Σύγκρουση ή σύγκριση; Σκηνοθέτες σε μετωπική

[mandate]

Α' date=' ωραία, δεν είμαι δηλαδή ο μόνος 'ανώμαλος' που του άρεσε πιο πολύ το Solaris του Sondebergh από το 'original' του Tarkovsky.

 

Ντρεπόμουν να το πω μέχρι τώρα... :oops:[/quote']

+1 και από 'μένα για τον Sondebergh.

[haunter_2]

Κι εγώ το αμερικάνικο Solaris προτιμώ γιατι το ρωσικό, αν και πρωτότυπο για την εποχή του, είναι εξευτελιστικά μεγάλο σε διάρκεια.Άσε που εξελίσεται πολύ-πολύ αργά.Ειδικά αυτή η σκηνή με το αμάξι... παραλίγο να κοιμηθώ πανω στο Pc (Ήταν και δύσκολη η ώρα!).

 

(Όπως κατάλαβα εγώ την υπόθεση του Solaris, έχει να κάνει με την ευτυχία του ήρωα και τη σχέση πραγματικότητας-Ψευδαισθησης.)

[nmtray2]

@manuel Τα σεβη μου.

Να προσθεσω μονο οτι το Solaris πρεπει να ειδωθει και μεσα στο γενικοτερο κοινωνικο πλαισιο εκεινης της εποχης. Δεν πιστευω οτι μπορει να χαρακτηριστει ανατρεπτικο για την εποχη του αλλα οι σκεψεις που (εν μερει) σε αναγκαζει να κανεις ειναι αρκετα μη συμβατικες (αν εξαιρεσεις την οντως αργη κινηση)

[paredwse]

@manuel Τα σεβη μου.

Να προσθεσω μονο οτι το Solaris πρεπει να ειδωθει και μεσα στο γενικοτερο κοινωνικο πλαισιο εκεινης της εποχης. Δεν πιστευω οτι μπορει να χαρακτηριστει ανατρεπτικο για την εποχη του αλλα οι σκεψεις που (εν μερει) σε αναγκαζει να κανεις ειναι αρκετα μη συμβατικες (αν εξαιρεσεις την οντως αργη κινηση)

Αστιεύεσαι έτσι; Ποιά ανατρεπτικότητα; Το ότι ο μέγας (κατά τα άλλα) Tarkovsky πήγε να δημιουργήσει την σοβιετική απάντηση στο λυρικό 2001: A Space Odyssey και του βγήκε αχταρμάς;

 

Οι σκέψεις του είναι αρκετά μη συμβατικές; Τι ποιό συμβατικό από την αέναη αναζήτηση του... θεού; Ξέρεις πόσες ταινίες γύρω από τον θεό έχουν βγει; Αν είναι έτσι, ας πήγαινα να δω ξανά τον Τζεφιρέλλι και τον Ιησού από τη Ναζαρέτ.

Επειδή τον Andrey τον έπιασαν οι μεταφυσικές του αναζητήσεις, πρέπει να τις φορτωθώ εγώ;

 

Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

[KaizerSoze]

ας πήγαινα να δω ξανά τον Τζεφιρέλλι και τον Ιησού από τη Ναζαρέτ.

Mhn asteieuesai amartwle!!!

 

O Robert Powell einai o Xristos

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

DEN paizei ton Xristo

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

EINAI o Xristos!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ps. Tosa xronia egw auton xerw gia Xristo,opote prosexe ti les

[nmtray2]

Νομιζω οτι η αναζητηση σε του θεου σε μια κοινωνια οπως η σοβιετικη ειναι αρκετα ανατρεπτικη. Παρ'ολα αυτα, οπως ειπα, δεν πιστευω οτι μπορει να χαρακτηριστει ανατρεπτικο για την εποχη του. (με τα δικα μου ματια)

Το αν ειναι η σοβιετικη απαντηση δεν το γνωριζω (και ουτε μ'ενδιαφερει-αν και βλεπω οτι εχεις δικηο σ'αυτο).

Το 1984 του Οργουελ ειναι αρκετα "επηρεασμενο" απο το "Εμεις" του Ζαμιατιν. Αυτο imho δεν ειναι λογος για να μην θεωρω το 1984 κατι το εξαιρετικο.

 

Οι σκεψεις που ειχα σχετικα με το θεο ειναι κατα ποσο ειμαστε σε θεση να συλλαβουμε την εννοια του. Πιστευω οτι Δεν ειμαστε σε αυτη τη θεση. Αρα, παει περιπατο η αναζητηση της υπαρξης του (ειδικα για τους σοβιετικους ειναι μεγαλη υποθεση). Γιατι πως μπορεις να ορισεις οτι κατι υπαρχει (η οχι) αν δεν μπορεις να το κατανοησεις (εκτος κι αν δεχεσαι τους πρεσβευτες του).

Επισης, ειναι γνωστη η αποψη του "κακου ιμπεριαλιστη Αμερικανου" στην τοτε ΣΕ. Δλδ δεν αποκλειω ο Ταρκοφσκι να ηθελε να δωσει κατι αναλογο με το 2001 γνωριζοντας οτι το αναλογο 2001 δεν θα βλεποταν με τα "αντικειμενικα" κριτηρια.

Ενα αλλο που μου εκανε εντυπωση ειναι ο σεβασμος στον θεατη. Οι ιδεες ειναι μαλλον αβιαστες (ειπαμε, αν εξαιρεσεις την οντως αργη κινηση) και σε καμμια περιπτωση δεν σου δινει την αισθηση οτι ο "ποιητης" υποννοει κατι.

Οσο για το "φορτωμα", αν θες τις φορτωνεσαι. Πρεπει εγω να κουβαλαω την ψυχωση τελευταια με τους τρομοκρατες?

[Akujin]

Mhn asteieuesai amartwle!!!

 

O Robert Powell einai o Xristos

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

DEN paizei ton Xristo

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

EINAI o Xristos!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ps. Tosa xronia egw auton xerw gia Xristo' date='opote prosexe ti les[/quote']

 

 

 

........

[Επισκέπτης]

Αστιεύεσαι έτσι; Ποιά ανατρεπτικότητα; Το ότι ο μέγας (κατά τα άλλα) Tarkovsky πήγε να δημιουργήσει την σοβιετική απάντηση στο λυρικό 2001: A Space Odyssey και του βγήκε αχταρμάς;

 

Οι σκέψεις του είναι αρκετά μη συμβατικές; Τι ποιό συμβατικό από την αέναη αναζήτηση του... θεού; Ξέρεις πόσες ταινίες γύρω από τον θεό έχουν βγει; Αν είναι έτσι' date=' ας πήγαινα να δω ξανά τον Τζεφιρέλλι και τον Ιησού από τη Ναζαρέτ.

Επειδή τον Andrey τον έπιασαν οι μεταφυσικές του αναζητήσεις, πρέπει να τις φορτωθώ εγώ;

 

Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.[/quote']

 

Ε, όχι και του βγήκε αχταρμάς. Πιστεύω ότι αδικείς την ταινία γιατί προτιμάς τον τρόπο που σκηνοθετεί ο Κιούμπρικ. Για μένα που δε μου αρέσει καθόλου αυτό το ύφος, αν έπρεπε να το χαρακτηρίσω θα το έλεγα (όπως αντίστοιχα εσύ μιλάς για αχταρμά) ξιπασμένο, ξερολιάστικο και "σιγα ρε φίλε ποιός νομίζεις ότι είσαι που ξέρεις όλες τις απαντήσεις και θα μου κάνεις και μάθημα". Χμμ, μάλλον τον ίδιο χαρακτηρισμό έδωσα 3 φορές. Τέλος πάντων, you got the point I hope. Παρ'ολα αυτά, μπορώ να καταλάβω ότι είναι μια άποψη για να λέει κανείς αυτό που θέλει. Όχι για μένα, αλλά τη σέβομαι. Εγώ θέλω πάντα να νιώθω ότι ο δημιουργός ενός οποιουδήποτε έργου, αναζητάει κάτι μαζί μου και όχι μου εξηγεί αυτό που "ξέρει". Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα κτλ...

 

Όσο για τις αναφορές στο Θεό, δεν μπορώ να θεωρήσω ότι είναι μια συμβατική αναζήτηση. Από τη στιγμή ειδικά που ο Θεός δεν αντιμετωπίζεται ως οντότητα, αλλά ως σύμβολο, κάτι που είναι και η δικιά μου άποψη περί Θεού. Δηλαδή κατα μια έννοια είμαι άθεος. Δεν μπορώ βέβαια να πω ότι είναι και μια από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις, αλλά δε μου φαίνεται ότι είναι και κάτι πρόχειρο που έχει ξαναγίνει και δεν είχε νόημα. Ειδικά όταν μιλάμε για την κινηματογραφική γλώσσα του Ταρκόφσκι, που είναι μόλις σε βρεφική ηλικία, οπότε πρέπει να φιλτραριστούν όλα τα θέματα από μέσα της για να δούμε που θα βγάλουν.

 

Με σεβασμό.