Dark Souls

[hurin]

Χωρίς διαλόγους και quests, δεν θα ήταν RPG το Witcher

[Liquidsnake]

¨Ετσι κι αλλιώς αλλο το dark souls και αλλο το witcher

[Orgios]

Ναι ρε παιδια δεν ειπα οτι ειναι χαλια το witcher ισα ισα, και το skyrim πολυ ωραιο ειναι , τα εβαλα διπλα διπλα για να τονισω ποσο περισσοτερο μου αρεσει το dark souls .

 

Και για μενα τουλαχιστον υπαρχει κατι που λεγεται too much dialogue και ειναι εις βαρος του gameplay σε πολλα παιχνιδια, δεν λεω να μην υπαρχει , λεω να υπαρχει μια ισοροπια ωστε να μην επιβαρυνει το gameplay . πχ Εκτιμω το γεγονος οτι το παιχνιδι μου λεει εχεις 2 Bells στην αρχη να χτυπησεις κοψε τον λαιμο να το κανεις με οποιο τροπο γουσταρεις ,εχει 800 side quest μεχρι εκει που αν θελεις τα κανεις αλλά δεν τα ονομαζει quest. Και τα side quest πρεπει να τα ανακαλυψεις καθως δεν στα δινει καποιος npc...

 

Οπως παντα προσωπικη εκτιμηση ειναι αυτη και τιποτα αλλο

[panther_512]

Και εγώ όταν το ξεκίνησα σοβαρά, κάπως έτσι εκστασιασμένος ήμουν σαν εσένα. Μέχρι και στο τόπ 10 το έβαζα.

 

Αρκετές δεκάδες ώρες μετά, κουράστηκα. Το παιχνίδι ότι είχε να μου προσφέρει μου το πρόσφερε. Κατάντησε δουλειά αντί για διασκέδαση. Θεωρώ μεγάλη αποτυχία αν ένα παιχνίδι δεν με κρατήσει μέχρι το τέλος του.

 

Με το παιχνίδι έχω μία σχέση αγάπης-μίσους. Το λατρεύω γι'αυτό που είναι, το μισώ γι'αυτό που δεν είναι.

 

Το ξέρω ότι αν το βάλω να συνεχίσω από εκεί που έμεινα, θα φάω κόλλημα και πολύ πιθανών να το φτάσω στο τέρμα, μετά από άπειρες ώρες restart των ίδιων checkpoints, αλλά η διασκέδαση συγχέεται με το πείσμα και την αγγαρεία. Κάθε μεγάλη επιτυχία και έκρηξη χαράς απαιτεί να δαπανήσεις πολλές ώρες χάνοντας, νευριάζοντας και βρίζοντας τον εαυτό σου.

 

Η απουσία διαλόγων, λεπτομερούς ιστορίας και η αμεσότητα και hardcorila του είναι δίκοπο μαχαίρι.

 

Αν στα reviews διαβάσω ότι το Νο2 κινείται σε ακριβώς τα ίδια πλαίσια, δεν ξέρω αν θα ασχοληθώ μαζί του.

 

Χρειάζομαι περισσότερη ιστορία και interaction, που να με ωθούν να πάω παραπέρα.

 

Επίσης σε καμία περίπτωση δεν το κατάσσω στην κατηγορία των RPG και δεν μπορεί να συγκριθεί με RPGs. Το παιχνίδι με το οποίο μοιάζει πιό πολύ από όλα, είναι το Baroque στο Wii/PS2, επίσης τρελό hardcorο-παίχνιδο.

 

Skill-Dex based action game είναι με ελαφρύ character και item customization. Roguelike ίσως, χωρίς random maps.

 

Πάντως, τα combat mechanics του είναι με διαφορά ότι καλύτερο έχω δεί σε 3rd person παιχνίδι, όπως και το level design , το οποίο είναι παραπάνω από ευφυές.

 

Ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται όλοι οι χάρτες σε ένα εννιαίο σύνολο είναι απίστευτος.

[marios_geo]

Rpg που δεν έχει διαλόγους και ιστορία, απλά δεν είναι Rpg.

 

Πείτε το παιχνίδι δράσης καλύτερα.

[Orgios]

Δηλαδη το eye of the beholder ή το κλασικο dungeon master δεν είναι Rpg??? χμμμμ

 

Και ποιο παιχνιδι απο ολα αυτα που είπαμε (συμπεριλαμβανομενου του Dark souls) δεν εχει διαλογους και ιστορια?

 

 

 

http://www.forbes.com/sites/erikkain/2012/03/29/storytelling-in-dark-souls-and-skyrim/

 

Μερικα σημεια που τονιζουν αυτο που προσπαθω να πω:

 

Far from complimenting the enormity of the gameplay world, the wooden dialogue and the time spent engaging NPCs takes away from the game itself:

 

Τhe NPCs in the Souls games have 1 percent as many lines as the NPCs in Skyrim and speak in a faux-Shakespearean dudgeon higher and more stylized than the characters of Skyrim, and yet none of the stuff they say winds up feeling like overwrought bullshit.

 

Skyrim is bogged down terribly by the amount of time spent in wooden conversation with NPCs. On the contrary, Dark Souls is full of rich story that only emerges intermittently and through descriptions of in-game items. Dialogue with some NPCs and the occasional (very occasional) cut-scene helps to elaborate on the plot and history of the game, but you’re rarely separated from the gameplay itself for very long.

 

Every moment you spend chatting with an NPC or watching a cut-scene is a moment you spend not actually playing the game.

 

Dark Souls takes full advantage of this medium to not just tell the story, but to let the story unfold around you during the game itself. “Show, don’t tell,” is a fundamental lesson in crafting good fiction; in games we go one step further.

 

Ah, that word: imagination. Dark Souls rekindles some of that good old-fashioned pen-and-paper feeling, even though it is primarily an action-RPG.

 

From Software has changed the expectations for video game RPGs in ways that shouldn’t be ignored.

Επεξ/σία 11 Μαρτίου 2014 από Orgios

[stag26]

Rpg που δεν έχει διαλόγους και ιστορία, απλά δεν είναι Rpg.

 

Πείτε το παιχνίδι δράσης καλύτερα.

Και τα adventure εχουν ιστορια,σεναριο και πολυ διαλογο δεν τα λεμε ομως rpg. Ο παραγοντας "στησιμο χαρακτηρα" εχει πλεον καθιερωσει την εννοια του rpg (κακως κατ'εμε, αλλα οι εποχες αλλαζουν) κι απαξ ενα παιχνιδι σου δινει την δυνατοτητα να ανεβαζεις τον χαρακτηρα σου και τον τροποποιεις τοτε μπαινει στην κατηγορια των rpg, η μιλαμε για rpg elements. Εγω απο τη μερια μου θεωρω ενα παιχνιδι rpg (κι οχι arpg μεγαλη διαφορα) οταν περα απο την δυνατοτητα αυτη, οι πραξεις σου μπορουν να επηρεασουν ως ενα σημειο την ροη του παιχνιδιου, κι ας μην υπαρχει τοσο εντονο το στοιχειο του διαλογου.

[panther_512]

To Dark Souls είναι πολύ ιδιαίτερη κατηγορία και δεν μπορείς να κάνεις άμεσες συγκρίσεις με τα RPGs.

 

Όπως έγραψα, πιό πολύ φέρνει σε Roguelike, απλά δεν έχει random maps. Η φιλοσοφία του κάπου εκεί βρίσκεται.

[marios_geo]

Το eye of the beholder, είχε και σενάριο και διαλόγους (πάντα για την εποχή).

 

Δεν ήταν ανελέητο σφάξιμο.

 

Όπως και το skyrim, μπορείς να βγάλεις όλο το παιχνίδι χωρίς (σχεδον) να σφάξει κανένα.

[Orgios]

Παντα φιλικα μη παρεξηγηθουμε κιολας, το dark souls ειναι ο ορισμος του RPG

 

και εξηγω γιατι:

 

Ο χαρακτηρας αναπτυσεται όπως σε όλα τα rpg's

Εχει τονους exploration σε κατακομβες, καστρα κτλ

Γριφους (απο απλους βρες το κλειδι κτλ μεχρι βρες εκεινο το αντικειμενο αστο εκει για να ανοιξει το αλλο και ημαρτον....)

Εχει storytelling , εχει διαλογους , cutscenes npc's (ναι με τις ιδιαιτεροτητες του αλλα αυτο είναι καλό για μενα , αλλα και γι'αυτους που δεν το θεωρουν καλο δεν μπορεις ουτε να το αγνοησεις ουτε να βγαλεις το παιχνιδι απο την κατηγορια RPG)

To action κομματι του ειναι απλο θεικο και αμα μπορουσαν θα το αντεγραφαν ολοι , όπως και το AI των αντιπαλων (εκτος αν προτιματε να κανετε κλικ κλικ σε εικονιδιακια ή να περιμενετε να βγαλει φωτιες το σπαθι για να ξανακανετε κλικ (witcher)  ή απλα να κανετε τανκ τον χαρακτηρα σας και να μην πεφτει με τιποτα  (οπως στο 90% των rpgs) οποτε μετα ακομα και ενα 4χρονο κοριτσακι θα μπορουσε να σολαρει με 800 αντιπαλους)

 

Οσο για το storytelling κομματι του αν δεν σας επεισε το παραπανω λινκ και εγω, διαβαστε και τα παρακατω :

http://www.eurogamer.net/articles/2011-12-07-telling-tales-skyrim-and-dark-souls-article

http://kotaku.com/5874599/what-dark-souls-is-really-all-about

 

Και αν δεν μπορεσα να σας πεισω μετα απο ολα αυτα... We can always agree to disagree

 

 

 

Υ.Γ.Στο eye of the beholder , ηταν 70% χαρτογραφηση exploration , 25% hack and slash , 5% διαλογος  (btw ηταν και τα 3 θεικα)

[ikaruga24]

Rpg που δεν έχει διαλόγους και ιστορία, απλά δεν είναι Rpg.

 

Πείτε το παιχνίδι δράσης καλύτερα.

 

Η ιστορια του dark souls ειναι ποιο μεγαλη και ποιο πολυπλοκη απο τα περισσοτερα του ειδους και δεν ειναι καν RPG με την "κλασσικη" σημασια του RPG. Διαλογους εχει οσους χρειαζεται για να φτιαξεις την ιστορια μονος σου (αν θελεις φυσικα). 

[dungeon master]

Το eye of the beholder, είχε και σενάριο και διαλόγους (πάντα για την εποχή).

 

Δεν ήταν ανελέητο σφάξιμο.

 

Όπως και το skyrim, μπορείς να βγάλεις όλο το παιχνίδι χωρίς (σχεδον) να σφάξει κανένα.

επειδή τα dungeon master και τους "κλώνους" τους (εννοείται και τα beholder) τα έχω παρτουζώσει στο παίξιμο και μάλιστα στην εποχή τους με την πόρωση που είχα, το ανάποδο ίσχυε. Dungeon crawlers ήταν όλα, με μπολικο σφαξιδι, αργό παίξιμο γιατί έπρεπε να φτιάχνουμε τους χάρτες σε χαρτί μιλιμετρέ, σενάριο που και εγώ να καθόμουνα καλύτερο θα έγραφα, και οι "διάλογοι" που λες ήταν μερικές αράδες κειμένου αραιά και που και κάποιες ελάχιστες επιγραφές κοντά σε traps και γρίφους. Μπροστά τους δλδ τα κείμενα του ds είναι μυθιστόρημα.

 

ps εκτός αν έκανες λάθος και ήθελες να πεις για τα άλλα rpg της ssi, τα gold box πχ pool of radiance, champions of krynn κλπ που όντως είχαν τρελά κείμενα αλλά αυτά δεν ήταν dungeon crawlers όπως τα beholder που ήταν τα action rpgs της εποχής, έπαιζαν σε άλλη κατηγορία..

[panther_512]

Orgios, το παιχνίδι δεν έχει ΑΙ. Όλοι οι κακοί ακολουθούν πολύ συγκεκριμένα patterns. Οι κινήσεις τους είναι απόλυτα μηχανικές. Απλά τα ανοίγματά τους είναι περιορισμένα και τα χτυπήματά τους πολύ δυνατά.

 

Αν το παιχνίδι ήταν ο "ορισμός" του RPG, νομίζω όλοι θα συμφωνούσαμε σε αυτό. Έχει πιό πολύ να κάνει με το ποιά στοιχεία του genre θεωρούμε σημαντικά ή όχι, ώστε να χαρακτηρίσουμε ένα παιχνίδι RPG.

 

Για εμένα, είναι περισσότερα αυτά που δεν έχει, από αυτά που έχει.

 

Αλλά είτε χαρακτηρίζεται ως RPG είτε όχι, αυτό νομίζετε προσθέτει ή αφαιρεί από την αξία του παιχνιδιού?

 

Πιό πολύ με την κατηγοριοποίησή του έχει να κάνει παρά με κάτι άλλο.

[ikaruga24]

Κοιτα το Dark/Demon souls βρισκονται στην ιδια κατηγορια με το Zelda/Metroid δηλαδη one of a kind και genre απο μονο του. Ποιο πολλα κοινα στοιχεια εχει το Dark Souls με το Darksiders παρα με τα Witcher του κοσμου. Ειναι πολυ ιδιαιτερη περιπτωση παιχνιδιου. 

[Orgios]

Orgios, το παιχνίδι δεν έχει ΑΙ. Όλοι οι κακοί ακολουθούν πολύ συγκεκριμένα patterns. Οι κινήσεις τους είναι απόλυτα μηχανικές. Απλά τα ανοίγματά τους είναι περιορισμένα και τα χτυπήματά τους πολύ δυνατά.

 

Εχουν μεν συγκεκριμενα patterns o καθε ενας αλλά... εχουν παραπανω απο ένα  , εναλλάσεται η επιθετικότητα τους (και η στρατηγικη τους) για να σε μπερδεψει, κάνουν απειρα blocks και αρκετοι πηδανε να αποφυγουν fireballs! Ασε που αν δεν προσεχεις για ενα δευτερολεπτο θα λαβεις το γνωστο μηνυμα με κοκκινα μεγαλα γραμματα... Αμα εχεις περασει απο την περιοχη 5-10 φορες και μαθεις ολα τα κουσουρια τους μεχρι και ευκολο θα το πεις το παιχνιδι αλλά και παλι θελει την προσοχη σου.

 

Δεν θα ξεχασω εναν knight στο northern asylum (την δευτερη φορα που επιστρεφεις) που δεν μπορουσα να του περασω hit με τιποτα (block block) πισω του για backstab δυσκολα(παιζω thief) , όταν πλησιαζα με κλωτσουσε και απεφευγε ακομα και τα fireballs , είχε ενα μειονεκτημα οτι μπορουσες να κανεις διπλο dodge ανετα πισω και να κανεις heal, πολλα respect στον συγκεκριμενο εδωσα και ας τον εβγαλα με την πρωτη.