Ναι, αλλά σαν το Lost δεν είναι τίποτα...

[konnak]

Το Lost είναι περίεργη εμπειρία, το θεωρώ μία από τις μεγάλες πλάνες στις οποίες έχω υποπέσει μεγαλώνοντας. Έχω συμμετάσχει και στο αντίστοιχο τόπικ σε άπειρες συζητήσεις, και εν βρασμώ ψυχής (τις μέρες μετά το φινάλε), και πιο μετά. Η αλήθεια είναι ότι όσο περνά ένα διάστημα μπορείς να δεις τα πράγματα λίγο καλύτερα.

 

Ο Καρπετόπουλος είναι άλλη μία περίεργη ιστορία. Είναι ο μόνος αθλητικογράφος του οποίου τα άρθρα μπορώ να διαβάσω ακόμα και τώρα που δεν με ενδιαφέρει καθόλου το ελληνικό ποδόσφαιρο - όπως και του Παπαδογιάννη. Η αλήθεια είναι ότι γράφει ωραία, αλλά κάποια στιγμή, και ενώ διάβαζα ένα συναρπαστικό άρθρο του για τον τελικό του Wimbledon του 2008, είδα ένα πολύ παρόμοιο άρθρο κάποιου ξένου αρθρογράφου. Από ένα σημείο και μετά παρατήρησα ότι τα άρθρα του ήταν πάντα από κάπου ξεσηκωμένα. Έχει ένα ταλέντο στην πένα, προσωπικά όμως δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά έναν αθλητικογράφο όταν γράφει για θέματα άσχετα του αντικειμένου του, εδώ ας πούμε για μία σειρά, ειδικά όταν δεν έχει δει σειρά πέρα από το Lost και το 24 ξέρω γω.

 

Όσον αφορά το Lost. Αποτελεί σίγουρα σταθμό, απλά το θέμα είναι ότι δυστυχώς γι' αυτό είναι πλέον μια ολοκληρωμένη σειρά. Τι σειρά είναι λοιπόν; Καλή; Κορυφαία; Απάτη; Για μένα είναι στην ίδια κατηγορία με το Alias. Υπήρξε μια ελπιδοφόρα ιδέα, ήταν σίγουρα καλύτερη παραγωγή, πρόσφερε πάμπολλες συγκινήσεις, αλλά - ένα πολύ σοβαρό "αλλά" - το μεγαλύτερο μέρος αυτών των συγκινήσεων ήταν το wow factor σε αρκετές στιγμές του, κυρίως δε στα φινάλε των σεζόν, κάτι που προσωπικά μου φαίνεται τώρα που το αντιμετωπίζω ολοκληρωμένα σαν τις παροχές που δίνουν (έδιναν) οι κυβερνήσεις λίγο πριν τις εκλογές: αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να δεις πάλι την πρεμιέρα, όπου με νέα φούμαρα θα σε κράταγαν.

 

Γιατί λοιπόν σε κράταγαν 6 χρόνια; Ε, αρχικά, μέχρι το τέλος της 4ης σεζόν πραγματικά μπορούσε να βγει άκρη, κάποια τέλος πάντων λογικοφανής μυθοπλαστική άκρη που δε θα χρειαζόταν Θεούς και Δαίμονες, αλλά λίγο Schrodinger και θεωρία χροδών π.χ. Μάλιστα, υπήρξαν πολλοί φανατικοί θεατές που έβγαζαν άκρη. Όμως οι σεναριογράφοι, ενώ ήταν πολύ καλοί στο να χτίζουν tension και να δημιουργούν εντυπώσεις, ήταν πολύ κακοί στο να μαζεύουν. Μπορεί και να βαριόντουσαν, μπορεί και να προσπάθησαν και να μην τους βγήκε. Αυτό που πιστεύω είναι ότι απλά δεν μπορούσαν, με τόσα μυστήρια που είχαν φροντίσει να εισάγουν για να μεγαλώσει η φούσκα, να τα μαζέψουν όλα μαζί. Αναιρεί αυτό όλες τις καλές στιγμές που είχε το σόου; Εξαρτάται από τον άνθρωπο, αλλά για μένα αναίρεσε το 80% της άποψης που είχα για τη σειρά.

 

Η υστεροφημία μια σειράς δεν διαφέρει πολύ από αυτήν μιας ταινίας: το καλό με την ταινία είναι ότι όλα είναι φρέσκα, οπότε ένα απογοητευτικό τέλος θα έχει καταλυτικό ρόλο για την άποψή σου για την ταινία. Δεν προλαβαίνουν οι φτηνοί εντυπωσιασμοί να γίνουν μύθοι, δεν προλαβαίνει ο θεατής να δεθεί συναισθηματικά με την ταινία από συνήθεια και από αναπόληση καλύτερων στιγμών, ούτε σταματά στη μέση να δει μια σκηνή από το πρώτο μισάωρο που ήταν συγκλονιστική και συναρπαστική. Αντίθετα, σε μια σειρά, οι καλές στιγμές μυθοποιούνται, και όχι πάντα αδικαιολόγητα - συμφωνώ με DKNI, το φινάλε της 3ης μπορούσε να συγκριθεί μόνο με season finale των X-files όταν βγήκε.

 

Οπότε, εγώ μπορώ να βγάλω συμπεράσματα για μια σειρά κρίνοντας και το τέλος της. Πάνω σε αυτή τη λογική, έχω δει σειρές που έχουν τελειώσει σε απόλυτη αρμονία με την πορεία τους - ναι, υπάρχουν σειρές που δεν χάλασαν στην πορεία του χρόνου, σε πείσμα του συχνού επιχειρήματος. Όταν τελείωσα το The Wire πραγματικά ένιωσα μια νοσταλγία για τους χαρακτήρες, η σειρά επίσης ήταν απίστευτα ψηλά στην εκτίμησή μου και όταν την ξαναείδα πήγε ακόμα ψηλότερα! Αντίθετα, του Lost τα δισκάκια που έγραφα ευλαβικά τα έδωσα σε κάτι φίλους και τους είπα "δεν τα θέλω πίσω, κάντα ό,τι θες". Σειρές όπως το Sopranos, το The Shield, ή ακόμα και κωμικές, όπως το Seinfeld και τα Φιλαράκια, τα θυμάμαι με μία ανάμνηση ότι είδα κάτι σπουδαίο, μια ολοκληρωμένη ιδέα, μια συνεπή ιδέα ως προς εμένα και ως προς την ίδια τη σειρά, όπως αυτή εδραιώθηκε. Το Lost ήταν ένα ενδιαφέρον ταξίδι μέχρις ενός σημείου, και μια επαναλαμβανόμενη απογοήτευση από ένα σημείο και μετά. Δυστυχώς, αυτή η απογοήτευση για μένα έσβησε το πρώτο ταξίδι. Δεν μπορώ να ξαναδώ το φινάλε της 3ης και να έχω τον ίδιο ενθουσιασμό γιατί έχω απομυθοποιήσει το κατασκεύασμα και ξέρω ότι θα μπορούσα να βρω καλύτερο τρόπο να το τελειώσω από αυτούς που το έγραψαν. Δε μπορώ να δω τον Πιλότο πάλι και να με πιάσει εκείνη η γλυκιά φαγούρα, γιατί εκείνη η γλυκιά φαγούρα οφειλόταν στην πεποίθηση ότι όλα όσα περίεργα γίνονταν, κάποιος άλλος ήξερε τι ήταν, και, εν καιρώ, θα γινόμουν και εγώ κοινωνός αυτής της γνώσης. Αλλά όλα αποδείχθηκαν κουραφέξαλα, το wow factor όλων σχεδόν των ανάλογων σκηνών για μένα προσωπικά ακυρώθηκε, ήταν ένα παιχνίδι, ήταν ένα cheat.

 

Υπάρχουν σαφώς πολύ καλύτερες σειρές από το Lost, από διάφορα είδη. Και σίγουρα θα ξαναϋπάρξει κάτι σαν το Lost. Απλά είναι νωρίς ακόμα, και δυστυχώς οι σειρές μυστηρίου απαιτούν ιδιαίτερη ικανότητα από τους δημιουργούς - ικανότητα που δεν θεωρώ ότι έδειξαν τελικά οι δημιουργοί του Lost. Αυτό που επέδειξαν είναι μια αξιοζήλευτη ικανότητα παρατεταμένης παραπλάνησης - 6 χρόνια! - ανθρώπων ως επί το πλείστον λογικών και έξυπνων. Αυτό τους το αναγνωρίζω, όπως και την αψεγάδιαστη παραγωγή, τις αρκετά καλές ερμηνείες και την εύστοχη επιλογή ηθοποιών. Αυτό όμως το έχουν κάνει πολλές άλλες σειρές πριν και μετά. Είναι εμπορικός σταθμός στην ιστορία της τηλεόρασης και όχι σταθμός καινοτομίας - το κυνήγι του καρότου από τον σκύλο δεν είναι δα και τόσο πρωτότυπο.

[Επισκέπτης]

Πςςς... αυτά είναι post.

 

Διαφωνώ (μιας και εμένα το τέλος της σειράς μου είπε πολλά, οπότε αναιρούνται όλα όσα λες), αλλά γουστάρω.

 

Παρακαλώ, ειδικό θέμα για το ποστ του konnak, όπως κάναμε για τον Καρπετόπουλο. Τι δηλαδή;

[ntg1980]

Συγχαρητήρια για την απάντηση σου Konnak!

Καλύπτει 100% την άποψη που έχω για τη σειρά.

[konnak]

Χαχα, όποιος διάβασε το δικό μου κείμενο, δε δικαιούται να λέει "ποιος είναι τώρα ο Καρπετόπουλος που θα μας πει και για το Lost".

[anthony_88]

Και εμενα αυτη η γαγγραινα με τρωει τοσο καιρο τωρα, αλλα δεν ειχα τον τροπο να το εκφρασω οπως ο konnak.

[damian1977]

'Η αλήθεια είναι ότι γράφει ωραία, αλλά κάποια στιγμή, και ενώ διάβαζα ένα συναρπαστικό άρθρο του για τον τελικό του Wimbledon του 2008, είδα ένα πολύ παρόμοιο άρθρο κάποιου ξένου αρθρογράφου. Από ένα σημείο και μετά παρατήρησα ότι τα άρθρα του ήταν πάντα από κάπου ξεσηκωμένα. '

 

Elaborate or it never happened!!!!

[DeadOrganPlayer]

Πολύ ωραίο άρθρο από τον Konnak, αποδεικνύει για μία ακόμα φορά γιατί τον κρατάμε ακόμα στο φορουμ .

Σε πολλά από αυτά που λέει έχει δίκιο και συμφωνώ, διαφωνώ ίσως στο σημαντικότερο: Κι εγώ εν τέλει θα ήθελα διαφορετικό φινάλε αλλά αυτό σε καμμία περίπτωση δεν επηρέασε την εικόνα μου για το ταξίδι ούτε για την εμπειρία που έζησα στη διάρκεια αυτού. Ακόμα και σήμερα είναι κάποιες σκηνές που αν τις δώ θα ανατριχιάσω και είναι στιγμές που το Lost (με ότι αυτό συνεπαγόταν) μου λείπει...

[nikos21aek]

Γειά σου ρε Καρπετόπουλε έμπειρε.

 

Τουλάχιστον είναι ειλικρινής που λέει χύμα ότι γράφει για το λόστ μόνο και μόνο γιατί έχει περισσότερα κλίκ από όταν γράφει για τον τομέα του.

[GIOVINCO]

Απο τη μια στο Λοστ φαγαμε απιστευτο δουλεμα (και δεν εννοω το τελος...ακομα και η σκηνη στο επεισοδιο που ο Λοκ βρισκει τον Βινσεντ, που τους κοιταει στο τελος του επεισοδιου ολους αγριεμενος, δουλεμα ειναι γιατι τελικα δεν εκρυβε κατι κακο οπως αφηνε να εννοηθει η σκηνη...και υπαρχουν παααρα πολλες ακομα τετοιες σκηνες), απο την αλλη ομως επειδη ακριβως οι φανατικοι της σειρας συζητουσαν παρα πολυ το τι γινεται και τι θα γινει, ειχαν ηδη αναφερθει ολες οι πιθανες απαντησεις...Και τελικα οι σεναριογραφοι μας εδωσαν κατι που δεν ειχε γραφτει ΠΟΥΘΕΝΑ...Και διαβαζοντας το κειμενο του Καρπετοπουλου μετα το τελος της σειρας, βλεποντας την και λιγο καλοπροεραιτα, ε λες πως μια χαρα εδεσε η απαντηση και μια χαρα στιβαρη υπηρξε η σειρα σε ολη τη διαρκεια της...

 

Το ιδανικο βεβαια θα ηταν ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ, ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ, αλλα με λιγοτερους ερωτες και αγαπες, μια η δυο λιγοτερες σεζον, το σεναριο να ειναι 100% προδιαγεγραμμενο απο την αρχη, και με αυστηρη προειδοποιηση να μη συζηταμε τη σειρα ετσι ωστε να ευχαριστιθουμε τα wow effect και να μην τα εχουμ διαβασει ως πιθανες απαντησεις σε καποιο φορουμ...Ποσο παραλογο ακουγεται ομως το τελευταιο !

 

Spoiler για Dexter

 

προσφατο παραδειγμα στο Dexter...ειχα διαβασει σε ενα φορουμ πως ο Γκελερ εχει πεθανει και ο Τραβις τον φανταζεται, και δεν μου εκανε καμια εντυπωση μια εξελιξη η οποια αν δεν την ειχα διαβασει θα με ειχε αφησει με ανοικτο το στομα...

 

 

Και ενα παραδειγμα απο το Λοστ...Ειχα διαβασει μια θεωρια στη διαρκεια της σειρας, πως αυτος που βαραει την πορτα στο σπιτι του μικρου Σωγιερ, ειναι ο ιδιος Σωγιερ που εχει ερθει απο το παρελθον προσπαθωντας να σωσει τη μητερα του αλλα τελικα τον εφεραν τα γεγονοτα να μην τα καταφερει...Whatever happened happened...Προσωπικα αυτο το ενδεχομενο ουτε καν μου ειχε περασει απο το μυαλο, οπως δεν μου περασε και το flashforward του τελευταιου κυκλου οτι ειναι αυτο που αποδειχτικε τελικα οτι ηταν...Σκεφτειτε τωρα να υπηρχε μια τοσο γαματη απαντηση (η αν οχι αυτη μια παρομοια απο τις απειρες γαματες θεωριες που ειπωθικαν στη διαρκεια της σειρας) και εσυ να την ηξερες ηδη απο τα φορουμ...Θα εχανε τη μαγεια της...Ηταν μεγαλο θεμα για τους σεναριογραφους το hype της σειρας...Επρεπε να δεσουν το ολο σεναριο, ΚΑΙ ταυτοχρονα να μην δωσουν σαν απαντηση κατι που να σε αφησει με το στομα ανοικτο αν δεν διαβαζεις τα φορουμ, που μετατρεπεται σε απλο αν τα διαβαζεις, οπως και καναμε οι περισσοτεροι φαν της, ποσο μαλλον οι πιο πιστοι που την εβλεπαν λιγο λιγο απο την αρχη, και περασαν πολυ περισσοτερο χρονο να την αναλυουν ειτε σε φορουμ ειτε με φιλους τους...

 

Συμπεραινω πως παρ'ολα τα μικρα κενα του σεναριου, το δουλεμα απο μικρες σκηνες μεχρι την κεντικη ιδεα, το τραβηγμα απο τα μαλλια της ολης φασης, αν το δεις αντικειμενικα και καλοπροεραιτα και το ταξιδι κατα της διαρκεια της σειρας ηταν αψογο και το τελος λυτρωτικο, και ΟΤΙ και να απαντουσαν οι περισσοτεροι ΔΕΝ θα εμεναν ευχαριστημενοι...

[DKNI]

Μετρο συγκρισης

 

We have to go back, Kate

 

 

Οταν βρεθει σειρα να μεινω πιο WTF απο αυτο, τα ξαναλεμε

 

Και εχω δει και λατρευω σειρες οπως Ντεξτερ, Carnivale, Breaking Bad και αρκετες αλλες ποιοτικες σειρες (ομολογω οτι δεν εχω δει Wire, Sopranos και Shield)

[paris.gr]

Μου φαίνεται πως ο Καρπετ θυμήθηκε να γράψει το άρθρο τώρα που η Νόβα, το κανάλι που εργάζεται άρχισε τις επαναλήψεις του Lost. Προσωπικα όπως είπαν και κάποιοι φίλοι παραπάνω το ταξίδι μέχρι ένα σημείο ήταν σούπερ αλλά το τέλος σούπα!

[DeadOrganPlayer]

Μετρο συγκρισης

 

We have to go back, Kate

 

 

Καλό είναι να μη βάζεις σαν μέτρο σύγκρισης το συγκεκριμένο γιατί ακυρώνεις κάθε προσπάθεια οποιαδήποτε άλλης σειράς καθώς αυτό δεν είναι δυνατό να προσεγγιστεί. Βάλε σαν μέτρο σύγκρισης κάποια άλλη φάση όπως τη πρώτη φορά που είδαμε τον Λοκ στο καροτσάκι ή τη πρώτη φορά που είδαμε τι έχει μέσα η καταπακτή. Και πάλι βέβαια χλωμό να πλησιαστούν ακόμα και τα παραπάνω

[sheik]

Θα συμφωνησω -παραδοξως ισως για μερικους- στα περισσοτερα με τον konnak, ΕΚΤΟΣ οτι για μενα, η καταληξη(η οποια μου αρεσε διοτι ειχα "ψυλλιαστει" και μπει στο κλιμα σχετικα με το πως αντιμετωπιζαν την σειρα οι ιδιοι οι παραγωγοι) δεν ακυρωσε ουτε μια στιγμη απο το πανεμορφο ταξιδι.

 

Εζησα στιγμες με την σειρα που θεωρω αδυνατο να ξεπεραστουν.Οπως ειπατε, φιναλε 3ου κυκλου,Λοκ στο καροτσι,ανοιγμα καταπακτης, πρεμιερα 3ου κυκλου,θανατος Τσαρλι,Λοκ στο φερετρο, το αριστουργημα των αριστουργηματων The Constant και ενα σωρο αλλες σκηνες και επεισοδια, δεν τα ξεχνω με τιποτα, ακομη και εαν σιχαινομουν το τελος.

 

*Για μενα η χειροτερη στιγμη της σειρας ειναι τα flash sideways που μπορει να εδωσαν στο φιναλε μεγαλη συγκινηση και μια ...νοτα αισιοδοξιας σχετικα με τον θανατο, αλλα δεν παυουν να αποτελουν την χειροτερη "εξαπατηση" της σειρας.

[Ahigh_forvalue]

Μετρο συγκρισης

 

We have to go back, Kate

 

 

Οταν βρεθει σειρα να μεινω πιο WTF απο αυτο, τα ξαναλεμε

 

Και εχω δει και λατρευω σειρες οπως Ντεξτερ, Carnivale, Breaking Bad και αρκετες αλλες ποιοτικες σειρες (ομολογω οτι δεν εχω δει Wire, Sopranos και Shield)

 

και για μενα η σκηνη αυτη ειναι αξεπεραστει στο ποσο mindfuck ειναι οταν την δεις πρωτη φορα..αλλα θεωρω το λοστ "κακη" σειρα σαν συνολο..

[DKNI]

το αριστουργημα των αριστουργηματων The Constant

To μονταζ στην συνομιλια Ντες-Πενυ και το ταυτοχρονο I love you στο τελος ειναι για να το βαζεις να το δεις με γκομενα η οποια καπακια εχει πεσει και σε εχει αρχισει

 

Με μονο side effect οτι θα περιμενει γαμο