Σπουδές στο εξωτερικό(λάθη,πάθη,εμπειρίες,αποφθέγματα ζωής)

[xpapias]

Εντάξει, βγάζω πολλή μαυρίλα. Και η αλήθεια είναι ότι πάντα ήμουν αδύναμος χαρακτήρας.

 

Οι περισσότεροι δεν είναι έτσι, αν και πολλοί απ'ότι έχω καταλάβει περνάνε μια περίοδο "κατάθλιψης".

 

Όσο για τη χώρα, έχεις π.μ.

[UncleBens]

άντε insomniak θα βγάλεις και γκόμενα από σπόντα τι άλλο θέλεις

 

 

 

 

Στο θέμα μας... Εγώ είχα ξεκινήσει σπουδές στην γερμανία γιατί είχα εκεί δικούς μου, πέρασα μερικά παιδικά χρονια εκεί η ποιότητα ζωής ήταν καλύτερη και οι προοπτικές περισσότερες...

 

Όντας όμως γεννημένος και αναθρεμμένος στην ελλάδα (με εξαίρεση τις ηλικίες 4-8 που τις πέρασα στην γερμανία αλλα σε ελληνικό σχολείο) δεν άντεξα την ξενιτιά...

 

Μου άρεσε παρα πολύ το μέρος που ήμουν πραγματικά όμως πιστεύω είναι θέμα mindset.. δηλαδή τώρα σαν τουρίστας κατσικωνομεαι και 1-2 χρόνια χαλαρά χωρίς πρόβλημα

 

Αλλα τότε επειδή ακριβώς ήξερα ότι ήρθα για να μείνω 5 τουλάχιστον χρονια και από εκεί και πέρα κατά πασα πιθανότητα -πιάνοντας δουλειά η κάνοντας μεταπτυχιακές σπουδές- θα συνέχιζα να είμαι εκεί ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΟΥΝΑ...

 

Τόσο απλά... εγώ δυστυχώς έπεσα και στην περίπτωση να μην έχω κάποιον έλληνα συμφοιτητή μονο μερικούς έλληνες μεγαλωμένους όμως εκεί οποτε το μονο που μας έδενε ήταν η κοινή καταγωγή το αίσθημα της ομάδας και η γλώσσα (που την μιλούσαν σπαστά) αλλα δυστυχώς δεν ήταν το ίδιο .. προς θεού τα παιδιά ήταν πολύ καλά απλά η παρέα μαζί τους δεν βοηθούσε στο να ξεπεράσω το κενό που ένιωθα... ισα ισα το τόνιζε παραπάνω γιατί έβλεπα τις διαφορες μας... ανήκω και στην πιο ειδική κατηγορια των βορειων ελλήνων που είμαστε λίγο πιο χαλαροί και light και φαινόταν ακόμη πιο έντονη η διαφορα μας...

 

 

είχα φτάσει στο σημείο να ακούω τραγούδια του καββαδία και γενικά τραγούδια που μιλούσαν για ξενιτιά για ταξιδιάρηδες ελλάδα μεχρι και ρωτοκρητο κτλ...

 

τελικά τα παράτησα και ξεκίνησα από την αρχή στην ελλάδα και δεν το μετάνιωσα καθόλου... στο εξωτερικό μονο για καλοπέραση... την ελλάδα δεν την αφήνω καλύτερα στην ελλάδα και με ένα μάτι

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=zHhBRr15QVs

[insomniaK]

@unclebens, να γνωρίσω τον ψυχικό της κόσμο, ζηλιαρούλη. :·)

[UncleBens]

Να συμπληρώσω επειδή έχω φύγει και άλλες φορες όχι μονο για σπουδές αλλα και για εργασία έχω αλλάξει 2 ηπείρους και έχω πάει σε μερικές χώρες αλλα πουθενά δεν έκατσα για πολύ.

 

Η εκπαίδευση στο εξωτερικό είναι ανώτερη (χωρίς να σημαίνει αυτό ότι οι καθηγητές στην ελλάδα τουλάχιστον κάμποσοι από αυτούς δεν έχουν ίδιο επίπεδο γνώσεων) απλά είναι μια αλυσίδα.. το σύστημα η νοοτροπία οι υποδομές κτλ ανοίγουν οι πνευματική σου ορίζοντες έξω.. τα ερεθίσματα (ειδικά αν είσαι άβουλο παιδάκι) αλλάζουν στο καλύτερο την νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης σου.. δυστυχώς εδώ στην ελλάδα δύσκολα σου συμβαίνει το ίδιο.. το σύστημα σε "κλειδώνει" και γίνεσαι παπαγαλάκι και άχρωμος...

 

μονο αν το έχεις μέσα σου λόγω προσωπικής ιδιαιτερότητας και ανατροφής μπορείς με προσωπική πρωτοβουλία μονος σου να ψαχτείς και να εξελιχθείς παρόμοια... ενώ στο εξωτερικό έχουν μεριμνήσει και τα συστήματα τους κάνουν ακόμη και τα ντουβάρια να αποκτούν μια ιδέα και άποψη για τον εαυτό τους το αντικείμενο τους και τον κόσμο..

 

επίσης μαθαίνεις και πολλά πρακτικά πράματα.

 

 

αλλα η αλήθεια είναι ότι προτιμώ εδώ να παιδεύομαι με το παλιοκράτος έχω πιαστεί και με καθηγητές έχω αδικηθεί έχω παλέψει τις περισσότερες φορες χωρίς να βγει τίποτα..

 

Αλλα μαρεσει! νιώθω μια κάθαρση.. δεν ξέρω πως να το περιγράψω... γιατί παιδεύομαι μέσα στον τόπο μου και ίσως βοηθάω βάζοντας το λιθαράκι μου να γίνει καλύτερος

 

το εξωτερικό είναι σαν να νοικιάζεις σπίτι.. δίνεις συνεχεια κάθε μηνα από το υστέρημα σου για κάτι που ποτε δεν θα γίνει δικό σου...

 

στην ελλάδα είναι σαν να παίρνεις δάνειο και να το πληρώνεις κάθε μηνα αλλα αγόρασες δικό σου σπίτι και το χαίρεσαι όσο φτωχό και αν είναι και τα μερεμέτια που του κανεις τα ευχαριστιέσαι.... και ας παιδεύεσαι με τόκους και ληξιπρόθεσμα χρέη...

 

 

και πραγματικά νιώθω ότι κάνω το σωστό που κάθομαι εδώ.. δεν γυρίζω πλάτη στην χωρα μου ! νιώθω ότι ενδυνάμει θα παρουσιαστεί η ευκαιρία και κάπως θα αλλάξουν τα πράματα.

 

Τώρα επειδή δεν παραδέχομαι ούτε το σύστημα που υπάρχει ούτε την ας πούμε "κυβέρνηση" κτλ δεν καταδέχομαι να δουλέψω σε δουλειές με μεροκάματο της πεινας... (όπως το topic για 8ώρη εργασία με 500 euro)

 

Αλλα πραγματικά αν δω ότι κάτι αλλάζει και ότι γίνεται κάτι για το μέλλον της χώρας σου ορκίζομαι ότι και τζάμπα θα δούλευα 10ώρα για μεγάλο χρονικό διάστημα αν αυτό εξυπηρετούσε την κατάσταση... και τα βρίσκαμε μετά στο τέλος τι θα πάρει ο καθένας αρκεί ο τόπος να προχωρήσει μπροστά....

[geowizard]

Ειχα διαβασει καπου, κατι που ειχε γραψει ενας ξενος: <<Ακομα και με ολο τον ηλιο και ολες τις θάλασσες του κοσμου, η Ελλαδα δεν σώζεται!>> Αυτο που θελω να πω ειναι οτι μπορει να εχουμε και γαμω τις χωρες, αλλα εαν θελεις ενα καλο μελλον για τα παιδια σου αλλα και για σενα, τοτε την Ελλαδα την ξεχνας! Δυστυχώς αυτη ειναι η πραγματικότητα. Ευχομαι να ηταν αλλιως αλλα δεν ειναι ρε γαμωτο....! Τελικα μονο για διακοπες ειναι η Ελλαδα, αν και ετσι οπως το πανε, θα καταστρεψουμε και αυτο.

 

@unclebens Εχεις δικιο αλλα ενα νεο παιδι δυσκολα θα κατσει στην Ελλαδα, διοτι εμεις οι ιδιοι την καταστρεψαμε και ειναι σαν να τα διωχνουμε τα παιδια εμεις οι ιδιοι για το εξωτερικο. Μονο προς το χειροτερο μας βλεπω.

 

@ts πηγαινε για σπουδες και θα διαπιστώσεις και μονη σου οτι ενα οργανωμένο κρατος που σε βοηθά και σε στηρίζει ειναι κατα πολυ καλυτερο απο μια χωρα με θαλασσα και με μπουρδέλο κρατος που ξερει μονο να σε χαντακώνει!

 

Το μονο σιγουρο ειναι οτι θα σου λείψει η Ελλαδα, αλλα δεν γινεται να τα εχουμε και ολα!

[Επισκέπτης]

Επειδή εγώ δεν πολυκατάλαβα τι εννοείται,πάμε άλλη μια. Να προτιμήσω δηλαδή να σπουδάσω σε μια χώρα που είναι σε καλύτερη κατάσταση από την ιταλία για παράδειγμα, ακόμη κι αν έχω ενα plus τους συγγενείς;

 

Χονδρικά, οι ανεπτυγμένες χώρες και οι πολυπολιτισμικές πόλεις είναι εμπειρία ζωής για τον άνθρωπο.

Από πολλές απόψεις, ακόμα και αν κάποιος που μείνει ένα διάστημα, χαλαστεί/ξενερώσει πλήρως. Και αυτό επίσης καλό είναι, γιατί διακρίνεις τα όρια σου αφού έχεις αντικρύσει κάποια πράγματα και έχεις γευτεί μια δόση διαφορετικότητας που σου δίνει να κατανοήσεις ότι η "ζωή" δεν είναι μόνο αυτό που εσύ βιώνεις αλλά πάει και παραπέρα.

 

 

 

Πολύ τένσιον όμως...

Αρχικά δεν είμαι 19. Πάω στα 24. Οπότε θέλω να είμαι προσεχτική στις κινήσεις. Δεν θέλω να ξεκινήσω κάτι αν δεν είμαι απόλυτα σίγουρη ότι θα τα καταφέρω καθώς δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε χρήμα για σπατάλες. Κι επειδή έχω ιστορικό όπου αν κάτι είναι δύσκολο και δεν μου αρέσει,το παρατάω,δεν θέλω να ξεκινήσω για εξωτερικό χωρίς να ξέρω τι θα αντιμετωπίσω γιατί κατά 80% θα το βάλω στα πόδια

 

Καταρχήν να αποφασίσεις χώρα.

Κατά δεύτερον, να κοιτάξεις να βρεις μια ημιαπασχόληση εκεί που θα πας ώστε να νιώθεις εσύ καλά με τον εαυτό σου (και οικονομικά σχετικά αλλά και ότι παράγεις άρα σου μειώνεται το άγχος)

Τρίτον, η "επαγγελματική κατάρτιση" του πτυχίου είναι ένα μέρος των σπουδών. Εδώ, επειδή σε βλέπω και λίγο αναποφάσιστη, θα σε συμβουλέψω να απευθυνθείς σε κάποιο σοβαρό επαγγελματικό προσανατολισμό (και να το ψάξεις αρκετά καλά) γιατί θα πρέπει να είναι ολοδική σου επιλογή το τι και πως θα ακολουθήσεις. Επίσης, καλό θα είναι η απόφαση σου να είναι ανεξάρτητη από συγγενείς και φίλους γιατί όσο κι αν μας αγαπάνε, κάποιες φορές μπορεί να πράττουν προς δική μας ζημία (πχ, βλέπε στο δίπλα thread με την Σαουδική Αραβία, που ο γιος θέλει ντε και καλά να πείσει τον πατέρα να πράξει διαφορετικά). Αυτά τα θέματα είναι αρκετά ευαίσθητα για τον κάθε άνθρωπο.

Τέταρτον, στις αρχικές προτεραιότητες να βρεις ημιαπασχόληση (το ξαναπα) εαν πας οπουδήποτε. Οι σπουδές είναι αρκετά μακροχρόνια διαδικασία για να πεις "από τώρα" ότι θα τις κάνεις για "δουλειά".

 

 

Τώρα η εμπειρία της μετοίκησης έξω χωρίζεται σε δύο κατηγορίες

σπουδές - ζωή

 

Για τις σπουδές υπάρχουν χιλιάδες πληροφορίες εδώ κι εκεί. Από τα πρώιμα του που να πας, τι να κάνεις, ποιο είναι το πρόγραμμα μέχρι και τι αποκομίζεις από το κάθε course και πως αρχίζεις να διακρίνεις τις καταστάσεις υπό άλλες οπτικές. Γενικά σηκώνουν πολύ κουβέντα και χρειάζεται ψάξιμο. Καλό είναι να αρχίσεις να μπαίνεις σε μια διαδικασία να αξιολογείς τις προτεραιότητες σου. Γενικά στις σπουδές είσαι μόνη σου και καλείσαι να εκτελέσεις tasks τα οποία ίσως και να μην ξέρεις από που να αρχίσεις. Αναφορικά πάλι, και οι σπουδές συμβάλλουν στη διαμόρφωση νοοτροπίας.

 

Το δεύτερο κομμάτι "ζωή", δεν εννοώ μόνο την διασκέδαση αλλά με δύο λέξεις, τα πάντα. Βοηθάει σε πάρα πολλά επίπεδα. Από θέματα νοοτροπίας, συμπεριφοράς, προσαρμοστικότητας σε "αντίξοες συνθήκες" (ανάλογα και το που θα πας), απεξαρτοποίηση/ωρίμανση. Και μόνο το ότι θα δεις (πχ σε πιο βόρειες χώρες) τι αίσθηση σου δημιουργείται από την ομαλή λειτουργία των περιστάσεων, θα αρχίσεις να νιώθεις ζωντάνια και αισιοδοξία. Ενώ υπάρχουν και αρνητικά τα οποία συζητιέται στον άνθρωπο κατά πόσο θα σε επηρεάσουν, είναι βέβαιο ότι αυτή η διαδικασία θα σου δείξει πολλά πράγματα.

Αλλά πρώτα από όλα, θα πρέπει να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και να ψαχτείς εσύ η ίδια. Σου προτείνω να μπεις στο google και να βρεις διάφορα γνωστά blogs από Έλληνες μετανάστες γιατί "κοιτάς" πολύ γενικά και ήδη γράφονται πολλά από άλλους.

 

Τέλος, καλό είναι να φτιάξεις ένα πλάνο. Για αρχή ενός έτους και να υπάρχει διέξοδος διαφυγής στη περίπτωση που επιθυμήσεις να επιστρέψεις. Από ότι κατάλαβα, έχει μεγάλο νόημα για σένα να αρχίσεις να νιώθεις εσύ καλά.

[insomniaK]

Για εμένα, οι σπουδές είναι υποκατηγορία της ζωής. Δε μεταναστεύεις για να σπουδάσεις, αλλά να ζήσεις.

 

Για τις σπουδές τα έχουμε γράψει κι εδώ, από αυτά που αναφέρω εκεί κάποια πράγματα για εμένα έχουν αλλάξει, αλλά πια είμαι κι αξιοτιμος.

[zazik]

Έχοντας σπουδάσει και εγώ στην Αγγλία , θα σου πω ότι η "βαριά βιομηχανία" της Αγγλίας είναι η παιδεία της και τα πανεπιστήμιά της.

Αυτό τα λέει όλα...

[aris2025]

Δεν το αποφεύγουμε το webinar...

[little loulou]

Για εμένα, οι σπουδές είναι υποκατηγορία της ζωής. Δε μεταναστεύεις για να σπουδάσεις, αλλά να ζήσεις.

 

Για τις σπουδές τα έχουμε γράψει κι εδώ, από αυτά που αναφέρω εκεί κάποια πράγματα για εμένα έχουν αλλάξει, αλλά πια είμαι κι αξιοτιμος.

 

Κύριε insomniaK,

Με βάλατε να διαβάσω 23 σελίδες με συνεχείς αντιπαραθέσεις,τρολλάρισμα και κυρίως με posts του afentiko7.Τι σας έφταιξα;

Εμένα το θέμα μου δεν είναι αν αξίζει να πάει κάποιος εξωτερικό ούτε το σύστημα της Ελλάδας. Απλά θα ήθελα να έχω μία εικόνα,το πόσο δύσκολο είναι να βρίσκεται κάποιος σε μια ξένη χώρα. Για τα ελληνικά πανεπιστήμια και τους φοιτητές τους,τα ξέρω.Τα είδα,τα έζησα. Πιστεύω πως το εξωτερικό είναι ένα βήμα που δεν μπορεί να κάνει ο καθένας.

 

Υ.Γ.: το "αξιότιμος" εξαφανίστηκε όπως βλέπεις...δεν είναι παράλειψη

[evabb]

εγω ζω στο βελγιο. ηρθα εδω στα 16 το καλοκαιρι πριν αρχισω την τριτη λυκειου, με την μανα μου και την αδερφη μου (ειχε παρει αποσπαση η μανα μου ΔΥ). εδω μιλανε επισημως 3 γλωσσες, γαλλικα, φλαμανδικα (ολλανδικα) και γερμανικα. μονοι οι δυο πρωτες ομως μιλουνται απο την πλειοψηφια του πληθυσμου. εκανα την τριτη λυκειου στο ελληνικο σχολειο. μετα εκανα 1 χρονο κολλεγιο special math λεγοταν το τμημα. ειναι προετοιμασια ενος χρονου για να δωσεις τις εισαγωγικες εξετασεις μαθηματικων που απαιτουνται για το πολυτεχνειο (για ολους οχι μονο για τους ξενους). εγω το εκανα κυριως για να μαθω γαλλικα. 25 ωρες την εβδομαδα μαθηματικα και λιγο φυσικη, χημεια, πληροφορικη. κανονικο σχολειο απο τις 8 μεχρι τις 5 το απογευμα. απο τις καλυτερες εμπειριες της ζωης μου. το κολλεγιο/σχολειο ειναι ενα τεραστιο κτηριο με κηπους που καταλαμβανει ενα ολοκληρο οικοδομικο τετραγωνο, χτισμενο περι το 1900. ειναι σαν το Hogwarts, εχει και απαγορευμενη βιβλιοθηκη.

http://fr.wikipedia.org/wiki/Coll%C3%A8ge_Saint-Michel_%28Bruxelles%29

 

μετα εδωσα εξετασεις μαθηματικων και μπηκα πολυτεχνειο (ULB http://www.ulb.ac.be/). 6 σκληρα αλλα ωραια χρονια. σιγουρα δεν ειναι ουτε το καλυτερο πανεπιστημειο του κοσμου ουτε καν της ευρωπης αλλα το βελγικο εκπαιδευτηκο συστημα ειναι εξαιρετικα δυσκολο και βαρβαρο. τελευταια χρονια ειχα πτυχιακη και 13 μαθηματα. η πτυχιακη επρεπε να παραδωθει 25/05 το αργοτερο 12 το μεσημερι. αν την παραδωσει καποιος τον αυγουστο εχει αυτοματα -2 στο βαθμο του. οποιος δεν αποφοιτησει τον ιουλιο δεν θα εχει ποτε του απονομη πτυχειου/ορκομωσια. απο φετος αρχισαν καποια international τμηματα.

 

γαλλικα εμαθα με τον δυσκολο τροπο, ιδιαιτερα συν το κολλεγιο. λαθη κανω ακομα, ενταξει οχι τερατωδη.

ελληνες εχει πολλους εδω. αυτο που εχω μαθει εδω και 8 χρονια ειναι οτι καλες ειναι οι international παρεες αλλα κακα τα ψεματα, δεν μπορεις να κανεις παρεα μονο με ξενους, θες να μιλησεις και την γλωσσα σου καποια στιγμη. μετα απο μερικα χρονια παντως γινεσαι ενα μιξ, δεν ανηκεις ουτε στην ελλαδα 100% ουτε στην χωρα που ζεις.πρεπει να βρεις την ισορροπια αλλιως θα τρελαθεις κι οσο αντιστεκεσαι τοσο χειροτερα γινεται το πραμα. το να φυγεις εξω και να συνεχισεις να βλεπεις μονο ελληνικη τηλεοραση, να διαβαζεις μονο ελληνικο τυπο κτλ. δεν σε σωζει. σε κανει απλα καρικατουρα. πρεπει να μαθεις την γλωσσα της χωρας που ζεις αλλιως θα εισαι παντα τουριστας.

[gigisoni]

Βέλγιο επίσης κι εγώ, συγκεκριμένα Βρυξέλλες που ζω εδώ και 7 χρόνια και τα τελευταία 2 αποφάσισα να ξαναγυρίσω πανεπιστήμιο σπουδάζοντας αγγλική/ιταλική φιλολογία. Η χώρα έχει τα ψιλοπερίεργά της, που τα συνηθίζεις όμως με τον καιρό. Όπως και το κλίμα, που τώρα δεν με πειράζει και τόσο, ίσα ίσα όταν στις τόσες τύχει ο καύσωνας (έχω και ανατολικό σπίτι με τζαμαρία όλη την μέρα τον ήλιο κατάμουτρα) δεν αντέχω και θέλω να βρέξει να δροσίσει.

 

Πανεπιστήμια έχει 2 εδώ, το γαλλόφωνο και το ολλανδόφωνο. Υπάρχουν και άλλα στο Βέλγιο, πχ το καθολικό που είναι γύρω στα 20 χλμ μακριά, δεν ξέρω τόσες πληροφορίες γι'αυτά. Το ολλανδόφωνο είναι πολύ πιο οργανωμένο από το γαλλόφωνο, πχ στις εξετάσεις ποτέ δεν θα έχεις το επόμενο μάθημα σε λιγότερο από 24 ώρες, ενώ εμένα μου έχει τύχει σε λιγότερο από 24 ώρες να δίνω 3 μαθήματα (και μετά να κάθομαι σαν βλάκας να περιμένω 13 μέρες να δώσω το τελευταίο). Εδώ την χρονιά πρέπει να την περάσεις αλλιώς την επαναλαμβάνεις (τα μαθήματα που χρωστάς) αν και μπορείς να πάρεις μερικά από την επόμενη. Μερικά όμως, όχι όλα. Το όριο είναι μέχρι 2 μαθήματα που μπορείς να χρωστάς για να περάσεις partial την χρονιά και να πας στην επόμενη, αλλά πρέπει να έχεις μέσο όρο μεγαλύτερο του 12. Τα δίνεις ξανά με τα μαθήματα της επόμενης χρονιάς.

 

Δίδακτρα δεν είναι ακριβά, γύρω στα 850 το μάξιμουμ, οι τιμές στα haute ecole διαφέρουν, λίγο πιο φτηνές. Τα οποία είναι και αυτά τριτοβάθμια αλλά όχι πανεπιστήμιο, δίνουν πιο συγκεκριμένες γνώσεις και έχουν πολλά εργαστήρια και αναγκαστική παρουσία. Πχ, μεταφραστής σε haute ecole σπουδάζεις και όχι στο πανεπιστήμιο. Υπάρχουν επιδοτήσεις για άτομα με μικρό εισόδημα, όπως και προγράμματα που δουλεύουν φοιτητές και άνετα μπορούν να βγάλουν το χιλιάρικο με 20 ώρες δουλειά τη βδομάδα. Πληροφορίες δεν γνωρίζω γιατί δεν με ενδιέφερε ποτέ κάτι τέτοιο.

 

Αλλά τα γαλλικά ή τα ολλανδικά σου τα θέλεις αν θέλεις να σπουδάσεις εδώ. Μεταπτυχιακά προγράμματα υπάρχουν στην αγγλική, αλλά όχι προπτυχιακά. Για να μάθεις τη γλώσσα υπάρχουν δημόσιες φτηνές σχολές, που πχ με λιγότερο από 400 ευρώ μπορείς να ξεκινήσεις Σεπτέμβρη και να τελειώσεις Ιούνη κάνοντας 12 ώρες τη βδομάδα μάθημα και τελειώνοντας 4 επίπεδα γαλλικής. Για να φοιτήσεις στο πανεπιστήμιο, το επίπεδο 6 τουλάχιστον το χρειάζεσαι.

 

Με τους συμφοιτητές ποτέ δεν είχα προβλήματα, ποτέ δεν μου αρνήθηκαν πχ σημειώσεις, ή και παρέα μια που δεν έχω την ηλικία τους αλλά είμαι μεγαλύτερος, αλλά δεν υπήρξε εμπόδιο αυτό. Ούτε το ότι είμαι από Ελλάδα, δεν έχω ζήσει κάτι το ρατσιστικό ποτέ μου. Καθηγητές είναι άλλη υπόθεση όμως, πχ ένας που έχω που δεν μπορεί να είναι σύμπτωση που σε κάθε έλληνα έχει βγάλει την ψυχή να τον περάσει. Τέλος πάντων, είναι στον άνθρωπο. Αυτά.

[evabb]

Βέλγιο επίσης κι εγώ, συγκεκριμένα Βρυξέλλες που ζω εδώ και 7 χρόνια και τα τελευταία 2 αποφάσισα να ξαναγυρίσω πανεπιστήμιο σπουδάζοντας αγγλική/ιταλική φιλολογία. Η χώρα έχει τα ψιλοπερίεργά της, που τα συνηθίζεις όμως με τον καιρό. Όπως και το κλίμα, που τώρα δεν με πειράζει και τόσο, ίσα ίσα όταν στις τόσες τύχει ο καύσωνας (έχω και ανατολικό σπίτι με τζαμαρία όλη την μέρα τον ήλιο κατάμουτρα) δεν αντέχω και θέλω να βρέξει να δροσίσει.

 

μηπως ζουμε στην ιδια πολυκατοικια; το ιδιο ακριβως προβλημα εχω κι εγω. ειμαι και στον 8ο οροφο.

[gigisoni]

μηπως ζουμε στην ιδια πολυκατοικια; το ιδιο ακριβως προβλημα εχω κι εγω. ειμαι και στον 8ο οροφο.

Εγώ στον 5ο, αλλά επειδή όλα τα σπίτια που άλλαξα στο Βέλγιο ήταν νοτιοανατολικά, το ίδιο πρόβλημα είχα πάντα. Τώρα είμαι Bascule συγκεκριμένα, στο τέλος της Louise πηγαίνοντας προς το ISTI. Τον πρώτο χρόνο μου έμενα Madou στον 20ο όροφο, λογικά ήσουν τότε Βέλγιο, το καλοκαίρι του 2006. Δεν έχω ζήσει χειρότερο καύσωνα στη ζωή μου που είχε διάρκεια σχεδόν 2 μήνες, Ιούνιο και Ιούλιο, ο μόνος λόγος που έμενα σπίτι ήταν γιατί ανά μισάωρο έμπαινα στο ντους. Πέρσι μέσα στις εξετάσεις του Μαίου μας την έκανε πάλι και μετά Σεπτέμβρη όταν είχε πια αρχίσει η χρονιά, φέτος ευτυχώς με εξαίρεση 3 μέρες την προηγούμενη βδομάδα δεν έχει κάνει καύσωνα να μην αντέχω.

 

Στο πανεπιστήμιο δεν μπορώ να πάω να διαβάσω, απορώ πώς το κάνουν, εγώ για να μάθω κάτι πρέπει να το λέω απ'έξω και δεν μπορώ να το κάνω αυτό στη βιβλιοθήκη πχ. Αλλά καλά τα πήγε φέτος, ευτυχώς.

[little loulou]

@evabb: 8 χρόνια βέλγιο είναι πολλά...συν το γεγονός οτι πήγες από τα 16 σου.

Θαυμάζω πολύ τέτοια άτομα

 

και τώρα τι θα κάνεις;θα μείνεις βέλγιο ή θα γυρίσεις ελλάδα;