Django Unchained

[Thresh]

σιγά μην τον έβγαζαν και Πίου...

[Chrisxxx]

 Django τον λένε όμως

[speedy23]

Βγηκε ο Spike Lee και γκρινιαζε οτι υπαρχει πολυ το N word. Ασε μας ρε Spike με το bitching σου. O Tarantino αλλη ορεξη δεν ειχε παρα να δειχνει ρατσιστης σε ενα εργο.

[NoisePollution]

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=j3b2dH6n3Qg#!

[Chrisxxx]

Γνωρίζω ότι οι 2 ταινίες υποτίθεται πως είναι μέρος μιας γενικότερης ανεπίσημης τριλογίας με κύριο θέμα την εκδίκηση, αλλά τα παράπονα που διάβασα είχαν να κάνουν με άλλα θέματα, όχι απλά το concept της τριλογίας.

 

 Και το Kill Bill το ίδιο θέμα δεν ειχε; 

 

 Το ειδα πριν λίγο (το Django), δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα, ενα 7.5/10 νομίζω ότι είναι αρκετό.

[slipknot]

 Και το Kill Bill το ίδιο θέμα δεν ειχε; 

 

Πρακτικά ναι απλά σύμφωνα με τις φήμες η τριλογία αυτή θα παρουσιάζει ιστορικά γεγονότα, έστω και... πολύ loosely.

[NoisePollution]

Django Unchained (2012)

    O μεγάλος και γνωστός για τις ξεχωριστές ταινίες του filmmaker Quentin Tarantino επιστρέφει με την νέα ταινία του “Django Unchained”.  Με ένα σωρό από τεράστια ονόματα να καλύπτουν τις θέσεις πρώτων και δεύτερων ρόλων το “Django Unchained” σίγουρα υπόσχεται πολλά. Jamie Foxx, Christoph Waltz, Leonardo DiCaprio, Samuel L. Jackson είναι τα μεγάλα ονόματα του cast που περιμένεις αναμφίβολα να σου δώσουν πολλά και ωραία. Ο Django είναι ένας δούλος στην Αμερική του 1858 που ελευθερώνεται από έναν κυνηγό επικηρυγμένων με τη βοήθεια του οποίου στη συνέχεια θα προσπαθήσει να βρει και να ελευθερώσει τη γυναίκα του. Υπό άλλες συνθήκες όταν ακούει κανείς το story λέει: εντάξει μια ακόμα ταινία είναι και αυτή. Αλλά όταν ακούει το όνομα του Tarantino τότε το ενδιαφέρον και οι προσδοκίες αναμφισβήτητα μεγαλώνουν.  

    Η πρώτη απόπειρα του Tarantino στον κόσμο των western είναι αποτυχημένη ή επιτυχημένη λοιπόν; Δεν είναι απλά επιτυχημένη αλλά είναι άλλο ένα αριστούργημα κινούμενο στο κλίμα του ξεχωριστού τρόπου με τον οποίο ο Tarantino φτιάχνει ταινίες. Η ταινία βλέπεται απολύτως ευχάριστα και σου δίνει μια γεύση από τα καλύτερα «φαγητά» του σύγχρονου κινηματογράφου. Δεν πέρασαν 24 ώρες που τελείωσε η ταινία και θέλω κιόλας να την ξαναδώ. Όταν συμβαίνει αυτό τότε ή η ζωή μου είναι βαρετή ή η ταινία είναι αριστούργημα. Κάτι μου λέει ότι το δεύτερο ισχύει περισσότερο από το πρώτο.

    Ο Quentin Tarantino σίγουρα δεν χρειαζόταν άλλες αποδείξεις για να μας πει ότι είναι καλός αφού είχε ήδη πολλές, αλλά το “Django Unchained” έρχεται να προστεθεί σε αυτές και να επιβεβαιώσει ότι ο Tarantino είναι ένας ιδιοφυής filmmaker. Όπως πάντα υπογράφει και σενάριο και σκηνοθεσία. Η σκηνοθεσία του είναι πάντα ξεχωριστή και αφήνει το στίγμα της στην ταινία κάνοντας την ακόμα πιο Tarantino-style. Όσον αφορά το σενάριο, είναι αυτό που χρειάζεται μια ταινία για να είναι αριστούργημα. Δηλαδή πρωτότυπο, καλογραμμένο, και γεμάτο. Όλες οι συζητήσεις και οι διάλογοι στην ταινία έχουν από μια ξεχωριστή ομορφιά και είναι γεμάτες από ατάκες που σύντομα θα γίνουν ιστορικές. Αυτό που γράφει εδώ ο Tarantino είναι ο ορισμός του “best original screenplay”.

     Περνάω στις ερμηνείες για να πω ότι ο Tarantino είναι αυτός που ξέρει καλύτερα από όλους τους συναδέλφους του να διαλέγει τους κατάλληλους ηθοποιούς και να τους βάζει στους κατάλληλους ρόλους. Αυτή είναι μια ακόμα ικανότητα που έχει και που τον κάνει να ξεχωρίζει σήμερα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σε όλες του τις ταινίες οι πρώτοι και οι δεύτεροι ρόλοι δίνουν απίστευτες και αξέχαστες ερμηνείες. Ο Jamie Foxx ως Django μπήκε στο νόημα του ρόλου και έκανε καταπληκτική δουλειά αποδεικνύοντας ότι είναι ένας υπέροχος ηθοποιός που τα καταφέρνει και υπό Tarantino συνθήκες. Κάτι ανάλογο απέδειξε και ο Leonardo DiCaprio που όπως και ο Foxx παρόλο που δούλευε για πρώτη φορά με τον Tarantino έδωσε μια σπάνια ερμηνεία ως ο κακός Calvin Candie. Από την άλλη ο Cristoph Waltz που υποδύεται τον Dr. King Schultz τον ελευθερωτή και μέντορα του Django κάνει εκπληκτική δουλειά και ερμηνεία ανάλογη με αυτή που είχε δώσει στο Inglourious Basterds ως Hans Landa. Μόνο που εδώ είναι από τους «καλούς» και όχι από τους «κακούς». Όπως και να ‘χει ο Waltz είναι ένας από τους καλύτερους στο είδος του και σίγουρα θα τον δούμε και σε μελλοντικές ταινίες του Tarantino. O Samuel Jackson που πάντα βρίσκει ένα ρόλο που να του ταιριάζει στις δουλειές του Tarantino είναι για άλλη μια φορά απολαυστικός και η ερμηνεία του έρχεται να προστεθεί στις υπόλοιπες αξέχαστες ερμηνείες των προαναφερθέντων. Επίσης αξίζουν συγχαρητήρια και σε αυτούς που είχαν τρίτους ρόλους  καθώς έκαναν εξίσου υπέροχη δουλειά. Ο Don Johnson για παράδειγμα ήταν επίσης απολαυστικός. Γενικά στο κομμάτι των ερμηνειών άγγιξε την τελειότητα. Χαίρεσαι να βλέπεις τέτοιες ερμηνείες.

    Αυτό που καταφέρνει ο Tarantino στο “Django Unchained” είναι απίστευτο. Κάνει μια ταινία θίγοντας ένα από τα μεγαλύτερα θέματα ταμπού των Αμερικάνων όπως είναι η δουλεία και η ταπείνωση των μαύρων τον 19^ο αιώνα (και όχι μόνο). Κατορθώνει ωστόσο χωρίς να πιάσει το συγκεκριμένο θέμα από άκρως σοβαρή σκοπιά να είναι η ταινία αριστούργημα. Ταυτόχρονα λέει αυτά που θέλει να πει σχετικά με το θέμα και δεν φοβάται να δείξει την πραγματική εικόνα της εποχής όπως συνήθως συμβαίνει με ταινίες τέτοιου είδους. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που η ταινία είναι ξεχωριστή.

   Δεν πρόκειται να βαρεθείς στιγμή βλέποντας το “Django Unchained” παρόλο που διαρκεί σχεδόν 3 ώρες. Όταν η ταινία είναι γεμάτη από υπέροχες ερμηνείες οι τρείς ώρες περνούν για πλάκα. Οι μοναδικές exploitation καταστάσεις αλά Tarantino κάνουν την ταινία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Ορισμένοι μακρόσυρτοι διάλογοι και συζητήσεις  θα καταντούσαν βαρετοί υπό άλλες συνθήκες αλλά το απίστευτο σενάριο του Tarantino γεμίζει αυτούς τους διαλόγους με μοναδικές ατάκες που σε συνδυασμό με τις ερμηνείες των ηθοποιών γίνονται πιο ενδιαφέροντες από ποτέ.

     Το “Django Unchained” δεν είναι ένα συνηθισμένο western και αυτό το καταλαβαίνεις από τα πρώτα κιόλας λεπτά της ταινίας. Ο μοναδικός συνδυασμός του κλίματος των western του ’60 με το θίξιμο της δουλείας και με τον ιδιαίτερο τρόπο που φτιάχνει ο Tarantino ταινίες δίνουν ένα φοβερό αποτέλεσμα που δύσκολα θα ξεχαστεί. Η σπουδαιότητα του “Django Unachained” είναι αντίστοιχη με αυτή του δημιουργού του. Ο Tarantino δεν απογοητεύει ούτε τώρα. Αντίθετα πετυχαίνει για άλλη μια φορά να φτιάξει κάτι μοναδικό, πρωτότυπο που δεν βλέπεις σήμερα από κανέναν άλλο filmmaker. Η διαφορετικότητα του  τρόπου με τον οποίο ο Tarantino δημιουργεί ταινίες σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους του είναι ο λόγος που αγαπήθηκε αυτός και τα δημιουργήματά του τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Αυτός είναι και ο λόγος που κάνει το “Django Unchained” κορυφαίο.

   Όποτε έβγαζε ταινία ο Tarantino ήταν μια από τις καλύτερες της εκάστοτε χρονιάς. Έτσι συμβαίνει  και με το “Django Unchained” το οποίο είναι από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς αν όχι η καλύτερη. Περιμένετε τώρα άλλα 3-4 τουλάχιστον χρόνια όταν θα ξανακάνει ο Tarantino ταινία για να δείτε κάτι ανάλογο. Τι είδος ταινίας είναι τελικά το “Django Unchained”; Μα φυσικά Tarantino style.

 

10/10

Reviewer: NoisePollution

[DeadOrganPlayer]

Noise είναι γνωστό ότι πάνω στον ενθουσιασμό σου μοιράζεις 10ρια σα καραμέλες. Ελπίζω αύριο να μη το πάρεις πάλι πίσω...

[NoisePollution]

Noise είναι γνωστό ότι πάνω στον ενθουσιασμό σου μοιράζεις 10ρια σα καραμέλες. Ελπίζω αύριο να μη το πάρεις πάλι πίσω...

Πιστεύω αυτό να σε καλύψει:

 

http://www.youtube.com/watch?v=un5hyWabymM

 

[porco_rosso21]

Με διαφορά η χειρότερή του και η πιο Mainstream απόλες, αλλά αρκετά διασκεδαστική, περναέι η ώρα μπάλα...

 

Τίποτα παραπάνω όμως από ταινία να τη δεις με παρέα, πίτσες κτλ και να την ξεχάσεις 5 λεπτά μετά...

 

πρώτη φορά που ταινία Ταραντίνο έχει πραγματικά στορυ και τους Trademark διαλόγους τόσο στο πόδι, επαναλαμβανόμενους και ανέμπνευστα mainstream...αλλά αυτό την κάνει τουλάχιστον εύκολη στη παρακολούθηση και χαβαλεδιάζεις...από την άλλη  είχα διαβάσει πολλές φορές ότι ο σενάριο γραφόταν ακόμα και όταν κάνανε το τελικό μοντάζ οπώτε δεν μου κάνει και τόσο εντύπωση... αν και οι Μπάσταρδοι ήταν μια μαλακία και μισή, είχαν 2 μικρές ιστορίες που άξιζαν, αυτό πραγματικά είχε ένα σενάριο γ διαλογής που το γράφω και 'γω ξερωγώ... και μηδέν σασπένς από την άλλη-πχ στους Μπάσταρδους, στη σκηνή με τα χαρτιά ένιωθες την πίεση, την τσίτα, εδώ τίποτα, απλά ήξερες τί θα γίνει + δεν γινόταν και τίποτα δλδ...επίσης αν οι διαλόγοι πχ στους Μπάσταρδους ήταν απλά βαρετοί και πομπώδεις χωρίς λόγω, εδώ είναι τόσο, μα τόσο απλοί, αδιάφοροι και τυπικοί που οκ, ναι, περνάει η ώρα επειδή δεν σκέφτεσαι αλλά κάτσε ρε μάγκα, στρώσου λίγο...

 

αν κάτι όντως αξίζει καλλιτεχνικά, ας πούμε, είναι οι ερμηνείες που γαμάνε όλοι τους...

 

noisepollution έχεις δεί καμία άλλη του ταινία? Γτ αν όχι, θα εκπλαγείς πολύ ευχάριστα...αν ναί, παίζει θέμα...

[darknemus01]

Με διαφορά η χειρότερή του και η πιο Mainstream απόλες, αλλά αρκετά διασκεδαστική, περναέι η ώρα μπάλα...

 

Τίποτα παραπάνω όμως από ταινία να τη δεις με παρέα, πίτσες κτλ και να την ξεχάσεις 5 λεπτά μετά...

 

πρώτη φορά που ταινία Ταραντίνο έχει πραγματικά στορυ και τους Trademark διαλόγους τόσο στο πόδι, επαναλαμβανόμενους και ανέμπνευστα mainstream...αλλά αυτό την κάνει τουλάχιστον εύκολη στη παρακολούθηση και χαβαλεδιάζεις...από την άλλη  είχα διαβάσει πολλές φορές ότι ο σενάριο γραφόταν ακόμα και όταν κάνανε το τελικό μοντάζ οπώτε δεν μου κάνει και τόσο εντύπωση... αν και οι Μπάσταρδοι ήταν μια μαλακία και μισή, είχαν 2 μικρές ιστορίες που άξιζαν, αυτό πραγματικά είχε ένα σενάριο γ διαλογής που το γράφω και 'γω ξερωγώ... και μηδέν σασπένς από την άλλη-πχ στους Μπάσταρδους, στη σκηνή με τα χαρτιά ένιωθες την πίεση, την τσίτα, εδώ τίποτα, απλά ήξερες τί θα γίνει + δεν γινόταν και τίποτα δλδ...επίσης αν οι διαλόγοι πχ στους Μπάσταρδους ήταν απλά βαρετοί και πομπώδεις χωρίς λόγω, εδώ είναι τόσο, μα τόσο απλοί, αδιάφοροι και τυπικοί που οκ, ναι, περνάει η ώρα επειδή δεν σκέφτεσαι αλλά κάτσε ρε μάγκα, στρώσου λίγο...

 

αν κάτι όντως αξίζει καλλιτεχνικά, ας πούμε, είναι οι ερμηνείες που γαμάνε όλοι τους...

 

noisepollution έχεις δεί καμία άλλη του ταινία? Γτ αν όχι, θα εκπλαγείς πολύ ευχάριστα...αν ναί, παίζει θέμα...

Σε χαλαει γενικα ο ταραντίνο μάλλον απο τα λεγομενα σου...

[porco_rosso21]

Aντιθέτως, λατρεύω τα reservoir dogs και το Pulp Fiction ενώ αρκετά καλό είναι και το Jackie Brown..αλλα από κει και μετά, μη-ταινίες-tribute σε άλλες δεν το θεωρώ θέαμα που με αγγίζει και τον κολακευει σαν ''καλλιτέχνη''... δέχομαι το fun factor της υπόθεσης -πχ το πρώτο Kill Bill ειδικά είχε στο φούλ- αλλά καμία σχεδόν κινηματογραφική τους αξία... είναι απλά συραφές σκηνών άλλων ταινιών με ενδιάμεσα breaks για να κυλάει το πράμα, τα οποία βαφτίζει ''φόρους τιμής''... ε ναι ρε μάστορα, γύρνα και καμιά κανονική ταινία όμως πια, νυσάφι...

[Chrisxxx]

Kαι εγωεχω λατρεψει τον Ταραντινο στο παρελθον αλλά θεωρώ οτι τόσο το ΙΒ όσο και το Django ηταν κατωτερες των προσδοκιων ταινίες. Μου αρέσει στον Ταραντινο οτι έχει το δικο του στυλ, γραφει τα δικά του σενάρια, δεν διστάζει να δημιουργήσει και να τολμησει πραγματα που αλλοι σκηνοθετες δεν διανοούνται να αγγίξουν αλλά κακα τα ψέμματα πέρα απο κάποιες μεμονομένες σκηνές οι 2 τελευταιες του ταινίες αν δεν ειχαν την υπογραφη Ταραντινο θα περνουσαν σχεδον απαραιτηρητες, ενδιαφέρουσες μεν αλλά τιποτα παραπανω.

[..MementoMori..]

Η σκηνη με το εκτελεστικο αποσπασμα και τις κουκουλες, μονο σε εμενα θυμισε κατι απο Monty Python?

[KilliK]

Η σκηνη με το εκτελεστικο αποσπασμα και τις κουκουλες, μονο σε εμενα θυμισε κατι απο Monty Python?

 

οχι. πολλοι λενε το ιδιο πραμα.