Before the midnight

[demessakis]

Δε συμφωνώ, θα χαλούσε ο χαρακτήρας των ταινιών.

 

Εξαρτάται, βέβαια, και τι εννοεί κανείς "σουλουπωμένο". Γιατί εγώ ας πούμε δε θα χαρακτήριζα σε καμία περίπτωση τα προηγούμενα ασουλούπωτα.

 

Έκανα λόγο για σενάριο. Ας δώσω ένα χιντ...

Λοιπόν, όταν κάποιος γράφει σενάριο, επιβάλλεται να γράφει ότι του κατέβει. Να μην προσπαθεί να κόψει τίποτα.

Μόλις τελειώσει με το γράψιμο, ΠΡΕΠΕΙ να το διορθώσει (σουλουπώσει), ώστε να κόψει τα περιττά.

Δεν νομίζω να αμφιβάλλει κανείς πως τα 2 πρώτα, είχαν υπερβολικό διάλογο. Βέβαια, θα μου πεις, "μα δείχνει την σχέση 2 ανθρώπων, να μην μιλάνε;". Ναι, οκ, αλλά και στις σχέσεις, η σιωπή παίζει τον ρόλο της  .

[Επισκέπτης]

Έκανα λόγο για σενάριο. Ας δώσω ένα χιντ...

Λοιπόν, όταν κάποιος γράφει σενάριο, επιβάλλεται να γράφει ότι του κατέβει. Να μην προσπαθεί να κόψει τίποτα.

Μόλις τελειώσει με το γράψιμο, ΠΡΕΠΕΙ να το διορθώσει (σουλουπώσει), ώστε να κόψει τα περιττά.

Δεν νομίζω να αμφιβάλλει κανείς πως τα 2 πρώτα, είχαν υπερβολικό διάλογο. Βέβαια, θα μου πεις, "μα δείχνει την σχέση 2 ανθρώπων, να μην μιλάνε;". Ναι, οκ, αλλά και στις σχέσεις, η σιωπή παίζει τον ρόλο της  .

Mα το σημαντικό και ένα από τα ωραιότερα στοιχεία της ταινίας, είναι πως δεν έχουν σημασία αυτά που λένε, αλλά η γλώσσα του σώματος, οι εκφράσεις τους κτλ. Άσχετα, βέβαια, αν εμένα μου φαίνονται εξίσου ενδιαφέροντα όλα όσα συζητάνε.

[porco_rosso21]

Έκανα λόγο για σενάριο. Ας δώσω ένα χιντ...

Λοιπόν, όταν κάποιος γράφει σενάριο, επιβάλλεται να γράφει ότι του κατέβει. Να μην προσπαθεί να κόψει τίποτα.

Μόλις τελειώσει με το γράψιμο, ΠΡΕΠΕΙ να το διορθώσει (σουλουπώσει), ώστε να κόψει τα περιττά.

Δεν νομίζω να αμφιβάλλει κανείς πως τα 2 πρώτα, είχαν υπερβολικό διάλογο. Βέβαια, θα μου πεις, "μα δείχνει την σχέση 2 ανθρώπων, να μην μιλάνε;". Ναι, οκ, αλλά και στις σχέσεις, η σιωπή παίζει τον ρόλο της  .

 

περιμένεις σοβαρή απάντηση τώρα;

[Επισκέπτης]

περιμένεις σοβαρή απάντηση τώρα;

Γιατί όχι; Σωστό είναι αυτό που θέτει και λογική/σεβαστή η γνώμη του.

[demessakis]

Mα το σημαντικό και ένα από τα ωραιότερα στοιχεία της ταινίας, είναι πως δεν έχουν σημασία αυτά που λένε, αλλά η γλώσσα του σώματος, οι εκφράσεις τους κτλ. Άσχετα, βέβαια, αν εμένα μου φαίνονται εξίσου ενδιαφέροντα όλα όσα συζητάνε.

 

Σε αυτό ακριβώς αναφερόμουν.

[Επισκέπτης]

Σε αυτό ακριβώς αναφερόμουν.

Απ' όσο γνωρίζω πάντως, το σενάριο είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοσχεδιαστικό. Μιλάω, φυσικά, για το επουσιώδες.

 

Για τα υπόλοιπα, απλά διαφωνούμε.

[Toufas]

Η "καλή";

 

Πιο συμπαθητικη/ος

[star12]

δηλαδη να υποθεσω η ταινια εχει μονο μπλα μπλα και οχι σεξ

[DeadOrganPlayer]

δηλαδη να υποθεσω η ταινια εχει μονο μπλα μπλα και οχι σεξ

 

Εντάξει, μπορεί να πέσει και κανένας π******    ενδιάμεσα, μην είσαι αρνητικός.

[Sellers]

Εντάξει, μπορεί να πέσει και κανένας π******    ενδιάμεσα, μην είσαι αρνητικός.

 

Aπλα θα υπάρξει και διάλογος παράλληλα.

[scullyist]

Aν δεν είναι όμως dirty ο διάλογος, πάλι θα έχουμε απογοητευμένους σινεφίλ.

Δεν μπορείς με τίποτα να κερδίσεις μ' αυτούς τους κουλτουριάρηδες.

[konnak]

Η ταινία ήταν υπέροχη, και ολοκληρώνει ένα πολύ ενδιαφέρον κινηματογραφικό "πείραμα" μαζί με τις άλλες δύο ταινίες. Τρία snapshots δύο ανθρώπων που "συνδέονται", μία στα early 20s, μία στα early 30s και μία στα 40s. Όντας ο ίδιος στη 2η κατηγορία και οδεύοντας προς την τρίτη, η άτυπη αυτή τριλογία μου έδωσε πάρα πολλά - σίγουρα θα κάτσω να τις ξαναδώ στο μέλλον, μάλλον στα 40 μου, lol. Ίδιοι άνθρωποι, αλλά διαφορετικοί σε κάθε μία από αυτές τις "στροφές", διαφορετικοί προβληματισμοί, διαφορετικά άγχη, διαφορετικό συναίσθημα (νεανικός έρωτας, ώριμος έρωτας, αγάπη). Μπορεί και στις τρεις ταινίες να μιλάνε πότε για πράγματα σημαντικά, πότε για πράγματα ασήμαντα, αλλά εμένα μου έβγαλαν αυτό που μου βγάζουν οι περισσότερες ταινίες του αγαπημένου Woody Allen, που όταν τελειώνουν νιώθω πως είχα βγει με έναν παλιό μου φίλο ή με μια παλιά αγάπη. Η συγκεκριμένη ταινία μου άφησε ένα συναίσθημα παρόμοιο με αυτό που έχεις όταν βλέπεις μετά από καιρό (μετά από χρόνια) ένα φιλικό ζευγάρι που κάποτε ξόδευες πολύ χρόνο μαζί, και αφού τους είδες να αγαπιούνται, να τσακώνονται, να γελάνε, να τα βρίσκουν, έφυγαν και συνέχισαν το δρόμο τους μαζί και χάρηκες γι' αυτούς. Ορίστε. Μια κάμερα και δυο-τρεις άνθρωποι, πολλά λόγια και μια ταινία που μένει, μια εμπειρία που τη σκέφτεσαι το επόμενο και το μεθεπόμενο πρωί. Δε χρειάζεται πολλά.

[Nikosgiann]

πηγα την ειδα στο θερινο,σε γενικες γραμμες μου αρεσε,αλλα τη βρηκα λιγο κουραστικη

[lefter]

καταπληκτικη τριλογια

[xavier]

πιστευω οτι οταν σε 56 χρονια ο λινκλειτερ παρουσιασει το before dawn, θα με χαροποιησει εξισου...για την ντελπι και τον χοκ τι να πεις, ειναι και για τους δυο οι ρολοι της ζωης τους...

 

οι διαλογοι δεν με κουρασαν δευτερολεπτο...