NBA 2K13

[nzeppos]

Χθες έπαιξα 2 αγώνες για πρώτη φορά σε 12.10 (Sapphire 6950@2GB) και δεν είχα κάποιο θέμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι drivers είναι τέλειοι, απλώς αν έχουν πρόβλημα μάλλον δεν είναι γενικό.

[Mallibu]

Εντάξει, όταν όμως το παιχνίδι κλέβει απλά δεν γίνεται να νικήσεις. Στον επόμενο αγώνα δεν απειλήσαμε τους Bulls σε κανένα σημείο, παρ' ότι βρεθήκαμε να χάνουμε μόλις 5 πόντους λίγα λεπτά πριν τη λήξη. Όταν ο Rose (13π, 8ασ) ξύπνησε στο δεύτερο ημίχρονο, το παιχνίδι κατάντησε απλή διαδικασία και τελικά χάσαμε 69-61. Δεν με πείραξε ιδιαίτερα, γιατί οι περισσότεροι από τους παίκτες μου έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν.

 

Στον επόμενο αγώνα όμως ταξιδέψαμε μέχρι το Τορόντο, όπου πρέπει να έγινε κάποιο λάθος γιατί τελικά αντιμετωπίσαμε τους Bulls του '96. Στο πρώτο ημίχρονο φάγαμε 40 πόντους, αφού δεν μπορούσαμε με τίποτα να σταματήσουμε τον... Jordan (βλ. DeRosan, 21π) ενώ στο δεύτερο μισό ήταν αδύνατον έστω να περιορίσουμε τον... Jordan (βλ. Bargnani 16π, με 7/10). Οι υπόλοιποι Ράπτορες ντύθηκαν Larry Bird (βλ. Evans, Lowry, Kleiza, 5/9 τρίποντα συνολικά). Από τους δικούς μου Ρούμπιος, Πέκο και Roy έκαναν καλή εμφάνιση ενώ ο Love έμεινε στα 3/16 σουτ και ο Ridnour στα 1/8 τρίποντα. Για την ακρίβεια από τότε που έκανα τη βαρυσήμαντη δήλωση για την εξωπραγματική ευστοχία του Ridnour, έχει κατορθώσει το αξιοπρόσεκτο 2/13 τρίποντα... Τουλάχιστον τρεις φορές κατάφερα να γυρίσω διαφορές 8-10 πόντων και να ισοφαρίσω 3 λεπτά πριν το τέλος, αλλά τελικά έχασα 71-64. Γιατί κάθε φορά που το ΑΙ χρειάστηκε να βάλει μεγάλο καλάθι, πολύ απλά το έβαλε.

 

Το πρόβλημά μου λοιπόν δεν είναι τα άστοχα τρίποντα του Ridnour, αλλά ότι το παιχνίδι σε πάρα πολλές περιπτώσεις απλώς κλέβει. Πλέον έχω περιορίσει πάρα πολύ τις προσπάθειές μου για pick 'n' roll, γιατί ο PG μου ποτέ δεν προσπαθεί να δυσκολέψει την πάσα του. Τις περισσότερες φορές πάει και τη ρίχνει πάνω στο χέρι/κεφάλι/πόδι/πλάτη/αρχ... του αμυντικού. Μισό μέτρο πιο πέρα αν την έδινε, και δεν θα είχαμε κλέψιμο και η μπάλα θα έφτανε στον ψηλό. Τα δε recoveries στην άμυνά μου είναι τραγελαφικά. Αν το ΑΙ αρχίσει τα απανωτά σκριν, οι περισσότεροι χάνουν τα αυγά και τα πασχάλια, πάνε όπου να 'ναι, κολλάνε πάνω σε λάθος επιθετικούς ή δεν γυρίζουν γρήγορα στον παίκτη τους, αφήνουν αντιπάλους να κόβουν ανενόχλητοι κάτω από το καλάθι και σπανίως απλώνουν τα ξεράδια τους για να κόψουν τις πάσες (φυσικά το ΑΙ σπανίως κάνει κακές πάσες) κλπκλπκλπ. Μέχρι να καταφέρω να επιλέξω το σωστό παίκτη για να τους συγυρίσω λίγο, συνήθως είναι ήδη αργά.

 

Παρ' ολ' αυτά η μεγαλύτερή μου ένσταση εξακολουθεί να είναι τα κοντινά σουτ υπό πίεση. Δεν είναι δυνατόν να πρέπει κάθε φορά που περνάω την μπάλα κοντά στο καλάθι (ή που πάω για drive) να πρέπει να κάνω 2, 3 ή 5 προσποιήσεις μπας και σουτάρω χωρίς πίεση. Επειδή ξέρω εκ των προτέρων ότι αν πχ. κάνω hook shot απ' το 1 μέτρο, έτσι και είμαι υπό πίεση (ή με ακουμπήσουν) κατά 90% έχω αστοχήσει. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα, δεν είναι έτσι το πραγματικό μπάσκετ (πόσο μάλλον το ΝΒΑ). Αν ένας παίκτης τέτοιου επιπέδου σουτάρει με μια λογική πίεση από τα 1-2 μέτρα με ταμπλό, το πιθανότερο είναι ότι θα ευστοχήσει. Αμ δε...

 

Σε μία τουλάχιστον επίθεση που έπαιξα βόλεϊ στην αντίπαλη ρακέτα, κατάφερα να χάσω 3-4 συνεχόμενα σουτ ακριβώς κάτω από το καλάθι. Ανέβασα το contact shot στο 47 και πάλι όμως δεν είδα διαφορά (ίσως ελάχιστη). Θα δοκιμάσω αύριο να το πάω στο 49 και θα επανέλθω... Σιχτίρ πια. Μ' αυτά και μ' αυτά έχω φτάσει να σουτάρω σταθερά 20-25 τρίποντα σε κάθε αγώνα, αφού είναι ο πλέον σίγουρος τρόπος να σκοράρω (τουλάχιστον όσο οι παίκτες μου είναι ξεκούραστοι).

 

Η αλήθεια είναι οτι παίζεις και ελεινή ομάδα απο πλευράς άμυνας με 0 Defensive Anchor να κανει τον χωροφύλακα στη ρακέτα, ή wingmen να παίζουν τα passing lanes (νομίζω interceptor λέγεται το attribute). Με celtics / thunder που παίζω τελευταία η άμυνα είναι αστέρι (εκτός όταν κάνω εγώ βλακείες ή occassional AI brainfart ). Απο εκεί και πέρα υπάρχουν παιχνίδια που νομίζω πως το ΑΙ με κλέβει αλλά το ίδιο σκέφτομαι και στους πραγματικόυς αγώνες. Έβλεπα προχθές πάλι τα Playoff μεταξύ Grizzlies vs Clippers, 1st round, και ακόμα δεν έχω καταλάβει πως γύρισαν οι Clippers 25 πόντους διαφορά μέσα σε 9 λεπτά. Θέλω να πω πως αν θέλουμε τον ρεαλισμό του NBA συνεχής ανατροπές και σερί θα γίνονται συνέχεια. Και ναι ο εκρηκτικός DeRozan που είναι ταχύτατος θα φαίνεται σαν Jordan ενάντια στον Roy με τα σάπια γόνατα,ή ο Bargnani θα έχει πλεονέκτημα έναντι του κοντύτερου και αργότερου σβέρκου (Πεκοβιτς ) τραβώντας τον εκτός ρακέτας.

 

Όσον αφορά τα hook, και γενικά post game θα επιμείνω πως μάλλον φταίει το roster / sliders σου. Σε μένα αρκουν μια-δυο σωστά χρονισμένες προσποιήσεις και μια χαρά μπαίνουν με ποσοστό 50%+. Μετά αρχίζουν η βοήθειες απο την άμυνα αν είναι καλή η ομάδα και αναγκάζομαι να πασάρω.

 

ΥΓ. Παίξε το training σε post offense & defense. Υποθέτω πως το έχεις κάνει ήδη, απλά μπας και

[alimentas]

προσωπικα παντως οσα sliders κ να εχω δοκιμασει δεν με εχουν πησει να αλλαξω το all star-simulation.το παιχνιδι ΓΙΑ ΜΕΝΑ ετσι ειναι κ σωστο κ ευχαριστο κ δεν εχω δει ουτε ενα περιεργο αποτελεσμα μεχρι τωρα ουτε κλεψια.ακομα κ με τα sliders του fearthrow που ειναι ισως να καλυτερα που δοκιμασα ειδα κανα 2 θεματακια που με εκαναν να τ αλλαξω.το σημαντικοτερο στις επαναφορες τουλαχιστον 1-2 φορες σε καθε αγωνα ο παιχτης που κανει την πασα σε ελευθερο παιχτη παντα στελνει την μπαλα στα περιστερια κ χανω τζαμπα κατοχη.το 2ο ηταν τα υπερβολικα φαουλ με το παραμικρο.δεν μ αρεσει να παιζω run n gun μ αρεσει τα παιρνω τα φαουλ που δικαιουμε αλλα τα μισα απ αυτα που σφυριζονται δεν σφυριζονται ουτε στα play offs που οι διαιτησιες σοβαρευονται.το ξαναγραφω για να μην προκαλεσω κανα τσακωμο οτι ειναι καθαρα ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

[nzeppos]

@Malibu Εννοείται ότι έχω παίξει τις προπονήσεις αρκετές φορές, αν και δύσκολο να θυμάμαι απ' έξω όλες τις κινήσεις. Τα βασικά όμως τα κατέχω. Το πρόβλημά μου είναι να μπορώ να παίξω και χωρίς αυτά, δηλαδή να μην χρειάζονται απανωτές προσποιήσεις και... dream shakes α λα Χακίμ για να καταφέρω να βάλω ένα καλάθι από κάτω. Να μπορώ δηλαδή να σκοράρω και στα ίσια όταν σουτάρω από το μισό μέτρο με παίκτη 2.13. Είναι αλήθεια πάντως ότι η ομάδα μου δεν είναι πολύ σόι από άμυνα και έχει ελάχιστες λύσεις από τον πάγκο (ειδικά στους ψηλούς). Και συνήθως όσο καλός και να είναι ο αντίπαλος παίκτης, κάποια στιγμή καταφέρνω να βρω το "κλειδί" του και να τον κλείσω. Το θέμα είναι να μην αρχίσει να μπουμπουνάει άλλος μετά.

 

Το roster μου είναι το default και τα sliders είναι αυτά του fearwhatnow, με τη μοναδική αλλαγή ότι έχω ανεβάσει το contact shot από 45 σε 47 (και λογικά θα το πάω γύρω στο 49).

 

@alimentas Αυτό με τις επαναφορές το έχω δει κι εγώ αρκετές φορές, αν και πλέον προσέχω περισσότερο και την παθαίνω το πολύ μία φορά σε κάθε παιχνίδι. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο στα sliders, όσο στον τρόπο που εφαρμόζονται από τη μηχανή του 2k13. Αν θυμάμαι καλά το default pass accuracy είναι στο 50 και ο fearwhatnow το κατέβασε στο 47 για να έχουμε και καμια λάθος πάσα (ειδικά υπό πίεση, σε παγίδες κλπ). Τέτοιες πάσες έχω δει αρκετές και είναι σίγουρα ρεαλιστικές. Το κακό είναι όταν η ίδια ρύθμιση συχνά προκαλεί και λάθος πάσες που δεν γίνονται ούτε μία φορά ανά σεζόν, πχ. πάσα τριών μέτρων σε επαναφορά και χωρίς καμία πίεση.

 

Με τα φάουλ έχω κι εγώ ένα θέμα, γιατί πραγματικά πολλά από αυτά είναι μάλλον συζητήσιμα (σε βαθμό να θέλω να βάλω το replay για να δω αν όντως ακούμπησα τον αντίπαλο). Επειδή όμως αντίστοιχα φάουλ (άρα και βολές, περίπου 12-15 ανά αγώνα) παίρνω κι εγώ, δεν γκρινιάζω ιδιαίτερα. Σε προηγούμενα 2k το ΑΙ έπαιρνε τα σφυρίγματα πολύ πιο εύκολα από τους δικούς μας παίκτες και αυτό ήταν όντως εξαιρετικά εκνευριστικό.

[^giovanni^]

Τίποτα ούτε κι έτσι!

Λοιπον περασα τα win 8 και απο θεμα γραφικων οκ αν πας στο config και αλαξεις απο 50 hz σε 60hz γιατι απο το παιχνιδι μεχρι 50 παλι!!Στο benchmark 60Fps!αν ειχε και ηχο ολα κομπλε!! δεν μου παιζει στα 8 ηχο!!Θα τρελαθουμε φετος!

[nzeppos]

Επόμενη στάση η Quicken Loans Arena του Cleveland (σκεφθείτε τι θα γινόταν στην Ελλάδα αν μια ιστορική ομάδα ονόμαζε την έδρα της "Κλειστό Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου"). Με μία από τις μεγαλύτερες εμφανίσεις στη βραχύβια ιστορία μας, επικρατήσαμε με το εκκωφαντικό 60-80. Η διαφορά θα μπορούσε να ήταν πάνω από 25 πόντους, αλλά στα τελευταία λεπτά χαλαρώσαμε αρκετά και απλώς περιμέναμε το ύστατο σφύριγμα. Φήμες ότι ο προπονητής της ομάδας μας πήρε τεχνική ποινή επειδή επέμενε να φωνάζει στους διαιτητές "έεεεεεληξεεεεε, τέλοοοοος, σφύρα τοοοοοοοο" πέντε λεπτά πριν την κανονική λήξη του αγώνα, ελέγχονται ως ανακριβείς.

 

Το παιχνίδι ξεκίνησε χαλαρά και για τις δύο ομάδες. Μετά τις 2 τελευταίες άδοξες ήττες, αυτή τη φορά ακολουθήσαμε τη φιλοσοφία που δεν χάνει ποτέ (ακόμα κι αν χάσει), γνωστή ως "όσα φάμε κι όσα βάλουμε". Το αποτέλεσμα ήταν το τέλος της πρώτης περιόδου να μας βρει με προβάδισμα με 16-21. Ο σαπιογόνατος Roy οργίασε με 10 πόντους σε 6 λεπτά. Οι δε Cavs μας έπιασαν μάλλον απροετοίμαστους γιατί επέμεναν να μπουκάρουν στη ρακέτα με κάθε τρόπο γνωστό στον άνθρωπο από καταβολής πολιτισμού. Από τα 6 τους καλάθια, τα 5 ήταν εντός του ζωγραφιστού.

 

Η δεύτερη περίοδος ακολούθησε τα χνάρια της πρώτης και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Λύκων να πάρουν σημαντικό προβάδισμα, η διαφορά πάντα κυμαινόταν μεταξύ των 3 και 6 πόντων. Τελικά το ημιχρόνιο έληξε με σκορ 34-37 και όπως σωστά σημείωσε ένας τυχαίος -αλλά σοφός- τύπος που στεκόταν έξω από τα αποδυτήριά μας με μια σφουγγαρίστρα στον ώμο: "έχεις δει ποτέ κανα λύκο με φιλότιμο;" Σιωπηρά ομολόγησα ότι είχε δίκιο.

 

Στην τρίτη περίοδο άλλαξαν τα πάντα. Η ομάδα έκανε το πιο ονειρεμένο οκτάλεπτο από την εποχή που οι Bulls '92 γύρισαν διαφορά 15 πόντων στην τελευταία περίοδο και έκαναν το 4-2 επί των Blazers, παίρνοντας το δεύτερο πρωτάθλημά τους. Το επί μέρους σκορ ήταν 12-24 με 5/7 τρίποντα, εξαιρετική άμυνα και απίστευτο σερί 0-16. Κάποια στιγμή το γήπεδο άρχισε να γιουχάρει έντονα τους Cavaliers και μπορείτε μόνο να φανταστείτε τη βροχή από κατάρες για τον Λεπρό και τη μάνα του. Με τη διαφορά στους 15 πόντοι (sic), τα τελευταία οκτώ λεπτά ήταν τυπική διαδικασία και απλώς φυλάγαμε τον κ... μας. Παρ' ολ' αυτά βάλαμε 2 τρίποντα ακόμα και τελειώσαμε το δεύτερο ημίχρονο με το εντυπωσιακό 7/10 (και 11/20 συνολικά). Το σκορ κάποια στιγμή έφτασε το 49-71 αλλά κάτι το αδιάφορο του αγώνα, η δεύτερη πεντάδα και κυρίως η φουσκωμάρα λόγω των κρεπών που έφαγα στο ημίχρονο (και μου έπεσαν βαριές) δεν μας βοήθησαν να επεκτείνουμε το θρίαμβό μας.

 

Από τον αγώνα οι στατιστικολόγοι ξεχώρισαν τα εξής:

• Roy 24π με 4/4 τρίποντα
  
• Love 24π, 5ρ με 10/16 FG (με 7 δίποντα πρέπει να έκανε ρεκόρ για φέτος! Συνήθως σκοράρει περισσότερα τρίποντα παρά δίποντα)
  
• Πέκος και Κιριλένκος 8 πόντοι έκαστος και συνολικά 11 ριμπάουντ, πολύ συμπαγής εμφάνιση
  
• Ridnour τεράστιο comeback με 9π.
  
• Ρούμπιος μηδέν πόντοι με 0/5 σουτ, ένα ριμπάουντ (κι αυτό προς το τέλος) αλλά 10 ασίστ. Απέδειξε πώς πρέπει να παίζει ο γνήσιος PG. Μόνο ένας τέτοιος παίκτης θα είχε θέση στην ομάδα μου. Σας τους χαρίζω τους σύγχρονους scoring PGs στιλ Rose, Westbrook και το κακό συναπάντημα. Ο PG είναι για να κουβαλάει μπάλα και να οργανώνει όλο το παιχνίδι, χωρίς να σκέφτεται το πόσα σουτ θα πάρει.
  

Από τους αντίπαλους οι Miles, Irving και Waiters πέτυχαν διψήφιο αριθμό πόντων. Ο -δολοφόνος- Βαρεχάος έμεινε στο απόλυτο μηδέν παρά τα 20 λεπτά συμμετοχής του. Η ταχεία της Μινεσότα αναχώρησε ήδη για Σαν Αντόνιο και φτάνει σε 2 μέρες. Ε ρε γλέντια, οι Τεξανοί ήδη άρχισαν να αναρωτιούνται αν τρώγεται η μπριζόλα λύκου.

[alex_82]

Λοιπον περασα τα win 8 και απο θεμα γραφικων οκ αν πας στο config και αλαξεις απο 50 hz σε 60hz γιατι απο το παιχνιδι μεχρι 50 παλι!!Στο benchmark 60Fps!αν ειχε και ηχο ολα κομπλε!! δεν μου παιζει στα 8 ηχο!!Θα τρελαθουμε φετος!

 

Προφανώς επείδη τα Win8 είναι καινούργιο λειτουργικό ίσως δεν τα υποστηρίζει το παιχνίδι (όταν σχεδιάστηκε υπήρχαν μέχρι τα win7) και ίσως γι'αυτο δεν έχει ήχο. Αλλά είναι ανάγκη να δοκιμάζουμε άλλα λειτουργικά και διάφορους τρόπους για να το πετύχουμε; Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε με τα win7 και βάσει των καρτών γραφικών που έχουμε να μπορεί να lockάρει στα 60fps μέσα από το παιχνίδι και να παίζει μια χαρά ομαλά χωρίς ίχνος κολλήματος από χαμηλό framerate. Τώρα γιατί αυτό δεν συμβαίνει πραγματικά ακόμα αναρωτιέμαι (ενώ άλλοι δεν έχουν τέτοιο θέμα).

[nzeppos]

Ορίστε για ποιό ακριβώς πράγμα γκρινιάζω...

 

 

Υπ' όψιν ότι είναι τουλάχιστον η πέμπτη φορά (τόσο από τη μεριά μου, όσο και από των Spurs) που κάτι παρόμοιο γίνεται στον ίδιο αγώνα. Το contact shot το ανέβασα στο 48 και θα πάει σίγουρα στο 49, ενώ κατά πάσα πιθανότητα θα ανεβάσω και το close shot. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Το χειρότερο είναι ότι στα περισσότερα από αυτά τα σουτ το ξέρω ότι θα το χάσω με το που κάνω το πρώτο βήμα (πριν καν φτάσω στο σουτ). Το ίδιο ισχύει και για τα σουτ του ΑΙ βέβαια. Αν ο αμυντικός ακουμπάει τον επιθετικό ή τον έχει βγάλει εκτός ισορροπίας, μιλάμε για 90% αστοχία και λίγα λέω. Έλεος.

 

edit: Ο αγώνας πάντως δεν χρήζει απολύτως καμίας κριτικής. Αυτά που έγιναν ξεπερνούν και την πλέον καλπάζουσα φαντασία. Όταν τράβηξα το video (στα τέλη της τρίτης περιόδου) η διαφορά είχε φτάσει τους 10 πόντους υπέρ των Spurs (39-29) και θεώρησα ότι ο αγώνας είχε τελειώσει. Όχι τόσο λόγω της ψαλίδας του σκορ όσο του τρόπου που αγωνιζόμασταν. Εξαιρετικά χαμηλό σκορ, άπειρα άστοχα σουτ από όλες τις αποστάσεις, γενικός πανικός σε άμυνα και κυρίως σε επίθεση κλπ.

 

Αυτό που ακολούθησε δύσκολα περιγράφεται με λόγια:

• Off-balance buzzer beater τρίποντο του Ρούμπιου από τα 8,5 μέτρα. Σκορ 39-32.
  
• Δύο δίποντα των Ridnour και Love (ο οποίος μέχρι τότε έκανε ντροπιαστική εμφάνιση με 2π. και 0/5 τρίποντα), σκορ 41-36.
  
• Καλάθι και φάουλ του Love που δείχνει να ξυπνάει, έστω και αργά. Σκορ 41-39.
  
• Μεγάλο τρίποντο του Budinger από την κορυφή, α λα Eddie Johnson. Με το που έπιασε την μπάλα, εκτέλεσε αμέσως και 43-42.
  
• 2 βολές του Love και στα καπάκια τεράστιο τρίποντο του Κιριλένκου! Σκορ 45-47. Περάσαμε μπροστά, αν είναι δυνατόν. Σερί 6-18 και η αρένα βράζει.
  
• Τρίποντο του Roy! 46-50, πήραμε και διαφορά! Οι Τεξανοί έχουν ήδη βγάλει τα δίκανα και στήνονται κρεμάλες.
  
• Μεγάλο καλάθι ο Ρούμπιος στα 51" και 48-52. Πλέον είμαστε το φαβορί.
  
• Τιτανομεγιστοτεράστιο τρίποντο του Love στα 33"! Το πρώτο του (1/6 3π. και 3/11 FG). 49-55 και πρακτικά το παιχνίδι τελειώνει. Μεγάλε γίγαντα Love, δόκτωρ νούμερο ένα! MVP με 12π. και 7ρ.
  

Τελικό αποτέλεσμα 49-57, με επί μέρους σερί 10-28 από τότε που άνοιξε η διαφορά. Μας έσωσαν τα απανωτά τρίποντα και η "constant pressure" άμυνα απελπισίας. Το ακόμα πιο εκπληκτικό ήταν πως συνολικά είχα μόλις 6/13 τρίποντα. Ούτε κατάλαβα πώς πήρα τόσες λίγες προσπάθειες, συνήθως μια 20άρα την έχω για πλάκα (πολλές φορές και περισσότερα). Δεν το είπα ούτε του παπά και έτρεξα να προλάβω το αεροπλάνο της επιστροφής για τη θαλπωρή της Μινεάπολης. Home sweet home, τώρα που πιάνουν και τα κρύα είναι ό,τι πρέπει. Σε τρεις νύχτες ακριβώς ετοιμάζουμε επιδρομή στο μαντρί των Wizards.

 

Από τα Σπιρούνια ο Τέως-Λονγκόριας είχε 14π. με 6/15, ο Duncan 11-6 ενώ οι Ginobili και Jackson είχαν συνολικά 4/18 σουτ και δεν μας προβλημάτισαν ιδιαίτερα. Αυτός που πραγματικά κόντεψε να μας κλείσει το σπίτι ήταν ο σέντερ Blair με 10ρ. (τα μισά επιθετικά).

Επεξ/σία 29 Οκτωβρίου 2012 από nzeppos

[Mallibu]

Ορίστε για ποιό ακριβώς πράγμα γκρινιάζω...

 

 

Υπ' όψιν ότι είναι τουλάχιστον η πέμπτη φορά (τόσο από τη μεριά μου, όσο και από των Spurs) που κάτι παρόμοιο γίνεται στον ίδιο αγώνα. Το contact shot το ανέβασα στο 48 και θα πάει σίγουρα στο 49, ενώ κατά πάσα πιθανότητα θα ανεβάσω και το close shot. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Το χειρότερο είναι ότι στα περισσότερα από αυτά τα σουτ το ξέρω ότι θα το χάσω με το που κάνω το πρώτο βήμα (πριν καν φτάσω στο σουτ). Το ίδιο ισχύει και για τα σουτ του ΑΙ βέβαια. Αν ο αμυντικός ακουμπάει τον επιθετικό ή τον έχει βγάλει εκτός ισορροπίας, μιλάμε για 90% αστοχία και λίγα λέω. Έλεος.

 

edit: Ο αγώνας πάντως δεν χρήζει απολύτως καμίας κριτικής. Αυτά που έγιναν ξεπερνούν και την πλέον καλπάζουσα φαντασία. Όταν τράβηξα το video (στα τέλη της τρίτης περιόδου) η διαφορά είχε φτάσει τους 10 πόντους υπέρ των Spurs (39-29) και θεώρησα ότι ο αγώνας είχε τελειώσει. Όχι τόσο λόγω της ψαλίδας του σκορ όσο του τρόπου που αγωνιζόμασταν. Εξαιρετικά χαμηλό σκορ, άπειρα άστοχα σουτ από όλες τις αποστάσεις, γενικός πανικός σε άμυνα και κυρίως σε επίθεση κλπ.

 

Αυτό που ακολούθησε δύσκολα περιγράφεται με λόγια:

• Off-balance buzzer beater τρίποντο του Ρούμπιου από τα 8,5 μέτρα. Σκορ 39-32.
  
• Δύο δίποντα των Ridnour και Love (ο οποίος μέχρι τότε έκανε ντροπιαστική εμφάνιση με 2π. και 0/5 τρίποντα), σκορ 41-36.
  
• Καλάθι και φάουλ του Love που δείχνει να ξυπνάει, έστω και αργά. Σκορ 41-39.
  
• Μεγάλο τρίποντο του Budinger από την κορυφή, α λα Eddie Johnson. Με το που έπιασε την μπάλα, εκτέλεσε αμέσως και 43-42.
  
• 2 βολές του Love και στα καπάκια τεράστιο τρίποντο του Κιριλένκου! Σκορ 45-47. Περάσαμε μπροστά, αν είναι δυνατόν. Σερί 6-18 και η αρένα βράζει.
  
• Τρίποντο του Roy! 46-50, πήραμε και διαφορά! Οι Τεξανοί έχουν ήδη βγάλει τα δίκανα και στήνονται κρεμάλες.
  
• Μεγάλο καλάθι ο Ρούμπιος στα 51" και 48-52. Πλέον είμαστε το φαβορί.
  
• Τιτανομεγιστοτεράστιο τρίποντο του Love στα 33"! Το πρώτο του (1/6 3π. και 3/11 FG). 49-55 και πρακτικά το παιχνίδι τελειώνει. Μεγάλε γίγαντα Love, δόκτωρ νούμερο ένα! MVP με 12π. και 7ρ.
  

Τελικό αποτέλεσμα 49-57, με επί μέρους σερί 10-28 από τότε που άνοιξε η διαφορά. Μας έσωσαν τα απανωτά τρίποντα και η "constant pressure" άμυνα απελπισίας. Το ακόμα πιο εκπληκτικό ήταν πως συνολικά είχα μόλις 6/13 τρίποντα. Ούτε κατάλαβα πώς πήρα τόσες λίγες προσπάθειες, συνήθως μια 20άρα την έχω για πλάκα (πολλές φορές και περισσότερα). Δεν το είπα ούτε του παπά και έτρεξα να προλάβω το αεροπλάνο της επιστροφής για τη θαλπωρή της Μινεάπολης. Home sweet home, τώρα που πιάνουν και τα κρύα είναι ό,τι πρέπει. Σε τρεις νύχτες ακριβώς ετοιμάζουμε επιδρομή στο μαντρί των Wizards.

 

Από τα Σπιρούνια ο Τέως-Λονγκόριας είχε 14π. με 6/15, ο Duncan 11-6 ενώ οι Ginobili και Jackson είχαν συνολικά 4/18 σουτ και δεν μας προβλημάτισαν ιδιαίτερα. Αυτός που πραγματικά κόντεψε να μας κλείσει το σπίτι ήταν ο σέντερ Blair με 10ρ. (τα μισά επιθετικά).

 

 

 

 

Απολαυστική περιγραφή Keep us updated!

Ρε συ στο βίντεο, πρέπει να φταίνε τα custom sliders. Σε allstar difficulty / simulation sliders κάτι τέτοια σουτ σαν αυτο του βίντεο δε χάνονται.

 

Παρεπιπτόντως στο θέμα traditional point guard, συμφωνώ και επαυξάνω αλλα μην ξεχνάς πως στους Rose / Westbrook πέφτει το βάρος στο σκοράρισμα αφού αποτελούν την Νο1 & Νο2 αντίστοιχα επιλογή στην επίθεση. Αντιθέτως, Rondo / Rubio & Paul μπορούν να πάρουν όλο το παιχνίδι στις πλάτες τους χωρίς να πάρουν σουτ επειδή έχουν το κατάλληλο supporting cast.

Προσωπικη άποψη βέβαια πως το στυλ παιχνιδιού που τα συνδιάζει όλα και με αφήνει με το στόμα άνοιχτο είναι του Steve Nash. Έρωτας αγιάτρευτος

Επεξ/σία 29 Οκτωβρίου 2012 από Mallibu

[nzeppos]

Όπως είπα θα ανεβάσω ακόμα περισσότερο το contact shot (από 48 σε 49) αλλά και το inside shot (από 45 μάλλον σε 47, γιατί μια σύντομη δοκιμή σε 46 δεν μου έκανε διαφορά). Πέραν αυτών των δύο, δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερες αλλαγές στα sliders.

 

Για τους PG συμφωνώ με αυτό που λες. Γενικά θεωρώ ότι είναι θέμα αρχής να μην κρατάει συνέχεια ένας παίκτης την μπάλα. Τα παλιότερα χρόνια βλέπαμε επιθέσεις των 30", όπου η μπάλα μπορεί να άλλαζε μόνο 2-3 φορές (καμια φορά και καθόλου), όμως το μπάσκετ έχει εξελιχθεί. Όταν λοιπόν ένας παίκτης αναλαμβάνει και το κατέβασμα και την οργάνωση και την εκτέλεση (βλ. scoring PG), τότε έχουμε θέμα. Γι' αυτό ποτέ δεν μου άρεσαν παίκτες όπως ο Iverson, ο Rose, ο Westbrook, o Monta Ellis κλπ. Αντιθέτως λατρεύω παίκτες όπως τον Nash (που ανέφερες), τον Kidd, το CP3 και φυσικά το Rondo. Ίσως επειδή από τότε που έπαιζα μπάσκετ στα νιάτα μου προτιμούσα (και προτιμώ) να δώσω μια καλή ασίστ, παρά να βάλω ένα ωραίο καλάθι.

 

Όταν βέβαια όλη η ομάδα έχει στηθεί γύρω σου όπως πχ. οι Bulls με τον Rose, τότε δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα, δεν υπάρχει εναλλακτική. Πρέπει να πετυχαίνεις μια 25άρα κάθε βράδυ αλλιώς...

[nikos21aek]

Να αλλάξεις παίχτες δοκίμασες; Μερικοί παίχτες είναι κακοί στα εξ επαφής και μερικοί όχι. Ο κάθε παίχτης έχει τις δικές του κινήσεις. Άμα πας με τον Πέκοβιτς να βάλει καλάθι με ταμπλό χωρίς να κοιτάει την μπασκέτα πίσω από την πλάτη πως περιμένεις να μπεί; Ή κάρφωσέ την ή κάνε μια προσποίηση να γυρίσει καλύτερα. Και εγώ με τους Μπούλς Μπούζερ και Νόα δεν σταυρώνουν καλάθι εξ επαφής αν μαρκάρονται ειδικά ο Μπούζερ ακόμη και αμαρκάριστος αλλά έτσι είναι και στην πραγματικότητα. Με τον Rose σβούρες να γυρίσω κάτω από το καλάθι και να με μαρκάρουν 3 κατά 90% θα μπεί. Με τον Χάουαρντ μια που την ακουμπάει και μία που καρφώνει όπως και αν είναι γυρισμένος.

[nzeppos]

Ε δεν έχεις άδικο, αλλά δεν είναι μόνο θέμα παίκτη. Πχ. στον ίδιο αγώνα έχασα layup με τον Ridnour, ο οποίος έβγαινε μόνος του στον αιφνιδιασμό και ελάχιστα πριν αφήσει την μπάλα ο αντίπαλος τον έσπρωξε ανεπαίσθητα από πίσω (εχμ...). Παρόμοια σουτ με του Πέκου έχασε και το Duncan, ο Ginobili, o Parker κλπ. Δεν λέω ότι όλα αυτά θα έπρεπε να μπαίνουν, όμως άλλο να έχουμε σε τέτοιες περιπτώσεις μια ευστοχία 40-50% και άλλο 10% (και αν). Τελοσπάντων, θα δοκιμάσω τα sliders που είπα και θα επανέλθω.

[nzeppos]

Παρκάραμε το φορτηγό, ξεφορτώσαμε το σιδηρομετάλλευμα μαζί με τα Κλαρκ και το δρομολόγιο Γλασκώβη-Μάντσεστερ τέλειωσε αίσια με +10 χιλιαρικάκια στην τσέπη.

 

Στη συνέχεια τηλεμεταφερθήκαμε (με alt-tab) μέχρι τη Μινεάπολη, φορέσαμε το καλό μας κουστούμι, πήραμε καλού-κακού μια ομπρέλα και ξηρά τροφή-πατατάκια (αν και μάλλον δεν θα χρειαστούν) και κατηφορίσαμε για το Target Center. Αντίπαλοι οι Wizards των Wall και σία, θεωρητικά εύκολος αντίπαλος για τα σουβλερά δόντια των Λύκων. Καθίσαμε λοιπόν αναπαυτικά στον πάγκο, βάλαμε μια τελεόραση (sic) στην γωνιακή καρέκλα για να βλέπουμε CNN, CBS και Τράγκα στο Kontra και περιμέναμε τη λήξη του αγώνα.

 

Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως τα περιμέναμε. Οι Μάγοι της Washington μας χτύπησαν στο αδύνατο σημείο, γνωστό τοις πάσι πλέον, τη ρακέτα. Με συνεχείς μπούκες βρέθηκαν να προηγούνται 6-13 και ήδη άρχισαν οι πρώτες μουρμούρες από την εξέδρα. Χαμηλώσαμε λίγο το σχήμα και με αρχιοπλαρχηγό τον Ρούμπιο (8 συνεχόμενοι πόντοι) προλάβαμε να πάρουμε κεφάλι με το τέλος της περιόδου (17-16).

 

Στο επόμενο οκτάλεπτο κινηθήκαμε σε παρόμοια επίπεδα απόδοσης, γυρίσαμε αρχικά σε ζώνη 2-3, μετά σε 3-2 και με μπροστάρη το Roy και τον Πέκο βρεθήκαμε να νικάμε 39-35 στο ημιχρόνιο. Κάπου εκεί ανάψαμε ένα τσιγαράκι μέσα στα αποδυτήρια, βάλαμε να ψήσουμε ένα γρήγορο γκαϊφέ και συνειδητοποιήσαμε το μεγάλο μας πρόβλημα. Ο ρούκι Beal είχε ντυθεί Jordan και με 19 πόντους (8/11 σουτ, ffs) κρατούσε μόνος του όλους τους Wizards! Έπρεπε να τον κλείσουμε πάση θυσία... Το καλό ήταν πως χάρη στην αιματηρή προπόνηση (και την μικρή αλλαγή στα sliders -> contact shot:49, inside shot:47) δεν χρειάστηκε να καταφύγουμε στα κλασικά απανωτά τρίποντα (μόλις 4/8) και πετύχαμε άνετα 14 πόντους εντός ζωγραφιστού (18 οι Wizards).

 

Η τρίτη περίοδος ξεκίνησε ιδανικά. 7 πόντοι των δύο ψηλών (Πέκος και Αγάπης) μας έδωσαν επιτέλους σημαντικό προβάδισμα (41-31). Οι Μάγοι όμως δεν κοιμόσαντο και εκμεταλλεύτηκαν την παραδοσιακή αδυναμία της ζώνης 3-2 (με lock down paint), τις γωνίες. Ο Ariza με δύο τρίποντα α λα Σούμποτιτς μείωσε στους 4 πόντους. Στη συνέχεια ένα κάρφωμα του Beal από καθαρή θέση offside, μας έστειλε πάλι το σκ... στην κάλτσα. Ευτυχώς στο υπόλοιπο της περιόδου ανέλαβαν οι Roy/Love και αποκατέστησαν κάπως την τάξη. Σε συνδυασμό με την αλλαγή σε πιεστικό man-to-man με παγίδες και τον περιορισμό (επιτέλους!!!) του Beal, κλείσαμε την περίοδο με 57-51 (αρκετά ψηλό σκορ για οκτάλεπτα). Ευτυχώς, γιατί κάποια στιγμή είχα αρχίσει να πιστεύω ότι αν ο Beal συνέχιζε έτσι, θα ξεπερνούσε τους 81 πόντους του Kobe.

 

Η τελευταία περίοδος ξεκίνησε με κάρφωμα των Wizards, μεγάλο τρίποντο του Κιριλένκου, κάρφωμα των Wizards και -μαντέψτε- κάρφωμα των Wizards. Το σκορ διαμορφώθηκε σε 60-57 και πήραμε αμέσως timeout για να καθαρίσουμε το παρκέ απ' τον κρύο ιδρώτα που μας είχε λούσει.

 

Ένα πράγμα μόνο θα γράψω. Το τελικό σκορ: 78-57.

 

Καταλαβαίνετε τι έγινε μετά το timeout. Το καλάθι μετατράπηκε σε βαρέλι, οι Wizards εγκλωβίστηκαν καθέτως και οριζοντίως (3/14 σουτ στην 4η περίοδο), οι Roy/Love συνέχισαν να κελαηδάνε ποικιλοτρόπως και ο Ρούμπιος μοίραζε απλόχερα ασίστ. Εκπληκτικό σερί 18-0 που ολοκληρώθηκε με buzzer beater του Barea, σιγά μην τους τη χάριζα στην τελευταία επίθεση.

 

Από τα ομαδικά στατιστικά ξεχώρισαν τα μόλις 4 λάθη μας (άνετα παγκόσμιο ρεκόρ Αμερικής) και τα 8/19 τρίποντα. MVP ο Ρούμπιος με μαγική εμφάνιση (10π. 5ρ. 10 ασίστ και μία εκπληκτική τάπα πάνω σε layup του Wall), ενώ σιγοντάρισαν οι Roy (19π), Love (17-9), Πέκος (9-6 με 4/4 FG), Barea (3/3 τρίποντα), Κιριλένκος (8-4) κλπ. Από τους -μαθητευόμενους- Μάγους ο Beal έκανε την εμφάνιση της ζωής του (career high 29π με 12/20 και 7ρ, όλα αυτά σε 22') ενώ όλοι οι υπόλοιποι έμειναν σε μονοψήφιο αριθμό πόντων (μόλις 3 ο Wall, αλλά με 7 ασίστ).

 

Μετά το θρίαμβο και την τέταρτη συνεχόμενη νίκη, αποχαιρετήσαμε τους Washington Wizards με δώρο μια φουσκωτή βάρκα telemarketing και ένα ζευγάρι κουπιά. Εκεί που πάνε μάλλον θα τα χρειαστούν (ήδη 3 μύρια κόσμος χωρίς ρεύμα λέει το CNN)...

Επεξ/σία 30 Οκτωβρίου 2012 από nzeppos

[fitdante]

Τελικα το παιχνιδι μπορει ν σε ξενερωσει αφανταστα!!ΤΕΡΑΣΤΙΟ glitch το ολο παιχνιδι!Στο my careeer και αφου τελειωσα με το all star dunk contest το παιχνιδι τρεχει σε sim μεχρι να φτασουν τ playoff!!Ελεος ρε...60 ευρω παιχνιδι και ταχα μου για pre order μαζι και το all star add σαν κινητρο αγορας κ φτανει η στιγμη μετα απο 52 παιχνιδια ν δεις ν συμβαινει αυτο!!τελικα η 2Κ ειναι απαραδεκτη!!Patch για τ 1,patch για τ αλλο, patch για κατι αλλο.Ολο προβληματα που εμφανιζονται στην πορεια...Κανονικα θα επρεπε ν μν αγορασει κανεις μας το παιχνιδι παρα τ οσα καλα εχει μηπως κ σταματουσαν απο την 2Κ την κοροιδια...Στο επισημο site βλεπεις μονο παραπονα και αυτοι τι κανουν??Απλα μας γραφουν ολους τους gamers...αισχος...Οποιος ενδιαφερεται για το my career αν εχει το παραπανω "εξτρα υλικο" ας τ διαγραψει για ν γλυτωσει αυτο το τεραστιο epic fail...και ξεχασα ν αναφερω οτι η παιχτουρα μας στα endorsements μετα απο το αντ ον απλα δν φαινεται!Βλεπεις μονο κατι φωτα που τρεμοπαιζουν οπως κ κατι κουκιδες...Αυτο σιγα,αφου θελαν ν τ καταστρεψουν,ε οκ...αλλα το my career γενικα ν τ σπασουν ετσι?Οποτε προσοχη παιδες!

[nzeppos]

Μιλάμε για κανονικούς αγώνες ή για key games; Γιατί μέχρι πέρσι όταν έπαιζες key game, συνήθως λίγο μετά το All Star game όχι μόνο μπορεί να περνούσε ολόκληρος μήνας χωρίς τέτοιο αγώνα, αλλά ακόμα κι αν έπαιζες σε έβαζε μέσα κανα ημίχρονο το πολύ.

 

Γενικά πάντως φέτος δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με My career, πρώτη φορά από τότε που βγήκε το mode. Έχει τόσα bugs που δεν αξίζει τον κόπο. Μόνο association.