Broken Age (aka DFA/ Reds)

[Praetorian]

Praetorian  όλα αυτά που αναφέρεις - και συμφωνώ πλήρως σε όλα, ειδικά στις παρατηρήσεις για τη διαφορά νοοτροπίας Act 1 και Act 2 - αθροίζουν σε ένα χάλια παιχνίδι όμως

 

Είμαι πάρα πολύ απογοητευμένος από όσο έχω δει ως τώρα, και από σενάριο και από γρίφους και από το ΚΑΚΟ χιούμορ του παιχνιδιού. Ο γρίφος με τον κόμπο είναι από τους πιο ηλίθιους και κακοσχεδιασμένους που θυμάμαι και ο γρίφος με το δέντρο δε λυνόταν γιατί δε μπορούσα να ξεχωρίσω τα αστεία, πραγματικά. Δεν έβγαζε κανένα νόημα και τον έλυσα με trial and error.

Περιέργως τους συγκεκριμένους γρίφους τους κατατάσσω σε αυτούς που τους διασκέδασα αρκετά.

Ο γρίφος με τον κόμπο βγήκε με τη δεύτερη προσπάθεια (η πρώτη ήταν πριν μιλήσω στην Carol) και με το δένδρο η φάση μου θύμισε λίγο από monkey island. Στο δένδρο έκανα αρκετές προσπάθειες - μάλιστα για λίγο το εγκατέλειψα γιατί θεώρησα ότι ίσως μου έλειπε κάτι για να πάει ο διάλογος παραπέρα. Ήταν όντως trial and error αλλά από το... καλό είδος, για μένα. 

 

 

 

Από την άλλη

αυτό που ήταν σχετικά απαράδεκτο (αν και μάλλον συνειδητή επιλογή επειδή δεν έχει ξαναγίνει, ίσως; ) ήταν ότι σε κάποιες περιπτώσεις έπρεπε να μάθει κάτι η Vella για να λύσει ένα γρίφο ο Shay, και το αντίστροφο. Και αυτό δεν έβγαζε νόημα πάντα. Πχ μπορούσε να δικαιολογηθεί όταν η Vella μαθαίνει κάτι για τη ζωή του Shay (που ο Shay ήδη υποτιθέμενα γνωρίζει, αν και ο παίκτης όχι). Αλλά δεν έβγαζε νόημα όταν πχ μαθαίνει καινούργια πληροφορία ο Shay και η Vella λύνει ένα πρόβλημα βάσει αυτής της πληροφορίας με σχόλιο τύπου "δεν ξέρω τι έγινε αλλά έχω ένα καλό προαίσθημα για αυτό"...

 

Γενικά βοηθάει αρκετά το να παίζεις εναλλάξ τις ιστορίες των Shay και Vella, γιατί ως ένα σημείο υπάρχουν μικρά hints που σε βοηθούν να λύσεις κάποιους γρίφους που αντιμετωπίζει ο άλλος ήρωας... Και ως εκεί ήταν έξυπνο αυτό το κόλπο. Το ότι το πήγαν ένα βήμα παραπάνω ήταν φάουλ.  

 

 

 

Το χιούμορ σε γενικές γραμμές μου φάνηκε ok. 

 

Τα χρήματα δεν τα μετάνιωσα. Δεν ήμουν backer σε υψηλό tier, και είχα εξ' αρχής δηλώσει τις επιφυλάξεις μου για το campaign τους, ενώ όσον αφορά το παιχνίδι, γενικότερα δεν ήμουν ποτέ πολύ αισιόδοξος ότι θα έχουμε κάποιο διαμαντάκι. Το documentary ωστόσο σίγουρα άξιζε τα λεφτά του backing. (τα τελευταία επεισόδια ακόμα δεν τα έχω δει - τα ανέβαλλα από φόβο των spoilers). 

 

Σίγουρα, με το δικό τους campaign δόθηκε (τότε) μια καλή ώθηση στο kickstarter σαν πλατφόρμα, όπως αναφέρει και ο Snoob, και είδαμε να εμφανίζονται projects που αλλιώς ίσως δεν θα βλέπαμε ποτέ (από indie εκπλήξεις, έως και περιπτώσεις όπως το Dreamfall Chapters).

 

Και η δική μου εικόνα είναι ότι παρά την επιτυχία του project στο kickstarter, στη Double Fine κατάλαβαν γρήγορα ότι έγιναν πολλά λάθη και στο campaign και στην κατοπινή διαχείριση του project και των πόρων για αυτό (που είχε αντίκτυπο και σε άλλα projects τους). Και όχι μόνο το κατάλαβαν, αλλά υπέφεραν και έχασαν αρκετά από αυτό. 

[Tobajara]

Η επίδραση που είχε το campaign του Double Fine στο crowdfunding είναι αναμφισβήτητη, και από αυτή την άποψη σίγουρα τα χρήματα ήταν καλά ξοδεμένα και έπιασαν τόπο. Από την άλλη, σα διαχείριση και τελικό αποτέλεσμα δε συγκρίνεται καν με τα επιτυχημένα παιχνίδια του Kickstarter και προσωπικά νιώθω σα να στέρησα 15 ευρώ από το Banner Saga ή το Original Sin πχ (άλλο που τα έδωσα μετά) για να στηρίξω την προσπάθεια του Schafer και να λάβω ΑΥΤΟ. Σαν προϊόν, ακόμα και ξέχωρα από καθυστερήσεις κλπ, κρίνω πως δεν αξίζει το ποσό που έδωσα.
 
Στα θετικά του είναι τα voice overs και η αισθητική, και επίσης είναι θετική η ύπαρξη του ντοκιμαντέρ σα σημαντικό insider ντοκουμέντο της βιομηχανίας. Προσωπικά βλέπω ομοιότητες και παραλληλισμούς με την ιστορία του Daikatana. Πραγματικά πολύ κρίμα, κυρίως γιατί από ένα developer με τέτοιο όνομα δεν περίμενα (και φαντάζομαι κανείς) τόσο πρόχειρη και ανεδαφική διαχείριση πόρων. Αν και τα έχουμε συζητήσει, μην τα ξαναλέμε. Ετέθη, εζυγίσθη και ευρέθην ελλιπής.
 
Για το γρίφο με τον κόμπο
 

Θεωρώ απαράδεκτο να μην αντιστοιχεί αυτό που βλέπεις με τις οδηγίες που λαμβάνεις, πόσο μάλλον όταν οι οδηγίες αντιστοιχούν σε κόμπους που βλέπεις μπροστά σου. Ένιωσα πως το παιχνίδι με δούλευε μες στα μούτρα μου

 

[Praetorian]

Για το γρίφο με τον κόμπο

 

 

Θεωρώ απαράδεκτο να μην αντιστοιχεί αυτό που βλέπεις με τις οδηγίες που λαμβάνεις, πόσο μάλλον όταν οι οδηγίες αντιστοιχούν σε κόμπους που βλέπεις μπροστά σου. Ένιωσα πως το παιχνίδι με δούλευε μες στα μούτρα μου

 

Από όσο θυμάμαι είχα μερικές αμφιβολίες

για το τι αντιστοιχούσε σε τι και χρειάστηκε λίγη φαντασία και εις ατοπον απαγωγή για να κάνω τη σύνδεση. Είχα και το άγχος ότι αν έκανα λάθος, θα άλλαζε το σχήμα και θα έπρεπε να επιστρέψω στην Carol, να της το περιγράψω πάλι και να πάρω νέες οδηγίες, οπότε το σκεφτόμουν λίγο παραπάνω το κάθε βήμα. Στα αρνητικά του ήταν ότι μου έφερε στο μυαλό το γνωστό γρίφο από (Still Life minor spoiler)

το Still Life με τα μπισκότα -αν και γνώμη μου, στο Still Life ήταν πολύ χειρότερος και επιπρόσθετα αχρείαστος.

 

Κατά τη γνώμη μου στο Broken Age, πέτυχαν τη σωστή υλοποίηση του συγκεκριμένου είδους γρίφου.

 

[chek2fire]

Και σε εμένα μου άρεσε αρκετά το game μόλις το τελείωσα και το βρήκα απολαυστικό και σε story και σε γρίφους και σε χαρακτήρες. Ιδίως ο παππούς και το δέντρο ήταν όλα τα λεφτά. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχει γραφτεί τόσο αρνητική κριτική για τον τίτλο.

Για όσους τους αρέσουν τα adventure πρέπει να το δούνε.

[Snoob]

Προσωπικά, απογοητεύτηκα. Το παιχνίδι, εντάξει, τίποτε το συγκλονιστικό, αλλά δεν ήταν του πεταματού, σε καμία περίπτωση. Έχω παίξει καλύτερα adventures; Άνετα. Χειρότερα; Ανετότατα.

 

Ήταν, όμως, απλά η κορυφή του παγόβουνου. Και αυτό, για μένα, είναι το χειρότερο πρόβλημα. Σε συνδυασμό με τον άκρως δημόσιο χαρακτήρα του project (οι ανακρίβειες, για να το θέσω όσο πιο κομψά μπορώ, που λέγονται on the record από επαγγελματίες σε ορισμένα από τα επεισόδια του ντοκιμαντέρ είναι, απλά, συγκλονιστικές: δήθεν ότι το υλικό ήταν έτοιμο από μήνες πριν τους τελειώσουν τα λεφτά -μούσι- δήθεν ότι ήταν χρηματοδοτημένο πλήρως μήνες πριν τους τελειώσουν τα λεφτά -μούσι) ήρθε το γλυκό κι έδεσε.

 

Γιατί ήταν η κορυφή του παγόβουνου; Γιατί αυτά τα πράγματα είχαν ξαναγίνει και ξαναέγιναν, πριν και μετά το BA. Είχαν γίνει με το Iron Brigade, όπου τους έβαλε άγριο χέρι ο παραγωγός για να το ολοκληρώσουν κάποια στιγμή, ξαναέγιναν με το μετριότατο Massive Chalice όπου τα έκαναν, επιεικώς, μαντάρα και, κυρίως, με το Spacebase DF-9, όπου δεν τα έκαναν απλώς μαντάρα, πούλησαν ψέματα και κρέμασαν ανθρώπους που προσπαθούσαν μέχρι τέλους να τους υπερασπιστούν απέναντι στην απογοητευμένη κοινότητα.

 

Το θυμάμαι, με άλλα λόγια, το BA ως αποτυχία επαγγελματική και σημάδι ενός διαχρονικού προβλήματος. Και το παιχνίδι δεν είναι τόσο καλό ώστε να με κάνει να τα προσπεράσω όλα αυτά.

 

Υ.Γ. Βρήκα στο inbox πρόσκληση της DF να ψηφίσω το Σέιφερ σε κάτι βραβεία. Έφυγε junk με τη μία.