The Banner Saga

[G.TH.]

1 ώρα πριν, Tobajara είπε

Τέρμα το Banner Saga 1 στο Hard.

Η καμπύλη της δυσκολίας είναι πολύ απότομα στην αρχή, μετά εξισορροπείται σε σημείο να μην υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα, και μετά στέκεται σε καλό σημείο. Η τελευταία μάχη με δυσκόλεψε πολύ περισσότερο απ'όσο θυμόμουν στο Normal. Για κάποιο λόγο είχα ΤΡΟΜΕΡΟ πρόβλημα με τις προμήθειες. Ενώ στο Normal όχι μόνο τα πράγματα κύλησαν ομαλά αλλά είχα και το achievement High Spirits (το ηθικό δεν πέφτει κάτω από ένα επίπεδο) και δεν είχε πεθάνει κανείς από πείνα, εδώ ζητιάνευα ένα μουχλιασμένο ξεροκόμματο. Πιθανός λόγος τα αναγκαστικά rest που έκανα λόγω των τραυματισμών, αλλά δεν ήταν τόσα πολλά. Η τελευταία μάχη ήταν πολύ δυσκολότερη απ'όσο θυμάμαι, αλλά τελικά θυμήθηκα πως έπρεπε να χρησιμοποιήσω όλους τους τοξότες που είχα (Rook, Alette, Oddleif, Nix), το Hakon και τον Iver. Εξακολουθώ να μη βλέπω λογική στο να μη θεραπεύονται οι τραυματισμοί με τις μέρες που περνούν και να απαιτούν ξεκούραση. Επειδή το παιχνίδι δεν είναι φτιαγμένο να παίζεται με Ironman, το save - load πήγε σύννεφο.

Νομίζω πως περισσότερο ευχαριστήθηκα το playthrough σε Normal. Ξεκινάω τώρα Banner Saga 2!

Οι προμήθειες στο ένα όντως είναι θέμα,  εξαρτάσαι αρκετά από τι τυχαία γεγονότα θα σου συμβούν, είναι όλα στο τέλος και σε πολλά οι επιλογές είναι μόνο αρνητικές, οπότε πρέπει να ψυλλιαστείς την πιο ήπια. Ομοίως και το αν θα φτάσεις σε 120 μέρες στον προορισμό σου.
Εγώ που το έχω παίξει μόνο έτσι, σχετικά πρόσφατα, οι τραυματισμοί να θεραπεύονται αν χάνεις μια μέρα, δεν με ενόχλησε καθόλου γιατί δεν χρησιμοποιώ ποτέ πάνω από 2 τοξότες. Ειδικά αν έχει υψηλό θώρακα μπαίνει και με -6 στη μάχη. Αν ξανατραυματιστεί πάλι -6 θα έχει.
Ο Gunnulf πρέπει να είναι ο πιο χρήσιμος χαρακτήρας στο 1, επειδή μπορεί να σκοτώσει 2 ή 3 σε μια κίνηση, εντάξει στις συνέχειες δεν είναι το ίδιο χρήσιμος λόγω χαμηλού θώρακα . Δεύτερος πιο χρήσιμος ο Egil ( αν ζει), πρακτικά δεν τραυματίζεται πότε, και σταθερή αξία και στις συνέχειες.
Επίσης και η τελευταία μάχη έχει χαρακτηριστικά τυχαιότητας, άλλες φορές σου βγάζει 4 σφεντόνες, άλλες 4 μεγάλα dredge, άλλες μεικτό. Μπορείς να μπεις, να δεις τι υπάρχει και να ξαναφορτώσεις αμέσως χωρίς να κλείσεις το παιχνίδι, διαλέγοντας τη σύνθεση που συμφέρει, θα ξαναβγάλει τα ίδια. Σα να στέλνεις αναγνώριση 
 

[Tobajara]

Τέλειωσα επιτέλους, το σερί Baner Saga 1 - 2 - 3 έχοντας αφήσει το 3 κάπου στο 1/3 από την αρχή για δυόμισι μήνες. Παρά κάτι αριστούργημα, αν και είμαι επιεικής.

Ειδωμένο σα σύνολο αλλά και βλέποντας την εξέλιξη από το πρώτο στο τρίτο παιχνίδι, πρόκειται για εξαιρετική δουλειά που διαρκώς βελτιώνεται και εμπλουτίζεται. Οι αντίπαλοι απαιτούν νέες τακτικές, η τράπουλα ανακατεύεται σεναριακά ώστε να μην έχεις "ιδανικές" ομάδες, τα αντικείμενα έχουν πρακτική χρησιμότητα, οι νέες ιδιότητες και χαρακτήρες είναι κατά κανόνα ευπρόσδεκτες και έχοντας φτάσει στο τρίτο μέρος οι επιλογές και συνδυασμοί είναι αρκετοί ώστε να μη βαριέται στο ελάχιστο ο παίκτης. Η προσθήκη των waves στο τρίτο μέρος με μπόνους αντικείμενο πχ έβαλε άλλη διάσταση στις μάχες, ενώ και το training school άξιζε τον κόπο.

Δε θα έλεγα πως υπάρχουν αρνητικά αλλά λιγότερο καλά στοιχεία, και αυτά με κάποια δόση υποκειμενισμού. Κάπου στην πορεία κουράστηκα και το άφησα, ενώ το σενάριο δε με κράτησε τόσο προσηλωμένο. Όσο το επίκεντρο ήταν στους χαρακτήρες, τη βραχυχρόνια επιβίωση κλπ ήμουν καρφωμένος στην οθόνη, όταν όμως τα πράγματα άνοιγαν στην ευρύτερη πλοκή ο συνδυασμός "πάμε και θα σου πω στην πορεία" και Άρχοντα των Δαχτυλιδιών με έκανε να βαριέμαι. Ένα άλλο θέμα ήταν η διαρκής εισαγωγή νέων στοιχείων και χαρακτήρων σε μια προσπάθεια να κρατηθεί το ενδιαφέρον του παίκτη, που σε μένα όμως είχε το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα επειδή δεν υπήρχε ο χρόνος (σεναριακός και πρακτικός) πρώτον να εξερευνηθούν σεναριακά κάποια πράγματα (πχ Horseborn) και να χρησιμοποιήσεις τους νέους χαρακτήρες. Υπήρχαν άτομα που τα έφαγε το μαύρο σκοτάδι και δε θυμόμουν καν πώς τα έλεγαν ή βρέθηκαν στην ομάδα, άλλα που μου ήταν αδιάφορα, άλλα που χρησιμοποιούσα στις μάχες χωρίς να τα ξέρω ουσιαστικά (Petrus, Horseborns κλπ) και γενικά μια πιεστική κατάσταση. Από σεναριακής πλευράς, ό,τι είχε να κάνει με τους Menders ξεφούσκωσε, ενώ και το κομμάτι των Ravens (μια πολύ ενδιαφέρουσα εναλλαγή από τον αλτρουισμό στον εγωισμό και το προσωπικό κέρδος) χαντακώθηκε από το ασύνδετο και κουραστικό των χαρακτήρων του Eynvid και της Juno.

Από πλευράς gameplay, η ίδια αποσπασματικότητα φαίνεται και στο τμήμα των μαχών και εξέλιξης. Λόγω των αλλαγών, δικαιολογημένα όποιος δεν παίξει τα παιχνίδια θα κάνει λάθος επιλογές (και δε φταίει το παιχνίδι). Υπάρχουν δύο ζητήματα όμως. Πρώτον, κάποια builds είναι πιο δυνατά απ'όσο θα έπρεπε και αποτελούν exploits. Δεύτερον, ενώ είναι λογικό οι ομάδες να μην έχουν διαθέσιμες τις ίδιες τακτικές, δεν υπάρχει αρκετός χρόνος να εξερευνηθούν κάποιες εναλλακτικές, ή τουλάχιστον δε δίνονται αφορμές. Τα πράγματα προφανώς αλλάζουν στα άλλα modes, αλλά σε αρκετό κομμάτι του campaign ένιωθα περιορισμένος. Αν μιλούσαμε για ενιαίο παιχνίδι δεν έχω αμφιβολία πως το campaign θα ήταν καλύτερα δομημένο και πιο σφιχτό, αλλά όπως είναι τώρα χρειάζεται υπομονή και κατανόηση μερικές φορές.

Όπως και να έχει, συνιστώ ανεπιφύλακτα την τριλογία και αποτελεί πολύ υψηλής ποιότητας κυκλοφορία.