Το ποίημα της Ζωής

[Επισκέπτης]

Μία ιδέα που την είχα δει και παλιότερα και βγήκε σε κάτι καλό. Πρόκειται για την συγγραφή τετράστιχων από όποια μέλη θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτή την δοκιμασία δημιουργηκότητας.

Πώς θα το οργανώσουμε;

Θα γράφει ο καθένας ένα τετράστιχο με ελληνικούς χαρακτήρες, που θα έχει θέμα την εξέλιξη της ζωής από το 0 μέχρι το τέλος. Με απλά λόγια, γεμάτα νόημα, ομοιοκαταληξίες σε δεκαπεντασύλλαβο.

πχ. Πως από σπερματοζωάριο βγήκε για πρώτη φορά στο φως με την μορφή ενός παιδιού, πως περπάτησε για πρώτη φορά κ.ο.κ.

 

Για να απαντήσει-συνεχίσει κάποιος με το δικό του τετράστιχο, πρέπει το προηγούμενο τετράστιχο να περιέχει το λεκτικό ΟΚ στο τέλος του. Σε περίπτωση που το τετράστιχο δεν περιέχει στο τέλος του το ΟΚ, τότε σημαίνει ότι ο δημιουργός του το αλλάζει. Απλώς περιμένουμε να μπει το ΟΚ, ώστε να συνεχίσουμε.

Το ποίημα θα περιγράφει την εξέλιξη της ζωής. Από την στιγμή που κάποιος είναι ακόμα "μέσα στον μπαμπά" του μέχρι όπου τραβήξει! Η ζωή είναι μεγάλη σε διάρκεια και αντιστρόφος ανάλογη θα ήθελα να είναι και η διαφορά της ηλικίας ανάμεσα σε δύο τετράστιχα. Έτσι μειώνουμε και την περίπτωση να ποστάρουν δύο άτομα ταυτόχρονα, με διαφορετικό χρονικό σημείο της ζωής και να χαλάσει την όλη προσπάθεια. Ακόμα και σε περίπτωση που γίνει αυτό, θα ήταν σωστή η επικοινωνία μεταξύ των δύο πόστερς σε επίπεδο PM, ώστε να αλλάξουνε την σειρά των ποστ τους.

Για το ύφος και το αίσθημα που θα έχει το ποίημα, είναι στην επιλογή του καθένα. Αφορά τον κάθε δημιουργό του τετράστιχου, αφού μέσα από αυτό θα παρουσιάζετε μέρος των αισθημάτων του εκείνη την στιγμή που το γράφει.

Αυτό που θέλουμε να περιγράψουμε είναι τις καλές και κακές στιγμές της ζωής, τις χαρές και τις λύπες, την ελπίδα και την απογοήτευση. Αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο να πετάξει σε άλλες χρονικές στιγμές. Στιγμές που ζήσατε, στιγμές που ζείτε, στιγμές που θα ζήσετε και στιγμές που δεν θα ζήσετε ποτέ (?).

 

Αν δεν σας αρέσει η ιδέα και δεν θέλετε να συμμετάσχεται, μην ποστάρετε εδώ. Αγνοείστε το και αφήστε τους άλλους που θέλουνε να ποστάρουνε.

 

Edit by paredwse: Κι εγώ με την σειρά μου σας παρακαλώ να μην γράψετε post εάν δεν ακολουθείτε τις παραπάνω οδηγίες του timiman. ʼσχετα posts θα διαγράφονται άμεσα!

 

Ευχαριστώ

 

Ας κάνω την αρχή:

 

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (by Insomniacs)

 

Μικροσκοπική μορφή κλεισμένη σε σακούλα,

Θαυμάζεις τριγύρω σου, μα δεν τα έχεις δει όλα.

Παρέα 'χεις τεράστια σε αριθμό και χάρη,

μα ένας ο καλύτερος, ζωή δεν θα σνομπάρει.

 

OK

[Επισκέπτης]

Ο χρόνος επλησίασε το φως για να γευτείς,

τα ματια σου να ανοίξεις και να ονειρευτείς.

Τα σχέδια τα έχεις στο νου σου χαραγμένα,

μα η ζωή θα στα κάνει να βγουν κουτσουρεμένα.

 

ΟΚ

[Επισκέπτης]

Να 'σου, που ξεπροβάλλει στα μάτια σου το φως μέσα,

ξεκινάει η ζωή σε κόσμο με πολυμέσα.

Το βιβλίο της ζωής ανοίγει και περιμένει,

μα η πρώτη εμπειρία έρχεται παγωμένη.

 

ΟΚ

[Επισκέπτης]

Η μάνα που σε γέννησε δεν πρόλαβε να χαρεί,

τα δυό σου μάτια τα γαλανά και σε αναζητεί.

Σε ξένη αγκαλιά ενώ δεν θέλεις σε κρατούν,

αλλάζουν την δική σου ζωή χωρίς να σε ρωτούν.

 

ΟΚ

[AdHoul]

αλήθεια ποιος σε ρώτησε στον κόσμο αν θέλεις να ρθεις?

την έκατσες φιλαράκο μου και άντε τώρα να'βγεις

τι φαύλος κόσμος η ζωή τι άστοχος αγώνας

μια ουτοποία μαγική, πελώριος κυκλώνας

ΟΚ

 

OK!

[Επισκέπτης]

Το πρώτο σου το γάλα σε σπίτι ξένο το 'πιες,

κρύο πολύ ήταν θαρρώ, ευχαριστώ δεν είπες.

Το δώμα σου χαρούμενο χρώματα γεμάτο,

κρυμμένα 'ναι τα όνειρα κάπου εκεί στον πάτο.

 

ΟΚ

[Fidelio]

Γεννιούνται αισθήματα , μέσα απ ανάγκες

μωρό είσαι ακόμα , σου κάμουν τις χάρες

γεννιούνται αισθήματα , ο φόβος και ο πόνος

αν μέσα στην κούνια σου, αφήνεσαι μόνος

 

OK

[Fidelio]

Απ' τον πάτο τα όνειρα ; Όπως είπε ο "Πατέρας";

..μα στασου τι γίνεται ; Βλέπεις το Τέρας!!

Α, όχι , όνειρο ήταν , χαμηλά απ΄ τον ʼδη

της Μάνας το έδιωξε μακριά , της Μάνας , το χάδι

 

ΟΚ

[Επισκέπτης]

Μωρό μικρό είσαι, από την ζωή χτυπημένο,

μα κάτω δεν το βάζεις, είσαι αποφασισμένο.

Θα έρθει και ο χρόνος σου, να κάνεις τα δικά σου,

τα όνειρα που έκανες μέσα στην μαμά σου.

 

ΟΚ

[Επισκέπτης]

Ήρθε και ο καιρός τα πρώτα βήματα να στρώσεις,

να στηριχτείς όρθιο, γιατί μάχες θε να δώσεις.

Αρχή με δυσκολία, μα εδώ δεν θα κωλώσεις,

πεισμάτωσε αρκετά, έχεις όνειρα να σώσεις.

 

ΟΚ

[Fidelio]

Μικρέ αλαζόνα , περπάτησες , νάτο !

όμως δεν πρόσεξες και έπεσες κάτω ,

Τα κλάματα έβαλες και κλάααμα η κυρία,

Τα κλάματα έβαλες , ατυχής συγκυρία.

<img src="http://www.insomnia.gr/ubbthreads/images/graemlins/smile.gif" alt="" />

OK

[AdHoul]

θυμάσαι πότε άκουσες στερνή φορά αλήθεια

το ψέμμα τους πολύ βαθιά σου κάρφωσαν στα στήθια

μα μαθε τούτο τώρα ευθύς,πως είναι μάταιος κόπος

ο κόσμος τούτος αδερφέ βαδίζει μες στο σκότος

[AdHoul]

άστο παράτα το αδερφέ τρέξε χάσου κρύψου

φύγε οσο μακριά μπορείς, στα βάθη της αβύσσου

εδώ αγάπη δε θα βρεις, μα μοναχά μιζέρια

από ανθρώπους μηχανές με ματωμένα χέρια

ΟΚ

[ClouD]

Λουλούδι παρδαλό,χαρούμενο , νωρίς μεγαλωμένο

και εγώ ένα ρόδο κόκκινο να μοιάζει γερασμένο

εσύ σε χώμα χώθηκες΄, σπόρος, σε μεγαλώσαν

εμένα απ' τις αισθήσεις μου , άλλο δεν μου δώσαν

[ClouD]

Οί στίχοι ήρθαν αργότερα λίγο πριν να ανθήσω,

σιγα μπροστά στα μάτια σου να λέξεις να μουρμουρήσω

είσουνα χρώμα , γεύσεις και χαρά

ότι για τις αισθήσεις μου έμοιαζε μακριά