Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Ένα ακόμα εξαιρετικό άρθρο από το euro2day.gr :

 

Όταν μια χώρα όπως η Ελλάδα γίνεται "επαίτις" είναι επόμενο να περιορίζεται η εθνική κυριαρχία της και να υπακούει στα κελεύσματα των δανειστών της.

 

Αν δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει είτε να βρει άλλους, "πιο ευαίσθητους" χρηματοδότες είτε να τυπώσει δικό της νόμισμα με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες που αυτό συνεπάγεται όταν τα δίδυμα ελλείμματά της, δημοσιονομικό και ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, δεν είναι υπό έλεγχο.

 

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, μεγάλο μέρος του κόσμου και του πολιτικού προσωπικού είτε πιστεύει στα θαύματα, π.χ. χρηματοδότηση από τρίτους με ευνοϊκούς όρους, είτε θεωρεί ότι θα μπορούσε να επιτύχει περισσότερα στη διαπραγμάτευση ποντάροντας στο υψηλό κόστος μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ για τους δανειστές-εταίρους.

 

Αντίθετα, μειοψηφία αποτελούν εκείνοι που θεωρούν ότι η χώρα θα έπρεπε ευθύς εξαρχής να εφαρμόσει το πρόγραμμα προσαρμογής και κατόπιν να ζητήσει από τους δανειστές να γίνουν αλλαγές, επικαλούμενη αστοχίες και σφάλματα πολιτικής.

 

Η αλήθεια είναι ότι, μετά από ένα δυνατό ξεκίνημα το καλοκαίρι του 2010, η εφαρμογή του συμφωνηθέντος οικονομικού προγράμματος γίνεται μετ’ εμποδίων και πλημμελώς από την ελληνική πλευρά, με συνέπεια την καθυστέρηση στη καταβολή των δόσεων.

 

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δοκιμάζεται η υπομονή των δανειστών, που μας καταλογίζουν συνεχώς προσπάθειες υπεκφυγής και αποφυγής τήρησης των συμφωνηθέντων, λαμβάνοντας όλο και λιγότερο υπόψη τις δικαιολογημένες, μερικές φορές, ενστάσεις της ελληνικής πλευράς.

 

Το μήνυμα που εκπέμπεται προς τους τρίτους είναι ότι το πρόγραμμα βρίσκεται εκτός τροχιάς και οι Έλληνες είναι "αδιόρθωτοι", δηλητηριάζοντας το οικονομικό κλίμα, σε μια περίοδο όπου η χώρα χρειάζεται την προσέλκυση επενδύσεων για να αντισταθμίσει εν μέρει τις συνέπειες της πολιτικής λιτότητας.

 

Για εσωτερικούς αλλά και για άλλους λόγους, π.χ. αμερικανικές εκλογές, η στάση των Ευρωπαίων εταίρων έχει γίνει σαφώς πιο συγκαταβατική και θετική το τελευταίο δίμηνο.

 

Σημαντικό ρόλο έχει παίξει η διαπίστωση στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο κι αλλού ότι ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς και ο υπουργός οικονομικών Γ. Στουρνάρας είναι αξιόπιστοι συνομιλητές και δεν προσπαθούν να υπεκφύγουν, σύμφωνα με Ευρωπαίους αξιωματούχους.

 

Όμως, η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή για το νομοσχέδιο με τις αποκρατικοποιήσεις έδειξε ότι η τρικομματική κυβερνητική συμμαχία είναι εύθραυστη.

 

Επομένως τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί όταν έρθει η ώρα να ψηφιστούν τα μέτρα λιτότητας και τα διαρθρωτικά.

 

Το μήνυμα που εξέπεμπε το Μέγαρο Μαξίμου χθες το βράδυ, και το οποίο θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στη φράση «ο Θεός να βάλει το χέρι του», δεν ήταν απλώς ένα ακόμη τρικ στη μάχη των εντυπώσεων και της προπαγάνδας ένθεν και ένθεν, που βρίσκεται σε εξέλιξη.

 

Αντίθετα, πρόδιδε μια έκδηλη ανησυχία, αναδεικνύοντας με τον πιο εύσχημο τρόπο το αυξημένο πολιτικό ρίσκο της χώρας και μάλιστα πιο πρόωρα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς.

 

Δεν είμαστε, ούτε θέλουμε να γίνουμε μάντεις για το αποτέλεσμα της κρίσιμης ψηφοφορίας για τα μέτρα την επόμενη εβδομάδα.

 

Κατανοούμε ότι πολλοί βουλευτές είναι επίσης γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κ.τ.λ. στο επάγγελμα και δεν μπορούν να αγνοήσουν τα συμφέροντα των κλάδων τους.

 

Κατανοούμε επίσης ότι αρκετοί προέρχονται από νομούς που θίγονται και ως εκ τούτου θεωρούν σωστό να τα καταψηφίσουν.

 

Πράγματι, το πακέτο των μέτρων λιτότητας είναι σκληρό και πολλοί βουλευτές θα αντιμετωπίσουν προβλήματα στις περιφέρειές τους αν το υπερψηφίσουν.

 

Επίσης, ο σχεδιασμός της δημοσιονομικής πολιτικής πάσχει εξαρχής και η δόση λιτότητας είναι υπερβολική.

 

Όμως, αφενός η απροθυμία κομμάτων και βουλευτών να αναδιαρθρωθεί ο δημόσιος τομέας και αφετέρου η μάχη χαρακωμάτων για συντεχνιακά συμφέροντα έχουν χειροτερεύσει το κλίμα στην οικονομία.

 

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, απ’ όσο γνωρίζουμε, που έχει υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα και δημόσιο χρέος και έχει μπει σε πρόγραμμα προσαρμογής χωρίς να έχει προχωρήσει σε απολύσεις στο Δημόσιο, προτιμώντας η εξοικονόμηση να έρθει μέσω οριζόντιων περικοπών στις αμοιβές του προσωπικού.

 

Αυτές οι πολιτικές πράξεις και πρακτικές, όμως, έχουν αντίκτυπο στη σωρευτική συρρίκνωση της οικονομίας κατά 20% περίπου από το 2008.

 

Αν το πολιτικό προσωπικό συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο, όπως χθες, το πιο πιθανό δεν θα είναι να δούμε απλώς μια περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας και άνοδο της ανεργίας. Θα δούμε κάτι πολύ χειρότερο από τη στιγμή που η ελληνική οικονομία δεν βρίσκεται ακόμη σε σημείο ισορροπίας.

 

Ακόμη, όμως, κι αν το αποτέλεσμα των προσεχών ψηφοφοριών στη Βουλή είναι το λογικό, η ζημιά που έχει γίνει θα αυξήσει το οικονομικό και το κοινωνικό κόστος της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη, αφού σε κανέναν επενδυτή δεν αρέσουν όλα αυτά.

  • Like 3
  • Απαντ. 2,2k
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσ.

Ας διατηρήσουμε την αισιοδοξία μας. Υπάρχει και ο Θεός της Ελλάδος! :confused:

Αυτόν δεν περιμένουν πολλοί; Μια πολιτική (βλέπει μαγική - ανώδυνη) λύση!

Δημοσ.

Ας διατηρήσουμε την αισιοδοξία μας. Υπάρχει και ο Θεός της Ελλάδος! :confused:

Αυτόν δεν περιμένουν πολλοί; Μια πολιτική (βλέπει μαγική - ανώδυνη) λύση!

 

Δικιο εχεις, αφου κι ο αλλος, οπως δηλωσε, μιλησε με το θεο :)

Δημοσ.

εμ τι εννοει "αναφορικά με την κατάργηση και διατήρηση κενών οργανικών θέσεων μόνιμου προσωπικού στους ΟΤΑ,"

δηλαδη τι ακριβως κανανε; γιατι δεν μου ακουγεται το παραπανω για απολυσεις μονιμων ΔΥ..

 

 

επισης:

Εξαιρουνται οι υπαλληλοι της βουλης απο τις περικοπες...

 

http://www.inews.gr/...s-perikopes.htm

 

κατα τις 9 στο ΣΚΑΙ που εβλεπα, ειπανε οτι βγηκε καποιος εκπροσωπος της βουλης και διεψευσε την παραπανω ειδηση, ειπε οτι εγινε καποιος λαθος με το νομοσχεδιο και τελικα οι περικοπες θα ισχυουν και για τους υπαλληλους της βουλης.

οπως εγινε λαθος και δεν μπηκαν οι αποκρατικοποιησεις στο νομοσχεδιο, φανταζομαι.

Δημοσ.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, απ’ όσο γνωρίζουμε, που έχει υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα και δημόσιο χρέος και έχει μπει σε πρόγραμμα προσαρμογής χωρίς να έχει προχωρήσει σε απολύσεις στο Δημόσιο, προτιμώντας η εξοικονόμηση να έρθει μέσω οριζόντιων περικοπών στις αμοιβές του προσωπικού.

 

ειμαι περιεργος.

εχουν φυγει απο μονοι τους ,και ποσοι, ΔΥ με ολα αυτα τα εις βαρος τους μετρα; θα ελεγε κανεις οτι με τε ολες αυτες τις περικοπες και μειωσεις σε μισθους,προνομια,επιδοματα,αδειες και αυξηση των ωρων εργασιας, θα υπηρχαν αρκετοι δυσαρεστεμενοι ΔΥ που θα

εφευγαν για να δοκιμασουν την τυχη τους στον ιδιωτικο τομεα η να πανε στο εξωτερικο.

τελικα τι συμβαινει; απο ολους αυτους ελληνες που μεταναστευουν, ποσοι ειναι πρωην ΔΥ;

 

και ειμαι περιεργος διοτι θυμηθηκα μια ιστορια με τον πατερα μου και εναν ΔΥ φιλο του.

μιλαμε τωρα αυτο εγινε μερικα χρονια πριν απο το ξεσπασμα της σημερινης κρισης.

σε μια συζητηση που κανανε μαζι για το μελλον της ελλαδας, ο πατερας μου, ο οποιος ηδη απο τα τελη του 80 πιστευε οτι η ελλαδα θα χρεωκοπουσε, του εκανε την εξης ερωτηση:

-παιρνεις 1500ευρω μισθο τον μηνα σωστα;

-σωστα.

-Αν σε μια μελλοντικη κριση, αυτος ο μισθος γινοταν 600ευρω, θα συνεχιζες να δουλευεις στο δημοσιο;

-φυσικα.

-γιατι;

-επειδη δεν κανω τιποτα στο δημοσιο. επισης καθε μηνα παιρνω μια εβδομαδα αδεια. τελος δεν θα με επαιρνε κανεις στον ιδιωτικο τομεα για καποια σοβαρη δουλεια αφου δεν εχω σπουδασει τιποτα.

ανυπαντρος ειμαι με δικο μου σπιτι αρα δεν εχω μεγαλες οικονομικες αναγκες, επομενως για ποιο λογο να φυγω απο το δημοσιο ακομη και αν παιρνω 600ε; καλα ειναι και με τετοιο μισθο.

 

και τωρα που θυμηθηκα την ιστορια, αναρωτιεμαι ποσοι τελικα ΔΥ εχουν φυγει η σκοπευουν να φυγουν και με τα νεα μετρα. υπαρχουν πουθενα τιποτα επισημα νουμερα;

Δημοσ.

Ένα ακόμα εξαιρετικό άρθρο από το euro2day.gr :

 

Όταν μια χώρα όπως η Ελλάδα γίνεται "επαίτις" είναι επόμενο να περιορίζεται η εθνική κυριαρχία της και να υπακούει στα κελεύσματα των δανειστών της.

 

Αν δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει είτε να βρει άλλους, "πιο ευαίσθητους" χρηματοδότες είτε να τυπώσει δικό της νόμισμα με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες που αυτό συνεπάγεται όταν τα δίδυμα ελλείμματά της, δημοσιονομικό και ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, δεν είναι υπό έλεγχο.

 

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, μεγάλο μέρος του κόσμου και του πολιτικού προσωπικού είτε πιστεύει στα θαύματα, π.χ. χρηματοδότηση από τρίτους με ευνοϊκούς όρους, είτε θεωρεί ότι θα μπορούσε να επιτύχει περισσότερα στη διαπραγμάτευση ποντάροντας στο υψηλό κόστος μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ για τους δανειστές-εταίρους.

 

Αντίθετα, μειοψηφία αποτελούν εκείνοι που θεωρούν ότι η χώρα θα έπρεπε ευθύς εξαρχής να εφαρμόσει το πρόγραμμα προσαρμογής και κατόπιν να ζητήσει από τους δανειστές να γίνουν αλλαγές, επικαλούμενη αστοχίες και σφάλματα πολιτικής.

 

Η αλήθεια είναι ότι, μετά από ένα δυνατό ξεκίνημα το καλοκαίρι του 2010, η εφαρμογή του συμφωνηθέντος οικονομικού προγράμματος γίνεται μετ’ εμποδίων και πλημμελώς από την ελληνική πλευρά, με συνέπεια την καθυστέρηση στη καταβολή των δόσεων.

 

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δοκιμάζεται η υπομονή των δανειστών, που μας καταλογίζουν συνεχώς προσπάθειες υπεκφυγής και αποφυγής τήρησης των συμφωνηθέντων, λαμβάνοντας όλο και λιγότερο υπόψη τις δικαιολογημένες, μερικές φορές, ενστάσεις της ελληνικής πλευράς.

 

Το μήνυμα που εκπέμπεται προς τους τρίτους είναι ότι το πρόγραμμα βρίσκεται εκτός τροχιάς και οι Έλληνες είναι "αδιόρθωτοι", δηλητηριάζοντας το οικονομικό κλίμα, σε μια περίοδο όπου η χώρα χρειάζεται την προσέλκυση επενδύσεων για να αντισταθμίσει εν μέρει τις συνέπειες της πολιτικής λιτότητας.

 

Για εσωτερικούς αλλά και για άλλους λόγους, π.χ. αμερικανικές εκλογές, η στάση των Ευρωπαίων εταίρων έχει γίνει σαφώς πιο συγκαταβατική και θετική το τελευταίο δίμηνο.

 

Σημαντικό ρόλο έχει παίξει η διαπίστωση στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο κι αλλού ότι ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς και ο υπουργός οικονομικών Γ. Στουρνάρας είναι αξιόπιστοι συνομιλητές και δεν προσπαθούν να υπεκφύγουν, σύμφωνα με Ευρωπαίους αξιωματούχους.

 

Όμως, η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή για το νομοσχέδιο με τις αποκρατικοποιήσεις έδειξε ότι η τρικομματική κυβερνητική συμμαχία είναι εύθραυστη.

 

Επομένως τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί όταν έρθει η ώρα να ψηφιστούν τα μέτρα λιτότητας και τα διαρθρωτικά.

 

Το μήνυμα που εξέπεμπε το Μέγαρο Μαξίμου χθες το βράδυ, και το οποίο θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στη φράση «ο Θεός να βάλει το χέρι του», δεν ήταν απλώς ένα ακόμη τρικ στη μάχη των εντυπώσεων και της προπαγάνδας ένθεν και ένθεν, που βρίσκεται σε εξέλιξη.

 

Αντίθετα, πρόδιδε μια έκδηλη ανησυχία, αναδεικνύοντας με τον πιο εύσχημο τρόπο το αυξημένο πολιτικό ρίσκο της χώρας και μάλιστα πιο πρόωρα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς.

 

Δεν είμαστε, ούτε θέλουμε να γίνουμε μάντεις για το αποτέλεσμα της κρίσιμης ψηφοφορίας για τα μέτρα την επόμενη εβδομάδα.

 

Κατανοούμε ότι πολλοί βουλευτές είναι επίσης γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κ.τ.λ. στο επάγγελμα και δεν μπορούν να αγνοήσουν τα συμφέροντα των κλάδων τους.

 

Κατανοούμε επίσης ότι αρκετοί προέρχονται από νομούς που θίγονται και ως εκ τούτου θεωρούν σωστό να τα καταψηφίσουν.

 

Πράγματι, το πακέτο των μέτρων λιτότητας είναι σκληρό και πολλοί βουλευτές θα αντιμετωπίσουν προβλήματα στις περιφέρειές τους αν το υπερψηφίσουν.

 

Επίσης, ο σχεδιασμός της δημοσιονομικής πολιτικής πάσχει εξαρχής και η δόση λιτότητας είναι υπερβολική.

 

Όμως, αφενός η απροθυμία κομμάτων και βουλευτών να αναδιαρθρωθεί ο δημόσιος τομέας και αφετέρου η μάχη χαρακωμάτων για συντεχνιακά συμφέροντα έχουν χειροτερεύσει το κλίμα στην οικονομία.

 

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, απ’ όσο γνωρίζουμε, που έχει υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα και δημόσιο χρέος και έχει μπει σε πρόγραμμα προσαρμογής χωρίς να έχει προχωρήσει σε απολύσεις στο Δημόσιο, προτιμώντας η εξοικονόμηση να έρθει μέσω οριζόντιων περικοπών στις αμοιβές του προσωπικού.

 

Αυτές οι πολιτικές πράξεις και πρακτικές, όμως, έχουν αντίκτυπο στη σωρευτική συρρίκνωση της οικονομίας κατά 20% περίπου από το 2008.

 

Αν το πολιτικό προσωπικό συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο, όπως χθες, το πιο πιθανό δεν θα είναι να δούμε απλώς μια περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας και άνοδο της ανεργίας. Θα δούμε κάτι πολύ χειρότερο από τη στιγμή που η ελληνική οικονομία δεν βρίσκεται ακόμη σε σημείο ισορροπίας.

 

Ακόμη, όμως, κι αν το αποτέλεσμα των προσεχών ψηφοφοριών στη Βουλή είναι το λογικό, η ζημιά που έχει γίνει θα αυξήσει το οικονομικό και το κοινωνικό κόστος της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη, αφού σε κανέναν επενδυτή δεν αρέσουν όλα αυτά.

Βλέποντας της <<μειοψηφίες>> σε ισπανία ιταλία και πορτογαλία δεν μποορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς που αποσκοπούν όλα αυτά τα άρθρα.Και αν αυτοί που εφαρμόζουν όλες αυτές τις απόψεις έχουν δίκιο γιατί σε όλη την ευρώπη η πιο γνώριμη εικόνα είναι από την μια μεριά τα ματ και από την άλλη να φωνάζουν οι λαοί ότι πεινούν.Εδώ έχουμε χάσει το μέτρο της κοινής λογικής και μην μου πει κανείς πως τα κατάφερε η γερμανία γιατί μετά τον πόλεμο έγινε δια γραφή του χρέους όπως ζητούν και για μας μερικοί νοήμονες άνθρωποι και όλα τα κράτη συμπεριλαμανωμένου και της ελλάδος πήραμε δάνειο για αυτους που μάλιστα είναι και άμεσα απαιτητό αλλά όταν έχει πιάσει η Μέρκελ τον Σαμαρά και τον βενιζέλο απ τα αρχ...ια με τον χριστοφοράκο μπορεί να μας πουλάει όσο τσαμπουκά θέλει.Αυτά τα ολίγα τι να πω άλλο όταν θέλουν κάποιοι να με πείσουν ότι η μόνοι προοπτική σε αυτήν την χώρα είναι να φάμε ο ένας τον άλλον οι ιδιωτικοί υπάλληλοι vs των δημοσίων τι να πω.....Αλήθεια πρέπει να ηχεί σαν μουσική στα αφτιά των κυβερνώντων αυτή η διάσπαση του κόσμου.Φανταστείτε τι θα είχαν πάθει και τι θα είχαν καταφέρει να περάσουν αν είμαστε όλοι ενωμένοι.Τώρα θα είχαν φύγει ήδη από την χώρα..Κόβουν την συνταξη του .ο.γ.α της μάνας μου που παίρνει το εξωφρενικό ποσό των 360 ευρώ.Ντροπή στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και στους υποστηρικτές τους
Δημοσ.

Aλουμινα ακομη περιμενω να μου εξηγησεις τον ορο, που οπως λες, εχει βαλει η τροικα στην κυβερνηση ωστε να μην προσλαβει νεους ΔΥ.

για να μην ξεχνιομαστε ε;

 

 

Φανταστείτε τι θα είχαν πάθει και τι θα είχαν καταφέρει να περάσουν αν είμαστε όλοι ενωμένοι.

 

 

λιγο δυσκολο να ειμαστε ολοι ενωμενοι, οταν ενα σεβαστο μερος του λαου αποτελει τον κομματικο στρατο που στηριζει το υπαρχον καθεστως το οποιο εχει φερει την χωρα στο χειλος της καταστροφης.

αλλα ακομη περισσοτερο πιο δυσκολο οταν ακομη και σε αυτη την υστατη στιγμη, αυτο το συγκεκριμενο κομματι δεν δινει δεκαρα τσακιστη αν ο υπολοιπος λαος πειναει αρκει να συνεχιζει να απολαμβανει τα οποια προνομια

το καθεστως εξαολουθει να του προσφερει.

 

ενωμενοι; θα χυθει αιμα οταν ξεσπασει το χαος. απλως ειναι θεμα χρονου μεχρι να συμβει αυτο.

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.
  • Δημιουργία νέου...