Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Την ταινία "The Big Lebowski" την είδα πριν από καιρό, αλλά τώρα αποφάσισα να γράψω μία κριτική, και να ακούσω και άλλες, ωστόσο. Δεν θα σχολιάσω τόσο την πλοκή, την σκηνοθεσία και το τεχνικό μέρος (σχεδόν καθόλου), όσο τις εντυπώσεις που μου έκανε. Ειδικός στις ταινίες δεν είμαι - ποτέ δεν ήμουν - και ούτε παρακολουθώ μανιωδώς. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι μπορώ να κρίνω και να επισημάνω αρκετά πράγματα.

 

Από την αρχή η ταινία είναι απολαυστική. Δεν είναι ανάγκη να διαβάσεις κριτική πριν τη δεις, ούτε καν μια περίληψη. Η υπόθεση είναι εύκολη, και συνηθισμένη μπορώ να πω, γι' αυτό και δεν τραβάει το ενδιαφέρον του θεατή. Αυτό, δηλαδή, που σε κάνει να συνεχίσεις να βλέπεις την ταινία είναι, όχι η εξέλιξη της ιστορίας, αλλά οι χαρακτήρες. Κι εδώ, βρίσκω μια ευκαιρία να τους περιγράψω.

 

Ο πρωταγωνιστής, που παρότι τον λένε Lebowski όλοι τον φωνάζουν Dude, είναι ένας τύπος που δεν τον ενδιαφέρει τίποτα, εκτός από το να πίνει κοκτέιλ και να παίζει μπόουλινγκ. Φαίνεται σκληρός, γιατί βρίζει σε κάθε του πρόταση και είναι λακωνικός, αλλά κατά βάθος είναι λίγο φοβιτσιάρης και συναισθηματικός. Ο καλύτερος του φίλος, όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι. Βασικά, είναι σχεδόν το αντίθετο. Τον λένε Walter και είναι ψυχοπαθής, πολυλογάς, παρανοϊκός, οξύθυμος και χωρισμένος χωρίς παιδί. Παίζει σημαντικό ρόλο στην ταινία και θα έλεγα πως είναι αυτός που σε κάνει να γελάς πιο δυνατά. Θέλει να είναι πάντα δίπλα στον φίλο του, γιατί πιστεύει πως έχει μια λύση για τα πάντα. Υπάρχει και ένας τρίτος στην παρέα, ο οποίος, μολονότι δεν παίζει σε αρκετές σκηνές, σημαδεύει το τέλος της ταινίας, αλλά εμφανίζεται και κατά τη διάρκεια με απολαυστικές επεμβάσεις.

 

Οι πρωταγωνιστές παίζουν με τέτοιο τρόπο, που, αν και ξέρεις ότι σε όλες τις ταινίες γυρίζονται πολλές φορές οι σκηνές, αναρωτιέσαι εάν σε αυτήν την ταινία τις έβγαλαν με την πρώτη φορά. Την αίσθηση αυτή δίνει περισσότερο ο "Dude", που έχει έναν μοναδικό τρόπο ερμηνείας σε μία τέτοιου είδους καφρο-κωμωδία. Οι σκηνές, ιδιαίτερα στο τέλος, σε αφήνουν με ένα μεγάλο ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι σου, και αναγκάζεσαι να πλάσεις την συνέχεια με την φαντασία σου, όπως θα ήθελες να είναι.

 

Η μουσική επένδυση είναι πολύ περιορισμένη: εμφανίζεται μόνο εκεί που είναι απολύτως αναγκαία. Οι επιλογές παρότι λίγες, είναι καλές: ό,τι πρέπει για μια κωμωδία και για τα ανάλογα περιστατικά τα οποία συνοδεύονται από νότες. Γυμνές σκηνές υπάρχουν. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης δεν το παρακάνει και όποτε το κάνει φροντίζει να είναι... σεμνές (όσο σεμνή μπορεί να είναι μια γυμνή σκηνή). Η αλήθεια είναι πως σε μια τέτοιου είδους ταινία δεν ταιριάζουν και πολλές τέτοιες σκηνές, αλλά όταν είναι λίγες, μόνο... καλό μπορούν να κάνουν!

 

Μία χύμα ταινία, λοιπόν, που με το που την είδα την έβαλα στις αγαπημένες μου! Καφρίλες, βρισίδια, ανατροπές, εκνευρισμοί, τραγικά λάθη, μπερδέματα, αναπάντεχες συμπεριφορές και τρελοί ήρωες για δέσιμο, μου ανεβάζουν πάντα τη διάθεση όταν συνδυάζονται με τέτοιο τρόπο. Δεν είναι και λίγες οι κωμωδίες που δήθεν, προσπαθούν σε κάποια σημεία να σε συγκινήσουν, και κάτι τέτοια με αφήνουν αδιάφορο. Αυτή είναι μία κωμωδία που μπορείτε να γελάσετε με την ψυχή σας μέχρι το τέλος και να υιοθετήσετε κάποιες από τις συμπεριφορές σαν αυτές του πρωταγωνιστή. Θα δείτε πόσο καλά περνάς όταν είσαι ο Dude!

  • Like 1
  • Απαντ. 83
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσ.

Έχω πάει εκατοντάδες φορές στο σινεμά, έχω δει μάπες και μάπες ταινίες, έχω κατεβάσει κι εγώ δεν ξέρω πόσες, όσο μαμακία και να είναι μία ταινία τουλάχιστον θα κάνω fast forward να δω το τέλος έτσι από περιέργεια, αλλά μεγαλύτερη κοτσάνα από αυτήν την ταινία δεν έχω δει.

 

Δούλευα βράδυ και με μία συνάδελφο όταν σχόλασε αυτή, το έπαιξα άρρωστος και πήγαμε σινεμά, δεν είχε κάτι άλλο να δούμε τις είχαμε δει τις υπόλοιπες ταινίες, δεν έχω λυπηθεί ποτέ λεφτά στη ζωή μου όσο εκείνο το βράδυ. Με καταράστηκαν οι συνάδελφοι που έφυγα και άφησα στις πλάτες τους να βγάλουν όλη την δουλειά μου φαίνεται. Η μοναδική φορά που έφυγα από κινηματογράφο. Κι όχι μόνο εγώ, εκείνο το βράδυ 10 άτομα ήμασταν όλα κι όλα μέσα στο Village, με το που σηκώθηκε ο ένας ακολούθησαν και οι επόμενοι.

 

Ειλικρινά αν με ρωτήσει κάποιος "ποια ταινία μου συστήνεις να ΜΗΝ δω ποτέ μου;" δεν θυμάμαι κάποια άλλη να του πω. Ο μεγάλος Λεμπόφσκι είναι καθαρά και με χιλιόμετρα μακρυά από τον δεύτερο, η μεγαλύτερη κοτσάνα που έχει γυριστεί στην 7η τέχνη.

  • Like 3
Δημοσ.

Δεν πιστεύω αυτά που βλέπω! Δεν καταλαβαίνω γιατί τόσο μίσος. :P Ίσως να μην ταιριάζει με τα γούστα των περισσοτέρων από εδώ μέσα. Δεν μπορώ να βγω κάποιον άλλο λόγο, πραγματικά.

Δημοσ.

απλουστατα δεν μπορουν να αντιληφθουν το καφρικο,σουρεαλ,εξυπνο χιουμορ της ταινιας.αναμενομενο οταν οι μονες κωμωδιες που βγαινουν πλεον αφορουν αστεια με κλανιες και πεη.

Ο Μεγαλος Λεμποφσκι ειναι ενα διαμαντι μεσα στο βοθρο κωμικων ταινιων στον οποιο εχει ξεπεσει το ειδος της κωμωδιας εδω και χρονια.

  • Like 6
Δημοσ.

Έχω πάει εκατοντάδες φορές στο σινεμά, έχω δει μάπες και μάπες ταινίες, έχω κατεβάσει κι εγώ δεν ξέρω πόσες, όσο μαμακία και να είναι μία ταινία τουλάχιστον θα κάνω fast forward να δω το τέλος έτσι από περιέργεια, αλλά μεγαλύτερη κοτσάνα από αυτήν την ταινία δεν έχω δει.

 

Δούλευα βράδυ και με μία συνάδελφο όταν σχόλασε αυτή, το έπαιξα άρρωστος και πήγαμε σινεμά, δεν είχε κάτι άλλο να δούμε τις είχαμε δει τις υπόλοιπες ταινίες, δεν έχω λυπηθεί ποτέ λεφτά στη ζωή μου όσο εκείνο το βράδυ. Με καταράστηκαν οι συνάδελφοι που έφυγα και άφησα στις πλάτες τους να βγάλουν όλη την δουλειά μου φαίνεται. Η μοναδική φορά που έφυγα από κινηματογράφο. Κι όχι μόνο εγώ, εκείνο το βράδυ 10 άτομα ήμασταν όλα κι όλα μέσα στο Village, με το που σηκώθηκε ο ένας ακολούθησαν και οι επόμενοι.

 

Ειλικρινά αν με ρωτήσει κάποιος "ποια ταινία μου συστήνεις να ΜΗΝ δω ποτέ μου;" δεν θυμάμαι κάποια άλλη να του πω. Ο μεγάλος Λεμπόφσκι είναι καθαρά και με χιλιόμετρα μακρυά από τον δεύτερο, η μεγαλύτερη κοτσάνα που έχει γυριστεί στην 7η τέχνη.

 

Και με αυτή την καθαρά αντικειμενική κριτική και υποθέτοντας πως ο συγγραφέας έχει δει το Meet the Spartans αναφωνώ πως είσαι άσχετος και εσύ και ο traganeus. Μάλλον δεν σας αρέσουν οι καλές ταινίες.

Δημοσ.

Και με αυτή την καθαρά αντικειμενική κριτική και υποθέτοντας πως ο συγγραφέας έχει δει το Meet the Spartans αναφωνώ πως είσαι άσχετος και εσύ και ο traganeus. Μάλλον δεν σας αρέσουν οι καλές ταινίες.

Ναι μάλλον αυτό είναι το πρόβλημα, δεν μου αρέσουν οι καλές ταινίες και δεν καταλαβαίνω το αριστουργηματικό χιούμορ του Μεγάλου Λεμπόφσκι. Θυμάμαι πόσο είχε πατώσει στους ελληνικούς κινηματογράφους το 1998, είναι χιούμορ για λίγους χαρισματικούς. Βλέπω και στο Box office πόσα εισιτήρια πούλησε, τι να κάνουμε, έχουμε πρόβλημα να καταλάβουμε το διαμάντι όταν το βλέπουμε μπροστά μας.

 

Πάντως θυμάμαι χαρακτηριστικά, μεταμεσονύχτια προβολή Παρασκευή βράδυ στα Village. Ουρές στα ταμεία, να τις έχουμε δει όλες τις άλλες ταινίες και αναγκαστικά να πάμε στον Λεμπόφσκι. Η αίθουσα όμως άδεια μόνο 10 άτομα, που όλοι φύγαμε πριν τελειώσει η προβολή. Δεν το έχω ξαναδεί στην ζωή μου αυτό. Αν δεν καταλαβαίνει κάποιος την ουσία ενός έργου, ό,τι και να κάνει....Ούτε το Village την κατάλαβε την ουσία, γιατί το έργο μόνο δύο βδομάδες παίχτηκε και αποσύρθηκε, θυμάμαι.

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

  • Δημιουργία νέου...