παράδειγμα οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας δε μπορούν να ασκήσουν πολιτική πέραν των απεργιακών κινητοποιήσεων. Στα Πανεπιστήμια αντίθετα παρατηρούνται, σχεδόν ετησίως, διάφορα ευτράπελα. Από το χύμα και με τσαμπουκά κλείσιμο σχολών από πρυτάνεις, μέχρι και την έμμεση παρότρυνση των φοιτητών για ανάληψη πολιτικής δράσης (π.χ. μέσω καταλήψεων). 

 

Η διαφορά είναι πως ο απεργός της πρωτοβάθμιας/δευτεροβάθμιας, όσο απεργεί δεν πληρώνεται. Αντίθετα στην τριτοβάθμια οι εκπαιδευτικοί πληρώνονται κανονικά σε π.χ. περίοδο κατάληψης.

 

Για να αποδείξω και στον deesnider πως δεν εθελοτυφλώ, τα Πανεπιστήμια συχνά λειτουργούν ως ΔΕΚΟ, ως κράτος εν κράτει, όχι τα γυμνάσια ή τα Λύκεια. 

 

 

Τα παιδιά που φωνάζουν στην τάξη; Έχεις μπει σε αμφιθέατρο σε δύσκολο μάθημα κατά την διενέργεια εξετάσεων με 200+ άτομα να δίνουν; 

 

Πέραν του ότι οι εξεταστικές αφορούν μικρές και συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, ο εκπαιδευτικός της τριτοβάθμιας αντιμετωπίζει ενηλίκους και μπορεί να τους φερθεί ανάλογα.

 

Ο εκπαιδευτικός της δευτεροβάθμιας καλείται να διαχειριστεί εφήβους και πολύ συχνά, τους γονείς αυτών. Σε καθημερινή βάση.

[deesnider]

ας διευκρινίσω πως σε ανάλογες συζητήσεις όπου έλαβα μέρος, είχα στο μυαλό μου συγκεκριμένες κατηγορίες Δ.Υ. (όπως οι εκπαιδευτικοί για τους οποίους κουβεντιάζουμε εδώ), αλλά θα υπενθυμίσω και ότι έχω αρκετές φορές εναντιωθεί στα "προνόμια" άλλων, περισσότερο "πρωτοκλασσάτων".

 

 

 

Η διαφορά στο σκεπτικό μας, είναι απολύτως σαφής και συγκεκριμένη: Εγώ εξετάζω ψυχρά, τη λογική και τις συνέπειες συγκεκριμένων «προνομίων», ενώ εσύ φιλτράρεις τη λογική και τις συνέπειες αυτές, μέσα από το πρίσμα τού «σε ποιον αξίζουν αυτά τα προνόμια - είτε είναι λογικά, είτε παράλογα - σύμφωνα με τη φύση τής δουλειάς και τής θέσης του».

 

Για 'μένα λοιπόν, «προνόμια» όπως η μονιμότητα, είναι απαράδεκτο και προκλητικότατο να ισχύουν για οποιονδήποτε, ό,τι δουλειά κι αν κάνει, όποια θέση κι αν κατέχει. Ακόμα και ο μάχιμος πυροσβέστης, ή ο ΕΜΑΚίτης, οι οποίοι παίζουν τη ζωή τους στα ζάρια όταν κάνουν το καθήκον τους, δεν πρέπει να απολαμβάνουν καθεστώς μονιμότητας.

 

Καλύτερες αποδοχές από το γραφιά π.χ., βεβαίως και να έχουν. Μονιμότητα όμως, κάθετα όχι, ακόμα και γι' αυτούς, για να μην πω «πόσο μάλλον γι' αυτούς». Διότι, όπως εξήγησα, η ασφάλεια τής μονιμότητας, εύκολα οδηγεί στο γραψαρχιδισμό και, αν ο υπάλληλος τής εφορίας π.χ. είναι γραψαρχιδιστής, η άμεση συνέπεια που θα έχω ως πολίτης, θα είναι η μεγαλύτερη ταλαιπωρία μέχρι να κάνω τη δουλειά μου. Αν όμως μού προκύψει γραψαρχιδιστής ο πυροσβέστης, ή ο ΕΜΑΚίτης, θα χάσω τη ζωή μου.

 

Για να μην το κουράζουμε: Διαφορετική μεταχείριση μισθολογικά, αναλόγως τής θέσης, τής ευθύνης ή τού κινδύνου, βεβαίως και ναι (υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι εφόσον πληρώνεσαι παραπάνω ως εργαζόμενος σε μια θέση ευθύνης, αν τα κάνεις σκατά στη δουλειά σου, να χρεώνεσαι ο ίδιος την κάλυψη της ζημιάς που δημιούργησες).

 

Μονιμότητα όμως, επαναλαμβάνω, για κανέναν και για κανένα λόγο.

 

 

 

Δηλαδή η "αντίπαλη" πλευρά δεν ακολουθεί την ίδια τακτική; Ο αναγνώστης θα έρθει φάτσα φόρα και με των δύο πλευρών τα επιχειρήματα, στην κρίση του είναι το ποιόν θα πάρει τελικά στα σοβαρά. 

 

Στην τελική σκοπιμότητα υποδηλώνει και η τακτική της προσωπικής επίθεσης, των επιλεκτικών quotations και του ελλείψει επιχειρημάτων τρολαρίσματος, πραγματάκια δηλαδή που έκανε και η "αντίπαλη" από εμένα πλευρά στο παρόν thread.

 

 

 

 

Προσωπικά, θεωρώ ότι δεν ακολουθώ την ίδια τακτική. Δε μπορώ φυσικά να μιλήσω συνολικά, ούτε για τη μία, ούτε για την άλλη πλευρά, αναφορικά με το αν και κατά πόσο το κάνει.

 

Θα μείνω μόνο για λίγο, στο θέμα των «επιλεκτικών quotations» - τονίζοντας για μια ακόμη φορά, ότι αναφέρομαι στο πώς και γιατί τα χρησιμοποιώ εγώ - στο οποίο έχω δει να γίνεται αναφορά συχνά:

 

Δεν κάνω συρραφή τμημάτων φράσεων, προκειμένου να δώσω ερμηνείες που με βολεύουν. Το γιατί δεν παραθέτω ολόκληρο το post - ή, έστω, ολόκληρη την παράγραφο - σε κάθε quote που κάνω, θεωρώ ότι είναι προφανές: Αφενός διότι δε θα γινόταν σαφές το ποιο τμήμα τού post σχολιάζω, αφετέρου διότι η απάντησή μου θα κάλυπτε ...τρεις σελίδες. Άντε και πες ότι το δεύτερο αποφεύγεται με χρήση spoilers, την οποία ούτως ή άλλως κάνω. Το πρώτο όμως;

 

 

 

Που το γράφω αυτό ρε συ; Δείξε μου που το υπονοώ έστω.

 

 

 

Διαβάζοντας αυτό: «Ντροπή θα ήταν να απαιτώ π.χ. μονιμότητα παντού, όπως ίσως κατάλαβες. Όμως γι' αυτά που πραγματικά ζητώ, δε ντρέπομαι.» , η μόνη ερμηνεία που μπορώ να δώσω, είναι αυτή που ήδη έδωσα. Αν εννοούσες κάτι άλλο, δε μπορώ να το αντιληφθώ μέσα από τη συγκεκριμένη φράση.

 

 

Ναι, μαζί σου στα παραπάνω! ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΑ ΕΓΩ ΓΙΑ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΟΜΩΣ; Που υποστήριξα πως καλώς επικρατεί καθεστώς ατιμωρησίας ή ασυλίας όσων δεν κάνουν τη δουλειά τους; Για τους εκπαιδευτικούς συζητάμε εδώ και οι θέσεις μου είναι πολύ συγκεκριμένες.

 

 

 

Η λέξη «μονιμότητα», αποτέλεσε αφορμή για το δικό μου σχόλιο. Εσύ μίλησες για την «κατσίκα τού γείτονα», μεγάλο τμήμα τής οποίας «κατσίκας» είναι η μονιμότητα. Εφόσον μού λες ότι τη μονιμότητα, εσύ δεν τη θεωρείς μέρος τής «κατσίκας», αλλά αναφέρεσαι π.χ. σε μισθολογικές ή άλλες διαφοροποιήσεις μεταξύ Δ.Υ. και ούτε κατ' ελάχιστον σ' αυτή, ούτε καν για τους εκπαιδευτικούς, πάω πάσο.

 

 

Το κοντινότερο που ξεστόμισα σ' αυτό που γράφεις, είναι πως οι μαζικές και χύμα απολύσεις Δ.Υ., χωρίς προηγουμένως να έχει υπάρξει ο ανάλογος σχεδιασμός, είναι λάθος και άδικες πρακτικές, οι οποίες μάλιστα θα έχουν πιθανότατα συνέπειες και στην κοινωνία.

 

Εκτός βέβαια και αν μπορείς να μου αποδείξεις πως όσοι απολύθηκαν, ήταν όντως απ' αυτούς που δεν έκαναν τη δουλειά τους.

 

 

 

 

Έχει αναφερθεί πολλάκις, σε προηγούμενες συζητήσεις, σε σχετικά threads: Ο σχεδιασμός έπρεπε να είχε γίνει και να είχε τηρηθεί κατά γράμμα, τότε, παλιά! Έπρεπε οι ανάγκες σε προσωπικό των δημόσιων υπηρεσιών να υπολογιστούν αντικειμενικά και σοβαρά, ώστε να προσληφθούν όσοι χρειάζονται για να τις καλύψουν και μόνο. Ούτε ένας παραπάνω.

 

Οι δημόσιες υπηρεσίες όμως, χρησιμοποιήθηκαν ως μαγαζάκια των εκάστοτε κυβερνώντων, οι οποίοι αντάλλασσαν τις θέσεις σ' αυτές με ψήφους (τις οποίες ψήφους, ήταν πρόθυμοι να «πουλήσουν», όσοι «πολίτες» είχαν όνειρο και φιλούσαν κατουρημένες ποδιές για μια θέση στο δημόσιο, όπου θα πληρώνονταν εσαεί για να τα ματώνουν απ' το ξύσιμο, αδιαφορώντας για το πόσο κοστίζει αυτό στους υπόλοιπους...για να τα λέμε όλα, έτσι; Όσο φταίνε οι κυβερνώντες, άλλο τόσο φταίνε και οι πολίτες που δέχτηκαν - και σε πολλές περιπτώσεις απαίτησαν, απειλώντας με τη μη στήριξή τους - τις «παροχές» αυτές).

 

Φτάσαμε λοιπόν στο να έχουμε ένα πρακτικά χρεοκοπημένο κράτος - για το οποίο προφανώς δεν ευθύνονται αποκλειστικά οι υπεράριθμοι, παράλογα αμειβόμενοι και καλυπτόμενοι πίσω από μονιμότητες και ασυλίες, δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά η ύπαρξή τους αποτελεί σαφώς υπολογίσιμο μέρος τού προβλήματος - και μιλάμε τώρα(!) για σχεδιασμούς; Οι σχεδιασμοί δε γίνονται κατόπιν εορτής φίλε μου. Δεν έχει νόημα να γίνονται κατόπιν εορτής.

 

Πλέον, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις βαρύτατες συνέπειες που επέφερε το υδροκέφαλο, οικονομικά ασύμφορο και δυσλειτουργικό δημόσιο που δημιούργησαν τόσο οι βολεμένοι, όσο και οι ...βολεύοντες και δεν έχουμε πια την πολυτέλεια ούτε τού χρόνου, ούτε τής ευελιξίας. Οφείλουμε πλέον ως κράτος - δεν έχουμε άλλο δρόμο, άλλωστε - να λειτουργήσουμε υπολογιστικά και μόνο:

 

Εφορία τάδε, Δήμος δείνα κ.τ.λ: Χρειάζεται πενήντα άτομα για να λειτουργήσει και απασχολεί/μισθοδοτεί ογδόντα; Οι τριάντα πάνε σπίτια τους με συνοπτικές διαδικασίες και πολύ τους κρατήσαμε. Άσε που μας χρωστάνε κιόλας, για όλα αυτά τα χρόνια που κάλυπταν και πληρώνονταν για ανύπαρκτες ανάγκες, αλλά αυτό είναι άλλη, μεγάλη κουβέντα.

 

Θες όμως να μιλήσουμε έστω και τώρα, έστω και ετεροχρονισμένα, για σχεδιασμό; Ας μιλήσουμε!

 

Όταν πριν από κάμποσο καιρό, ζητήθηκαν από την πολιτεία, αναλυτικές λίστες των εργαζόμενων (σε κάποιους Δήμους, αν θυμάμαι καλά...δεν έχει σημασία όμως), προκειμένου να εξακριβωθεί το ποιοι και πόσοι όντως χρειάζονταν πραγματικά, μήπως θυμάσαι τι έγινε; Διότι εγώ θυμάμαι πολύ καλά: Θυμάμαι ότι, το κράτος εν κράτει εκεί μέσα...αρνήθηκε να τις δώσει! Διότι, προφανώς, επρόκειτο για τις λίστες μισθοδοτούμενων από το μαγαζάκι που τους άφησε κληρονομιά ο μπαμπάς τους, οπότε «Ποιος είσαι εσύ ρε κράτος, που θα μας κάνεις και κουμάντο στο πόσους και πόσο τους πληρώνουμε; Σάλτα και γαμ... στην τελική!» Εκτός κι αν εσύ θυμάσαι κάτι διαφορετικό...

 

Αυτή η εδραιωμένη σαπίλα, αυτή η νταβατζίδικη νοοτροπία, αυτή η εκβιαστική συμπεριφορά, μόνο με σκούπα μπορεί να εκλείψει. Όσο για την απόδειξη που μου ζητάς, όχι δε μπορώ να σού τη δώσω. Αν, οι τεμπελχανάδες που πληρώνει θέλοντας ή μη ο πολίτης, έδιναν τις λίστες όταν ζητήθηκαν, θα μπορούσα ίσως να το ψάξω, να μαζέψω όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες, να τις διασταυρώσω και να σού απαντήσω.

 

Εσύ, μπορείς να προτείνεις κάποια λύση; Ο σχεδιασμός που προτείνεις ως τέτοια, είδες ότι βρήκε μπροστά του τοίχο από μπετόν. Τι κάνουμε τελικά; Επειδή το κάθε τσογλάνι την έχει δει άρχοντας τού σύμπαντος και θεωρεί ότι οι πολίτες θα κάνουν αυτό που τους επιβάλλουν, θα εξυπηρετούνται όταν και όπως θέλουν τα συνδικαλοκομματόσκυλα και θα τα πληρώνουν κι από πάνω, θα συντηρούμε εις τον αιώνα τον άπαντα μια άρρωστη κατάσταση, για να μη θίξουμε τα κεκτημένα κάποιων ιδεολόγων τής αραχτής;

 

 

 

Όσοι υπάλληλοι τέτοιων επιχειρήσεων κωλοβαράνε λοιπόν, μπορεί μεν να απολύονται, η ποιότητα όμως των υπηρεσιών που απολαμβάνω εγώ ως πελάτης αυτών, αλλά και ως πολίτης γενικότερα, παραμένει χαμηλότατη.

 

Αν εμένα μου κάνουν μανούρα στο πλαίσιο για την εγγύηση ενός προϊόντος, δε με ενδιαφέρει τι γίνεται με τον υπάλληλο - βιτρίνα. Με ενδιαφέρει η επιχείρηση -ως σύνολο- πως μου φέρεται.

 

Ε, λοιπόν, οι συγκεκριμένοι κύριοι με αντιμετωπίζουν όπως οι ομοϊδεάτες τους στο ΙΚΑ, στον ΟΑΕΔ, ή στην εφορία. Γιατί; Διότι κανείς δε τους ελέγχει, άσχετα με το αν είναι Δ.Υ., Ι.Υ, ή επιχειρηματίες. Συνεχίζω παρακάτω...

 

 

 

 

Εγώ εργάστηκα επί είκοσι συναπτά έτη σε ελληνικά καταστήματα εμπορίας ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, από τα 19, μέχρι τα 39 μου. Σε πληροφορώ λοιπόν, γνωρίζοντας την κατάσταση από μέσα, ότι η απόλυση αυτού που κωλοβαρούσε, έσπαγε τον τσαμπουκά κι εκείνων που ίσως σκέφτονταν να ακολουθήσουν την ίδια τακτική, αν δεν ήθελαν να χάσουν τη δουλίτσα τους γίνονταν Παναγίες και σκίζονταν ώστε να εξυπηρετήσουν τους πελάτες όσο καλύτερα μπορούσαν. Οι πελάτες λοιπόν, δε συνέχιζαν να υφίστανται χαμηλή ποιότητα υπηρεσιών.

 

Ο υπάλληλος που εσύ χαρακτηρίζεις «βιτρίνα», εφόσον κάνει τη δουλειά του σωστά, όντας ευγενής, ενημερωμένος και εξυπηρετικός απέναντι στον πελάτη, είναι αυτός που θα οδηγήσει στο να πραγματοποιηθεί μια πώληση, δεδομένου ότι αναφερόμαστε σε φυσικά καταστήματα και όχι αποκλειστικά διαδικτυακά, τύπου Amazon.

 

Εσένα λοιπόν μπορεί να μη σ' ενδιαφέρει τι γίνεται μ' αυτόν, ενδιαφέρει όμως εμένα, διότι η αρχική μου επαφή με το κατάστημα γίνεται μέσω αυτού και η εξέλιξη αυτής τής επαφής, θα εξαρτηθεί από τη δική του στάση, από τη δική του συνέπεια και από το δικό του επαγγελματισμό.

 

Αν μπω σε κατάστημα και αντιμετωπίσω έναν πωλητή γαϊδούρι, δε θα ζητήσω ούτε προϊσταμένους, ούτε τρίχες. Θα κάνω μεταβολή την ίδια στιγμή και δε θα πατήσω ξανά εκεί μέσα.

 

Αν επικοινωνήσω τηλεφωνικώς μ' ένα κατάστημα και καταλάβω ότι ο υπάλληλος τής τηλεφωνικής εξυπηρέτησης με εμπαίζει, αυτό το τηλεφώνημα θα είναι και η τελευταία μου επαφή με το εν λόγω κατάστημα.

 

Αν δω ότι ταλαιπωρούμαι άδικα, ότι δεν μού παρέχεται η σύμφωνη με το νόμο κάλυψη, όταν π.χ. θέλω να χρησιμοποιήσω την εγγύηση τού προϊόντος που αγόρασα, θα κάνω το ίδιο με τις προηγούμενες περιπτώσεις, αλλά θα το συνοδεύσω και με με μια ωραιότατη καταγγελία στους αρμόδιους φορείς.

 

Τι ίδιο ενδιαφέρει κι εμένα λοιπόν: Η συνολική εξυπηρέτηση που απολαμβάνω από ένα κατάστημα, ή μια εταιρεία παροχής υπηρεσιών. Όταν όμως το πρόβλημα που πιθανώς αντιμετωπίζω στην εξυπηρέτησή μου, εμπίπτει στην αρμοδιότητα του λογιστηρίου π.χ., δε θα πάω ν' αρχίσω στα μπινελίκια τους πωλητές, ούτε φυσικά θα βάλω τις φωνές στην ταμία, όταν ο πωλητής μου λέει άλλα αντ' άλλων. Έχω απαιτήσεις από την επιχείρηση συνολικά, αλλά και από τον κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά, εφόσον έρχεται σε επαφή μαζί μου.

 

Το τελευταίο που λες λοιπόν - περί μη ελέγχου στον ιδιωτικό τομέα - βάσει προσωπικής, πολυετούς εμπειρίας, το διαψεύδω κατηγορηματικά. Σαφώς και υπάρχουν περιπτώσεις όπου ισχύει, αλλά πρόκειται για τις εξαιρέσεις τού κανόνα. Ο κανόνας στον ιδιωτικό τομέα, είναι ότι πέφτουν κεφάλια όταν γίνονται μαλακίες και, αν νιώθουν μάγκες οι υπόλοιποι, ας κάνουν κι εκείνοι τις ίδιες, ώστε να πάνε να κάνουν παρέα στους πρώτους.

 

Ο εκ διαμέτρου αντίθετος κανόνας, ισχύει στο δημόσιο τομέα: Ακόμα κι αν γράφουν τον πολίτη εκεί που δεν πιάνει μελάνι, λύνοντας σταυρόλεξα πίσω απ' το γκισέ, απουσιάζοντας από τη θέση τους όποτε τους σηκωθεί, ή ...κλείνοντας την υπηρεσία (το μαγαζάκι τού μπαμπά τους, που λέγαμε πριν...) όταν διεκδικούν χορήγηση ηλεκτρικών ballscratchers για να μη χαλάει το μανικιούρ τους, η θέση και ο μισθός τους - τον οποίο πληρώνουν οι πολίτες, ε; - είναι στο απυρόβλητο.

 

Σε παρακαλώ πολύ λοιπόν κι αν θέλεις το κάνεις. Όταν μιλάς μαζί μου, μην εξομοιώνεις εκ διαμέτρου αντίθετες καταστάσεις. Μπορεί να είμαι 45 και να βρίσκομαι εδώ και πάνω από 6 χρόνια εκτός Ελλάδας, αλλά μέχρι τα 39 μου έζησα, εργάστηκα, φορολογήθηκα στην Ελλάδα και μού βγήκε ουκ ολίγες φορές η Παναγία απ' τη μύτη, όταν απαιτούσα το αυτονόητο: Να απολαμβάνω από το δημόσιο τομέα, ποιότητα υπηρεσιών αντίστοιχη μ' αυτά που πλήρωνα. 

 

 

 

Αυτό είναι μια βασική αρχή -αν θες- του καπιταλισμού (σόρυ, είμαι στούρνος στα οικονομικά), βλέπεις όμως πως στην Ελλάδα συχνά δεν ισχύει. Δεν υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές και συχνά οι εναλλακτικές είναι της φάσης "τα ίδια και χειρότερα".

 

 

 

 

Μπορεί να μην υπάρχουν όντως αρκετές εναλλακτικές στον ιδιωτικό τομέα - υποθέτω ότι δεν αναφέρεσαι σε ηλεκτρομάγαζα και εταιρείες παροχής internet και τηλεφωνίας, διότι σ' αυτό τον τομέα υπάρχουν αμέτρητες εναλλακτικές... - αλλά κάποιες υπάρχουν. Στο δημόσιο τομέα δεν υπάρχει καμία.

 

Αν είμαι στην Αθήνα και δεν εξυπηρετηθώ από το e-shop π.χ., έχω και το MGmanager, έχω και το Msystems, έχω και το E-gate, έχω και άλλα πενήντα καταστήματα όπου μπορώ να απευθυνθώ.

 

Αν δε μείνω ικανοποιημένος από τις υπηρεσίες τής HOL, υπάρχουν κάμποσες ακόμα, σε κάποια από τις οποίες θα βρω πιθανότατα αυτό που ζητώ.

 

Εναλλακτική τής πολεοδομίας, τού δήμου, τής εφορίας, ή τής «Χ» ΔΕΚΟ όμως, δεν έχω. Ειλικρινά, χρειάζεται τόση κουβέντα για να αποσαφηνιστεί η διαφορά;

 

Μπορεί δε κατά περιπτώσεις οι εναλλακτικές να είναι χειρότερες από τις πρώτες, αλλά αυτό δεν είναι ο κανόνας και επιχειρηματολόγησα πιο πάνω περί αυτού.

 

 

 

Μ-Α-Ζ-Ι Σ-Ο-Υ. Καμία διαφωνία.

 

 

 

 

Το είπα και πριν: Το σχόλιό μου έγινε με αφορμή τη λέξη μονιμότητα που καυτηρίασε ο gigisoni, σε συνδυασμό με το μεταγενέστερο δικό σου post, όπου μίλησες για τη γνωστή κατσίκα. Λέω ξανά λοιπόν: Αν στα περί «κατσίκας» δεν εντάσεις τη μονιμότητα, σε καμία περίπτωση και για κανέναν, πάω πάσο.

 

Θέλω όμως να μου πεις ειλικρινά, ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός των 630 ευρώ (να είναι 30-35 χρονών; ), ο ωρομίσθιος συνάδελφός του (24-30 χρονών; ), ο πιτσιρικάς εκπαιδευτικός σε ιδιωτικό σχολείο (τον αναφέρω κι αυτόν γιατί κατά πολλούς...κάθεται, δεν είναι τώρα σοβαρή δουλειά το δασκαλίκι), ο οποίος μάλιστα εργάζεται συχνά ανασφάλιστος και για ψίχουλα, τι σχέση έχουν με καρεκλοκένταυρους, σφραγιδοκολάριους, γλυψιματίες και λοιπούς βυσματίες σε ΔΕΚΟ και υπουργεία; 

 

 

 

Εφόσον διορίστηκαν για να καλύψουν πραγματικές ανάγκες και ελλείψεις προσωπικού και είναι απολύτως συνεπείς στις εργασιακές τους υποχρεώσεις, δεν έχουν απολύτως καμία σχέση. Σε καθεστώς μονιμότητας όμως - ξέρω, ξέρω, το είπα ξανά! - δεν πρέπει να βρίσκονται ούτε αυτοί. Αν συμφωνούμε σ' αυτό, δεν έχω να πω τίποτα. 

 

 

Ο εκπαιδευτικός των 900 ευρώ γιατί να πληρώνεται λιγότερο από το "μάνατζερ" σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων ή κατάστημα λιανικής, ή ασφαλιστικό σύμβουλο απόφοιτο του "Ντιρί"; 

 

 

 

 

Είναι απαραίτητο να γίνει κατανοητή και σαφής η ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους: Το manager τής τάδε αντιπροσωπείας, ή τού δείνα καταστήματος λιανικής, καθώς και τον ασφαλιστικό σύμβουλο, τους πληρώνει η αντιπροσωπεία, το κατάστημα λιανικής, ή η ασφαλιστική εταιρεία στην οποία εργάζονται, ενώ τον εκπαιδευτικό των όσων ευρώ, όπως και τον κάθε δημόσιο υπάλληλο, τον πληρώνει ο πολίτης.

 

Ο ιδιοκτήτης τής ιδιωτικής επιχείρησης, άμα γουστάρει τής βάζει φωτιά και την κάνει στάχτη που λέει ο λόγος. Δική του είναι. Αν λοιπόν αποφασίσει ότι θέλει να δίνει δέκα χιλιάρικα μισθό στους υπαλλήλους του, εμένα δε μού κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη, διότι δε βγαίνουν από τη δική μου τσέπη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν δώσουν δέκα χιλιάρικα μισθό οι επιχειρηματίες τού ιδιωτικού τομέα, θα ξηλωθούμε και όλοι οι υπόλοιποι, προκειμένου να τα πάρουν και οι Δ.Υ. για να μη νιώθουν αδικημένοι; Αν νιώθουν αδικημένοι, ας στείλουν βιογραφικά στις εταιρείες που πληρώνουν τα δεκαχίλιαρα. Δεν πρόκειται να τους σταματήσει κανείς.

 

Θέλω να θεωρώ βέβαιο δε, δεδομένου τού ότι έχω να κάνω με σοβαρό συνομιλητή, ότι σε βασάνιζε το ίδιο «γιατί;», την εποχή προ κρίσης, όταν έπαιζαν στο δημόσιο κάτι τριχίλιαρα και πεντοχίλιαρα μηνιαίες αποδοχές για θέσεις που δε δικαιολογούσαν ούτε το ένα δέκατο αυτών των ποσών και παράλληλα, ο ιδιωτικός υπαλληλάκος ξεπατωνόταν στην ορθοστασία επί δωδεκάωρης βάσης, χωρίς ρεπό (έξι μέρες τη βδομάδα), χωρίς να πληρώνεται υπερωρίες, για εφτά και οκτώ κατοστάρικα και ότι δεν έκλεινες τα μάτια σου μπροστά και σ' εκείνη την πραγματικότητα.

 

 

Είναι δικαίωμά σου ακόμα και το να την πυροβολήσεις. Σιγουρέψου πρώτα όμως ποιανού είναι η κατσίκα που χέζει στην αυλή σου. Μην πυροβολείς δηλαδή αδιακρίτως. 

 

 

 

Ξέρω ποιανού είναι, δε χρειάζεται να σιγουρευτώ για κάτι. Δεν είναι τού γείτονα και κακώς έχει καθιερωθεί να τη λέμε έτσι. Δική μου είναι. Χάρη σ' εμένα δεν ψοφάει από την πείνα, εγώ καθαρίζω τα σκατά της από την αυλή μου, αλλά ο γείτονας είναι που παίρνει ό,τι καλό παράγει, αφήνοντας σ' εμένα το ...αρωματικό μέρος τής παραγωγής της. Σαφώς και θα την πυροβολούσα λοιπόν. Γιατί να μην το έκανα; Επειδή είναι δική μου «στα χαρτιά»;

 

[N3k21]

@Dee

 

 

Η διαφορά στο σκεπτικό μας, είναι απολύτως σαφής και συγκεκριμένη: Εγώ εξετάζω ψυχρά, τη λογική και τις συνέπειες συγκεκριμένων «προνομίων», ενώ εσύ φιλτράρεις τη λογική και τις συνέπειες αυτές, μέσα από το πρίσμα τού «σε ποιον αξίζουν αυτά τα προνόμια - είτε είναι λογικά, είτε παράλογα - σύμφωνα με τη φύση τής δουλειάς και τής θέσης του».

 

Πρακτικά ναι, η διαφορά στο σκεπτικό μας είναι ακριβώς αυτή που περιγράφεις. Για να το πάω λίγο παραπέρα, φιλτράρω μέσα από το πρίσμα του "σε ποιόν δεν αξίζουν, όχι μόνο "προνόμια", αλλά και το δικαίωμα να εργάζεται σε συγκεκριμένη θέση, αδικώντας τόσο τους αποδέκτες (πελάτες αν θες) της "εργασίας" του, όσο και ανθρώπους ικανότερους αυτού οι οποίοι ωστόσο είτε είναι άνεργοι, είτε απασχολούνται υπό δυσμενέστερες συνθήκες, καθώς και σε πόστα από τα οποία δε μπορούν να προσφέρουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους.

 

Βάσει αυτού του σκεπτικού φαντάζομαι καταλαβαίνεις πως έχω και εγώ πρόβλημα με την περιβόητη μονιμότητα, μιας και δε θίγει αποκλειστικά το ευρύτερο κοινό, αλλά και συγκεκριμένα ανθρώπους με προσόντα οι οποίοι είναι καταδικασμένοι να μείνουν "στην απ' έξω".

 

Απλά για μένα η έννοια της δικαιοσύνης είναι ταυτόσημη με αυτή της αξιοκρατίας και έτσι, θεωρώ λογικό το να ξεκινήσει από 'κει το πράμα. Για εσένα προέχει η με κάθε δυνατό τρόπο παύση ενός άδικου συστήματος.

 

Όπως έχω ξαναπεί, δε διαφωνούμε επί της ουσίας, απλά θέτουμε διαφορετικές προτεραιότητες.  

 

 

Για 'μένα λοιπόν, «προνόμια» όπως η μονιμότητα, είναι απαράδεκτο και προκλητικότατο να ισχύουν για οποιονδήποτε, ό,τι δουλειά κι αν κάνει, όποια θέση κι αν κατέχει. Ακόμα και ο μάχιμος πυροσβέστης, ή ο ΕΜΑΚίτης, οι οποίοι παίζουν τη ζωή τους στα ζάρια όταν κάνουν το καθήκον τους, δεν πρέπει να απολαμβάνουν καθεστώς μονιμότητας.

 

Καλύτερες αποδοχές από το γραφιά π.χ., βεβαίως και να έχουν. Μονιμότητα όμως, κάθετα όχι, ακόμα και γι' αυτούς, για να μην πω «πόσο μάλλον γι' αυτούς». Διότι, όπως εξήγησα, η ασφάλεια τής μονιμότητας, εύκολα οδηγεί στο γραψαρχιδισμό και, αν ο υπάλληλος τής εφορίας π.χ. είναι γραψαρχιδιστής, η άμεση συνέπεια που θα έχω ως πολίτης, θα είναι η μεγαλύτερη ταλαιπωρία μέχρι να κάνω τη δουλειά μου. Αν όμως μού προκύψει γραψαρχιδιστής ο πυροσβέστης, ή ο ΕΜΑΚίτης, θα χάσω τη ζωή μου.

 

Για να μην το κουράζουμε: Διαφορετική μεταχείριση μισθολογικά, αναλόγως τής θέσης, τής ευθύνης ή τού κινδύνου, βεβαίως και ναι (υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι εφόσον πληρώνεσαι παραπάνω ως εργαζόμενος σε μια θέση ευθύνης, αν τα κάνεις σκατά στη δουλειά σου, να χρεώνεσαι ο ίδιος την κάλυψη της ζημιάς που δημιούργησες).

 

Μονιμότητα όμως, επαναλαμβάνω, για κανέναν και για κανένα λόγο.

 

Ξανά, καμία μα καμία διαφωνία.

 

 

Προσωπικά, θεωρώ ότι δεν ακολουθώ την ίδια τακτική. Δε μπορώ φυσικά να μιλήσω συνολικά, ούτε για τη μία, ούτε για την άλλη πλευρά, αναφορικά με το αν και κατά πόσο το κάνει.

 

Θα μείνω μόνο για λίγο, στο θέμα των «επιλεκτικών quotations» - τονίζοντας για μια ακόμη φορά, ότι αναφέρομαι στο πώς και γιατί τα χρησιμοποιώ εγώ - στο οποίο έχω δει να γίνεται αναφορά συχνά:

 

Δεν κάνω συρραφή τμημάτων φράσεων, προκειμένου να δώσω ερμηνείες που με βολεύουν. Το γιατί δεν παραθέτω ολόκληρο το post - ή, έστω, ολόκληρη την παράγραφο - σε κάθε quote που κάνω, θεωρώ ότι είναι προφανές: Αφενός διότι δε θα γινόταν σαφές το ποιο τμήμα τού post σχολιάζω, αφετέρου διότι η απάντησή μου θα κάλυπτε ...τρεις σελίδες. Άντε και πες ότι το δεύτερο αποφεύγεται με χρήση spoilers, την οποία ούτως ή άλλως κάνω. Το πρώτο όμως;

 

Δεν αναφερόμουν συγκεκριμένα σ' εσένα, αλλά στο γενικότερο κλίμα που επικρατεί σε αντίστοιχα topics. Δε θα δήλωνα την εκτίμησή μου, προς το διαδικτυακό πρόσωπό σου τουλάχιστον, πάμπολλες φορές εδώ μέσα, δε θα σου έδινα "likes", ούτε θα επισήμαινα εμμέσως και σε άσχετο thread το πόσο αξιόλογη είναι η συμπεριφορά σου - ή το πόσο θαυμάζω το λόγο σου, αν θεωρούσα πως υιοθετείς κατακριτέες πρακτικές.

 

Αλλά, παρότι σε εκτιμώ, δεν ήταν δυνατόν να μην ενοχληθώ από τη στιγμή που εντόπισες "σκοπιμότητα" στα δικά μου γραπτά, χωρίς ωστόσο να σχολιάσεις αναλόγως αυτά άλλων, οι οποίοι είχαν παρόμοιες με τις δικές σου απόψεις.

 

Ελπίζω να έγινα κατανοητός και να λύθηκε αυτή η "παρεξήγηση".

 

 

Διαβάζοντας αυτό: «Ντροπή θα ήταν να απαιτώ π.χ. μονιμότητα παντού, όπως ίσως κατάλαβες. Όμως γι' αυτά που πραγματικά ζητώ, δε ντρέπομαι.» , η μόνη ερμηνεία που μπορώ να δώσω, είναι αυτή που ήδη έδωσα. Αν εννοούσες κάτι άλλο, δε μπορώ να το αντιληφθώ μέσα από τη συγκεκριμένη φράση.

 

Πέραν του ότι τα περιεχόμενα της παραπάνω παράθεσης είναι μεταγενέστερα των όσων έγραψα στο post #104, το οποίο σχολίασες αρχικά - θεωρώντας πως υπερασπίζομαι ίσως τη μονιμότητα των Δ.Υ., δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς σε προβληματίζει.

 

Φιλόλογος δεν είμαι, αλλά το "παντού" δεν έχει την έννοια του "δε θέλω μονιμότητα παντού, αλλά μόνο σ' αυτούς που την έχουν ήδη". Με την παραπάνω πρόταση ήθελα να πω ότι "θέλω δίκαιες συνθήκες εργασίας για όλους, όχι...μονιμότητα παντού.

 

Όπως και να 'χει, ακόμα και αν έχω υποπέσει σε συντακτικό και νοηματικό λάθος, νομίζω πως το πραγματικό νόημα της επίμαχης φράσης, μπορεί να γίνει κατανοητό από τα συμφραζόμενα, καθώς και από τις διάφορες διευκρινήσεις μου στα τελευταία posts.

 

 

Η λέξη «μονιμότητα», αποτέλεσε αφορμή για το δικό μου σχόλιο. Εσύ μίλησες για την «κατσίκα τού γείτονα», μεγάλο τμήμα τής οποίας «κατσίκας» είναι η μονιμότητα. Εφόσον μού λες ότι τη μονιμότητα, εσύ δεν τη θεωρείς μέρος τής «κατσίκας», αλλά αναφέρεσαι π.χ. σε μισθολογικές ή άλλες διαφοροποιήσεις μεταξύ Δ.Υ. και ούτε κατ' ελάχιστον σ' αυτή, ούτε καν για τους εκπαιδευτικούς, πάω πάσο.

 

Η κουβέντα εδώ δεν ξεκίνησε από τη μονιμότητα όμως, αλλά από το κατά πόσο η εργασία του εκπαιδευτικού είναι ή όχι απαιτητική, καθώς και από το αν πράγματι αξίζει τα λεφτά που παίρνει, γιατί για κάποιους...κάθεται. 

 

Πουθενά δεν έμπλεξα τα περί "κατσίκας" με τη μονιμότητα. Εσύ έκανες το συγκεκριμένο συσχετισμό και αν όχι ίσως αυθαίρετα, σίγουρα με βάση δεδομένα από άλλες συζητήσεις, τα οποία όμως εγώ αγνοώ. 

 

 

Θες όμως να μιλήσουμε έστω και τώρα, έστω και ετεροχρονισμένα, για σχεδιασμό; Ας μιλήσουμε!

 

Όταν πριν από κάμποσο καιρό, ζητήθηκαν από την πολιτεία, αναλυτικές λίστες των εργαζόμενων (σε κάποιους Δήμους, αν θυμάμαι καλά...δεν έχει σημασία όμως), προκειμένου να εξακριβωθεί το ποιοι και πόσοι όντως χρειάζονταν πραγματικά, μήπως θυμάσαι τι έγινε; Διότι εγώ θυμάμαι πολύ καλά: Θυμάμαι ότι, το κράτος εν κράτει εκεί μέσα...αρνήθηκε να τις δώσει! Διότι, προφανώς, επρόκειτο για τις λίστες μισθοδοτούμενων από το μαγαζάκι που τους άφησε κληρονομιά ο μπαμπάς τους, οπότε «Ποιος είσαι εσύ ρε κράτος, που θα μας κάνεις και κουμάντο στο πόσους και πόσο τους πληρώνουμε; Σάλτα και γαμ... στην τελική!» Εκτός κι αν εσύ θυμάσαι κάτι διαφορετικό...

 

Αυτή η εδραιωμένη σαπίλα, αυτή η νταβατζίδικη νοοτροπία, αυτή η εκβιαστική συμπεριφορά, μόνο με σκούπα μπορεί να εκλείψει. Όσο για την απόδειξη που μου ζητάς, όχι δε μπορώ να σού τη δώσω. Αν, οι τεμπελχανάδες που πληρώνει θέλοντας ή μη ο πολίτης, έδιναν τις λίστες όταν ζητήθηκαν, θα μπορούσα ίσως να το ψάξω, να μαζέψω όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες, να τις διασταυρώσω και να σού απαντήσω.

 

Εσύ, μπορείς να προτείνεις κάποια λύση; Ο σχεδιασμός που προτείνεις ως τέτοια, είδες ότι βρήκε μπροστά του τοίχο από μπετόν. Τι κάνουμε τελικά; Επειδή το κάθε τσογλάνι την έχει δει άρχοντας τού σύμπαντος και θεωρεί ότι οι πολίτες θα κάνουν αυτό που τους επιβάλλουν, θα εξυπηρετούνται όταν και όπως θέλουν τα συνδικαλοκομματόσκυλα και θα τα πληρώνουν κι από πάνω, θα συντηρούμε εις τον αιώνα τον άπαντα μια άρρωστη κατάσταση, για να μη θίξουμε τα κεκτημένα κάποιων ιδεολόγων τής αραχτής;

 

Δεν είμαι ο κατάλληλος για να στήσει τέτοια σχέδια. Οι "κατάλληλοι" πληρώνονται επίσης από το λαό (και μάλιστα αδρά), μέχρι τώρα όμως μόνο αρπακόλες έχει κατεβάσει το τσερβέλο τους.

 

Στα υπόλοιπα θα σου απαντήσω εμμέσως παρακάτω.

 

 

Έχει αναφερθεί πολλάκις, σε προηγούμενες συζητήσεις, σε σχετικά threads: Ο σχεδιασμός έπρεπε να είχε γίνει και να είχε τηρηθεί κατά γράμμα, τότε, παλιά! Έπρεπε οι ανάγκες σε προσωπικό των δημόσιων υπηρεσιών να υπολογιστούν αντικειμενικά και σοβαρά, ώστε να προσληφθούν όσοι χρειάζονται για να τις καλύψουν και μόνο. Ούτε ένας παραπάνω.

 

Οι δημόσιες υπηρεσίες όμως, χρησιμοποιήθηκαν ως μαγαζάκια των εκάστοτε κυβερνώντων, οι οποίοι αντάλλασσαν τις θέσεις σ' αυτές με ψήφους (τις οποίες ψήφους, ήταν πρόθυμοι να «πουλήσουν», όσοι «πολίτες» είχαν όνειρο και φιλούσαν κατουρημένες ποδιές για μια θέση στο δημόσιο, όπου θα πληρώνονταν εσαεί για να τα ματώνουν απ' το ξύσιμο, αδιαφορώντας για το πόσο κοστίζει αυτό στους υπόλοιπους...για να τα λέμε όλα, έτσι; Όσο φταίνε οι κυβερνώντες, άλλο τόσο φταίνε και οι πολίτες που δέχτηκαν - και σε πολλές περιπτώσεις απαίτησαν, απειλώντας με τη μη στήριξή τους - τις «παροχές» αυτές).

 

Φτάσαμε λοιπόν στο να έχουμε ένα πρακτικά χρεοκοπημένο κράτος - για το οποίο προφανώς δεν ευθύνονται αποκλειστικά οι υπεράριθμοι, παράλογα αμειβόμενοι και καλυπτόμενοι πίσω από μονιμότητες και ασυλίες, δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά η ύπαρξή τους αποτελεί σαφώς υπολογίσιμο μέρος τού προβλήματος - και μιλάμε τώρα(!) για σχεδιασμούς; Οι σχεδιασμοί δε γίνονται κατόπιν εορτής φίλε μου. Δεν έχει νόημα να γίνονται κατόπιν εορτής.

 

Πλέον, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις βαρύτατες συνέπειες που επέφερε το υδροκέφαλο, οικονομικά ασύμφορο και δυσλειτουργικό δημόσιο που δημιούργησαν τόσο οι βολεμένοι, όσο και οι ...βολεύοντες και δεν έχουμε πια την πολυτέλεια ούτε τού χρόνου, ούτε τής ευελιξίας. Οφείλουμε πλέον ως κράτος - δεν έχουμε άλλο δρόμο, άλλωστε - να λειτουργήσουμε υπολογιστικά και μόνο:

 

Εφορία τάδε, Δήμος δείνα κ.τ.λ: Χρειάζεται πενήντα άτομα για να λειτουργήσει και απασχολεί/μισθοδοτεί ογδόντα; Οι τριάντα πάνε σπίτια τους με συνοπτικές διαδικασίες και πολύ τους κρατήσαμε. Άσε που μας χρωστάνε κιόλας, για όλα αυτά τα χρόνια που κάλυπταν και πληρώνονταν για ανύπαρκτες ανάγκες, αλλά αυτό είναι άλλη, μεγάλη κουβέντα.

 

Από τη στιγμή που παίρνω θέση κατά της αναξιοκρατίας και του πελατειακού κράτους, όταν έχω σχολιάσει αρνητικά πάμπολλες φορές το καθεστώς λειτουργίας συγκεκριμένων κρατικών φορέων και υπηρεσιών, είναι νομίζω παραπάνω από προφανές το ότι μοιραζόμαστε τις ίδιες απόψεις.

 

 

Εγώ εργάστηκα επί είκοσι συναπτά έτη σε ελληνικά καταστήματα εμπορίας ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, από τα 19, μέχρι τα 39 μου. Σε πληροφορώ λοιπόν, γνωρίζοντας την κατάσταση από μέσα, ότι η απόλυση αυτού που κωλοβαρούσε, έσπαγε τον τσαμπουκά κι εκείνων που ίσως σκέφτονταν να ακολουθήσουν την ίδια τακτική, αν δεν ήθελαν να χάσουν τη δουλίτσα τους γίνονταν Παναγίες και σκίζονταν ώστε να εξυπηρετήσουν τους πελάτες όσο καλύτερα μπορούσαν. Οι πελάτες λοιπόν, δε συνέχιζαν να υφίστανται χαμηλή ποιότητα υπηρεσιών.

 

Ο υπάλληλος που εσύ χαρακτηρίζεις «βιτρίνα», εφόσον κάνει τη δουλειά του σωστά, όντας ευγενής, ενημερωμένος και εξυπηρετικός απέναντι στον πελάτη, είναι αυτός που θα οδηγήσει στο να πραγματοποιηθεί μια πώληση, δεδομένου ότι αναφερόμαστε σε φυσικά καταστήματα και όχι αποκλειστικά διαδικτυακά, τύπου Amazon.

 

Εσένα λοιπόν μπορεί να μη σ' ενδιαφέρει τι γίνεται μ' αυτόν, ενδιαφέρει όμως εμένα, διότι η αρχική μου επαφή με το κατάστημα γίνεται μέσω αυτού και η εξέλιξη αυτής τής επαφής, θα εξαρτηθεί από τη δική του στάση, από τη δική του συνέπεια και από το δικό του επαγγελματισμό.

 

Αν μπω σε κατάστημα και αντιμετωπίσω έναν πωλητή γαϊδούρι, δε θα ζητήσω ούτε προϊσταμένους, ούτε τρίχες. Θα κάνω μεταβολή την ίδια στιγμή και δε θα πατήσω ξανά εκεί μέσα.

 

Αν επικοινωνήσω τηλεφωνικώς μ' ένα κατάστημα και καταλάβω ότι ο υπάλληλος τής τηλεφωνικής εξυπηρέτησης με εμπαίζει, αυτό το τηλεφώνημα θα είναι και η τελευταία μου επαφή με το εν λόγω κατάστημα.

 

Αν δω ότι ταλαιπωρούμαι άδικα, ότι δεν μού παρέχεται η σύμφωνη με το νόμο κάλυψη, όταν π.χ. θέλω να χρησιμοποιήσω την εγγύηση τού προϊόντος που αγόρασα, θα κάνω το ίδιο με τις προηγούμενες περιπτώσεις, αλλά θα το συνοδεύσω και με με μια ωραιότατη καταγγελία στους αρμόδιους φορείς.

 

Τι ίδιο ενδιαφέρει κι εμένα λοιπόν: Η συνολική εξυπηρέτηση που απολαμβάνω από ένα κατάστημα, ή μια εταιρεία παροχής υπηρεσιών. Όταν όμως το πρόβλημα που πιθανώς αντιμετωπίζω στην εξυπηρέτησή μου, εμπίπτει στην αρμοδιότητα του λογιστηρίου π.χ., δε θα πάω ν' αρχίσω στα μπινελίκια τους πωλητές, ούτε φυσικά θα βάλω τις φωνές στην ταμία, όταν ο πωλητής μου λέει άλλα αντ' άλλων. Έχω απαιτήσεις από την επιχείρηση συνολικά, αλλά και από τον κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά, εφόσον έρχεται σε επαφή μαζί μου.

 

Το τελευταίο που λες λοιπόν - περί μη ελέγχου στον ιδιωτικό τομέα - βάσει προσωπικής, πολυετούς εμπειρίας, το διαψεύδω κατηγορηματικά. Σαφώς και υπάρχουν περιπτώσεις όπου ισχύει, αλλά πρόκειται για τις εξαιρέσεις τού κανόνα. Ο κανόνας στον ιδιωτικό τομέα, είναι ότι πέφτουν κεφάλια όταν γίνονται μαλακίες και, αν νιώθουν μάγκες οι υπόλοιποι, ας κάνουν κι εκείνοι τις ίδιες, ώστε να πάνε να κάνουν παρέα στους πρώτους.

 

Ο εκ διαμέτρου αντίθετος κανόνας, ισχύει στο δημόσιο τομέα: Ακόμα κι αν γράφουν τον πολίτη εκεί που δεν πιάνει μελάνι, λύνοντας σταυρόλεξα πίσω απ' το γκισέ, απουσιάζοντας από τη θέση τους όποτε τους σηκωθεί, ή ...κλείνοντας την υπηρεσία (το μαγαζάκι τού μπαμπά τους, που λέγαμε πριν...) όταν διεκδικούν χορήγηση ηλεκτρικών ballscratchers για να μη χαλάει το μανικιούρ τους, η θέση και ο μισθός τους - τον οποίο πληρώνουν οι πολίτες, ε; - είναι στο απυρόβλητο.

 

Σε παρακαλώ πολύ λοιπόν κι αν θέλεις το κάνεις. Όταν μιλάς μαζί μου, μην εξομοιώνεις εκ διαμέτρου αντίθετες καταστάσεις. Μπορεί να είμαι 45 και να βρίσκομαι εδώ και πάνω από 6 χρόνια εκτός Ελλάδας, αλλά μέχρι τα 39 μου έζησα, εργάστηκα, φορολογήθηκα στην Ελλάδα και μού βγήκε ουκ ολίγες φορές η Παναγία απ' τη μύτη, όταν απαιτούσα το αυτονόητο: Να απολαμβάνω από το δημόσιο τομέα, ποιότητα υπηρεσιών αντίστοιχη μ' αυτά που πλήρωνα. 

 

Έχουμε κάνει παρόμοια κουβέντα και στο παρελθόν. Δε διαφωνούμε ούτε εδώ επί της ουσίας. Την ίδια οργή τρέφω κι εγώ για άτομα και φορείς, όπως αυτοί που περιγράφεις παραπάνω.

 

 

Μπορεί να μην υπάρχουν όντως αρκετές εναλλακτικές στον ιδιωτικό τομέα - υποθέτω ότι δεν αναφέρεσαι σε ηλεκτρομάγαζα και εταιρείες παροχής internet και τηλεφωνίας, διότι σ' αυτό τον τομέα υπάρχουν αμέτρητες εναλλακτικές... - αλλά κάποιες υπάρχουν. Στο δημόσιο τομέα δεν υπάρχει καμία.

 

Αν είμαι στην Αθήνα και δεν εξυπηρετηθώ από το e-shop π.χ., έχω και το MGmanager, έχω και το Msystems, έχω και το E-gate, έχω και άλλα πενήντα καταστήματα όπου μπορώ να απευθυνθώ.

 

Αν δε μείνω ικανοποιημένος από τις υπηρεσίες τής HOL, υπάρχουν κάμποσες ακόμα, σε κάποια από τις οποίες θα βρω πιθανότατα αυτό που ζητώ.

 

Εναλλακτική τής πολεοδομίας, τού δήμου, τής εφορίας, ή τής «Χ» ΔΕΚΟ όμως, δεν έχω. Ειλικρινά, χρειάζεται τόση κουβέντα για να αποσαφηνιστεί η διαφορά;

 

Μπορεί δε κατά περιπτώσεις οι εναλλακτικές να είναι χειρότερες από τις πρώτες, αλλά αυτό δεν είναι ο κανόνας και επιχειρηματολόγησα πιο πάνω περί αυτού.

 

Το ότι δε συμφωνούμε απόλυτα στα παραπάνω, οφείλεται, υποθέτω, στις διαφορετικές εμπειρίες μας. Είναι πιθανόν οι δικές μου εμπειρίες να είναι περιορισμένες και έτσι τα συμπεράσματά μου να μην είναι ορθά; Σαφέστατα. 

 

Για τις ΔΕΚΟ κλπ, δε χρειάζεται να το αναλύσω παραπάνω, έχουμε συμφωνήσει εδώ και καιρό.

 

 

Το είπα και πριν: Το σχόλιό μου έγινε με αφορμή τη λέξη μονιμότητα που καυτηρίασε ο gigisoni, σε συνδυασμό με το μεταγενέστερο δικό σου post, όπου μίλησες για τη γνωστή κατσίκα. Λέω ξανά λοιπόν: Αν στα περί «κατσίκας» δεν εντάσεις τη μονιμότητα, σε καμία περίπτωση και για κανέναν, πάω πάσο.

 

Στην περίπτωση της κατσίκας δεν εντάσσω τη μονιμότητα σε καμία περίπτωση.

 

Η συγκεκριμένη μεταφορά χρησιμοποιήθηκε ως μέσο αντιπαράθεσης, κατά συγκεκριμένων μελών και των πικρόχολων απόψεων που αυτά εκφράζουν ξανά και ξανά, παρά την αποδεδειγμένη πλέον άγνοιά τους γύρω από κάποια θέματα, όπως εν προκειμένω η Παιδεία και τα εργασιακά των εκπαιδευτικών.

 

Είναι άλλο, deesnider, το να υποστηρίζω πως καλώς υπάρχει μονιμότητα στο δημόσιο, κι άλλο το να τη "μπαίνω" σε κάποιους, οι οποίοι προσπαθούν να βγάλουν ένα ολόκληρο επαγγελματικό κλάδο τεμπέληδες που πληρώνονται τζάμπα, θεωρώντας μάλιστα πως εκπρόσωποι του κλάδου αυτού κοντράρουν μια κυβερνητική απόφαση, μόνο και μόνο για να καβατζώσουν δύο γ@μημένες μέρες παραπάνω διακοπών. 

 

 

Εφόσον διορίστηκαν για να καλύψουν πραγματικές ανάγκες και ελλείψεις προσωπικού και είναι απολύτως συνεπείς στις εργασιακές τους υποχρεώσεις, δεν έχουν απολύτως καμία σχέση. Σε καθεστώς μονιμότητας όμως - ξέρω, ξέρω, το είπα ξανά! - δεν πρέπει να βρίσκονται ούτε αυτοί. Αν συμφωνούμε σ' αυτό, δεν έχω να πω τίποτα.

 

Σχολιάζω εμμέσως τα παραπάνω (και απαντώ -επίσης εμμέσως- σε προηγούμενο ερώτημά σου):

 

Στο παρελθόν είχαμε διαφωνήσει σχετικά με την -πρόσφατη τότε- διαθεσιμότητα εκπαιδευτικών τεχνικών ειδικοτήτων. Έλεγα τότε (και κλασσικά πέσανε οι γνωστοί να με φάνε, όπως και τον Cossutius), ότι δεν είναι δυνατόν να απολύεις καθηγητές σχεδόν όλων των ειδικοτήτων που παρέχονται απ' τα ΕΠΑΛ, χωρίς να υπολογίζεις τους μαθητές (οι κυβερνώντες τότε είχαν πετάξει το ανεκδιήγητο "από Σεπτέμβρη βλέπουμε"), ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες υπεράριθμοι, υψηλόμισθοι και αργόσχολοι σε υπουργεία και ΔΕΚΟ (βλέπεις; ), παραμένουν στις θέσεις τους.

 

 

Θέλω να θεωρώ βέβαιο δε, δεδομένου τού ότι έχω να κάνω με σοβαρό συνομιλητή, ότι σε βασάνιζε το ίδιο «γιατί;», την εποχή προ κρίσης, όταν έπαιζαν στο δημόσιο κάτι τριχίλιαρα και πεντοχίλιαρα μηνιαίες αποδοχές για θέσεις που δε δικαιολογούσαν ούτε το ένα δέκατο αυτών των ποσών και παράλληλα, ο ιδιωτικός υπαλληλάκος ξεπατωνόταν στην ορθοστασία επί δωδεκάωρης βάσης, χωρίς ρεπό (έξι μέρες τη βδομάδα), χωρίς να πληρώνεται υπερωρίες, για εφτά και οκτώ κατοστάρικα και ότι δεν έκλεινες τα μάτια σου μπροστά και σ' εκείνη την πραγματικότητα.

 

Με βασάνιζαν τα ίδια πράγματα, παρότι ίσως βέβαια όχι στον ίδιο βαθμό.

 

Αλλά με βασάνιζαν όχι μόνο διότι εγώ δεν είμαι Δ.Υ., αλλά και επειδή έβλεπα συνομηλίκους μου π.χ. εκπαιδευτικούς, να τρώνε ζόρια και πόρτες στη μάπα, την ίδια στιγμή που κομματόσκυλα διορίζονταν με βύσμα στα καπάκια μετά το Πανεπιστήμιο, ενώ άλλοι έπαιρναν τα τριχίλιαρα και τα πεντοχίλιαρα που αναφέρεις. 

 

Αλλά θα ήταν αντιφατικό νομίζω, να βρίζω όλους ανεξαιρέτως τους Δ.Υ., από τη στιγμή που ήθελα να υπερασπιστώ -μεταξύ όλων των υπόλοιπων εργαζομένων- και κάποιους Δ.Υ. 

[Cossutius.]

Εντομεταξυ βρε συ dee δε καταλαβαίνω γιατί γενικευσες τόσο πολυ το ζήτημα. Οι εκπαίδευση ήταν το θέμα μας, αποδείχθηκε ότι αρκετά μέλη έχουν πλήρη άγνοια του συγκεκριμένου τομέα. Από κει και πέρα το ότι το δημόσιο εχει προβλήματα, μονιμότητα κτλ τα χουμε πει και έχουμε συμφωνήσει άπειρες φορές.

[pournaras]

Εντομεταξυ βρε συ dee δε καταλαβαίνω γιατί γενικευσες τόσο πολυ το ζήτημα. Οι εκπαίδευση ήταν το θέμα μας, αποδείχθηκε ότι αρκετά μέλη έχουν πλήρη άγνοια του συγκεκριμένου τομέα. Από κει και πέρα το ότι το δημόσιο εχει προβλήματα, μονιμότητα κτλ τα χουμε πει και έχουμε συμφωνήσει άπειρες φορές.

 

Οσο αγνοια και να εχει ο καθενας μας σε συγκεκριμενς και ειδικες λεπτομερειες, η ουσια δεν αλλαζει. Ολοι μας εχουμε τουλαχιστον ενα δασκαλο-καθηγητη στην οικογενεια, και ολοι μας ξερουμε απο κοντα και τα ωραρια τους, και το μισθολογιο τους, και την κουραση τους, για αυτο και συνεχιζουμε να αντιδρουμε οταν ακουμε περι κουρασης, περι λογικου ωραριου και λογικων διακοπων 2-3 μηνων κλπ.

Αν θεωρουν οι εκπαιδευτικοι οτι κανουν δυσκολη δουλεια; και δεν αμοιβονται οσο πρεπει, τα πορτοκαλια στην αρτα ειναι ακομη αμαζευτα...

[Cossutius.]

Βασικά εδώ δεν συζητάμε για το αν θα πρέπε να παίρνουν περισσότερα αλλα για το ότι δεν ειναι τεμπέληδες και ότι ο μισθός τους δεν ειναι η υπερβολή που θεωρούν κάποιοι.

 

Όπως τονίζω αποδείχθηκε ότι αρκετοί δεν γνώριζαν βασικά πράγματα για το εκπαιδευτικό κομμάτι και χαίρομαι που υπήρξε ακόμα ένας γνωστης του αντικειμένου ώστε να τα διαβάζετε από 2 πλευρές χωρίς μάλιστα κάποιος να ειναι εκπαιδευτικός αλλα απλα πολυ ενημερωμένος.

 

Δε μπορω να αλλάξω τις απόψεις κανενός. Μπορω όμως να πληροφορήσω διορθώνοντας τα κακώς λεγόμενα με γεγονότα.

Το αν κάποιος θεωρεί ότι ο πωλητής κάνει δυσκολότερη δουλειά, ειναι άποψη.

Το ότι ο νεοδιοριστος παίρνει 620 ευρω και εχει τα καθήκοντα που προαναφέρθηκαν απευθυνόμενος σε παιδια, ειναι γεγονός.

 

Όπως επίσης ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν εχει καμία σχέση με τις άλλες 2. Καμία απολύτως όμως.

 

Αν πρέπει να αλλάξει κάτι στην εκπαίδευση αυτό πρέπει να ξεκινήσει απ τη τριτοβάθμια και απ το να γίνει επιτέλους έλεγχος στους πανεπιστημιακούς. Αλλα οταν η μισή βουλη ειναι πανεπιστήμιακοι θα τη πληρώνουν παντα οι από κάτω. Τροφή για σκέψη το τελευταίο.