Ταινίες με ενδιαφέρουσα χρήση μουσικής - Τα φώτα σας.

[YiN]

yin τι μουσικη ακους?

 

το hedwig and the angry inch, αλλα ειναι μουσικη ταινια ειναι εξαιρετικη επιλογη, το august rush, music with in ειναι ψιλοαγνωστο αλλα πολυ καλο, το the visitor, once, 

 

αν σου αρεσε το wallflower, παρομοιο ειναι και το nick and nora's infinite playlist

 

Δεν έχει πολύ να κάνει το τι ακούω εγώ, όσο το πώς χρησιμοποιείται η μουσική σαν μέσο στην εκάστοτε ταινία. Προσωπικά ακούω πολλά είδη.

 

@cthulhu

 

 

 

Η ομορφιά στις ταινίες κατ'εμέ είναι μία σύμβαση, for all i know θα μπορούσαν να είναι όλοι κακάσχημοι. Αλλά το point της ταινίας, νομίζω, είναι ακριβώς το ότι τα τρία παιδιά συνδέονται λόγω περιθωριοποίησης/κακοποίησης και μέσω των προσωπικών τους ψυχολογικών παθών - γι'αυτό γίνεται τόσο γρήγορα και φυσικά. Απλά αυτό φαίνεται ξεκάθαρα κυρίως στο τέλος.

 

Κατατά, θα μπορούσε να είναι πολύ εύκολα αμερικανιά teen movie, αλλά η έλλειψη ultimate happy end την προσγειώνει πάρα πολύ - μαζί με τα υπόλοιπα σκοτεινά της στοιχεία. Αντίθετα, το βρήκα twist των american teen movies. Επιπλέον, για τη μπουνιά και το πόσο εύκολα τα ξαναβρήκαν: ξεχνάς ότι μιλάμε για 15-17χρονα. Αν το πράμα τραβούσε σε αυτό το σημείο και γίνονταν όλοι drama queens θα έμοιαζε με 90210. Σε αυτές τις ηλικίες όμως ξεχνάς και συγχωρείς πολύ εύκολα - ακριβώς όπως στην ταινία που η τέτχοια είχε βρει άλλον (και ιδανικά pretentious γι'αυτήν) γκόμενο μέσα σε Χ μέρες.

 

Εκεί κολλάει και η αφέλεια αλλά και σκληρότητα (δεδομένων των προβλημάτων του) με την οποία τον αντιμετώπισαν αμέσως μετα την μαλακία που έκανε. Αυτά.

 

[cthulhucarbide]

Έτσι όπως το θέτεις το μετριάζεις αρκετά αυτό που είχα στο μυαλό μου, αλλά και πάλι δεν με έπεισε

[gatokoritso]

 

 

Η ομορφιά στις ταινίες κατ'εμέ είναι μία σύμβαση, for all i know θα μπορούσαν να είναι όλοι κακάσχημοι. Αλλά το point της ταινίας, νομίζω, είναι ακριβώς το ότι τα τρία παιδιά συνδέονται λόγω περιθωριοποίησης/κακοποίησης και μέσω των προσωπικών τους ψυχολογικών παθών - γι'αυτό γίνεται τόσο γρήγορα και φυσικά. Απλά αυτό φαίνεται ξεκάθαρα κυρίως στο τέλος.

 

Κατατά, θα μπορούσε να είναι πολύ εύκολα αμερικανιά teen movie, αλλά η έλλειψη ultimate happy end την προσγειώνει πάρα πολύ - μαζί με τα υπόλοιπα σκοτεινά της στοιχεία. Αντίθετα, το βρήκα twist των american teen movies. Επιπλέον, για τη μπουνιά και το πόσο εύκολα τα ξαναβρήκαν: ξεχνάς ότι μιλάμε για 15-17χρονα. Αν το πράμα τραβούσε σε αυτό το σημείο και γίνονταν όλοι drama queens θα έμοιαζε με 90210. Σε αυτές τις ηλικίες όμως ξεχνάς και συγχωρείς πολύ εύκολα - ακριβώς όπως στην ταινία που η τέτχοια είχε βρει άλλον (και ιδανικά pretentious γι'αυτήν) γκόμενο μέσα σε Χ μέρες.

 

Εκεί κολλάει και η αφέλεια αλλά και σκληρότητα (δεδομένων των προβλημάτων του) με την οποία τον αντιμετώπισαν αμέσως μετα την μαλακία που έκανε. Αυτά.

 

 

μα ετσι ειναι η ρημαδα η ζωη.δεν υπαρχουν παντοτε απολυτα happy endings.απλα ωραιες στιγμες μετα λιγο χαλια και μετα παλι ωραιες.παντως σε εμενα το τελος το οτι βρηκαν το τραγουδι το περνω ως happy ending γιατι ειναι σαν να βρηκαν τον εαυτο τους ή τουλαχιστον ειναι σε αυτο το μονοπατι.γενικα τη βρηκα στο οριο αμερικανια αλλα μπορω να πω την ειδα ευχαριστα.

 

yin αν εχεις χρονο ριξε μια ματια στο SLC Punk!.νομιζω οτι κολλαει σε αυτο που ψαχνεις.ειναι μια ταινια που την αγαπαω και τη σεβομαι για τις αληθειες που λεει και νομιζω οτι θα σου αρεσει βλεποντας τη γνωμη σου για το perks.

[tr3quart1sta]

βρηκες πραμα καλο?

[YiN]

Ω, με θυμήθηκες 

 

Τελικά θα χρησιμοποιήσω υλικό από διάφορες ταινίες για την παρουσίαση και το κομμάτι που αφορά αμιγώς τη σύνδεση μουσικής με εικόνα - κυρίως Ποτέμκιν και τις 2 του Κιούμπρικ (κουρδιστό πορτοκάλι και οδύσσεια) γιατί μπορώ να βρω και πολλές αναλύσεις - και θα το πάω ένα κλικ παρακάτω με το cafe de flore, wings of desire, dancer in the dark καιθαδωποιεςαλλες για τη σύνδεση της μουσικής (και δευτερευόντως διαφόρων μέσων: φωτογραφία, φιλμ, σύμβολα) με τη μνήμη και την προσωπική αντίληψη του κόσμου.

 

Όλα αυτά αν εγκρίνει και η καθηγήτρια. Αν όχι, σας καλώ να πάμε με γκαζάκια στο γραφείο της όλοι μαζί.

 

Εν ολίγοις, βοηθήσατε όλοι πολλοί και σας ευχαριστώ!

Υ.Γ.: Αν κανείς γνωρίζει κανα χρήσιμο βιβλίο ρίχτε το!

[panagos]

Άργησα, αλλά θα πρότεινα και το TRON Legacy. Κουλτούρα δεν τη λες, αλλά σύνδεση μουσική με εικόνα, η ταινία είναι οργασμός.

[Physics_Rulez]

Νομίζω ότι το matrix θα ήταν κάτι πολύ λιγότερο χωρίς τη μουσική που έχει.

 

 

όπως και το

 

λίγο πιο μέινστριμ απ ότι ψάχνεις ίσως.

[YiN]

Ο Ταραντίνο ίσως να κάνει για το πρώτο κομμάτι - πρέπει να ξαναδώ τις ταινίες.

Matrix λέω να μη βάλω γιατί έχει αναλάβει να το σκίσει άλλος =ρ

 

Εντάξει όταν λέω όχι μεινστριμ εννοώ ότι δε θέλουμε ρομαντικές κομεντί και χάρυ ποττερ, το ματριξ με ερωτηματικο, Ε ΟΧΙ ΝΑ ΦΑΕΙ ΠΟΡΤΑ ΚΙ Ο ΤΑΡΑΝΤΙΝΟ ΟΜΩΣ Ε.

 

Ιν αδερ νιουζ, δε θυμάμαι ποιος πρότεινε το sound of noise, η ταινία σπέρνει, δείτε την.

[NoisePollution]

Σε ποια σχολή είσαι ΥιΝ αν επιτρέπεται?

[YiN]

Νευροθεολογία Παντείου. Είναι μεταμοντέρνων προτύπων.

[ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΑ ΣΑΝΤ]

Το "the triumph of the will" της riefenstahl θα μπορουσε ισως να σε ενδιαφερει;

[YiN]

Το "the triumph of the will" της riefenstahl θα μπορουσε ισως να σε ενδιαφερει;

 

Βεβαίως! Μερσί =)

[giorgos147]

Ίσως η πρώτη ταινία που μου ήρθε στο μυαλό (ίσως επειδή έτυχε να τη δω πρόσφατα, αφού δύσκολα συγκρατώ το γενικό σκηνικό μίας ταινίας όπως μουσικές κ.λπ.) είναι το Requiem for a dream. Παρά το ότι η ταινία δε μου φάνηκε κάτι το ιδιαίτερο, αν και περνάει 1-2 μηνυματάκια, αλλά τίποτα παραπάνω αφού ένιωσα ότι έχασα τον χρόνο μου βλέπωντας την, παρ'όλα αυτά το εξαίσιο soundtrack της προσωπικά πιστεύω την ανεβάζει κάπως. Δε ξέρω, αλλά όποτε το ακούω και σε συνδυασμό με τη ταινία, "σφίγγεται το στομάχι μου".

 

Θέλω να πιστεύω ότι κάτι τέτοιο ψάχνεις, αν και λογικά θα είχες στο νου σου και αυτή τη ταινία. Την ανέφερα διότι πιστεύω ότι και σε αυτή, οι μουσικές με τις οποίες "ντύθηκε" πρόσθεσαν το κάτι παραπάνω.

[yiannis72]

Βλέποντας μόλις τώρα το θρεντ,ήμουν σίγουρος ότι το Site: http://www.imdb.com/title/tt0138704/">pi θα ήταν σίγουρα στα πρώτα πέντε προτεινόμενα.

Πάει πολύς καιρός που την έχω δει αλλά θυμάμαι ότι είχα την αίσθηση πως ο συνδυασμός εικόνας-σάουντρακ,έκαναν τους διαλόγους σχεδόν περιττούς.