Συναρτήσεις set() και get()

[nik324]

Οι συναρτήσεις αυτές στην C++ μπορουν να διαχειριζονται μια μεταβλητη και μονο σωστά? αν θέλω για περισσότερες??Κανένα παράδειγμα μπορείτε να μου linkαρετε? Ευχαριστώ

[Timonkaipumpa]

Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες συναρτήσεις set και get.

 

1) Εάν χρησιμοποιείς "συναρτήσεις" set και get, τότε λέμε για μεθόδους και όχι συναρτήσεις

 

2) Είθισται να προστίθεται το όνομα set σε μεθόδους μίας κλάσης όταν αυτές θα αλλάξουν την τιμή μίας μεταβλητής της. Δηλαδή, εάν έχεις την κλάση:

 

>
class A
{
 private:
   int intA;
   float floatB;
 public:
   void setIntA(int);
   void setFloatB(float); 
};

 

Όπως θα δεις, η μεταβλητή intA είναι private. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί κανείς να αλλάξει την τιμή της. Έτσι, για να αλλαχθεί η τιμή της θα πρέπει κανείς να καλέσει την μέθοδο setIntA για να αλλάξει την τιμή του intA.

 

Επειδή, όπως είπα ήδη, συνηθίζεται το όνομα τέτοιων μεθόδων να περιέχει την λέξη set, έχει επικρατήσει να λέγονται setters ή, όπως είπες και εσύ, μέθοδοι set.

 

Το ίδιο ισχύει και με τους/τις getters. Πάλι, επειδή δεν μπορεί κανείς να πάρει την τιμή από ένα private member/μεταβλητή μίας κλάσης, χρησιμοποιούνται μέθοδοι οι οποίες επιστρέφουν την τιμή της μεταβλητής αυτής. Επειδή ακριβώς οι μέθοδοι παίρνουν = GET την τιμή, το όνομά τους περιέχει, στην συντριπτική πλειοψηφία, την λέξη get.

 

Π.χ.

 

>
class A
{
 private:
   int intA;
   float floatB;
 public:
   int getIntA(void);
   float getFloatB(void); 
};

 

Εάν χρησιμοποιήσεις NetBeans, σε C++ και Java έχει με δεξί κλικ να προσθέσει μόνο του τους setters και getters.

[nplatis]

Για τις συναρτήσεις τύπου set(), το να βάλεις τιμές σε πολλές μεταβλητές της κλάσης είναι πολύ απλό, καθώς οι τιμές δίνονται ως παράμετροι, π.χ. για τον παραπάνω κώδικα:

>
void setIntAandFloatB(int a, float ;

 

Για τις συναρτήσεις τύπου get() όμως, το να λάβεις με μία κλήση τις τιμές πολλαπλών μεταβλητών δεν είναι το ίδιο εύκολο (γίνεται με διάφορους τρόπους, αλλά σπάνια θα ήθελες να τους χρησιμοποιήσεις) καθώς οι τιμές επιστρέφονται μέσω της επιστρεφόμενης τιμής της συνάρτησης, η οποία είναι πάντα μία.