Ταινίες με ενδιαφέρουσα χρήση μουσικής - Τα φώτα σας.

[FilipposMD]

Υ.Γ.: Φίλιππε κοίτα να δεις το χουμοράκι σου δε μ'αρέσει καθόλου διότι δεν τα λέω καθόλου περίεργα, ταινία με ενδιαφέρουσα χρήση μουσικής που να μην είναι βιογραφία μουσικού/συνθέτη ωωωωχουυυυυ!

Πρώτον, κανένα χιουμοράκι.

Δεύτερον, η "ενδιαφέρουσα χρήση μουσικής" είναι κάτι πολύ γενικό και υποκειμενικό. Πχ, το The Piano σου κάνει;

Τρίτον, εγώ φταίω που δεν πρότεινα καμιά 3ωρη μπούρδα, να κάθεσαι να τη βλέπεις χωρίς λόγο.

[YiN]

Πρώτον, κανένα χιουμοράκι.

Δεύτερον, η "ενδιαφέρουσα χρήση μουσικής" είναι κάτι πολύ γενικό και υποκειμενικό. Πχ, το The Piano σου κάνει;

Τρίτον, εγώ φταίω που δεν πρότεινα καμιά 3ωρη μπούρδα, να κάθεσαι να τη βλέπεις χωρίς λόγο.

 

 

Χμ, ελπίζω να μην το πήρες όντως στα σοβαρά ε..

 

Ενηγουεη, για να γίνω λίγο πιο ξεκάθαρη ας εστιάσω στο πρωτότυπο που είπα στο πρώτο ποστ - το the piano που λες έχει κατουσίαν ένα (και πολύ διάσημο) μουσικό θέμα. Δηλαδή  μπορώ να αναλύσω, αλλά όχι να γράψω και μακροσκελή πράματα. Ιδανικά δεν θέλω να είναι η ζωή κάποιου μουσικού γιατί παραγίνεται αυτονόητο, αυτό ας πούμε είναι το πρόβλημά μου με το the piano, με το shine, γενικότερα με τις βιογραφίες. Τελικά καταλήγεις να αναλύεις την ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη κι όχι τη μουσική ως μέσο στον κινηματογράφο.

 

Έφερα σαν παράδειγμα το cafe de flore γιατί έχει τελείως διαφορετική προσέγγιση στο πώς βιώνουν οι χαρακτήρες τη μουσική - η ταινία παίρνει τον τίτλο από ένα κομμάτι που είναι και ο κεντρικός άξονας ανάμεσα σε δύο ιστορίες. Ο πρωταγωνιστής μιλάει για τη σχέση του με τη μουσική αλλά δεν είναι αυτή το κεντρικό θέμα της ταινίας - περνάει τελείως διαφορετικό μήνυμα, η μουσική είναι μέσο στην ουσία. Επίσης, παίζει κάποιο ρόλο η ποικιλία στη μουσική που ακούγεται, διότι το να πιάσω π.χ. τον πιανίστα (που είναι καθαρά βιογραφικό) και να πω ότι ακούγονται τα Χ κομμάτια που δίνουν τον Χ συναισθηματικό τόνο - πόσω μάλλον όταν αυτά είναι κλασικά και χιλιοακουσμένα - είναι ψιλοβαρετό.

 

Το ζητούμενο δηλαδή είναι πόση ανάλυση σηκώνει αυτό το πράγμα - από αυτή την άποψη και το clockwork orange και το space odyssey ίσως να είναι καλύτερα.

 

Ομολογουμένως είναι δύσκολο να το κάνω ακριβώς pinpoint αλλά πχ το high fidelity απ'όσο διάβασα την περιγραφή ήταν πιο κοντά. Ελπίζω να έγινα λίγο πιο κατανοητή τώρα.

[FilipposMD]

Απλώς βλέπω δυο διαφορετικά πράγματα. Το ένα είναι ταινίες που στην υπόθεση να μπαίνει κάπως η μουσική. Τέτοια ταινία είναι το high fidelity, που δουλεύουν σε δισκάδικο, μιλάνε συχνα για τραγούδια, καλλιτέχνες κτλ.

 

Το δεύτερο είναι ταινίες εντελώς άσχετες με μουσικό θέμα, στις οποίες όμως κάποια μουσικά κομμάτια χρησιμοποιούνται για να μεταδώσουν κάποιο συναίσθημα πχ. Ας πούμε εκεί θα έβαζα την εισαγωγή του Apocalypse Now, που παίζει το The End των Doors και κατευθείαν σε βάζει σε μια ψυχολογική κατάσταση.

 

Τι από τα δύο ψάχνεις εσύ;

[YiN]

Και οι δύο περιπτώσεις μου κάνουν - για να καταλάβεις είμαι στη φάση που θέλω να δω όσες γίνεται για να καταλήξω σε 2 ή 3 το πολύ. Αν υπάρχει η διαφορά που σημειώνεις ας πούμε μπορεί τελικά και να προσφέρεται για ανάλυση ακριβώς λόγω της αντίθεσης αυτής. Δηλ. η μουσική αποτελεί σημαντικό μέσο, η θεματολογία αλλάζει. Το apocalypse now πλάκα πλάκα δε θυμάμαι καθόλου τι άλλη μουσική έχει μέσα. Ξες, είναι κι αυτό ένα θέμα, μην έχει δηλαδή ένα κομμάτι και μετά το κλασικό soundtrack-χαλί.

 

Αυτό που δεν θέλω, όπως έγραψα και στο προηγούμενο ποστ, είναι να καταλήξω αναγκαστικά να σχολιάζω ψυχοσύνθεση κάποιου πρωταγωνιστή εφόσον είναι μουσικός και αυτά τα δυο σε τέτοιες ταινίες συνήθως πάνε χέρι χέρι.

[arxaggelos]

Δες το Ποτέμκιν ΠΡΩΤΟ λέμε.  Απλά για να εκτιμήσεις την χρήση της μουσικής σε σχέση με την εικόνα ίσως χρειαστεί να έχεις από πριν μια ιδέα για το τί είχε στο μυαλό του ο Σεργκέι όταν την μοντάριζε.  Η μουσική είναι αναπόσπαστο μέρος του μοντάζ (συγκεκριμένα του "κάθετου μοντάζ") και είναι γραμμένη 100% για να συμβάλλει στο συνολικό ψυχο-ιδεολογικό impact που (πρέπει να) λαμβάνει ο θεατής την ώρα που παρακολουθεί.  Χωρίς τη μουσική, η ταινία απλά δεν υφίσταται, όχι γενικά τη μουσική αλλά τη συγκεκριμένη μουσική, γιατί έτσι την ήθελε ο Σεργκέι.  Τώρα μπορεί να μας φανεί λίγο μπανάλ, είναι και συμφωνική, αλλά τότε χάλασε κόσμο. 

 

Πιστεύω ότι, σύμφωνα με την περιγραφή σου, δύσκολα θα βρεις άλλη ταινία με τόσο σημαντικό, συγκεκριμένο, και, κυρίως, θεωρητικά επεξηγημένο ρόλο του ήχου/μουσικής. 

 

Και δεν έχει να κάνει με μουσικούς ούτε από μακριά.  Απλά, για καλή σου τύχη, επειδή ο κινηματογράφος ήταν βουβός, η μουσική ήταν ο αποκλειστικός τρόπος ηχητικής έκφρασης.  Ο Eisenstein ήταν γάτος, και φαγώθηκε να το στηρίξει και θεωρητικά αυτό, αφού έτσι κι αλλιώς ήταν το μόνο μέσο που είχε για να δώσει ήχο στην εικόνα.

[YiN]

Δες το Ποτέμκιν ΠΡΩΤΟ λέμε.  Απλά για να εκτιμήσεις την χρήση της μουσικής σε σχέση με την εικόνα ίσως χρειαστεί να έχεις από πριν μια ιδέα για το τί είχε στο μυαλό του ο Σεργκέι όταν την μοντάριζε.  Η μουσική είναι αναπόσπαστο μέρος του μοντάζ (συγκεκριμένα του "κάθετου μοντάζ") και είναι γραμμένη 100% για να συμβάλλει στο συνολικό ψυχο-ιδεολογικό impact που (πρέπει να) λαμβάνει ο θεατής την ώρα που παρακολουθεί.  Χωρίς τη μουσική, η ταινία απλά δεν υφίσταται, όχι γενικά τη μουσική αλλά τη συγκεκριμένη μουσική, γιατί έτσι την ήθελε ο Σεργκέι.  Τώρα μπορεί να μας φανεί λίγο μπανάλ, είναι και συμφωνική, αλλά τότε χάλασε κόσμο. 

 

Πιστεύω ότι, σύμφωνα με την περιγραφή σου, δύσκολα θα βρεις άλλη ταινία με τόσο σημαντικό, συγκεκριμένο, και, κυρίως, θεωρητικά επεξηγημένο ρόλο του ήχου/μουσικής. 

 

Και δεν έχει να κάνει με μουσικούς ούτε από μακριά.  Απλά, για καλή σου τύχη, επειδή ο κινηματογράφος ήταν βουβός, η μουσική ήταν ο αποκλειστικός τρόπος ηχητικής έκφρασης.  Ο Eisenstein ήταν γάτος, και φαγώθηκε να το στηρίξει και θεωρητικά αυτό, αφού έτσι κι αλλιώς ήταν το μόνο μέσο που είχε για να δώσει ήχο στην εικόνα.

 

Καθόλου μπανάλ, γουστάρω (και θα γουστάρει και η καθηγήτρια σίγουρα =ρ).

 

Μπδγ, εσύ φαίνεσαι να ξέρεις πολλά, είναι πιθανό να σε χρειαστώ κατά τη συγγραφή - ειδικά αν καταλήξω με τη συγκεκριμένη =ρ

Μέχρι στιγμής θα δω όλες τις προτεινόμενες οπότε δε θα μου ξεφύγει αυτή don't worry.

[arxaggelos]

Αν τη διαλέξεις τελικά, πες μου, θα χαρώ να βοηθήσω.

[bluesattack]

Aς ριξω και το  Βesieged .Eιναι και θουλτουριαρικο , αν και ισως μερικες τζουρες μακρια απο αυτο που καταλαβα οτι θες.Ισως μια ταινια σχεσεων-ζευγαριων - φιλων που φιλοσοφουν τη ζωη , νεανικης παρεας δηλαδη με διαφορετικους χαρακτηρες , η κατι απο Ιαπωνια μερια.

[FilipposMD]

Το apocalypse now πλάκα πλάκα δε θυμάμαι καθόλου τι άλλη μουσική έχει μέσα. Ξες, είναι κι αυτό ένα θέμα, μην έχει δηλαδή ένα κομμάτι και μετά το κλασικό soundtrack-χαλί.

Θυμάμαι και την επίθεση με τα ελικόπτερα που παίζουν οι Βαλκυρίες, που είναι επίσης κλασική. Άλλη μουσική δεν θυμάμαι.

[tr3quart1sta]

δες αυτό

[gsarig]

Ίσως να αξίζει να ρίξεις μια ματιά στα φτερά του έρωτα (του Βέντερς) μιας και εκεί έχει αρκετά κομμάτια που θα μπορούσαν να αναλυθούν σε σχέση με την πλοκή της ταινίας.

 

(Επίσης απορώ πώς δεν έχει αναφέρει κανείς ακόμα το "Βασικά καλησπέρα σας" )

[bluesattack]

Σταθης-Μιχαλοπουλος ! 

 

Να βαλει στην εργασια της το Ρεμπετικο .

[gatokoritso]

δες αυτό

yin οχι.

[revolver1990]

Εγώ θα έλεγα οι περισσότερες ταινίες του Kubrick....ειδικά το eyes wide shut με αυτό

[YiN]

Σταθης-Μιχαλοπουλος ! 

 

Να βαλει στην εργασια της το Ρεμπετικο .

Πλάκα πλάκα το σκέφτηκα, αλλά πάει σε πολύ ιστορικό-βιογραφικό μετά.