Ερώτηση προς κινηματογραφόφιλους

[NemeSis1990]

Καλησπέρα σας.

 

Το θέμα που θα θίξω θα ήθελα να μείνει σε αυτόν τον τομέα για να ακούσω τις απόψεις των σινεφίλ και όχι όποιου ναναι στο μπλαμπλά.

 

Έχω σταματήσει να βλέπω τις ταινίες που έβλεπα παλαιότερα, δηλαδή blockbusters και γενικά ότι καινούργιο βγαίνει και βλέπει ο πολύς ο κόσμος. Τα τελευταία τρία χρόνια έχω επικεντρωθεί σε ταινίες ορόσημα. Έχω δει όλο το τοπ250 του imdb (οι 150 είναι πριν το 1990). Οι περισσότερες ταινίες είναι παλιές αλλά μέχρι σήμερα θεωρούνται σήματα κατατεθέν του κινηματογράφου. Βραβευμένες, ταινίες με νόημα και συναίσθημα, συγκλονιστικές ερμηνείες ηθοποιών και ξεχωριστή άποψη σκηνοθέτη. Το θέμα λοιπόν είναι ότι έχω αποκοπεί από τους φίλους μου που βλέπουν ''ότι καινούργιο βγαίνει'', σε σημείο που όταν τους εξηγώ τα βασικά, με αποκαλούν κουλτουριάρη, απόλυτο και στενόμυαλο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν την έχω ''δει κάπως'' ούτε θέλω να θίξω την επιλογή τους να βλέπουν ότι θέλουν. Ωστόσο, δεν μπορώ να ακούω όταν σχολιάζουν τον κάθε τυχάρπαστο ηθοποιό του σήμερα που μόνο η ομορφιά τους τραβάει την προσοχή ή την οποιαδήποτε τυχάρπαστη ταινία που έτυχε να δούνε στο σινεμά. Επίσης, προσπάθησα με λογική να τους εξηγήσω ότι το μόνο ποιοτικό χαρακτηριστικό που έχει μια πρόσφατη ταινία, όταν πηγαίνουν και την νοικιάζουν από το seven, είναι το ότι είναι ΠΡΟΣΦΑΤΗ. Δηλαδή, μόνο το ότι γυρίστηκε πριν μερικούς μήνες ή χρόνια σημαίνει για αυτούς ότι είναι καλή και πρέπει να την επιλέξουν αντί κάποιας παλιότερης και καταξιωμένης. Προσωπικά μετά από το πέρασμα που έκανα σε παλιότερες ταινίες, οι σημερινές μου φαίνονται σκουπίδια, με την πλήρη έννοια της λέξης. Και αν εξαιρώ κάποιες, είναι το 1%. Παράλληλα, μου είπαν σαν επιχείρημα ότι κάθε ταινία κάτι έχει να σου δώσει. Συμφώνησα, ωστόσο νιώθω ότι είναι τόσο ρηχά τα νοήματα σε αυτά που βλέπουν, που εγώ τέτοιες ταινίες της ξεχνάω την επόμενη μέρα.

 

Θα ήθελα να μου πούνε άτομα που έχουνε δει ταινίες και έχουν μια εμπειρία στον τομέα του σινεμά, αντιλαμβάνεστε την αισθητική διαφορά; Μήπως εγώ έχω ψωνιστεί όταν βλέπω Μπέργκμαν, Κουροσάβα και Αγγελόπουλο και πρέπει να αρκεστώ στην μετριότητα του σήμερα;

[fearwhatnow]

Θιγεις πολλα θεματα αλλα οι απαντησεις ειναι απλες:

 

1ον, μην δινεις σημασια στο τι λενε ή βλεπουν οι φιλοι σου.Ο καθενας κανει τις επιλογες του.

2ον, τα διαφορετικα κινηματογραφικα γουστα δεν ειναι λογος αποκοπης απο φιλους.

3ον, ναι ειναι ταινιες με ανυπαρκτα νοηματα αυτες που βλεπουν.Μην τις βλεπεις, συνεχισε να τους επισημαινεις την αποψη σου χωρις να προσπαθεις να την επιβαλλεις.

4ον, δεν υπαρχει αισθητικη διαφορα με τις παλιες κλασικες καλες ταινιες.Με τις παπαριες του Hollywood ναι υπαρχει διαφορα αλλα βγαινουν απιστευτες ταινιες καθε χρονο, αληθινα διαμαντια της Τεχνης που ξεπερνουν πολλες φορες τις κλασικες παλιες.Θελει ψαξιμο αλλα και ανοιχτο μυαλο στην θεαση αυτων των ταινιων.Ενα πραγμα που μισω ειναι η προσκολληση στο παρελθον.Καλες και χρυσες οι παλιες ταινιες αλλα δεν μπορουμε συνεχεια να απαρνιομαστε το παρον και τους νεους σκηνοθετες.

5ον, το οτι ειδες το τοπ 250 του imdb δεν σημαινει οτι ειδες τις καλυτερες ταινιες.Ανεξαρτητες παραγωγες ειχαμε και το '60 και το '70, ταινιες-χρυσος που ουτε καν στο τοπ 1000 δεν ειναι.Και παλι ειπαμε θελει ψαξιμο και καθοδηγηση απο καποιον που γνωριζει.

6ον, ο Αγγελοπουλος δεν κολλαει πουθενα με τους αλλους 2 τιτανες.Ειδικα στην Αν.Ευρωπη υπαρχουν περι τους 100 σκηνοθετες που ειναι κλασεις ανωτεροι του Αγγελοπουλου.

[giorgospan]

Ενα πραγμα που μισω ειναι η προσκολληση στο παρελθον.Καλες και χρυσες οι παλιες ταινιες αλλα δεν μπορουμε συνεχεια να απαρνιομαστε το παρον και τους νεους σκηνοθετες.

 

Αυτό. Έχεις κάθε δικαίωμα να προτιμάς τους παλιότερους σκηνοθέτες/ηθοποιούς που ομολογουμένως έδιναν περισσότερα από πολλούς σήμερα με πολύ λιγότερα μέσα στα χέρια τους. Ωστόσο μην απαξιώνεις άλλους σκηνοθέτες του σήμερα μόνο και μόνο επειδή κάνουν/παίζουν σε ταινίες τον 21ο αιώνα. Για παράδειγμα(μη με πυροβολείτε, δε το συγκρίνω με κανέναν, απλή αναφορά κάνω που μόλις ήρθε στο μυαλό μου) ο Tarantino στο Inglourious Basterds έκανε παπάδες σκηνοθετικά και δε μπορείς να τον απαξιώνεις μόνο και μόνο επειδή η ταινία έγινε το 2009 και όχι το '69. Και πάλι δε λέω ότι ο Tarantino είναι καλύτερος σκηνοθέτης από τους παλιούς γίγαντες, ούτε ότι είναι ο καλύτερος σύγχρονος σκηνοθέτης, απλο παράδειγμα δίνω.

[gatokoritso]

Το θέμα λοιπόν είναι ότι έχω αποκοπεί από τους φίλους μου που βλέπουν ''ότι καινούργιο βγαίνει'', σε σημείο που όταν τους εξηγώ τα βασικά, με αποκαλούν κουλτουριάρη, απόλυτο και στενόμυαλο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν την έχω ''δει κάπως'' ούτε θέλω να θίξω την επιλογή τους να βλέπουν ότι θέλουν. Ωστόσο, δεν μπορώ να ακούω όταν σχολιάζουν τον κάθε τυχάρπαστο ηθοποιό του σήμερα που μόνο η ομορφιά τους τραβάει την προσοχή ή την οποιαδήποτε τυχάρπαστη ταινία που έτυχε να δούνε στο σινεμά. Επίσης, προσπάθησα με λογική να τους εξηγήσω ότι το μόνο ποιοτικό χαρακτηριστικό που έχει μια πρόσφατη ταινία, όταν πηγαίνουν και την νοικιάζουν από το seven, είναι το ότι είναι ΠΡΟΣΦΑΤΗ.

χμμ για πες και αλλα.πχ αγαπημενη ταινια,τι σου τη σπαει στης ταινιες τωρα?

[Επισκέπτης]

Συμφωνώ σε όλα με τον fearwhatnow, εκτός από την άποψή του για τον Αγγελόπουλο, που αδυνατώ να καταλάβω γιατί τον σνομπάρουμε τόσο πολύ στην Ελλάδα. Μια φορά είχαμε κάνει ψηφοφορία για τοπ ταινίες της δεκαετίας του '90 και είχαμε βγάλει μια πενηντάδα και μπαίνει ένας Ισπανός στο φόρουμ (όχι αυτό, ένα άλλο φόρουμ) και μας λέει "καλά, βγάλατε 50 ταινίες και δεν είναι μέσα σε αυτές το βλέμμα του Οδυσσέα που εμείς το βγάζουμε πάντα μέσα στη δεκάδα; Και είναι και Έλληνα σκηνοθέτη!". Και κάπου εκεί συνειδητοποιήθηκε ότι απλά τον ξεχάσαμε.

 

Τώρα το που κολλάει σε σχέση με τους άλλους τιτάνες, για μένα είναι αφελές να πιάνουμε τέτοια συζήτηση για σκηνοθέτες τέτοιου βεληνεκούς. Είναι σαν να λέω ότι ο Σοπέν δεν έχει καμία σχέση με τον Μπαχ και τον Μπετόβεν (που κατά μια έννοια δεν έχει, αλλά αυτά δεν λέγονται). Τώρα και 100 σκηνοθέτες να υπάρχουν που είναι καλύτεροι αφενός δεν είναι τόσοι πολλοί, αφετέρου αμφιβάλλω σοβαρότατα ότι είναι "κλάσεις" ανώτεροι. Από ένα σημείο ποιότητας και έπειτα, τα επίπεδα δε μετριούνται.

[NemeSis1990]

Δεν περιλαμβάνω τον Tarantino φυσικά. Όσο για το τοπ250 το ανέφερα ενδεικτικά για να δείξω ότι έχω μια α' ιδέα για το τι είναι καταξιωμένο και τι όχι. Επίσης βλέπω και ευρωπαϊκό κινηματογράφο.

 

Μου αρέσουν αυτές:

 

Ikiru (1952)

One Flew Over the Cuckoo's Nest (1975)

Pulp Fiction (1994)

The Graduate (1967)

Network (1972)

La battaglia di Algeri (1966)

To kill a Mockingbird (1962)

Amadeus (1984)

Raging Bull (1980)

Who's Afraid of Virginia Woolf? (1966)

Le samouraï (1967)

Tôkyô monogatari (1953)

Au revoir les enfants (1987)

Rope (1948)

Sleuth (1972)

Ta'm e guilass (1997)

Μ (1931)

La dolce vita (1960)

Ladri di biciclette (1948)

Pote tin Kyriaki (1960)

[demessakis]

Θα ήθελα να προσθέσω και κάποιες ακόμη σκέψεις.

 

1. Σε σύγκριση με παλιότερες χρονιές, θέλω να πιστεύω, πως ο αριθμός των αξιόλογων ταινιών, παραμένει ίδιος. Μόνο που παλιότερα, γινόταν πιο προσεκτική δουλειά, μιας και το φιλμ καθώς και το λάθος κόστιζε. Πλέον, μέχρι και οι τζάκας γυρίζουν ταινίες και κόβουν και εισητήρια.

 

2. Παρατηρώ, πως ενώ κάποιοι σκηνοθέτες (κυρίως από Αμερική μεριά) δείχνουν να το κατέχουν το "άθλημα", για κάποιο λόγο, παρουσιάζονται φειδωλοί.

 

3. Όπου υπάρχει χρήμα, αναμενόμενο είναι να το κυνηγούν οι εταιρίες, θυσιάζοντας την ποιότητα. Σπάνια αυτά τα 2, συμπίπτουν.

 

4. Το ότι είδες τις 250 καλύτερες ταινίες του imdb, νομίζω πως συμφωνείς, πως υπάρχουν αρκετές ταινίες, που βρίσκονται εκεί "καταλάθος" και πως θα έπρεπε να βρίσκονται, άλλες στην θέση τους. Όπως και να 'χει, τα αρκετά αριστουργήματα μέσα στην λίστα αυτή, είναι ικανά να σου ανεβάσουν τον πήχυ, με αποτέλεσμα, οι ταινίες που βλέπεις, αναπόφευκτα, να συγκρίνονται με παρόμοιες ταινίες της λίστας. Βέβαια, όπως γράφτηκε ήδη, καλό είναι να μην μένεις προσκολλημένος στο παρελθόν, και να δίνεις ευκαιρίες (σε όσους κρίνεις πως αξίζουν), σε νέα άτομα.

 

5. Όσον αφορά τους φίλους, καλό είναι να μπαίνεις στην θέση τους. Παράδειγμα, έχω φίλους, που έχουν άλλα χόμπι, και όταν θέλουν να δουν μια ταινία, στρέφονται σε πιο ανάλαφρες, γιατί βλέπουν τον κινηματογράφο καθαρά ως διασκέδαση.

[washcloud]

αντιλαμβάνεστε την αισθητική διαφορά; Μήπως εγώ έχω ψωνιστεί όταν βλέπω Μπέργκμαν, Κουροσάβα και Αγγελόπουλο και πρέπει να αρκεστώ στην μετριότητα του σήμερα;

Αν όντως έχουν "κάτι διαφορετικό/περισσότερο να σου πουν" οι παλιότερες ταινίες που βλέπεις, και κυρίως αν μπορείς να υποστηρίξεις με παραδειγματικά επιχειρήματα κατά περίπτωση το γιατί σου αρέσει κάτι που σου αρέσει (αν με λίγα λόγια ΞΕΡΕΙΣ γιατί σου αρέσει), τότε είναι απορίας άξια η απορία σου "αν έχεις ψωνιστεί ή όχι"...(...όσο για το αν "πρέπει" να....αρκεστείς "στη μετριότητα του σήμερα", αυτό κι αν μου φαίνεται κουλό...Δηλαδή είσαι στο σταυροδρόμι του ν' ακολουθήσεις ή όχι το trend της εποχής και της "παρέας", από τον φόβο μπας και ξεκόψεις; Ήμαρτον. Αυτό που σε γεμίζει θ' ακολουθήσεις. Δεν μπορώ να φανταστώ άνθρωπο, και μάλιστα νέο, να σκέφτεται "να κάνω αυτό που πρέπει για να μην απομονωθώ"...). Επίσης, ΠΡΟΦΑΝΩΣ σου δίνει ένα αίσθημα πληρότητας και μια αίσθηση ότι ξεχωρίζεις κι εσύ και αυτά που βλέπεις από άποψη "ποιότητας" η στροφή που έχεις πάρει, και καλά κάνει. Τώρα αν μερικοί αμπαούμπες σου κολλάνε την ταμπέλα του "κουλτουριάρη" υποτιμητικά, πρόβλημά τους. Το θέμα είναι να βρίσκεις με τον καιρό άτομα που είναι στο ίδιο μήκος κύματος και να συνεννοείστε.

 

 

 

 

2ον, τα διαφορετικα κινηματογραφικα γουστα δεν ειναι λογος αποκοπης απο φιλους.

 

4ον, δεν υπαρχει αισθητικη διαφορα με τις παλιες κλασικες καλες ταινιες.

@ 2ον : ...αν και δεν είμαι καν σίγουρος ότι εννοούσε πως ξεκόβει ΓΕΝΙΚΑ από τους εν λόγω φίλους -υπάρχει η πιθανότητητα να εννοούσε πως έχει δημιουργηθεί..."κινηματογραφικό χάσμα μεταξύ τους" και μόνο- μια χαρά λόγος γενικής αποκοπής είναι. Αν το 1990 στο νικ του υποδηλώνει έτος γεννήσεως, μιλάμε για νέο άνθρωπο στη φάση όπου ο χαρακτήρας, τα γούστα κτλκτλ αλλάζουν σε γοργούς ρυθμούς, σε ηλικία όπου το μυαλό δουλεύει όσο ποτέ, και ήδη διαμορφώνεται το μεσο-μακροπρόθεσμο μέλλον του και η πορεία που θα πάρει ως άτομο. Καλή η εφηβεία και η μετεφηβεία όπου κάνουμε φίλους όποιους να 'ναι κι όπως να 'ναι, αλλά κάποια στιγμή αρχίζει και το ξεσκαρτάρισμα με βάση το ποιοί είμαστε και τί θέλουμε από τον κόσμο και με ποιούς θα το μοιραστούμε. Για άλλους είναι η μουσική, για άλλους οι σπουδές, για άλλους η δουλειά, και γενικώς το πως περνάμε την καθημερινότητά μας. Όχι ότι αποκλείεται να κρατηθούν κάποια άτομα σαν παρέα γιατί ξερωγώ είναι παιδιά-σπαθιά ή γλεντζέδες, αλλά οι δρόμοι των ανθρώπων, ειδικά στην δεκαετία μεταξύ 20 και 30, δεν συμβαδίζουν απαραίτητα.

 

 

@ φάουλ, οφσάιντ, πέναλτι κι όλα μαζί : αισθητική διαφορά των ταινιών της 2ης 10ετίας του 2000, υπάρχει ακόμα και με αυτές της 1ης 10ετίας. Πόσο μάλλον με των 90ies, των 80ies - κι αν πάμε στο 50-60 ουδεμία σχέση. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι "δε βγαίνουν πια καλές ταινίες". Σαφώς και είναι πολύ λιγότερες. Για 'μένα, σεναριακά κυρίως, ό,τι ήταν να ειπωθεί έχει ήδη ειπωθεί εδώ και πολλά χρόνια. Επίσης η απόλυτη εμπορευματοποίηση του σινεμά (όπως και των άλλων ανθρώπινων λειτουργιών στη ζωή), η "επιβολή" της τεχνολογίας, το πλήθος των όσων πλέον ασχολούνται με το αντικείμενο, και γενικά η πορεία του Χόμο Καταναλώτικους, είναι κάποιοι από τους διάφορους λόγους που η αναλογία των "καλών" ταινιών σε σχέση με τα σκουπίδια είναι χαμένη από χέρι. Παλιά κάποιοι φτιάχνανε αριστουργήματα, επειδή δεν μπορούσαν παρά να το κάνουν, κι ας ψόφαγαν και στην ψάθα. Σήμερα τέτοιες ιστορίες δεν παίζουν (κι αν παίζουν, είναι πολύ small potatoes για να φτάσουν στις αίθουσες προβολής). Τέλος, σίγουρα δε συγκρίνεται μισός (και βάλε) αιώνας κινηματογράφου με ό,τι βγαίνει κάθε χρόνο : κοιτάζοντας πίσω, έχει κανείς τη δυνατότητα να επιλέξει από μια πλειάδα ταινιών (όχι δηλαδή ότι και παλιά δε φτιαχνόντουσαν ρημάδια...).

 

Προσωπικά δε, μ' ενοχλεί η...προσκόλληση στο μέλλον.

[Sellers]

Η τέχνη (η οποιαδήποτε) εφόσον δεν την παράγεις και απλά την χρησιμοποιείς για δική σου ευχαρίστηση, είναι προσωπικό θέμα. Ο μόνος λόγος που μπορεί να γίνει και θέμα προς συζήτηση, είναι όταν βρεις έναν αλλον που σε μια συγκεκριμένη τέχνη έχει φτάσει σε ένα α επίπεδο που δεν χρειάζεται να μπούμε σε κουβέντες του ''γιατί οι Pink Floyd είναι τέχνη ενώ ο Γονίδης όχι''. (φυσικά, εννοείται ότι στο ίδιο επίπεδο είσαι κι εσύ, λίγο πάνω, λίγο κάτω, 5,800 ειναι, να τ'αφήσω; δεν θα τα χαλάσουμε εκεί τώρα)

 

Σε αυτό το επίπεδο μπορούν να γίνουν ωραίες κουβέντες (εφόσον ο συνομιλητής δεν ακολουθεί το ''Η τέχνη του να έχετε πάντα δίκιο'' μιας και που ειναι Σοπεναουερ το αβαταρ. ), όπως για παράδειγμα το αν ο Αγγελόπουλος είναι η δεν είναι ένας απο τους καλύτερους σκηνοθέτες. Και όχι κουβέντες του στυλ ''γιατι ο αγγελόπουλος μας δείχνει τόση ώρα το ίδιο πλάνο''.

 

Τώρα, τι γίνεται όταν τα επίπεδα διαφέρουν. Πολύ απλά, δεν πιάνεις κουβέντα διότι δεν υπάρχει νόημα. Αν είσαι αστρονόμος δεν έχει και πολλά να πεις με εναν δικηγόρο. Ή εισαι κουλ τύπος (να και η κολώνια σου), οπότε είσαι καλόβολος και βλέπεις Τριερ μονος σου, και μαραθώνιο Αρχοντα των δαχτυλιδιών με τους φίλους σου χωρίς να τους πρίζεις τα κάκαλα κάθε τρεις και λίγο για την μαλακία που βλέπεις, ή δεν είσαι καλόβολος άνθρωπος και ενώ βλέπεις Τρίερ μόνος σου, επιλέγεις να μην δεις το Χανγκόβερ 2 με τους φίλους σου ή να το δεις και να σχολιάζεις συνέχεια. Κατακριτέο το δεύτερο για μένα.

 

Αν είσαι σινεφίλ, είσαι φιλ του σιν. Είτε αυτό το σιν λέγεται ευρωπαικό, είτε λέγεται Χολιγουντ. Οπότε, κάνεις τις κατάληλες επιλογές και είσαι άρχοντας. Όπως δεν κλάνεις μπροστά στην κοπέλα σου, ενώ στους φίλους σου του δίνεις και καταλαβαίνει, έτσι κι εδώ. Κρατάς τον Τρίερ για την πάρτυ σου, και βλέπεις το Game Of Thrones με τους φίλους σου.

[NemeSis1990]

Με κάλυψες Sellers, κι εγώ έτσι το σκέφτηκα. Όχι, δεν είπα ότι υπάρχει περίπτωση να κόψω την παρέα με τους φίλους μου, απλά όταν προσπαθώ να υπερασπιστώ γιατί το Iron Man είναι μπούρδα και όχι η καλύτερη ταινία που έχει βγει ποτέ, γιατί έχω δει και 5 ταινίες παραπάνω και ξέρω τι είναι καλό και τι όχι, μου την πέφτουν όλοι μαζί και χαλάμε τις καρδιές μας. Αλλά όπως λες κι εσύ, από την στιγμή που δεν ξέρουν τι θα πει σινεμά (γιατί για μένα αν δεν έχεις δει 50 κλασσικές ταινίες δεν έχεις βασική ιδέα περί κινηματογράφου), δεν θα έπρεπε να το κάνω θέμα.

 

Ως αναφορά το σύγχρονο σινεμά, μην λέμε ότι θέλουμε, περνάμε την περίοδο του εύκολου, που δεν χρειάζεται να το σκεφτείς και πολύ για να το φας τελικά αμάσητο. Σεξ, οπτικά εφέ και μπλε δράκοι για να κόβουν εισιτήρια. Και αυτό για μένα δεν έχει την παραμικρή αισθητική.

[DKNI]

Moυ θυμιζει συγκρισεις αθλητων με τον Γκαλη, τον Τζορνταν, τον Πελε, τον Μαραντονα κτλ

Προφανως και στο συγχρονο σινεμα, λογω υπερπαραγωγης, εχει αυξηθει ο αριθμος κατ απολυτα νουμερα των σκουπιδιων

Απλα, υπαρχει μια παραμετρος, οτι το 2012 αμα δεις 50 ταινιες, οι 40 παιζει να ειναι μουφα, αν πας ομως να δεις ταινια του 1970, πιθανοτατα θα πας να διαλεξεις κατι γνωστο, και αρα λογικα κατι καλο

 

Γενικα, οσο πιο παλια πηγαινεις τοσο πιο καλες θα σου φαινονται οι ταινιες γιατι απλα βλεπεις/ξερεις τις καλυτερς, ενω στη συγχρονη εποχη βλεπεις και δεκαδες μουφες οποτε σου δινεται η εντυπωση οτι δεν βγαινουν πια

[RottenLungs]

Με κάλυψες Sellers, κι εγώ έτσι το σκέφτηκα. Όχι, δεν είπα ότι υπάρχει περίπτωση να κόψω την παρέα με τους φίλους μου, απλά όταν προσπαθώ να υπερασπιστώ γιατί το Iron Man είναι μπούρδα και όχι η καλύτερη ταινία που έχει βγει ποτέ, γιατί έχω δει και 5 ταινίες παραπάνω και ξέρω τι είναι καλό και τι όχι, μου την πέφτουν όλοι μαζί και χαλάμε τις καρδιές μας. Αλλά όπως λες κι εσύ, από την στιγμή που δεν ξέρουν τι θα πει σινεμά (γιατί για μένα αν δεν έχεις δει 50 κλασσικές ταινίες δεν έχεις βασική ιδέα περί κινηματογράφου), δεν θα έπρεπε να το κάνω θέμα.

 

Ως αναφορά το σύγχρονο σινεμά, μην λέμε ότι θέλουμε, περνάμε την περίοδο του εύκολου, που δεν χρειάζεται να το σκεφτείς και πολύ για να το φας τελικά αμάσητο. Σεξ, οπτικά εφέ και μπλε δράκοι για να κόβουν εισιτήρια. Και αυτό για μένα δεν έχει την παραμικρή αισθητική.

 

Πάντως τα πόστ σου έχουν κάτι το ψωνίστικο <<αν δεν έχεις δει 50 κλασσικές ταινίες δεν έχεις βασική ιδέα περί κινηματογράφου)>> Εγω βλέπω πάνω απο 100 ταινίες τον χρόνο και έχω ξετινάξει και όλες τις κλασσικές κτλ. αλλα δεν έχω φτιάξει ακόμα ορισμό για το ποιος ΈΧΕΙ ή ΟΧΙ ιδέα περι σινεμά. Εγω κάθε χρόνο βλέπω απίστευτες σύγχρονες ταινίες και ΝΑΙ έχω δεί και πολλές κλασσικές που είναι ΜΟΥΦΑ.

 

Πολυ στενόμυαλος είσαι αδελφέ και γιαυτό πλακώνεσαι με τους φίλους σου για ένα τόσο χαζό πράγμα. Κατέβα απο το καλάμι, ταινίες του 50 βλέπεις, δεν είσαι και αστροφυσικός της ΝΑΣΑ.

[NemeSis1990]

Πολυ στενόμυαλος είσαι αδελφέ και γιαυτό πλακώνεσαι με τους φίλους σου για ένα τόσο χαζό πράγμα. Κατέβα απο το καλάμι, ταινίες του 50 βλέπεις, δεν είσαι και αστροφυσικός της ΝΑΣΑ.

 

Αμφιβάλεις δηλαδή ότι κάποιος που έχει δει στη ζωή του μόνο τους πειρατές της καραϊβικής, batman begins και mission impossible δεν μπορεί να εκφράσει μια ολοκληρωμένη άποψη περί του ποσό καλή είναι μια ταινία, από τεχνικής και αισθητικής άποψης.

[RottenLungs]

Το πως αντιλαμβάνεσαι μία ταινία δεν συνδέεται άμεσα με το πόσες και ποιές ταινίες έχεις δεί στο παρελθόν αλλα γενικότερα με την παιδεία σου. Εγω όταν ήμουν μικρό παιδαρέλι (1με 2 γυμνασίου) και έβλεπα τότε ότι θριλέρ είχε βγεί σε DVD (μιλάμε έχω δεί τους σκοτωμούς- πάνω 200και θρίλλερ), έτυχε να δώ (το είχε φέρει η ξαδέρφη) το Straight Story του Lynch και παρόλο που δεν είχα παιδεία στο σινεμά, μου άγγιξε όλο μου το είνα αυτή η ταινία και την βλέπω μέχρι και σήμερα.

 

Άκου να δείς τι έχει συμβεί τώρα και κάθεσαι και το ψάχνεις. Εσυ έχει αρχίσει να βλέπεις σινεμά και έχει πορωθεί, νιώθεις κάποιος. Προσπαθείς αυτό να το περάσεις στα φιλαράκια σου για να βγείς και εσύ λίγο απο πάνω και εκείνοι σε δουλεύουν και σε λένε κουλτουριάρη. Κάπως έτσι τελοσπάντων.

 

Εμένα μ'αρέσει να βλέπω ταινίες κυρίως μόνος μου γιατι δεν το απολαμβάνω τόσο με παρέα. Επειδή είμαι και χαβαλές εγω, όταν είμαι με παρέα την γαμάω την ταινία. Επίσης μιλάω σπάνια για σινεμά με φίλους. Δεν με ελκύει για κουβέντα. Το σινεμά είναι πολυ προσωπικό θέμα για εμένα. Κάνε αυτό και εσύ και σταμάτα να τα πρίζεις στους φίλου σου και θα είσαι μιά χαρά.

 

Υ.Γ. Εγω βλέπω πολλές σινεφίλ ταινίες, ρώτα και τα παιδιά του insomnia ΑΛΛΑ άμα πετύχω τύπο να μου την βγαίνει κουλτουριάρης και να φτύνει τους ποταπούς άγριους, τότε του ρίχνω τρελό δούλεμα. Σε όλα τα πράγματα υπάρχουν ισορροπίες. Βρέ τες.

[NemeSis1990]

Πέρα όμως από την υποκειμενική άποψη που καθενός μας για μια ταινία υπάρχουν καταξιωμένες ταινίες και κάπως έτσι γίνονται οι βραβεύσεις. Δεν είναι λόγια του αέρα ουτε κουβεντούλα με φίλους και χαβαλέ, όπως λες. Υπάρχουν και τα αντικειμενικά κριτήρια στην τέχνη που παγιώνουν το καλό και απορρίπτουν το άσχημο.