Μια μικρή ιστορία... (τι κάνουμε μετά; )

[NickTG]

Αποφάσισα σήμερα να γράψω μια μικρή ιστορία.

 

Πολλοί θα ρωτήσετε και τι μας νοιάζει. Δε σας νοιάζει θα απαντήσω εγώ.

"Τότε γιατί τη γράφεις ρε φίλε;"

Δεν ξέρω γιατί. Χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Ίσως γιατί ήθελα κάπου να τη γράψω. Ίσως απλά γιατί μου δίνεται αυτή η δυνατότητα.

 

 

Η ιστορία μιλάει για ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Ξεκινάει πολλά χρόνια πριν όταν ξεκίνησαν το σχολείο και βρέθηκαν στην ίδια τάξη.

Οι δύο χαρακτήρες μας από τότε έγιναν φίλοι(όσο φίλοι μπορεί να είναι σε αυτή την ηλικία ένα αγόρι και ένα κορίτσι ).

Τα χρόνια περνούσαν και το αγόρι μες το κορίτσι ερχόντουσαν συνέχεια πιο κοντά και η φιλία μεταξύ ρους γινόταν όλο και πιο δυνατή.

 

Έτσι φτάσαμε στο γυμνάσιο, πιο συγκεκριμένα στη 2α γυμνασίου, όταν και είχαν γίνει πλέον αυτό που λέμε οι καλύτεροι φίλοι. Κάθε μέρα την περνούσαν μαζί. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Φυσικά ήταν μαζί και η υπόλοιπη παρέα αλλά η χημεία μεταξύ τους ήταν φανερή.

Με αυτό τον τρόπο έφυγαν οι μέρες του γυμνασίου. Είχε φτάσει πλέον η ώρα το αγόρι και το κορίτσι της ιστορίας μας να πάνε λύκειο.

 

Και έτσι έγινε. Το λύκειο ξεκίνησε. Μπορεί να ήταν σε διαφορετικά τμήματα αλλά ήταν ακόμα στο ίδιο σχολείο. Όχι όμως για πολύ. Μία βδομάδα μετά το κορίτσι αποφάσισε να πάει τεχνικό.

"ΟΚ. Θα βρισκόμαστε μετά το σχολείο όπως πάντα." Είπαν. Όμως κάτι άλλαξε. Η απόσταση τους άλλαξε. Άρχισε να λείπει ο ένας στον άλλον. Τα μηνύματα και οι συνομιλίες άλλαξαν τόνο.

 

Τότε στη δευτέρα λυκείου έγινε αυτό που κανείς δεν περίμενε. Οι 2 καλύτεροι φίλοι ξαφνικά έγιναν ζευγάρι δημιουργώντας θυελλώδεις αντιδράσεις. Φιλίες διαλύθηκαν και ζήλιες ήρθαν στην επιφάνεια. Αντιδράσεις και σχόλια από άτομα που δεν το περίμεναν. Όμως το αγόρι και το κορίτσι της ιστορίας μας είχαν πλέον ο ένας το άλλον και τίποτα από αυτά δεν θα τους χαλούσε αυτό που ζούσαν. Τίποτα δεν μπορούσε να διαλύσει τον έρωτά τους, την αγάπη τους.

 

Τα χρόνια έφυγαν το ένα μετά το άλλο. Το ζευγάρι, πλέον, της ιστορίας μας ήταν ευτυχισμένο και τίποτα άλλο δεν το ένοιαζε. Άρχισαν μάλιστα σιγά-σιγά να μιλάνε και για το μέλλον. Το γάμο τους, τα παιδιά τους, το σπίτι που θα τα μεγαλώσουν...

Φυσικά όπως κάθε σχέση είχε και αυτή τα σκαμπανεβάσματα της αλλά με λίγη καλή θέληση όλα φτιάχνονται. Αρκεί η αγάπη έλεγαν...

Η ζωή όμως δεν είναι πάντα τόσο εύκολη.

Η στασιμότητα και η ρουτίνα σκοτώνουν τα όνειρά σου. Σκοτώνουν τον εαυτό σου.

Για να γίνουν αυτά το αγόρι έπρεπε να τελειώσει τις σπουδές του, να πάει φαντάρος, να βρει δουλειά. Και το κυριότερο, έπρεπε και οι 2 να μεγαλώσουν. Αντίθετα το αγόρι και το κορίτσι της ιστορίας μας αν και μεγάλωσαν σωματικά η σχέση έμεινε στην εφηβεία τους.

Οι συμπεριφορές άρχισαν να αλλάζουν. 6.5 χρόνια είχαν περάσει από την αρχή της σχέσης.

 

Εκείνο το καλοκαίρι το κορίτσι αποφάσισε να πάει για δουλειά σε νησί. "θα μας κάνει καλό λίγο διάστημα χώρια." είπαν. Έτσι ξεκίνησε το κορίτσι και πήγε για δουλειά.

Στην αρχή όλα ήταν καλά. Μιλούσαν στο τηλέφωνο και κανόνιζαν να πάνε για διακοπές όταν θα επέστρεφε από τη δουλειά. Διακοπές οι οποίες δεν ήρθαν ποτέ....

Αντί να της λείψει το αγόρι το κορίτσι της ιστορίας μας κατάλαβε πως μπορούσε να ζήσει και χωρίς αυτόν. Ήταν καλά μόνη της. Έτσι στην επιστροφή ζήτησε να χωρίσουν.

Το αγόρι είχε καταλάβει και αυτό πως είχαν μείνει στάσιμοι. Έτσι συμφώνησε και αποφάσισαν να παραμείνουν φίλοι. Άλλωστε τόσα χρόνια ήταν φίλοι πριν γίνουν ζευγάρι.

 

Ένας χρόνος είχε περάσει και το αγόρι με το κορίτσι ήταν ακόμα συνέχεια μαζί. Σαν φίλοι αυτή τη φορά. Αυτό όμως που κανείς δεν ήξερε ήταν ότι το αγόρι ακόμα την ήθελε. Αλλά δεν το είχε καταλάβει ούτε ο ίδιος.

 

Ήρθε πάλι το καλοκαίρι και το κορίτσι πήγε πάλι για δουλειά στο νησί.

Οι 2 "φίλοι" συνέχισαν να μιλάνε στο κινητό. Το αγόρι πλέον είχε καταλάβει ότι τη θέλει πίσω αλλά δεν της το είπε. Περίμενε να γυρίσει.

Και γύρισε αλλά όχι μόνη αυτή τη φορά. Γύρισε με τον καινούριο.

 

Το αγόρι έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του. Όλος ο κόσμος γκρεμίστηκε μπροστά του. Δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς αυτή. Χωρίς τον άγγελό του... Ήταν πλέον όλη του η ζωή.

Άνοιξε την καρδιά του. Ήταν έτοιμος για τα πάντα. Να της δώσει την καρδιά του στα χέρια της. Να πάνε στο επόμενο "επίπεδο". Της τα είπε όλα αλλά ήταν δυστυχώς πολύ αργά. Είχε προχωρήσει. Ήταν χαρούμενη ξανά. Το έβλεπε στο χαμόγελό της. Στο χαμόγελο που τόσο αγαπούσε. Στο χαμόγελο που του έφτιαχνε τη μέρα ότι και αν είχε.

Ήταν πια αργά...

 

 

Αυτά ήταν τα καλύτερα 6.5 χρόνια της ζωής του.

6.5 χρόνια που δεν τον ένοιαζε τίποτα γιατί είχε εκείνη.

6.5 χρόνια που ένιωθε ο πιο χαρούμενος άνθρωπος σε όλο τον κόσμο.

6.5 χρόνια που ήξερε πως ότι και να γίνει θα έχει αυτή που με ένα χαμόγελο μπορεί να το φτιάξει.

 

6.5 χρόνια που τον άφησαν χωρίς καρδιά, χωρίς σκοπό, να αναρωτιέται για ποιο λόγο να κάνει πλέον το οτιδήποτε.

6.5 χρόνια που πλέον είναι παρελθόν.

 

 

Κάπως έτσι φτάνει η ιστορία μας στο τέλος της. Το αγόρι και το κορίτσι παρέμειναν φίλοι. Δεν μπορούσε να τη χάσει ακόμα και αν δεν ήταν πια μαζί του. Ήταν τουλάχιστον χαρούμενη.

 

Το αγόρι ακόμα αναρωτιέται τι να κάνει μετά. Πως να ξεπεράσει τη ζωή του...

 

Αυτή ήταν η ιστορία μας για σήμερα. Ακόμα και τώρα που τελείωσε δεν ξέρω γιατί τη γράφω. Ίσως για να τη βγάλω από πάνω μου, ίσως γιατί δεν είχα τι άλλο να κάνω...

Ελπίζω να βγάζει νόημα. Δεν τη διάβασα πάλι...

[g_alkis]

Συγκινήθηκα

[Marria]

Πολυ συγκινητικη ιστορια και βγαζει και αρκετα νοηματα. Πως η ζωη μας ειναι μικρη για να περιμενουμε το 'αυριο΄ και αμα μπορουμε να κανουμε κατι ας το κανουμε σημερα.

 

Ελπιζω οπως και το κοριτσι , και το αγορι να βρει καποτε την ευτυχια σε καποια αλλη κοπελα. Και να μη σκεφτεται για τα χρονια που εχασε , γιατι τα εζησε ευτυχισμενα και οτι θα ρθουν ακομα καλυτερες μερες.

[NickTG]

Ελπιζω οπως και το κοριτσι , και το αγορι να βρει καποτε την ευτυχια σε καποια αλλη κοπελα. Και να μη σκεφτεται για τα χρονια που εχασε , γιατι τα εζησε ευτυχισμενα και οτι θα ρθουν ακομα καλυτερες μερες.

 

 

Το ελπίζει και το αγόρι αυτό...

[panosno1com]

Αν και με πολυ απλα λογια , η ιστορια περναει εικόνες στον αναγνώστη και ευκολα πλάθει την ιστορία στο μυαλο του, ειδικα εκει προς το τελος που το αγορι εχασε τη γη κατω απ τα ποδια του κλπ , πραγματικα εκει με "αγγιξε" ψυχικα ... Εχθρος του καλου ειναι το καλύτερο , προτεινω στο αγορι [εφοσον δεν ειναι μυθοπλασια αλλα πραγματικη ιστορια] να προσπαθησει να συνεχισει τη ζωη του ,γιατι δεν ηρθε και το τελος του κοσμου , επισης θα μπορουσε να ταν πολυ χειροτερη η κατασταση. Οποτε ας κρατησει τις καλες αναμνησεις, τις κακες αναμνησεις να τις μετατρέψει σε πείρα και να προσπαθησει για αλλη σχεση.

[JERONIMO888]

καψουρομουνοδουλιαση

[imr]

Just keep walking

[NickTG]

[εφοσον δεν ειναι μυθοπλασια αλλα πραγματικη ιστορια]

 

 

Δεν είναι μυθοπλασία.

Είναι η δικιά μου ιστορία. Είναι η ζωή μου.

 

καψουρομουνοδουλιαση

 

Ναι, το παθαίνω που και που.

[μαφαλντα]

Θέματα στο ινσόμνια: Πεφταστέρια,ρομαντική ιστορία,αντιδράσεις σε ρομαντικές ταινίες,τι γίνεται;

Τι κάνουμε;keep walking.Ο δρόμος είναι μπροστά,το αναπάντεχο μετά την στροφή.Απολαμβάνουμε την διαδρομή,κοιτάμε γύρω και αναζητάμε καινούρια πρόσωπα και εμπειρίες.

Ενα κεφάλαιο έκλεισε προχωράμε στο επόμενο.

[SpirtouLisS]

δε βλεπω με ποιο τροπο θα μπορεσουν να συνυπαρξουν τα δυο αντιπαλα δεη. η αγαπη του αγοριου για τη κοπελα και την επιθυμια να μη χαθουν με το μαραζι να διαπιστωνει οτι την εχασε και τον ''καινουργιο'' πλεον να την αγκαλιαζει. θελει θεληση αλλα οταν υπαρχουν τοσο δυνατα συναισθηματα αγαπης για εναν ανθρωπο ολα ειναι δυνατα ισως. ισως και οχι.

πολυ συγκηνιτικο και απο τη ζωη βγαλμενο.

 

μακαρι να ειχαμε ολοι την ευκαιρια να επιλεξουμε αν θελουμε να βλεπουμε εστω φιλικα εναν ανθρωπο που καποτε τον νοιαστηκαμε και τον αγαπησαμε περαν των οριων που επιβαλει μια ερωτικη σχεση. μπραβο στη κοπελα αν ειναι αληθινη η ιστορια που δεν γυρισε την πλατη και να αφησει τον αλλο στην τυχη του. ξαναλεω μακαρι να ειχαμε ολοι την δυνατοτητα της επιλογης να διατηρησουμε τη φιλια μετα το τελος μια σχεσης...

[Toufas]

To "σωματικα" μεινανε στην εφηβεια δεν το καταλαβα. Ή μαλλον το καταλαβα απλα θελω confirmation.

[NickTG]

Η σχέση έμεινε στην εφηβεία.

[xri_ni]

Πολυ σκληρο να πρεπει να εισαι φιλος με καποιον που τον θες ερωτικα.Απ'οτι λες ειστε ακομα φιλοι.Αλλα δε ξερω,εγω δε θα μπορουσα να βλεπω καποιον που τον θελω ακομα με την νεα του γκομενα και ολα μια χαρα.Αλλα εσυ την αγαπας οχι μονο ερωτικα και αυτο που σε νοιαζει ειναι να'ναι καλα....και ας μην ειναι μαζι σου!

[NickTG]

Απ'οτι λες ειστε ακομα φιλοι.Αλλα δε ξερω,εγω δε θα μπορουσα να βλεπω καποιον που τον θελω ακομα με την νεα του γκομενα και ολα μια χαρα.

 

 

Ναι, πονάει λίγο.

Ειδικά όταν τους συναντάς για πρώτη φορά έξω τυχαία.

[panosno1com]

Nαι ρε συ nick αλλα δεν ειναι και το τελος του κοσμου! Δλδ τι , αυτη και τερμα ; απο δω και περα καλογερος ή οτιδηποτε αλλο ?!!? Θα μπορουσαν να ταν πολ υχειροτερα τα πραγματα και αυτο δε μπορεις να το δεις προς το παρόν γιατι εισαι "απο μεσα" , αν ησουν "απ εξω" θα το καταλαβαινες... Εκεινη συνεχισε τη ζωη της στον αισθηματικο τομεα , εσυ για ποσο ακομα θα καθεσαι να χαλιεσαι ;;;