Κατάδυση

[Morfeas2]

Πολύ σωστός ο Barichello. Η Valsava μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό στα αυτιά και επιπλέον ανεβάζει την πίεση. Αυτή ήταν και η βασική της χρησιμότητα πριν εφαρμοστεί στην κατάδυση. Επινοητής της ήταν ένας γιατρός που την εφάρμοζε σε υποτασικά άτομα και από τον οποίο πήρε και το όνομά της.

Οπωσδήποτε αποτυχία εξίσωσης σε οποιοδήποτε βάθος θα πρέπει να σημαίνει άμεση διακοπή της κατάδυσης και ανάδυση αφού αν αποτύχουμε σε κάποιο βάθος αποκλείεται νε τα καταφέρουμε παρακάτω.

Ακόμη ένα σημείο προσοχής είναι το ότι πετυχημένη αλλά με πολύ δυσκολία εξίσωση κατά την κατάδυση μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη τυμπάνου κατά την ανάδυση όταν ο αέρας που με δυσκολία "σπρώξαμε" στο μέσο αυτί δεν θα μπορεί να εκτονωθεί.

Για την ιστορία να αναφέρω ότι η Frenzel είναι επινόηση ενός Γερμανού σμηναγού της Luftwaffe κατά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο προκειμένου να αντιμετωπίσει προβλήματα εξίσωσης των πιλότων των Stukas κατά τις κάθετες εφορμήσεις.

[Morfeas2]

Ο δεκάλογος της ελεύθερης κατάδυσης

 

1. Καταδυόμαστε πάντα με το ζευγάρι μας, ποτέ μόνοι. Το ζευγάρι μας θα πρέπει να έχει τις ίδιες ικανότητες με τις δικές μας. Αν αυτό δε συμβαίνει οι βουτιές μας δεν πρέπει να ξεπερνούν τις ικανότητες του λιγότερο εκπαιδευμένου. Ο σκοπός του ζευγαριού είναι να μας παρακολουθεί και να παρακολουθείται από εμάς γι αυτό δεν απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλον. Όταν το ζευγάρι μας είναι σε κατάδυση είμαστε έτοιμοι να επέμβουμε αν χρειαστεί. Είναι καλό να συνοδεύουμε το ζευγάρι μας στην ανάδυσή του από το μισό βάθος της βουτιάς και μέχρι την επιφάνεια.

 

2. Είμαστε εκεί για να προσέχουμε τον εαυτό μας και το ζευγάρι μας και δεν εκθέτουμε σε κίνδυνο τον εαυτό μας βασιζόμενοι στη βοήθεια του άλλου. Μία διάσωση είναι πάντα μια δυσαρεστη εμπειρία στην οποία ούτε εμείς θέλουμε να εμπλακούμε ούτε και να υποβάλλουμε τους φίλους μας.

 

3. Είναι απαραίτητο να έχουμε κάποια εκπαίδευση σε διάσωση/ανέλκυση δύτη, πρώτες βοήθειες, καρδιοπνευμονική αναζωογόνησση (CPR) και αν χρειαστεί να εφαρμόσουμε κάτι από τα παραπάνω το κάνουμε με απόλυτη ψυχραιμία. Μετά από κάθε περιστατικό η επίσκεψη του θύματος σε νοσοκομείο είναι παραπάνω από απαραίτητη. Δεν ξεχνάμε ότι το χειρότερο μπορεί να συμβεί ακόμη και ώρες μετά το περιστατικό.

 

4. Πάντα φροντίζουμε να γνωρίζουμε την περιοχή όπου θα καταδυθούμε (βάθος, διαμόρφωση βυθού, ρεύματα, περάσμαατα σκαφών, ξαφνικές αλλαγές καιρού, πλησιέστερα νοσοκομεία, γιατροί, λιμενικές αρχές καθώς και τηλέφωνα αυτών). Ενημερώνουμε κάποιους δικούς μας ανθρώπους για το που βρισκόμαστε.

 

5. Αποφεύγουμε την κατάδυση σε μέρη όπου συχνάζουν ταχύπλοα. Σε κάθε περίπτωση έχουμε μαζί σημαδούρα η οποία είναι δεμένη με σχοινί είτε στη ζώνη αυτού που καταδύεται κάθε φορά είτε αγκυροβολημένη με κάποιο βαρίδι. Η σημαδούρα μας καλύπτει πρακτικά λλά και νομικά αφού η απουσία της στην κατάδυση αποτελεί ποινικό αδίκημα ενώ δεσμεύει μια περιοχή ακτίνας 50 μέτρων γύρω μας όπου απαγορεύεται η προσέγγιση σε κάθε σκάφος. Ποτέ όμως δεν παύουμε να προσέχουμε για αφηρημένους.

 

6. Προσέχουμε πολύ τις εξισώσεις μας. Εξισώνουμε κάθε δύο μέτρα ώστε να μη νιώθουμε πόνο στα αυτιά μας. Όταν είμαστε στο νερό η αίσθηση του πόνου έιναι μειωμένη. Ένας δυνατός πόνος στα αυτιά μας στο νερό θα ήταν αφόρητος στην επιφάνεια και τόσο δυνατοί πόνοι προειδοποιούν για σοβαρό κίνδυνο τραυματισμού. Αν αποτύχουμε σε μια εξίσωση αναδυόμαστε αμέσως. Δεν καταδυόμαστε ποτέ όταν είμαστε κρυωμένοι.

 

7. Προσέχουμε την πλευστότητά μας ρυθμίζουμε τα βαρίδια μας έτσι ώστε να είμαστε θετική στα 2/3 του βάθους όπου σκοπεύουμε να καταδυθούμε. Σχεδιάζουμε πάντα τη βουτιά μας και δεν παρεκλίνουμε από το πλάνο μας.

 

8. Η κατάδυση θεωρείται αδιανόητη μετά από φαγητό (ανάλογα με το είδος του φαγητού 4-16 ώρες) ή από κατανάλωση αλκοόλ, ηρεμιστικών και ναρκωτικών ουσιών (εννοείται).

 

9. Δεν υπεραερίζουμε ποτέ. Αυτό που ειδοποιεί τον οργανισμό μας ότι πρέπει να αναπνεύσει δεν είναι η μείωση του οξυγόνου αλλά η αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα. Με τον υπεραερισμό ρίχνουμε το διοξείδο χωρίς να αυξάνουμε το οξυγόνο. Απενεργοποιούμε δηλαδή τον μηχανισμό ειδοποίησης.

 

10. Μας αρέσει να καταδυόμαστε και να αφηγούμαστε όσα είδαμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Συνεπώς πρέπει μετά από κάθε κατάδυση να επιστρέφουμε ζωντανοί και υγειής. Κάποιοι μας περιμένουν.

[R_Barrichello]

3 Προσθηκες θελω να κανω στο δεκαλογο:

 

1) Παντα κανουμε αποσυμπιεση(εστω και προληπτικη αν δεν χρειαζεται)και καλο ειναι να μην ξεπερναμε ποτε το χρονο μηδεν.Εξαλλου μια τριλεπτη σταση στα 3 μετρα δε θα μας καταναλωσει πολυ αερα.

 

2) Παντα αναδυομαστε με ρυθμο μικροτερο η ισο απο τις φυσαλιδες που εκπνεουμε.Αλλιως υπαρχει κινδυνος και για τους πνευμονες αλλα και για τα αυτια.

 

3) Ποτε μα ποτε, οτιδηποτε και να συμβει, δεν πρεπει να πανικοβληθουμε.Και το μεγαλυτερο προβλημα αντιμετωπιζεται αν δεν υπαρχει πανικος.Στην καταδυση ο πανικος πολλες φορες μπορει να μας οδηγησει σε πραξεις που θα μας προξενησουν σοβαρες σωματικες βλαβες η ακομα και θανατο....

 

Και παντα να προσεχετε και να μην οδηγειστε σε ακροτητες.

[Morfeas2]

Να διευκρινήσω απλώς ότι τα 1 και 2 που επισημαίνει ο Barichello αφορούν την αυτόνομη και όχι την ελεύθερη κατάδυση (και είναι πάρα πολύ σωστά). Το 3 είναι απόλυτα εφαρμόσιμο και πολύ σωστό και στην ελεύθερη και στην αυτόνομη.