12 Years a Slave

[kirileman]

θα πρεπει να ειδες την Πορτογαλικη εκδοση.

Διοτι στην αμερικανικη, ο ηρωας περναει ολα αυτα τα δεινα μεσα στη μακροχρονη παραμονη του στη φυλακη, αλλα στο τελος βγαινει ασπιλος.

Κατι που ηταν και οτ κεντρικο θεμα της ταινιας. Εκει γιατι δεν ειναι αποτυχια, αφου η φυλακη δεν επηρεασε καθολου τον πρωταγωνιστη, αλλα ειναι για το 12 χρονια σκλαβος;

Μάλλον δε θυμάσαι καλά την ταινία. Ο Andy πέρασε από διάφορα ψυχολογικά στάδια. Και δεν είναι απλά ότι τα πέρασε, τα νιώσαμε! Στην αρχή ήταν θυμωμένος, μετά όταν άρχισε να τις τρώει και να γίνεται η ζωή του μαρτύριο διήλθε σε φάση μεγάλης απελπισίας περιμένοντας το τέλος του, στο φινάλε που η ταινία παίζει με το μυαλό του θεατή και υποτίθεται ότι κάθε ελπίδα αποφυλάκισής του έχει εξαφανιστεί, τον παρουσιάζει εντελώς χαμένο, χωρίς ελπίδα και κέφι για ζωή, φανερά αυτοκτονικό, όπως ο ίδιος ο Red αναγνωρίζει λίγες ώρες πριν ο φίλος του "την κάνει". Και όλα αυτά μέσα από μια υπέροχη περιγραφή.

 

Φυσικά και βγαίνει "άσπιλος", βούτηξε στα σκατά και βγήκε τελικά καθαρός γιατί κρατήθηκε από κάπου (αφού πέρασε από όλες τις φάσεις και αφού, βέβαια, είχε κατορθώσει να αποκτήσει μια σχετική εύνοια και το σεβασμό όλων, διαφορετική εντελώς περίπτωση!). Αλλά ακόμα και αν δεχτώ ότι ο λιγότερο δουλεμένος χαρακτήρας ήταν ο Andy, υπήρχαν τόσοι άλλοι που η ταινία τους περνάει από κόσκινο, "ξεσκίζοντας" πραγματικά το πρόβλημα της επανένταξης και του "institutionalised". Η δε περίοδος της αποφυλάκισης του Red και το πώς κρατήθηκε στη ζωή εξαιτίας μιας υπόσχεσης, είναι ίσως τα ωραιότερα 15 λεπτά που έχω δει στο πανί (για την ακρίβεια, αυτός ήταν ο πρωταγωνιστής, ο Andy ήταν από κάποια στιγμή και μετά σε δεύτερη μοίρα)....

 

Και από την άλλη έχουμε τους χάρτινους χαρακτήρες του 12 years a slave με "κορυφαίο" εκείνον του B. Pitt, ο οποίος ήρθε, είδε και απήλθε.

 

Σοβαρά τώρα, τί ακριβώς συγκρίνουμε; Το tSR είναι ένα μοναδικό και -απ' ό,τι φαίνεται- ανεπανάληπτο ψυχογράφημα!

[KilliK]

Μην αλλαζεις την αρχικη σου τοποθετηση, δεν αναφερθηκες στο ιδιο το ταξιδι του ηρωα, αλλα στο αν αυτη η εμπειρια τον αλλαξε τελικα η οχι.

συγκεκριμενα ειπες:

 

"Η μεγάλη αποτυχία της ταινίας είναι ότι δεν κατάλαβε κανείς τί άφησαν τα 12 χρόνια σκλαβιάς στο σώμα και κυρίως τη ψυχή του πρωταγωνιστή. Όπως έφυγε, έτσι γύρισε."

 

Αυτο εσυ το εκλαμβανεις απο μονο του, και χωρις να το στηριξεις, ως το κυριο προβλημα της ταινιας.

Ομως με βαση τον συλλογισμο σου, το ιδιο πρεπει να ισχυει και στην ταινια The Shawshank Redemption, διοτι και εκει εχουμε μια παρομοια κατασταση.

Εσυ ομως διαφωνεις οτι εκει δεν ειναι προβλημα, παλι χωρις να το στηριξεις.

Επομενως χρησιμοποιεις double standards.

 

Αν διαφωνεις με αυτο το γεγονος, εξηγησε μου γιατι η ιδια περιπτωση σε δυο διαφορετικες ταινιες, αποτελει προβλημα μονο για την μια, αλλα οχι για την αλλη.

 

 

Φυσικά και βγαίνει "άσπιλος"

 

 

 

αρα θυμαμαι πολυ καλα την ταινια, αφου αυτο συζηταμε. γιατι ισχυριζεσαι το αντιθετο;

[kirileman]

Μην αλλαζεις την αρχικη σου τοποθετηση, δεν αναφερθηκες στο ιδιο το ταξιδι του ηρωα, αλλα στο αν αυτη η εμπειρια τον αλλαξε τελικα η οχι.

συγκεκριμενα ειπες:

 

"Η μεγάλη αποτυχία της ταινίας είναι ότι δεν κατάλαβε κανείς τί άφησαν τα 12 χρόνια σκλαβιάς στο σώμα και κυρίως τη ψυχή του πρωταγωνιστή. Όπως έφυγε, έτσι γύρισε."

Νόμιζα ότι ήταν παραπάνω από προφανές (για κάποιον που έχει δει την ταινία) ότι ο Andy που μπήκε και ο Andy που βγήκε είναι δυο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, γι' αυτό και δεν προσπάθησα καν να επιχειρηματολογήσω (από όνομα μέχρι στάση ζωής, επάγγελμα, τόπο κατοικίας κλπ). Άρα όχι, δεν αλλάζω τοποθέτηση ούτε έχω double standards, απλά διαφωνούμε (το δικό μου "άσπιλος" πήγαινε αλλού, στην "κάθαρση"(αγνός, απαλλαγμένος από κακές πράξεις-καταδίκες), όχι στη μη μεταβολή του χαρακτήρα).

 

Φυσικά και βγαίνει "άσπιλος", βούτηξε στα σκατά και βγήκε τελικά καθαρός

 

 

Αλλά για πες μου, γιατί πιστεύεις ότι αναφερόμουν απαραίτητα στον Andy όταν έγραφα για το Shawshank Redemption και όχι στον Red; Ποιός αλήθεια ήταν ο πρωταγωνιστής; Άλλαξε ή δεν άλλαξε η φυλακή τον Red; Είδες κάτι αντίστοιχο στο 12 years a slave; Βασικά, είδες οποιαδήποτε εξέλιξη σε οποιονδήποτε χαρακτήρα; Και ας έφτασε τελικά στο ίδιο σημείο από το οποίο ξεκίνησε;

 

Αλήθεια, ξαναρωτάω, τί ακριβώς συγκρίνουμε;

-----------------------------

ps. Στην αρχική μου τοποθέτηση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, έκανα και διευκρίνηση. Γιατί τη προσπερνάς και γιατί ασχολήθηκες μόνο με τη μισή μου τοποθέτηση; Για να αναλωθούμε σε άσκοπες και κυκλικές συζητήσεις;

 

Να το θέσω και διαφορετικά, σε ένα τόσο αβανταδόρικο θέμα, θέλει μεγάλη (αν)ικανότητα να μην καταφέρεις να εμβαθύνεις σε ούτε ένα χαρακτήρα.

[KilliK]

o Αndy βγηκε διαφορετικος ανθρωπος επειδη αλλαξε ονομα και τοπο διανομης;! μαλιστα.

Την αλλαγη στη σταση ζωης που την ειδες; Τον Andy ως ανθρωπο, τον γνωρισαμε οπως και ο Freeman, ενω ηταν στη φυλακη.

Απο κει ξεκιναει η ιστορια του, και αυτη ειναι η ουσια της, οτι ο Αndy,παρα την κακη του εμπειρια στη φυλακη και σε αντιθεση με τους αλλους καταδικους, καταφερε να παραμεινει αυτος που ηταν.

Αν καποιος βγηκε διαφορετικος ανθρωπος απο την φυλακη, αυτος ειναι ο χαρακτηρας του Freeman, χαρη στην γνωμια και φιλια του με τον Andy.

 

Μηπως εχεις μπερδεψει την ταινια με το American History X?

[kirileman]

Ξαναδιάβασε τί έγραψα παραπάνω, επειδή έκανα κάποιες προσθήκες.

 

 

Και ξαναδές την ταινία, δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε για την ώρα.

 

 

Απο κει ξεκιναει η ιστορια του, και αυτη ειναι η ουσια της, οτι ο Αndy,παρα την κακη του εμπειρια στη φυλακη και σε αντιθεση με τους αλλους καταδικους, καταφερε να παραμεινει αυτος που ηταν.

Όχι, όχι και πάλι όχι.

 

Ps.

Ο Red θα έβγαινε έτσι και αλλιώς άλλος άνθρωπος, ήταν ήδη άλλος όταν γνωρίστηκαν (σε σχέση με τον πιτσιρικά Red που σε μια στιγμή ανοησίας αφαίρεσε μια ζωή). Η γνωριμία του με τον Andy "απλά" του έσωσε τη ζωή (όταν βγήκε). Ξαναδές την ταινία.

[KilliK]

Και ξαναδές την ταινία, δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε για την ώρα.

 

 

αν καποιος πρεπει να ξαναδει την ταινιας, αυτος εισαι εσυ, οχι εγω.

 

Όχι, όχι και πάλι όχι.

 

 

 

ε βεβαια, αφου αλλαξε κατοικια, αλλαξε και ως ανθρωπος:

Chicago Sun-Times film reviewer Roger Ebert suggested that The Shawshank Redemption is an allegory for maintaining one's feeling of self-worth when placed in a hopeless position. Andy Dufresne's integrity is an important theme in the story line, especially in prison, where integrity is lacking.

 

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Shawshank_Redemption

 

 

Ο Red θα έβγαινε έτσι και αλλιώς άλλος άνθρωπος, ήταν ήδη άλλος όταν γνωρίστηκαν (σε σχέση με τον πιτσιρικά Red που σε μια στιγμή ανοησίας αφαίρεσε μια ζωή). Η γνωριμία του με τον Andy "απλά" του έσωσε τη ζωή (όταν βγήκε). Ξαναδές την ταινία.

 

 

Ο Red σωθηκε, γιατι δεν ακολουθησε τον ιδιο δρομο του γερου καταδικου που αυτοκτονησε. Η εμπειρια του με τον Andy, τον αλλαξε ετσι ωστε να μην καταληξει ενα ακομη θυμα του Institutional syndrome.

Αυτο που συνηδητοποιησε ο Red, ειναι οτι την ελευθερια μπορει κανεις να την ορισει του, και οχι οι εξωτερικες συνηθηκες. Αυτο το μαθημα για την σταση ζωης, ειναι που εσωσε τον Red.

Το "απλα" που λες εσυ, ειναι το ολο νοημα της ταινιας.

 

Ειλικρινα, πηγαινε ξαναδες την ταινια. Δεν την εχεις καταλαβει καθολου. Και φανταζομαι, το ιδιο θα ισχυει και για τα 12 χρονια.

[kirileman]

ε βεβαια, αφου αλλαξε κατοικια, αλλαξε

 

Ο Red σωθηκε, γιατι δεν ακολουθησε τον ιδιο δρομο του γερου καταδικου που αυτοκτονησε. Η εμπειρια του με τον Andy, τον αλλαξε ετσι ωστε να μην καταληξει ενα ακομη θυμα του Institutional syndrome.

Μην επιμένεις.

Ο Andy ήταν ένα θύμα, είχε μια δουλειά που δε γούσταρε, μια γυναίκα που δε μπορούσε να κάνει ευτυχισμένη, μια ζωή που δε διάλεξε και τον πήγαινε όπου εκείνη ήθελε. Ως θύμα μπήκε και άδικα στη φυλακή όπου ακολούθησε το ίδιο μοτίβο της θυματοποίησης, μέχρι να φτάσει στο έσχατο σημείο να αποφασίσει να πεθάνει ή να ζήσει... αλλά διάλεξε τη ζωή. Get busy living. Όταν βγήκε ήταν αναγεννημένος, ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Είχε πάρει τη ζωή στα χέρια του, έζησε δίπλα στη θάλασσα, ασχολήθηκε με αυτό που πάντα ονειρευόταν. Φυσικά, ήταν χαρισματικός*, αυτό το μάθαμε στη φυλακή. Η αλλαγή εδώ όχι μόνο υπάρχει αλλά είναι και γιγαντιαία, ριζική, απλά εδώ τυχαίνει να είναι προς το καλύτερο. Δε συμβαίνει κάτι τέτοιο στο 12 years a slave, βασικά δε συμβαίνει τίποτα.

 

 

 

Ο Red σωθηκε, γιατι δεν ακολουθησε τον ιδιο δρομο του γερου καταδικου που αυτοκτονησε. Η εμπειρια του με τον Andy, τον αλλαξε ετσι ωστε να μην καταληξει ενα ακομη θυμα του Institutional syndrome.

Εδώ κάνεις ακόμα μεγαλύτερο λάθος. Ο Red βγήκε μια χαρά institutionalized, ήταν ζωντανός-νεκρός. Δε μπορούσε ούτε να ουρήσει χωρίς άδεια. Με μαθηματική ακρίβεια θα είχε την τύχη του Brooks, καμία εμπειρια με κανέναν δε μπορούσε να αντιστρέψει αυτό που του έκανε η πολύχρονη παραμονή στη φυλακή. Ντύθηκε, έγραψε το όνομά του δίπλα στο δικό του, αλλά... Ο Andy το γνώριζε αυτό, ότι δεν είχε καμία ελπίδα επιβίωσης εκεί έξω. Τον έβαλε, λοιπόν, να υποσχεθεί κάτι, του έδωσε ένα σκοπό, και έτσι τον κράτησε ζωντανό. Ειδικά το τελευταίο τα αναφέρει ο ίδιος ο Red στην ταινία, δεν είναι καν ανάλυση.

 

Θες κάτι άλλο; Θες μήπως την ταινία να τη δεις το ΣΚ;

 

*Υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ των δυο ιστοριών. Η ιστορία του SR είναι προιόν μυθοπλασίας, ο Andy είναι ένας φανταστικός, ιδιαίτερος χαρακτήρας, από αυτούς που ο S. King μας συνηθίζει. Ο Solomon είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο και η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Η δική μου η σύγκριση δεν αφορούσε το κατά πόσο οι δυο ιστορίες είναι ρεαλιστικές, αλλά κυρίως στο κατά πόσο οι δημιουργοί εμβάθυναν (αν εμβάθυναν) στους χαρακτήρες, αν και πώς οι καταστάσεις τους επηρέασαν, ποιά ήταν ή αίσθηση του χρόνου που άφησαν οι ταινίες στο θεατή κλπ. Οπότε, η αρχική σου ένσταση ("οπως και στο The Shawshank Redemption") είναι στη βάση της άστοχη.

Επεξ/σία 8 Μαρτίου 2014 από kirileman

[Fotis13]

Παντως εγω μετα τους διαλογους σας θα την ξαναδω  (εχω αρκετα χρονια απο την τελευταια φορα ),σιγουρα την συγκαταλεγω στις καλυτερες ever .