Το ποίημα της Ζωής

[ClouD]

Τώρα στο φώς τυφλώνομαι , είσαι το παραπάνω

όσο κοντά σου έρχομαι, φοβάμει ότι σε χάνω

μονάχη ελπίδα ο ουρανός όταν ο ήλιος σβήνει

που απ' τους φόβους το μυαλό μοιάζει ήσυχο να αφήνει

 

ΟΚ

[Fidelio]

Καλά όλα αυτά , με αλήθεια γεμάτα,

μα ο μικρός άλλα ζητά , και σε κοιτάει στα μάτια,

εκεί 'ναι ο μικρός , η αλήθεια ακόμη δε σώνει,

η αλήθεια η δική μου,δική σου , δική τους , μήπως σκοτώνει;

<img src="http://www.insomnia.gr/ubbthreads/images/graemlins/frown.gif" alt="" />

ΟΚ

[Fidelio]

Μικρέ μαχητή , περπάτα και πάλι ,

είναι νωρίς ακόμα για έγνοιες στο κεφάλι,

η αγάπη δεν δωρίζεται , στους ανθρώπους τριγύρω,

αυτό είναι ψέμα μικρέ , η αγάπη πάντα νικάει!

 

ΟΚ

[Επισκέπτης]

Τα βήματα τα έμαθες, το κορμί σου να στήνεις,

τώρα πρέπει όμως γρήγορα και μάχες να δίνεις.

Όχι σαν αυτές που σου φυλά η ζωή για μετά,

αλλά μάχες με παχνίδια σου, ζωάκια με αυτιά.

 

ΟΚ

[Επισκέπτης]

Από παιχνίδια άλλο τίποτα η κάμαρα γεμάτη,

αλλά παρέα δεν έχεις, σου κυλά ένα δάκρυ.

Κυλά στο μαγουλάκι σου, κανείς δεν θα γυρέψει,

στο πάτωμα πέφτει, κανείς δεν θα το μαζέψει.

 

ΟΚ

[AdHoul]

όλοι σαν γεννηθήκαμε είχαμε πέντε αισθήσεις

και ολοι μας αποκτήσαμε χιλιάδες ψευδαισθήσεις

κορόιδα όλοι είμαστε, πιονάκια πλαστελίνης

τα όνειρα μας χάθηκαν στη λάμψη της σελήνης

 

Οκ

[Επισκέπτης]

Αισθήματα 'χεις πολλά, να τα εκφράσεις δεν μπορείς,

πρέπει η γλώσσα σου να λυθεί, να μάθεις να λαλείς.

Ψέμματα μην ξεστομίζεις, μονάχα την αλήθεια,

μακριά από μάσκες και όλα τα παραμύθια.

 

ΟΚ

[Επισκέπτης]

Μαμά η πρώτη λέξη, που βγαίνει από το στόμα,

αυτή που ποτέ δεν έχεις δει, την ψάχνεις ακόμα.

Εκείνη όμως σ' ακούει, χαρά και λύπη νοιώθει,

μια θέση μόνιμα κρατεί, στην καρδιά της σ'έχει.

 

ΟΚ

[internet_gr]

Και ο θετός μπαμπάς περίμενε τι δεύτερη να πω

Μα απογοητεύτηκε γιατί είπα ΄΄νελό!!΄΄

Η Τρίτη ήταν σίγουρος πως θα ΄ναι αυτή που θέλει

Μα ένα ζώο ήτανε το άσπρο το ΄΄κουνέλι!΄΄

 

OK!

[internet_gr]

Νευρίασε και έλεγε δεν είναι αυτό παιδί μου

Μέχρι να πει ένα "μπαμπά " θα βγάλει την ψυχή μου!

"μπαμπά " είναι λέξη δύσκολη μα όλο προσπαθούσα

μα τι θα βγει που ουτ΄ενα "μπα" να πω εγώ δεν μπορούσα

 

OK!

[weremoose]

Και να που τώρα το μικρό μεγάλωσε ακόμα

και λέξεις δυσκολότερες βγαίνουνε απ'το στόμα.

Τις σκέψεις του ακούμε εμείς, μα ενα παράπονο έχει,

αυτα που αισθάνεται και ζει θέλει να ερμηνεύσει.

 

ΟΚ!

[weremoose]

Θάλει σε κάποιον να τα πει, μα η μαμά δουλεύει

γι'αυτό φίλους και γνωστούς αδιάκοπα γυρεύει.

Έλα που όμως ούτε αυτοί στέκουν να τον ακούσουν,

μα θαρ'θει κάποτε η στιγμή τέτοιο κακό να ζήσουν.

 

ΟΚ!

 

[weremoose]

Αυτά σκέφτεται συνεχώς και όλο μεγαλώνει

μα συνεχώς πληγώνεται κι ο πόνος του φουσκώνει.

Όμως έχει ο καιρός γυρίσματα και πάλι θα γελάσω,

σαν τότε που'μουνα μωρό, τον πάτο δε θα πιάσω.

 

ΟΚ!

[Επισκέπτης]

Φίλους δεν έκανε πολλούς, μα τελικά θα βρει,

σχολείο ήρθε ο καιρός να πάει, και να χαρεί.

Μα εκεί είδε ότι ξεχωρίζει από τ' άλλα,

τα παιδιά μεγαλωμένα με της μαμάς τα γάλα.

 

ΟΚ

[Επισκέπτης]

Μ' αυτό όμως πεισμάτωσε και κάτω δεν το βάζει,

η άγνοια των άλλων, το ηθικό του ανεβάζει.

Χρονών πέντε είναι, μα μαθήματα ζωής πολλά,

κανείς δε του μοιάζει, έχει μυαλό κάτω απ' τα μαλλιά.

 

ΟΚ