Ποια Ταινία Μόλις Είδατε; (2)

[Cro-Magnon]

 

 

 

 

Επεξ/σία 28 Μαΐου 2018 από Cro-Magnon

[Que sera sera]

ghost in the cell

 

το ειχε σε εκπτωση το αμαζον και δικαιολογημένα αφου ηταν φολα

[Snoob]

Up in the Air.

Πάρα πολύ καλή ταινία, η οποία παρουσιάζει ένα μίνι πορτραίτο της Αμερικής τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης, με τις αθρόες απολύσεις, την αβεβαιότητα και τους κλυδωνισμούς που προκάλεσε αυτή η κατάσταση στις σχέσεις των ανθρώπων, την καθημερινότητά τους.

Ένας επαγγελματίας των "μαζικών απολύσεων", ο Ράιαν Μπίνγκαμ (Τζορτζ Κλούνεϊ) ταξιδεύει από τη μια άκρη των ΗΠΑ στην άλλη για να απολύσει εργαζομένους σε περιπτώσεις όπου οι ίδιες οι εταιρίες θέλουν να αποφύγουν να το κάνουν άμεσα. Είναι διαρκώς με μια βαλίτσα στο χέρι, διατηρεί ένα υποτυπώδες διαμέρισμα, πρακτικά άδειο, στο οποίο ζει ελάχιστα, τις δύο αδερφές του τις βλέπει ελάχιστα, οικογένεια δική του δεν έχει ούτε θέλει να αποκτήσει και, γενικά, είναι πανευτυχής με τη ζωή του, καθώς θεωρεί πως ζει απαλλαγμένος από κάθε είδους δέσμευση. Mάλιστα, στο περιθώριο της δουλειάς του, βγάζει και ένα έξτρα εισόδημα ως ομιλητής σε συνέδρια όπου παρουσιάζει τη φιλοσοφία του.

Ο Μπίνγκαμ, όμως, βλέπει τον τρόπο ζωής του να απειλείται όταν μια νεαρή καινούργια υπάλληλος στην εταιρία (Άννα Κέντρικ) προτείνει να τερματιστούν τα ταξίδια και να γίνονται οι απολύσεις από τα κεντρικά της εταιρίας, με τηλεδιάσκεψη. Ο Μπίνγκαμ εκμεταλλεύεται την απειρία της, φέρνοντάς τη σε δύσκολη θέση μπροστά στο αφεντικό τους, όμως το μόνο που καταφέρνει είναι να τη "φορτωθεί" στο επόμενο ταξίδι του, προκειμένου να την εκπαιδεύσει στην πράξη σε τεχνικές απόλυσης.

Πολύ καλές ερμηνείες από τους τρεις πρωταγωνιστές (Κλούνεϊ, Κέντρικ, Φαρμίγκα ) και ενδιαφέροντες χαρακτήρες -χωρίς να απουσιάζουν ορισμένα κλισέ: στην πορεία ο πρωταγωνιστής που ζει συνειδητά μόνος και αποκομμένος από τους πάντες θα ανακαλύψει την αξία των ανθρώπινων σχέσεων, θα πληγωθεί, θα βοηθήσει τη νεαρή συνεργάτιδά του να βρει το δρόμο της και τελικά θα επιστρέψει στη ζωή με "μια βαλίτσα στο χέρι", αυτή τη φορά όμως έχοντας χάσει την (ψευδ)αίσθηση της ευτυχίας.

Η ταινία ξεχωρίζει γιατί κατορθώνει να περιγράψει μια πολύ δύσκολη κατάσταση με λιτό και πυκνό τρόπο, συνδυάζοντας την αισιοδοξία και την απαισιοδοξία, τις κωμικές και τις δραματικές στιγμές. Οι σκηνές των απολύσεων, κορυφαίες.

 

 

[Voodooman]

Atomic Blonde

Η Charlize Theron κάνει την υπερκατάσκοπο σε ένα δαιδαλώδες κατασκοπευτικό παιχνίδι στο Βερολίνο τις παραμονές της πτώσης του Τείχους.

Η κεντρική ανατροπή εμφανής από την μέση, τουλάχιστον, της ταινίας. Αλλά δεν αρκεί αυτό, εδώ έχουμε το πιο γελοίο, χαζό, ασυνάρτητο, αδικαιολόγητο φινάλε ταινίας του είδους που έχω δει. Έρχεται από το πουθενά, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς να δικαιολογείται από αυτά που είδαμε, έτσι, απλά για μία τελευταία προσβολή στη νοημοσύνη μας. Ακόμη και αν όλα όσα είχαμε δει μέχρι τότε ήταν λογικά, το φινάλε από μόνο του θα αρκούσε για να τα τινάξει όλα στον αέρα.

Η ταινία έχει και θετικά. Το σκηνικό όπου στήνεται όλο αυτό το παιχνίδι (Βερολίνο του τέλους των '80s) είναι πολύ γοητευτικό, το soundtrack απολύτως έξοχο και οι σκηνές ξύλου οι καλύτερες που μπορώ να θυμηθώ από την εποχή του Oldboy. Πολύ καλή σκηνοθεσία από τον μετέπειτα σκηνοθέτη του Deadpool 2 και συντελεστή στην σκηνοθεσία του John Wick-εξ'ου ίσως και οι ομοιότητες στην σκηνοθεσία και την χρήση του soundtrack. Ωραία φωτογραφία, σκηνικά και απεικόνιση του πυρετού της εποχής.

Και κάτι ακόμη στα θετικά της ταινίας, έκανε ό,τι μπορούσε-και γενικά κατάφερε-για να παρουσιάσει θελκτική την ώριμη (και αρκετά "πειραγμένη" πλέον) Theron.

[snake_plissken2112]

αυτή η ταινία αν έκοβε το τελευταίο 5λεπτο ήταν John Wick x2 για μένα

 

αλλά το τελευταίο αυτό 5λεπτο την γάμησε τελείως....

[Cro-Magnon]

5 ώρες πριν, Voodooman είπε

Atomic Blonde

Η Charlize Theron κάνει την υπερκατάσκοπο σε ένα δαιδαλώδες κατασκοπευτικό παιχνίδι στο Βερολίνο τις παραμονές της πτώσης του Τείχους.

Η κεντρική ανατροπή εμφανής από την μέση, τουλάχιστον, της ταινίας. Αλλά δεν αρκεί αυτό, εδώ έχουμε το πιο γελοίο, χαζό, ασυνάρτητο, αδικαιολόγητο φινάλε ταινίας του είδους που έχω δει. Έρχεται από το πουθενά, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς να δικαιολογείται από αυτά που είδαμε, έτσι, απλά για μία τελευταία προσβολή στη νοημοσύνη μας. Ακόμη και αν όλα όσα είχαμε δει μέχρι τότε ήταν λογικά, το φινάλε από μόνο του θα αρκούσε για να τα τινάξει όλα στον αέρα.

Η ταινία έχει και θετικά. Το σκηνικό όπου στήνεται όλο αυτό το παιχνίδι (Βερολίνο του τέλους των '80s) είναι πολύ γοητευτικό, το soundtrack απολύτως έξοχο και οι σκηνές ξύλου οι καλύτερες που μπορώ να θυμηθώ από την εποχή του Oldboy. Πολύ καλή σκηνοθεσία από τον μετέπειτα σκηνοθέτη του Deadpool 2 και συντελεστή στην σκηνοθεσία του John Wick-εξ'ου ίσως και οι ομοιότητες στην σκηνοθεσία και την χρήση του soundtrack. Ωραία φωτογραφία, σκηνικά και απεικόνιση του πυρετού της εποχής.

Και κάτι ακόμη στα θετικά της ταινίας, έκανε ό,τι μπορούσε-και γενικά κατάφερε-για να παρουσιάσει θελκτική την ώριμη (και αρκετά "πειραγμένη" πλέον) Theron.

Η Σαρλιζ ηταν απογοήτευση στις σκηνές μάχης, καθως δεν είχε καθολου πλαστικοτητα στις κινησεις της.  Στα υπόλοιπα συμφωνουμε-πολυ γελοία ταινία σε ολα... 

[Voodooman]

29 λεπτά πριν, Cro-Magnon είπε

Η Σαρλιζ ηταν απογοήτευση στις σκηνές μάχης, καθως δεν είχε καθολου πλαστικοτητα στις κινησεις της.  Στα υπόλοιπα συμφωνουμε-πολυ γελοία ταινία σε ολα... 

Υπερβολικά αυστηρός. Δεν μπορείς να ζητάς από μία ηθοποιό γύρω στο 1.80 να γυρίζει 10λεπτες σκηνές μάχης μονοκοπανιά και να έχει και πλαστικότητα στις κινήσεις της!

Στο κάτω-κάτω οι μάχες είχαν στόχο να δείχνουν βίαιες και ρεαλιστικές και όχι να είναι αισθητικά άψογες. Και, τώρα που το σκέφτομαι, αυτή η "αγγουροσύνη" της Theron ίσως να τις έκανε ακόμη πιο εντυπωσιακές.

[panos_0079]

Στις 27/5/2018 στις 10:05 ΜΜ, armin είπε

Προτεινε κανα δυο τις καλυτερες που θεωρεις, επειδη σπανια θα δω τρομου. 😬

θα τη θυμασαι για καιρο

Απο τα καλυτερα σεναρια που εχω δει σε ταινια

Αγγλικος τιτλος (The hidden face)

ΠΡΟΣΟΧΗ  ΜΗ ΔΕΙΣ TRAILER ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

9/10

 

7 ώρες πριν, Voodooman είπε

Atomic Blonde

Η Charlize Theron κάνει την υπερκατάσκοπο σε ένα δαιδαλώδες κατασκοπευτικό παιχνίδι στο Βερολίνο τις παραμονές της πτώσης του Τείχους.

Η κεντρική ανατροπή εμφανής από την μέση, τουλάχιστον, της ταινίας. Αλλά δεν αρκεί αυτό, εδώ έχουμε το πιο γελοίο, χαζό, ασυνάρτητο, αδικαιολόγητο φινάλε ταινίας του είδους που έχω δει. Έρχεται από το πουθενά, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς να δικαιολογείται από αυτά που είδαμε, έτσι, απλά για μία τελευταία προσβολή στη νοημοσύνη μας. Ακόμη και αν όλα όσα είχαμε δει μέχρι τότε ήταν λογικά, το φινάλε από μόνο του θα αρκούσε για να τα τινάξει όλα στον αέρα.

Η ταινία έχει και θετικά. Το σκηνικό όπου στήνεται όλο αυτό το παιχνίδι (Βερολίνο του τέλους των '80s) είναι πολύ γοητευτικό, το soundtrack απολύτως έξοχο και οι σκηνές ξύλου οι καλύτερες που μπορώ να θυμηθώ από την εποχή του Oldboy. Πολύ καλή σκηνοθεσία από τον μετέπειτα σκηνοθέτη του Deadpool 2 και συντελεστή στην σκηνοθεσία του John Wick-εξ'ου ίσως και οι ομοιότητες στην σκηνοθεσία και την χρήση του soundtrack. Ωραία φωτογραφία, σκηνικά και απεικόνιση του πυρετού της εποχής.

Και κάτι ακόμη στα θετικά της ταινίας, έκανε ό,τι μπορούσε-και γενικά κατάφερε-για να παρουσιάσει θελκτική την ώριμη (και αρκετά "πειραγμένη" πλέον) Theron.

οταν ειχα δει αυτο το εξωφυλλο νομιζα ηταν η τραγουδιστρια των Blondie...

...και η ταινια καποια αφιερωμα για τη ζωη της

Επεξ/σία 29 Μαΐου 2018 από panos_0079

[Cro-Magnon]

Full Metal Jacket 6/10, επιεικώς....

 

Όποιος δεν έχει πάει στρατό και κατσει να παρακολουθήσει το full metal jacket, το πιθανότερο είναι ότι θα εντυπωσιαστεί με το βρισίδι και το μπιστολίδι. Αν όμως έχεις πάει στρατό και ξέρεις τις ουσιαστικές λεπτομέρειες της υπόθεσης, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο Κιούμπρικ (που δεν πήγε στρατό), κάτι είδε,  κάτι διάβασε και μετά γύρισε την ταινία. Σα να λέμε δηλαδή, ντοκιμαντέρ για το οφσάιντ γυρισμένο από κορίτσια…Ήτανε βλέπεις η εποχή που γύριζαν όλοι ταινίες για το Βιετνάμ, αφού ήταν της μόδας.

 

Η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρωτο μέρος περιγράφεται η κατάταξη στο κέντρο εκπαίδευσης των πεζοναυτών, μιας ομάδας νεαρών αμερικανών κι η σκληρή εκπαίδευση που ακολουθεί. Ο Κιούμπρικ εστιάζει σε έναν στρατόκαυλο, αγροίκο λοχία, που ταλαιπωρεί τους νεοσύλλεκτους με έναν ορυμαγδό από καψώνια, καντήλια και Παναγίες, την ίδια στιγμή που αφήνει στους χαρακτήρες των ηρώων του, βάθος ...φυλλου εφημερίδας! 

 

Η ανάπτυξη των προσωπικοτητας του κάθε ήρωα είναι μηδενική, με ανύπαρκτη σχεδόν αναφορά στο κοινωνικό υπόβαθρο, την μόρφωση και τα κίνητρα του καθενός. Δεν ξέρουμε γιατί και πως βρέθηκαν εκεί και ουσιαστικά παραμένουν άγνωστοι σε εμας για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Ακόμη και ο λοχίας είναι στην πραγματικότητα ένα καπέλο που περιφέρεται και βρίζει συνεχώς και μένει μόνο σε αυτό το πράγμα. Ο Κιούμπρικ χάνει τελείως την δυναμική που αναπτύσσουν ομάδες ατόμων κάτω από σκληρές συνθήκες και το στιγμα που αφήνει αυτή η δυναμική στον καθένα χωριστά και σε όλους μαζί. Από την ταινία του λείπει τελείως η ανάπτυξη της συντροφικότητας και των ισχυρών δεσμών μεταξύ των ατομων, οι φιλίες, οι αντιθέσεις κι η αυστηρή ιεράρχηση, που αναπτύσσεται αργά ή γρήγορα σε κάθε αντρική ομάδα. 

 

Οι φαντάροι απλά πλαισιώνουν το φωνακλά λοχία Εμρευ, όπως τα λαμπάκια - το χριστουγεννιάτικο δέντρο και ο θεατής αδυνατεί να καταλάβει γιατί η λογική σταματάει εκεί που ξεκινάει ο Στρατός. Στο τέλος του πρώτου μέρους το παρατραβάει με τις γκριμάτσες, θυμίζοντας τη Λάμψη. Αν κάποιος θέλει να δει το πραγματικό πρότυπο του λοχία με Rχ: που προσπάθησε να κοπιάρει ο Κιούμπρικ, ας δει τον Γκόσετ στο An Officer and a Gentleman, μερικά χρονια νωρίτερα.

 

Τελειώνοντας το πρώτο μέρος, απουσιάζει παντελώς η Αμερική των δεκαετιών του 60 και του 70, τότε που κλάταρε τελείως το αμερικάνικο όνειρο, κάτω από τους αγώνες για τα δικαιώματα των μαύρων, τη βιομηχανική ύφεση και την πετρελαϊκή κρίση, τις εξεγέρσεις στα πανεπιστήμια και την αμφισβήτηση των ιμπεριαλιστικών πολέμων από τον Τύπο και τη γενιά των λουλουδιών και του ροκ εντ ρολλ. Κάτι που αναπτύσσεται πολύ καλά στο Πλατούν του Όλιβερ Στόουν, που έγραψε για τον πόλεμο του Βιετνάμ από πρώτο χέρι, έχοντας υπηρετήσει εκεί ο ίδιος.

 

Το δεύτερο μέρος παρακολουθεί την πορεία μερικών από αυτούς τους πεζοναύτες στο πεδίο της μάχης, στο Βιετνάμ. Ο κεντρικός ήρωας σουλατσάρει μόνιμα με ένα χαζό χαμόγελο κολλημένο στην φάτσα του, είτε παζαρεύει πουτάνες στη Σαϊγκόν, είτε σουλατσάρει στους ορυζώνες του Βιετνάμ, είτε παίρνει μέρος σε κανονική μάχη. Στο σημείο αυτό φαντάζομαι ότι ο Κιούμπρικ προσπαθεί να αποδώσει την αποκτήνωση του ανθρώπου μέσα στον πόλεμο, γιατί ακολουθεί ένα τελευταίο σαρανταπεντάλεπτο περίπου, που κορυφώνεται σε μια μεγάλης διάρκειας σύγκρουση. Εκεί, τελείως ανεγκέφαλοι Αμερικανοί, με τις πιο χαζές ατάκες, σεξουαλικές εμμονές και αδύναμο σενάριο, προσπαθουν να τα βγάλουν πέρα στο πεδίο της μάχης. Και πάλι εδώ Kubrick το χάνει, μένοντας απλά σε ένα τεχνικό μέρος χωρίς ψυχή και χωρίς κίνητρα, χωρίς ουσιαστική ανάπτυξη χαρακτήρων που φαίνονται απλά σαν καρικατούρες, όπως ο γελοίος χαρακτήρας του Κτήνους με την τσίχλα στον εγκέφαλο.

 

Πιστεύω ότι το Full metal jacket του Κιούμπρικ είναι η χειρότερη ταινία για το Βιετνάμ που έκανε κάποιος από τους μεγάλους σκηνοθέτες κι από τις χειρότερες ταινίες για πόλεμο που έγιναν γενικά, αναφερόμενος παντά σε αξιόλογους σκηνοθέτες. Εδω, περισσότερο από όλους τους άλλους σκηνοθετες, ο Κιούμπρικ προσπαθεί να μη θίξει το βαθύ αμερικανικό κράτος και το Πενταγωνο, αναφερόμενος ακροθιγώς στα προβλήματα του πολέμου. Πάντα φταίει ένα κακό άτομο, μια λάθος απόφαση, ο ίδιος ο ανθρώπινος παράγοντας κι οι αδυναμίες του (η κλασσική συντηρητική προσεγγιση), αλλά ποτέ το σάπιο σύστημα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Οι φαντάροι του Κιούμπρικ αναρωτιούνται γιατί τους μισούν οι Βιετναμέζοι, την ώρα που τους σκοτώνουν σαν κατσαρίδες. Το φτωχό τους, big bubble μυαλό αδυνατεί να καταλάβει οτι το δικαίωμα στην ελευθερία και στον πατριωτισμό το έχει και όλος ο υπόλοιπος κόσμος εκτός από τους ίδιους. Γι αυτό έφυγαν άλλωστε κι από κει με την ουρά στα σκέλια κι αναγκάστηκαν να αλλάξουν το στρατό τους ριζικά, εγκαταλείποντας το μοντελο των κληρωτών.

 

https://kritikesmetokilo.wordpress.com/2018/05/29/full-metal-jacket-6-10/

 

 

 

Επεξ/σία 29 Μαΐου 2018 από Cro-Magnon

[phanispal]

Κλαπ κλαπ κλαπ

[panos_0079]

5 ώρες πριν, Cro-Magnon είπε

Full Metal Jacket 6/10, επιεικώς....

 

Όποιος δεν έχει πάει στρατό και κατσει να παρακολουθήσει το full metal jacket, το πιθανότερο είναι ότι θα εντυπωσιαστεί με το βρισίδι και το μπιστολίδι. Αν όμως έχεις πάει στρατό και ξέρεις τις ουσιαστικές λεπτομέρειες της υπόθεσης, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο Κιούμπρικ (που δεν πήγε στρατό), κάτι είδε,  κάτι διάβασε και μετά γύρισε την ταινία. Σα να λέμε δηλαδή, ντοκιμαντέρ για το οφσάιντ γυρισμένο από κορίτσια…Ήτανε βλέπεις η εποχή που γύριζαν όλοι ταινίες για το Βιετνάμ, αφού ήταν της μόδας.

 

Η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρωτο μέρος περιγράφεται η κατάταξη στο κέντρο εκπαίδευσης των πεζοναυτών, μιας ομάδας νεαρών αμερικανών κι η σκληρή εκπαίδευση που ακολουθεί. Ο Κιούμπρικ εστιάζει σε έναν στρατόκαυλο, αγροίκο λοχία, που ταλαιπωρεί τους νεοσύλλεκτους με έναν ορυμαγδό από καψώνια, καντήλια και Παναγίες, την ίδια στιγμή που αφήνει στους χαρακτήρες των ηρώων του, βάθος ...φυλλου εφημερίδας! 

 

Η ανάπτυξη των προσωπικοτητας του κάθε ήρωα είναι μηδενική, με ανύπαρκτη σχεδόν αναφορά στο κοινωνικό υπόβαθρο, την μόρφωση και τα κίνητρα του καθενός. Δεν ξέρουμε γιατί και πως βρέθηκαν εκεί και ουσιαστικά παραμένουν άγνωστοι σε εμας για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Ακόμη και ο λοχίας είναι στην πραγματικότητα ένα καπέλο που περιφέρεται και βρίζει συνεχώς και μένει μόνο σε αυτό το πράγμα. Ο Κιούμπρικ χάνει τελείως την δυναμική που αναπτύσσουν ομάδες ατόμων κάτω από σκληρές συνθήκες και το στιγμα που αφήνει αυτή η δυναμική στον καθένα χωριστά και σε όλους μαζί. Από την ταινία του λείπει τελείως η ανάπτυξη της συντροφικότητας και των ισχυρών δεσμών μεταξύ των ατομων, οι φιλίες, οι αντιθέσεις κι η αυστηρή ιεράρχηση, που αναπτύσσεται αργά ή γρήγορα σε κάθε αντρική ομάδα. 

 

Οι φαντάροι απλά πλαισιώνουν το φωνακλά λοχία Εμρευ, όπως τα λαμπάκια - το χριστουγεννιάτικο δέντρο και ο θεατής αδυνατεί να καταλάβει γιατί η λογική σταματάει εκεί που ξεκινάει ο Στρατός. Στο τέλος του πρώτου μέρους το παρατραβάει με τις γκριμάτσες, θυμίζοντας τη Λάμψη. Αν κάποιος θέλει να δει το πραγματικό πρότυπο του λοχία με Rχ: που προσπάθησε να κοπιάρει ο Κιούμπρικ, ας δει τον Γκόσετ στο An Officer and a Gentleman, μερικά χρονια νωρίτερα.

 

Τελειώνοντας το πρώτο μέρος, απουσιάζει παντελώς η Αμερική των δεκαετιών του 60 και του 70, τότε που κλάταρε τελείως το αμερικάνικο όνειρο, κάτω από τους αγώνες για τα δικαιώματα των μαύρων, τη βιομηχανική ύφεση και την πετρελαϊκή κρίση, τις εξεγέρσεις στα πανεπιστήμια και την αμφισβήτηση των ιμπεριαλιστικών πολέμων από τον Τύπο και τη γενιά των λουλουδιών και του ροκ εντ ρολλ. Κάτι που αναπτύσσεται πολύ καλά στο Πλατούν του Όλιβερ Στόουν, που έγραψε για τον πόλεμο του Βιετνάμ από πρώτο χέρι, έχοντας υπηρετήσει εκεί ο ίδιος.

 

Το δεύτερο μέρος παρακολουθεί την πορεία μερικών από αυτούς τους πεζοναύτες στο πεδίο της μάχης, στο Βιετνάμ. Ο κεντρικός ήρωας σουλατσάρει μόνιμα με ένα χαζό χαμόγελο κολλημένο στην φάτσα του, είτε παζαρεύει πουτάνες στη Σαϊγκόν, είτε σουλατσάρει στους ορυζώνες του Βιετνάμ, είτε παίρνει μέρος σε κανονική μάχη. Στο σημείο αυτό φαντάζομαι ότι ο Κιούμπρικ προσπαθεί να αποδώσει την αποκτήνωση του ανθρώπου μέσα στον πόλεμο, γιατί ακολουθεί ένα τελευταίο σαρανταπεντάλεπτο περίπου, που κορυφώνεται σε μια μεγάλης διάρκειας σύγκρουση. Εκεί, τελείως ανεγκέφαλοι Αμερικανοί, με τις πιο χαζές ατάκες, σεξουαλικές εμμονές και αδύναμο σενάριο, προσπαθουν να τα βγάλουν πέρα στο πεδίο της μάχης. Και πάλι εδώ Kubrick το χάνει, μένοντας απλά σε ένα τεχνικό μέρος χωρίς ψυχή και χωρίς κίνητρα, χωρίς ουσιαστική ανάπτυξη χαρακτήρων που φαίνονται απλά σαν καρικατούρες, όπως ο γελοίος χαρακτήρας του Κτήνους με την τσίχλα στον εγκέφαλο.

 

Πιστεύω ότι το Full metal jacket του Κιούμπρικ είναι η χειρότερη ταινία για το Βιετνάμ που έκανε κάποιος από τους μεγάλους σκηνοθέτες κι από τις χειρότερες ταινίες για πόλεμο που έγιναν γενικά, αναφερόμενος παντά σε αξιόλογους σκηνοθέτες. Εδω, περισσότερο από όλους τους άλλους σκηνοθετες, ο Κιούμπρικ προσπαθεί να μη θίξει το βαθύ αμερικανικό κράτος και το Πενταγωνο, αναφερόμενος ακροθιγώς στα προβλήματα του πολέμου. Πάντα φταίει ένα κακό άτομο, μια λάθος απόφαση, ο ίδιος ο ανθρώπινος παράγοντας κι οι αδυναμίες του (η κλασσική συντηρητική προσεγγιση), αλλά ποτέ το σάπιο σύστημα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Οι φαντάροι του Κιούμπρικ αναρωτιούνται γιατί τους μισούν οι Βιετναμέζοι, την ώρα που τους σκοτώνουν σαν κατσαρίδες. Το φτωχό τους, big bubble μυαλό αδυνατεί να καταλάβει οτι το δικαίωμα στην ελευθερία και στον πατριωτισμό το έχει και όλος ο υπόλοιπος κόσμος εκτός από τους ίδιους. Γι αυτό έφυγαν άλλωστε κι από κει με την ουρά στα σκέλια κι αναγκάστηκαν να αλλάξουν το στρατό τους ριζικά, εγκαταλείποντας το μοντελο των κληρωτών.

 

https://kritikesmetokilo.wordpress.com/2018/05/29/full-metal-jacket-6-10/

 

 

 

Πες μας κι απο που εκλεψες αυτη την αναλυση τωρα και ειμαστε κομπλε.

Γιατι ανθρωπος που ειδε το full metal jacket χθες...κινηματογραφικα δεν υφισταται.

[Cro-Magnon]

15 ώρες πριν, Voodooman είπε

Υπερβολικά αυστηρός. Δεν μπορείς να ζητάς από μία ηθοποιό γύρω στο 1.80 να γυρίζει 10λεπτες σκηνές μάχης μονοκοπανιά και να έχει και πλαστικότητα στις κινήσεις της!

Στο κάτω-κάτω οι μάχες είχαν στόχο να δείχνουν βίαιες και ρεαλιστικές και όχι να είναι αισθητικά άψογες. Και, τώρα που το σκέφτομαι, αυτή η "αγγουροσύνη" της Theron ίσως να τις έκανε ακόμη πιο εντυπωσιακές.

H πλαστικότητα στις κινήσεις δειχνει ποιος κατεχει το αθλημα και ποιος οχι. Αν εισαι ξυλαγγουρη κι ατσούμπαλη στις χορογραφίες, χαντακωνεις το βασικό ατού της υπόθεσης: το ξανθό μιλφ που δερνει κακούς. Επειτα κανεις δε γυριζει σκηνες 10 λεπτων μονοκοπανια, αν ειναι πολύ απαιτητικές-υπάρχει και το μονταζ : πχ ο μέσος θεατής στις τσόντες καταβαίνει ότι δε γίνεται να έχεις τον ...Παντελή - κατάρτι επί μισαωρο και να θριαμβεύεις ενωπιον ολόκληρου λόχου αμαζόνων...

[Voodooman]

34 λεπτά πριν, Cro-Magnon είπε

H πλαστικότητα στις κινήσεις δειχνει ποιος κατεχει το αθλημα και ποιος οχι. Αν εισαι ξυλαγγουρη κι ατσούμπαλη στις χορογραφίες, χαντακωνεις το βασικό ατού της υπόθεσης: το ξανθό μιλφ που δερνει κακούς. Επειτα κανεις δε γυριζει σκηνες 10 λεπτων μονοκοπανια, αν ειναι πολύ απαιτητικές-υπάρχει και το μονταζ : πχ ο μέσος θεατής στις τσόντες καταβαίνει ότι δε γίνεται να έχεις τον ...Παντελή - κατάρτι επί μισαωρο και να θριαμβεύεις ενωπιον ολόκληρου λόχου αμαζόνων...

Πάντως προσπάθησαν να το γυρίσουν μονοκοπανιά, αυτός ήταν ο στόχος και, ακόμη και αν δεν το κατάφεραν απόλυτα, η σκηνή παραμένει σκηνοθετικό επίτευγμα για τις ταινίες του είδους, τα ένα-δυο cut που υπάρχουν δεν αφαιρούν τίποτα από την μαγεία.

 

Επεξ/σία 30 Μαΐου 2018 από Voodooman

[Cro-Magnon]

23 λεπτά πριν, Voodooman είπε

Πάντως προσπάθησαν να το γυρίσουν μονοκοπανιά, αυτός ήταν ο στόχος και, ακόμη και αν δεν το κατάφεραν απόλυτα, η σκηνή παραμένει σκηνοθετικό επίτευγμα για τις ταινίες του είδους, τα ένα-δυο cut που υπάρχουν δεν αφαιρούν τίποτα από την μαγεία.

Αν θες να δεις το real thing και κυρίως πως λειτουργεί το γυναικείο σωμα στο ξυλίκι:

 

[M@dB0x]

Ειδα και το tomb raider........ νταξ, απλα μη το δειτε, εντελως χασιμο χρονου, σα παρα πολυ κακο μουμια μου φανηκε, ή κυνηγοι του χαμενου θησαυρου....... στο πολυ κακο ομως.

 

Θα το μετανιωσετε οσοι το δειτε, η εμπορικη κακη φθηνη αμερικανια στο μεγαλειο της.  Καλα δε θα μπω καν στη διαδικασια να σχολιασω τη "χωρις βυζια" καινουρια Lara kroft.