Ενοίκια, συμβόλαια, νέα δεδομένα

[DrLo]

Δεν αφορά εμένα ρε συ,εγώ τους έδιωξα όλους (πλήρωσα κι όλας γι αυτό),έβγαλα/έκλεισα όλες τις παροχές και περιμένω.

 

Εσύ γιατί κόβεσαι;Έχεις χώρους που νοικιάζεις,ή κάνεις κάποια διατριβή "νάχαμε να λέγαμε";

 

To 2o πρόσωπι ενοικού είναι σχήμα λόγου , δε μιλάω για σένα φυσικά.

 

Όχι δε νοικιάζω τίποτα.

 

Απλά με παραξένεψε αυτό που είπε ο paredwse και μου φαίνεται εντελώς ΑΦΥΣΙΚΟ και παράλογο .... να 'χαμε να λέγαμε φυσικά ... γι' αυτό δεν είναι τα φόρα ?

[Flexeril]

Μα ο περαδώθες τρώει ψωμί απ´ αυτό,πως να μη νομολαλήσει παρ´ άλογα,χαζό τον έχεις;

Και ναί,γι αυτό είναι τα φόρα:Συνεταξάμην!

[Malthador]

ΝΑ ξεκαθαρίσω ότι η ερώτησή μου δεν ήταν τι ισχύει αλλά "με ποιά λογική" ... το ότι μπορεί κάτι να ισχύει σε νόμο δε σημαίνει ότι αυτόματα ειναι και λογικό.

 

Δύο πόιντς, βασικά:

 

- Πραγματικά απορώ με ποια λογική ρωτάς αυτό το ...«με ποιά λογική». Από τα γραφόμενά σου φαίνεσαι για άτομο με άνω του μέσου δείκτη ευφυΐας και επομένως δεν μπορώ να κατανοήσω πως δεν αντιλαμβάνεσαι την προφανή απάντηση στο ερώτημά σου: με τη λογική του να προστατευτεί αυτός που βρίσκεται σε δυσμενή θέση. Δηλαδή, πριν φτάσουμε στο πολύπλοκο θέμα των διμερών ιδιωτικών συμφωνητικών ενοικιάσεων θα πρέπει να αρχίσουμε να ρωτάμε με ποιά λογική απαγορεύεται η ηρωίνη (με τη λογική ότι εξαθλιώνει τη ζωή και δημιουργεί άτομα επικίνδυνα στην κοινωνία) ή με ποιά λογική είναι υποχρεωτικό το κράνος στο μηχανάκι (με τη λογική ότι δεν είναι υποχρεωμένος κανείς να μαζεύει μυαλά από το οδόστρωμα ξέρω 'γω); Δεν θεωρείς ότι μερικά πράγματα είναι αρκούντως αυτονόητα;

 

- Σε ένα ευρύτερο φάσμα, βρίσκω γλαφυρό το να ψάχνεις λογικές πίσω από νόμους του ελληνικού κράτους.

[DrLo]

με τη λογική του να προστατευτεί αυτός που βρίσκεται σε δυσμενή θέση. 

 

Πότε έγινε δουλειά της διακιοσύνηςη "να προστατεύει αυτόν που βρίσκεται σε δυσμενή θέση" ΣΕ ΜΙΑ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ

Δηλαδή, πριν φτάσουμε στο πολύπλοκο θέμα των διμερών ιδιωτικών συμφωνητικών ενοικιάσεων θα πρέπει να αρχίσουμε να ρωτάμε με ποιά λογική απαγορεύεται η ηρωίνη

 

Εχεις μπερδέψει την προστασία ενός κοινονικού αγαθού (ας πούμε της δημόσιας "υγείας") που βλαπτει η ηρωϊνη με την "προστασία" της ανικανότητας ή ατυχία κάποιου σε μια εμπορική/οικονομική συμφωνία.

 

Αλλά ακόμα και έτσι αν είναι, αν η διακιοσύνη μπορεί να αναλαάβει τον ρόλο να "προστατέψει" έναν από τους δύο αντισυμβαλόμενους δεν είναι λογικό να μη το κάνει εις βάρος του 2ου ?

 

Αν πχ το πρόβλημα είναι ότι άλλαξαν οι συνθήκες και ένας δεν μπορεί να δίνει 100 αλλά 90 θα μπορούσε να "του δώσει" με κάποιο τρόπο (αν προβλέπεται νόμιμα τέτοιος) τα άλλα 10 ... δεν είναι λογικό να αναγκάσει τον 2ο να πάρει τα 90.

 

Δεν θεωρείς ότι μερικά πράγματα είναι αρκούντως αυτονόητα;

 

Όχι.

- Σε ένα ευρύτερο φάσμα, βρίσκω γλαφυρό το να ψάχνεις λογικές πίσω από νόμους του ελληνικού κράτους.

 

Σωστό και αυτό

[Malthador]

Πότε έγινε δουλειά της διακιοσύνηςη "να προστατεύει αυτόν που βρίσκεται σε δυσμενή θέση" ΣΕ ΜΙΑ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ

 

Η δουλειά της δικαιοσύνης είναι αυτό που λέει η λέξη ακριβώς, να ορίζει κατά περίπτωση το «δίκαιο», να κρατά ισορροπίες αν θέλεις. Δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο. Για ανθρωποκτονία μπορεί κάποιος να φάει 20 χρόνια, άλλος 5 κι άλλος να μην πάει καθόλου φυλακή (αυτοάμυνα πχ). Οι νόμοι αλλάζουν κατά περίπτωση, ενώ μεγάλο ρόλο παίζει και το υποκειμενικό του εκάστοτε δικαστή.

 

Επίσης χωρίς να είμαι ιστορικός, θεωρώ πως μπορούμε να υποθέσουμε ως μια καλή αφετηρία το 1835, ως το έτος που οι εμπορικές συναλλαγές ξεκίνησαν να αποτελούν ασχολία -και- της δικαιοσύνης. Οι εμπορικές συναλλαγές δεν γίνονται αυθαίρετα, τις διέπουν κανόνες, ακόμα και στον μη-υγιή καπιταλισμό που έχουμε. Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα. Σχετικά πρόσφατο, η αγοραπωλησία της Ολυμπιακής όπου μπήκαν κάποιοι κανόνες (σχετικά με τις απολύσεις) προκειμένου να λάβει χώρα.

 

Εκτός και αν θεωρείς ότι οι υπάλληλοι μιας εταιρείας με 10k προσωπικό έχουν ψυχή, ενώ οι υπάλληλοι ενός μανάβικου με 3 άτομα προσωπικό δεν έχουν και ότι στη μία περίπτωση πρέπει να υπάρχει επέμβαση του κράτους ή της δικαιοσύνης, ενώ στη δεύτερη περίπτωση όχι.

 

Άλλο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το σούσουρο που είχε γίνει με το καρτέλ του γάλατος. Σε αυτή την περίπτωση δε σου έκανε εντύπωση γιατί ασχολήθηκε η δικαιοσύνη με την εμπορική συναλλαγή της εμπορευματοποίησης του γάλατος; Εγώ λέω προφανώς για να προστατεύσει τον αδύναμο, τον καταναλωτή στην προκειμένη.

 

 

 

Αλλά ακόμα και έτσι αν είναι, αν η διακιοσύνη μπορεί να αναλαάβει τον ρόλο να "προστατέψει" έναν από τους δύο αντισυμβαλόμενους δεν είναι λογικό να μη το κάνει εις βάρος του 2ου ?

 

Όχι.

 

Σε μία διμερή διαμάχη σε όσα δικαστήρια γνωρίζω, είτε συμβιβάζονται τα δύο μέρη από πριν, είτε «ρίχνεται» ο ένας από τους δύο. Πώς γίνεται από ένα δικαστήριο να βγαίνουν ευχαριστημένοι όλοι;

[DrLo]

Όχι.

 

Σε μία διμερή διαμάχη σε όσα δικαστήρια γνωρίζω, είτε συμβιβάζονται τα δύο μέρη από πριν, είτε «ρίχνεται» ο ένας από τους δύο. Πώς γίνεται από ένα δικαστήριο να βγαίνουν ευχαριστημένοι όλοι;

 

 

Τελευταίο post γιατί το έχουμε σκίσει ...

 

1. Δουλειά της δικαιοσύνσης ΔΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν είναι να ρίχνεται κάποιος

2. Μπορεί να "ρίχνεται" αν έκανε κάτι ΑΥΤΟΣ προηγούμενα οπότε αναμένει σε κάποια στιγμή το "ρίξιμο"

3. Ανέφερα ήδη έναν θεωρητικό τρόπο να μείνουν "όλοι" ευχραριστημένοι. (πλην των φορολογουμένων που μετά από απόφαση θα βάζαν τα άλλα 10)

[Joshua21]

Τελευταίο post γιατί το έχουμε σκίσει ...

 

1. Δουλειά της δικαιοσύνσης ΔΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν είναι να ρίχνεται κάποιος

2. Μπορεί να "ρίχνεται" αν έκανε κάτι ΑΥΤΟΣ προηγούμενα οπότε αναμένει σε κάποια στιγμή το "ρίξιμο"

3. Ανέφερα ήδη έναν θεωρητικό τρόπο να μείνουν "όλοι" ευχραριστημένοι. (πλην των φορολογουμένων που μετά από απόφαση θα βάζαν τα άλλα 10)

1. Μάλλον δεν κατάλαβες καλά, ο φίλος από πάνω όταν χρησιμοποίησε τη λέξη «ρίχνεται» ο ένας από τους δύο εννοούσε πως το ένα μέρος δεν μένει ευχαριστημένο, και όχι πως αδικείται. Αν υπήρχε τρόπος να μείνουν ευχαριστημένα και τα δυο μέρη, τότε δεν θα υπήρχε λόγος για δικαστήριο. Και σίγουρα η δικαιοσύνη επιβάλλει(ή έστω προσπαθεί να επιβάλλει) το δίκαιο, και όχι να ριχτεί κάποιος.

2. Αυτό που περιγράφεις λέγεται τιμωρία, ποινή. Όχι ρίξιμο.

3. Αυτό και αν είναι άδικο και παράλογο.